MY NAME IS JORDAN. ΣΚΕΤΟ JORDAN..

O Τζόρνταν Φάρμαρ έφερε το σόου του Staples Center  στο Αμπντί Ιπεκτσί και την Ευρωλίγκα με τον πρωταθλητή Ευρώπης να πέφτει αμαχητί, μοιάζοντας με σάκο του μποξ. Κατά κράτος νίκη του Οκτάι Μαχμούντι επί του Γιώργου Μπαρτζώκα. Αυτοκτονία της Μοντεπάσκι στο Τελ Αβίβ. Γλίτωσε από μετωπική με νταλίκα και «σκοτώθηκε» πατώντας την μπανανόφλουδα στο τέλος..

Το παιχνίδι του Αμπντί Ιπεκτσί μπορεί να απογοήτευσε πολλούς φίλους των ερυθρολεύκων αλλά νομίζω ότι μπορεί να αποτελέσει σημείο αναφοράς για τη συνέχεια. Ο Ολυμπιακός δεν έχασε, ξεβρακώθηκε.. Καλύτερα, λέω εγώ. Το ατσαλάκωτο προφίλ του πρωταθλητή Ευρώπης και της περυσινής ομάδας τρένο δεν υπάρχει πια. Οι ερυθρόλευκοι  αντιμετώπισαν μια ομάδα που τους χτύπησε αλύπητα στις αδυναμίες τους, ανάβοντας κόκκινο στο εσωτερικό της ελληνικής ομάδας. Ο Ολυμπιακός πλέον, έχει ένα πολύ σημαντικό λόγο να κάνει ότι χρειάζεται για να βρεί την περυσινή μαχητική του φύση, την πείνα που είχε κρυφτεί κάτω από τον μανδύα του περυσινού επιτεύγματος. Εν ολίγοις, η ομάδα έχει βουτυρέψει.. (σας γειώνω λίγο τώρα..).

Ο Οκτάι Μαχμούντι (υποψήφιος για τον πάγκο του Ολυμπιακού το καλοκαίρι και προπονητής που-είναι γνωστό ότι- χαίρει μεγάλης εκτίμησης από το Hoopfellas) νίκησε κατά κράτος τον Γιώργο Μπαρτζώκα, σε όλα τα επίπεδα. Το ξεκίνημα του ματς και η πρώτη περίοδος δείχνει καταρχήν το πόσο καλά είχε προετοιμάσει  ψυχολογικά την ομάδα του ο κάθε προπονητής. Ο Ολυμπιακός  λοιπόν δεν ήταν έτοιμος στο ψυχολογικό κομμάτι για ένα τέτοιο ματς. Απείχε μίλια και αυτό είναι ανησυχητικό. Στα δικά μου μάτια ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΠΙΣΤΗ. Και δεν θέλω να πιστέψω ότι το συναίσθημα αυτό το πήρε μαζί του, μακριά από «τη ματιά» των παικτών όταν κοίταζαν στον πάγκο, ο Ντούσαν Ίβκοβιτς .. Η ομάδα δεν είχε πίστη σε αυτό που έκανε..

Η πρώτη περίοδος τα λέει όλα. Πολύ νευρικότητα, ανεξήγητη θα έλεγα και  η μπάλα αποκλειστικά στον Σπανούλη, τακτική που γινόταν συχνότερη σχεδόν μονότονη όσο η Εφές ξέφευγε. Ο Ολυμπιακός σοκαρίστηκε από την επίθεση κατά ριπάς μιας αποφασισμένης ομάδας και την εικόνα του καλύτερου περιφερειακού αμυντικού του (Μάντζαρης) να γίνεται παιχνιδάκι στα χέρια του εκπληκτικού Τζόρνταν Φάρμαρ.  Ο Παπανικολάου δεν κατάφερε να συγκρατήσει τον Λούκας (στον οποίο ξεκίνησε με over play στα 4/4) αδυνατώντας να μείνει μπροστά στον quarterback της Αναντολού. Λάθη επί λαθών σε μεταβιβάσεις, παθητική άμυνα, attitude μηδέν..

Το βασικό πρόβλημα των ερυθρολεύκων ήταν και χθες στο αμυντικό κομμάτι. Από εκεί ξεκινούσαν όλα. Ειδικά η πικ εν ρολ άμυνα της ομάδας του Μπαρτζώκα είναι τραγική. Όποιος μάλιστα κρατάει στο μυαλό του την περυσινή επίδοση της ομάδας στον συγκεκριμένο τομέα καλύτερα να μην προβαίνει σε συγκρίσεις γιατί θα στεναχωρηθεί.. Πρόβλημα συνεννόησης μεγάλο, χαμένες αμυντικές θέσεις και  αργοπορία στις περιστροφές. Η ρακέτα σταθμός διοδίων με σηκωμένες τις μπάρες. Δείτε πόσο εύκολα έβρισκαν χώρους ειδικά μέσα στο ζωγραφιστό οι παίκτες της Εφές και πόσο ξεκούραστα έβρισκαν με γρήγορη έξτρα πάσα ελεύθερο τρίποντο στη γωνία (σκοτώνοντας την ελληνική ομάδα στο 1^ο ημίχρονο) ή αμαρκάριστο σουτ από τα 4.5μ στα πλάγια και μάλιστα σε πρώτο χρόνο αμέσως μετά την επαναφορά. Θεωρώ ότι το βασικό πρόβλημα της ομάδας βρίσκεται στην άμυνα και εκεί οφείλεται ένα μεγάλο μέρος της επιθετικής μετριότητας των ερυθρ΄λευκων.  Είναι κακοί στα μετόπισθεν για αυτό και δεν βρ’ισκουν καθαρό μυαλό και συγκέντρωση στο επιθετικό κομμάτι με αποτέλεσμα  το κακό αμυντικό τρανζίσιον. Επιθετικά επίσης υπήρχε αργή σκέψη. Παρακολουθούσα το αμυντικό rotate του Μαχμούντι σε καταστάσεις πικ εν ρολ του Ολυμπιακού και το πώς έστελνε τον περιφερειακό του από την strong side να κλείνει στη ρακέτα γεμίζοντας χέρια το οπτικό πεδίο του δημιουργού για αποφύγει την inside pass και κορμιά προσαρμοσμένα στη διείσδυση κυρίως του Σπανούλη. Η ελληνική ομάδα θα μπορούσε να το εκμεταλλευτεί βρίσκοντας καλά σουτ από τη γωνία αλλά φάνηκε να αργεί να το διαβάσει/διστάζει τόσο ώστε η ευκαιρία χανόταν.

Σε ατομικό επίπεδο ο Χάινς ξεχώρισε δίνοντας μάχες κάτω από τη ρακέτα με τα τεράστια –αλλά και βαριά- κορμιά των Τούρκων. Δεν τον εκμεταλλεύτηκε ο Μπαρτζώκας –εκτός από μια φάση όμως- στα 5 μέτρα για ντράιβ απέναντι σε σέντερ που δεν θα προλάβαιναν να τον δουν καν, με τον Αμερικανό να έχει μερίδιο ευθύνης όμως γιατί δε ρίσκαρε με σουτ ώστε να τους βγάλει έξω. Ο Τζόη Ντόρσεη ήταν μάλλον μπλαζέ ενώ ο Στράτος Περπέρογλου που έδειχνε να «πατάει» στο ξεκίνημα δεν είχε ανάλογη συνέχεια. Προσωπικά θα δώσω μεγάλο μερίδιο ευθύνης στον Γ.Μπαρτζώκα. Έχασε κατά κράτος τη μάχη και δεν έκανε τίποτα για να αναστρέψει την κατάσταση. Ξέρω ότι είναι νωρίς και ακόμα «μαθαίνει»  την ομάδα αλλά τέτοια βράδια (τα κρύα χειμωνιάτικα βράδια που γράφαμε..) πρέπει να είναι εκεί..

Είναι άδικο όμως να εστιάσουμε μόνο στην ελληνική ομάδα όταν η Εφές του Μαχμουντί έχει δώσει τέτοια παράσταση. Οι Τούρκοι έτρεξαν εκπληκτικά το γήπεδο απέναντι σε μια ομάδα υποτίθεται πιο αθλητική από αυτούς. Ήταν πολύ αποτελεσματικοί στο τρανζίσιον βρίσκοντας συνέχεια σουτ (όπως και στο μισό γήπεδο με διείσδυση και γρήγορη έξτρα πάσα κυρίως στις γωνίες) και εσωτερικές πάσες τελειώνοντας φάσεις με επιτυχία, είχε φοβερή κυκλοφορία της μπάλας απόρροια της οποίας ήταν η καλή επίθεση. Μου άρεσε το ροτέησιον που χρησιμοποίησε ο Μαχμουντί. Πεντάδες με έμφαση στην άμυνα και σχήματα λειτουργικά, αν και θα ήθελα να έβλεπα αυτή την Αναντολού με ένα πιο χαμηλό και γρήγορο σέντερ (όσο και αν η παρουσία του Ερντέν έχει δώσει οντότητα στη ρακέτα τους). Ξεκίνησε τον Γκιουλέρ απέναντι στον Σπανούλη δίπλα στο βασικό του μπακόρτ (Λούκας-Φάρμαρ) δίνοντας το κουμάντο στον Λούκας ενώ έβγαλε από τον πάγκο τον Βούγιασιτς  και τον άριστο στα καθήκοντα του Τουντσερί (ο οποίος όπως συνηθίζει μάρκαρε και στο ποστ το «3»).

 Ο Τζόρνταν Φάρμαρ ήταν Α Π Ο Λ Α Υ Σ Τ Ι Κ Ο Σ  κερδίζοντας κατά κράτος τη μάχη των σταρ με τον Σπανούλη. Τολμώ να πώ ότι ήταν καλύτερος στο δημιουργικό κομμάτι παρά στο εκτελεστικό. Ειδικά όταν η Εφές άνοιγε το γήπεδο είτε με αυτόν είτε με τον Λούκας ήταν χάρμα ιδέσθαι  ενώ στο πικ εν ρολ ήταν ασταμάτητος δίνοντας είτε σε πρώτο χρόνο είτε μετά από διείσδυση έτοιμα καλάθια στους συμπαίκτες του. 25π.-8ριμπ.-9ασσίστς-2κλεψ. Με τις τελικές του πάσες να ήταν τουλάχιστον 11-12 εάν οι συμπαίκτες του απλά τελείωναν αξιόπιστα. Μερικές εβδομάδες νωρίτερα είχαμε γράψει αναρωτώμενοι εάν οι Φάρμαρ-Λούκας θα αποτελέσουν το  «καλύτερο μπακόρτ» της Ευρώπης  για φέτος. Οι δυό τους μας έδωσαν μια πρώτη γεύση εχθές. Οι μονομαχίες τους με τον Μπο Μακάλεμπ  της Φενέρ θα είναι  ίσως ότι καλύτερο έχει να επιδείξει η ευρωπαϊκή μπασκετική σκηνή σε προσωπικό επίπεδο τη σεζόν που διανύουμε.

 ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ..

Είναι από τις ήττες που ο χαμένος προπονητής νιώθει ηλίθιος . Η Σιένα βραχυκύκλωσε τη Μακάμπι, παίζοντας στο μεγαλύτερο μέρος του ματς ζώνη και δίνοντας σωρεία ελεύθερων σουτ στους Ισραηλινούς  οι οποίοι τελείωσαν με 4/21 τρίποντα. Ο Μπάνκι το πήγε καλά το ματς.. Χωρίς τον Εζέ (και τον Όρτνερ προ των πυλών) έπαιξε με λάιτ σχήματα στη φροντκόρτ χρησιμοποιώντας τον Ρές αρκετή ώρα στο «5», συνεπικουρούμενος από τη ζώνη.  Παρότι η Μομντεπάσκι είναι καλύτερη rebounding team φέτος (Ο Κασούν είχε 11 ριμπ. Σε 15’ και ο Σανικίτζε 12 ριμπ. Σε λιγότερο από 20’) έδωσε κάποια επιθετικά τα οποία της αφαίρεσαν το δικαίωμα να πάρει μια καλύτερη διαφορά. Η βασική αλλαγή στο παιχνίδι των Ιταλών ήταν η επιστροφή του Μαρκέλους Κεμπ ο οποίος –παρά το γεγονός ότι ακόμα δεν είναι σε καλή φυσική κατάσταση και διατηρεί παραπάνω κιλά- έδειξε γιατί στην Τοσκάνη τον απέκτησαν για να αποτελέσει το top gun της φετινής ομάδας με το εξαιρετικό midrange game του. 

Η Σιένα είχε εικόνα νικητή στο τέλος του ματς προηγούμενη με 4πόντους στα 45’’ αλλά προδόθηκε από τον Χάκετ  ο οποίος είναι μεν «σκύλος» στις προσωπικές μονομαχίες αλλά όχι ο ενδεδειγμένος γκαρντ για να κουβαλήσει τη μπάλα στα τελευταία λεπτά. Εκεί μίλησε ο Χικμαν (ήταν κοντά στην Μοντεπάσκι το καλοκαίρι αλλά βγήκε προς τα έξω ότι η Μακάμπι του έδωσε λίγα παραπάνω χρήματα) ο οποίος σε όλη τη διάρκεια και μέσα στη βροχή από τουβλά είχε καθαρό μυαλό και πήγαινε πολύ δυνατά στο καλάθι, μέχρι τέλους. Εξαιρετικός ο Μάλκομ Τόμας όντας supporter στα επιθετικά ριμπάουντς, αποτέλεσε τον παράγοντα-Χ του ματς. Η ομάδα του Μπλάτ  δεν είχε καθόλου δημιουργία (είχε περίπου 20 ασσίστς ανά ματς τον τελευταίο καιρό) και αναλώθηκε σε προσωπικές φάσεις προσπαθώντας να σπάσει την καλά στημένη ζώνη των Ιταλών με γρήγορη ντρίμπλα και σουτ υπό δύσκολες συνθήκες (καμινάδες, tear drop) είτε με τον Λόγκαν είτε με τον Οχαγιόν.

 Η Μοντεπάσκι προδόθηκε από τη θέση «1» καθαρά. Ο Μπράουν οργανωτικά παίρνει πολύ χαμηλό βαθμό (οι 6 τελικές προήλθαν κυρίως από ατομικές ενέργειες) αναγκάζοντας τον προπονητή του να ξεκινήσει την 4^η περίοδο με τους Ράζιτς-Χάκετ (πετυχαίνοντας  να παίξει πιο ορθολογικά πάντως).  Οι Ιταλοί πληρώνουν το κακό recruiting που έχουν κάνει και συνεχίζουν να μην το βλέπουν. Αυτή η Μοντεπάσκι «φωνάζει» για έναν αθλητικό γρήγορο ψηλό στο «5» και ένα πραγματικό πόιντ γκαρντ που θα βάλει τους υπόλοιπους να παίξουν και θα ταΐσει σουτέρ όπως οι Κεμπ-Τζάνινγκ την κατάλληλη στιγμή στα κατάλληλα σημεία. Ο Μπράουν σαφώς και δεν είναι τέτοιος, όπως ούτε και ο Ράζιτς. Πλέον η ανασυγκρότηση κρίνεται επιβεβλημένη μιας και ακολουθεί ο αγώνας με την Ουνικάχα (η Μακάμπι πάει στη Γαλλία). Είναι φανερό ότι η Σιένα θα πρέπει να ματώσει ακόμα και για να περάσει στην επόμενη φάση..

ΜΠΑΜΠΕΡΓΚ-ΜΠΕΣΙΚΤΑΣ

Σας είχαμε προετοιμάσει από την προηγούμενη εβδομάδα για το τι σημαίνει Μπεσίκτας.. Εντυπωσιακή, «καθηλωτική» για ένα ακόμα ματς οι Τούρκοι πρωταθλητές έβγαλαν απίστευτη ενέργεια στο παρκέ παίζοντας συναρπαστικό μπάσκετ, απέναντι βέβαια σε ένα σύνολο το οποίο έχει στελεχωθεί τόσο λάθος με αποτέλεσμα  να βγάζει αυτό που βγάζει.. Η άμυνα της ομάδας του Κουντέρ και η ασφυκτική πίεση των γκαρντ αποδιοργάνωσε πλήρως τους Γερμανούς αναγκάζοντας τους να παίξουν ατομικά. Σε 20’ παιχνιδιού –σε 2^η και 3^η περίοδο- οι Τούρκοι δέχτηκαν μόνο 20 πόντους. Η επίθεση τους δούλεψε πολύ καλά ειδικά με τον εξαιρετικό Ατσίκ στο «1» ο οποίος δίνει μεγάλη ποιότητα από τον πάγκο. Εκπληκτικό ματς για τον Κέρτις Τζέρελς, σε παράσταση ανάλογη των Φάρμαρ-Ουίμς.  Για μια ακόμα φορά ο Τζέρελς ήταν ασταμάτητος βγάζοντας φρεσκάδα από την αρχή και  την αύρα του «είναι το δικό μου ματς» σπάζοντας την γερμανική άμυνα είτε μα ντράιβς είτε με σουτ στο μισό γήπεδο ή σε καταστάσεις τρανζίσιον. Ο Κουντέρ (που με λίγα σχετικά χρήματα έχει φτιάξει ένα πολύ μαχητικό σύνολο που η ενέργεια του κάποιες στιγμές θυμίζει περυσινό Ολυμπιακό) εκτός του Τζέρελς και του πολύ καλού για μια ακόμα φορά Γκιουλέρ χρησιμοποίησε πολύ προσεκτικά τους παίκτες του ώστε να μην μείνει η ομάδα από ενέργεια όπως συνέβη με την Τουρκ Τέλεκομ μετά το ματς με την Παρτίζαν. Μοναδικό φωτεινό σημείο για τον Φλέμινγκ ο φορμαρισμένος-από το καλοκαίρι- Άντονι Γκαβέλ. Η Μπάμπεργκ απογοητεύει μέχρι τώρα και σκεφτείτε ότι την επόμενη αγωνιστική πηγαίνει στη Μόσχα. Οι Τούρκοι επισκέπτονται την Βαρκελώνη. Θέλω να το δώ αυτό..

ΚΙΜΚΙ-ΡΕΑΛ

Ματσάρα στη Μόσχα με πολύ ωραίο μπάσκετ από την Κίμκι. Ειλικρινά για 30 λεπτά οι Ρώσοι έδωσαν ίσως την καλύτερη παράσταση ομάδας στην Ευρωλίγκα, με γνώμονα πάντα το επίπεδο του αντιπάλου. Σε ένα παιχνίδι που παίχτηκε στις 80 κατοχές, η ομάδα του Κουρτινάιτις έβγαζε φρεσκάδα από την αρχή γαρνιρισμένη με καθαρό μυαλό και πολύ ταχύτητα στο παιχνίδι τους. Οι Ρώσοι χτύπησαν πολύ αποτελεσματικά στο ποστ φορτώνοντας μπάλες στον Λόντσαρ, ο οποίος δε βρήκε βοήθειες στο διάβα του (τυχαίο? Ε Σόφο?) και έκανε πάρτυ. Τα κένα στην Ισπανική ρακέτα ήταν πολλά με τον Όγκουστιν (παίκτης κλειδί στη συνέχεια) να πονάει τον Λάσο με το athleticism του. Στο ζον πρες της Ρεαλ, Η Κίμκι βρήκε λύση βάζοντας τα φτερά στις 45 μοίρες πάνω στη γραμμή του άουτ χωρίς παίκτη σκαλοπάτι ενώ στο μισό γήπεδο –χωρίς τον Λόντσαρ- έβγαλαν τους ψηλούς τους στα 5 μέτρα ανοίγωντας τη ρακέτα για διεισδύσεις κυρίως του Πλάνινιτς. Ο Κροάτης έτρεξε εντυπωσιακά την επίθεση της ομάδας του Κουρτινάιτις, όντας οξυδερκής και πολύ αποτελεσματικός κυριαρχώντας στη περιφέρεια και δημιουργώντας συνεχώς ρήγματα με το παραδοσιακό σπλίτ άουτ παιχνίδι του. Ειδικά στο επιθετικό τρανζίσιον η Κίμικι πέταγε φωτιές.. 

Ο Λάσο είχε πάθει 5 εγκεφαλικά με αυτά που έβλεπε ουρλιάζοντας στα τάιμ άουτ και περιμένοντας την ανάκαμψη των παικτών του. Όντως κάτι «μύριζε» στην ατμόσφαιρα.. Δε μπορούσε να εξελιχτούν όλα τόσο καλά για την Κίμκι.. Ο Τζέησι Κάρολ μπήκε οπλισμένος στην τέταρτη περίοδο απέναντι σε μια ομάδα που δεν φημίζεται για τον χαρακτήρα της (έχει περάσει πολλά παρόμοια «περιστατικά» στο παρελθόν)και με πιεστική άμυνα και καθοριστικό τον Σλότερ η Ρεαλ γύρισε το ματς παίρνοντας κεφάλι. Εκεί μίλησε ο Τζέημς Όγκουστιν με ένα πολύ σημαντικό τρίποντο (καθοριστικός και με καθαρό μυαλό και ο Φριντζόν) με τον Ρούντι να αστοχεί από κοντά υπό πίεση στο τελευταίο σουτ. Η Ρεαλ προβλημάτισε χωρίς τον Γιούλ. Ο Ντράπερ πάλι αποτέλεσε σημαντικό παράγοντα στην προσπάθεια ανασύνταξης της ομάδας στο παρκέ. Είναι φανερό ότι θέλει ενίσχυση στη γραμμή των ψηλών καθώς ο Ρέγιες, που αρχικά λογιζόταν για «4», παίρνει λεπτά στο «5» και δίνει και την καρδιά του αλλά οι Μαδριλένιοι κάτι πρέπει να διορθώσουν εκεί πηγαίνοντας σε μια πιο ορθολογική λύση. Η Κίμκι αν εξαιρέσουμε το μπλάκ άουτ της 4^ης περιόδου έπαιξαν εξαιρετικό μπάσκετ στέλνοντας μήνυμα προς όλους ότι ο όμιλος δεν θα είναι καθόλου εύκολος.. Οι Ρώσοι πάνε στη Λομβαρδία next week σε ματς που μπορεί να αποτελέσει μισή πρόκριση ενώ η Ρεάλ δίνει ντερμπάρα στην Πόλη με τη Φενέρ. Κόλαση..

Υ.Γ. : Το ματς του Βελιγραδίου το βλέπω τώρα..