EUROBASKET 2013: ROCK STAR..

Το Hoopfellas για την πρεμιέρα του Ευρωμπάσκετ.. Η νίκη της Σερβίας στο κλασσικό ευρωπαϊκό ντέρμπι, η "πνιγμένη" Κροατία και η Εθνική μας που έκανε το καθήκον της..

Εντυπωσιακή πρεμιέρα στο Ευρωμπάσκετ της Σλοβενίας με βόμβες να σκάνε εκατέρωθεν, γεγονός που δημιουργεί «τσίτες» από νωρίς σε όλους μιας και το μήνυμα που πέρασε η χθεσινή ημέρα είναι ότι οι πάντες πρέπει να «πονέσουν» για να προκριθούν. Ωραία πράγματα..

Πάμε να δούμε τι ξεχωρίσαμε από τα ματς που παρακολουθήσαμε..

-Ίβκοβιτς παλικάρια..Ο τύπος είναι ροκ σταρ..  Έχω δηλώσει στο παρελθόν μέσα από το προσωπικό μου μπλογκ ότι για αυτές τις διοργανώσεις της  FIBA (τα τουρνουά της μιας ανάσας), o «νονός» του Ευρωπαϊκού μπάσκετ είναι ο καλύτερος προπονητής όλων κυρίως γιατί μπορεί να χρησιμοποιήσει στο μάξιμουμ το μεγαλύτερο χάρισμά του, που είναι η εξιδείκευση στο ψυχολογικό κομμάτι. Τα είπαμε και πριν μερικές ημέρες στο “Reservoir dogs” στο basketblog. Η Σέρβία εχθές παρουσιάστηκε έτοιμη για να παίξει ένα κλασσικό ευρωπαϊκό ντέρμπι στην πρεμιέρα με τους σαφώς πιο «παιγμένους» σε τέτοιο επίπεδο Λιθουανούς, βγάζοντας όλα τα χαρίσματα και τη δουλειά της στο παρκέ. Καλοπροπονημένη ομάδα, με γκαρντ που σε σκάνε με τη πίεση που ασκούν, εξαιρετικό αμυντικό τρανζίσιον (προσέξτε πόσο άμεσα βγαίνει παίκτης πάνω στη μπάλα και «μένει» μαζί με τον χειριστή μέχρι να τον στείλει στα πλάγια ή να του σταματήσει τη ντρίμπλα), ταχύτητα στις περιστροφές, χέρια παντού που χαλούσαν τα passing lanes του αντιπάλου και μια πολύ πειθαρχημένη post επίθεση με βάση την ποιότητα του Κρίστιτς στο συγκεκριμένο κομμάτι. Το πιο σημαντικό βέβαια είναι ο χαρακτήρας που έδειξε και πάλι όταν ο αντίπαλος γύρισε και έφερε το παιχνίδι στα ίσα. Εκεί, σε αυτά τα λεπτά γίνεται «επεξεργασία μετάλλου».. Εντυπωσιακός ο Νέντοβιτς, φοβερά πόδια, εξαιρετικός finisher, ωριμάζει στο κομμάτι των αποφάσεων υπό τον Ντούντα. Οι fast pace Ουόριορς του πάνε γάντι.. Σήμερα οι Σέρβοι παίζουν με τη Βοσνία, παιχνίδι που κρύβει παγίδες και μόνο εύκολο δεν είναι. Αλλά το έγραψα και στα Power rankings του Hoopfellas.. Όσο διατηρούν αυτό το επίπεδο έντασης στο αμυντικό κομμάτι και με τον ..Mastermind του πάγκου σε φόρμα, θα μοιάζουν με..ατσάλι.

-Μου άρεσε ιδιαίτερα η ψυχολογική προσέγγιση των Φινλανδών για το ματς απέναντι στους Τούρκους. Σκληράδα, πάθος πάνω στη φάση (έβγαιναν μπροστά σε όλες τις διεκδικούμενες μπάλες), μπλοκ άουτ-τανάλιες και συνολικά πολύ καλή αμυντική συμπεριφορά από ένα σύνολο με συγκεκριμένες δυνατότητες. Εάν μάλιστα ο Κόπονεν ήταν πιο εύστοχος (οργανωτικά ήταν καλός με εξαίρεση τα τελευταία 3-4 λεπτά που έμεινε από ανάσες) δε θα φτάναμε καν σε τέτοιο τέλος. Κακό ματς από τον Τάνιεβιτς. Μετέδωσε νευρικότητα στην ομάδα του και όχι το καθαρό μυαλό που περιμένεις από έναν «δάσκαλο» σε μια τέτοια κατάσταση.  Soft οι Τούρκοι και τελείως απροετοίμαστοι ψυχολογικά. Το πρόβλημα τους είναι βαθύτερο από ότι δείχνει.

-Περίπατος για την Ισπανία απέναντι σε έναν αντίπαλο που παραδοσιακά της δημιουργεί προβλήματα. Ο Ορένγκα «πάτησε» πάνω στην εντυπωσιακή πληρότητα και τα «πόδια» του μπακόρτ του, πνίγοντας την ρηχή περιφερειακά Κροατία και παίρνοντας από την αρχή κεφάλι και τον έλεγχο του ματς. Οι Κροάτες «έσκασαν» στην πίεση του αντιπάλου με αποτέλεσμα να χάσουν ανάσες και (φυσικό επακόλουθο) καθαρό μυαλό. Για αυτό από το σημείο που πάλευαν να «μπούν» πάλι στο ματς έφτασαν πολύ γρήγορα στη διάλυση.

-Στο δικό μας παιχνίδι.. Μετά από όλα αυτά που έγιναν στα υπόλοιπα παιχνίδια, νομίζω ότι θα πρέπει να εκτιμήσουμε τη νίκη ακόμα και εάν αυτή έγινε επί των Σουηδών. Σαφώς και την ομάδα μας θα την κρίνουμε καλύτερα σήμερα απέναντι στους Ρώσους, οι οποίοι ναι μεν είναι πολύ αποδυναμωμένοι (δε το συζητάμε ότι υπερέχουμε σχεδόν παντού και μάλιστα αισθητά) αλλά είναι μια ομάδα με παράδοση και μπασκετική κουλτούρα.

Μετά το μουδιασμένο αναγνωριστικό ξεκίνημα, διαβάσαμε, αποκωδικοποιήσαμε τον αντίπαλο και προσαρμόσαμε την άμυνα μας (περίπου ένα οχτάλεπτο μας πήρε) καθαρίζοντας άμεσα το ματς. Εξακολουθώ να στέκομαι στο μη λειτουργικό για τις ανάγκες ενός τέτοιου τουρνουά σχήμα των Μαυροκεφαλίδη-Πρίντεζη, με το οποίο αντιμετωπίζουμε θέμα στην άμυνα χαμηλά και στο ριμπάουντ. Επίσης είδατε πως «λύθηκε» η ομάδα όταν έπαιξε με δύο γκαρντς. Ο Μπράμος δε μπορεί να βαπτισθεί quarterback guard εν μια νυκτί γιατί πολύ απλά το παιδί δεν είναι τέτοιος παίκτης. Το βράδυ παρακολούθησα τις δηλώσεις Τρινκιέρι.. Μου αρέσει το πώς έχει προσεγγίσει την κατάσταση και το πνεύμα του για αυτή την Εθνική. Όμως μη ξεχνάμε ότι ακόμα μαθαίνει.. Βοηθά και βοηθιέται και ο ίδιος από αυτή τη συνεργασία. Υπομονή λοιπόν..

Υ.Γ: Πως θα διαχειριστούν οι Γάλλοι το στραπάτσο της πρεμιέρας...?