 |
Τα κατορθώματα του τον τελευταίο μήνα μας θύμισαν το "Kαλάσνικοφ" του Αμαρουσίου και του Πανελληνίου. Μετά από ένα μέτριο ξεκίνημα στην αρχή της σεζόν οΘεσσαλονικιός γκαρντ βρήκε σταδιακά τα πατήματα και το σουτ του, έφτιαξε την ψυχολογία του και αφήνει πλέον το παιχνίδι να έρθει σε αυτόν.
Στα τελευταία τρία ματς του Άρη σκοράρει περίπου 22 π. μ.ο. έχοντας 13/14 βολές και 13/14 τρίποντα! Ζητείται κουβάς με κρύο νερό για να βάλει μέσα το χέρι του...
Με τον Διαμαντίδη κολλημένο πάνω του αλλά με αυτοπεποίθηση παίκτη μεγάλης κλάσης, διάβασε τέλεια τις φάσεις και οδήγησε τον Άρη σε μια παρʼ ολίγο επική ανατροπή, όντας αλάνθαστος.
Ο Χαραλαμπίδης είναι από τους παίκτες που εξελιχθήκαν σε μεγάλη ηλικία. Ή μάλλον είναι αυτός που εξελίχθηκε πιο αργά από άλλους "συμπάσχοντες"... (π.χ. Καλαμπόκης, Τσαλδάρης). Είναι ίσως όμως ο καλύτερος όλων. Πρώην "τοπ γκαν" της Α2 με τον Μακεδονικό, με πέρασμα από την Ολύμπια Λάρισαςκαι συμμετοχή στον τελικό του Ούλεμπ καπ στα 29 του ως αλλαγή τουΠαπαμακάριου, με τον Μακεδονικό των Πεδουλάκη, Μεσάϊκο, Πιτ Μάικλ.
Μετά από εκεί ξεκίνησε η άνοδος. Πρόκειται για περίπτωση πραγματικού αθλητή πουζει γι' αυτό που κάνει και έχει μεγάλη φιλοδοξία ακόμη και σήμερα στα 35 του. Αυτή τη στιγμή είναι ο πιο κομπλέ παίκτης του Άρη. Μεγάλο του όπλο ανέκαθεν ήταν το ντράιβ με τα πολύ δυνατά του πόδια αλλά και η ευκολία να κερδίζει φάουλ η οποία στο αποκορύφωμα της τον κάνει να "Ναβαροφέρνει".
Πέρυσι τρομοκράτησε τα γήπεδα του Γιουροκαπ με 25αρες και 30αρες (ειδικά στα παιχνίδια με τη Μπενετόν), διαστημικά ποσοστά, που του έδωσαν θέση στη δεύτερη καλύτερη 5αδα της διοργάνωσης και στον Πανελλήνιο το εισιτήριο για το φάιναλ φορ.
Πόσοι Έλληνες γκαρντ μπορούν σήμερα να σκοράρουν 30 πόντους σε ένα ευρωπαϊκό παιχνίδι; Χαραλαμπίδης, Βασιλειάδης, ίσως Κυρίτσης... Στο σημερινό προηγμένο αθλητικά και στη σωματοδομή μπάσκετ, τέτοιοι τύποι είναι το λάδι σε καλοκουρδισμένες μηχανές, αποτελούμενες από γρανάζια που λειτουργούν στην εντέλεια.
Είναι χρήσιμοι όμως γιατί προσφέρουν το "απρόβλεπτο" στο επιθετικό κομμάτι και ας μένουν έξω από τη βιτρίνα της Εθνικής ομάδας. Στην Ισπανία, με την επίσης τεράστια δεξαμενή παικτών ανάλογο παράδειγμα είναι ο Ράφα Μαρτίνεζ, ηγέτης της Βαλένθια, παίκτης που αποπνέει μεγάλο σεβασμό αλλά πιθανόν να μην αγωνιστεί στην εθνική τους ομάδα ποτέ. Έτσι και ο Κώστας, δείχνει την υψηλή ποιότητα του Έλληνα παίκτη.
Το ελληνικό μπάσκετ έχει ταυτότητα, τεράστια ποιότητα και βάθος παικτών και αποτελεί σχολή αλλά αδικείται από την κωμική οργάνωση - διοίκηση και τα οικονομικά προβλήματα των συλλόγων. Πόσο καλύτερο θα ήταν με ένα διαφορετικό περιτύλιγμα;
ΥΓ. Αλήθεια, μια Εθνική ομάδα με κορμό παικτών όπως ο Χαραλαμπίδης, οΜπατής, οι Κυρίτσης, Τσαλδάρης, Βασιλειάδης, ο Πατ Καλάθης, οΜαυροειδής, ο Ταπούτος, ο Γλυνιαδάκης, που θα μπορούσε να φτάσει;
ΔΗΜΗΤΡΗΣ#4
