ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ONE οn ONE ΠΑΙΚΤΗΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΛΙΓΚΑΣ?

Το Hoopfellas βάζει στο δικό του παρκέ τους πιο προικισμένους στη προσωπική φάση παίκτες της Ευρωλίγκας και ζητά τη γνώμη του κοινού του για τον καλύτερο..

Το ερώτημα έχει να κάνει με το ποιος μπορεί να φτιάξει μόνος του καλύτερα τη δική του φάση. Σαφώς και σε τέτοιες περιπτώσεις, αξιολογείς όλες τις ένας με έναν καταστάσεις που προκύπτουν  μέσα σε ένα παιχνίδι (απομονώσεις, face και post up, καταστάσεις μετά από pick n roll κτλ. οτιδήποτε έχει να κάνει με ένας-ένας). Όπως όμως θα δείτε εστίασα σε παίκτες που μπορούν να παίξουν με τη μπάλα στα χέρια «πάνω» στην άμυνα, να εκτελέσουν ή να φτάσουν μέχρι τέλους, διαλέγοντας «καθαρόαιμα» και κυρίως penetrators και όχι σουτέρ μέσα από off ball offense (Ναβάρο, Κάρολ) ή παίκτες ρακέτας (Σόφο, Κρίστιτς) που χρειάζονται τη μπάλα σε συγκεκριμένα σημεία για να «παίξουν», ώστε να βάλω τη κουβέντα σε πιο ξεκάθαρη βάση. Μιλάμε για "ωμά ένας-ένας προσόντα", δυνατότητα στην, καθαρά, προσωπική φάση.. 

ΜΠΟ ΜΑΚΑΛΕΜΠ:  Έχω πεί ότι ο φτεροπόδαρος Μπο αποτελεί μια transition offense από μόνος του. Ίσως ο καλύτερος , ο πιο φονικός παίκτης στην Ευρώπη στο ανοιχτό γήπεδο, με πατήματα που θυμίζουν σκηνές από την ταινία «τίγρης και δράκος». Σκεφτείτε ότι στο playbook του Πιανιτζιάνι, οι καταστάσεις 1 απέναντι σε 2 ή 3 (ο ένας ήταν ο Μακάλεμπ όπως καταλαβαίνετε..) μετά από πάσα 6 μέτρων (είτε εισαγωγική μετά από καλάθι είτε –κυρίως- μετά από αμυντικό ριμπάουντ) στο τρανζίσιον  ήταν αυτές με το μεγαλύτερο ποσοστό επιτυχίας (!) από όλα τα common plays της ομάδας (αναφέρομαι στη διετία της Τοσκάνης). Πλέον θα πρέπει να βελτιώσει και τα half court skills του - τα οποία δεν ήταν ποτέ τόσο άσχημα (στη Μοντεπάσκι του εξαιρετικού spacing)- και κυρίως να διαβάζει όχι την αδυναμία του κορμιού αλλά του συνόλου.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΠΑΝΟΥΛΗΣ: Δε θα μπορούσε να λείψει από τη λίστα. Παίκτης φτιαγμένος  για αυτό το παιχνίδι που γαλουχήθηκε σε ένα περιβάλλον και γενικότερα μια σχολή που πρεσβεύει το ..μοίρασμα και την ομαδικότητα. Αυτό ήταν ίσως τελικά το γεγονός που τον βοήθησε να φτάσει στην κορυφή. Ο Σπανούλης παραμένει ένας εκ των κορυφαίων one on one παικτών στην Ευρώπη. Είτε χρησιμοποιεί ντρίμπλες όπως η el latigo για να βγάλει τον αντίπαλο εκτός, είτε πάει με τη τον συνδυασμό δύναμης/εκρηκτικότητας μέχρι μέσα όπου έχει έκτη αίσθηση στο να τελειώσει, είτε μένει ..πίσω στον αέρα ή σταματά απότομα για σουτ ή step back.. Η ικανότητα του να διαβάζει και να αξιοποιεί είναι από τα δυνατά συν του πακέτου. Δεν τρέχει όπως οι υπόλοιποι της λίστας, δε ξύνει το κούτελο του με τη ..στεφάνη αλλά παίζει καλύτερα από όλους κάτω από πίεση. Σημαντικό έτσι..?

ΤΖΕΡΕΜΙ ΠΑΡΓΚΟ: To «αγρίμι» της ΤΣΣΚΑ  επιστρέφει στην Ευρώπη και καλείται να βάλει τα φοβερά προσόντα του στο συντηρητικό περιβάλλον του Μεσίνα, μέσα σε ένα επιθετικό πλαίσιο με αρχές. Το θετικό είναι βέβαια ότι ο Ιταλός κόουτς έχει διαφοροποιήσει την γενικότερη οπτική του –ειδικά στο επιθετικό κομμάτι- μετά την εμπειρία των Λέηκερς και τις Αμερικανικές επιρροές , αφήνοντας 1 on 1 καταστάσεις , για αυτό και επέλεξε και συγκεκριμένους παίκτες στο ρόστερ του. Ο Πάργκο σίγουρα δεν είναι απλά μια κόπια του Ουίλ Μπάινουμ (όπως είχε εκτιμηθεί στην αρχή της θητείας του στη Μακάμπι) αλλά ένας πολύ καλός κόμπο, πραγματικός θεριστής στο τρανζίσιον, με εξαιρετικά finishing abilities, σταυρωτή για highlights και έναν πραγματικά σπάνιο τρόπο να επιτίθεται στο καλάθι. Δυνατό κορμί, τέρας στη base line, εκπληκτικό drop step, θα πρέπει σίγουρα να δουλέψει το midrange παιχνίδι του και τον τρόπο που τρέχει (γιατί θα χρειαστεί να το κάνει) μια επίθεση μισού γηπέδου σε τόσο υψηλό επίπεδο.

ΚΙΘ ΛΑΝΓΚΦΟΡΝΤ:  Σπάνια περίπτωση παίκτη με τέτοιο βάθος ρεπερτορίου στην επίθεση, σε τοπ-επίπεδο. Είναι απλό, ο απόφοιτος του Κάνσας μπορεί να κάνει τα πάντα. Αποτελεί το πλήρες πακέτο. Slasher από τους λίγους, με ποικιλία στο finishing at the rim, έξυπνος ώστε να χρησιμοποιεί το καλοπροπονημένο κορμί του κερδίζοντας με τις τοποθετήσεις του ειδικά στο ανοιχτό γήπεδο, καλογυαλισμένο midrange παιχνίδι από τα πιο αποτελεσματικά στην Ευρώπη- το οποίο βγάζει στη σκηνή αφού παρουσιάσει πρώτα μια σειρά από ντρίμπλες που μπορούν να εκθέσουν τον καθένα. Το πρόβλημα με τον Λάνγκφορντ είναι ότι ποτέ, δε «θα αφήσει τα κόκκαλα του» στο παρκέ. Όχι ότι δεν παίζει δυνατά, απλά δε θα σκοτωθεί μέσα στις τέσσερις γραμμές κουβαλώντας μόνιμα μια αμερικανική regular season νοοτροπία..

ΣΟΝΙ ΟΥΙΜΣ:  Πρίν δύο χρόνια, όταν αγωνιζόταν στη Ζαλγκίρις  σας τον είχα χαρακτηρίσει ως τον Κόμπι της Ευρωλίγκας.. Κάτι τέτοιο (..) θα είδε και ο Μεσίνα υπογράφοντας τον στη Μόσχα και βάζοντας τα φοβερά του προσόντα στη μηχανή της ΤΣΣΚΑ. Ο Ουίμς είναι σούπερ περίπτωση για τα ευρωπαϊκά δεδομένα. Μακράν τα καλύτερα προσόντα για ένας-ένας παιχνίδι στην Ευρώπη και ίσως το πιο αξιόπιστο midrange παιχνίδι στην κορυφαία διοργάνωση, γαρνιρισμένο με ισχυρή δόση πειθαρχίας, γεγονός σπάνιο για ΝΒΑερ τέτοιων δυνατοτήτων. Κορμί 4αριού (για το από εδώ μπάσκετ) με ικανότητες σούτινγκ γκαρντ (που είναι και η θέση του από ..εκεί), φοβερές προδιαγραφές ώστε να περάσει από πάνω οποιονδήποτε αμυντικό, καρπός στο σουτ, βροντερά τελειώματα στο ζωγραφιστό, σούπερ slashing abilities, έμαθε και να διαβάζει από το ποστ δημιουργώντας για τους συμπαίκτες του. Υπερόπλο, σε γρήγορο και αργό τέμπο. Πλην μιας λεπτομέρειας.. Δεν έχει αποδείξει ότι έχει την καρδιά να ηγηθεί.. Τελικά, αυτό δεν είναι που μετρά..?

ΜΑΡΚΟΥΣ ΟΥΙΛΙΑΜΣ: Μετενσάρκωση του συνονόματου «δολοφόνου με τη Βίβλο» Χένρί..? Ο γκαρντ της Λοκομοτίβ είναι μια κατηγορία μόνος του. Δεν είναι τόσο slasher όσο οι υπόλοιποι της παρέας (ακόμα και όταν «μαζεύει» τη μπάλα για να επιτεθεί δυνατά αφού έχει ξεκινήσει τα βήματα είτε για να πάει μέχρι τέλους είτε για τις καμινάδες του..)αλλά έχει ένα μοναδικό τρόπο να φτιάχνει με τη μπάλα στα χέρια το δικό του σουτ, δημιουργώντας χώρο όταν δεν υπάρχει..χώρος. Τα dribbling abilities του Ουίλιαμς ήταν φημισμένα από το ΝΒΑ άλλωστε.. Πέρυσι συστήθηκε στο ευρωπαϊκό κοινό ως ένας από τους καλύτερους closer, καθαρίζοντας στο τέλος για την Ουνικάχα.. Ο Ουίλιαμς δεν είναι ο σούπερ αθλητικός γκαρντ αλλά γνωρίζει το άθλημα και βλέπει γήπεδο, γεγονός που –για έναν σκόρερ- είναι πολύ σημαντικό καθώς βάζει προβλήματα στον αντίπαλο αμυντικό.

ΜΠΟΓΙΑΝ ΜΠΟΓΚΝΤΑΝΟΒΙΤΣ: Μια άλλη εκδοχή της υπεροχής σε καταστάσεις ένας με έναν, αυτή της versatile offense. Ξέρετε πολλούς που μπορούν να παίξουν πραγματικά και τόσο αποτελεσματικά σε τόσες διαφορετικές καταστάσεις, μεταμορφωμένοι ως χαμαιλέοντες  κερδίζοντας συνεχώς τον αντίπαλο και μαζί την ταμπέλα του miss-for sure-match..? Στον Μπογκντάνοβιτς (σε αντίθεση με τον επίσης πολύ καλό και versatile Γιούγκο, Μίροτιτς) ξεχωρίζω το ότι είναι «και μπαλαρίνα και γκάνγκστερ..» Τη μια θα τον δείς να τις παίζει με τον Ματσιούλις στο ποστ και να επιβάλλεται με τη δύναμη του και την άλλη να διδάσκει..πιρουέτα αλά λίμνη κύκνων με τελείωμα που σου φέρνει στο μυαλό τέχνη και πίνακες της Αναγέννησης.. Για αυτό και ο Ζοτς φαγώθηκε να τον κρατήσει, τη στιγμή που πατούσε Μπρούκλιν..

Ακούω τη γνώμη σας για όλους και για όλα..

Υ.Γ: Εύφημος μνεία στον Κάρλος Αρόγιο..

Υ.Γ1: Εάν ο Φάρμαρ έμενε και φέτος θα ήταν φαβορί..?

Η σελίδα μας στο Facebook

https://www.facebook.com/pages/Hoopfellasgr/559656750730274