EUROLEAGUE 2013-14 (1): ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ..

Ο Ολυμπιακός  προτάσσοντας επιδεικτικά το νέο του όπλο (άμυνα ψηλά) έκαμψε την αντίσταση της πολύ μαχητικής Ουνικάχα του Πλάθα στο Φάληρο, μπαίνοντας με το δεξί στην υπεράσπιση του τίτλου. Στραβοπάτημα από τον  υπό κατασκευή Παναθηναϊκό στο Βίλνιους. Το Hoopfellas κοιτάζει τα θετικά και αρνητικά κομμάτια του παιχνιδιού των δύο «αιωνίων», υμνεί τον Τζαμόν Λούκας και  αναφέρεται στις δυσκολίες Μπάνκι και Ζούρου. Ο δρόμος είναι μακρύς για όλους..

ΦΑΛΗΡΟ

Πάμε πρώτα στο πιο φρέσκο ματς του Ολυμπιακού και τις παρατηρήσεις μου..

-Ξεκινάω με κάτι που θέλω να πω τώρα μάλιστα που η κατάσταση μοιάζει διαφορετική.. Ο Ολυμπιακός πήρε σπουδαίες βοήθειες από τον Μπρέντ Πετγουέη, ο οποίος με 13π. (3/4 3π. σημαντικό, καθώς τα ποσοστά του από το τρίποντο θα επηρεάσουν το performance του κατά πολύ) 4 ριμπ. και 2 μπλοκς. Ο Αμερικανός έδωσε ώθηση στους ερυθρόλευκους και αποτέλεσε κλειδί προχθές αλλά εγώ θα πω ότι ο Ολυμπιακός πρέπει  να ετοιμάζει τον Αγραβάνη σιγά σιγά, νωρίτερα από ότι είχε ίσως αρχικά προγραμματίσει. Ο –εξαιρετικός την Παρασκευή-Πετγουέη θα έχει πολλές μεταπτώσεις και κυρίως, ο τρόπος που είναι δομημένη η θέση «5» της ομάδας, δε δίνει ποικιλία σχημάτων. Κανένα από τα «5» δε μπορεί να παίξει σε ψηλό σχήμα σαν «4», να απειλήσει από λίγο μακρύτερα. Το καλοκαίρι είχα δηλώσει την υποστήριξη μου στον Πολ Ντέηβις, ο οποίος συνδύαζε κορμί και περιφερειακη ικανότητα, χαρακτηριστικά που εκτός ότι θα έδιναν άλλη διάσταση στην επίθεση του Ολυμπιακού, θα προσέφεραν και περισσότερους συνδυασμούς στη φροντκόρτ (και ας θυσίαζε έναν Αμερικανό η ομάδα) με σχήματα ανάλογα με αυτά που χρησιμοποιεί η ΤΣΣΚΑ (ακόμα και η εθνική Σερβίας) με τον Κρίστιτς στο «4».. Ο Ολυμπιακός πιθανόν να έχει θέμα εκεί μέσα στη χρονιά (το μόνο μελανό σημείο ενός εξαιρετικού recruiting) και το λέω σήμερα, μετά από σπουδαία εμφάνιση του Πετγουέη..

-Το διαφορετικό στοιχείο της νέας φετινής version των πρωταθλητών Ευρώπης είναι το above the rim παιχνίδι για το οποίο πέρυσι κάναμε πολύ λόγο. Άλλωστε με αυτό το σκεπτικό, ο Γιώργος Μπαρτζώκας έκανε κομμάτια τη φροντκόρτ και την έχτισε από την αρχή. Ο Ολυμπιακός με μπροστάρη τον Σίμονς στο κέντρο της ρακέτας και τα τεράστια δυνατά του άκρα αλλά και τους Πετγουέη (ειδικά στη βοήθεια) και Ντάνστον αμύνεται και (ειδικά μόλις τους βάλει επιθετικά στο παιχνίδι περισσότερα αναπτύσσοντας καλύτερους κώδικες επικοινωνίας με τους δημιουργούς) θα παίξει πάνω από το καλάθι φέτος και στις δύο πλευρές του παρκέ. Με φάσεις μάλιστα που ειδικά εντός έδρας, μετρούν διπλά..

-Επίθεση στην αδύνατη πλευρά. Σημαντικό κομμάτι της περυσινής επιθετικής τακτικής των ερυθρολεύκων, οι οποίοι δίπλα στον σπεσιαλίστα σε αυτό το κομμάτι Έησι Λο, έχουν προσθέσει τον εξαιρετικά κοντρολαρισμένο καιμ πειθαρχημένο σε σκέψη Λοτζέσκι. Απέναντι σε μια Ουνικάχα η οποία αμυνόταν εξαιρετικά σε close out καταστάσεις (έτοιμα πόδια, γρήγορα πλάγια βήματα/σωστή στάση κορμιού από τα γκαρντ της που απέτρεπαν τα ρήγματα και έβγαζαν τον αντίπαλο στα πλάγια) οι γηπεδούχοι βρήκαν το κλειδί με τον Αμερικανό «πλάγιο» είτε με την έξτρα πάσα του είτε με άμεση εκτέλεση (στημένος), κομμάτια για τα οποία φημίζεται. Η ικανότητα στη δημιουργία του Λοτζέσκι είναι το λάδι στην επιθετική μηχανή του Ολυμπιακού καθώς έχει ξεκλειδώσει  νέες καταστάσεις και αποτελεί  το κρυφό όπλο με το οποίο οι ερυθρόλευκοι μπορούν να παρουσιάζονται το ίδιο δυνατοί χωρίς τον Σπανούλη στο παρκέ. 21 τελικές «έγραψε» η στατιστική για τους γηπεδούχους, σε ματς μάλιστα που σκόραραν κάτω από 70..

-Ο Πλάθα παρουσίασε μια καλή Ουνικάχα. Καλοπροπονημένη, με προσανατολισμό. Άνετα θα μπορούσε να κάνει ζημιά μέσα στο ΣΕΦ, ειδικά στην πρεμιέρα, δε το συζητώ. Γρήγορη ομάδα, με πολλά τρεξίματα (ειδικά τα γκαρντ της τρέχουν καταπληκτικά το γήπεδο), καλές αμυντικές αντιδράσεις κατά μήκος του παρκέ. Μου έκανε εντύπωση που δεν έπαιξε τους Κάλογουεη-Γκρέηντζερ μαζί, αν και πιθανόν χωρίς τον Ουρτασούν δε ήθελε να ρισκάρει να μείνει από γκαρντς, δεδομένου του ότι ο Γκρέηντζερ είχε νωρίς φάουλ. Έχει καλά στοιχεία η ομάδα του Πλάθα. Η ένταση και η ταχύτητα που έβγαλαν οι δύο ομάδες στο παρκέ σε κάποια διαστήματα ήταν εντυπωσιακή για την εποχή, στοιχείο ωραίο στο μάτι..

-Θα ήθελα να δω επίσης τους ερυθρόλευκους να δουλεύουν καλύτερα απέναντι στην αντιμετώπιση του Σπανούλη, από τον οποίο οι περισσότεροι κόουτς προσπαθούν να διώξουν τη μπάλα. Ο Έλληνας γκαρντ έχει την οξυδέρκεια να «κερδίσει» μέσα από τέτοιες καταστάσεις, ακόμα και να τις επιδιώκει αρκεί ο Ολυμπιακός να είναι έτοιμος να εκτελέσει άμεσα μετά τη μεταφορά της μπάλας. Ειδικά το παιχνίδι στην αδύνατη πλευρά με Λο ή Λοτζέσκι στις γωνίες συν τον Πρίντεζη ψηλά μπορεί να αποφέρει καρπούς.

ΒΙΛΝΙΟΥΣ..

Ας μιλήσουμε για τον Παναθηναϊκό τώρα, βάζοντας κάποια πράγματα στη σωστή τους βάση. Είναι κατανοητό ότι οι οπαδοί των πρασίνων, με νωπές τις αναμνήσεις από το εντυπωσιακό κλείσιμο της περυσινής σεζόν, ανησυχούν λίγο στο ξεκίνημα, όμως εγώ θα πω ότι δε βλέπουμε κάτι που δεν περιμέναμε σε καμία περίπτωση. Η ομάδα έχει αλλάξει δομή σε ένα βαθμό, έβαλε πρόσωπα στο ρόστερ και είναι φανερό ότι χωρίς διακριτούς ρόλους στο παρκέ δε θα μπορεί να παρουσιάσει το μπάσκετ που θέλει ο κόουτς Πεδουλάκης. Αυτό είναι under construction στη παρούσα φάση..

-Το βασικό πρόβλημα της ομάδας σήμερα είναι το θεωρητικό πλεονέκτημα της στο σχεδιασμό του καλοκαιριού. Η ταχύτητα, ειδικά όσον αφορά τις αντιδράσεις στο μισό γήπεδο. Προσοχή, άλλο 12 γρήγοροι  παίκτες, άλλο γρήγορο σύνολο μέσα στο παρκέ.  Έβλεπα όλο το βράδυ τους παίκτες του Μπάουερμαν –ειδικά τους περιφερειακούς- να υπερέχουν σε φρέσκα πόδια και αυτό είχε αντίκτυπο στα μέτεα που κέρδιζαν στο παρκέ, στους χρόνους δράσης-αντίδρασης που παίζουν τεράστιο ρόλο στο πως σπριντάρεις στο μισό γήπεδο για να βγείς από το σκριν ή να ακολουθήσεις τον παίκτη που παίρνει το σκριν.  Οι Λιθουανοί βρήκαν ευκαιρίες για καλά σουτ, έμειναν ζεστοί και για αυτό δεν πνίγηκαν όταν οι πράσινοι έδειχναν να τους χαλιναγωγούν.  Ο Παναθηναϊκός πρέπει να βελτιώσει την ταχύτητα του σαν ομάδα. Γιατί, ακόμα και εάν στη περιφέρεια υπάρχει ένα θέμα (είναι φανερό ότι ένας γκαρντ με τα χαρακτηριστικά που σας έλεγα θα άλλαζε το κόλπο) η ομάδα έχει το υλικό και τις προδιαγραφές ως σύνολο να παρουσιάσει το μπάσκετ έντασης, το πακέτο physicality+athleticism που είδαμε πέρυσι.

Για παράδειγμα, ο Μπάουερμαν είχε βάλει τον Σεϊμπούτις να παίζει deny περιμένοντας ψηλά –και με πρόσωπο το καλάθι της Ρίτας, πλάτη στον πράσινο ballhandler- τον Διαμαντίδη, σπάζοντας  τους χρόνους στα πολλά plays της ελληνικής ομάδας που βασίζονται σε διάταξη με κάθετο σκριν στον αρχηγό  ώστε να πάρει τη μπάλα ψηλά. Έχανε συνεχώς χρόνο ο Παναθηναϊκός εκεί και σε συνδυασμό με την πίεση της μπάλας στον πόιντ το συνολικό διάστημα ανάπτυξης-εκτέλεσης είχε μειωθεί σημαντικά.

-Ο Παναθηναϊκός χρειάζεται κάποιες «προσαρμογές». Βρίσκεται στη φάση που βάζει καινούργια πράγματα στο παιχνίδι του. Δουλεύει τον Παππά στο «1» και σίγουρα μέχρι να τον ετοιμάσει θα έχει θέματα, ως συνολική λειτουργία.

Αυτό που θέλω να υπογραμμίσω, ως πρόληψη γιατί είναι πολύ σημαντικό, είναι η πιθανότητα να επαναπαυτεί και να ακουμπήσει η ομάδα στο μεγαλύτερο και πιο ποιοτικό ρόστερ της, χάνοντας τη μαχητική της φύση. Αυτό θα είναι «θάνατος» για τον Παναθηναϊκό.  Θεωρώ πως με τον Πεδουλάκη (και το μπάσκετ που πρεσβεύει, με τα συν/πλην του) δύσκολα θα γίνει αυτό. Και πάμε στις «προσαρμογές»..

Η περιφέρεια θέλει πόδια. Αυτή τη στιγμή η στελέχωση της δε βοηθά ιδιαίτερα. Πέρυσι ο Πεδουλάκης δούλεψε με τον Ούκιτς αλλάζοντας του κατεύθυνση σαν μπασκετική οντότητα σε σημείο που (χωρίς να είναι τέτοιος γκαρντ) να βγάζει στο β’ μισό της σεζόν (και το καλοκαίρι στη Σλοβενία) quarterback skills δηλ. του περιφερειακού που μπορεί να αμυνθεί, να πάει στο ριμπάουντ, να ελέγξει τη μπάλα στο επιθετικό και αμυντικό τρανζίσιον. Τα πόδια του Κροάτη πρέπει να βγούν μπροστά, δε βλέπω άλλη λύση, τη στιγμή που ο Διαμαντίδης ως μόνο τοπ-δημιουργός χάνει ανάσες. Απλά η προσαρμογή αυτή  δε θα πρέπει να επηρεάσει την ανάπτυξη του Παππά. Ο Παναθηναϊκός χρειάζεται, για βρεί τον δρόμο του, να τονώσει το αμυντικό του ένστικτο και να δώσει βάση στο αθλητικό κομμάτι. Τέτοιες ομάδες «πεινάνε» πιο εύκολα.. Έτσι σταδιακά θα βρεί αμυντική ισορροπία ώστε να κόβει το βήχα σε καλές έδρες μεσαίας ταχύτητας, όπως το Βίλνιους..

-Οι πράσινοι λοιπόν πρέπει να επικεντρωθούν πάνω από όλα στο να βρούν αμυντική ισορροπία (ακόμα και αν κόψουν λεπτά από παίκτες ή συγκεκριμένες lineups) και δουλέψουν (που θα το κάνουν) στο αθλητικό κομμάτι. Η ομάδα εκεί θα χτίσει για να προσθέσει αυτά τα καινούργια πράγματα πιο ομαλά στο παιχνίδι της.  Δεν ήταν μόνο ο Φώτσης που στο switch με τον Σεϊμπούτις φρέναρε μετά από ..2 μέτρα. Και ο Λάσμε και ο Γκίστ  (κορυφαίοι ψηλοί σε αυτή την κατάσταση άμυνας) έχαναν συνεχώς την Πέμπτη. Έκει   επαναλαμβάνω είναι όλη η δουλειά. Και σιγά σιγά η ομάδα θα αφομοιώσει το διαφορετικό post/face up παιχνίδι του Μπατίστ (σε σχέση με το πιο ωμό του Σόφο πέρυσι), θα δουλέψει τις screen the screener καταστάσεις με Κάρι-Λάσμε (ο πρώτος είναι πολύ κοντρολαρισμένος παίκτης, απλά οι λάθος αποφάσεις στη συντριπτική τους πλειοψηφία έχουν να κάνουν με το ότι η κατάσταση της ομάδας κάποιες φορές του επιβάλλει να κάνει πράγματα παραπάνω από αυτά που πρέπει) που βλέπουμε καλύτερα, θα αξιοποιήσει τη δύναμη του ριμπάουντ πουν έχει και θα πατά με πιο σιγουριά. Απλά βρίσκεται στο δύσκολο σημείο που χρειάζεται αποτέλεσμα, την ερχόμενη εβδομάδα με τους Βάσκους..

PURE QUARTERBACK SKILLS..

Παρακολουθούσα το ματς της Εφές με το Μιλάνο και ειλικρινά βαρέθηκα να βλέπω τον Τζαμόν Λούκας να δίνει defensive stops σε όποιον βρισκόταν μπροστά του, αποδεικνύοντας ότι πρόκειται για τον καλύτερο quarterback guard αυτή τη στιγμή στη πιάτσα.. 

Το Μιλάνο έχει θέματα, πολύ φυσικό αυτή την περίοδο. Ο Μπάνκι βιώνει μια παρόμοια κατάσταση με την περυσινή Μοντεπάσκι, η οποία στην αρχή σερνόταν, τουλάχιστον μέχρι να αφομοιώσει η ομάδα του το γρήγορο επιθετικό στυλ με τα πολλά iso που βασίζεται στην καλή και ταχύτατη κυκλοφορία της μπάλας όταν η μπάλα παίζεται στο μισό γήπεδο.  Ο Σκότι Χόπσον (για τον οποίο κάναμε πολύ λόγο εδώ μέσα το καλοκαίρι) μπορεί αμυντικά να είχε θέματα (άλλο επίπεδο η Ευρωλίγκα) αλλά στην επίθεση έκανε πάρτι εν απουσία του Μος. Σίγουρα με τον ρέγκε boy στο παρκέ τα κόζια θα άλλαζαν.. Η ομάδα του Μαχμούντι διάβασε τους Ιταλούς, έκλεισε διαδρόμους και κλείδωσε σταδιακά τον αντίπαλο. Το μεγάλο πρόβλημα στη δομή της ΕΑ7 είναι η κοινή παρουσία Τζέρελς-Λάνγκφορντ στο παρκέ, παίκτες που έχουν μάθει να παίζουν με τη μπάλα στα χέρια. Και ο Τζέρελς (που εντυπωσίασε με την Μπεσίκτας πέρυσι) δεν έχει το μακρινό σουτ του Μπόμπι Μπράουν (είναι καθαρά penetrator) ώστε να ανοίξει διαδρόμους στην επίθεση ώστε να «μπούν» τα εκπληκτικά one on one προσόντα του Λάνγκφορντ στο παρκέ. Σε τέτοιες περιπτώσεις πηγαίνεις σε μπάσκετ 80+ επιθέσεων, με πολύ τρανζίσιον για να μοιράσεις μπάλες καλύτερα στην επίθεση σου, ενώ ο Μπάνκι δοκιμάζει smallball με τους Τζεντίλε-Μος στα φόργουορντς για να δημιουργήσει χώρους. Δύσκολη η δουλειά του.. 

Από την άλλη έχω εκφραστεί για την απόκτηση Πλάνινιτς. Ήθελε κάτι άλλο η Αναντολού.. Πολύ καλός, αλλά για άλλο αγωνιστικό περιβάλλον. Η Κίμκι –στην οποία έκανε παπάδες πέρυσι- ήταν μια τελείως διαφορετικά δομημένη ομάδα, με δουλεμένες συνεργασίες (λόγω της χρόνιας συνύπαρξης του βασικού κορμού) και εξαιρετικό spacing, με τον Κουρτινάιτις να δίνει στον Κροάτη τον ρόλο του dominant ball handler. Ο Κώστας Βασιλειάδης (16π.-3 ριμπ.-4 τελικές-3κλ.) ήταν πολύ καλός και θα συνεχίσει να είναι όσο μπαίνει στο παρκέ επιθετικός, λειτουργώντας ως game changer.. Και οι δύο κόουτς έχουν αρκετή δουλειά μπροστά τους. Βλέπουμε..

ΠΑΡΕΛΑΣΗ

Δε περιμέναμε κάτι διαφορετικό, άλλωστε σας είχα προετοιμάσει από τα power rankings.. Η Ρεάλ μάλλον με δικαίωσε για την 1^η θέση στην αφετηρία, μιας και είναι η πιο έτοιμη (λόγω συνοχής) ομάδα υψηλού επιπέδου αυτή τη στιγμή. Οι Λιθουανοί «έλιωσαν» στην πίεση των περιφερειακών του Λάσο τελειώνοντας με 27 λάθη. Πολλά από αυτά ψηλά, στο μισό γήπεδο. Καταλαβαίνετε τι επακολούθησε..  Η παρουσία του Ντάρντεν (από την αρχή πλέον) και του Μπουρούση, έχει δυναμώσει τους Ισπανούς στο αθλητικό κομμάτι, ενώ ο Λάσο συνεχίζει να βάζει τη μπάλα στο ποστ με το «3» αρκετά κυρίως σαν πηγή δημιουργίας, όπως έκανε με τον Σουάρεθ. Από την άλλη ο Ηλίας Ζούρος έχει αναλάβει εν γνώσει του, το κλαμπ σε μια δύσκολη καμπή. Προσπαθεί να βασιστεί στην παλιά φουρνιά αλλά οι ποιοτικές λύσεις είναι μετρημένες. Θα πρέπει να τις δημιουργήσει ο ίδιος. Αυτό θα είναι το μεγαλύτερο κέρδος για την ομάδα φέτος. Κρίμα για τον Σάρας που θα μπορούσε να βάλει την μπασκετική του ευφυΐα σε ένα πιο παραγωγικό περιβάλλον..

Υ.Γ: Σούπερ η Φλωρεντία, αλλά η Σιένα έχασε το αβαντάζ της Πάλα Έστρα.. Όσο για τον Χάκετ σας το είπα.. Όποιος πρόλαβε μάγκας..

Υ.Γ1: Mέσα στην ημέρα ελπίζω να προλάβω να δώ αναλυτικά το Μπαρτσελόνα-Παρτίζαν

Σας περιμένω και στο Facebook 

https://www.facebook.com/pages/Hoopfellasgr/559656750730274