Μια βόλτα στην Ευρώπη..

Η προσθήκη του Ιτούδη στη γραμμή ψηλών της CSKA, το F4 της Πόλης, ιστορίες από την Ιβηρική και η La vita e bella της Lega A.. Το σκάφος του Hoopfellas ξεκινάει την καθιερωμένη πτήση πάνω από την Ευρώπη..

Εν μέσω σπουδαίων φιλικών και του Ισπανικού Supercopa, μερικά σχόλια για τα δρώμενα των τελευταίων ημερών. Η καθιερωμένη βόλτα μας στην Ευρώπη..

Ayres ο Ιτούδης

Με τις απουσίες στη γραμμή ψηλών να συνεχίζονται (και ιδιαίτερα αυτή του Kyle Hines ο οποίος στη τελική ευθεία της περυσινής σεζόν έπαιξε μόνος του στο “5” των Ρώσων κάτι που τελικά αποδείχθηκε κλειδί καθώς έδεσε ιδανικά με τα μακριά forwards τους ανεβάζοντας σημαντικά την άμυνα της ομάδας) ο Δημήτρης Ιτούδης επέλεξε να προσθέσει έναν παίχτη στο ρόστερ δίνοντας του στη πραγματικότητα ένα δίμηνο try out contract. Ουσιαστικά, όπως και στη περίπτωση Νίκολς (αρχική συμφωνία 2 εβδομάδων) ο Έλληνας κόουτς δίνει την ευκαιρία στον παίχτη να κερδίσει τη παραμονή του στην “αρκούδα”. Και τα χαρακτηριστικά του Ayres είναι τέτοια ώστε μπορούν να τον διατηρήσουν στο ρόστερ (εφόσον αποδείξει ότι μπορεί να δώσει πράγματα) γιατί πολύ απλά μεταφράζονται σωστά σε αυτό που παίζει η ΤΣΣΚΑ ενώ ο ίδιος μπορεί να ταιριάξει σε αρκετές lineups. Αυτό ακριβώς το στοιχείο (δεν είναι παίχτης που πέφτει ακριβώς πάνω στον Hines ή τον Freeland, στη παρούσα φάση είναι πιο κοντά στο πακέτο του Augustine) αυξάνει τη πιθανότητα παραμονής του.

Πέρυσι σας είχα γράψει για τον Αμερικανό:

Ο Ayres είναι ένας καλός, έξυπνος παίχτης. Το πρότυπο του Hard working-Soft Speaking χαρακτήρα (όπως σας είχα πει παλαιότερα για τον Μάικ Ουίλκινσον του Άρη) με το οποίο αρέσκονται να δουλεύουν οι προπονητές. Δούλεψε σε Screening-Running and Rebounding ρόλο στους Σπερς του Popovic. Έχει συγκεκριμένες αδυναμίες όπως το γεγονός ότι είναι αρκετά επιρρεπής στο φάουλ ή το ότι δυσκολεύεται να τελειώσει με συνέπεια στο ζωγραφιστό απέναντι σε πιο δυνατούς αντιπάλους όμως είναι μακρύς (7'1''), πολύ γρήγορος (έχει το εκπληκτικό 3.14 δεύτερα σε 3/4 court sprint, πολύ αξιοποιήσιμο στο ανοιχτό γήπεδο) καλός ριμπάουντερ και κυρίως efficient στην επίθεση όπου ξέρει να πάει στα καλά του σημεία και να πασάρει. Αναμένουμε..

Μια ομάδα όπως αυτή η ΤΣΣΚΑ μπορεί να χρησιμοποιήσει τέτοιους παίχτες. Το “Screening-Running-Rebounding” είναι το κλειδί για τον ρόλο του στο πλαίσιο μπάσκετ της “αρκούδας” (σκεφτείτε τον τρόπο που παίζει η ρωσική ομάδα με τη continuously motion επίθεση και τα πολλά cuts) αλλά κυρίως το ότι είναι έξυπνος, ξέρει να πασάρει και να συνεργάζεται (όπως και ο Augustine) και έχει δουλέψει σε παρόμοιο στυλ με τους Spurs. Iδανικά ο Ιτούδης θα κερδίσει έναν πολύ χρήσιμο ρολίστα από πίσω αν και για τον ίδιο τον Ayres δε θα είναι εύκολο. Μη ξεχνάτε ότι μιλάμε για το κορυφαίο ίσως ευρωπαϊκό κλαμπ με τεράστιο εσωτερικό ανταγωνισμό και απαιτήσεις. Του δίνετε μια τεράστια ευκαιρία να κερδίσει το επόμενο συμβόλαιο σε αυτό το επίπεδο μέσα στη σεζόν ακόμα και εάν αυτό δεν είναι με τη CSKA..

To επόμενο όπλο της Baskonia

O Sito Alonso είχε αρκετές απουσίες στη διάρκεια της προετοιμασίας (βασικά του έλειπε περισσότερη από τη μισή ομάδα) και αυτόματα την ευκαιρία να δουλέψει και να κάνει focus σε παιδιά που προγραμματίζεται να έχουν μικρότερη συμμετοχή φέτος. Ένα από τα δυνατά χαρτιά των Βάσκων για το άμεσο μέλλον είναι ο 18χρονος Λιθουανός Tadas Sedekerskis (γνωστός μας από τις μικρές εθνικές ομάδες της Λθουανίας, κάποιοι μπορεί να τον θυμάστε από τον Βόλο πέρυσι) ο οποίος ξεκίνησε (ελλείψει Shengelia-Tillie) στο “4” και πήρε χοντρά λεπτά στο παρκέ . O Sedekerskis (2.04-F-1998) έχει ένα εξαιρετικό φυσικό/αθλητικό πακέτο για την ηλικία του (και όχι μόνο..) έχει αυτό το High energy Style που κουμπώνει στο παιχνίδι των Βάσκων, καλό motor ενώ παράλληλα είναι πολύ αποτελεσματικός όταν αποφασίζει να βάλει τη μπάλα στο παρκέ (δεξιότητα την οποία θα πρέπει να αναπτύξει και άλλο γιατί στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού λογίζεται ως SF). 

Το παιδί σωματικά είναι έτοιμο να παίξει και να ανταγωνιστεί όμως όπως είναι φυσικό δεν είναι παιγμένο κάτι που φαίνεται στα τελειώματα του και στις “βουτιές” που κάνει η απόδοση του από δίλεπτο σε δίλεπτο απέναντι σε πολύ πιο έμπειρους παίχτες. Το playbook του Alonso με τα Zipper Cuts, τα 1-3-1 formats, τις μεγάλες αποστάσεις και την έμφαση στη transition παραγωγικότητα μπορεί να τον βοηθήσει. Να δούμε τι ευκαιρίες μπορεί να πάρει φέτος.. Ανήκει στο club από το 2013 και πέρυσι είχε δοθεί δανεικός στην Huesca.

Kαι ο Cooney στη φωλιά..

Έχουμε πει πολλάκις στο παρελθόν ότι η ACB είναι η λίγκα των λευκών shooters σε κατεύθυνση scouting, κρατώντας στην “αρχειοθήκη” της το πέρασμα τρομερών εκτελεστών οι οποίοι μάλιστα ανέπτυξαν σημαντικά το παιχνίδι τους στην Ιβηρική. Αυτό το ιστορικό έχει δημιουργήσει μια κληρονομιά, έναν αόρατο δρόμο για πολλά παιδιά από την Αμερική ώστε να χτίσουν στη συγκεκριμένη λίγκα την επαγγελματική τους καριέρα. Ο Trevor Cooney (1.93-SG/SF-1992) του Syracuse πήρε μια σπουδαία ευκαιρία στη χώρα των Βάσκων και θα παλέψει για να τη κεφαλαιοποιήσει. Ήρθε για να συμπληρώσει την ομάδα στη περίοδο προετοιμασίας και κέρδισε τη ν επέκταση της παραμονής του μέχρι το επόμενο κριτήριο αξιολόγησης. Ο Cooney είναι ένας πολύ καλός σουτέρ, ικανός να βρίσκει την εκτέλεση του τρέχοντας μέσα σε ένα βουνό από screens ή στο transition. Έχει γρήγορες αντιδράσεις χεριών που τον βοηθούν να κλέβει πολλές μπάλες (χαρακτηριστικό του στη ζώνη του Boeheim) αλλά και προς έκπληξη όλων όσων τον βλέπουν για πρώτη φορά, δυνατά πόδια.

Στις μετρήσεις του Draft του 2013 μόνο 5 από τους 52 παίχτες έγραψαν vertical leap πάνω από 41 ίντσες. Τους δύο τους έχει η φετινή Baskonia. Τrevor Cooney και Shane Larkin.. O πρώην παίχτης του Ολυμπιακού (και ένας εκ των σπουδαίων παιχτών του Syracuse) Jerry McNamara αποκαλούσε τον Cooney “leg shooter”. Άλλωστε στην Αμερική οι σπουδαίοι εκτελεστές διακρίνονται για την εξαιρετική τους φυσική κατάσταση (για χρόνια ο Rip Hamilton ήταν ο παίχτης με τη καλύτερη φυσική κατάσταση στο ΝΒΑ). Πρέπει να έχεις τα πόδια για να τρέξεις στο δάσος από τα screens και να φτάσεις πρώτος στο σημείο που θέλεις. Για να δούμε τι θα μπορέσει να κάνει ο Cooney στη Βιτόρια.. Ο Alonso πάντως έχει βάλει ιδέες στην επίθεση της ομάδας και ελπίζει στην ομαλή επαναφορά του Beaubois (ανεβάζει όλη την ομάδα) μετά τον τραυματισμό του για να έχει όλα του τα όπλα στο παρκέ.

Μιας και μιλήσαμε για τους Βάσκους και επί την ευκαιρία του σημερινού Supercopa να σας πω ότι θετικές εντυπώσεις έχει αφήσει στη pre season και το νέο πρότζεκτ της Γκραν Κανάρια (αντίπαλος στον σημερινό ημιτελικό). Xωρίς τον μεγάλο δάσκαλο Αΐτο αλλά πλέον με τον κόουτς Κασιμίρο (μιλήσαμε για αυτόν τη περασμένη σεζόν) στο τιμόνι, οι “νησιώτες” παίζουν στο ίδιο up tempo πλαίσιο (αν και δε ξέρω αν θα μπορέσουν φτάσουν στο ίδιο επίπεδο σε ταχύτητα ανάπτυξης και συνεργασιών, δεν είναι εύκολο) έχοντας φέρει στα Κανάρια δύο βετεράνους, τους Μακάλεμπ (δεν είναι πλέον η οβίδα της Τοσκάνης αλλά δύο ταχύτητες κάτω παραμένει αρκετά γρήγορος..) και Χέντριξ ενώ αντικατέστησαν τον εξαιρετικό Όμιτς με τον Ντάρκο Πλάνινιτς (δεν είναι το ίδιο ποιοτικός όμως έρχεται από καλή χρονιά για τα δεδομένα του, ποτέ βέβαια δε κατάλαβα κύριε Βούισιτς γιατί η Μακάμπι επένδυσε πάνω του..) και διατηρούν μια εξαιρετική σύνθεση στους πλάγιους με τον Salin, τον Kuric, τον Rabaseda συν τον Royce O'Neal στα forwards.

Cantu..

Μεγάλο ενδιαφέρον έχει η προσπάθεια του Κουρτινάϊτις να αναστήσει τον θρύλο στη Καντού. Πραγματικά είναι κάτι το οποίο θα έχει τη προσοχή μου με το παραπάνω φέτος, χρονιά στην οποίο το ιστορικό αυτό κλαμπ γιορτάζει τα 80 του χρόνια. Μπορεί ο Λιθουανός να χτίσει στη πόλη των μαραγκών κάτι ανάλογο με το οικοδόμημα της Μόσχας ή του Βίλνιους σε μια πιο ρεαλιστική βάση..; Ο Γερασιμένκο είναι για δέσιμο. Έχει μεγάλα όνειρα (οι συνεργάτες μου λένε ότι θα φέρει ένα σπουδαίο όνομα μέσα στη σεζόν όμως, όχι τώρα) αλλά δε πρέπει να κυκλοφορεί αμολυτός.. Στη pre season βρισκόταν στον πάγκο δίπλα στους προπονητές και ήταν υπέρ του δέοντος δραστήριος.. Ο Κουρτινάιτις έχει φέρει καλούς βετεράνους παίχτες (Dowdell, Darden, Romeo Travis συν τον Gani Lawal) συν τον δικό τους (και “μας”) Βάιντας Καρινιάουσκας όμως έχω την εντύπωση ότι η πιο ουσιαστική μεταγραφή του είναι ο sniper της Τσεντεβίτα Fran Pilepic. Ο Κροάτης τράβηξε όλη την ομάδα στη pre season (μαζί με τον “διπλό πράκτορα” του Ρώσου εκατομμυριούχου, Jajuan Johnson) όπου η Καντού έδειξε ότι χρειάζεται δουλειά ειδικά από τη στιγμή που οι περισσότεροι Αμερικανοί της άργησαν πολύ να ενσωματωθούν. 

Θα ήθελα πολύ να δω κάτι καλό στη Λομβαρδία από τον Κουρτινάιτις ο οποίος ξεκινάει κάτι καινούργιο σε έναν ιστορικό σύλλογο (που είναι η Μπένετον, η Βίρτους, η Φορτιτούντο, η Σιένα, η Ρόμα, η Στεφανέλ και όλη αυτή η αίγλη του παρελθόντος..) και όχι τον Γερασιμένκο να φοράει αθλητικές στολές ή κοστούμια προπονητή στη μέση της σεζόν.. Η Καντού δε ξεκινάει ως φαβορί για την τετράδα όμως οι 4-5 ομάδες που σίγουρα βρίσκονται μπροστά της στη γραμμή εκκινήσεως δεν είναι πολύ μακριά αγωνιστικά. Πολλά θα κριθούν από το πως θα αφομοιωθεί το πλάνο του Κουρτινάιτις στο ευαίσθητο σε καινοτομίες και ιδιαίτερο συνολικά πλαίσιο μπάσκετ της ιταλικής λίγκας.

Μιας και λόγος για την Lega A δύο-τρία σχόλια ακόμα..

-Στο Τορίνο έχει ξεκινήσει μια προσπάθεια από πέρυσι και υπάρχει η αίσθηση ότι μπορεί να αποτελέσει new entry σταδιακά στα υψηλότερα κλιμάκια του ιταλικού μπάσκετ. Η FIAT έχει αναλάβει την ομάδα ως κύριος χορηγός οπότε καταλαβαίνετε.. Ο Vitucci έχει ξανακάνει το μπαμ στο παρελθόν με underdogs (Βαρέζε, Αβελίνο) και το “μακιαβελικό” του κοουτσάρισμα (στυλ “σας την έφερα”). Να τους δούμε λοιπόν..

-Ο Ντάριους Όντομ Τζόνσον μπορεί να κάνει σπουδαία χρονιά φέτος.. Πέρυσι ανταποκρίθηκε καλά σε μια πολύ δύσκολη κατάσταση στο υψηλότερο επίπεδο, ασχέτως εάν οι περισσότεροι δε μπορούσαν να το δουν (δεν υπάρχει αυτή η απαίτηση άλλωστε). Φέτος είναι έτοιμος (σε μια λίγκα όπου μπορεί να επιβληθεί με το φυσικό/αθλητικό του πακέτο) για πολύ καλή σεζόν στη Σαρδηνία..

-Συμφωνώ με τη κίνηση του Πρόλι να καθαιρέσει τον ανώριμο Τζεντίλε ο οποίος πολλές φορές μου θυμίζει ανέκδοτα με τον Τοτό. Διαφωνώ καθέτως με το timing όμως..

Πόλη 2017

Όπως όλα δείχνουν η Κωνσταντινούπολη θα αναλάβει τη φιλοξενία του ερχόμενου F4, απόφαση πολύ λογική. Με τέσσερις ομάδες στη διοργάνωση και πολύ ισχυρές επενδύσεις (συν τους χορηγούς που τους συνοδεύουν) είναι φυσικό να στραφεί το μάνατζμεντ της Ευρωλίγκας προς τα εκεί. Αναμένεται πόλεμος.. Εντελώς (μιας και δεν έχει γίνει καν τζάμπολ ακόμα..) θεωρητικά, μερικές πρώτες σκέψεις. Μήπως η πίεση του φαβορί που θα συνοδεύει τη Φενέρ όλη τη σεζόν (ούτως ή άλλως είναι φαβορί απλά η προσμονή του εντός έδρας F4 αυξάνει κάπως την υποχρέωση νίκης) είναι η μεγάλη ευκαιρία της CSKA; Ο Μπλατ από τη πίσω σειρά καθισμάτων χαμογελάει με νόημα ενώ ο Περάσοβιτς ακουμπάει τα δάχτυλα σε σχήμα ρόμβου μπροστά από το πρόσωπο του και σκέφτεται στιγμές δόξας (η Αναντολού έχει σπουδαίο σύνολο φέτος, θα χρειαστεί λίγο χρόνο ώστε να απορροφήσει τη νέα φιλοσοφία όμως επαναλαμβάνω μπορεί να εξελιχθεί σε πολύ καλή ομάδα) και οι “δικοί μας” στρέφουν τη ματιά στο Αιγαίο και τη γειτονική χώρα..

Υ.Γ: Σπουδαία σεζόν περιμένω και από τον Καμπάτσο. Έχει φουσκώσει από αυτοπεποίθηση μετά το φετινό καλοκαίρι και θα του βγει αγωνιστικά σε ένα περιβάλλον που γνωρίζει και στο οποίο έχει τον ρόλο του ηγέτη που χρειάζεται..