ΟΧΙ ΤΩΡΑ..!

 Τη στιγμή που το Ελληνικό μπάσκετ παλεύει εν μέσω κρίσης να κρατηθεί ζωντανό, περιμέναμε από εσένα επίσημη αγαπημένη να κάνεις το αυτονόητο..

 Χειρότερο timing δε μπορούσε να υπάρχει.. Η κατάσταση δε σηκώνει πολλές κουβέντες ούτε αναλύσεις. Πρόκειται για Εθνική τραγωδία. Όλοι είδαμε τι έγινε χθές. Υπήρχαν συμπτώματα τον τελευταίο καιρό και κάποιος φόβος αλλά και η πεποίθηση ότι αυτή η ομάδα θα τα κατάφερνε έστω και δύσκολα να βρεθεί στη γιορτή του Λονδίνου.Η Ελλάδα σαφώς και δεν έγινε κακή ομάδα. Έφαγε όμως ένα πολύ δυνατό χαστούκι που δείχνει σε όλους μας ότι αυτή η ομάδα δε μπορεί να κερδίζει στον αυτόματο πιλότο, θέλει δουλειά. Ήταν φανερό ότι στο Καράκας βρέθηκε σε σύγχιση. Δεν είχε το mentality που δημιούργησε με πολύ ιδρώτα και κουβαλά τόσα χρόνια. .

 Σαφώς ο Ηλίας Ζούρος φέρει τεράστιο μερίδιο ευθύνης. Όχι, ο Ζούρος είναι καλός προπονητής, το έχουμε γράψει πολλές φορές εδώ. Μας αρέσουν οι νέες ιδέες που θέλει να περάσει στις κατά καιρούς ομάδες του. Σίγουρα δεν έγινε κακός από τη μια μέρα στην άλλη ούτε όμως και Ίβκοβιτς. Η διοργάνωση αυτή ήταν μια τεράστια ήττα για τον Έλληνα προπονητή. Στην ουσία τον κέρδισε ο χρόνος, με δική του ευθύνη καθώς αυτός δεν υπολόγισε σωστά. Η Εθνική μας πλήρωσε τη μετάβαση σε ένα διαφορετικό, πιό γρήγορο με έμφαση στο τρανζίσιον, επιθετικό και με πολλά (αλά Λιθουανία)τρίποντα στυλ παιχνιδιού, σε πολυ μικρό χρονικό διάστημα. Αυτή η αλλαγή θέλει δουλειά. Σε ένα μήνα μπορεί να τρίβαμε τα μάτια μας, αλλά δυστυχώς δεν υπήρχει τόσος χρόνος. Ο Ζούρος πίστευε ότι θα δουλέψει αυτό το στυλ στο προολυμπιακό για να είναι έτοιμος να κοιτάξει στα μάτια στο Λονδίνο, αντιπάλους όπως οι Ισπανοί (οι οποίοι έχει αποδεικτεί ότι με αντιπάλους αυτού του στυλ μπάσκετ αντιμετωπίζουν πρόβλημα). Δυστυχώς απέτυχε. Και απέτυχε διότι η Εθνική μας ομάδα ήταν πολύ κακή (όχι μόνο για Εθνική αλλά και για ομάδα του Ζούρου) στο αμυντικό κομμάτι. Όλα αυτά τα παιδιά έχουν μάθει να κερδίζουν από την άμυνα. Δεν ήταν πνευματικά έτοιμοι να το κάνουν με την επίθεση. Όσο και να σκόραραν εμπρός, κάθε αστείο καλάθι που δέχονταν από του γιουρούσια των Νιγηριανών τους χάλαγε το μυαλό. "Κάτι δε πάει καλά.." εξ ου και η εικόνα των τελευταίων λεπτών, μιας ομάδας φοβισμένης μπροστά στην ήττα, πολύ απλά γιατί της έλειπε η σταθερά της, το μεγάλο της όπλο σε τέτοιες καταστάσεις. Η άμυνα λοιπόν και η επίδοση μας σε αυτή δε μας πλήγωσε μόνο στον πίνακα του σκόρ αλλά και μέσα στο ίδιο το κεφάλι των παικτών. 

 Ομάδες όπως η αθλητική, ψυχωμένη -και ένας με έναν- Νιγηρία, η Ελλάδα τις αποκωδικοποιούσε και τις στραγγάλιζε με συνοπτικές διαδικασίες. Μπορεί λοιπόν να μην είναι καθόλου κακή ιδέα μια μετάβαση σε έναν πιό επιθετικό τρόπο παιχνιδιού με γρήγορη κυκλοφορία της μπάλας και καλά σουτ, αλλά αφήνοντας το να δουλευτεί και να εξελιχτεί, με την άμυνα να παραμένει το βασικό μας όπλο σαν ομάδα. Αυτή είναι η ιδιοσυγκρασία του Έλληνα, αυτό έχει στο DNA του.. Ο Ηλίας Ζούρος θεωρώ ότι μπορεί να μάθει από αυτό το στραπάτσο και να βελτιωθεί ως προπονητής. Είναι όμως μάλλον απαράδεκτο να κάνει δηλώσεις περι διαιτησίας μετά το τέλος του ματς.. Προσωπικά αρνούμαι να το σχολιάσω καν.. Ακόμα και κλωτσιά να είχε φάει ο Σπανούλης. Αυτή του η στάση κατ' εμέ τον θέτει εκτός πάγκου του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος, περισσότερο και από το ότι έκανε κακό παθητικό κοουτσάρισμα σε ένα νοκ αουτ παιχνίδι και η άμυνα του τα έτρωγε σαν να  έπαιζε διπλό στο Κόνι Άιλαντ..

 Όπως αποδείχτηκε έγιναν λάθη και στη στελέχωση του ρόστερ. Ο Φώτσης έπαιξε ελάχιστα (παίκτης χρυσάφι στις..δύσκολες, δεν τον έχεις κρύο με τέτοια ικανότητα να αλλάζει το μομέντουμ), ο Βασιλειάδης έμεινε τελείως έξω. Ο φόργουορντ του Μιλανο έρχεται από κακή χρονιά αλλά σε τέτοιο επίπεδο παραμένει στανταράκι.. πάνω από τους καυτούς Καϊμακόγλου-Πρίντεζη. Εδώ νομίζω ότι υπήρχε μια διάθεση από τον πάγκο για αλλαγή φρουράς, ανεξάρτητα από το διάστρεμα του Φώτση. Δεν είμαστε αρνητικοί -το αντίθετο- σε κινήσεις ανανέωσης αλλά η ρακέτα έμπαζε από παντού και περίσσεψαν παίκτες στο ροτέησιον.  Αμυντικό κενό στο "5", τεράστιο πρόβλημα στο αμυντικό ριμπάουντ, πράγμα που κάνει τον αντίπαλο να το πιστεύει ακόμα και όταν είναι πίσω στο σκορ. Καλή η σκέψη της undersized lineup (όσο και εαν φάνηκε ότι η καταστάσεις οδήγησαν εκεί, θεωρώ πως ήταν επιλογή του προπονητή) αλλά αυτές οι διοργανώσεις της μιας ανάσας θέλουν σέντερ, πραγματικά σέντερ με χαρακτηριστικά μπετόν, που θα σου κάνουν την διαφορά.

 Η Εθνική μας ομάδα συνεχίζει να έχει ένα πολύ ποιοτικό ρόστερ. Χρειάζεται όμως μια "νέα φωνή" να ηγηθεί αυτής. Έναν προπονητή με προσωπικότητα, είναι απαραίτητο αυτή τη στιγμή. Όχι πειράματα. Λύσεις υπάρχουν και πρέπει να στοχοποιηθούν συγκεκριμένα. Άλλωστε πολλές φορές πρέπει να πιάσεις πάτο για να σηκωθείς και να ξεκινήσεις μια μεγάλη πορεία. Σε κάνει πιό ταπεινό, πιό δυνατό και διψασμένο. Θυμηθείτε ότι η Ρωσία του Μπλάτ είχε φτάσει στο ναδίρ ταπεινωμένη ενα κρύο βράδυ στο Βέλγιο για τα προκριματικά του Ευρωμπάσκετ της Ισπανίας  πριν ξεκινήσει την τρελή πορεία της προς το απόλυτο θαύμα. Ας δούμε λοιπόν τη χθεσινή μαύρη μέρα ώς το δικό μας σημείο μηδέν που θα αποτελέσει την αφετηρία για την επόμενη μεγάλη επιτυχία του Ελληνικού μπάσκετ.