ΣΧΟΛΕΙΟ..

Ένας νωθρός και υπνωτισμένος Παναθηναϊκός πήρε πολύ σημαντική νίκη απέναντι στη Γερμανική Μπάμπεργκ, σε ένα ματς που αναμενόταν αρκετά δύσκολο. "Σχολείο" αυτά τα παιχνίδια..

Αυτά είναι τα πραγματικά δύσκολα ματς.. Τα παιχνίδια που «πρέπει» να κερδίσεις και οι δύο βαθμοί είναι δεδομένοι. Έστω και αν -το έχουμε ξαναγράψει- «δεδομένο» δεν είναι τίποτα στο Τοπ-16..

-Ο Παναθηναϊκός είχε ως βασικό όπλο στη στρατηγική του να βάλει τη μπάλα βαθιά στο ζωγραφιστό. Για πρώτη φορά φέτος έγινε από την αρχή τόσο αισθητή η θέληση να περάσει η μπάλα στον Στεφάν Λάσμε, όχι όμως σε φάσεις «καθαρού» ποστ παιχνιδιού, αλλά στη καρδιά της ρακέτας, σε καίρια σημεία της base line και κατά μήκος αυτής για να ξεκινήσεις διείσδυση. Ο Γκαμπονέζος –ο οποίος φέτος είναι αρκετά αποτελεσματικός στο finishing- ξεκίνησε καλά και με διάθεση, αλλά η φάση που φεύγει μόνος του στον αιφνιδιασμό, πάει με βήματα μέχρι..το Μπάμπεργκ, καρφώνει στο σίδερο και αποτυγχάνει καπάκι μετά το επιθετικό τον έριξε στο πάτωμα.. ο Πεδουλάκης έδωσε σημασίας στην «κρυφή» πάσα που δημιουργείται μετά το οριζόντιο σκριν στον Μασιούλις (με τη μπάλα στο φτερό) για να ποστάρει ο Λιθουανός, πολύ σωστά, με τη μπάλα να πηγαίνει δις εκεί..

-Λαμβάνω τροφή από την από πάνω πρόταση. Διέκρινα πολύ μεγάλη διστακτικότητα σήμερα στους πράσινους, πολύ άσχημο και για εμένα ακατανόητο και αναπάντεχο σημάδι. Ειδικά από παίκτες όπως ο Μασιούλις δε τη περίμενα αυτή τη συμπεριφορά. Το ίδιο και από τον Μπανκς, ο οποίος έχει έρθει για να δώσει το άκρως αντίθετο.. Νομίζω ότι παίζει ρόλο και το γεγονός ότι η ομάδα πέρασε τραυματισμούς τελευταία. Ο λιγότερο διστακτικός πάντως ήταν αυτός που στην αρχή της περιόδου ήταν Νο1 σε αυτή την όχι τόσο τιμητική λίστα και αναφέρομαι στον Μάικ Μπράμος. Έχει βρεί «τα σουτ» του και ξέρει ότι «πρέπει» πλέον να τα πάρει για το καλό της ίδιας του της ομάδας, ενώ στο κομμάτι όπου ξεχύνεται μπροστά στο φτερό για να τελειώσει δυναμικά στο τρανζίσιον είναι απλά απολαυστικός. Φάση που πρέπει όχι μόνο να ψάξει συχνότερα ο Παναθηναϊκός αλλά ακόμα και να εκβιάσει κάποια στιγμή..

-Για να είμαι ειλικρινής αυτό που αποκόμισα από το παιχνίδι σήμερα μου άφησε την αίσθηση ότι ο Φλέμινγκ ήταν πιο «κόουτς» από τον Αργύρη Πεδουλάκη. Η Μπάμπεργκ είχε περισσότερη κίνηση στην επίθεση της (φαινόταν ομάδα που δημιουργεί περισσότερες ευκαιρίες στο επιθετικό κομμάτι), μεγαλύτερη ταχύτητα και ενέργεια στο μισό γήπεδο και κυρίως φαινόταν να πιστεύει περισσότερο σε αυτά που είχε δουλέψει. Όχι ότι έκανε κανένα μεγάλο ματς η γερμανική ομάδα, αλλά ρίσκαρε περισσότερο «πηγαίνοντας» τον Παναθηναϊκό αυτή κάπου αλλού και σε καμία περίπτωση η ίδια δεν «ακολούθησε».. Χαμηλές lineups με δύο γκαρντ και  τον Φόρντ μπαλαντέρ στο 4-5 , «τζόγος με τα τρίποντα του Παναθηναϊκού από το «4» (της βγήκε) , της έλειψαν τα σουτ του Τζέηκομπσεν –το χειρότερο του ματς νομίζω τα τελευταία δύο χρόνια- για να πάρει το παιχνίδι.

Από την άλλη θα πρέπει να παραδεχθούμε ότι οι πράσινοι βγήκαν σήμερα από μια δύσκολη κατάσταση σε αγχώδες ένα κλειστό ματς και σε αυτό μεγάλο μερίδιο πιστώνεται πάντα και ο προπονητής. Σίγουρα.. Απλά δεν έβαλε δύσκολα ο Πεδουλάκης στον αντίπαλο του εκτός ίσως του σημείου με τον Σχορτσιανίτη, στον οποίο οι Γερμανοί δυσκολεύτηκαν να προσαρμοστούν αλλά τον χτύπησαν στη δική τους επίθεση.

-Ο Δημήτρης Διαμαντίδης  ήταν 1-2 κλικ κάτω σε ταχύτητα από ότι συνήθως, δείγμα του ότι δεν έχει συνέλθει πλήρως. Βέβαια και ο καιρός περνάει σιγά σιγά.. Δεν είναι αυτός που κολλούσε «κεφάλια» στο ταμπλό με την ικανότητα του στο μπλοκ αλλά ακονίζει περισσότερο το μυαλό του και παίζει στην λεπτομέρεια. Πολύ σημαντικό για ματς σαν το σημερινό..  Η Μπάμπεργκ προσάρμοσε την άμυνα της  πάνω του, με τους ψηλούς του Φλέμινγκ να στοχεύουν (αμυνόμενοι στο πικ εν ρολ του Παναθηναϊκού) στο να τον οδηγούν στις γωνίες με επιθετική άμυνα ώστε σε καμία περίπτωση να μην πατάει στο ζωγραφιστό . Όσες φορές ο αρχηγός μπήκε στη ρακέτα των Γερμανών παρήγαγε πόντους..

Από την άλλη ο Σαρόντ Φορντ έδειξε μερικά δείγματα της κλάσης του και γιατί είχε κυριαρχήσει στην Ιταλική λίγκα κερδίζοντας κατά κράτος τον Γκιστ. Τα 14 ριμπάουντς του (έχει καταπληκτικά χέρια το παιδί, ήταν στις καλοκαιρινές  λίστες του Hoopfellas πέρυσι..) γύρισαν την κατάσταση στο ζωγραφιστό με τη Μπάμπεργκ να παίρνει το πάνω χέρι και εν τέλει να κερδίζει τις κατοχές. Η υπεροχή αυτή βοήθησε σημαντικά τους Γερμανούς να γυρίσουν από το -9 και να πάρουν κεφάλι..

-Αν πρέπει να κυκλώσουμε κάτι θετικό, αυτό είναι το γεγονός ότι οι πράσινοι παίζουν με λίγα λάθη των τελευταίο καιρό.. Πολύ σημαντικό, το φωνάζουμε από την αρχή της σεζόν.. Ο Πεδουλάκης είχε δώσει εντολή για πιο γρήγορο ρυθμό, ωστόσο η ομάδα ακόμα δεν είναι τόσο εξοικειωμένη με αυτό. Αυτή τη φορά ο Έλληνας κόουτς άφησε τον Ρόκο Ούκιτς στον πάγκο και στηρίχτηκε στον Μπανκς, ο οποίος δεν ήταν καλύτερος οργανωτικά αλλά έδινε καλύτερη προοπτική στο σουτ μετά από τις πάσες κατά μήκος του γηπέδου στη weak side του τραβηγμένου στις άκρες Διαμαντίδη.

-Ο Φλέμινγκ γενικά παίζει μοντέρνο και γρήγορο μπάσκετ αλλά το φετινό του πρότζεκτ δε με ελκύει τόσο, το θεωρώ άλλον μέτριο. Καμία σχέση με την περυσινή πολύ καλή ομάδα των Τάκερ, Σλότερ, Ρόμπερτς (αυτόν τον πόιντ έπρεπε να έχουν τσιμπήσει οι ελληνικές ομάδες) και Τζένινγκς.. Μα καμία.. Και όμως η φετινή version πέρασε στους 16 της Ευρωλίγκας.. Ρε τι σου είναι η ζωή..

Για τον Παναθηναϊκό τώρα, θα κλείσω με κάτι. Στα ματς αυτά οι νίκες είναι σχολείο.. Ήταν μεγάλη ομάδα ο Παναθηναϊκός (όχι σαν κλαμπ, αλλά σαν σύνολο), δεν είναι τώρα. Αυτή η ομάδα είναι στη διαδικασία να γίνει μεγάλη ομάδα και θα γίνει όταν αυτά τα παιδιά μάθουν να διαχειρίζονται τέτοιες καταστάσεις και βγάζοντας αυτοματισμούς στο τέλος κλειστών ματς, που θα τους δίνουν πλεονέκτημα απέναντι στον αντίπαλο. Μέσα από αναμετρήσεις σαν τη χθεσινή χτίζεις χαρακτήρα και  DNA νικητή..

ΠΡΟΩΡΟΣ ΤΕΛΙΚΟΣ..

Έβλεπα διπλό στη Μαδρίτη για να είμαι ειλικρινής αλλά μετά το άστοχο και αψυχολόγητο τρίποντο του Τεόντοσιτς στο τέλος της κανονικής διάρκειας, νομίζω  πως οι πιθανότητες της ΤΣΣΚΑ δεν ήταν οι ίδιες.

-Ο Τζέησι Κάρολ ήταν σε αγρία κατάσταση. Είναι εκπληκτική η ένταση που βγάζει μέχρι να φτάσει στο σημείο να οπλίσει και να εκτελέσει.  Και το κάνει κυνικά.. Ο Ρούντι Φερνάντεθ έβγαλε μεγάλη ενέργεια στο παρκέ (13 ριμπ.-5 τελικές) και η Ρεάλ ήταν απολαυστική στο τρανζίσιον . Η ομάδα του Λάσο πίεσε τη μπάλα, έτρεξε  και χτύπησε πολύ στο επιθετικό ριμπάουντ τους Ρώσους κερδίζοντας κατά κράτος τη μάχη των κατοχών. Παρ’όλα αυτά θεωρώ ακόμα, ότι η ΤΣΣΚΑ το είχε το ματς. Ο Μεσίνα πήγε πιο ορθολογικά. Σημάδεψε το ζωγραφιστό και πήρε πόντους μεθοδικά από εκεί. Πόντους που θεωρώ ότι θα ξαναβρεί και στην επόμενη αναμέτρηση των δύο ομάδων..          Έπεσε όμως πάνω στον εκπληκτικό Κάρολ. Για κάποιο λόγο πάντως θεωρώ ότι –με την τωρινή εικόνα των δύο ομάδων- ότι σε ένα ματς χωρίς αύριο, οι Ρώσοι θα έχουν ένα προβάδισμα. Διόλου απίθανο αυτό το ματς να γίνει στο Λονδίνο..

Υ.Γ: Eξαιρετικός ο Έρτσεγκ στην επιστροφή του.. Όσον αφορά την επιλογή του Τεόντοσιτς, δε ξέρω πως θα αισθανόταν εκείνη τη στιγμή ο Μεσίνα.. Απλά πρέπει να το χειριστεί σωστά, ώστε να διασφαλίσει  ότι δε θα την πατήσει σε ανάλογο σημείο από τον ίδιο στο μέλλον και σε ένα ματς χωρίς περιθώριο λάθους. Βέβαια με τον Τεόντοσιτς στο παρκέ δε μπορείς να διασφαλίσεις ποτέ κάτι τέτοιο..

Η σελίδα μας στο facebook..

http://www.facebook.com/pages/Hoopfellasgr/559656750730274