WALKING THE STREETS OF MOSCOW..

Η μέρα που χώρισαν οι δρόμοι τους..? Όχι ακριβώς. Με σπουδαία ανατροπή (στην εικόνα του και όχι στο σκορ) ο Ολυμπιακός έκανε τη "μεγάλη" νίκη που χρειαζόταν. Αυτή που θα χρειαστεί ο Παναθηναϊκός στο Κάουνας.. Κακοί αμυντικά οι πράσινοι "έπεσαν" στο κλασσικό Ευρωπαϊκό ντέρμπι της  Μόσχας..

         Πάμε να πούμε μερικά πραγματάκια ξεκινώντας από το ματς της Πέμπτης και την ήττα του Παναθηναϊκού..

        -Καταλαβαίνω ότι ο Παναθηναϊκός θα είχε ένα πρόβλημα «τσίτας», νιώθοντας λίγο off μετά την κατάκτηση του κυπέλλου αλλά στην τρίτη περίοδο η ομάδα στην κυριολεξία κλάταρε. Διέγνωσα σημαντικό αμυντικό πρόβλημα..

 1.)    Το αμυντικό τρανζίσιον στο δεύτερο ημίχρονο ήταν απαράδεκτο. Αργές επιστροφές με τους παίκτες να μην βρίσκουν έγκαιρα τις θέσεις τους και τον Τεόντοσιτς με πάσες κατά μήκος του γηπέδου να βάζει τη μπάλα στην πλάτη της ελληνικής άμυνας. Ειδικά όταν βρισκόταν στην πεντάδα ο Καπόνο, η ομάδα είχε σημαντικό πρόβλημα στο κομμάτι αυτό καθώς ο Αμερικανός δείχνει ότι αδυνατεί να πάει ακόμα και στο δυνατό φάουλ που θα σταματήσει τον αντίπαλο.

2.)    Ο Γκιστ κάνει πραγματικά φιλότιμη προσπάθεια να ανταποκριθεί στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού, βάζει ενέργεια στο παρκέ αλλά δεν έχει αυτοματοποιημένη σκέψη στην άμυνα και αργεί μισό χρόνο στις περιστροφές με συνέπεια οι πράσινοι να το πληρώνουν συχνά.

3.)    Πιθανόν κάποιοι να μπερδεύτηκαν μετά τα δύο ματς με τον Ολυμπιακού και να θεώρησαν ότι ο Ούκιτς  ξαφνικά μετατράπηκε σε αμυντικός εξολοθρευτής (έλαβα πολλά μηνύματα γι’αυτό το βράδυ της Πέμπτης). Σας θυμίζω ότι η άμυνα που έστησε ο Πεδουλάκης στο ΣΕΦ με τον Κροάτη πάνω στον Σπανούλη ήταν περισσότερο παιχνίδι μυαλού ενώ στον τελικό του Κυπέλλου ουσιαστικά αμύνθηκε στον γκαρντ τις αλλαγές με όπλο τα γρήγορα πόδια των Γκιστ-Λάσμε, χρησιμοποιώντας και στις δύο περιπτώσεις το μεγάλο wingspan του Ούκιτς. Το πρόβλημα του γκαρντ των πρασίνων –μαζί με την έλλειψη δημιουργίας- είναι νωθρότητα και η απώλεια νεύρου στο παιχνίδι του, χαρακτηριστικό που θα τον βοηθούσε σημαντικά στο να βρεί ρόλο σε μια ομάδα που έχει φτιαχτεί με εργαλεία όπως οι Μασιούλις-Μπράμος-Λάσμε-δίπλα στον Διαμαντίδη ώστε να παίξει physical ΄με ενέργεια και δύναμη. Ο Πεδουλάκης την Πέμπτη έβαλε τον Ούκιτς πάνω στον Τεόντοσιτς (περνώντας πάνω από τα σκριν ώστε να μη του δώσει σουτ) αλλά από ένα σημείο και μετά ο Μεσίνα το χρησιμοποίησε μιας και ο Ρόκο αδυνατούσε να «σπάσει» δυναμικά τα screens των Ρώσων ενώ στις αλλαγές ο Μίτσοβ έπαιζε πάνω του χαμηλά, είτε με drive είτε στο post. H τελευταία φορά που ο Ούκιτς είχε σταθερά καλά αποτελέσματα στο αμυντικό κομμάτι ήταν στην Μπαρτσελόνα υπό τον Ιβάνοβιτς (δουλειά που έτυχε να μελετήσω στενά εκείνη την εποχή) με τον Ντούσκο να αφήνει κληρονομιά στον τότε βοηθό του Τσάβι Πασκουάλ ένα σύνολο που έπαιζε πολύ καλή άμυνα χωρίς να έχει individual καλούς αμυντικούς (Λάκοβιτς, Ούκιτς, Ναβάρο, Μπαζίλε τα τότε γκαρντς).

- Ο Παναθηναϊκός πάλι δεν κατάφερε να ξεπεράσει τους 70 πόντους. Αντιμετώπισε για μια ακόμα φορά επιθετικό πρόβλημα, ειδικά όταν η ΤΣΣΚΑ ανέβασε το επίπεδο της πίεσης της στην άμυνα. Κακή βραδιά για τον Διαμαντίδη (μέσα στο πρόγραμμα είναι και αυτά) ο οποίος δεν ήταν επιθετικός και έμοιαζε κουρασμένος μετά από δύο πολύ καλές εμφανίσεις απέναντι στον Ολυμπιακό. Κάπου εκεί κόλλησε η πράσινη επίθεση. Το μεγαλύτερο ουσιαστικά πρόβλημα βέβαια που αντιμετώπισε η ελληνική ομάδα στο επιθετικό κομμάτι ήταν ότι το τείχος που έχτισε ο Μεσίνα στο ζωγραφιστό, έκοψε κάθε προσπάθεια για σκορ/δημιουργία από το ποστ. Ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο, το επιθετικό ντουμπλάρισμα με τον Έρτσεγκ δίπλα στον Κάουν είχε σημαντική επιτυχία. Οι πράσινοι απέτυχαν να χτυπήσουν επίσης με drive από το «4» το σχήμα Κάουν-Κρίστιτς (μια πέρασε ο Γκιστ και αυτή στον Έρτσεγκ..). Γενικά δεν ήταν έκπληξη ότι η φροντκόρτ του Παναθηναϊκού θα είχε ένα θέμα –λόγω φύσης- απέναντι στα ψηλά κορμιά με τις αυτοματοποιημένες κινήσεις της ΤΣΣΚΑ. Ειδικά ο Κάουν πήρε υψηλό βαθμό στο αμυντικό κομμάτι γιατί στην επίθεση είναι γνωστό ότι πρόκειται για εξαιρετικό finisher ( κλασσικός πάρε-βάλε ψηλός) ο οποίος σκοράρει μετά από ριμπάουντ και πάσα ψηλά, χωρίς να κατεβάσει τη μπάλα χαμηλά (πολύ σημαντικό για τη θέση).

- Η ΤΣΣΚΑ είχε διαστήματα πολύ καλού μπάσκετ. Σε επίπεδο συνεργασιών είναι μάλλον η πιο δουλεμένη ομάδα στην Ευρώπη μαζί με την Μπαρτσελόνα (και την Κίμκι ίσως..). Ο Μεσίνα χρησιμοποίησε ένα πολύ σφικτό ροτέησιον –ουσιαστικά- 7 παικτών, βάζοντας τη μπάλα αποτελεσματικά και σε σωστό χρόνο στη ρακέτα. Όταν δε, βρήκε φάσεις στο τρανζίσιον με το δίδυμο Τεόντοσιτς-Ουίμς και καλά σουτ (βάζοντας πίεση στη weak side κρατώντας τον Τεόντοσιτς και ένα ακόμα περιφερειακό στη γωνία) μετά από τα ρήγματα που προκαλούσε ο Ουίμς, καθάρισε το παιχνίδι. Ο Αμερικανός έχει βελτιώσει πολύ τον τρόπο σκέψης του δίπλα στον Μεσίνα, είναι καλύτερος δημιουργός και το μεγάλο συν του είναι (όχι το πολύ αποτελεσματικό midrange game ή τα ανεξάντλητα one one προσόντα του) η πειθαρχία του (έχουμε ξαναγράψει σχετικά), στοιχείο σπάνιο για παίκτη τέτοιων χαρακτηριστικών.

- Σπουδαίο παιχνίδι από τον Μίλος Τεόντοσιτς. Ο Σέρβος γκαρντ έκανε επίδειξη του εκπληκτικού court vision (και της αντίληψης των θέσεων στο παρκέ) που διαθέτει ξεχαρβαλώνοντας την άμυνα του Παναθηναϊκού. Παράλληλα σούταρε αρκετά καλά από το τρίποντο (4/6) όντας κομβικός στην εξέλιξη του ματς. Την επόμενη εβδομάδα βέβαια δεν ξέρεις τι θα γίνει.. Η αδυναμία ελέγχου του παρορμητισμού η οποία διακρίνει τον Τεόντοσιτς κοστίζει πολύ στον ίδιο και στις ομάδες του. Αντίθετα, θα ήθελα να σταθώ στον Μίτσοβ και πάλι, ο οποίος είναι υπόδειγμα σταθερότητας. Έχω πεί ότι πρόκειται για τον εξισορροπιστή της επίθεσης του Μεσίνα, ο οποίος βρήκε στον Σερβο φόργουορντ έναν εξαιρετικό quarterback guard, εκμεταλλευόμενος την ικανότητα του στην πάσα και την πολύ καλή περιφερειακή του άμυνα. Ο Μίτσοβ τηρεί κατά γράμμα τις οδηγίες του προπονητή του στο γήπεδο και ουσιαστικά αποτελεί το «φρένο» του Τεόντοσιτς, σε σχήματα με τους Ουίμς ή Κρίστμας δίπλα τους. Οι Ρώσοι έχουν αδυναμίες σαν ομάδα και τρωτά σημεία, αλλά η κίνηση τους χωρίς τη μπάλα είναι υποδειγματική. Χωρίς έναν εκ των καλύτερων δημιουργών τους (και απέναντι στην άμυνα που επιτρέπει τις λιγότερες ασσίστς στο ΤΟP-16) έφτασαν σχετικά σβηστοί τις 20 τελικές..

- Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα για τον Παναθηναϊκό σε έναν ..μπλεγμένο όμιλο. Οι πράσινοι παίζουν το ματς της σεζόν στο Κάουνας, το οποίο θα δώσει στο νικητή το πάνω χέρι για την πρόκριση. Σίγουρα δεν τον βοήθησαν και τα αποτελέσματα στα άλλα παιχνίδια ενώ η ήττα από τη Ρεάλ στοιχειώνει.. Το θέμα είναι τι γίνεται από εδώ και πέρα.. Νομίζω ότι το χαστούκι στη Μόσχα μπορεί        να λειτουργήσει ευεργετικά. Η Ζαλγκίρις είναι μια πολύ καλή ομάδα, η έδρα της είναι πολύ δυνατή αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι έξω από τις δυνατότητες του Παναθηναϊκού, ο οποίος πηγαίνοντας για «τελικό» πρέπει να βγάλει από το μυαλό του τα προβλήματα της τα οποία μπορεί να τον αποπροσανατολίσουν και αλλοιώσουν την πολεμική του φύση. Αν αυτός ο Παναθηναϊκός αξίζει να προκριθεί στην ποστ σίζον, τότε πρέπει να περάσει από το Κάουνας..

Ο Ολυμπιακός αντίθετα πήρε το δικό του μεγάλο ματς. Είχα αναφερθεί στην κρισιμότητα των δύο ματς με τη Κίμκι σε προηγούμενη ανάρτηση, καθώς οι δύο ομάδες είναι πραγματικά κοντά. Πλέον οι ερυθρόλευκοι έχουν βάλει το πόδι τους «μέσα», με όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά.

-Το πρώτο ημίχρονο ήταν ένα παράδειγμα του τι μπορεί να βγάλει η Κίμκι στο παρκέ και του ποσά προβλήματα έχει πραγματικά η αμυντική γραμμή του Ολυμπιακού. Για τους αναγνώστες του Hoopfellas δεν αποτέλεσε έκπληξη τίποτα από τα δύο. Έχουμε αναφερθεί στα καταιγιστικά διαστήματα της ρώσικης ομάδας, στα οποία παίζει εντυπωσιακό μπάσκετ με τον αστερίσκο ότι το παιχνίδι της διέπουν μεγάλες αυξομοιώσεις στην απόδοση του συνόλου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το παιχνίδι της προηγούμενης φάσης με τη Ρεάλ στη Μόσχα..

-Ειλικρινά βαρέθηκα να μετράω το πόσα κοψίματα έφαγε η άμυνα του Ολυμπιακού είτε ακριβώς πάνω της είτε στην πλάτη της από τη weak side, τα οποία φυσικά κατέληγαν σε lay ups. Transision defense μηδενική. Pick’n roll defense ασχολίαστη.. Ειδικά τις στιγμές που βρισκόταν ο Πάουελ στο παρκέ, οι Ρώσοι «έπαιζαν» μαζί του.. Flash back. Πέρυσι το συγκεκριμένο κομμάτι αποτελούσε το δυνατό χαρακτηριστικό του Ολυμπιακού. Η Κίμκι τελείωσε το πρώτο ημίχρονο με 16 ασσίστς (σε 18 καλάθια..), 10 ριμπάουντς παραπάνω και βρισκόταν μόνο ..10 πόντους μπροστά.

-Η επίθεση των ερυθρολεύκων είχε κακή ανάπτυξη στο ίδιο διάστημα και έβγαλε προς τα έξω μεγάλο πρόβλημα. Θα στοχοποιήσω τον Βασίλη Σπανούλη. Καθόμουν και μετρούσα τις επιθέσεις που ακυρώθηκαν από το γεγονός ότι ο αρχηγός του Ολυμπιακού δεν πάσαρε σε σωστό χρόνο (στην πλειοψηφία δεν πάσαρε καθόλου) κουβαλώντας την μπάλα μέχρι μέσα μαζί του, χαλώντας όλη τη λειτουργία. Τα θετικά για τον Ολυμπιακό ήταν 1.) το ότι έβαλε την ενέργεια του Παπανικολάου πάνω στον Ρίβερς από την αρχή, φορτώνοντας τον Αμερικανό με γρήγορα φάουλ και εν τέλει βγάζοντας τον τελείως εκτός ρυθμού, 2.) είχε 0.. ομαδικά λάθη και 3.) αντιμετώπιζε μια άμυνα η οποία φείδεται σκληρότητας ιδιαίτερα στην περιφέρεια.

Αυτά τα στοιχεία αξιοποίησε ο Ολυμπιακός εκμεταλλευόμενος την συνήθη κοιλιά της Κίμκι και πλησιάζοντας βήμα-βήμα, ποντάροντας στην φημισμένη εύθραυστη ψυχολογία του αντιπάλου. Σταδιακά οι ερυθρόλευκοι έγιναν πιο aggressive, καταφέρνοντας κύριο χτύπημα στο μυαλό των Ρώσων. Σημαντικό στοιχείο η επαναπροσέγγιση του παιχνιδιού από τον Βασίλη Σπανούλη (7 τελικές-0 λάθη), ο οποίος τιμώρησε είτε το hedge out είτε το flash & recover που δοκίμασε ο Κουρτινάιτις, βγάζοντας τη μπάλα από τα χέρια του όχι άμεσα (όπως στόχευαν οι Ρώσοι) αλλά σε καίριες θέσεις καθώς η παρουσία του Χάινς στο ζωγραφιστό είχε αλλάξει τη συμπεριφορά της άμυνας της Κίμκι. Αποτέλεσμα: Ο Ολυμπιακός πάσες στην καρδιά της ρακέτας και καλά σουτ από την περιφέρεια χτυπώντας τις αργές περιστροφές των Ρώσων στο σχήμα με τους Νίλσεν-Ντέηβις (νομίζω εδώ έκανε λάθος ο Κουρτινάιτις, επιμένοντας στον Αυστραλό παραπάνω ενώ είχε Μόνια-Λόντσαρ..). Οι ερυθρόλευκοι τελείωσαν το παιχνίδι με 3 λάθη..

-Ο Κάιλ Χάινς κατάθεσε για ένα ακόμα βράδυ τα διαπιστευτήρια του. Χτύπησε με κάθε τρόπο την φροντκόρτ της Κίμκι αλλάζοντας τα δεδομένα του παιχνδιού. Τρανζίσιον, μετά από πικ εν ρολ, επιθετικό ριμπάουντ.. Εντυπωσιακός.. Η μαχητικότητα του κρατάει ζωντανό το πνεύμα της περυσινής ομάδας. Στο τέλος δε, ήταν κομβικός με clutch πόντους και ριμπάουντς  ανοίγοντας τον δρόμο για το μεγάλο σουτ του Σπανούλη που ουσιαστικά έδωσε τη νίκη στην ελληνική ομάδα.

-Ο Ζόραν Πλάνινιτς έδωσε μια φοβερή παράσταση, ιδιαίτερα στα πρώτα 25 λεπτά του παιχνιδιού. Ο Μπαρτζώκας, χωρίς τον Μάντζαρη αντιμετώπισε μεγάλα προβλήματα με το μέγεθος και την οξυδέρκεια του Κροάτη. Αυτός που προσέγγισε καλύτερα το κομμάτι «άμυνα στον Πλάνινιτς» ήταν ο Κατσίβελης, ο οποίος ήταν ενεργητικός, κυνήγησε, έβαλε τα χέρια του πάνω στη μπάλα. Προσέξτε πως αμύνεται σε μια φάση στην απόπειρα του πόιντ της Κίμκι να ποστάρει και τι ακριβώς γίνεται στην επόμενη άμυνα που ο Πλάνινιτς βρίσκει απέναντι του τον Λο και τον «τελειώνει» χωρίς μάχη. Ο Κατσίβελης φυικά θέλει παιχνίδια σε αυτό το επίπεδο για να «πατήσει» αλλά το τάιμινγκ δεν τον ευνοεί..

-Πλέον ο Ολυμπιακός ρέφαρε την ήττα στο ΣΕΦ από τη Σιένα και πρέπει οπωσδήποτε να βάλει την Κάχα από κάτω στο επόμενο παιχνίδι. Είναι φανερό όμως ότι η ομάδα χρειάζεται ενίσχυση, το ξαναλέω με προτεραιότητα στο ζωγραφιστό. Ο Πάουελ δεν μπορεί να βοηθήσει και η ομάδα πονάει εκεί. Σίγουρα και στα γκαρντ  -εκτός και γίνει προσπάθεια να ετοιμαστεί ο Κατσίβελης, προσωπικά θα το έπαιρνα το ρίσκο-.. Αν και μερικά από τα ονόματα που ακούγονται είναι άκρως δελεαστικά (Πέρκινς, Μακ..)

SSOL OFFENSE ΣΤΗΝ ΠΑΛΑ ΕΣΤΡΑ.

Εντυπωσιακή η Μοντεπάσκι καθάρισε σε ένα καθηλωτικό shootout την Κάχα Λαμποράλ στην Παλα Εστρα. Ο ρυθμός των δύο ομάδων ήταν εντυπωσιακός και η μόνη στιγμή που έβλεπες τους παίκτες να περπατάνε ήταν η είσοδος στα αποδυτήρια για την ανάπαυλα..Εντάξει αυτό που παίζει η ομάδα του Μπάνκι δεν έχει σχέση με την seven seconds or less-offense του Ντ’Αντόνι, μιας και οι αρχές της είναι πολύ διαφορετικές και στην Τοσκάνη δεν υπάρχει ο κυρίαρχος screener/scorer στη φροντκόρτ. Ο τρόπος όμως που σουτάρουν οι Ιταλοί –εδώ και πάρα πολύ καιρό- είναι ασύγκριτος, στην ευρωπαϊκή σκηνή και για αυτό το επίπεδο. Η τρύπα στο ζωγραφιστό είναι μεγάλη βέβαια και η λογική λέει ότι στη πορεία πιθανόν να κοστίσει αλλά η πραγματικότητα λέει ότι ο Μπάνκι μετράει 6-1 στο ΤOP-16, απολαμβάνοντας το καλύτερο ρεκόρ στη διοργάνωση. Η Μοντεπάσκι είχε ένα εκπληκτικό τρίτο δεκάλεπτο, βγάζοντας πολύ ένταση στο αμυντικό κομμάτι και σουτάροντας διαστημικά στην επίθεση. 

Και ενώ ο Ντάνιελ Χάκετ συνηθίζει τα θαύματα έχοντας μεταμορφωθεί σε ολοκληρωμένο περιφερειακό εργαλείο (η βελτίωση του στο σουτ είναι το κάτι άλλο) εγώ θα σταθώ στον Ματ Τζάνινγκ (16π. 5/5σ.-4ασσίστς, 2κλ.) για τον οποίο είχαμε μιλήσει στο ξεκίνημα της σεζόν. Μετά από τον «τοίχο» που βρήκε σε κάποιο σημείο της σεζόν και το μπέρδεμα με τον Μαρσέλους Κεμπ, ο 23χρονος Αμερικανός έχει βρεί τον ρόλο του και στο καλό του βράδυ κάνει παπάδες. Η ικανότητα του στο να φτιάξει μόνος του το δικό του σουτ είναι must watch ενώ τα dribbling abilities και η ποικιλία κινήσεων με την οποία μπορεί να βγάλει τον αντίπαλο αμυντικό εκτός ισορροπίας απλά ξεσηκώνει. Ο Σαν Εμετέριο εχθές ειδικά σε μια φάση πρέπει να έφτασε μέχρι τη ..Βιτόρια. Η Μοντεπάσκι πάει στο Τελ Αβίβ την επόμενη εβδομάδα..

Υ.Γ: O Παναθηναϊκός θέλει γκαρντ στη θέση του Μπανκς. Έχει αργήσει χαρακτηριστικά..Η ομάδα παίζει τη χρονιά την άλλη εβδομάδα και ο Φώτσης μπροστά στο σκηνικό που έχει στηθεί στο "1" μοιάζει πολυτέλεια..

Μπείτε στην παρέα μας στο facebook..
 http://www.facebook.com/pages/Hoopfellasgr/559656750730274