Η BASKET-CITY ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ!

 Μετά τη Θεσσαλονίκη, τη Βαρκελώνη, τη Μπολόνια και φυσικά την Αθήνα, η Κωνσταντινούπολη είναι πλέον επίσημα και για καθαρά αγωνιστικούς λόγους η νέα basket-city της Ευρώπης! Το Hoopfellas ρίχνει τη δική του ματιά στις δύο πιο παραδοσιακές δυνάμεις της Πόλης, τη στιγμή που ο ανταγωνισμός μεταξύ τους φαίνεται να φουντώνει..

 Πολύ χρήμα «από εκεί» και φέτος.. Φενέρ και Εφές ξεκάθαρα έχουν βάλει στόχο την κορυφή της Ευρώπης και ξεκίνησαν με λευκές επιταγές. Η διαφορά βέβαια είναι ότι κατάλαβαν πώς για  να χτίσουν σωστά πρωταθλήτριες ομάδες πρέπει να φέρουν το « know how», την τεχνογνωσία στη χώρα τους δηλ. πραγματικούς ικανούς και μεθοδικούς προπονητές στους οποίους θα επενδύσουν. Μη ξεχνάμε φυσικά ότι  Κωνσταντινούπολη σημαίνει Γαλατά, σημαίνει και Μπεσίκτας η οποία ξεκινά ως αφεντικό τη σεζόν. Επίσης δύο ομάδες με μεγάλες επενδύσεις. Πάμε όμως να τσεκάρουμε τις δύο αντιπάλους των Ελληνικών ομάδων στην Ευρωλίγκα, Φενέρ (Παναθηναϊκός) και Εφές (Ολυμπιακός)..

ΑΣΙΑΤΙΚΗ ΠΛΕΥΡΑ: ITALIAN JOB

 Ο τελευταίος νονός του Ιταλικού μπάσκετ, Σιμόνε Πιανιτζιάνι, μονιμοποιήθηκε πλέον στη Τουρκία παίρνοντας μαζί όλα τα πρωτοπαλίκαρά του ώστε να γίνει σωστά η δουλειά. Όπου δουλειά, η ανασυγκρότηση της Φενερμπαχτσέ με σκοπό την αναρρίχηση του Τουρκικού powerhouse στην κορυφή του ευρωπαϊκού μπάσκετ.

 Για έναν ελεύθερο και τόσο φιλόδοξο προπονητή, η Φενέρ ήταν μακράν το  πιο δελεαστικό πρότζεκτ για να αναλάβει, υπερτερώντας της Εφές σε πολλούς τομείς που ένας επαγγελματίας μπορεί να διακρίνει αμέσως. Πρόκειται για τον πιο λαοφιλή σύλλογο στη Τουρκία με μια πολύ ισχυρή  fanbase (συνεπικουρούμενη και από το ποδοσφαιρικό τμήμα) που σίγουρα ο βασικός εγχώριος αντίπαλος δεν μπορεί να ανταγωνιστεί.  Παράλληλα είχε ελάχιστα συμβόλαια ενεργά γεγονός που έδινε τη δυνατότητα στον προπονητή που θα αναλάβει να χτίσει όπως θέλει. Και τέλος ένα καινούργιο καταπληκτικό γήπεδο. Όλα αυτά σε μια από τις κορυφαίες αθλητικές οικονομίες της Ευρώπης που φιλοξενεί μια συνεχώς ανερχομένη λίγκα την TBL,  της οποίας η δημοτικότητα φέτος θα κοντράρει ισότιμα την ACB. Υπήρχε καλύτερο πρότζεκτ στην Ευρώπη για ένα τοπ-προπονητή που ήθελε μια καινούργια κατάσταση? Κατηγορηματικά όχι..

 Ξεκινώντας για πρώτη φορά μακριά από την Τοσκάνη τη σεζόν, ο Πιανιτζιάνι έφερε όλη τη φαμίλια γύρω του. Ανθρώπους-εμπιστοσύνης να το πούμε καλύτερα.. Αγωνιστικά και μη..  Στις αποσκευές του φέρνει και το γνωστό συναρπαστικό αγωνιστικό στυλ που γνωρίσαμε στη Σιένα και θα λανσάρει και η Φενέρ φέτος.  Άμυνες απλωμένες σε όλο το παρκέ, πίεση στη μπάλα με πολύ ..χέρι στον αντίπαλο και σε αυτή, επαφή, ταχύτητα σκέψης και εκτέλεσης σε υπερθετικό για την Ευρώπη βαθμό. Προσωπικά το ονομάζω aggressive basketball..

 Για να διασφαλίσει μεγάλες πιθανότητες επιτυχίας στο στυλ αυτό ο Ιταλός φρόντισε να υπογράψει "δικά του παιδιά" τα οποία το έχουν ξαναπαίξει στο παρελθόν. Στο Hoopfellas σας είχαμε γράψει από την αρχή του καλοκαιριού για τα διάφορα «μυστήρια»  που συνέβαιναν στη Τοσκάνη με τον Πιανιτζιάνι να παίρνει την ελευθέρας του μετά από 5 λεπτά συζήτησης με τον Μινούτσι  ενώ στην ουσία υπήρχε συμφωνία κάτω από το τραπέζι να θέσει βέτο στη καινούργια του ομάδα για τον Μακάλεμπ (1.3 εκατ. πήρε η Σιένα) και μετά την υλοποίηση της μεταγραφής να πάρει σαν εξτραδάκι τον Άντερσεν ελεύθερο, μιας και η Μοντεπάσκι δεν μπορούσε να αντέξει το βαρύ του συμβόλαιο.

Χαρακτηριστικό του στυλ που επιλέγει να παίξει ο Πιανιτζιάνι είναι ο συνδυασμός light κορμιά/γρήγορα πόδια στη φρόντκορτ ώστε να αμύνεται στο πικ εν ρολ με το αγαπημένο του hedge out αλλά και να δημιουργεί χώρους (τραβώντας μακριά τους εξαιρετικούς σουτερ Λαβρίνοβιτς/Άντερσεν) στη ρακέτα ώστε να χτυπήσει με penetration ο Μακάλεμπ (ή ο Καουκένας και παλιότερα ο Μακιντάιρ). Φτάνοντας στη Πόλη λοιπόν φρόντισε να απομακρύνει τον Βίντμαρ και πολύ διακριτικά τα γέρικα πόδια και τα νευράκια του Τουρκσάν. Υπέγραψε τον αγαπημένο του Μάικ Μπατιστ (δάσκαλος στο hedge out) παίκτη τον οποίο έβλεπε στον ύπνο του χρόνια αλλά στον πραγματικό κόσμο ήταν απλησίαστος. Κράτησε στο βάθος της φροντλάιν το δυνατό κορμί του pick’n roll defender Πεκέρ και τα κιλά του Σαβάς (ο οποίος μπορεί όμως να σουτάρει από τα 5μ.) για κάλυψη ενώ η σπουδαία μεταγραφή ήρθε με τον 22χρονο Ιλκάν Κάραμαν. Πρόκειται για έναν  μοντέρνο  φόργουορντ-σέντερ ύψους 2.05μ, αριστερόχειρα με φοβερά φυσικά προσόντα, μακρινό σουτ και καλό ριμπάουντερ (ντραφτ νο 57 από τους Νετς). Μέσα στη χρονιά μπορεί να αποτελέσει την έκπληξη των Τούρκων, φτάνοντας ακόμα και στην πρώτη πεντάδα. Σε αυτούς προσθέστε φυσικά και τον Άντερσεν, ο οποίος ήταν καθοριστικός πέρυσι για τη Σιένα δίνοντας σιγουριά όποτε η ομάδα ακούμπησε τη μπάλα πάνω του. Πλήρης και μοντέρνα φρόντκορτ, με το προπονητικό τιμ των Τούρκων να ελπίζει ότι απλά θα μείνουν υγιείς.. Η Φενέρ έχει στη γραμμή αυτή ύψος, ταχύτητα, σκόρ με όλους τους τρόπους, συνδυασμό σχημάτων και ελπίζει στον Μπατίστ ώστε να προσδώσει την απαιτούμενη σκληράδα. Αυτό που θεωρούμε δεδομένο είναι ότι θα βρούν πολλούς πόντους (φαινομενικά εκτός πλάνου αλλά μόνο έτσι δεν είναι) από τα στιγμιαία σκριν του Μπατίστ στον Μακάλεμπ ο οποίος μπορεί  να «τρυπήσει» και να κρεμαστεί στο αντίπαλο καλάθι σε χρόνο μηδέν.  Στανταράκι αυτό..

 Ο Πιανιτζιάνι είχε την τύχη να βρεί στην Κωνσταντινούπολη δύο παίκτες σε πολύ καλή ηλικία που νομίζω κάθε με κάθε κόουτς θα τους ήθελε στο ρόστερ του, τον Πρέλντζιτς και τον Μπογκντάνοβιτς. Ο τελευταίος μπορεί να εκτοξευθεί κάτω από τις οδηγίες του Ιταλού προπονητή αρκεί να μην έχει την τύχη του Αραντόρι. Για να εξηγηθώ.. Πρέπει να δουλέψει στο footwork για να κερδίσει τα παραπάνω λεπτά. Χαρισματικός σκόρερ, έχει μέγεθος για περιφερειακός και μπορεί εφόσον βελτιώσει την ταχύτητα και το αμυντικό κομμάτι να αποτελέσει ακόμα και τον πρώτο σκόρερ σε αυτήν την προικισμένη ομάδα. Χωρίς αυτά τα δύο στοιχεία θα κολλήσεις στα 10-15 λεπτά στο μπάσκετ του «Σίμο», είναι απλό.. Ο Πρέλντζιτς από την άλλη μπορεί να είναι το απόλυτο two-guard δίπλα στον Μακάλεμπ προτάσσοντας τα playmaking abilities του, ενώ πίσω του υπάρχει ο Ονάν που μπορεί να φέρει το πολύ καλό σουτ και την on the ball defense από τον πάγκο. 

 Το εργαλείο βέβαια στους πλάγιους θα είναι ο Ρομέην Σάτο ο οποίος ελπίζει να κάνει το comeback δίπλα στον μέντορα του μετά την περυσινή κακή σεζόν.  Ο Σάτο θα είναι το ..αμυντικό χαφ της Φενέρ με τον Πιανιτζιάνι να έχει πολλές επιλογές στο μυαλό του, είτε δηλ. να τον πάει ορθολογικά στο «3» (με Πρέλντζιτς/Ονάν στο 2) είτε να τον συνδυάσει στα φτερά με τον Μπογκντάνοβιτς σε ένα σαφώς ψηλότερο περιφερειακό σχήμα. Ναυαρχίδα φυσικά του ρόστερ της ομάδας του Βοσπόρου ο Μπό Μακάλεμπ, ένα από τα δυνατότερα χαρτιά του προϊόντος που λέγεται Ευρωλίγκα. Αυτός θα τρέξει την transition offense έχοντας το ελεύθερο να μπουκάρει η να σταματήσει και να εκτελέσει. Σκέφτομαι την ένταση που μπορεί να βγάλει η τριάδα Μακάλεμπ –Σατο-Μπατιστ υπό τον Πιανιτζιάνι στο παρκέ.. Θα είναι κάτι εντυπωσιακό. Πίσω από τον Αμερικανό power guard η διοίκηση της Φενέρ υπέγραψε τον καλύτερο ίσως Τούρκο κουμανταδόρο, Μπαρίς Ερμις, έναν πραγματικό άσσο που μπορεί να διαπρέψει σε καταστάσεις πιο κοντρόλ μπάσκετ (στα πρότυπα των Ιλιέφσκι, Ζήση στη Τοσκάνη).

 Η αλήθεια είναι ότι η Φενέρ τα έχει όλα φέτος. Πολύ ποιοτικό ρόστερ, λύσεις για όλα τα είδη μπάσκετ και το πιο σημαντικό έναν σπουδαίο προπονητή στον πάγκο ο οποίος θα φέρει το “know how” για την κατάκτηση τίτλων και μακρά πορεία στην Ευρωλίγκα. Στη γειτονική χώρα η ομάδα του Πιανιτζιάνι δίνεται πρώτο φαβορί για την TBL . Μη ξεχνάμε βέβαια ότι πρόκειται για νέα ομάδα, η οποία άλλαξε τελείως το DNA της και σίγουρα θα έχει σκαμπανεβάσματα. Η ποιότητα του υλικού της όμως δε χωρά αμφιβολία. Η Φενέρ είναι πλέον ομάδα που μπορεί να φτάσει στο φάιναλ-4 και να κατακτήσει  τον τίτλο της Ευρωλίγκας.

EYΡΩΠΑΪΚΗ ΠΛΕΥΡΑ : Το καλύτερο backcourt της Ευρωλίγκας(?)

 Στην Εφές η χρονιά τελείωσε με μεγάλη απογοήτευση. Ήταν φανερό ότι ο Σάριτσα δε μπόρεσε να βγάλει την ομάδα μπροστά από τον ανταγωνισμό ενώ ο Ζούρος σαφώς  και βελτίωσε την εικόνα σε μεγάλο βαθμό αλλά δεν έφτασε μέχρι τέλους. Η διοίκηση της Τουρκικής ομάδας έθεσε ως πρωταρχικό στόχο την απόκτηση ενός σπουδαίου προπονητή πάνω στον οποίο θα χτίσει την ανάπτυξη του κλαμπ τα επόμενα έτη. Τα ποσά που ακούστηκα ν ότι προτάθηκαν για Ομπράντοβιτς και Ίβκοβιτς ήταν τεράστια όμως οι συζητήσεις δεν καρποφόρησαν όσο και αν το ήθελαν οι Τούρκοι. Βλέποντας λοιπόν την Φενέρ να επενδύει σε έναν νεότερο προπονητή (A class αλλά νεότερο) στράφηκαν στο δικό τους κρυφό χαρτί, τον οποίον είχαν προσεγγίσει με το τέλος της σεζόν (θυμάστε ότι ο Μαχμούτι  είχε συμφωνήσει για νέο 4ετες με τη Γαλατά). Και ναί, ο Οκτάι Μαχμούτι ήταν πολύ καλός για να περάσει απαρατήρητος. Παιδί του συλλόγου, παρουσίασε πέρυσι μια από τις καλύτερες προπονητικές δουλειές στην Ευρώπη.

 Σε αντίθεση με τον συνάδελφο του στην άλλη πλευρά του Βόσπορου , ο Μαχμούτι βρήκε ένα πυρήνα 7-8 παικτών με συμβόλαια και στελέχωσε πολύ προσεκτικά το ρόστερ με λίγες κινήσεις. Θυμάμαι ότι η πρώτη του δήλωση όταν του αράδιαζαν ένα κάρο υποψηφίους παίκτες ήταν «πρέπει πάση θυσία να ανανεώσουμε  τον Γκονλούμ..». Μεθοδικός, έξυπνος, λάτρης της πειθαρχίας και σκληρά εργαζόμενος  ο Τούρκος προπονητής, στον οποίο τρέφει μεγάλο σεβασμό και η Σέρβικη σχολή (γεννημένος άλλωστε στα Σκόπια από Τούρκους γονείς), προσανατολίζεται να προσδώσει στη νέα δική του Αναντολού  ένα πιο σκληρό αμυντικό  προφίλ.

 Η βασική προτεραιότητα του Τούρκου προπονητή ήταν να υπογράψει το δικό του πολυεργαλείο, Τζαμόν Λούκας, πάνω στο πληθωρικό παιχνίδι του οποίου στήριξε το περυσινό οικοδόμημα της Γαλατά. Ο Αμερικανός αποτελεί την επιτομή του two guard που λειτουργεί ως φρένο και εξισοροπιστής στη παρορμητικότητα του σκόρινγκ γκαρντ που τον συνοδεύει στο μπακόρτ, στη πιο σύγχρονη version της. Κοιτάξτε όλη του τη καριέρα και θα καταλάβετε ότι σε αυτόν τον ρόλο αναδείχθηκε στο υψηλότερο επίπεδο. Στο Μαρούσι ήταν ο Μπίλι Κις, στον Ολυμπιακό ο Τεόντοσιτς, πέρυσι ο Λάκοβιτς. 

 Μιλάμε για ένα είδος power γκαρντ, αθλητικού με αμυντικές αρετές και ικανότητα να ελέγχει την παράταξη της ομάδας του και στα δύο κομμάτια του παρκέ ως πραγματικός quarterback, το οποίο ευδοκιμεί πλέον στο σύγχρονο μπάσκετ με κλασσικά παραδείγματα τον ίδιο, τον Ντορόν Πέρκινς, τον Τσακ Έιντσον αρκετές φορές  ή τον Δημήτρη Διαμαντίδη. Μη ξεχνάμε ότι ο 3D ξεκίνησε επωμιζόμενος αυτό το ρόλο δίπλα στον Λάκοβιτς την πρώτη του σεζόν στους πράσινους ως διάδοχή κατάσταση του Άριελ Μακντόναλντ του οποίου η χρησιμοποίηση στο «2» αποτελούσε έμπνευση του Ομπράντοβιτς σε μια από τις πιο συναρπαστικές δουλειές της καριέρας του (Παναθηναϊκός των ..Πατησίων). 

 Ο Μαχμούτι λοιπόν ανέθεσε τον ρόλο του εξισορροπιστή στον Λούκας τοποθετώντας τον δίπλα στον Τζόρνταν Φάρμαρ, ο οποίος θα αποτελέσει το βαρύ πυροβολικό της Εφές στη προσπάθεια της να ανέβει στη κορυφή της Ευρώπης. Θυμάμαι πόσο μπερδεμένος έμοιαζε ο Αμερικανός σταρ τη περασμένη σεζόν στο ξεκίνημα του στο Τελ Αβίβ. Όταν εγκλιματίστηκε όμως ήταν απολαυστικός και το κενό του δε καλύφθηκε ποτέ. Θεωρώ ότι υπάρχει σπουδαία χημεία στον σούπερ ταλαντούχο ΝΒΑερ και τον «αυστηρό» και coachable Λούκας σε σημείο που όταν δέσουν μέσα στη σεζόν μπορούν να αποτελέσουν ένα από τα καλύτερα, αν όχι το καλύτερο, μπακόρτ στην Ευρωλίγκας και τη ραχοκοκαλιά του παιχνιδιού της Εφές.

 Και επειδή «ο κόσμος είναι πολύ μεγάλος για να κρυφτείς, αλλά πολύ μικρός για να σε ξαναβρώ..» η περιφέρεια του Μαχμούτι συμπληρώνεται από το alter ego του Φάρμαρ στο ΝΒΑ, Σάσα Βούγιασιτς ο οποίος παρέμεινε στη Πόλη. Νομίζω ότι η παρουσία του Σλοβένου και ο τρόπος που θα χειριστεί τον εαυτό του τη χρονιά αυτή θα αποτελέσει κλειδί για το πόσο ψηλά θα φτάσουν οι Τούρκοι. Ο προπονητής του θα πρέπει να ελέγξει τον παρορμητισμό του και να τον βάλει να παίξει και να αναπτύξει το σπουδαίο ταλέντο του μέσα στο ομαδικό πλαίσιο. Σαφώς και μιλάμε για τριάδα πολύ υψηλών προδιαγραφών η οποία πλαισιώνεται από γηγενείς παίκτες ρόλων , οι οποίοι πρέπει να προσθέσουν προσεκτικά τη δεξιότητα τους στο αγωνιστικό στυλ της ομάδας. Αναφέρομαι σε τρία παιδιά με καλά πόδια όπως ο νεοαποκτηθείς σκόρερ από την Καρσίγιακα Μπιρκάν Μπατούκ, ο on the ball defender Ντογκούς Μπαλμπάι, o leader Τουντσερί  και φυσικά ο Σινάν Γκιουλέρ του οποίου το athleticism η ενέργεια και η αμυντική ικανότητα είναι στοιχεία άμεσα συνδεδεμένα με τη φιλοσοφία Μαχμούτι. Βλέπετε λοιπόν ότι η περιφερειακή γραμμή της Εφές διαθέτει τα πάντα, Από πυρηνικά όπλα, στρατηγούς και στρατιώτες. Το πρόβλημα της ομάδας τη σεζόν που αφήσαμε πίσω ήταν ότι έδειχνε κάποιες στιγμές υπερβολικά soft και χωρίς κατεύθυνση (για αυτό και οι μεγάλες διακυμάνσεις της μέσα στο 40 λεπτο) και αυτό προσπαθεί να αλλάξει το προπονητικό τιμ τώρα ξεκινώντας από τα γκαρντ.

 Στη φροντκόρτ ο Μαχμουντί βρήκε με συμβόλαιο 4 παίκτες, δύο ποιοτικά ζευγάρια ψηλών που αποτελούνταν από τους Σαβάνοβιτς-Μπάρατς και τους Γκονλούμ (αυτός ανανέωσε)-Κούρτογλου ενώ ακόμα στον αέρα είναι ο Μπαπτίστα τον οποίο η Εφές έχει βγάλει στην αγορά. Έτσι προέβηκε σε μια μόνο –αλλά σημαντική προσθήκη επαναπατρίζοντας –ξανά, μετά το πέρασμα από τη Μπεσίκτας πέρυσι- τον Σεμίχ Ερντέν. Ο Τούρκος πρώην ΝΒΑερ έχει τα προσόντα να αποτελέσει τη κολώνα της φετινής Εφές και γι’αυτό προορίζεται άλλωστε. Σωματοδομικά το υπάρχουν υλικό στους ψηλούς δίνει πολλές επιλογές αν και θα προτιμούσαμε να περιείχε και ένα «μπάνγκερ» με χαμηλό κέντρο βάρους και ικανότητα στο ριμπάουντ ώστε να δώσει μια πιο σκληρή όψη στη φροντκόρτ.

 Η φιλοσοφία του Τούρκου κόουτς χαρακτηρίζεται από χαμηλό  τέμπο, στοχευμένες επιθέσεις και πολύ δυνατή άμυνα. Σίγουρα το πιο δύσκολο κομμάτι της δουλειάς του θα είναι να φέρει μια ισορροπία στον τρόπο που θα επιτίθεται η Εφές. Θα ήταν  μη λειτουργικό να παρουσιάσει μια καθαρά «περιφερειακή ομάδα» και δεν νομίζουμε ότι θα το κάνει καθώς αναμένεται να φορτώσει επιθέσεις –ειδικά- στο δίδυμο Μπάρατς-Σαβάνοβιτς (κυρίως στον Κροάτη γιατί στην ουσία ο Σέρβος σκοράρει με πρόσωπο και πιο έξω από το ζωγραφιστό). Το έργο του Μαχμούτι δε θα είναι εύκολο καθώς πλέον ο ανταγωνισμός είναι τεράστιος , Έχει ένα πολύ δυνατό ρόστερ ως σύμμαχο του, το ίδιο όμως και οι βασικοί του αντίπαλοι σε TBL και Ευρωλίγκα. Το μόνο που μπορεί να τον κάνει να ξεχωρίσει είναι η σκληρή δουλειά και ένα προπονητικό masterpiece στην –πλέον αυτή τη φορά- μεγαλύτερη πρόκληση της καριέρας του..