LOST IN..ROTATION

Αργός , χωρίς φλόγα και ξεκάθαρη διανομή ρόλων ο Παναθηναϊκός έχασε δίκαια από την Λοκομοτίβ του ανατέλλοντος  αστέρα της προπονητικής σκηνής, Εβγένι Πασούτιν, στη Κρήτη. Επικίνδυνα "σβηστός" ο Ολυμπιακός στη Φλωρεντία πήρε μεν εύκολα τη νίκη χωρίς να ικανοποιήσει δε, σε ένα κακό συνολικά ματς. Ο «βασιλιάς» Χουάν Κάρλος καθάρισε σαν τσόφλι από αυγό την «αρκούδα», αυτοκτονία της Παρτίζαν στην Πιονίρ που κάηκε από τις «βλαχομαγκιές»  του Ντούλε.. Το Hoopfellas γράφει τις εντυπώσεις του..

ΑΠΟΔΡΑΣΗ

Σε ένα ματς με έντονο συναισθηματική φόρτιση ο οποίος κορυφώθηκε με την είσοδο του Ζέλικο Ομπράντοβιτς στην Πιονίρ, η Παρτίζαν ουσιαστικά «γύρισε» μια κατάσταση που με πολύν κόπο είχε δημιουργήσει υπέρ της στα πρώτα 25 λεπτά και δίκαια έχασε τη νίκη.  Τα young guns του Βουγιόσεβιτς μπήκαν με πολύ πάθος, εξαιρετική άμυνα με πολύ επαφή, και δύναμη πάνω στη φάση, βγάζοντας «εκτός» τον αντίπαλο από την αρχή. Νομίζω δε θα μπορούσε να περιμένει τίποτα καλύτερο το κοινό της Παρτίζαν για το ξεκίνημα, από μια κατάσταση όπου οι γηπεδούχοι επιβάλλονταν στον αντίπαλο όντας πιο physical.  O Boυγιόσεβιτς παίζοντας τη γνωστή επίθεση μισού γηπέδου, έστηνε πρακτικές καταστάσεις στοχεύοντας σε διάταξη 4 out-1 in, σε δεύτερο ή τρίτο χρόνο μετά από ball-screen offense, να απομονώσει τον Λοβέρν στο ποστ και να χτυπήσει εκεί, με τον Γάλλο να κλειδώνει τον αντίπαλο στη πλάτη συνεχώς. Αυτή η κατεύθυνση επίθεσης, μαζί με την ball screen offense που αναφέραμε για τον Μιλοσάβλιεβιτς (η Παρτίζαν ψάχνει κυνικά το midrange παιχνίδι του Σέρβου wing από τα 5.5μέτρα) και καταστάσεις προσωπικής φάσης (και λιγότερο τρανζίσιον) με τους Κίνσεη-Βέστερμαν ήταν ότι είχε να επιδείξει η γηπεδούχος ομάδα. Αστοχία από έξω με την έλλειψη ενός stretch-4 να «φωνάζει» (και οι Σπέρς έδωσαν εντολή να ξεχάσουν τον Μπέρτανς πριν την άνοιξη..) , μικρός χώρος δράσης, πρόβλημα στις συνεργασίες. Αυτά πάνε αλυσίδα. .

Ο Βουγιόσεβιτς έβαλε την ομάδα του στα νεύρα αδικαιολόγητα, όταν προσπάθησε να ..σπικάρει διάφορα στους ρεφ, του γνωστού στυλ «εδώ είναι Πιονίρ, με ξέρεις έχω καρπαζώσει διαιτητή στο παρελθόν, δε παίρνω χαμπάρι και πίνω και καμπάρι..» Ντούλε αλλά αυτό γύρισε μπούμερανγκ αφού αποβλήθηκε αφήνοντας αβοήθητη τη Παρτίζαν στο κρισιμότερο σημείο ενός παιχνιδιού που μπορούσε να αλλάξει το στάτους της ομάδας στο γκρούπ.  Από εκείνο το σημείο οι Σέρβοι έπαιζαν λες και έβλεπαν το τραίνο να έρχεται χωρίς να μπορούν να το σταματήσουν. Και ο Ζοτς είναι γάτος σε αυτά.. Με έναν εκπληκτικό Μπόγιαν Μπογκνάνοβιτς να χαμηλώνει τα volume της έδρας, έξυπνη επιθετική προσέγγιση  και σωστή μεταφορά της μπάλας, χωρίς λάθη που θα δώσουν τρανζίσιον (ο μόνος τρόπος να βάλει αντίπαλο/κερκίδα πάλι στο ματς), έκλεισε την άμυνα του στο ποστ με κλειδί τον Βίντμαρ (και τους περιφερειακούς να παίζουν με μια ροπή για βοήθεια συνεχώς στο ποστ) και άνοιξε την αντίστοιχη του αντιπάλου με περιφερειακό σουτ. Ήταν θέμα χρόνου να πάρει κεφάλι. Είναι φανερό ότι οι Τούρκοι έχουν δουλέψει συνεργασίες με κύριους εκφραστές στο δημιουργικό κομμάτι τους 1.) Πρέλντζιτς (είναι ο παίκτης που έχει επωφεληθεί περισσότερο από  την έλευση Ζοτς και αυτός που έχει ρόλο αντίστοιχο με του Διαμαντίδη σε αυτή τη Φενέρ) και 2.) Μπιέλιτσα, τον οποίο ο Ζοτς παίζει αρκετά ως δημιουργό σε πικ εν ρολ καταστάσεις ανοίγοντας χώρους για κάθετο παιχνίδι από τους «έξπερτ» Μακάλεμπ-Μπογντάνοβιτς.  Κάπως έτσι η Φενέρ πέρασε από μια πολύ δύσκολη έδρα (αβέβαιο εάν θα περάσει άλλος) κάνοντας σημαντικό βήμα για την πρωτιά.

Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ..

Νομίζω πως η εμφάνιση του Χουάν Κάρλος Ναβάρο ήταν μια εκκωφαντική δήλωση πως  «ο Βασιλιάς είναι εδώ».  Ο θρυλικός Ισπανός γκαρντ ήταν η διαφορά ανάμεσα στις δύο ομάδες στο Παλάου Μπλαουγκράνα την Παρασκευή το βράδυ. Νομίζω συνέβαλλε και ο Μεσίνα σε αυτό..

Στην τρίτη περίοδο και ενώ η ΤΣΣΚΑ έχει πάρει στο κλείσιμο το πάνω χέρι, ο Ιταλός προπονητής επιλέγει να τοποθετήσει τον Τεόντοσιτς πάνω στον Ναβάρο, τη στιγμή που η ατμόσφαιρα στο γήπεδο είναι κάπως για τη Μπάρτσα και ο ίδιος περιμένει την αντεπίθεση του πιο δυνατού όπλου του αντιπάλου. Σε αυτά τα 8 λεπτά, με τον Ναβάρο πρωτοστάτη ως εκτελεστή/δημιουργό στο μισό γήπεδο ή σε τρανζίσιον παιχνίδι, οι Καταλανοί  πήραν κεφάλι  και τελείωσαν το ματς. Να σημειωθεί ότι μετά από 8 λεπτά σφυροκοπήματος του Ναβάρο (ειλικρινά προσπαθώ να μπω στη ψυχολογία του Τεόντοσιτς και καταλήγω ότι δεν ήξερε από πού του έρχονταν..)  ο Μεσίνα άλλαξε το ζευγάρι στην άμυνα, τοποθετώντας τον Πάργκο ενώ αργότερα άλλαξε τελείως μπακόρτ με τους Τζάκσον-Φριντζόν, φανερά απογοητευμένος..

Η ΤΣΣΚΑ δεν ήταν άσχημη στο πρώτο ημίχρονο. Ο Μεσίνα ξεκίνησε (και έπαιξε για μεγάλο διάστημα) με τον Πάργκο στο «1». Ο Αμερικανός «προσπαθεί» να ανταποκριθεί στα θέλω του Ιταλού στο σετ παιχνίδι, όποιος τον γνωρίζει το λαμβάνει άμεσα, αλλά αυτό που θέλει να παίξει η ΤΣΣΚΑ είναι πολύ διαφορετικό από αυτό στο οποίο τον δίδαξε ο Μπλατ προ τριετίας (και τότε είχε καταβάλλει μεγάλη προσπάθεια ο Πάργκο, δουλεύοντας ένα pass-first στυλ στα παιχνίδια της Ισραηλινής λίγκας). Ο Πάργκο αυτή τη στιγμή δε μπορεί να αναμείξει τους συμπαίκτες του στην επίθεση ως πόιντ, άσχετα εάν ο ίδιος είναι αποτελεσματικός χωρίς λάθη. Δεν έχει το feeling αυτό που απαιτεί η συγκεκριμένη –με κίνηση/παιχνίδι μακριά από τη μπάλα- επίθεση μισού γηπέδου από το «1» της. 

Ο Τεόντοσιτς ουσιαστικά έπαιζε μακριά από αυτό που μπορούσε να προσφέρει και με τον Κριάπα σε τραγικό βράδυ η ρωσική επίθεση του δευτέρου ημιχρόνου ήταν αποκαρδιωτική απλά (απουσίαζε ο Κρίστιτς αλλά ειλικρινά δε νομίζω ότι με αυτά τα δεδομένα θα άλλαζε κάτι η παρουσία του).. Πάραυτα, η Μπαρτσελόνα από την άλλη χάνει σε ταχύτητα και ενέργεια στο «4», θεωρώ ότι θα «δείξει» αυτό μέσα στη σεζόν και δεν έχει να κάνει με την απουσία του Λόρμπεκ. Η νίκη επί της «άρρωστης» ΤΣΣΚΑ δε πρέπει να κάνει τα πραγματικά προβλήματα των Καταλανών  να ξεχαστούν..

ΜΕΣΑΙΩΝΑΣ ΣΤΗ ΠΟΛΗ ΤΗΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ..

Δε μπορώ να χαρακτηρίσω αλλιώς τη παρούσα κατάσταση του πιο κυρίαρχου κλαμπ στη σύγχρονη ιστορία του ιταλικού αθλητισμού βάσει της εικόνας που παρουσιάζει στην Ευρωλίγκα. Τα προβλήματα γνωστά, μη νομίζετε ότι οι δικές μας ομάδες (ή οι ισπανικές) με ανάλογο μπάτζετ θα ήταν πολύ καλύτερες.  Το θέμα είναι η ομάδα να πατήσει οικονομικά στα πόδια της ακόμα και εάν ανεξαρτητοποιηθεί από την τοπική τράπεζα. Δύσκολο.. Μόνο ο Μινούτσι μπορεί να κρατήσει το πλοίο στον αφρό, με δικές του ενέργειες (και από τη στιγμή που δε θα πάει στη ..μπουζού)

Το ματς ήταν κακό, δε χρίζει ιδιαίτερης ανάλυσης και δε νομίζω ότι πρέπει να μπω σε αυτή τη διαδικασία. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας είχε κυκλώσει από την αρχή στην επιθετική του τακτική το ζωγραφιστό των Ιταλών, όπου ως γνωστόν "ότι μπαίνει γράφει" ανεξαρτήτου σωματοδομής του επιτιθέμενου. Ο Κρέσπι από την άλλη  μετά τη κατσάδα για το υπερθέαμα της Πολωνίας, όπου η έκφραση «γύρω-γύρω όλοι» ωχριά μπροστά στο θέαμα των περίπου 40 τριπόντων της Μοντεπάσκι και της καμίας επίθεσης στο ποστ, προσπάθησε να το ..αλλάξει  επιτιθέμενος στο καλάθι με τα γκαρντς του και προσπαθώντας να βάλει μπάλες στο ζωγραφιστό με τον μοναδικό του παίκτη που μπορεί να παίξει post offense, τον Χάκετ (σε κακή βραδιά και αυτός, πολλά νεύρα).  Η ειρωνεία για τον Κρέσπι ήταν ότι προσπάθησε να παίξει πιο ορθολογικά απέναντι ίσως στον μόνο αντίπαλο που έπρεπε να εφαρμόσει την εξτρεμιστική τακτική της βροχής τριπόντων για να έχει πιθανότητα να κλέψει το ματς..

Οι ερυθρόλευκοι επηρεάστηκαν τόσο πολύ από την εικόνα του αντιπάλου που ασυναίσθητα άρχισαν να παίζουν άσχημα και αυτοί.  Δεν ήταν καλός ο Ολυμπιακός στη Φλωρεντία. Έπαιξε όσο χρειάστηκε για να νικήσει, συμφωνώ, αλλά σαν εικόνα/ποιότητα μπάσκετ οι ερυθρόλευκοι ήταν κακοί σε συνάρτηση πάντα με την ποιότητα τους σαν ομάδα. Δε ξεγελιέμαι από το ξύπνημα του Μπέγκιτς.. Ο λαός του Hoopfellas γνωρίζει ότι παραδοσιακά η φροντκόρτ της Μοντεπάσκι δημιουργεί MVP και ανασταίνει κόσμο (ρίξτε μια ματιά στα performance των αντίπαλων ψηλών πέρυσι, πρόπερσι κτλ.) Αμυντικά είναι αυτή τη στιγμή η πιο αδύναμη ομάδα στο ζωγραφιστό στη διοργάνωση. Για αυτό λέω ότι ο Ολυμπιακός ήταν υπερβολικά νωθρός και κόντεψε να την πατήσει στο τέλος.. Απέναντι σε ένα αντίπαλο που ξεκίνησε με δύο γκαρντ φόργουορντ (1.94 έκαστος) στις θέσεις των φόργουορντς, δεν είδα ιδιαίτερη ζέση για ποστ επίθεση με τον Πρίντεζη ή ψάξιμο για πάσα στη base line μετά από ρήγμα (περιοχή άμυνας που υστερούν οι Ιταλοί, ειδικά όταν δεν είναι ο Ρες εντός).  Επίσης δε νομίζω ότι θα δούμε πολλούς αντιπάλους της Σιένα να έχουν λιγότερα ριμπάουντς από την ίδια φέτος.. Για αυτό σας λέω, ο Ολυμπιακός ήταν κάτω του μετρίου σε ένα ματς που ένα έπαιζε στο 65-70% θα έκλεινε με 20+.. Μου άρεσε που είδα τον Κουρνούχ  19 λεπτά στο παρκέ (σας είχα μιλήσει το καλοκαίρι για τον νεαρό γκαρντ στο basketblog, ο οποίος επέστρεψε από τον δανεισμό του στη Φορτιτούντο). Αυτή τη στιγμή η Μοντεπάσκι δεν άλλη επιλογή από τον να δουλέψει με τέτοια παιδιά..

Ντάνστον (δεν είχε παίκτη να τον ματσάρει), Περπέρογλου (ξεκόλλησε την ομάδα με την ποστ επίθεση του όταν χρειάστηκε) και Μάντζαρης (κλασσικό δικό του παιχνίδι, 2/3 σουτ, 0 λάθη, καλή άμυνα στον Χάκετ)ήταν οι καλύτεροι των πρωταθλητών Ευρώπης  σε ένα ματς που το ξεχνάμε απλά..

ΧΑΜΕΝΟΣ ΣΤΗ …ΣΤΕΛΕΧΩΣΗ

Τη Πέμπτη το βράδυ παρακολουθήσαμε ένα αντιπροσωπευτικό παιχνίδι του φετινού Παναθηναϊκού. Αυτή είναι η αλήθεια, αυτή είναι η κατάσταση που βιώνει στη παρούσα φάση η ομάδα. Ένας πολύ καλός προπονητής όπως ο Πασούτιν  με το ψυχολογικό υπόβαθρο του παιχνιδιού υπέρ του (αντίπαλος φαβορί που δε πατάει καλά, η ομάδα του ερχόμενη από απρόσμενα –για τον ρυθμό της- κακό εντός ματς και εύκολη ήττα)  «έβγαλε» μπροστά καθαρά τα προβλήματα των πρωταθλητών Ελλάδας τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο.

-Ο Παναθηναϊκός είναι αργός, παίζει μια ταχύτητα κάτω και αυτό φαίνεται με γυμνό μάτι. Ειδικά απέναντι σε μια ομάδα καλοπροπονημένη όπως η Λοκομοτίβ. Οι αντιδράσεις της ομάδας είναι ένα με δύο χρόνους πίσω. Το γρήγορα πόδια των Καλνιέτις-Μπίκοβ στο μπακόρτ και των Μπράουν-Χέντριξ στη γραμμή των ψηλών έμοιαζαν με άλυτο πρόβλημα για την ομάδα που πέρυσι εντυπωσίαζε με τη σκληράδα και το athleticism της όλη την Ευρώπη.  Το ίδιο σχεδόν σύνολο φέτος έχει σημαντικό πρόβλημα στο αμυντικό τρανζίσιον και στη ταχύτητα στο μισό γήπεδο, ιδιαίτερα στο επιθετικό κομμάτι. Θυμηθείτε πόσες φορές φέτος οι παίχτες των πρασίνων βλέπουν τη μπάλα να τους προσπερνά την ώρα που αυτοί τρέχουν προς τα πίσω. Δεν είναι μόνο τα τρεξίματα κατά μήκος δηλ. είναι και αδυναμία να ελέγξουν τη μπάλα, να βγούν γρήγορα σε αυτή και να στείλουν τον ντριμπλέρ στις γωνίες. Ο Παναθηναϊκός overall είναι πολύ λιγότερο επιθετικός αμυνόμενος πάνω στη μπάλα φέτος..

Όσον αφορά τη ταχύτητα στο μισό γήπεδο.. Θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να μετρήσουμε τους χρόνους εισαγωγής της μπάλας στα φτερά μετά από ξεμαρκάρισμα δηλ. το πώς δουλεύει ο Παναθηναϊκός μακριά από τη μπάλα μέχρι και την πάσα σε μια επίθεση. Οι χρόνοι ξεμαρκαρίσματος δε περιλαμβάνουν μόνο τον παίκτη που προσπαθεί να απελευθερωθεί φυσικά αλλά μια ολόκληρη διαδικασία επίθεσης με τον/τους σκρίνερ, το spacing μέχρι τον πασέρ. Αυτή τη στιγμή στους πράσινους τίποτα δε δουλεύει με την περυσινή ένταση εδώ. Και δυστυχώς (ειδικά όταν παίζει ο Παππάς) δεν υπάρχει συγχρονισμός/γρήγορος χρόνος πάσας στη κυκλοφορία που θα σε κάνει να «δείξεις» σε ταχύτητα στο 5/5.

Έβγαζε μάτι πόσο πιο έτοιμα πόδια  στις αμυντικές περιστροφές είχαν οι Ρώσοι στο να βγούν και να κλείσουν. Η διαφορά των δύο ομάδων φαίνεται σε επίπεδο έντασης φαίνεται στα τελευταία 10 δεύτερα άμυνας όπου η ομάδα του Πασούτιν «ανέβαζε» και είχε τρεξίματα ώστε να βγεί να αμυνθεί στις γωνίες σε αντίθεση με την ελληνική ομάδα που στην τελευταία πάσα συνήθως (είτε στο ζωγραφιστό είτε στη περιφέρεια) δεν είχε αμυντική ισορροπία. Ο Πεδουλάκης (ο οποίος έχασε συνολικά τη μάχη στο τακτικό κομμάτι από τον ομόλογο του) αναγκάστηκε να δοκιμάσεις σχήμα με τον Γκιστ στο «3» ( ο καλύτερος αθλητικά παίκτης του σήμερα) ώστε να έχει πάντα ένα χέρι στο πρόσωπο του Γιασάιτις, όμως η ομάδα έχανε σε κυκλοφορία επιθετικά. Στον πάγκο του Παναθηναϊκού θα καταλογίσω την λάθος προσέγγιση στο μαρκάρισμα του Μπράουν μετά την ανάπαυλα όπου ο παίκτης του έμεινε πολλάκις μέσα δίνοντας του καλές ματιές. Άστοχος στο πρώτο ημίχρονο ο Αμερικανός αλλά είναι γνωστή η ικανότητα του στο midrange από όλα σχεδόν τα σημεία του γηπέδου..  Αντίθετα έφερε αποτέλεσμα η deny άμυνα στους ψηλούς των Ρώσων στη 4^η περίοδο στα σχήματα τα οποία στη διάταξη Χέντριξ και Μπράουν παίζουν ψηλά, είτε λαμβάνοντας τη πρώτη πάσα είτε στοχεύοντας σε κατάσταση σκριν επιλογής.

-Το δεύτερο μεγάλο θέμα της ομάδας έχει να κάνει με αυτό που τόσο συζητήσαμε το καλοκαίρι, δηλ. το κομμάτι της λειτουργικότητας. Χρειάζεται υπομονή, σας έχω προϊδεάσει. Γιατί πολύ απλά η στελέχωση (με το δικό μου το σάπιο το μυαλό πάντα..) δεν είναι σωστή. Ιδιαίτερα στο μπακόρτ, όπου 4 πολύ καλοί παίκτες δεν αποδίδουν την απαιτούμενη δύναμη σε άθροισμα. Ο Παππάς και οι καλές του εμφανίσεις έχουν μπερδέψει τη συνολική λειτουργία για τον απλούστατο λόγο ότι το παιχνίδι του Παναθηναϊκού δεν έχει μάθει να απορροφά τέτοιους παίκτες. Στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως η ικανότητα του Παππά στη προσωπική φάση ξεκολλά το κάρο και αυτό είναι η μεγαλύτερη απόδειξη του προβλήματος που αντιμετωπίζει η ομάδα στην επίθεση (χωρίς να φταίει φυσικά ο ίδιος ο παίκτης).  Είναι φανερό επίσης το «τρακάρισμα στοιχείων» με τον Ούκιτς, ο οποίος πλέον γνωρίζει ότι δεν είναι ο μόνος κάθετος παίκτης στη περιφέρεια με ικανότητα στη προσωπική φάση, κατάσταση που μάλλον έχει επηρεάσει περισσότερο τον Κροάτη παρά τον Παππά..

Μιλώντας για λειτουργικότητα.. Ο Δημήτρης Διαμαντίδης είχε ένα κακό παιχνίδι μέχρι την ανάσταση της 4^ης περιόδου που ηλέκτρισε το γήπεδο (σκεφτείτε τι αναμονή υπήρχε..) Έγραψε πάνω από 31’ σε ένα τέτοιο κακό βράδυ, με την ομάδα να τον ζητά ελλείψει άλλου δημιουργού στο μισό γήπεδο. Είναι φανερό ότι ο Διαμαντίδης -σε αυτή τη φάση της καριέρας του- θα ήταν πιο λειτουργικό και παραγωγικό (για τον ίδιο και την ομάδα πάνω από όλα) να βγαίνει ως 6^ος παίκτης στο ροτέησιον, σε ένα ρόλο π.χ. όπως του Σέρχιο Ροντρίγκεθ στη Ρεάλ, παραμένοντας ο ηγέτης και το Νο1 της ομάδας και κλείνοντας στο παρκέ τα «κλειστά» ματς (με το execution στο μισό γήπεδο και την clutch ικανότητα που τείνει να γίνει θρυλική όπως είδαμε προχθές πάλι), στα 22-25 λεπτά που θα ήταν ενεργός στο παρκέ. Αυτό θα ήταν το ιδανικό. Όμως το πράσινο μπακόρτ δε προσφέρει αυτή τη πολυτέλεια στον αρχηγό του. Δεν έχει ούτε τον quarterback ούτε τον πικ εν ρολ δημιουργό με έφεση στο σουτ  (σαν τον Κουίν που λέγαμε πέρυσι) ο οποίος θα τον αντικαταστήσει. Εδώ λοιπόν καλείται ο Αργύρης Πεδουλάκης να βρεί λύση. Δεν είναι εύκολο και θέλει χρόνο.

-Καταλαβαίνω ότι προβληματίζει η κατάσταση του Στεφάν Λάσμε. Σίγουρα δεν είναι καλά. Οφείλεται και στον ίδιο και στη γενικότερη λειτουργία της ομάδας. Ο Γκαμπονέζος δεν έχει παρουσιάσει φέτος τα δεύτερα άλματα που θαυμάζουμε σε όλη του τη καριέρα ενώ έχει χάσει σε timing και χρόνο αντίδρασης που σημαίνει ότι χάνει «θέσεις» στο παρκέ και αυτό –ειδικά στην επίθεση που ζει από τις «θέσεις»- τον κάνει να φαίνεται «εκτός» κλίματος/χώρου δράσης. Αυτό που δεν σας έχει πεί κανείς είναι ότι ο Γκαμπονέζος είχε τέτοιες περιόδους και στο παρελθόν. Σας είπα, μην έχετε στο μυαλό σας την εικόνα του τέλους της περυσινής σεζόν. Δεν είναι μέτρο σύγκρισης και αναφέρομαι σε ομαδικό επίπεδο. Το καλύτερο περιβάλλον για τον Λάσμε σε τοπ επίπεδο είναι να αποτελεί τον «γρήγορο» και όχι τον «δυνατό» παίκτη στο «5». Για αυτό πέρυσι λειτούργησε τόσο καλά με τον Σοφοκλή που στα 10 λεπτά συμμετοχής του έπαιρνε πολλές δυνάμεις από την αντίπαλη άμυνα. Ο Μπατίστ μόνος του δε μπορεί να το κάνει σε τέτοιο βαθμό. Περιμένω λοιπόν από τον Παναθηναϊκό να στραφεί περισσότερο στο ποστ με τον Μαυροκεφαλίδη, ο οποίος έχει τον άχαρο ρόλο του pick & poper , μπαίνοντας ουσιαστικά για συγκεκριμένες καταστάσεις με πρόσωπο και παίζοντας στη γραμμή του φάουλ από την αρχή της σεζόν. Απαράδεκτο κατ’εμέ. Ο Λουκάς έχει ποστ παιχνίδι. Δυναμικό όχι αλλά εξαιρετικά τεχνικό (περισσότερο από όλους) και οι πράσινοι πρέπει να το ενεργοποιήσουν άμεσα. Ίσως βοηθήσει στο να βρεί η φροντκόρτ μια ισορροπία ως προς τη διανομή ρόλων..

Όπως καταλαβαίνετε το ματς της επόμενης εβδομάδας στο Τελ Αβίβ είναι κομβικό. Καλή κατάσταση για τον Παναθηναϊκό ώστε να ανακάμψει, το ψυχολογικό υπόβαθρο του παιχνιδιού μπορεί να λειτουργήσει υπέρ των πρασίνων. Βέβαια πρόκειται για το μεγαλύτερο ευρωπαϊκό ντέρμπι μεταξύ ομάδων από διαφορετικές χώρες στη σύγχρονη ιστορία της διοργάνωσης, οπότε έχει τις ιδιαιτερότητες του. Μπορεί να αποτελέσει όμως μια καλή αφετηρία για αλλαγή. Κλείνοντας θέλω να επαναλάβω αυτό που είχα γράψει για τη Λοκομοτίβ. Ο Πασούτιν είναι ο ανατέλλον αστέρας στην ευρωπαϊκή προπονητική σκηνή. Δουλεύει πολύ και είναι σοβαρός (για αυτό και δεν έβαλε τον εαυτό του στη διαδικασία να μπλέξει με τη συγκεκριμένη ομοσπονδία το καλοκαίρι και την εθνική ομάδα όταν του ζητήθηκε). Εάν είχε έναν πικ εν ρολ γκαρντ (γιατί ειλικρινά δεν έχει) τύπου Καλάθη θα μπορούσε να αποτελέσει τη φετινή Cinderella της Ευρωλίγκας..

Υ.Γ: Πρώτη ήττα για Ζοτς από την Τόφας, όπου οι Ντένμον-Τσετίν γάζωσαν την άμυνα της Φενέρ.. Πρώτος και αήττητος ο Ιτούδης λοιπόν..  Έχει φάση η TBL φέτος..!

Κάντε like και μπείτε στη παρέα μας στο Facebook..

https://www.facebook.com/pages/Hoopfellasgr/559656750730274