Είναι η διαχείριση, ανόητε..!

Το Hoopfellas παραφράζει (με τη σειρά του) το περίφημο προεκλογικό σλόγκαν του Μπιλ Κλίντον με αφορμή τη κατάσταση που βιώνουν Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός αυτή τη περίοδο. Ο ένας αδυνατεί να διαχειριστεί ένα ρόστερ με τρανταχτές ελλείψεις και ο άλλος ένα αντίστοιχο που πλέον χαρακτηρίζεται οvercrowded. Και όλα αυτά με το ντέρμπι και τη μεταξύ τους σύγκρουση να έρχεται σε λίγες ώρες..

Just an Illusion..

Το παιχνίδι του Κάουνας εξελίχθηκε σε μαρτύριο για τον Ολυμπιακό και τεκμηρίωσε την άποψη ότι η ομάδα διάγει μια δύσκολη περίοδο και παράλληλα βιώνει μια κρίση η οποία πρέπει να αντιμετωπιστεί με σωστούς χειρισμούς και ενότητα (ξέρω πολύ καλά γιατί το γράφω αυτό) γιατί μπορεί να διαλύσει το ανοσοποιητικό της σύστημα. Δεν είναι η στιγμή για κουβέντες του στυλ “τα είχαμε πει για τη στελέχωση της frontcourt, το back up του Πρίντεζη ή για το θέμα της περιφερειακής εκτέλεσης στο backcourt” καθώς οι ερυθρόλευκοι χρειάζονται άμεσα λύσεις μιας και ο ανταγωνισμός δε προσφέρει κανένα περιθώριο χρόνου. Το πρόβλημα αυτή τη στιγμή είναι πιο σύνθετο και ο Γιάννης Σφαιρόπουλος καλείται να επιστρέψει στα βασικά. Όπως σας είχα γράψει και παλιότερα στο Hoopfellas, υπάρχουν στιγμές στη ζωή όπου τα δεδομένα γίνονται ζητούμενα.. Έτσι και στο μπάσκετ. Οι ερυθρόλευκοι καλούνται να αρχίσουν να εκτελούν πάλι με επιτυχία καταστάσεις στις οποίες το επίπεδο εκτέλεσης τους πριν λίγο καιρό φαινόταν ιδιαίτερα υψηλό. Από εκεί πρέπει να ξεκινήσουν για να ξαναχτίσουν την αυτοπεποίθηση και το παιχνίδι τους..

Αναφορικά με τη προσέγγιση του ματς με τη Ζάλγκιρις πρέπει να σας πω ότι εγώ ο ίδιος έπεσα 110% έξω εκτιμώντας την εξέλιξη του. Δε περίμενα να πέσουν οι ερυθρόλευκοι σε τέτοιο πνευματικό κώμα απέναντι σε μια ομάδα η οποία παρουσίασε fundamental μπάσκετ εκτελώντας όμως απλά πράγματα τα οποία στο σύνολο τους θα τα χαρακτήριζα Old Fashion. Μια ομάδα όμως που ήταν πολύ πειθαρχημένη στο πλάνο της και είχε δουλέψει καλά τον έναν και μοναδικό δρόμο που θα μπορούσε να την οδηγούσε στη νίκη. Ο Ολυμπιακός μαγεμένος από μια μορφή υπνωτισμού ακολούθησε τον δρόμο αυτό και ξεκάθαρα μπορώ ότι η συγκεκριμένη εξέλιξη αποτέλεσε και προσωπική ήττα του προπονητή του απέναντι στον “νιούφη” Σαρούνας Γιασικεβίτσιους ο οποίος παλεύει να φέρει το καράβι στα ίσια στο ξεκίνημα του. Όποιος παρακολούθησε τη Ζαλγκίρις στο Βίλνιους το προηγούμενο Σαββατοκύριακο μπορεί να καταλάβει τι εννοώ.. Όπως είχαμε υπογραμμίσει ομάδες με νέους κόουτς (ιδιαίτερα με προσωπικότητες όπως ο Σάρας) είναι λίγο ασανσέρ στην απόδοση τους με διαδοχικά limits ups & downs μέχρι να βρούν τη σταθερότητα τους. Σε κάθε περίπτωση το κίνητρο είναι πολύ υψηλό στις τάξεις των παιχτών.

Οι γηπεδούχοι εκτέλεσαν πολύ συγκεκριμένα πράγματα χτίζοντας πάνω σε μια πολύ ντόμπρα εκτίμηση των δυνατοτήτων τους σε φυσικό/αθλητικό και αγωνιστικό επίπεδο. Τα γράμματα του Σάρας στον μαυροπίνακα των αποδυτηρίων έδειχναν τη κατεύθυνση. Σε ελεύθερη μετάφραση: “Χτυπάμε στο ζωγραφιστό στο (αν είναι δυνατόν) 90% των κατοχών μας και στα μετόπισθεν γεμίζουμε τη ρακέτα ώστε να απενεργοποιήσουμε cuts, κάθετες πάσες, drives-drive & kick καταστάσεις και αφήνουμε ανοιχτές πόρτες για πάσες και σουτ στην αδύνατη πλευρά ή ενδιάμεση off the dribble εκτέλεση μετά από picks.” Προσωπικά θα συμπλήρωνα από κάτω “με τη τακτική αυτή γύρω στο 17-18ο λεπτό θα ξέρουμε αν θα πρέπει να σκεφτούμε το επόμενο ματς με τη Nevezis”..

Συνειδητές επιλογές

Οι Λιθουανοί επέλεξαν να μην εκθέσουν τους ψηλούς τους στην άμυνα βγάζοντας τους μακριά από το καλάθι. Επέλεξαν Flat άμυνα στο ερυθρόλευκο Pick & Roll στις περισσότερες των περιπτώσεων με τον αμυντικό στη μπάλα να παίζει Under στα περισσότερα γκαρντς των ερυθρολεύκων, Show & Recover αρχικά στον Σπανούλη (στον άξονα) και Step back/Get through τακτική σταδιακά απέναντι στον αρχηγό (και τον Αθηναίου) κλείνοντας τη κάθετη πάσα σε αντάλλαγμα με τη παροχή ενδιάμεσων σουτ τα οποία οι ερυθρόλευκοι γκαρντς (με παίχτη κολλημένο στη πλάτη τους) φάνηκαν ανέτοιμοι να πάρουν. Παράλληλα υπέδειξε στον Χάντερ (απενεργοποιώντας το ρολάρισμα) ότι πρέπει να βάλει τη μπάλα στο παρκέ και να επιτεθεί. Ο μόνος που διάβασε το όλο κόλπο ερχόμενος από τον πάγκο ήταν ο Χάκετ αλλά μετά από το καλό του ξεκίνημα, σταδιακά δίστασε να περάσει στη δεύτερη ζώνη άμυνας και να εκτελέσει (έλλειψη εμπιστοσύνης) από μέση απόσταση.

Adjustment: Ο Σάρας ξεκίνησε τον 19χρονο Martynas Sajus (προϊόν των ακαδημιών της Ζαλγκίρις) τον οποίο χρησιμοποίησε σε αρκετές δράσεις της ομάδας σε επίθεση (screener) και άμυνα (ο μόνος ψηλός που στον άξονα πάτησε έξω από τα στενά όρια χώρου της ρακέτας). Η τακτική του “φέρνω στη πρώτη πεντάδα έναν role player με συγκεκριμένες αρμοδιότητες και λεπτά στο παιχνίδι μόνο και μόνο για να πάρω το τιμόνι του παιχνιδιού” χαρακτηρίζει τη φιλοσοφία του Ομπράντοβιτς άλλωστε. Βασικά, βρωμάει Ζοτς..

Οι γηπεδούχοι είναι μια ομάδα με αργά αμυντικά rotations. Το ίδιο αργά ήταν και απέναντι στον Ολυμπιακό, μη γελιέστε. Μια ματιά στα σχήματα που χρησιμοποιούν μπορεί να σας πείσει για αυτό. Ο Γιασικεβίτσιους απλά μείωσε τις αποστάσεις που έχουν να τρέξουν οι παίχτες του στην άμυνα μισού γηπέδου παραχωρώντας περιφερειακή εκτέλεση στη weak side. Ο τρόπος μάλιστα που περιστρεφόταν η άμυνα των γηπεδούχων οδηγούσε τη μπάλα συνεχώς εκεί. Βοήθησε και η αδυναμία του Μιλουτίνοβ στο ξεκίνημα να πασάρει στον σωστό χρόνο (σε δύο περιπτώσεις μάλιστα άργησε χαρακτηριστικά να βάλει τη μπάλα στο base line cut του Πρίντεζη και στην αδύνατη πλευρά με τον Συριανό φόργουορντ φάτσα με το καλάθι και το αμυντικό στη πλάτη του). Ακόμα και στη συνηθισμένη post επίθεση του Ολυμπιακού με τους PGs του o Oυλανόβας (ο οποίος είχε τον SF υποτίθεται ανοιχτά στην αδύνατη πλευρά) έπαιζε όχι απλά μέσα στη ρακέτα αλλά μπροστά από το “5” των ερυθρολεύκων δίνοντας την ευκαιρία στο δικό του “5” να βγει για παγίδα στον Μάντζαρη/Χάκετ την ώρα της πάσας. Όπως καταλαβαίνετε, η αδυναμία αξιοπρεπούς απλά περιφερειακής εκτέλεσης απενεργοποίησε όχι μόνο το Pick & Roll αλλά ολόκληρη την επίθεση της ελληνικής ομάδας. Από ένα σημείο και μετά δε δούλευαν καθόλου τη πάσα μετά από back screen στην αδύνατη πλευρά διαβλέποντας την αποτυχία Μπορώ να σας πω με σιγουριά ότι εάν ο Ολυμπιακός δεν είχε την υποστήριξη του επιθετικού ριμπάουντ δύσκολα θα ξεπερνούσε τους 45 πόντους στο ματς. Ναι, τόσο χάλια..

-Στο Preview μου στο Stoiximan.blog είχα εκφράσει την άποψη ότι εφόσον ο Ολυμπιακός παίξει στοιχειωδώς καλή post άμυνα δε θα δυσκολευτεί να πάρει αυτό που θέλει στο Κάουνας. Βασικά (και ας μη το έγραψα) πίστευα ότι θα δεχτεί κάτω από 60 αμυνόμενος σωστά χαμηλά απέναντι στη πιο post based-επίθεση της Ευρωλίγκας. Ε, λοιπόν το performance σε αυτό το κομμάτι ήταν ανατριχιαστικά άσχημο. Δε ξέρω πως αλλιώς να σας το περιγράψω.. Εκτιμώ μάλιστα ότι αυτή είναι η βασική αιτία της ήττας βάζοντας στη δεύτερη θέση της ιεραρχίας το αστείο 20% από το τρίποντο. Το γεγονός ότι οι καλύτεροι αμυντικοί των ερυθρολεύκων στη προσωπική άμυνα και παράλληλα αθλητές με ισχυρό αμυντικό εγωισμό και υπερηφάνεια έτρωγαν το ένα μετά το άλλο καλάθια χαμηλά από τους αντιπάλους τους γκρέμισε κάθε αντίσταση του Ολυμπιακού.

Σημείωση: Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος έπεσε στη παγίδα του “εγωισμού”. Επέλεξε (σωστά, προσωπικά το ίδιο θα έκανα ξεκινώντας το ματς ) μονή άμυνα δίχως τη παραμικρή βοήθεια ποντάροντας στην εμφανή αθλητική υπεροχή των παιχτών του αλλά όταν αυτή η τακτική κατέρρευσε δεν είχε την οξυδέρκεια να στείλει νταμπλ τιμ για να αλλάξει τη δομή της επίθεσης των Λιθουανών. Νταμπ τιμς κόουτς ΟΧΙ γιατί ο αντίπαλος ήταν τόσο καλός στη προσωπική φάση αλλά γιατί επιβαλλόταν να στείλεις τη μπάλα στη περιφέρεια απέναντι σε ένα πολύ limited στη περιφερειακή εκτέλεση αντίπαλο. Βάλτον να κάνει αυτό που δε θέλει!

Ο Σάρας παρουσίασε μια 1-3-1 επίθεση με Side picks που κατέληγαν σε High-Low συνεργασίες αναμειγνύοντας τον Γιανκούνας (είτε ως δημιουργό είτε ως εκτελεστή) στη τελική συνεργασία. Ακόμα και στη ball screen επίθεση για τον Σεϊμπούτις οι Λιθουανοί ανέβαζαν το εκάστοτε “5” ψηλά απομονώνοντας τον αρχηγό τους στη καρδιά του ζωγραφιστού ενώ σε καταστάσεις A-Set σημάδευε το post με cross screens μεταξύ του Ουλανόβας και του “5”. Εξαιρετικός εδώ ο Βουγιούκας ο οποίος εξέθεσε την άμυνα θέσης των ερυθρολεύκων. MVP o μάστορας στο positioning Γιανκούνας (σούπερ και στην άμυνα όπου ο ανέτοιμος σωματικά Πρίντεζης προστέθηκε στα φετινά τρόπαια του Λιθουανού) ενώ παίχτη-κλειδί στην άμυνα βοήθεια και στη post επίθεση ο Ουλανόβας. Εξαιρετικό ματς απέναντι σε πολύ φυσικούς αντιπάλους. Η Ζαλγκίρις (εκτός του αμυντικού κομματιού) απενεργοποίησε με την επίθεση της και την αντίστοιχη του Ολυμπιακού μιας και δεν έδωσε ευκαιρίες για ανοιχτό γήπεδο ακουμπώντας τη μπάλα συνεχώς στο post (και βάζοντας πίεση στο ερυθρόλευκο αμυντικό ριμπάουντ) ενώ η μονή ερυθρόλευκη άμυνα βοήθησε την τακτική των ψηλών των “Λιέτουβο” να παίρνουν τη μπάλα ανοιχτά στο φτερό και να πηγαίνουν με ντρίμπλα βαθιά στο post με πλάτη. Παράλληλα χρησιμοποίησε το Pick & Roll ως εισαγωγή για τη Post επίθεση και όχι ως κύρια συνεργασία στη τελική ευθεία της επίθεσης βγάζοντας από τη σκακιέρα το πιο δυνατό όπλο της ελληνικής άμυνας.

Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος προσπάθησε με 1-4 High Stack Offense να ανοίξει τους χώρους σε μια πολύ κλειστή άμυνα. Με τον Σπανούλη στο “1” και τους υπόλοιπους ψηλά παρατεταγμένους στην ίδια ευθεία. Μια μορφή επίθεσης η οποία αποτελεί (σαν διάταξη) αφετηρία για τη γνωστή Wheel Motion επίθεση όπου οι τρεις γκαρντς γυρνούν με τη μορφή “τροχού” γύρω από τους δύο ψηλούς στο High Post. Aποκλειστικός στόχος του Έλληνα κόουτς να ανοίξει τους χώρους στη ρακέτα (μεταφέροντας τους 4 αμυντικά ψηλά στην ίδια ευθεία) ώστε να δημιουργήσει το πλαίσιο για back cuts (ειδικά μέσα από Side picks) και λόμπες ενώ μπορεί (όπως γίνεται εύκολο κατανοητό κοιτώντας τη διάταξη) να ανταποκριθεί σε Deny άμυνες που σε περιπτώσεις χρησιμοποίησαν οι Λιθουανοί απέναντι στους Σπανούλη-Πρίντεζη. Η επίθεση αυτή κατέληγε σε μορφή 2-2-1 με τον Χάντερ μπαλαντέρ-σκρίνερ σε Side picks με τα δύο γκαρντς. Μικρός βαθμός επιτυχίας.. Άλλωστε χωρίς τον Λοτζέσκι το δηλητήριο του Ολυμπιακού στην αδύνατη πλευρά (και όχι μόνο σε επίπεδο περιφερειακής εκτέλεσης) είναι σημαντικά λιγότερο έτσι ώστε να επηρεάζει τη παραγωγικότητα στο σύνολο της τις ημέρες που η ομάδα δε μπορεί να παράγει πόντους από την άμυνα της.

The Life Goes on..

Για τον Παναθηναϊκό αυτή τη φορά δε μπορώ να είμαι αιχμηρός όπως το παρελθόν. Έπαιξε ένα ματς στα ίσα απέναντι σε μια ομάδα η οποία παίζει καλό μπάσκετ (σαφώς καλύτερου στο σύνολο της σεζόν από την ελληνική ομάδα) αυτή τη περίοδο και είναι φαβορί στο γκρούπ για το πλεονέκτημα. Έχασε στις λεπτομέρειες δεχόμενος πολύ δύσκολα σουτ από τη περιφέρεια στη τελική ευθεία, αρκετά από αυτά υπό καθεστώς άμυνας. Αυτό είναι το μπάσκετ. Περιέχει ήττες σαν αυτή, που σε πληγώνουν με τον τρόπο που έρχονται όμως παράλληλα σου υπενθυμίζουν ότι δεν έχεις άλλη επιλογή από το να συνεχίσεις, ελπίζοντας ότι αν ακουμπήσεις τον όρο “συνέπεια” ο δρόμος θα σε οδηγήσει σε κάτι καλό. Δεν υπάρχει άλλη λύση για αυτόν τον Παναθηναϊκό των ελλιπούς ρόστερ και των κακών καλοκαιρινών επιλογών τις οποίες πληρώνει μέχρι τώρα. Η εμφάνιση στη Δυτική Ρωσία είναι ενθαρρυντική. Παρ'όλα αυτά, θέλοντας να είμαι απόλυτα ειλικρινής μαζί σας (και ελπίζοντας ότι θα διαψευσθώ) εκτιμώ ότι το καλό πρόσωπο στο Κρασνοντάρ είναι περισσότερο προϊόν υπέρβασης και αθλητικού εγωισμού μετά τα όσα βιώνει η ομάδα τον τελευταίο καιρό παρά προϊόν δουλειάς και βελτίωσης. Αυτό..

Μερικά σημεία άξια σχολιασμού σε μια σπουδαία αναμέτρηση..

Kentucky Basketball Γιώργο..;

-Το ξεκίνημα του παιχνιδιού είναι χαρακτηριστικό της αδυναμίας των πρασίνων να ελέγξουν τη μπάλα (ειδικά στο αμυντικό κομμάτι) απουσία του Καλάθη μιας και κανείς άλλος περιφερειακός τους δεν έχει quarterback skills αυτή τη στιγμή. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας προσπαθεί με κάθε τρόπο να κεφαλαιοποιήσει από το πρώτο δευτερόλεπτο την υπεροχή της ομάδας του σε “πόδια”. Η ταχύτητα της Κουμπάν στο μισό γήπεδο και στις αμυντικές περιστροφές είναι αν μη τι άλλο εντυπωσιακή και ο τρόπος με τον οποίο αποφάσισε ο προπονητής της να κινηθεί δείχνει τυφλή εμπιστοσύνη στο προσόν αυτό. Άμυνα με αρχές “Switch Everything” αλά Κentucky Wildcats που οδήγησε σε διαδοχικά Post ups του Γκιστ απέναντι στο Ντιλέηνι χωρίς επιτυχία. Ξέρετε, η Λοκομοτίβ έφερνε συνήθως τον Ράντολφ σε βοήθεια και είναι αρκετά γρήγορη για να κυνηγήσει στις περιστροφές οπότε το ρίσκο σε μια τέτοια άμυνα είναι σχετικά χαμηλό. Ο Παναθηναϊκός εκτός του ότι δε κατάφερε να σκοράρει σε Miss matches, δέχθηκε μέχρι και καλάθι στο transition (μετά από post κατάσταση του Γκιστ απέναντι στον μόνο καθαρό γκαρντ των γηπεδούχων, χοντρό..). Σε ένα μεγάλο μέρος του παιχνιδιού ήταν φανερό ότι οι Ρώσοι επεδίωκαν με “δόλωμα” τον Ντιλέηνι να κερδίσουν την αλλαγή ψηλά στη περιφέρεια και ύστερα να επιτεθούν σε μια ..Gistless πράσινη άμυνα 4 εναντίον 4, με τον Αμερικανό κολλημένο ψηλά στον δημόσιο κίνδυνο Ντιλέηνι. Είναι μια τακτική που ακολουθεί η “Λόκο” από την αρχή της σεζόν όντας λιγότερο επιθετική σε πρώτο χρόνο (με τη μπάλα στα χέρια του Ντιλέηνι) σε καταστάσεις Pick & roll όπου προτιμάει να τις χρησιμοποιεί για να κερδίσει μια λεπτομέρεια στη διάταξη της αντίπαλης άμυνας ώστε να επιτεθεί από άλλο σημείο όπως αυτή θέλει.

-Νομίζω ότι το αρχικό 12-0 των γηπεδούχων ήρθε να κολλήσει στα γεγονότα της προηγούμενης εβδομάδας και το χαστούκι από τον Ερυθρό Αστέρα στο ΟΑΚΑ. Ήταν too much για την υπερηφάνεια ενός τέτοιου κλαμπ και η γκρίνια που έχει συσωρρευθεί πάνω από την ομάδα τον τελευταίο καιρό απελευθέρωσε ένα συναίσθημα αγωνιστικού θυμού. Ο Παναθηναϊκός άλλαξε το μομέντουμ κλέβοντας μπάλες και τελειώνοντας καταστάσεις στο transition, γεγονός που ψιθύρισε στο αυτί των παιχτών τη λέξη “επαναφορά”. Ο Παναθηναϊκός βελτίωσε τη συμπεριφορά του στα Side picks αναγκάζοντας τον Γιώργο Μπαρτζώκα να προσθέσει ένα Opposite Screen μεταφέροντας και τον άλλον γκαρντ του στη πλευρά (σουτ σε πρώτο χρόνο). Τα μακριά άκρα των περιφερειακών του τριφυλλιού ενέργησαν ευεργετικά στη πλευρά σε μικρό χώρο και απέκλεισαν τη πιθανότητα της σκαστής πάσας στον ψηλό της Κουμπάν στη ρακέτα.

Ο Φώτσης

Αποτελεί θέμα στον φετινό Παναθηναϊκό το οποίο έχουμε βαρεθεί να θίγουμε εδώ μέσα πριν τελειώσει η περυσινή χρονιά μάλιστα. “Ο Φώτσης θα πρέπει τη σεζόν να είναι 5ος παίχτης στη πράσινη Frontcourt”. Είναι φανερό ότι το Front Office με τη σύμφωνη γνώμη του προπονητή δε θέλει να τραβήξει πίσω στο rotation ένα τόσο ακριβό συμβόλαιο, ασχέτως αν μπορεί πραγματικά να δώσει αυτά που χρειάζεται η ομάδα ή όχι. Στο Κρασνοντάρ ήταν η πρώτη φορά που ο Παναθηναϊκός δούλεψε καλά, στο επιθετικό κομμάτι τουλάχιστον, για τον Φώτση εντάσσοντας τον σε ένα πλαίσιο με πιο ξεκάθαρες ιδέες. Το καλύτερο προσόν του, άλλοτε πολύ σπουδαίου Έλληνα φόργουορντ, σήμερα είναι Stretch ικανότητα του στο μισό γήπεδο. Ειδικά το Double Screen Set με τον Κούζμιτς να δίνει σκριν στη μπάλα και μετά να σκρινάρει κάθετα τον Φώτση ο οποίος επιλέγει που θα σταματήσει και θα εκτελέσει δούλεψε πολύ καλά. Επίσης στη 4η περίοδο και στη γνωστή 1-3-1 επίθεση της ομάδας , είτε βρισκόταν ως τελευταίος παίχτης στη γωνία είτε στον άξονα, βρήκε σουτ που κράτησαν στον αφρό την ομάδα. Αυτό φυσικά δεν αναιρεί το πρόβλημα των πρασίνων στις θέσεις των φόργουορντ όπου λείπει απελπιστικά μια Mucho αμυντική παρουσία.. Όλα βέβαια σε ένα αγωνιστικό οικοδόμημα είναι θέμα σύνδεσης και έπειτα διαχείρισης. Αν ο Παναθηναϊκός είχε έναν SF που δεν είχε την αμυντική ανεπάρκεια του Πάβλοβιτς ή έναν σέντερ αντί του Κούζμιτς που θα έφερνε ένταση στο παρκέ και όχι τον προπονητή του ένα βήμα από την εγκληματική ενέργεια εναντίον του, ίσως αυτή η έλλειψη στη θέση “4” να μην ήταν μέρος του προβλήματος τώρα..

Ο Καλάθης

Το ντεφορμάρισμα του Καλάθη στο TOP-16 είναι ίσως το βασικότερο πρόβλημα που μπορεί και πρέπει να λύσει ο Αλεξάντερ Τζόρτζεβιτς αυτή τη στιγμή (και μέχρι να ενισχυθεί, εφόσον ενισχυθεί, η ομάδα). Ο Καλάθης αποτελεί τον ηγέτη της ομάδας. Το πιο βαρύ χαρτί της και το μεγαλύτερο περιουσιακό της στοιχείο, τον κύριο εκφραστή του παιχνιδιού της. Στα 4 ματς του TOP-16 ο PG της Εθνικής ομάδας μετράει 7.3 πόντους, 2/14 τρίποντα (14.3%), 4.8 τελικές και 3.3 λάθη τη στιγμή που στη κανονική περίοδο μετρούσε 10.7 πόντους, 43.8% στο τρίποντο, 6.8 τελικές και 2.7 λάθη.. Αυτή η πτώση επηρεάζει άμεσα την εικόνα όλης της ομάδας και στις δύο πλευρές του παρκέ. Ο Καλάθης έχει φορτωθεί με πολλά αγωνιστικά λεπτά (30 μ.ο.) και η λογική λέει ότι κάποια στιγμή θα έσπαγε. Η παρουσία του στη συνέχεια θα είναι βαρόμετρο για τη πορεία της ομάδας μιας και αποτελεί το κέντρο αποφάσεων στην επίθεση και τον καλύτερο περιφερειακό αμυντικό του Τζόρτζεβιτς.

Crucial Point: Όταν το μομέντουμ έδειχνε “Παναθηναϊκός” με το σκορ στο 24-36 (2η περίοδος) οι πράσινοι προδόθηκαν από τους παίχτες της θέσης “5” τους οποίους κατάπιε ο Σίνγκλετον (του 1/6 FG) με την άμυνα του. Ο Κούζμιτς ειδικά έμοιαζε με “κοριτσάκι” μπροστά του αδυνατώντας να βγει μπροστά του (ο Αμερικανός τον είχε κλειδώσει στη πλάτη του). Από την άλλη ο καλύτερος finisher των πρασίνων στο ζωγραφιστό (Ραντούλιτσα) έχασε διαδοχικές φάσεις από θέση ισχύος επιτιθέμενος στο ζωγραφιστό που μεταφράστηκαν σε transition πόντους από τον αντίπαλο. Να γιατί ο Ολυμπιακός κινήθηκε προς τη κατεύθυνση του Σίνγκλετον τον προηγούμενο μήνα..

-Τα τρίποντα της Λοκομοτίβ (13/26) έκριναν το ματς και πολλά από αυτά ήταν παράγωγο της υπεροχής των Ρώσων στο αθλητικό κομμάτι. Κάθε ρήγμα, γρήγορη μετακίνηση της μπάλας από πλευρά σε πλευρά, trapping του Ντιλέηνι στον άξονα οδηγούσε σε καλό περιφερειακό σουτ. Σε αυτά όμως δε συμπεριλαμβάνονται τα περισσότερα από τα σουτ που έκριναν το ματς στη τέταρτη περίοδο. Η ρέντα του Ντρέηπερ έγειρε τη πλάστιγγα υπέρ των γηπεδούχων μετά από ένα Shootout στο τέλος που θύμιζε “σπαγγέτι ουέστερν”.

Το ντέρμπι

Δευτέρα απόγευμα στο Φάληρο συναντιούνται οι δύο αιώνιοι σε ένα ματς όπου πιθανόν θα κρίνει την υπόθεση πλεονέκτημα έδρας για την ελληνική λίγκα. Οι συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί πλέον μετά και τα τελευταία γεγονότα κάνουν το παιχνίδι τρομερά ενδιαφέρον. Για τον Ολυμπιακό τα δύο ματς της εβδομάδας που έρχεται μπορούν να λειτουργήσουν ως κολυμβήθρα του Σιλωάμ ή να δημιουργήσουν τεράστιο πρόβλημα στο DNA της ομάδας γκρεμίζοντας ένα μεγάλο μέρος από όσα έχτισαν οι ερυθρόλευκοι από την αρχή της σεζόν. Με τη φυγή του Τζέημς το ρόστερ γίνεται πιο ευέλικτο με τον Αγραβάνη να μετακινείται σε ρόλο τρίτου “5” και τον Παπανικολάου να μπαίνει στην ομάδα (σημαντικό σε πρώτη φάση το πως θα σουτάρει από τη περιφέρεια). Από Τουρκία μου μετέφεραν ότι οι ερυθρόλευκοι έχουν προχωρημένες επαφές με τον Τζόι Ντόρσεϊ όμως τίποτα δε μπορεί να προχωρήσει εφόσον η Γαλατά δε βρει τον αντικαταστάτη του.

Ο Παναθηναϊκός πηγαίνει με ένα ..τικ λιγότερο άγχος στο Φάληρο. Η ομάδα δεν έπαιξε άσχημα στο Κρασνοντάρ και είναι διάχυτη (και καθόλου λανθασμένη) η εντύπωση ότι ματσάρει καλά με τον Ολυμπιακό. Θα χρειαστεί έξτρα βοήθεια από τη σκιά που περιφέρεται στο ΟΑΚΑ με τη φανέλα που γράφει “Πάβλοβιτς”. Οι πράσινοι περιμένουν επίσης ενίσχυση με τις πληροφορίες να μιλούν για δύο παίχτες. Ίσως στη παρούσα φάση το πιο σημαντικό είναι να γυρίσει ο Καλάθης στο γνωστό επίπεδο εμφανίσεων και στη συνέχεια να μπορέσει ο Παναθηναϊκός να προσθέσει έναν φόργουορντ. Με τα γούστα του Τζόρτζεβιτς βέβαια στην αγορά, ομολογώ ότι ανησυχώ για τα νέα πρόσωπα που θα επιλέξει να φέρει στο ΟΑΚΑ..

Υ.Γ: Ο Πασκουάλ μοιάζει καβάλα στο άλογο. Σε ένα γκρούπ που η κατάσταση θα αλλάζει από αγωνιστική σε αγωνιστική, η χρυσή σταθερότητα που διαχρονικά παρουσιάζει η Μπαρτσελόνα τέτοια εποχή, σήμερα τη φέρνει μισό βήμα μπροστά από τον ανταγωνισμό και λίγο πιο κοντά στο πλεονέκτημα. Μέχρι την άλλη εβδομάδα..