Ο “ρομποτικός” Παναθηναϊκός του Καλάθη και η λίστα “ΓΙΑ-ΓΚΑΡΝΤ” του Ολυμπιακού..

Ο καλύτερος Quarterback της Ευρώπης είναι (και πάλι) Έλληνας και ζει (και πάλι) στην Αθήνα. Οι ρομποτικές ικανότητες του Καλάθη και το πνεύμα του Πασκουάλ φέρνουν πάλι λίγη από τη παλιά μαγεία στο ΟΑΚΑ.. Defensive stopper ή Playmaker το ερώτημα στον Ολυμπιακό ο οποίος ήδη κάνει τις πρώτες του επαφές στην αγορά για παίχτη στη θέση του PG. Το Hoopfellas αναλύει και προτείνει..

Ομολογώ ότι η παράσταση του Παναθηναϊκού απέναντι στη Φενέρ τη Παρασκευή το βράδυ ήταν ένα από τα παιχνίδια που απήλαυσα περισσότερο φέτος στη διοργάνωση κυρίως γιατί είδα από το τζάμπολ αυτόν ακριβώς τον χαρακτήρα και τη προσέγγιση που ήθελα ενδόμυχα να δω από την ελληνική ομάδα απέναντι σε ελίτ ανταγωνισμό και σε ένα τόσο κρίσιμο ματς. Όπως σας είπα και στη συζήτηση μας μετά το ματς είδαμε πολλά πράγματα από αυτά που περιμέναμε να δούμε όταν αναλύσαμε σε αυτή τη σελίδα τον Παναθηναϊκό του Πασκουάλ. Ας περάσουμε στον σχολιασμό μας..

Ο Τσάβι Πασκουάλ ξεκίνησε προτάσσοντας ως “τρικ”, για να πάρει το τιμόνι του παιχνιδιού στα χέρια του, μια 1-2-2 άμυνα ζώνης με τον μακρύ και αθλητικό Σίνγκλετον στο “κεφάλι”. Κατασκευαστικά αυτή η άμυνα απαιτεί από τους δύο παίχτες του χαμηλού post εκτός των άλλων να κυνηγήσουν τα σουτ στις γωνίες για αυτό και ο Ισπανός κόουτς επέλεξε το δίδυμο Νίκολς-Γκάμπριελ χαμηλά. Είναι μια άμυνα στην οποία βασικός σου στόχος είναι να αποτρέψεις την εισαγωγική πάσα στο post (κυρίως στο High Post γιατί μετά μπορείς να την ανοίξεις σαν βεντάλια..) και σε βοηθάει να αμυνθείς στη περιφερειακή εκτέλεση ενώ παράλληλα προσφέρει ευκαιρίες trapping που μπορούν να οδηγήσουν σε fast breaks (ένας ακόμα λόγος που παίζεις τον PG σου στο φτερό και τον μακρύ/αθλητικό παίχτη στον άξονα) τα οποία ο Παναθηναϊκός χρειαζόταν σε μεγάλο βαθμό απέναντι στη συγκεκριμένη αντίπαλο. Η Φενέρ βέβαια το διάβασε. Ο Ομπράντοβιτς είναι πολύ γάτος για να τη πατήσει έτσι εύκολα. Απέναντι σε μια 1-2-2 η Φενέρ είναι πραγματικά επικίνδυνη όταν ο Udoh (που μπορεί να πασάρει και να εκτελέσει από τα 5 μέτρα) παίζει στο High post (και ο Βέσελι στο χαμηλό post) ώστε να έχει πραγματικά πολλές επιλογές εφόσον βάλει τη μπάλα στον ψηλό του ημικυκλίου των προσωπικών. Το έσπασε στη δεύτερη επίθεση βάζοντας τη μπάλα στον Ντατόμε στο φτερό..

Ο Παναθηναϊκός επέστρεψε σε αυτό το είδος άμυνας ξανά αργότερα απέναντι στη 1-4 Ηigh Stack Offense του Ομπράντοβιτς με τον Φελντέιν να παίζει από μπροστά τον Udoh High Post (αποτρέπεται η πάσα στον καλό πασέρ ψηλό) αντίθετα με τον Καλάθη που έπαιζε πίσω από τον Βέσελι. Και πάλι η Φενέρ πάντως σε πολύ σωστούς χρόνους μετακινούσε τη μπάλα στο φτερό ειδικά στη πλευρά του Γκάμπριελ ο οποίος αδυνατούσε να σπάσει σκριν χάνοντας πολύτιμα δευτερόλεπτα στη κούρσα θανάτου προς τη γωνία..

-Είναι φανερό ότι με τον Τζέιμς στον “άσσο” η επίθεση του Παναθηναϊκού δεν έχει τις ίδιες παραγωγικές δυνατότητες. Μοιάζει πιο στατική, προσωποκεντρική και λιγότερο πολυμορφική, δεν αναμειγνύει τους πάντες σε αυτήν. Αυτό βέβαια δε σημαίνει το ότι δεν έχει περιθώρια βελτίωσης. Παρατηρώ ότι ο Τσάβι Πασκουάλ προσπαθεί με τον Αμερικανό στο “1”¨να χτίσει μια επίθεση η οποία δημιουργεί χώρους μέσα από κίνηση και κόψιμο (σε ένα ευρύτερο πλαίσιο αποστάσεων) και λιγότερο μέσα από συνεχές screening. Οκ, δεν ευελπιστώ γρήγορα να φτάσει ο Παναθηναϊκός τη τελειότητας της δημιουργίας χώρων των ..Spurs (δημιουργώ μέσα από κίνηση και όχι με τα ατομικά προσόντα του/των βασικών δημιουργών μου) όμως σταδιακά μπορεί (όπως η περυσινή Baskonia, ίσως η καλύτερη σε επίπεδο φυσικής κατάστασης ομάδα της διοργάνωσης) να επενδύσει σε καταστάσεις όπου η βάση θα είναι η ικανότητα του Τζέιμς να παίξει προσωπική φάση στον άξονα. Θα τον χρειαστεί τον Αμερικανό και το στοιχείο του αυτό η ομάδα στο τέλος κλειστών παιχνιδιών. Σίγουρα με τον Καλάθη η επίθεση αξιολογείται πολύ διαφορετικά. Είναι πιο fundamental, περιέχει περισσότερο μπάσκετ.. Με τον Τζέιμς στο τιμόνι ο Παναθηναϊκός καλείται να γίνει πιο πρακτικός επιτιθέμενος πιο άμεσα. Στη πορεία θα πούμε πως αναμειγνύεται σε αυτό και ο Αλεσάντρο Τζεντίλε..

Η Φενέρ είναι ρηχή στο backcourt για αυτό και δυσκολεύεται να αλλάξει τον ρυθμό σε τέτοια παιχνίδια. Ουσιαστικά έδειξε το πιο απειλητικό της πρόσωπο στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου όταν βρήκε ευκαιρίες στο ανοιχτό γήπεδο σε ένα διάστημα που ανέβασε τη πίεση της άμυνας της (ανέβηκε και σε μέτρα στο παρκέ). Ο Nunnally ήταν εξαιρετικός. Απέναντι σε μια από τις καλύτερες αμυντικές παραστάσεις της σεζόν παρέμεινε συγκεντρωμένος πηγαίνοντας στα καλά του σημεία με υπομονή, βρίσκοντας από νωρίς ρυθμό. Δε θα έλεγα το ίδιο για τους συμπαίχτες βέβαια.. Και για το performance τους σαφέστατα ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό η άμυνα του Παναθηναϊκού.

Θα επαναλάβω αυτό που έγραψα παραπάνω. Ο Παναθηναϊκός έβγαλε το βράδυ της Παρασκευής στο παρκέ του ΟΑΚΑ μια από τις καλύτερες αμυντικές παραστάσεις της σεζόν. Είχαμε υπογραμμίσει πριν το ματς την ανάγκη του να παρουσιάσει η γηπεδούχος ομάδα μια επιθετικότητα και ένα aggressive χαρακτήρα γρονθοκοπώντας τον αντίπαλο από το πρώτο δευτερόλεπτο, ασταμάτητα μέχρι να ματώσουν οι γροθιές της και να μη μπορεί να σηκώσει άλλο τα χέρια της. Ε, λοιπόν ο Παναθηναϊκός μου έβγαλε αυτή την αίσθηση απέναντι στη Φενέρ.. Ίσως και για αυτό να απήλαυσα το performance των πρασίνων τόσο πολύ. Ο Παναθηναϊκός ήταν έτοιμος πνευματικά δείγμα του πόσο ικανός είναι ο προπονητής του στο να ετοιμάσει τακτικά και συναισθηματικά την ομάδα του για ένα τόσο δύσκολο ματς. Εξαιρετική προσέγγιση. Καθαρό μυαλό. Μαχητικότητα, αποφασιστικότητα, πίστη. Όσο περνούσαν τα δευτερόλεπτα στην επίθεση της Φενέρ (και είναι επίθεση που ξέρει να σκοράρει στο δεύτερο μισό της γιατί αυτή είναι η κατεύθυνση της και έχει δουλέψει περισσότερο) η αίσθηση που είχα ήταν ότι το πλεονέκτημα περνούσε στη μεριά των πρασίνων. Νομίζω οτι αυτό λέει πολλά..

-Σημαντικό μερίδιο σε αυτήν την αμυντική επιτυχία έχει ο Ντιμίτρις Νίκολς. Ενταγμένος συναισθηματικό στον επιθετικό χαρακτήρα με τον οποίο μπήκε η ομάδα του στο παρκέ , έκανε ένα σπουδαίο αμυντικό παιχνίδι παίζοντας με υψηλό φρόνημα. Το να σουτάρεις στο transition χωρίς συμπαίχτη μπροστά από τη μπάλα αλά Μπάιρον Σκοτ δείχνει αυτοπεποίθηση και σιγουριά στα χέρια σου. Σύμφωνοι, δεν είναι η καλύτερη επιλογή όμως. Όταν όμως ο Νίκολς (με το προσεγμένο shot selection) σηκώνεται σε μια τέτοια κατάσταση σημαίνει ότι η πίστη στα χέρια του ακουμπάει ουρανό. Όπως και μετά το παιχνίδι στη Μόσχα θα σας πω ότι η μεγαλύτερη συνεισφορά του Νίκολς (και αυτό που πλήρωσε ο Παναθηναϊκός) είναι ο μαχητικός χαρακτήρας του και το team first-πνεύμα που ξεχειλίζει στις αντιδράσεις του. Μαζί με τον Καλάθη αποτελούν ένα από τα καλύτερα αμυντικά 1-2 Punches στην Ευρωλίγκα. Θα ήθελα και τον Γκιστ εδώ (σκεφτείτε τον π.χ. στη πίσω γραμμή σε αυτή την 1-2-2 αντί του Γκάμπριελ ή “κεφάλι” με τον Σίνγκλετον να πηγαίνει πίσω). Όσο ο Σίνγκλετον παίζει σε αυτά τα standards (είναι σημαντικό που αυτός και o Γκάμπριελ βάζουν τη κατάλληλη στιγμή τη μπάλα στο παρκέ , κυρίως σε close out επίθεση ο δεύτερος) και οι Ρίβερς-Φελντέιν διατηρούν αυτόν τον 3&D χαρακτήρα ο Παναθηναϊκός θα μπορεί να κοιτάζει ψηλά.

Είσαι αυτό που αντιπροσωπεύει το παιχνίδι του καλύτερου σου παίχτη..

Το είχα θέσει στο τραπέζι ως ευχή όταν ο Παναθηναϊκός υπέγραφε τον Νικ Καλάθη το καλοκαίρι του 2015. Να μπορέσουν οι πράσινοι να παίξουν το μπάσκετ του νέου του σταρ μετά από χρόνια ταύτισης αυτού που λέγεται Panathinaikos basketball με το γεμάτο αλτρουισμό, υψηλό IQ και οξυδέρκεια παιχνίδι του Δημήτρη Διαμαντίδη. Στη πραγματικότητα ο Καλάθης προσγειώθηκε στο ΟΑΚΑ τη κατάλληλη εποχή όπου το παιχνίδι στην Ευρώπη αλλάζει κατεύθυνση πηγαίνοντας πιο κοντά σε αυτό που ο ίδιος θεωρεί “δικό του στυλ”..

Ο Καλάθης είναι (εδώ και καιρό) ο καλύτερος quarterback στην Ευρώπη. Και μέχρι σήμερα (είναι βέβαια νωρίς) η δική μου επιλογή για το βραβείο του “καλύτερου αμυντικού παίχτη στη διοργάνωση”. Μια πραγματική μηχανή που δε σταματάει όντας προγραμματισμένη να παίζει σε υψηλούς ρυθμούς σε άμυνα και επίθεση. Ο τρόπος που έκανε shut down στα γκαρντ της Φενέρ σε κάθε κατάσταση και πλαίσιο επίθεσης (μακριά από τη μπάλα, πάνω στη μπάλα, κυνηγώντας σε ball screen επίθεση, πηγαίνοντας σε βοήθειες, εκτελώντας αμυντικές περιστροφές, αμυνόμενος στο transition) ήταν η καλύτερη απεικόνιση του χαρακτήρα με τον οποίο ο Παναθηναϊκός έβγαλε τη Φενέρ εκτός μάχης. Ο Καλάθης βρίσκεται σε τρομερή φυσική κατάσταση και μπορεί να επηρεάσει το παιχνίδι με διάφορους τρόπους. Πλέον έχει αλλάξει και ο αέρας που εισπνέει από τα ρουθούνια του. Έχει επανακτήσει τη σιγουριά του, είναι πιο επιθετικός πηγαίνοντας προς το καλάθι σε ένα πλαίσιο επίθεσης με περισσότερους χώρους, κίνηση και αποστολή να ανοίξει χώρους να επιτεθεί στο καλάθι. Με το τιμόνι στα χέρια του διεθνή PG ο Παναθηναϊκός μοιάζει πολλές φορές το ίδιο ρομποτικός με το παιχνίδι του ηγέτη του. Και επειδή η έννοια της λέξης “ρομποτικός” περιλαμβάνει και μειονεκτήματα (ακαμψία, έλλειψη συναισθημάτων) αυτό που έχω να πω είναι ότι από τη διασταύρωση αυτού του στυλ μπάσκετ του Καλάθη με το πνεύμα του Πασκουάλ πηγάζει η μεγαλύτερη ελπίδα του οπαδών του συλλόγου σε αυτή τη νέα εποχή που έχει ξημερώσει στο ΟΑΚΑ.. Το σπουδαίο επίτευγμα των 19 ασίστ έναντι 3 λαθών σε συνδυασμό με την αμυντική επίδοση των 70 πόντων στο ματς της Παρασκευής είναι αποτέλεσμα και αυτής της ενοποίησης. Υψηλός ρυθμός σε άμυνα και επίθεση, low mistake basketball, συνεργασία. Το πρόσωπο του οργανισμό περιλαμβάνει ξυρισμένο κρανίο στο δεξί μέρος και ανοιχτόχρωμη καταλανική ματιά στο αριστερό..

Αλήθεια, Defensive Stopper ή Playmaker..;

Ο Ολυμπιακός έφυγε με ένα σημαντικό διπλό από το Κάουνας (και ένα ακόμα πριν λίγο στη παραδοσιακά δύσκολη Πυλαία)απέναντι σε μια καλά δουλεμένη Ζαλγκίρις (μπράβο Σάρας) όμως είναι δεδομένο ότι το focus στη τριάδα Μάντζαρη-Σπανούλη-Γκριν δεν είναι αρκετό για να σε πάει μέχρι τέλους, ειδικά όταν μιλάμε για ομάδα τέτοιων στόχων. Ο τραυματισμός του Ντάνιελ Χάκετ ήταν ένα σοκ. Αλλά πρέπει επιτέλους να κατανοήσουμε ότι τέτοιες (σημαντικές) απώλειες είναι δυστυχώς μέσα στο πρόγραμμα. Για αυτόν τον λόγο κάθε καλοκαίρι τούτη εδώ η σελίδα δίνει τόσο μεγάλη σημασία στη στελέχωση. Οι ιθύνοντες των ομάδων είναι υποχρεωμένοι να κατασκευάσουν ένα ρόστερ το οποίο θα μπορεί να επουλώσει μόνο του και εκ των έσω μια τέτοια απώλεια για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Πρέπει να είσαι έτοιμος για τέτοιους “κεραυνούς” για αυτό και στο σύγχρονο μπάσκετ (του υψηλότερου ρυθμού) όπως υπογραμμίζουμε συνεχώς τη τελευταία πενταετία είναι τόσο βασικό να έχεις “διπλοθεσίτες”. Ο Ολυμπιακός, με τον τρόπο που έχει κατασκευάσει το φετινό ρόστερ του θα μπορούσε να καλύψει το κενό του Χάκετ για ένα διάστημα (οριακά) δύο μηνών μάξιμουμ. Με τον κανόνα του παραλληλισμού ενός ρόστερ με “το ανθρώπινο σώμα” ο οποίος θα απαιτούσε παραπάνω λεπτά και αρμοδιότητες από τα διαθέσιμα γκαρντ και με την έννοια ότι το σύνολο του Σφαιρόπουλου θα έμενε κοντά στους στόχους του το διάστημα αυτό. Θεωρώ πως θα μπορούσε. Τώρα όμως δε μπορεί. Ο Χάκετ χάνει τη σεζόν και ο Ολυμπιακός χρειάζεται παίχτη. Ίσως όμως, το βάρος αυτής της επιλογής να μην είναι τόσο μεγάλο όσο παρουσιάζεται, βάζοντας πίεση στους ώμους του κόουτς Σφαιρόπουλου. Εξαρτάται πάντα από τη κατεύθυνση που θα επιλέξει να κινηθεί η διοίκηση και ο προπονητής για τη κάλυψη αυτού του κενού. Και αυτή οριοθετείται από δύο στοιχεία:

• Την οπτική σε επίπεδο επένδυσης (μακροπρόθεσμη ή βραχυπρόθεσμη) με την οποία θα γίνει η επιλογή του παίχτη.

• Τα χαρακτηριστικά που θα τον διακρίνουν.

Αυτοί οι παράγοντες θα καθορίσουν το πλαίσιο αγοράς πάνω στο οποίο θα κινηθεί ο Ολυμπιακός και το κόστος της κίνησης αυτής. Είναι σημαντικό πρωτίστως όμως να προσεγγίσουμε τη σκέψη των ιθυνόντων του Ολυμπιακού πάντα σε συνάρτηση με το γενικότερο (αγωνιστικό) σύνολο. Το συμβόλαιο του Ντάνιελ Χάκετ ολοκληρώνεται το καλοκαίρι. Η γνώμη μου συνάδει με την αίσθηση που έχω αυτή τη στιγμή. Ο Ολυμπιακός θα θελήσει να ανανεώσει τον Ιταλό γκαρντ. Μάλιστα η ατυχής (για όλους) συγκυρία του τραυματισμού του θα στρώσει το πλαίσιο για μια ευνοϊκότερη οικονομικά συμφωνία για την ελληνική ομάδα. Εδώ στο Hoopfellas άλλωστε λέμε ξανά και ξανά πως για το πόσο σημαντική παράμετρος στην αξιολόγηση του ποιοτικού status ενός ρόστερ είναι η θέση του Back up-PG. Πέρα από τα αγωνιστικά του χαρακτηριστικά, ο Χάκετ διαθέτει τη προσωπικότητα και συνολικά τα intangibles που χρειάζεται ο Ολυμπιακός από έναν γκαρντ ο οποίος έρχεται από πίσω αλλά έχει το υπόβαθρο να ηγηθεί εφόσον του ζητηθεί. Είναι κάτι που δε βρίσκεις εύκολα και όταν το κάνεις το πληρώνεις αδρά. Με το σκεπτικό λοιπόν ότι οι ερυθρόλευκοι θα θελήσουν να διατηρήσουν τον Χάκετ στο ρόστερ της επόμενης περιόδου (το αν θα το καταφέρουν δε μας αφορά στη παρούσα φάση, αυτό που εξετάζουμε είναι η πρόθεση τους σε συνάρτηση με τη κάλυψη του κενού που έχει δημιουργηθεί τώρα) ο παίχτης που αναμένεται να αποκτηθεί λογικά δε θα αφορά μια μακροχρόνια επένδυση στη σκέψη του κλαμπ. Η περίπτωση του να εξελιχθεί σε τέτοια θα είναι κάτι ευχάριστο όμως η λογική λέει ότι οι ερυθρόλευκοι θα προσπαθήσουν να βρουν οικονομικό παίχτη και δε θα θελήσουν να  εμπλακούν με κοστοβόρα buy outs για έναν αθλητή ο οποίος πιθανόν να μη βρίσκεται την επόμενη σεζόν στο ρόστερ (θα πρέπει να αντιπαρατεθεί και να νικήσει τον Χάκετ στη κούρσα..).

Αναφορικά με τα χαρακτηριστικά τώρα.. Ο Ολυμπιακός σίγουρα μπορεί να αξιοποιήσει έναν Defensive Stopper όπως και έναν Playmaker στο παιχνίδι του. Ο Χάκετ διέθετε και τα δύο γνωρίσματα (γαρνιρισμένα με μέγεθος, βασικό στις αμυντικές τακτικές του Γιάννη Σφαιρόπουλου) οπότε το να βρεις έναν αθλητή ο οποίος επίσης έχει ανάλογο πακέτο θα ήταν το ιδανικό. Η πιθανότητα (με βάση την αγορά αυτή τη περίοδο) να βρεις την ιδανική ισορροπία σε συνδυασμό με σημαντικό υπόβαθρο (εμπειρία σε αυτό το επίπεδο), χαμηλό ρίσκο σε επίπεδο χρόνου προσαρμογής σε σχετικά χαμηλό κόστος δεν είναι πολύ μεγάλη. Οι ερυθρόλευκοι λοιπόν πιθανόν να στραφούν σε παίχτη ο οποίος θα είναι εξαιρετικός στο ένα από τα δύο κομμάτια και above average στο άλλο για να καλύψει τα 14 λεπτά του Χάκετ στη φετινή Ευρωλίγκα.. Πιθανό και όχι εφόσον βρούν τη πολύ καλή περίπτωση σε αθλητή διαφορετικής κατεύθυνσης.

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι το αγωνιστικό πρότυπο του Ντάνιελ Χάκετ απεικονίζεται σε μεγάλο βαθμό στον Στέφαν Μάρκοβιτς (PG-1.96-1988). Έτοιμο πόιντ, παιγμένο με σωστή μπασκετική κουλτούρα, την ιδιοσυγκρασία να προσφέρει ως παίχτης-ρόλων σε αυτό το επίπεδο και μπόλικα intangibles. Κάνει εξαιρετική σεζόν στην Αγία Πετρούπολη έχοντας δίπλα του τον Τούλσον (11.4 PTS- 10.3 AST, 44.4% 3PT). Δεν έχει τα scoring insticts που συνόδευαν τον Χάκετ, δε καλλιέργησε ποτέ πτυχές σκόρερ (άλλωστε ο Ολυμπιακός δε ψάχνει κάτι τέτοιο). Όμως έχει όλο το υπόλοιπο πακέτο και κυρίως μπορεί να σου παίξει με το που ανοίξει η πόρτα του αεροπλάνου. Θα μπορούσε να αποτελέσει την επιλογή με το χαμηλότερο ρίσκο όμως όταν τον προηγούμενο μήνα η Μπαρτσελόνα πλησίασε τη Ζενίτ το buy out που έπεσε στο τραπέζι ήταν απαγορευτικό. Παράλληλα δε παίρνεις τον Μάρκοβιτς απλά για μερικούς μήνες. Οπότε τον αφήνουμε στην άκρη. Παίχτες όπως αυτός ή ο Σινάν Γκιουλέρ (ως Τούρκος αμείβεται πολύ καλά στη χώρα του) έχουν το πακέτο των χαρακτηριστικών (για αυτό τους αναφέρω άλλωστε) αλλά πολύ δύσκολα θα έβγαιναν από τις ομάδες τους.

Στη σερβική δεξαμενή παιχτών βρίσκεται και ο Vasilje Micic (1.96-PG-1994). Ο Μίσιτς παίζει στη Τόφας φέτος και παίζει καλά. Φαίνεται ότι αφήνει πίσω την άσχημη εμπειρία του Μονάχου καθώς και στο Βελιγράδι έπαιξε καλό μπάσκετ σε υψηλό επίπεδο και φέτος στη TBL είναι εξαιρετικός (13.2 PTS-59% 2PT, 46.4% 3PT σε μ.ο. 5 προσπαθειών ανά ματς, 87.5% FT- 2.5 REB, 3.1 AST, 1.4 STL αν και ο δείχτης AST/TO δεν είναι καλός και αυτό οφείλεται πολύ στον τρόπο που επιδιώκει να επιτεθεί η Τόφας). Είναι ψηλό γκαρντ που βλέπει πάνω από τις άμυνες και αυτό τον βοηθάει να εκτελεί πάσες που για άλλα χαμηλότερα γκαρντ μοιάζουν επικίνδυνες αποστολές (σημαντικό για τη weak side offense των ερυθρολεύκων). Έχει δουλέψει με τα βάρη τη τελευταία τριετία κάτι που τον έχει βοηθήσει να βελτιωθεί μαρκάροντας στη πίσω γραμμή. Συνολικά όμως είναι average αμυντικός. Είναι φανερό ότι μιλάμε για Playmaker.. Και εδώ όμως η περίπτωση του αντικρούει στη πιθανή θέληση παραμονής του Χάκετ για την επόμενη σεζόν. O Μίσιτς είναι πελάτης του Ραζνάτοβιτς..

Ρεαλιστική επιλογή ο Johnson..

Μαθαίνω ότι ο Darius Johnson Odom (1.88-G-1989) έχει σοβαρό πρόβλημα στη σχέση του με το προπονητικό επιτελείο της Sassari και πιθανόν οι δρόμοι τους να χωρίσουν σύντομα. Η ομάδα από τη Σαρδηνία μετράει 4 σερί ήττες στην ιταλική λίγκα και 8 στα τελευταία 9 ματς (νίκησαν μόνο τη Παρτίζαν στον πόντο, στην Ιταλία) και η κατάσταση είναι άσχημη. Ο Οdom παίζει εξαιρετικά στη Lega A σε αντίθεση με το Champions League όπου τα νούμερα του κάνουν βουτιά. Επιμένω ότι ο Όντομ ανταποκρίθηκε θετικά πέρυσι σε μια πολύ απαιτητική κατάσταση στον Ολυμπιακό και σε ένα backcourt με παίχτες-σταθερές όπου δεν είναι εύκολο για έναν νέο παίχτη να κερδίσει χοντρά λεπτά στο rotation. Έχει σπουδαίο φυσικό πακέτο, μπορεί να πιέσει καλά τη μπάλα και να αμυνθεί και στις δύο γραμμές στο μισό γήπεδο ενώ ταιριάζει καλά δίπλα στον Γκριν. Η κατάσταση στη Σαρδηνία επαναλαμβάνω είναι για αυτόν τοξική και εφόσον μείνει σύντομα ελεύθερος (αυτή τη πληροφόρηση μου έχουν δώσει ημέρες πριν προκύψει το θέμα του Χάκετ) θα μπορούσε να αποτελέσει μια πρακτική επιλογή για τον Ολυμπιακό. Είναι επίσης πελάτης της Beobasket (όπως και ο Deadre Kane για τον οποίον μιλήσαμε στη προηγούμενη ανάρτηση)..

H περίπτωση Bost

Ο Dee Bost (1.89-G-1989) της Μονακό είναι ένας από τους ακρογωνιαίους λίθους της φετινής επιτυχίας των Μονεγάσκων και βασικό γρανάζι της πολύ καλά δουλεμένης αμυντικής τους μηχανής. Ο Bost παίζει στο πριγκιπάτο το καλύτερο μπάσκετ της καριέρας του μιας και το αθλητικό του πακέτο (δείτε εδώ) απορροφάται άψογα στη πιεστική και physical άμυνα της ομάδας του Ζβέζνταν Μίτροβιτς ενώ στη ProA έχει την εντυπωσιακή αναλογία των 5.3 ασίστ για 1.6 λάθη. Η Μονακό δε στάθηκε εμπόδιο στον Νέλσον πέρυσι όταν αυτός δέχθηκε πρόταση από ομάδα Ευρωλίγκας (Ουνικάχα). Ο Bost θα μπορούσε να βοηθήσει τους ερυθρόλευκους στο αμυντικό κομμάτι και το επιθετικό transition όμως δε πρέπει να παραβλεφθούν οι αδυναμίες του στο μισό γήπεδο παρά τη πρόοδο που έχει κάνει φέτος.

΄

Σας έγραψα πριν λίγες ημέρες στα Social media ότι αρέσει ο Curtis Jerrels στους ερυθρόλευκους ακόμα και αν δεν έχει ανεπτυγμένο κάποιο από τα ζητούμενα χαρακτηριστικά. Το “γιατί” είναι απλό. Ο Jerrels έχει δώσει τα διαπιστευτήρια του στο υψηλό επίπεδο, διακρίνεται από ένα aggressiveness και διαθέτει πολύ ανταγωνιστικό χαρακτήρα (ίσως σε κάποιους να φέρνει στο μυαλό μνήμες-Λο). Στα μείον του ότι είναι κοντός (παρότι έχει δυνατό κορμό) και κλείσει τη γκάμα των επιλογών στο αμυντικό playbook του Σφαιρόπουλου. Παίζει καλά στο Ισραήλ με τη Χαποέλ Ιερουσαλήμ του Πιανιτζιάνι, αν και η απόδοση του δεν έχει επηρεάσει θετικά την ομάδα του που αντιμετωπίζει προβλήματα ταυτότητας και λειτουργίας σε άμυνα-επίθεση.

Tο “γάντι”

Μια περίπτωση που αξίζει προσεκτικής ματιάς είναι ο Briante Weber (1.88-PG-1992) που αυτή τη στιγμή αγωνίζεται στους Sioux Falls και τη D-League. Όνομα πολυσημειωμένο (θεωρώ) στα μπλοκάκια των απανταχού κόουτς που παρακολουθούν Summer Leagues και περίπτωση με ξεκάθαρα συν και πλην. Ο Weber είναι limited επιθετικά. Και δεν έχει τη παραμικρή επαφή με το ευρωπαϊκό μπάσκετ με ότι αυτό συνεπάγεται. Θα προβληματίσει πιθανόν η προσαρμογή του στο επιθετικό κομμάτι. Είναι πραγματικό “γάντι” όμως στα μετόπισθεν. Είναι ο ορισμός του ball hawk, διαθέτει σπουδαίο motor ενώ είναι φορές όπου άμυνα του στον αντίπαλο χειριστή κάνει την αντίστοιχη του Πάτρικ Μπέβερλι (και ας μην έχει το frame του παίχτη των Ρόκετς) να μοιάζει soft.. Έχω δει πολλάκις ικανά PG να μη μπορούν να περάσουν τη μπάλα στο δεύτερο μισό του γηπέδου ασφυκτιώντας υπό τη πίεση του. Κυριολεκτικά το λέω. Αδυνατούσαν να περάσουν τη σέντρα.. Είναι facilitator. Τα 8-10 λεπτά στο επίπεδο της Ευρωλίγκας ίσως είναι μεγάλη πρόκληση για τον ίδιο και τον οποιονδήποτε προπονητή θέλει να επιτεθεί μέσα από την άμυνα του..

Ηλικία εναντίον σωστών βάσεων

Τη γνώμη μου για τον E.J. Rowland τη γνωρίζετε. Το καλοκαίρι του 2013 μπήκε στην ενότητα “πάρτε τον” την οποία διάβασε μόνο ο Ιτούδης ο οποίος τον απέκτησε ως leading guard στη δική του Μπάνβιτ. Ο Rowland πλέον βρίσκεται στα 33 του και στη Κίμκι. Συνεχίζει να εκτελεί με την ίδια ποιότητα αυτά τα οποία εκτελούσε τα τελευταία χρόνια. Παίζει το άθλημα στη σωστή του βάση, έχει πολύ υψηλό IQ και καλά προπονημένο κορμί. Καλός αμυντικός παίχτης, coachable. Δεν είναι ακριβώς ο ίδιος παίχτης που ήταν δύο χρόνια πριν (ο χρόνος έχει γράψει στα πατήματα του όταν βρίσκεται γύρω από το καλάθι). Μόνο με χαμηλό buy out..

Εντωμεταξύ, στην Ιταλία..

Μου ρώτησαν εχθές εάν γνωρίζω κάτι περί ενδιαφέροντος του Ολυμπιακού για τον Julyan Stone (1.98-G-1989), όνομα το οποίο αναφέρθηκε πολλάκις σε μυστήριο τραπέζι (σε επίπεδο στελέχωσης..) σε λόμπι ξενοδοχείου της Β.Ιταλίας. Ο Stone (αγωνίζεται στους Ft. Wayne και τη D-League) έχει ευρωπαϊκή εμπειρία σε Ιταλία και Τουρκία και αποτελεί γκαρντ (όχι καθαρό PG αλλά G που παίζει τρεις θέσεις και έχει ανεπτυγμένο δημιουργικό ένστικτο) με μέγεθος, rebounding, δημιουργία και άμυνα όμως με προβληματίζει το χαμηλό του motor το οποίο τον ταβανιάζει. Ουσιαστικά θα μπορούσε να αποτελέσει μια νεότερη version του Μάρντι Κόλινς όμως για να είμαι ειλικρινής το skillset του δεν είναι καλύτερο από το αντίστοιχο του Μάρντι ο οποίος σήμερα παίζει στη Λοκομοτίβ Κουμπάν.

Δεν αντιλέγω ότι στη θέση του Σφαιρόπουλου θα έριχνα τη ματιά μου και στον Edgar Sosa (1.90-PG-1988). Ο Δομινικανός γκαρντ παίζει το καλύτερο μπάσκετ της καριέρας του στη Καζέρτα οδηγώντας την στα υψηλά στρώματα της Lega A. Toν τελευταίο καιρό μάλιστα οργιάζει γράφοντας στα τρία πιο πρόσφατα ματς μ.ο. 34.3 πόντων και 6.3 ασίστ (ναι..). Ο Sosa έχει value στο αμυντικό κομμάτι, καλό court vision και εμπειρία στην Ευρωλίγκα με τη Σάσαρι (2014-15). Προϊόν του Louisville (έχουμε και αδυναμίες..). Καλή, προσβάσιμη και οικονομική λύση. Είμαι σίγουρος ότι θα μπορούσε ο Ολυμπιακός να τον “βγάλει” από την Καζέρτα. Μ'αρέσει..

Στη Lega A παίζει φυσικά και ο Joe Ragland (1.84-PG-1989) ο οποίος κάνει επίσης εξαιρετική σεζόν στην Αβελίνο. Ο Ράγκλαντ είναι παίχτης ο οποίος ξέρει καλά τι σημαίνει Ευρωλίγκα στην οποία έχει μάλιστα κάνει καλές χρονιές(ΕΑ7, Καρσίγιακα). Όπως και ο Τζέρελς χάνει σε ύψος όμως είναι πολύ δυνατός (ιδιαίτερα στο πάνω μέρος του σώματος) γεγονός που τον βοηθάει σημαντικά και στις δύο πλευρές του γηπέδου. Έξυπνος παίχτης που ξέρει να δημιουργεί ρήγμα και μπορεί να εκτελέσει αποτελεσματικά από την περιφέρεια. Keep in mind..

Υ.Γ: Τα ηνία της Σερβικής ομοσπονδίας ανέλαβε ο Σάσα Ντανίλοβιτς. Ότι καλύτερο εύχομαι. Απλά έχω την εντύπωση πως είναι το σκαλοπάτι πριν το πέρασμα στη πολιτική καριέρα..

Υ.Γ1: Ο Αταμάν είναι σοβαρά.. Διώχνει πλέον και τον Ντιόν Τόμπσον τον οποίο σίγουρα θα τσιμπήσει καλό κλαμπ.