Κυνηγώντας τη βελτίωση..

Το Hoopfellas αξιολογεί τη κίνηση του Ολυμπιακού με την υπογραφή του Shawn James και μπαίνει σε σκέψεις για τη περίπτωση του Deshaun Thomas αναφορικά με τη λίστα υποψηφίων για τον Παναθηναϊκό..

Ο Ολυμπιακός κατέληξε στον Σόουν Τζέημς λοιπόν για την αντικατάσταση του Πάτρικ Γιάνγκ ελπίζοντας πως με αυτή τη προσθήκη η θέση «5» θα φθάσει σε ένα ποιοτικό επίπεδο το οποίο θα καλύπτει τα υψηλά στάνταρντς που έχει θέσει η ομάδα στη διοργάνωση και φέτος. Ας πούμε δύο λόγια για τον παίχτη όμως. Όχι για τη καριέρα του ή για τις ..σφαίρες που έχει φάει παλαιότερα (αυτά μπορείτε να τα διαβάσετε άλλωστε αλλού) αλλά για τη κατάσταση του Αμερικανού σήμερα και το πώς αυτός μπορεί να απορροφηθεί στο σύστημα των πρωταθλητών Ελλάδας..

Ο Τζέημς είναι ένας παίχτης που μου άρεσε αρκετά -όπως θα θυμάστε οι περισσότεροι αναγνώστες- στο παρελθόν. Μάλιστα έχω εκφραστεί πολλές φορές με κολακευτικά σχόλια για αυτόν κατά τη θητεία του στη Μακάμπι. Ήταν η εποχή που ο Τζέημς θα βρισκόταν στη shortlist των επιλογών μου σε μια εικονική δική μου ομάδα  για τη θέση «5». Μέχρι εκείνον τον Γενάρη του 2014 όπου οι Glory Days της καριέρας  έγιναν παρελθόν. Το πρόβλημα του στη μέση τον καθήλωσε και δε τον άφησε να ολοκληρώσει το τετραετές συμβόλαιο που είχε υπογράψει μερικούς μήνες νωρίτερα με την «ομάδα του λαού». Από τότε βέβαια έχει κυλήσει νερό στ’αυλάκι..

Το βασικό κριτήριο με το οποίο έγινε η επιλογή του Τζέημς από τους ερυθρόλευκους (ανάμεσα στους υπόλοιπους στόχους που μπορούσαν να υποστηρίξουν το αμυντικό οικοδόμημα της ομάδας) ήταν η εμπειρία του σε αυτό το επίπεδο.  Είναι μια πολύ σημαντική παράμετρος όταν κάνεις με τέτοια επιλογή σε αυτή τη χρονική περίοδο και με βάση τις «ευαισθησίες» που κρύβει ο παράγοντας «ισορροπία» σε επίπεδο rotation στον Πειραιά.  Ο 32χρονος Αμερικανός (από τη Γουιάνα) ξέρει πως παίζεται το παιχνίδι στο υψηλό επίπεδο. Αυτή του η γνώση μειώνει σημαντικά τον χρόνο εγκλιματισμού του και (όσον αφορά τον συγκεκριμένο) φέρνει  εγγυήσεις αναφορικά με το μίνιμουμ αυτών που δύναται να προσφέρει.  Όπως σας είχα υπογραμμίσει μετά τον τραυματισμό του Γιάνγκ, οι ερυθρόλευκοι θα έβγαιναν στην αγορά αναζητώντας βασικά έναν Rim Protector ακόμα (αυτό ήταν πρόβλεψη) και εάν επρόκειτο για μεγαλόσωμο παίχτη χωρίς σπουδαίο footwork και ικανότητα στη περιφερειακή άμυνα. Ο Τζέημς λοιπόν είναι πάνω από όλα ένας σπουδαίος Rim Protector.

Το πιο δυνατό σημείο στο πακέτο του είναι το γεγονός ότι πρόκειται για ένα μακρύ ψηλό, με εκπληκτικό timing στο μπλοκ και πολύ γρήγορα χέρια. Στα καλά του χρόνια ήταν πραγματική «ακρίδα». Με ύψος 2.08μ. διαθέτει ένα εντυπωσιακό άνοιγμα χεριών 7’5’’ (2.29μ.) το οποίο αναμιγνύεται σε πολλές εκφράσεις του παιχνιδιού του.  Τον βοηθά μάλιστα να μακιγιάρει μερικές από τις εγγενείς (και μη) αδυναμίες  του. Ψηλά είναι εξαιρετικός και κάθε αντίπαλος θα τον «μετρήσει» πηγαίνοντας στη τελική προσπάθεια. Οι αντιδράσεις του είναι γρήγορες και ο συγχρονισμός του τέτοιος που του επιτρέπει αλλοιώσεις που λίγα δέκατα πριν φαίνονταν δύσκολη υπόθεση. Τα άλλα δύο στοιχεία που τον βοηθούν είναι η αντίληψη και το IQ του. Έχει «αίσθηση» του γηπέδου και αποτελεί leader στην άμυνα. Ο Μπλατ παλαιότερα (που στήριζε πολλές απλωμένες άμυνες του στη παρουσία του Τζέημς στη τελευταία γραμμή άμυνας) έδινε πράσινο στα γκαρντς του για μερικά «ρίσκα» στη μπροστινή γραμμή (κλεμμένες μπάλες που θα άλλαζαν τον ρυθμό) στα λεπτά που ο απόφοιτος του Duquesne βρισκόταν στο παρκέ. Τα γρήγορα του χέρια επίσης τον βοηθούν στο να κλέβει μπάλες. Δε θα διστάσει, εφόσον βγεί πέρα από τα νοητά όρια της γραμμής άμυνας του και ψηλά στη περίμετρο, να δοκιμάσει τη τύχη του επιδιώκοντας το κλέψιμο ακόμα και απέναντι σε περιφερειακό παίχτη.  Καλός Help Defender, ξέρει να κλείνει διαδρόμους. Ικανός στο επιθετικό ριμπάουντ με καλά δεύτερα άλματα. Και εδώ τα τεράστια χέρια του τον βοηθούν πολύ. Καταλαβαίνετε ότι έχει στοιχεία αξιοποιήσιμα στο αμυντικό προφίλ που λανσάρει η ελληνική ομάδα παρότι ο Τζέημς δεν έχει βγάζει πλέον στο παρκέ τα intangibles που πολλές φορές τον χαρακτήριζαν πριν τον τραυματισμό του. Δε παίζει με την ίδια ένταση και το ίδιο motor και αυτό είναι μια πρόκληση για τον Γιάννη Σφαιρόπουλο..

BODY UP “D”           
  

Το μειονέκτημα του στο αμυντικό κομμάτι για σέντερ σε αυτό το επίπεδο είναι η λεγόμενη Body Up Defense. Έχει αδύνατο κορμό και πάνω μέρος του σώματος και τώρα πλέον που το footwork του δεν είναι το ίδιο καλό , χάνει θέσεις πιο εύκολα στο ζωγραφιστό. Τα χέρια του είναι πάντα εκεί στη τελική προσπάθεια για να καλύψουν τα εκατοστά του χαμένου εδάφους όμως η Post άμυνα του έχει μειονεκτήματα και αυτό θα φανεί απέναντι σε δυνατά κορμιά και physical ψηλούς οι οποίοι θα τον δυσκολέψουν  μιας και το positioning του όταν αμύνεται χρίζει  βελτίωσης. Απόρροια του Soft Frame του είναι το γεγονός ότι πρόκειται για μέτριο screener.   Συνηθίζει (σε πολλές  Pick & Roll καταστάσεις που καλύπτουν το μεγαλύτερο μέρος των επιθετικών καταστάσεων που συμμετέχει) να δουλεύει το Fake Screen κάνοντας diving στο καλάθι μετά το εικονικό σκρινάρισμα. 

Βγαίνοντας για να αμυνθεί στη περίμετρο, ο Τζέημς αδυνατεί να κρύψει ότι έχει χάσει «χρόνους»  πλέον. Η πλευρική του ταχύτητα  και τα πίσω βήματα είναι φανερά πιο αργά γεγονός που ο ίδιος προσπαθεί να ματσάρει με τα μακριά του χέρια ακολουθώντας από πίσω στη τελική προσπάθεια. Καταλαβαίνετε ότι απέχει από το να βγεί στη μπροστινή γραμμή και να αμυνθεί όπως ο Γιάνγκ ή να εκτελέσει recover μετά από Hedge Out  όπως ο Χάντερ (άλλωστε δεν έχει τέτοια «πειθώ» στα πλάγια βήματα) χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δε μπορεί να σταματήσει τη ντρίμπλα με δυναμική άμυνα αν χρειαστεί. Όχι όμως σε συχνότητα και σε πλειάδα περιπτώσεων όπου η κάθετη πάσα θα τον προλάβει να επιστρέφει με τη πλάτη στη μπάλα. Είναι πολύ πιο αποτελεσματικός αμυνόμενος σε Show & Recover ειδικά μένοντας εντός των 4 μέτρων από το καλάθι όπου μπορεί να πάρει τα μέτρα σε γκαρντς που δεν έχουν σουτ μετά από ντρίμπλα και να τους ζυγίσει αποτρέποντας τη διείσδυση ή ακολουθώντας ψηλά.  Έξω από την ακτίνα αυτή πλέον δεν είναι το ίδιο καλός και αρκετοί χαμηλότεροι παίχτες θα τον νικήσουν οπότε πάμε σε Switch επιλεκτικά. Δεν είναι fundamental rebounder. Και εδώ βασίζεται πολύ στα χέρια και το timing του να πάει στη μπάλα παρά στη προεργασία που έχει κάνει στο έδαφος. Παρ’όλα αυτά τα νούμερα του στα σκουπίδια είναι αρκετά καλά , ειδικά στο επιθετικό κομμάτι και την ίδια αποτελεσματικότητα αναμένεται να δούμε και στη θητεία του στο ΣΕΦ.

Pick & Roll Offense

Πιο πάνω σας είπα για το πόσο εκτιμούσα προ διετίας τον Τζέημς και ένας από τους λόγους ήταν ότι στο Τελ Αβίβ και δουλεύοντας με τον Μπλατ κατάφερε να αναπτύξει το ακατέργαστο επιθετικό του παιχνίδι και να μετατραπεί σε κάτι παραπάνω από έναν Finisher όπως συνηθίζεται σε τέτοιου είδους ψηλούς. Σας εκμυστηρεύομαι ότι μου άρεσε πολύ το γεγονός ότι σταδιακά είχε δημιουργήσει μια μικρή αλλά αξιόλογη βάση για ένα αξιοπρεπές post παιχνίδι τη στιγμή που ποτέ δεν υπήρξε (και δεν είναι) post ψηλός. Και όμως ο Τζέημς δούλεψε σε αυτό το κομμάτι αναπτύσσοντας από το μηδέν ικανότητα στο baby hook (κυρίως από το κέντρο της ρακέτας) και σε short shots από τα δύο μέτρα. Τεχνικά είναι average και δυστυχώς αυτό τον οδηγεί σε λάθη σε καταστάσεις που θα πάρει τη μπάλα στα 3.5 μέτρα πλάτη και θα προσπαθήσει με ντρίμπλα να πάει προς τα μέσα καλύπτοντας το έλλειμμα « κορμιού» και το γεγονός ότι δε μπορεί να σπρώξει εύκολα αντιπάλους. Εδώ επαναλαμβάνω είναι επιρρεπής στο λάθος (μεταφορά, προστασία μπάλας σε βοήθεια). Αντίθετα είναι καλύτερος σε καταστάσεις Pick & Roll όπου ξέρει να κινείται  στο κενό χώρο και έχει την ικανότητα να βάλει τη μπάλα στο παρκέ ακόμα και όταν τη λάβει σε κίνηση (credit). Το σημερινό Footwork του δε θα τον βοηθήσει πολύ να πατήσει γερά και να τελειώσει από στάση από δύσκολες θέσεις γύρω από το καλάθι όμως παραμένω αισιόδοξος για τη συνύπαρξη του με τα γκαρντς του Ολυμπιακού (που θα τον σημαδέψουν σε κίνηση), συνεπικουρούμενος από την ικανότητα του να υποστηρίζει την επίθεση της ομάδας του με επιθετικό ριμπάουντ. Στο Μπιλμπάο αποτελούσε τον παίχτη που βρισκόταν χαμηλά ως γραμμή υποστήριξης στην αδύνατη πλευρά στα post isos του Μουμπρού με αρκετή επιτυχία. Παράλληλα διαθέτει και το, λίγο σκονισμένο είναι αλήθεια, πλεονέκτημα του σουτ από τα 4-5 μέτρα. Το εμφανίζει κυρίως από το High Post όμως θα πρέπει να νιώσει άνετα από την αρχή για να το βγάλει από τον ..σάκο του (εξ ου και η δυνατότητα να χωρέσει σε κάποια σχήματα με δεύτερο ψηλό αν ο κόουτς θελήσει να παίξει  BIG). Η ιδανική γαρνιτούρα για αυτό θα ήταν μια πιο ανεπτυγμένη ικανότητα στη πάσα και το court vision. Εδώ φαίνεται πιο ικανός να δημιουργήσει από το post ψάχνοντας τη τελική γραμμή όμως σας προδιαθέτω ότι στο σύστημα του Ολυμπιακού οι επαφές του με την μπάλα θα αναμειγνύονται σε συντριπτικό ποσοστό με «τελειώματα».

Εν κατακλείδι.. Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος πήγε σε μια  επιλογή που του προσέφερε ".ασφάλεια". Δε βρίσκω πιο κατάλληλη λέξη για τη περίπτωση του Τζέημς. Ένας ψηλός με εμπειρία και γνώση του παιχνιδιού σε αυτό το επίπεδο που μπορεί να φέρει συγκεκριμένα πράγματα στο παιχνίδι της ομάδας.  Αυταπάτες δεν υπάρχουν  πως οι ερυθρόλευκοι αντικαθιστούν τον Γιάνγκ ο οποίος είχε μεγάλη και συνεχώς αυξανόμενη δυναμική αλλά και πολύ πληθωρική παρουσία συνοδευόμενη από ένα πολύ υψηλό ενέργειας που παρέσυρε τους πάντες. Μέσα της σεζόν είναι δύσκολο να αντικαταστήσεις τέτοιο ψηλό. Στον Πειραιά το γνώριζαν άριστα. Με τον Χάντερ σε τέτοια κατάσταση όμως ο Τζέημς μπορεί να αποτελέσει ένα πραγματικά καλό «γέμισμα» στον ρόλο του Defensive minded ψηλού που στο βάθος του δρόμου υπάρχει η σκέψη να ξεκινάει ως starter παίρνοντας του πρώτους κραδασμούς από τον Χάντερ και συμπληρώνοντας ως «ισοδύναμο» τον φορμαρισμένο Αμερικανό. Με βάση τα λίγα χρήματα που δαπανήθηκαν λοιπόν για την αποδέσμευση του –ποσό που τον καθιστά σχεδόν.. free agent- η κίνηση κρίνεται καλή. Στη πορεία θα καταλάβετε γιατί το performance του Τζέημς είναι άμεσα συνδεδεμένο με αυτό του Χάντερ.. Η περίπτωση του θυμίζει τις αντίστοιχες ποιοτικών βετεράνων στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, των οποίων οι καλές ημέρες βρίσκονται πίσω και έτσι "κολλάνε" σε ομάδες playoffs και οργανισμούς με winning culture και υψηλές αξιώσεις στοχεύοντας το δαχτυλίδι. Με βάση αυτά που είχαν στα χέρια τους οι άνθρωποι του Ολυμπιακού στη παρούσα φάση η επιλογή αξιολογείται θετικά. Ο Τζέημς δε θα εκτοξεύσει την ομάδα με τη προσωπική του απόδοση αλλά και δε θα τη κρεμάσει, βοηθώντας στη καλύτερη λειτουργία του συνόλου. Ασφαλής επιλογή..

Deshaun Thomas..?

Η ανάγκη για παίχτη στη θέση "4" του Παναθηναϊκού είναι μεγάλη και είναι φανερό ότι η ομάδα πρέπει να στραφεί στην αγορά τεστάροντας παίχτες που μπορούν να καλύψουν τη συγκεκριμένη θέση. Μαθαίνω ότι ο Deshaun Thomas (1991-SF/PF-2.01) είναι ξενερωμένος στη D-League (φαίνεται στο performance του) και κοιτάζει ζεστά την επιστροφή του στην Ευρώπη. Ο κόμπο-φόργουορντ του Ohio State, της Ναντέρ και πέρυσι της Μπαρτσελόνα είναι καλός παίχτης και έχει ποιότητα. Δεν έχω αμφιβολία. Όπως δεν έχω αμφιβολία για το ότι ακόμα έχει αρκετά πράγματα να μάθει. Πέρυσι ο Πασκουάλ τον χρησιμοποίησε στο "3" ως Post-3 δένοντας τον με ένα Light-4 όπως ο Ντόελμαν. Ο Thomas είναι ένας φόργουορντ που ξέρει να βάζει τη μπάλα στο καλάθι και μπορεί να κάνει θραύση κινούμενος στη base line. Αριστερόχερας, καλός στη προσωπική φάση, ξέρει να παίζει πλάτη και γενικά "πάνω" στον αντίπαλο χρησιμοποιώντας τη δυνατή κατασκευή του κορμιού του, τα μεγάλα χέρια του (6'9'') και το aggressiveness που τον διακρίνει. Είναι πολύ ικανός στο επιθετικό ριμπάουντ και ξέρει να τελειώνει γύρω από το καλάθι. Βέβαια είναι κόμπο-φόργουορντ και όχι 4-5. Θέλει δουλειά στην άμυνα όπου η πλευρική του ταχύτητα δε τον βοηθά. Επίσης ενώ σουτάρει αποτελεσματικά από το τρίποντο (ειδικά σε καταστάσεις transition) δεν είναι ο φόργουορντ που θα επηρεάσει το παιχνίδι αμυνόμενος πάνω από το καλάθι, αναφορικά πάντα με αυτό που χρειάζονται οι πράσινοι αυτή τη στιγμή.

 Ουσιαστικά ο Παναθηναϊκός (μιας και μιλάμε για έναν πρώην αθλητή της Μπαρτσελόνα) χρειάζεται έναν φόργουορντ στο στυλ του Τέρενς Mόρις (Μακάμπι, ΤΣΣΚΑ, Μπαρτσελόνα). Έναν μακρύ, αθλητικό ψηλό, ο οποίος να μπορεί να αμυνθεί (ψηλά και στη περίμετρο αν χρειαστεί), να σουτάρει τη  μπάλα και κυρίως να συμπληρώσει με το μέγεθος του τον Γκιστ δίνοντας του την ευκαιρία να πάρει λεπτά και στο "5". O Τhomas δεν είναι ακριβώς αυτό αν και σίγουρα μπορεί να φέρει στο τραπέζι πράγματα που λείπουν από τη γραμμή φόργουρντς του Παναθηναϊκού. Δεν είναι στη shortlist λοιπόν με τις τοπ-επιλογές όμως είναι αξιόλογος, έχει την εμπειρία και για αυτό κρατάμε τη περίπτωση του.

Υ.Γ: O Maurice Ndour κατέληξε στη Ρεάλ Μαδρίτης. Αυτό σίγουρα κάτι λέει για τις ικανότητες του παίχτη μιας και πρόκειται για ένα κλαμπ που διαθέτει την οικονομική ευχέρεια να "αγοράσει" καλό παίχτη και να χτυπήσει τη πόρτα καλών ονομάτων δελεάζοντας τους πάντες. Κάτι μου λέει όμως ότι τα πράγματα δε θα είναι τόσο ρόδινα για τον Ndour στο πρόγραμμα του Λάσο. Εκτιμώ ότι "κολλούσε" καλύτερα σε ένα σύνολο που δουλεύει περισσότερο (ομαδικά) για να παράγει τους πόντους του, όπως π.χ. ο Παναθηναϊκός. Θα δούμε..

Υ.Γ1: Προχθές σχολιάσαμε τη δυναμική "επιστροφή" του J'Covan Brown..

"Ο J'Covan Brown, η καλοκαιρινή πρόταση του Hoopfellas για τον Παναθηναϊκό, επέστρεψε από τον τραυματισμό του "γράφοντας" (κρατηθείτε) 38 πόντους με 9/9 δίποντα, 2/5 τρίποντα, 14/15 βολές απέναντι στη Φενέρ του Ζέλικο Ομπράντοβιτς ενώ τη προηγούμενη εβδομάδα απέναντι στη Γκαζιάντεπ του Ζντοβτς είχε 35 πόντους με 7/10 δίποντα, 4/4 τρίποντα και 9/10 βολές (σε 27 μόνο λεπτά). Γατάκι Κάρι.."

Τώρα όμως με τη διαμορφωμένη κατάσταση στο backcourt των πρασίνων ο Μπράουν δε "κολλάει". Το γράφω γιατί είδα ότι μονοπώλησε τις συζητήσεις στη κοινότητα μας μετά από κάποιο σημείο. Πέρα από το ότι έχει συμβόλαιο πάντα.. Από την άλλη δε ξέρω αν ο Τζόρτζεβιτς κοιτάξει έναν πρώην παίχτη του, τον Gal Mekel.. Επίσης ο Phil Pressey επιστρέφει στη D-League.. 

 Mιλάμε για έναν Pick & Roll-PG που απλά "κρύβει" τη μπάλα αν και του λείπει η ευχέρεια στη περιφερειακή εκτέλεση. Ο Μπραντ Στίβενς τον εκτιμούσε αρκετά όμως ο συνωστισμός στο backcourt των Σέλτικς δε του έδωσε την ευκαιρία να τον κρατήσει στη Βοστόνη.