ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΠΛΑΝΗΤΩΝ

Οι  old school-Spurs συγκρούονται με το ..μέλλον του αθλήματος και τους πρωταθλητές Heat, στη τελική μονομαχία για το δαχτυλίδι του πρωταθλητή..

Είναι η μάχη που όλοι περίμεναν από πέρυσι.. Το παρελθόν, η πιο επιτυχημένη επαγγελματική ομάδα ανεξαρτήτου αθλήματος και επιτομή του winning basketball, απέναντι στο παρόν και μαζί την επόμενη ημέρα του μπάσκετ.. Fundamental εναντίον αθλητικής (και όχι μόνο..) ικανότητας.. Το Hoopfellas στρέφει τη ματιά του στους τελικούς του ΝΒΑ..

Αμφίρροποι και αινιγματικοί οι τελικοί αποτελούν την ημέρα της κρίσης του αθλήματος.. Δύο άκρως διαφορετικές σχολές συγκρούονται με έπαθλο τον τίτλο του πρωταθλητή. Σπέρς ή Χίτ…? Οι συνήθεις νικητές των τελευταίων χρόνων ή -απλά- το φαβορί και εν  ενεργεία πρωταθλητές? Έχω δεί και διαβάσει πολλά κατά τη διάρκεια της φετινής ποστ σίζον αλλά ένα έχω να σας πω.. Η ψυχολογική  δοκιμασία  που έχει να διαβεί ο νικητής πριν τον τίτλο είναι μεγάλη.. Μερικές σκέψεις μου πριν τους τελικούς..

-Οι Χιτ πέρασαν το ισχυρό εμπόδιο των Πέησερς ενώ αντιμετώπισαν δυσκολίες απέναντι στους Μπούλς, ομάδες πολύ δυνατές αμυντικά και με υψηλό επίπεδο τακτικής, χαρακτηριστικά-συνώνυμο του Ανατολικού μπάσκετ. Είναι φανερό το ότι ομάδες με low tempo offense, οι οποίες μπορούσαν να προστατέψουν τη ρακέτα τους δεχόμενες όσο το δυνατόν λιγότερα lay ups, τους έβαλαν δύσκολα. Ομάδες με πιο «σκληρή» υφή, που «έδειραν» τους πρωταθλητές.. Το σύνολο του Σπόελστρα στηρίχτηκε σε έναν εκπληκτικό Λεμπρόν Τζέημς ο οποίος όχι μόνο έχει γυρίσει το προ διετίας –παγκόσμιο- κλίμα εναντίον του αλλά με τα heroic του μετέτρεψε το Μαϊάμι σε νέο Cleveland κουβαλώντας την ομάδα του μέχρι τους τελικούς. Το supporting cast του Τζέημς έμεινε στα ρηχά καθώς ο τραυματισμός του Ουέηντ στο γόνατο και αμφισβητούμενο mentality του Μπος μετέτρεψαν τους Χιτ σε κοινούς θνητούς ενώ η περιφερειακή αστοχία των πυρηνικών όπλων του πάγκου (που εντάθηκε απέναντι στη σούπερ περιφερειακή άμυνα του Βόγκελ) κόντεψε να αποτελέσει τον Νέμεσις του Μαϊάμι..

Παρατηρώντας προσεκτικά το performance και τις αντιδράσεις των Χιτ στην ποστ σίζον, εκφέρω την άποψη ότι πιθανόν το Μέμφις να αποτελούσε –στα πιο «σίγουρα»- έναν πιο ισχυρό –σε «φυσικό» επίπεδο- αντίπαλο, δεδομένο των πολύ καλών defensive wings και της firepower στη φροντκόρτ για το Μαϊάμι. Όμως ο ρηχός πάγκος και το γεγονός του.. δεδικασμένου (βλ. Ιντιάνα) ίσως έδειχναν τον δρόμο στην ομάδα του Ράιλι (ναι, του Ράιλι..) Από την άλλη οι Σπέρς αποτελούν ένα εμπόδιο με τελείως διαφορετική προσέγγιση. Δεν έχουν, συνολικά, τα «πόδια» για να ακολουθήσουν και να αμυνθούν αλλά προτάσσουν πολύ υψηλού επιπέδου αυτοματισμούς και ένα mentality ασφαλώς πιο τεσταρισμένο από αυτό των πρωταθλητών, σε επίπεδο τελικών. Σαν ομάδα, σαν μπάσκετ, αφήνουν ασφαλώς μεγαλύτερα περιθώρια στο Μαϊάμι να παίξει στο στυλ του, βρίσκοντας περισσότερες καταστάσεις τρανζίσιον και «δίνοντας» χώρο για τις small lineups του Σπόελστρα περισσότερο από τους Πέησερς. Κατάσταση όμως που αποτελεί μπούμερανγκ, καθώς εάν οι πρωταθλητές δεν την εκμεταλλευτούν χειρουργικά μπορούν να βρεθούν απέναντι σε «τσουνάμι», δίχως γυρισμό..

-Οι Σπερς έπιασαν άριστα μέχρι εδώ.. Αντιμετώπισαν πρόβλημα με το Γκόλντεν Στέητ. Μια ομάδα με γρήγορα πόδια που σούταρε εκπληκτικά στο τρανζίσιον και ήταν πολύ αποτελεσματική σε γρήγορο χρόνο εκτέλεσης και γενικότερα παρέταξε μια ταχύτητα ανάπτυξης δύσκολα ελεγχόμενη. Στα δύο πρώτα ματς ειδικά, οι Ουόριορς έπρεπε να αισθάνονται πολύ αδικημένοι με το 1-1.. Όμως κάπου εκεί βγήκε στον αφρό η ικανότητα των Σπέρς να ελέγχουν «θρασείς» διεκδικητές βάζοντας τους πίεση μέσω ων φοβερών αυτοματισμών της flex και pick’n roll offense του Πόποβιτς, που ξεκολλά την ομάδα στα δύσκολα και δίνει εύκολους πόντους όταν η μπάλα ζυγίζει έναν τόνο.. Ο Τόνι Πάρκερ έχει βγεί μπροστά, παίζοντας ως  1^st NBA All star team παίκτης, τρέχοντας με μεγάλη αποτελεσματικότητα την πιο στοχευμένη, έξυπνη και «ακριβή» επίθεση της λίγκας. Οι επιλογές και η αποτελεσματικότητα του Γάλλου σταρ μέσα στη triple down screen offense του Πόποβιτς και οι εναλλακτικές που προσέφερε η ικανότητα στην πάσα/δημιουργία των ψηλών (Ντάνκαν, Ντιό) ακόμα και υπό πίεση χρόνου, ήταν καταλυτικές παράμετροι. Ειλικρινά, δε περίμενα ότι στους τελικούς της Δύσης, το Μέμφις θα πέσει τόσο εύκολα. Η passing/multiple choice offense του Πόποβιτς με τα πολλά fakes-δολώματα («σου δίνω στο πιάτο ότι πάω να αυτό, ενώ κάνω κάτι άλλο σε πολύ γρήγορο χρόνο δράσης») και τα συνεχόμενη rescreens,  τους διέλυσε το αμυντικό DNA και ο τίτλος στη Δύση ήρθε στον αυτόματο..

ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ

Έχω πεί σε ανύποπτο χρόνο ότι η «κέντα» Ουέηντ-Τζέημς είναι too much για το σύγχρονο ΝΒΑ.. Ο “flash” είναι σε παρατεταμένη χαμηλή πτήση, δείχνοντας σημάδια ανάκαμψης στον 7^ο Ανατολικό τελικό.  Μπορεί όλοι να ασχολούνται λοιπόν με το μαρκάρισμα του μακρύ/αθλητικού και υποτιμημένου επιθετικού Κόχι Λέοναρντ στον Λεμπρόν, όμως το κλειδί σε αυτή τη σειρά είναι η παραγωγικότητα του Ουέηντ. Εφόσον κυμανθεί σε κανονικά για αυτόν επίπεδα η Χιτ θα είναι πιθανόν unmatched.. Το πρόβλημα στο γόνατο του είναι σημαντικό. Ειδικά στο αμυντικό κομμάτι φανερά χάνει έναν χρόνο αντίδρασης, γεγονός που μπορεί να αποτρέψει τον Σπόελστρα να ρισκάρει τοποθετώντας τον στον Πάρκερ στο τέλος των αγώνων. Από την άλλη η «υφή» των Σπέρς, που δεν είναι τόσο σκληροί και με τρεξίματα στο αμυντικό τρανζίσιον, όσο οι Πέησερς μπορεί να δώσει πόντους στο ανοιχτό γήπεδο στον expert σε τέτοιες καταστάσεις, Ουέηντ  και αυτόματα να τον κρατήσει ζεστό.. Ο Ντάνι Γκριν θα τον αναλάβει. Εάν τον βγάλει «εκτός»,  οι Σπέρς θα έχουν κάνει ένα πρώτο βήμα..

ΤΙ ΒΛΕΠΟΥΜΕ

Θα μιλήσω straight… Θεωρώ τους Σπερς "πιο ομάδα" από το Μαιάμι. Όμως κατά τη γνώμη μου το βαρόμετρο δηλ. ο τομέας που θα κριθεί η σειρά, θα είναι η άμυνα των Χιτ. Εάν καταφέρουν να βάλουν επιθετικά τα δυνατά τους πόδια «πάνω» στην επίθεση των Σπερς, με ΠΡΩΤΕΥΟΝΤΑ ΣΤΟΧΟ να «μπούν» στις passing lanes των Τεξανών και να τις χαλάσουν, αποτρέποντας τους να βρούν ρυθμό και σε συνεχόμενες καταστάσεις την έξτρα πάσα (πιστέψε με, στο small ball των Χιτ με τα μις-ματς/double teams της άμυνας του Μαιάμι, κάτι τέτοιο μπορεί να αποδειχθεί καταστροφικό για την Χιτ) και το ελεύθερο σουτ, θα γκρεμίσουν την ίσως πιο σωστά δομημένη επίθεση της λίγκας. Ο Κόουλ μπορεί να αποδειχθεί, με τον Τσάλμερς φυσικά, κλειδί πάνω στον Πάρκερ, ενώ ο Ντάνκαν θα δεχθεί νταμπλ τιμς και το recover/close out defense των Χιτ θα είναι βαρόμετρο. Οι Σπερς μπορούν να κυριαρχήσουν με την καλή κυκλοφορία της μπάλας, διαβάζοντας καταστάσεις και εφόσον το Μαιάμι τους αναγκάσει να επιτεθούν ατομικά έχει το πάνω χέρι. Από την άλλη θα είναι ενδιαφέρον να δούμε την άμυνα των Σπέρς μακριά από τη μπάλα και το πώς θα προστατέψουν το ζωγραφιστό τους. Σημαντικό κομμάτι, η ευστοχία στα σουτ τριών πόντων, ειδικά από τους παίκτες πάγκου.

Το Μαιάμι δείχνει φαβορί, κακά τα ψέματα, έστω και εάν οι Σπέρς μπαίνουν με καλή πιθανότητα upset στη μάχη του πρώτου ματς. Κάτι μου λέει όμως ότι εάν η αρμάδα του Πόποβιτς καταφέρει να έχει το πάνω χέρι λίγο πριν το μέσο της σειράς , θα μπορέσει να διαχειριστεί την κατάσταση και  να πνίξει τον αντίπαλο, που «στα ίσα» μοιάζει καλύτερος. Είναι μια μάχη «ιστορίας» για την Αμερικανική λίγκα.. Let the best man win..!