1)''Rip'' Hamilton: (Pistons) Μέλλον hall of famer,παίκτης-σχολή για το αμερικανικό μπάσκετ. Για πολλά χρόνια ο τρόπος που ξεμαρκάρεται και εκτελεί από μέση απόσταση θα μείνει αξεπέραστος. Μέχρι και πρίν 2 χρόνια θεωρούταν ο παίκτης με την καλύτερη φυσική κατάσταση στο πρωτάθλημα. Εχει γαλουχηθεί μέσα απο τις μεγάλες επιτυχίες των Πίστονς. Η ενσάρκωση της λέξης ''κανονιέρης''. Στα 33 του πλέον,στο Ντιτρόιτ ψάχνουν να ανταλλάξουν αυτόν και να ξεφορτωθούν τα 12εκ. δολλάρια του συμβολαίου του επενδύοντας στον Μπεν Γκόρντον. Εύκολα θα βρει ομάδα, ιδανικό συμπλήρωμα για τους 3-4 διεκδικητές του τίτλου, ώντας ακόμα ο καλύτερος spot shooter στο άθλημα.
ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ: Στον Παναθηναικό.Είναι νικητής και ξέρει την έννοια ομάδα και ομαδική δουλειά ώστε να ταιριάξει με τα χνώτα του Ομπράντοβιτς. Θα ήταν ο ιδανικός σμολ-φοργουορντ για το σύστημα των πρασίνων καθώς εκτός από καταπληκτικός σουτερ είναι και εξαιρετικός δημιουργός. Μπορεί να εκτελεσει άριστα το πικ εν ρολ,ενω μέσα απο τα μονά και διπλά σκριν που θα στηνόντουσαν για αυτόν σε σετ καταστάσεις -ειδικά με έναν κορυφαίο σκρίνερ όπως ο Μπατίστ-θα έκανε θραύση.
2)Wayne Ellighton: (Wolves). To top gun του Νορθ Καρολάινα το 2010. Θανατηφόρος σουτέρ, εξαιρετικό ξεμαρκάρισμα, γρήγορο release. Μαλθακός γα την Αμερική όταν αποφασίζει να πάει προς τα μέσα. Στη ρούκι σεζόν του τα έχει βρεί σκούρα,έχοντας μόλις 15,5 λεπτά και 5,5π.μ.ο. στην ομάδα με το λιγότερο ποιοτικό μπακόρτ στο πρωτάθλημα. Πολλοί ειδικοί έχουν πεί ανοιχτά ότι ίσως είναι φτιαγμένος για το από δω μπασκετ, πράγμα όχι απαραίτητα κακό.
ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ: Εχει όλη τη πρώτη ύλη να γινει ο ιδανικός διάδοχος του Τράγιαν Λανγκτον στη Μόσχα. Αν και το διδακτορικό στο fast pace των Ταρχιλς θα ήταν απο μόνο του ενα διαβατήριο για την ACB. Νεάρος και φρέσκος, καλοπροπονημένος απο εξαιρετικό πρόγραμμα. Είναι τόση η ομοιοτητα στον τρόπο εκτέλεσης με τον Εσκιμώο blue Devil που οι συνειρμοί γίνονται αυτόματα. Το παν για τον Ελλινγκτον-εφόσον αποφασίσει να κάνει το μεγάλο βήμα- θα είναι να δουλέψει άμεσα με εναν κορυφαίο προπονητή όπως είχε την τύχη να το κάνει οΛανγκτον στο Τρεβίζο με το Μεσίνα. Αμοίβεται με κάτι παραπάνω από 1 εκατ. δολλάρια...
3)Dejuan Blair(spurs) Ο ''τράκτορας'' του Πίτσμπουργκ είναι αυτός που έχει κάνει τη διαφορα στη φροντλάιν των πρωτοπόρων του ΝΒΑ με την ενέργεια κ τη δύναμη του. Με ύψος 2,01μ. και χωρίς above the rim παιχνίδι παίζει ''5'' στηνΑμερική,ίσως γιατι στο ''4'' δίπλα του βρίσκεται ο Τιμ Ντάνκαν. Εχει κολλήσει στο παζλ του Πόποβιτς, όμως κανείς δε μπορεί να ξέρει το μέλλον του μακριά από έναν τόσο επιτυχημένο οργανισμό.
ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ:Στη Μακάμπι. Στον Μπλερ, ο Μπλατ θα έβρισκε μια εξαιρετική περίπτωση για τη θέση του γρηγορου undersized center που ψάχνει πάντα για τις ομάδες του. Σκληρός, με τεράστιο wingspan(δηλ. άνοιγμα χεριών), φοβερός ριμπάουντερ. Στην Αμερική τον φωνάζουν workhorse. Τα καλάθια του Τελ Αβιβθα στέναζαν.
4)J.J. Redick: (Magic) Πρίν από 1,5 χρόνο ίσως και ο ίδιος να σκεπτόταν πολύ σοβαρά τη προοπτική να αγωνιστεί στην Ευρώπη, καθώς δυσκολευόταν ιδιαίτερα να βρεί θέση στο ροτέισιον των Μάτζικ και γενικά η καριέρα του είχε πάρει τη κατιούσα. Κατάφερε να βρεί θέση με τη μοναδικότητα που του εξασφαλίζει η ετοιμότητα του στο σουτ. Καλοί σουτερ υπάρχουν πολλοί, αλλά ετοιμοι κάθε στιγμή να βγούν από τον πάγκο και να το ματώσουν αμέσως , λίγοι. Ο πρώην άσσος των "blue devils" πλέον δύσκολα θα κοιτάξει "κατά εδώ" μιας και οποιαδήποτε ομάδα στο ΝΒΑ θα ήθελε έναν τέτοιο φονιά στο ρόστερ της.
ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ: Δε μπορούμε να φανταστούμε κάποιον καλύτερο για το "run & shoot" παιχνίδι της Κάχα Λαμποράλ.Ο Ρέντινγκ αρέσκεται να σουτάρει σε "stroke"(πολλά σουτ στη σειρά όταν νιώθει ζεστός),το tempo του Ιβάνοβιτςτον ευνοεί και είναι μάλλον σίγουρο ότι στη Βασκονία θα διέλυε το μύθο τουΡακόσεβιτς. Το αυστηρό κολεγιακό προγραμμα από το οποίο έχει αποφοιτήσει ίσως βοηθούσε σημαντικά στη συνύπαρξή του με τον δικτάτορα κοουτς της Καχα. Εάν είχε κάνει και στα Ο.Υ.Κ. θα βοηθούσε ακόμα περισσότερο. Ή σένα Βιετνάμ ρε αδερφέ.
5)Renaldo Balkman(Nuggets):Μπήκε στο ΝΒΑ ως γκαρντ-φόργουορντ αλλά δε μπορούσε να σουτάρει και τα τελευταία 2 χρόνια είναι καθηλωμένος στον γεμάτο ταλέντο πάγκο των Νάγκετς ως ρεζέρβα στις θέσεις των φόργουορντ. Παίκτης με τρομερή ενέργεια που ηλεκτρίζει το κοινό, σκληρός, με εντυπωσιακή αθλητική ικανότητα, εξαίρετος αμυντικός, αδύναμος στην επίθεση, χωρίς παιχνίδι στο low post. Το καλοκαίρι βρήκε ''άκρη'' και αγωνίστηκε με την εθνική ομάδα τουΠουέρτο Ρικο.
ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ:Η αμυντική δεινότητα και το aggressive παιχνίδι του Μπαλκμαντον στέλνουν συστημένο στη Τοσκάνη και τη Σιένα. O Στόουνρουκ βαδίζει στα 34 άλλωστε και τον περιμένει η θέση του μάνατζερ στην ομάδα. Ο ανάλογης ιδιαιτερότητας ως προς τη κόμη Ρεναλντο θα έπαιζε στις 3 θέσεις τις φροντλάιν(αν και στην Ευρώπη είναι μάλλον 1,5...)-ως πανάκριβος ρολίστας-θα έλυνε το μεγάλο πρόβλημα του ριμπάουντ και θα έκανε όλη τη βρώμική δουλειά μιας και στο τρόπο παιχνιδιού της Μοντεπάσκι, ο Πιανιτζιάνι δε θα περίμενε πόντους απ'αυτόν κάθε βράδυ. Είναι μόλις 26..
6)Tayshawn Prince:(Pistons) Από τους πιο ολοκληρωμένους φόργουορντ στηνΑμερική τη τελευταία επταετία, βασικό και αναντικατάστατο κομματι των κραταιώνΠίστονς που κυριάρχησαν στην Ανατολη για χρόνια. Η κατρακύλα της ομάδας του έχει φέρει την ανάγκη για ανανέωση στη Motown και ο πρίγκηπας μάλλον θα θυσιαστεί στο βωμό της. Εμπόδιο το συμβόλαιο των 11εκ. ετησίως που έχει υπογράψει όπως και ο "μυστικός κωδικας εμπιστοσύνηςʼʼ που υπάρχει μεταξύ του αφεντικού Ντούμαρς και των "παιδιών του" που κερδισαν το πρωτάθλημα.
ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ:Το ιδανικό συμπλήρωμα για το σύστημα του Ιβκοβιτς στον ΟΣΦΠ. Ψηλό τριάρι,καλύπτει και τις 2 θέσεις των φόργουορντ,η πεμπτουσία του ομαδικού ολ αραουντ παίκτη, εξαιρετικός αμυντικός και μάλλον άλυτος γρίφος για όλους τους αντίπαλους προπονητές με τα μις-ματς που θα δημιουργούσε. Πολύ καλός χαρακτήρας, δεν έχει ίχνος βεντετισμού-κάλλιστα θα μπορούσε-, ο αλτρουισμός του αγωνιστικού του στυλ αποτειπώνει και τη φιλοσοφία του για τις ανθρώπινες σχέσεις. Στην Αμερική λένε οτι η θέση του αθλητή καθορίζεται από το ποιόν μαρκάρει στη άμυνα. Ε τότε στην Ευρώπη ο ''πρίγκηπας'' θα έπαιζε "καθαρά" 5 θέσεις. Στην μια φάση θα έμενε στη κορυφη κ θα ακολουθούσε παντού τονΔιαμαντίδη και στην επόμενη με τα μακριά του χέρια για όπλο θα χτυπιόταν με τονΜπατιστ. Τέλειο πακέτο αλλά και ακριβό..
ΔΗΜΗΤΡΗΣ#4
