EUROBASKET 2013: SPAGHETTI WESTERN..

Η συμμορία των Ιταλών «πιστολέρο» της Δύσης «γάζωσε» τους Τούρκους και ο Πιανιτζιάνι έχει βάλει ήδη πόδι στην επόμενη φάση.. Εύκολα η εθνική τελικά το «δείγμα» της Ρωσικής ομάδας. Τα θετικά και τα αρνητικά.. Η συνήθης ήττα των Ισπανών στη πρώτη φάση. Το Hoopfellas για την δεύτερη ημέρα του Ευρωμπάσκετ..

Σάββατο, 31 Αυγούστου 2013.. Γράφω στο Hoopfellas, μετά το Ακρόπολις, ότι παρά την κακή εικόνα της Ιταλικής ομάδας  «..ο Ιταλός ελπίζει σε ένα καλό ξεκίνημα και την μυστήρια αύρα που μπορεί να δώσει αυτό στην ομάδα που το επιτυγχάνει σε τέτοια τουρνουά». Αυτό ακριβώς έχει συμβεί με τους «ατζούρι» αυτή τη στιγμή. Πήραν τα δύο πιο καυτά για αυτούς ματς του ομίλου απέναντι στους κύριους ανταγωνιστές τους και τώρα βρίσκονται σε stroke.. (ή τουλάχιστον έτσι νιώθουν μέχρι να βρεθεί κάποιος και να τους κόψει το βήχα). Ότι καλύτερο για έναν προπονητή η συγκεκριμένη κατάσταση για την ομάδα του.

Παίζοντας εντός –ουσιαστικά- έδρας, στη γειτονική Σλοβενία, με πολύ κόσμο στο πλευρό τους και μια εντυπωσιακή ατμόσφαιρα που πέρασε γρήγορα στο παρκέ, οι Ιταλοί έδωσαν σόου για μεγάλο διάστημα, στο «δικό» τους  γήπεδο, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Γιατί δεν ήταν μόνο οι Ιταλοί στις κερκίδες..

-Έχοντας ανά πάσα στιγμή 4 χειριστές στην πεντάδα του, ο Πιανιτζιάνι «έπαιξε» πάνω σε αυτό με πολύ iso, δημιουργώντας ρήγματα και βρίσκοντας καλά σουτ, στοχεύοντας να ζεστάνει τους gunners του. Πολύ προσωπική φάση, απέναντι σε μια άμυνα με Κ Α Μ Ι Α συνοχή και καμία συνεννόηση (οι Τούρκοι σε πολλές φάσεις παίζουν άμυνα μακριά από τη μπάλα με το κεφάλι κάτω, δεν ακολουθούν και δεν μιλάνε ώστε να αλλάξουν στα κοψίματα του αντιπάλου, «τρώνε» πάσες σε καίριες θέσεις σκοραρίσματος), με τους Ιταλούς να παρατάσσουν διαφορετικό παίκτη σε θέση απομόνωσης κάθε φορά. Μπελινέλι (17, 2/3 τριπ.) Αραντόρι (23π. 9/10σ.) και Τζεντίλε (20π. 3/5τριπ.) έδωσαν σόου. Ειδικά στην τελευταία περίοδο, οι Γκονλούμ-Ιλιασόβα έβλεπαν τη…μύγα και δε μπορούσαν να τη πιάσουν, στη προσπάθεια τους να παίξουν άμυνα στον Τζεντίλε.

-Ο Τάνιεβιτς προσπάθησε (με καθυστέρηση 40 λεπτών, δηλ. το κάζο με Φινλανδία) να βάλει τη μπάλα κοντά στο καλάθι, παίζοντας στο ποστ με τον Ασίκ που δεν είχε αντίπαλο στα μέτρα του αλλά το δίδυμο Κουζίν-Μέλι βρέθηκε σε σπουδαία βραδιά, αμυνόμενο με αυταπάρνηση στο κομμάτι «άμυνα θέσης» μακριά από τη μπάλα. Και εάν ο νεαρός της Αρμάνι –που του..είπαν ότι θα παίξει «5» σε  αυτό το Ευρωμπάσκετ- εντυπωσίασε γράφοντας 14π.-10ριμπ., ο σκληροτράχηλος Κουζίν (επιλογή Τρινκιέρι στη Καντού) είναι μάλλον ο πιο ..πολύτιμος παίκτης σε αυτό το ρόστερ, όχι με την έννοια του MVP αλλά με αυτή του «δε με παίρνει να σε χάσω..» με την ιδιαιτερότητα του να είναι το μοναδικό δυνατό κορμί στη ρακέτα. Ο Πιανιτζιάνι επέλεξε να «πονέσει» το μυαλό του αντιπάλου με εναλλαγές στον τρόπο που αμυνόταν αφού χρησιμοποίησε προσωπική άμυνα, ζώνη 3-2 αλλάζοντας τον παίκτη στο κεφάλι συχνά με αυτόν που αμυνόταν ως «4» στη πίσω γραμμή καθώς με Ντατόμε-Τζεντίλε-Βιτάλι (στο «4» και αυτός χωρίς πολλές κουβέντες και ας έπαιζε μια ζωή «1» που μετατέθηκε στα φτερά την τελευταία 2ετία) υπάρχει αυτό το περιθώριο, άλλαζε με man to man μόνο στο πικ εν ρολ των Τούρκων και είχε την πολυτέλεια (και το έκανε)να παίξει switch με όλους τους παίκτες εκτός του Κουζίν.

Ωραία πράγματα από μια ομάδα που δείχνει επαναλαμβάνω να βρίσκεται σε stroke και έχει πολύ δυνατή ψυχολογία πλέον. Ο Αραντόρι ήταν το τοπ-γκαν εχθές σε αντίθεση με τον Ντατόμε που αυτή τη φορά έμεινε «πίσω» κάνοντας σκριν για τους περιφερειακούς του αφού ο ίδιος ήταν άστοχος. Μάλιστα σε μια φάση προσπάθησε να κάνει και την γνωστή (από Μποντιρόνγκα και σήμερα Σπανούλη) El latigo ντρίμπλα αλλά το μπέρδεψε πολύ το θέμα, προσπαθώντας να «κουμπώσει» και μια σταυρωτή παραπάνω στο τέλος.. Όπως και να’χει πάντως, η παρουσία του είναι δεσποτική στην ιταλική ομάδα καθώς είναι αλτρουιστής και κομπλέ παίκτης. Οι Ιταλοί περιμένουν αύριο τους αήττητους Φινλανδούς, με στόχο το 3-0..

-Η συνήθης ήττα της πρώτης φάσης για τους Ισπανούς ή σημάδι..? Πολύ μαχητικοί οι Σλοβένοι, με τον Μάλκοβιτς να κερδίζει την παρτίδα κατάφεραν να πάρουν το παιχνίδι μπροστά σε 5000 οπαδούς τους, δημιουργώντας μια σπουδαία ανάμνηση για όλους με τους πανηγυρισμούς στο τέλος. Ο Μάλκοβιτς έβαλε στη μούρη των Ισπανών όλα αυτά για τα όποια περιμέναμε απαντήσεις στις συζητήσεις μας πριν το τουρνουά. Χαμήλωσε το ρυθμό και τον αριθμό των κατοχών, τους έκοψε τη δημιουργία αναγκάζοντας τους να παίξουν με πολλές προσωπικές φάσεις απέναντι σε έτοιμη για αυτό άμυνα και κυρίως αντεπεξήλθε ο ίδιος άψογα στην πίεση  του αντιπάλου , κυκλοφορόντας σωστά τη μπάλα και τελειώνοντας με μόνο 5 λάθη το ματς (ένας ακόμα σοβαρός λόγος που δεν άνοιξε το τέμπο). Ο Γκόραν Ντράγκιτς ήταν εντυπωσιακός (ΝΒΑερ με κεφαλαία..) τελειώνοντας με 18π.-6 ριμπ.-7 τελικές και μηδέν λάθη.. Καλύτεροι των Ισπανών οι Καλντερόν-Γκαζόλ, με τον τελευταίο να μετρά 37’ στο παρκέ.. Αυτή η σκληρότερη -και πιο κοντά στη ..Σερβία- version των Σλοβένων είναι πιο ομάδα από άλλες φορές και μπορεί να κάνει μια τέτοια νίκη στην πρώτη φάση. Δε ξέρω εάν μπορεί όμως σε νοκ αουτ παιχνίδι.. Θα το μάθουμε λογικά στη συνέχεια..

-Πάμε και στη δική μας ομάδα..  Κατά διαστήματα ήμασταν κακοί και σε άλλα πολύ καλοί, οπότε θα γίνω άμεσα λίγο πιο συγκεκριμένος .

ΤΑ ΘΕΤΙΚΑ

-Μου άρεσε ο χαρακτήρας και η διάθεση μας. Υπήρχε η θέληση σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο να παίξουμε σωστά, να βγάλουμε αυτό που έχουμε δουλέψει ειδικά στο αμυντικό κομμάτι. Έστω και εάν στο τέλος χάλασε λίγο αυτό. Το επίπεδο της προσπάθειας ήταν καλό.

-Η άμυνα μας σε αρκετά διαστήματα του αγώνα ήταν εξαιρετική. Με το σωστό επίπεδο έντασης, ταχύτητα στις περιστροφές, καλή συμπεριφορά στα close outs. Ειδικά στο ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου ήμασταν πολύ καλοί και εκεί ουσιαστικά καθαρίσαμε.  «Εκεί» ουσιαστικά θα καθαρίζουμε κάθε φορά, με αυτό το όπλο.  Είναι αυτό που σας έλεγα το χειμώνα, όταν μιλούσαμε για ρυθμό στην άμυνα..  Όταν η εθνική μας ομάδα βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση αρχίζει και της βγαίνει καλύτερη επίθεση ενώ γίνεται και περισσότερο εμφανής η δουλειά στο αμυντικό κομμάτι, σε μια φάση που σαν σύνολο ξεκινά να χτίσει αμυντικούς αυτοματισμούς.

-Το ποστ παιχνίδι του Περπέρογλου έχει μετατραπεί σε «σταθερά». Άλλωστε το έχουμε πεί, ότι η συγκεκριμένη κατάσταση εντασσόταν στα «plays ασφαλείας» του playbook του Ομπράντοβιτς τόσα χρόνια και χρησιμοποιείται επίσης σε αρκετά κομμάτια του παιχνιδιού από τον Ολυμπιακού. Ο φόργουορντ των ερυθρολεύκων με την versatile offense δίνει επιλογές στο μισό γήπεδο.

-Καλή κυκλοφορία της μπάλας, σωστό spacing , ένα χέρι συνεχώς πάνω στο πρόσωπο του Σβέντ σε όλο το πρώτο ημίχρονο. Σπουδαίες συνεργασίες στο «τελείωμα», με «έξτρα» πάσα στη base line, κατάσταση που τη δουλεύουμε πολύ. Αποτέλεσμα..? Η επίθεση έχει λυθεί. 80 πόντοι και πάλι..

ΤΑ ΑΡΝΗΤΙΚΑ

-Θα το λέω κάθε φορά ακόμα και εάν χρειαστεί να το κάνω copy paste.. Δε μπορεί ο Μπράμος να παίξει «κεφάλι» στην επίθεση, να λειτουργήσει ως αποσυμπιεστής του Σπανούλη γιατί απλά το παιδί δεν είναι τέτοιος παίκτης. Αυτό το σχήμα (σίγουρα το έχει καταλάβει ο Τρινκιέρι) είναι αναγκαστικό, για να μπορείς 1.) να αμυνθείς με τον wing του Παναθηναϊκού στο καλύτερο περιφερειακό του αντιπάλου εφόσον δεν έχεις άλλον defensive stopper στο 1-2 και  2.) για να έχεις την πολυτέλεια να βγάλεις δύο γκαρντ από τον πάγκο (βασικό για την εξέλιξη του παιχνιδιού σήμερα). Δεν είναι τυχαίο ότι ξεκινάμε άσχημα στα πρώτα λεπτά και ισορροπούμε όταν παίζουμε δύο γκαρντς στη συνέχεια..

 -Το ίδιο θα πω και για το αντίστοιχο δίδυμο ρακέτας (και πάλι), Μαυροκεφαλίδη-Πρίντεζη. Η ομάδα αποκτά αυτόματα θέμα στο ριμπάουντ και στην προστασία του καλαθιού, με την άμυνα να γίνεται πιο ευάλωτοι σε lay ups. Θυμηθείτε πως άλλαξε η υφή και πόσο πιο hard caliber έγινε η φρόντκόρτ μας με την είσοδο των Μπουρούση-Καϊμακόγλου.. Έχω πεί ότι το σχήμα Μαυροκεφαλίδη-Πρίντεζη μπορεί να φανεί χρήσιμο αποκλειστικά σε στοχευμένες καταστάσεις (άνοιγμα διαδρόμων για διείσδυση, ποστ επίθεση από Πέρπε ή Καϊμακόγλου στο «3») και όχι για πολλά λεπτά γιατί είμαστε light και πιο ευάλωτοι στην άμυνα χαμηλά, όπου η κατάλληλη ομάδα θα μας τιμωρήσει σίγουρα.

Γενικότερα, σε πολλούς μπορεί να φανεί «κάπως» αυτό που θα πω αλλά για αυτό είναι το Hoopfellas εδώ και να τα λέει «κάπως» έτσι, όμως … αυτή η εθνική, ενώ έχει κάνει ένα θαυμαστό βήμα μπροστά στο κομμάτι επίθεση-συνεργασίας (διάταξη, αποστάσεις, στόχοι) δεν είναι τόσο «σκληρή», τόσο «τραχιά» ομάδα όσο θα ήθελα να τη δώ. Δε ξέρω εάν είναι η έλλειψη ενός defensive stopper (τύπου Καλάθη ή Μάντζαρη) στο «1» ή η απουσία ενός ακόμα δυνατού κορμιού στη γραμμή των ψηλών.. Σίγουρα (ειδικά η πρώτη) παίζουν ρόλο στο προφίλ που βλέπουμε.. Και σαν ελληνική ταυτότητα, επιτρέπεται να χάσω από κάποιον που είναι πιο εύστοχος ή  γρήγορος αλλά όχι  επειδή είναι πιο σκληρός ή έξυπνος (εδώ πάμε καλά..). Νομίζω με καταλαβαίνετε..

Υ.Γ:  Οι Τούρκοι είναι για βουτιές στη θάλασσα του Μαρμαρά.. Έτσι ακριβώς όπως σας το λέω.. Αυτό βγήκε από το αγωνιστικό/ψυχολογικό πρόσωπο που παρουσιάζουν. Παίζουν χάλια και βρίσκονται πεσμένοι κάτω..Αλλά το ματς μυρίζει αύριο γιατί με την εικόνα που έχουν δείξει παραείναι αουτσάιντερ και τους δίνεται μια τελευταία ευκαιρία να σηκωθούν από το καναβάτσο. Εμείς πιθανόν χωρίς τον Σπανούλη (έτσι δείχνει αυτή την ώρα η κατάσταση του) και με δύο χειριστές της μπάλας που σημαίνει ότι ο Τάνιεβιτς θα βάλει τον Γκιουλέρ να πρεσάρει από τη..φυσούνα. Πολύ δυνατό τεστ για την ομάδα και τον χαρακτήρα της. Η μεγαλύτερη δύναμη στον άνθρωπο, είναι το ένστικτο της επιβίωσης.. Για αυτό πρέπει να είμαστε έτοιμοι για αυτούς..