EUROLEAGUE 2013-14 (2): He is back..

Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς επέστρεψε αγριεμένος.. Πρώτο «θύμα» στη μάχη κορυφής η Μπαρτσελόνα του Πασκουάλ. Νίκη-μήνυμα του πρωταθλητή Ολυμπιακού μέσα στη κόλαση του Αμπντί Ιπεκτσί.. Νέο «έπος» του Σκαριόλο στην Κύπρο, αρχίζει να «χτίζει» ο Παναθηναϊκός. Το Hoopfellas σχολιάζει..

Ξεκίνησα με την «επιστροφή» του Ζοτς (ή μάλλον τη δήλωση παρόντος στο υψηλό επίπεδο) γιατί δίνει άλλη αίγλη στη διοργάνωση.  Κάνει τη Φενέρ ένα τόσο ενδιαφέρον πρότζεκτ αυτομάτως..

Δεν είναι καλύτερη ομάδα η Φενέρ αυτή τη στιγμή από τους Καταλανούς. Τώρα όχι, μετά τον Ιανουάριο το ξανασυζητάμε. Το γνωρίζει ο Ομπράντοβιτς αυτό.. Το να πάρεις όμως ένα τέτοιο ματς είναι πολύ διαφορετικό. Και ο Σέρβος mastermind ξέρει να φτιάχνει καταστάσεις υπέρ του..

Ξέρει επίσης ότι έχει πολύ –μα πολύ- δουλειά μπροστά και πολλά ερωτηματικά να απαντήσει. Ο Ζοτς έχει αναθέσει το κουμάντο και το κύριο μερίδιο στο οργανωτικό/δημιουργικό κομμάτι στον Πρέλντζιτς, όπως είχαμε προβλέψει το καλοκαίρι. Αντίθετα όμως με την τότε σκέψη μου (θεωρούσα ότι θα είναι ο play-maker μετά την  πρώτη πάσα στο μισό γήπεδο) ο Πρέλντζιτς χρησιμοποιήθηκε από την εισαγωγή στο «1», εκτοπίζοντας τον Μακάλεμπ στο φτερό και μάλιστα στην αδύνατη πλευρά, κατάσταση στην οποία εμφανιζόταν περισσότερο ως spot shooter (τι..?) καθώς  δεν ήταν εύκολο να χτυπήσει στα close outs την flot (πάνω του) άμυνα του Πασκουάλ. Εδώ μυρίζομαι πρόβλημα για τον Ζοτς που θα πρέπει να «παντρέψει» τον Αμερικανό με την σετ επίθεση, χωρίς αυτός να είναι ο main ball handler. Καλείται επίσης να βάλει δύο εξαιρετικούς finisher στο τρανζίσιον (Μακάλεμπ-Μπογκντάνοβιτς) στην ίδια σελίδα, σε μια δηλ. ολοκληρωμένη transition offense.  Το θετικό είναι ότι μέχρι στιγμής ο Κλέιζα λειτουργεί θετικά ως game changer από πίσω (αντίθετα με τον Νάχμπαρ, θυμάστε τι σας είπα για την επιλογή του Σλοβένου και του Λαμπέ) με τον Σέρβο κόουτς ν α γνωρίζει ότι ο Λιθουανός σίγουρα θα έχει βραδιές που δε θα βλέπεται (απλά θα προσπαθήσει να τις μειώσει).

Οι Τούρκοι εστίασαν στις δύο κύριες πηγές δημιουργίας  των Καταλανών, Χουέρτας και Τόμιτς. Ειδικά με τον Κροάτη, ήταν εμφανής η κατεύθυνση του Ζοτς να τον αφήσει να εκτελέσει και όχι να δημιουργήσει (πολύ σωστά).. Στο διάστημα που τους περιόρισαν την «επαφή»/συνεργασία με τους υπόλοιπους πήραν και τη διαφορά. Επίσης είδα πολλά plays με άξονα τον..αποπροσανατολισμό της άμυνας. Συνεχόμενα πικ εν ρολ με το ίδιο «απομονωμένο» -σε σημείο του γηπέδου- ζευγάρι παικτών, την ώρα που σε καίρια στιγμή στην απέναντι πλευρά συνέβαινε κάτι άλλο (συχνά αυτό ήταν ένα κόψιμο στη base line) και έπιανε τους Καταλανούς στο ροχαλητό. Έξυπνα, πρακτικά πράγματα για μια ομάδα που θέλει να φτάσει στο τοπ-επίπεδο. Η παρουσία του μπακόρτ Σιπάχι-Μαχμούτογλου λειτουργεί εξισορροπητικά στο τουρκικό ροτέησιον. Ειδικά ο Σιπάχι, μπορεί το μόνο κοινό που έχει αυτή τη στιγμή με τον Διαμαντίδη να είναι η ελιά στο πρόσωπο, όμως έχει καλές προδιαγραφές και μπορεί να αναπτυχθεί αρκετά σαν παίκτης..

Νext week έχει Μεσίνα.. Αυτό δε χάνεται όπως καταλαβαίνετε.. Δεύτερο σπουδαίο τεστ για την ομάδα του Ζέλικο. Η ΤΣΣΚΑ μπορεί να μη παίζει καλό μπάσκετ αλλά πλέον θα είναι πιο έτοιμη μετά το πάθημα της Μπαρτσελόνα..

Άλλο είμαι και άλλο θέλω να γίνω champ..

-Μετά την πρεμιέρα είχα υπογραμμίσει το πόσο σημαντικό είναι για τον Ολυμπιακό, με βάση τη δομή που έχτισε το φετινό του ρόστερ, να ετοιμάσει σταδιακά τον Αγραβάνη ώστε να μπεί πιο γρήγορα στο ροτέησιον. Πάντα στη λογική ότι η ομάδα θα «ζητήσει» κάτι παραπάνω από τη θέση «4». Πήραμε μια πρώτη γεύση λοιπόν στην Πόλη.. Ο νεαρός ξεκίνησε με συγκεκριμένη αποστολή (να αμυνθεί στον Έρτσεγκ και να μεταδώσει ενέργεια στην ομάδα) και η προσαρμογή του Γιώργου Μπαρτζώκα βγήκε στο απόλυτο.. Ο Αγραβάνης δείχνει ότι είναι ζωντανός στο ροτέησιον και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Μπράβο και στον κόουτς για την training day.. Οι Τούρκοι νόμιζαν ότι θα πάρουν τον νεαρό στον..μεζέ, τον «έδειραν» αλλά ο προπονητής του (που ξέρει καλύτερα τι αντέχει αυτή τη στιγμή το παιδί) τον άφησε μέσα και δικαιώθηκε.

-Ο Ολυμπιακός έδειξε τα γαλόνια του στη Πόλη. Απέναντι σε μια ομάδα-δελφίνο, που δίψαγε για μια τέτοια νίκη, σε μια έδρα που κόχλαζε από θέληση να δεί τη Γαλατά να νικά την team to beat της διοργάνωσης. Ο χαρακτήρας των πρωταθλητών όμως δεν αγοράζεται αγαπητοί «γείτονες». Χτίζεται, κερδίζεται, με πολύ αίμα και κόπο κάθε δευτερόλεπτο μέσα στο παρκέ.  Μου άρεσε πολύ ο τρόπος που οι ερυθρόλευκοι χαλιναγώγησαν την ορμή, τον ενθουσιασμό, την «έδρα» και στο σύνολο, τον αντίπαλο. Στα πρώτα 15 λεπτά η ελληνική ομάδα ακούμπησε το 100% σε απόδοση για την εποχή πάντα.

-Οι «προσαρμογές» του Γιώργου Μπαρτζώκα δε σταμάτησαν φυσικά στον Αγραβάνη. Ενώ η λογική έλεγε πως θα ξεκινούσε τον Μάντζαρη (ως συνήθως) να αμυνθεί στον Γκόρντον, στέλνοντας τον Σπανούλη στο πιο (πλέον) midrange game του Αρόγιο, αυτός παρέταξε από την αρχή τον Λο (στα πλαίσια ίσως του προγράμματος επαναφοράς του Αμερικανού που θέλει φανερά χρόνο) στον Πορτορικάνο, «τζογάροντας»  με τον ηγέτη του πάνω στον aggressive Γκόρντον. Παράλληλα, αποσυμπίεσε τον Λαρισαίο γκαρντ, ξεκινώντας τον Λοτζέσκι στο «3» (συνεπικουρούμενος από το ότι ο Αταμάν δε παίζει με post-3 αλλά με σουτέρ) από τη στιγμή που περίμενε μεγάλη πίεση στον Σπανούλη.  Ο Ολυμπιακός κυνήγησε καταστάσεις με παιχνίδι από τον Λο στη base line (κόψιμο κατά μήκος, ποστ, σκριν στη μπάλα χαμηλά), κομμάτι του γηπέδου στο οποίο ο Αμερικανός είναι ένας από τους πιο αποτελεσματικούς γκαρντς στην Ευρώπη.

-Ο Αταμάν βλέποντας την επίθεση της ομάδας του «εκτός» αλλά και το πρόβλημα του αντιπάλου με τα φάουλ στη φροντκόρτ, πήγε το ματς καθαρά στη δύναμη (κάτι που ανέβασε τους Τούρκους στην εκτίμηση μου γιατί στο μέλλον μπορεί να τους φανεί πολύ χρήσιμο στα δυνατά ματς υψηλού επιπέδου). Έβαλε τον Κοκσάλ κομάντο στον Σπανούλη ώστε να αντλήσει ενέργεια η άμυνα του από εκεί και φόρτωσε επιθέσεις στο ποστ παίζοντας με τα πολύ δυνατά κορμιά τον Τζαγουάη-Ντάντλεη σε συνδυασμό. Ο Ολυμπιακός προσπαθούσε να παίξει από μπροστά τον θηριώδη Αυστραλό και έστελνε βοήθεια μόνο στο γύρισμα λίγο πριν εκτελέσει και όχι στη ντρίμπλα τη στιγμή που κέρδιζε πόντους και «θέση» με τον όγκο του. Ο Αταμάν τον χρησιμοποίησε ψηλά ως σκρίνερ επίσης σε πολλές καταστάσεις , κρατώντας τον Ντάντλεη χαμηλά στο ποστ ώστε να εκμεταλλευτεί τη σωματική υπεροχή του απέναντι στα «4» του αντιπάλου. Αντίθετα οι ερυθρόλευκοι από το πρώτο λεπτό φάνηκαν πολύ διαβασμένοι στην off-ball screen offense  των γηπεδούχων με τους Μαρκοϊσβίλι-Ντόμερκαντ, έτοιμοι να κυνηγήσουν, να σπάσουν ή να αλλάξουν για να μη τους δώσουν καλές ματιές.  Το αποτέλεσμα, στο φύλλο της στατιστικής, τα λέει όλα..

-Στη κρίσιμη στιγμή φάνηκε η διαφορά των δύο ομάδων αυτή τη στιγμή.. Ο Ολυμπιακός συνεχίζει να παίρνει λύσεις από την άμυνα και τους πολύ σημαντικούς clutch παίχτες του. Ο Λοτζέσκι και φυσικά ο Σλούκας επαναλαμβάνω, κάνουν την επίθεση της ομάδας να πατάει καλά ακόμα και χωρίς τον Σπανούλη στο παρκέ. Μια επίθεση δομημένη σε λιγότερα πικ εν ρολς (σε σύγκριση με την εποχή Ντούντα)  αλλά με περισσότερες πάσες (συχνότερη μετακίνηση της αντίπαλης άμυνας) και καλή κυκλοφορία της μπάλας, ειδικότερα τώρα που έχει προστεθεί ένας τόσο καλός πασέρ στο «3» όπως ο Λοτζέσκι. 

Σκαριολίκια..

Ειλικρινά είναι από τις φορές που δε θεωρώ ότι πρέπει να πούμε πολλές κουβέντες. Δε χρειάζεται.. Απογοητεύτηκα μάλιστα γιατί το συγκεκριμένο ζευγάρι αντιπάλων αποτελεί ένα κλασσικό ευρωπαϊκό ντέρμπι που πάντα «γουστάρω» να παρακολουθώ.

-Τι να πείς και τι να αναλύσεις.. Οι Βάσκοι (τους τιμά το τελικό σκορ) δεν έδωσαν ούτε ..μια δυνατή προπόνηση στους πρωταθλητές Ελλάδας. Ο Σκαριόλο το πήρε ανάποδα.. Ναι, σημαντικές απουσίες αυτές των Σαν Εμετέριο-Χάμιλτον που είναι κομβικοί παίκτες στο παιχνίδι της Λαμποράλ, αλλά αυτό το χάλι είναι απαράδεκτο. Ο Ιταλός εκίνησε με ζώνη από την αρχή, δεν έκανε καμία αλλαγή, κανένα τρικ που επιβάλλεται με την εξέλιξη που είχε πάρει ο αγώνας. Απλά κάθισε αναπαυτικά πίσω και περίμενε τη λήξη..  Ναι είχε 8 παίκτες (7+1, τον νεαρό Ντιόπ ουσιαστικά) και φοβήθηκε τη φθορά αλλά μάλλον θα ήταν πιο λογικό να ξεκινήσει με προσωπική άμυνα (για να μην αφήσει την επίθεση του αντιπάλου «να πατήσει» τόσο εύκολα) και μετά να πράξει αναλόγως. Σε αντίθεση με το σκορ, η εικόνα των Βάσκων ήταν διασυρμός και εάν δε ήταν και ο “loco” Νοτσιόνι στο παρκέ, η λέξη αυτή θα αντικατοπτριζόταν και στο σκόρ. Ας αφήσουμε όμως τους Βάσκους και τον Σκαριόλο και ας πούμε δύο πράγματα για την ελληνική ομάδα που μας ενδιαφέρει φυσικά περισσότερο.

- Για τον Παναθηναϊκό το συγκεκριμένο ματς ήταν μια καλή ευκαιρία για να ξεκινήσει να ρολάρει, να βγάλει αναίμακτα την «τιμωρία» και να δυναμώσει την ψυχολογία του.  Ο Αργύρης Πεδουλάκης μάλλον είχε ακριβώς την ίδια σκέψη μαζί μου (αυτή που σας εξέφρασα την προηγούμενη εβδομάδα σχετικά με τη χρήση του ροτέησιον)βγάζοντας μπροστά τον Ούκιτς, ως τον «περιφερειακό ρόλων» που χρειάζεται η ομάδα δίπλα στον Διαμαντίδη. Την ίδια στιγμή ο Παππάς έφαγε ένα υγιές (από αυτόν θα εξαρτηθεί βέβαια ο όρος) καψόνι, παίζοντας στο τελευταίο ενάμιση λεπτό..

Η ευκολία με την οποία οι πράσινοι επιτιθόντουσαν στην αντίπαλη άμυνα (…τέσπα, αυτό που είδατε) ήταν χαρακτηριστική. Οι Βάσκοι εκτός των άλλων, δεν ήταν έτοιμοι να παίξουν τέτοιου είδους άμυνα..  Παρόλα αυτά ο Παναθηναϊκός ήταν έτοιμος. Πολύ καλή κυκλοφορία της μπάλας, σωστό spacing, κυνικά χτυπήματα χωρίς οίκτο  σε μια άμυνα που δεν είχε αντίσταση κάθε φορά που η μπάλα έμπαινε στη γραμμή του φάουλ (ο κακομοίρης ο Πλεής τραβιόταν ψηλά και πίσω οι παίκτες του Παναθηναϊκού έκαναν χάι-φάιβ στη base line..). Το κομμάτι της κυκλοφορίας (ναι, ξέρω, δε δέχτηκε πίεση μεν..) ήταν το καλύτερο στοιχείο των πρασίνων (εξ ου και το εκκωφαντικό νούμερο των 31 ασσίστς). Ο Μάικ Μπράμος ζεστάθηκε από νωρίς, είχε καλές επιλογές στα σουτ (το πιο σημαντικό στοιχείο που κρατάμε) και πυροβόλησε μέχρι θανάτου τον αντίπαλο.. Για άλλη μια φορά ξεχώρισα τον Ράμελ Κάρι και τη συμπεριφορά του στο παρκέ. Ο Αμερικανός έχει ένα από τα καλύτερα shot selection στην Ευρώπη, δείγμα του πόσο κοντρολαρισμένος και πειθαρχημένος πνευματικά/αγωνιστικά αθλητής είναι. Βγάζει «πολύ μπάσκετ» ο Αμερικανός γκαρντ..

Συνολικά, ο Παναθηναϊκός ξεκινά να χτίζει το ροτέησιον του και ο αγώνας αυτός μπορεί να είναι η αφετηρία στο ψυχολογικό κομμάτι. Αγωνιστικά δε ξέρω αν η ομάδα του Αργύρη Πεδουλάκη θα ξανασουτάρει 40 τρίποντα με 50%.. (και οποιαδήποτε άλλη ομάδα στη λίγκα φυσικά). Βλέπω όμως ότι σταδιακά η δουλειά που κάνουν οι πράσινοι θα βγεί στο παρκέ. Και με ναυαρχίδα του παιχνιδιού τους την άμυνα και το ριμπάουντ, θα βγάλουν και την ποιότητα τους στο παρκέ. Στο επόμενο τεστ στο καυτό Βελιγράδι, θα έχουμε πολύ περισσότερα να πούμε..

Τα like σας στη σελιδάρα μας στο Facebook..

https://www.facebook.com/pages/Hoopfellasgr/559656750730274