Κυριακή 8 Μα'ί'ου ,στο παρκέ του Σαν Τζόρντι ο τελικός που όλοι περίμεναν.Το δικό μας ''κλασσικό ευρωπαικό ντέρμπι''.Ο συνηρμός γίνεται αυτόματα..Από τη μία η Celtic pride,το τριφύλλι,η ιρλανδική σκληράδα,η πειθαρχία,η τακτική και η hard nose άμυνα που βρίσκουν σάρκα κ οστά σε ευρωπαική version στην ομάδα του Ομπράντοβιτς.Από την άλλη το Lakers show time,η ενσάρκωση του γρήγορου και επιθετικού μπάσκετ στις κίτρινες φανέλες της θρυλικής Μακάμπι.Μοιάζει με 7ο παιχνίδι τελικών του NBA αλλά σε ουδέτερο έδαφος.Υπάρχει φαβορί?Ας ρίξουμε μια ειλικρινή και πίο προσεκτική ματιά στους δύο τους..
ΟΙ ΗΜΙΤΕΛΙΚΟΙ
Και οι δύο φιναλίστ πέρασαν απόλυτα δίκαια στον τελικό.Ο Παναθηναικός εκμεταλλεύτηκε την εμπειρία και το μέταλλό του.Δεν υπάρχει σημαντικότερο ατού για μια ομάδα σε τέτοια ματς,μπροστά σε τέτοιο stage,να λειτουργεί και να τα αντιμετωπίζει ως μια ακόμα μέρα στη δουλειά,απόσταγμα παραστάσεων και μπαγκράουντ.Και δεν νομίζουμε οτι υπάρχει άλλη ομάδα,πέραν της Ελληνικής, στην Ευρώπη που να της ταιριάζει καλύτερα ο χαρακτηρισμός ''ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑΣ ΝΙΚΗΤΗΣ''.
ΕΝΣΤΑΣΗ:Ο Παναθηναικός στο ξεκίνημα βρήκε απέναντί του μια Σιένα άριστα διαβασμένη,με μάτι που γυάλιζε και παίκτες που βούταγαν πάνω στη μπάλα.Ομως η τακτική των διαιτητών να σφυρίζουν τη παραμικρή επαφή ειδικά μέσα στη ρακέτα ξένισε λίγο,κυρίως μετά το ανελέητο physical game που επιτράπει στους προημιτελικούς.Αλλαγή τακτικής.Είστε σίγουροι οτι εάν στους ''8'' σφύριζαν στο ίδιο μοτίβο η σύνθεση του φάιναλ φορ θα ήταν η ίδια?Σε καμία περίπτωση..Εαν δεν υπήρχε αυτό το ανελέητο ''φρού-φρού'' των διαιτητων(και για τις δύο ομάδες φυσικά)θεωρούμε οτι οι Ιταλοί δύσκολα θα αποχωρούσαν ηττημένοι..
Αργά το βράδυ η Μακάμπι κόλλησε αρχικά στο πάθος του Ρέγες και τη πλαστικότητα του Τόμιτς αλλά βλέποντας το σκορ και γνωρίζοντας τις δύο ομάδες φαινόταν οτι ήταν θέμα ενός ξεσπάσματος των Ισραηλινών για να καθαρίσουν τη μπουγάδα.Οταν μάλιστα άρχισαν να ανεβάζουν σταδιακά τη διαφορά και είδαν το φόβο στα μάτια των άπειρων παικτών της Ρεάλ,όρμισαν να τους κατασπαράξουν.
ΕΝΣΤΑΣΗ:Η χθεσινή διαφορά είναι αποτέλεσμα της απειρίας Μολίν-παικτών.Πάνω εκεί πάτησε η Μακάμπι και βρήκε ρυθμό.Πιστεύεται οτι ο Μεσίνα θα επέτρεπε κάτι παρόμοιο?Δύσκολο έως απίθανο.Οι Ισραηλινοί τα βρήκαν και τα'καναν.Πέρα απ'αυτό τους δίνουμε ένα μεγάλο credit γιατί από τους ''4'' της χθεσινής βραδιάς υπήρξαν οι μόνοι που σούταραν άφοβα από το τρίποντο με ψυχολογία και θράσσος πράγμα που δείχνει οτι δεν φοβόντουσαν το ματς ακολουθόντας τη συμβουλή του Ντανίλοβιτς προ 3ετίας στον Παλάσιο και τους υπόλοιπους παίκτες της Παρτίζαν πρίν το κρίσιμο ματς με τον Παναθηναικό στο Βελιγράδι:''Συνεχίστε να σουτάρετε μέχρι να πέσουν..''αναφερόμενος στους αθλητές του Ομπράντοβιτς.
ΥΠΑΡΧΕΙ ΦΑΒΟΡΙ?
Ακούμε για μοιρασμένες πιθανότητες,50-50 και οτι σε έναν τελικό όλα γίνονται(που σίγουρα είναι το σωστό).Επίσης ακούμε αρκετούς να δίνουν ένα προβάδισμα στους Ισραηλινούς λόγω του κλίματος που ενδεχομένως να δημιουργηθεί στο γήπεδο μιας και οι οπαδοί τους θα είναι περισσότεροι.Η πλειοψηφία μιλάει για πολυ ισορροπημένο ματς,με την εξέλιξη άγνωστη.
ΕΝΣΤΑΣΗ:Κακά τα ψέμματα,εδώ που έχουμε φτάσει και με γνώμονα τις υπάρχουσες συνθήκες οι πιθανότητες είναι με το μέρος του Παναθηναικού.Οχι γιατί είναι μόνο πιο έμπειρη και ''βαθιά'' ομάδα,πιό ''παιγμένη'' σε τέτοια ματς,αλλά γιατί υπερέχει στο κουμάντο.Η παρουσία του Διαμαντίδη σε συνδιασμό με την απουσία του Πέρκινς αλλά και την παρουσία απέναντι του ενός παίκτη με τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά του Πάργκο,σχεδόν εξασφαλίζουν στον Ομπράντοβιτς οτι η ομάδα του θα επιβάλλει το δικό της ρυθμό και θα παίξει το ματς στο ''δικό της τερέν'',εκεί που ξέρει καλύτερα να κερδίζει.Και ανάμεσα σε δύο τόσο εκ διαμέτρου αντίθετα αγωνιστικά στυλ,η επιβολή του τέμπο είναι το χαρακτηριστικό που γέρνει την πλάστιγα.Ο Πάργκο είναι ένας εξαιρετικός παίκτης,φοβερός στη προσωπική φάση αλλά δύσκολα θα καταφέρει να κυριαρχήσει του Διαμαντίδη σε αυτόν τον τομέα.Για να γίνει αυτό θα πρέπει να μπούν στην εξίσωση και άλλα πράγματα,λάθη από τον Παναθηναικό( που συνήθως σε τέτοιο επίπεδο δεν κάνει)ή εξαιρετική ευστοχία των Ισραηλινών στο 3ποντο,αδυναμία αντιμετωπισης των ματς-απ ζωνών του Μπλατ.Τότε ναι,μπορεί να ανοίξει ο ρυθμός και μετά ένα μόνο μπορεί να ειπωθεί στον κάθε αντίπαλο της Μακάμπι..''Καληνύχτα μ..κα,η ζωή έχει πλάκα..''.Απο το γνωστό άσμα..
Υ.Γ:Βέβαια, με τύπο που έχει κερδίσει σε τελικό Ευρωμπάσκετ την καλύτερη ομάδα τότε στον κόσμο,μέσα στην έδρα της, ματσάρωντας μάλιστα τα πυρηνικά περιφερειακά της όπλα με τον Πονγκρασόφ,ποτέ δε μπορείς να είσαι σίγουρος...
ΔΗΜΗΤΡΗΣ#4
