WELCOME TO EARTH..

Η Ζαλγκίρις του Χουάν Πλάθα προσγείωσε ανώμαλα τον Ολυμπιακό και τον Γιώργο Μπαρτζώκα στον σκληρό κόσμο της Ευρωλίγκας με σπουδαία νίκη μέσα στο Φάληρο. Πολύ καλό μπάσκετ από τους Λιθουανούς που γίνονται πλέον φαβορί στον όμιλο. . Θέμα με τον Τζόυ Ντόρσεη.

Νομίζω ότι όλοι περίμεναν ένα δύσκολο ματς, μετά την νίκη στο ΟΑΚΑ, απέναντι στην ομάδα με το καλύτερο performance ξεκίνημα της διοργάνωσης, αλλά σε καμία περίπτωση την αποκαρδιωτική εμφάνιση του δευτέρου ημιχρόνου, όπου ο Ολυμπιακός «έσβησε» στο παρκέ του ΣΕΦ. Αυτό δεν ήταν ηχηρό χαστούκι αλλά κροσέ και άπερκατ μαζί..

Ο Ολυμπιακός στο ξεκίνημα της φετινής σεζόν έχει ξεκάθαρες αδυναμίες και πολλά κομμάτια να δουλέψει. Προκαλεί εντύπωση όμως ότι υστερεί σημαντικά σε τομείς που πέρυσι για το μεγαλύτερο διάστημα της σεζόν, αποτελούσαν τα δυνατά του όπλα στη φαρέτρα. Τρανζίσιον επίθεση, άμυνα (ειδικά στο ζωγραφιστό), ριμπάουντ. Η Ζαλγκίρις βρίσκεται σε stroke, αυτό είναι φανερό, και ήρθε καλά διαβασμένη στον Πειραιά. Άργησε να «πατήσει» στο γήπεδο αλλά γρήγορα διάβασε την επίθεση των ερυθρολεύκων, βελτίωσε την άμυνα της και προσαρμόστηκε άμεσα. Οι 39 πόντοι που δέχθηκαν οι Λιθουανοί στο πρώτο μισό φαινόντουσαν αλήθεια αρκετοί για την προσπάθεια που είχαν καταβάλλει οι παίκτες του Πλάθα. Φαινόταν μάλιστα ότι εάν περιόριζαν τα λάθη τους (11) και τελείωναν πιο αποτελεσματικά τις φάσεις μέσα στο καλάθι, θα είχαν μεγάλη τύχη απέναντι στον Ολυμπιακό.

Η ομάδα του Πλάθα πέτυχε στους βασικούς άξονες του πλάνου της (χαμηλό αριθμό επιθέσεων, ριμπάουντ, Σπανούλης) παίζοντας κοντρολαρισμένο μπάσκετ-παράσημο (στο πέτο του Ισπανού κόουτς) για Λιθουανική ομάδα. Τη βοηθά και το ρόστερ της φέτος. Ξεκίνησε με τον Λαφαγιέτ στον Σπανούλη κάνοντας “focus” στο «να βγάλουμε τη μπάλα από τα χέρια του ηγέτη των ερυθρολεύκων», κάτω υπό καθεστώς πίεσης και χωρίς προϋποθέσεις για καλές πάσες που θα μετατραπούν σε ανοιχτά σουτ. Σε κάθε pick’n roll των ερυθρολεύκων με τον Σπανούλη, ο ψηλός του Πλάθα έβγαινε δυναμικά πάνω στον Έλληνα γκαρντ αλλά με τη μορφή περισσότερο παγίδας παρά hedge out (αμυνόταν μέχρι να βγεί η μπάλα από του χέρια του) με τον Kill Bill να γράφει μόλις 6 προσπάθειες (συν 6 βολές) και 6 λάθη (6 6 6, αγιασμό επειγόντως!) με κακή αναλογία (για μια ακόμα φορά) λαθών/ασσιστς. Δεν είναι ψέμα ότι ο Ολυμπιακός στο ξεκίνημα της σεζόν μοιάζει πολύ «Σπανουλοκεντρικός» ξεχνώντας ότι πέρυσι νίκησε πατώντας πάνω στην αντίθετη φιλοσοφία. Όπλο σε αυτή τη στρατηγική των Λιθουανών ήταν τα μακρά του άκρα και η ικανότητα του Ντάρντεν να παίζει ως λίμπερο στη weak side ελέγχοντας με το πολύ καλό αθλητικό του πακέτο τις ενδεχόμενες πάσες για μετακίνηση της μπάλας από τη μια πλευρά στην άλλη.  Κάπως έτσι ο Σπανούλης προσπάθησε αρκετές φορές να σπάσει νωρίς την παγίδα περνώντας με ντρίμπλα ανάμεσα στους δύο αμυνόμενους, αλλά είπαμε οι Λιθουανοί το διάβασαν νωρίς και στον Τζάαμπερ (ένας από τους παίκτες με τα πιο έτοιμα χέρια, χρόνια στην Ευρώπη) αυτά δεν περνούν.. Οι γηπεδούχοι –και αυτό είναι σημαντικό στον τρόπο που επιτίθενται σαν ομάδα- δεν πήραν καθόλου σουτ από το «4»  (1/8 τρ. Οι Πρίντεζης-Άντιτς) κομμάτι το οποίο αποτελούσε κρυφό όπλο στη φαρέτρα τους. Κάπως έτσι ελαχιστοποιήθηκαν τα –αρχικά αποτελεσματικά- plays με τους δύο ψηλούς να ανεβαίνουν στη γραμμή του τριπόντου ώστε να αδειάσει η ρακέτα για τον Σπανούλη..

Στοιχείο δεύτερο. Όπως και εναντίον του Παναθηναϊκού οι ερυθρόλευκοι αντιμετώ πισαν σημαντικό πρόβλημα με το aggressiveness του αντιπάλου στο επιθετικό ριμπάουντ. Μάλιστα σήμερα αντιμετώπισαν μια φροντκόρτ, ναι μεν με μακριά άκρα και ψηλά κορμιά αλλά λιγότερο αθλητική από τη δική τους. Αυτό σημαίνει ότι έχασαν θέσεις, έτρεξαν και έσπρωξαν λιγότερο, σίγουρα απουσία ανάλογης θέλησης και ομαδικότητας. 13 επιθετικά έδωσε η ελληνική ομάδα (14 στο ΟΑΚΑ αν θυμάμαι καλά..).

Στοιχείο τρίτο. Η άμυνα συνολικά αλλά και στο ζωγραφιστό ήταν αποκαρδιωτική. Δεν κατηγορώ τους ψηλούς. Είναι θέμα όλης της ομάδας το πόσο εύκολα έβαζε η Ζαλγκίρις τη μπάλα μέσα και την τοποθετούσε σε θέση βολής, είτε από cuts (o Kαουκένας είναι μάστορας) είτε με high low ή καθαρό post παιχνίδι. Αν θέλετε τη γνώμη μου, οι 79 πόντοι που σκόραραν οι Λιθουανοί ήταν λίγοι με γνώμονα τις προϋποθέσεις που επιτέθηκαν και τα σημεία που σούταραν). Ο Ολυμπιακός φαινόταν να παίζει άμυνα «επίδειξης» πιέζοντας ψηλά με τα γκαρντ , και όχι «ουσίας» μιας και πίσω από την πρώτη γραμμή άμυνας δε λειτούργησε τίποτα, γι’αυτό και  η ομάδα του Πλάθα έβαζε τη μπάλα τόσο εύκολα μέσα ή μπούκαρε εν ψυχρώ από την strong side και έβρισκε πόντους. Όταν μπήκαν και τα περιφερειακά σουτ (τον Πόποβιτς δεν τον αφήνεις ούτε μια φορά στα 40 λεπτά να κοιτάξει το καλάθι στις δύο πρώτες ντρίμπλες μετά το σκριν, είναι Δ Ε Δ Ο Μ Ε Ν Ο !! ) έπεσε και το τελευταίο οχηρό.

Στοιχείο τέταρτο (και πολύ φαρμακερό..). Τα λάθη. Αν μέτρησα καλά ο Ολυμπιακός έκανε 14 (!!!) στο δεύτερο ημίχρονο. Σε πολλά από αυτά ήταν φανερό ότι είχε χάσει το μυαλό του, δεν είχε τη διαύγεια να σκεφτεί απέναντι σε μια ομάδα που είχε ανεβάσει την απόδοση της και προσπαθούσε να κυριαρχήσει. Υπήρχε κούραση, ναι. Αν εξαιρέσεις τον Μάντζαρη και τον Χάινς που έδωσαν πολλές μάχες (οι δύο τους είναι οι μόνοι που έχουν ατομικά ανοδική πορεία σε σχέση με πέρυσι) οι υπόλοιποι έμοιαζαν σβηστοί.. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο «σκληροτράχηλος» Ολυμπιακός έκανε 18 φάουλ ενώ με τη μορφή του παιχνιδιού θα έπρεπε (για την αξιοπρέπεια του, λέω εγώ) να κάνει τουλάχιστον 10 ακόμα.. Agressiveness? Τι είναι αυτό..?

Ένα μέρος του προβλήματος –από την αρχή της σεζόν- είναι και ο Τζόυ Ντόρσεη. Άσχετα με το θέμα που δημιουργήθηκε με το “I’m done..” στα αποδυτήρια, το οποίο μπορεί να ήταν προϊόν εκνευρισμού  (με τις δηλώσεις του Μπαρτζώκα όμως να δείχνουν υπόβαθρο) ο Αμερικανός δεν δείχνει την ίδια διάθεση (ίσως να παίζει ρόλο το προσωπικό του πρόβλημα για το οποίο είχε γίνει θέμα λίγο καιρό πριν) και σε μια ομάδα η οποία δε λειτουργεί τόσο σωστά και πειθαρχημένα (όπως ξεκίνησε να το κάνει η περυσινή από τη στιγμή που μπήκε ο Ντόρσεη) φαίνονται τρανταχτά και οι δικές του αδυναμίες. Μένει να δούμε πως θα το χειριστεί η διοίκηση και αν πιστεύει ότι μπορεί να πάρει πράγματα η ομάδα από τον Αμερικανό φέτος, με τις παρούσες συνθήκες.

Η Ζαλγκίρις αξίζει συγχαρητήρια. Ήρθε, έπαιξε το μπάσκετ της, πίστεψε και δικαιώθηκε πανηγυρικά  Οι Καουκένας-Κσιστόφ έχουν αλλάξει το mentality των Λιθουανών, όπως και ο κόουτς Πλάθα, που προσπαθεί να περάσει μεγαλύτερη δόση σκέψης στο DNA τους (γι’αυτό δε δίστασε να πουλήσει και τον Καλνιέτις). Σήμερα πήρε πολύ σπουδαίο παιχνίδι από τα πόιντ γκαρντ της και στις δύο πλευρές του παρκέ. Το pass first style του Λαφαγιέτ και το καθαρό μυαλό του,  αποτελεί τον «απόλυτο εξισορροπιστή»  μιας versatile επίθεσης με πολύ βάθος.  Ένα λάθος γράψανε τα δύο πόιντ της (και κύριοι δημιουργοί της) σε 40’.. Κάποια στιγμή ίσως ξεφουσκώσει, όμως μέχρι τώρα δείχνει ότι δουλεύει σε σωστές βάσεις και εάν ο Ρομανώφ αφήσει τις παρεμβάσεις, οι Λιθουανοί μπορούν να έχουν πολύ καλή προοπτική στη διοργάνωση..