ΦΑΚΕΛΟΣ ΓΚΑΡΝΤ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ: ΡΑΗΤ Ή ΤΖΕΤΕΡ..?

Η επικαιρότητα τρέχει και το Hoopfellas, μετά τη χθεσινή "καταιγίδα" της Ανδαλουσίας,  γράφει τη δική του άποψη για την επιλογή στα γκαρντς του Παναθηναϊκού. Ράητ ή Τζέτερ..?

Οι πράσινοι βρίσκονται μπροστά σε μια σημαντική απόφαση που θα καθορίσει αρκετά πράγματα για το δεύτερο μισό της περιόδου και σκέφτηκα λόγω της κατάστασης να αφήσουμε λίγο την ανάλυση των αγώνων και να πούμε δύο λόγια για την επιλογή αυτή, γιατί πολύ απλά «έχουμε κάτι να πούμε» βλέποντας ότι στα ελληνικά media η γνώση των υποψηφίων σε συνάρτηση με την πραγματική ανάγκη του Παναθηναϊκού είναι μάλλον επιφανειακή..

Θα προσπαθήσω να σας βάλω στο κλίμα άμεσα, χωρίς πολλά λόγια (αυτά στο report μετά την υπογραφή) καθώς σκοπός μου δεν είναι να αναλύσω τους παίκτες τη παρούσα στιγμή αλλά να προβώ σε ένα crash test ή καλύτερα interview για τη δουλειά.. Ποιος μπορεί να βελτιώσει πιο άμεσα τον Παναθηναϊκό αυτή την περίοδο?  Νομίζω είμαι κατανοητός. .

Και οι δύο αθλητές είναι πολύ γνωστοί στην ευρωπαϊκή μπασκετική πιάτσα.

Πάμε λοιπόν στον Ράητ, που φέρεται ως φαβορί για τη θέση. Τον παίκτη είχε προτείνει στις ελληνικές ομάδες το Hoopfellas το καλοκαίρι του 2011 (http://webcache.googleusercontent.com/search?q=cache:http://hoopfellas.blogspot.gr/2011/07/made-in-usa2-gerrod-henderson1.html ) πολύ πριν «πατήσει» Ελλάδα και ακουμπήσει σχεδόν το ΜVP με τους gunners του ΑΓΟΡ και την up tempo offense του Κουφού με τα πολλά iso. Ο 28χρονος, ύψους 1.88μ. γκαρντ (με βοσνιακό διαβατήριο) έχει προσόντα που λείπουν από το παιχνίδι των πρασίνων τη δεδομένη στιγμή. Χωρίς πολλές κουβέντες, μπορεί να φέρει «δράση» στο κουρασμένο μπακόρτ του Αργύρη Πεδουλάκη. Το αθλητικό του πακέτο είναι εξαιρετικό. Έχει μεγάλο άνοιγμα χεριών και  πολύ δυνατά πόδια, συνδυασμός που τον βοηθά να μένει μπροστά από τον παίκτη του και επίσης (σε εξαιρετικό επίπεδο για γκαρντ) να αμύνεται ψηλά. Οι καταστάσεις απομόνωσης (πολύ καλό πρώτο βήμα) και η transition offense είναι το «δικό του γήπεδο» μιας και σε αυτό το περιβάλλον μπορεί να βάλει τα αθλητικά του χαρίσματα στο παρκέ καλύτερα. 

Αμυντικά, ενώ θεωρείται εύκολα πάνω από τον μέσο όρο και γενικότερα καλός/θετικός παίκτης, παίζει ακόμα με το ένστικτό δηλ. θα χρειαστεί δουλειά για να γίνει top-defender στο ανώτερο επίπεδο. Βάζει πολύ καλά τα χέρια του πάνω στη μπάλα, χρειάζεται όμως βελτίωση στην ομαδική άμυνα, περισσότερο στις τοποθετήσεις/θέσεις, γιατί ως help defender σε κατάσταση μιας πάσας είναι αρκετά αποτελεσματικός. Στη Brose Baskets φέτος πλαισίωνε τον ηγέτη και κύριο δημιουργό της ομάδας στο μισό γήπεδο, Άντονι Γκαβέλ, μαζί με τον πρώην off guard και κανονιέρη των Σέλτικς, Τζαμάρ Σμιθ, με τον Γκόλντσμπερι να έρχεται ως 4^ος περιφερειακός στο ροτέησιον. H motion offense του Φλέμινγκ με τα πολλά cuts και τη συνεχή κίνηση του προσέφερε ευκαιρίες, όμως οι Βαυαροί είναι ομάδα με μεγάλο πλουραλισμό στο επιθετικό κομμάτι και πολλές επιλογές (post, ball screen offense, transition) με αποτέλεσμα ο Ράιτ να παίζει τον ρόλο εξισορροπιστή και στις δύο πλευρές, σε μια ομάδα με σοβαρό αμυντικό πρόβλημα. 

Η βασική του αδυναμία έγκειται στο κομμάτι του σουτ. Αν οι πράσινοι έπαιζαν flot τον Σάδα με τον Διαμαντίδη να αμύνεται.. κάτω από το καλάθι, η Μπαρτσελόνα  θα αμυνθεί με τον παίκτη του  Ράιτ ..έξω από το παρκέ (εντάξει, σε βοήθειες παντού..). Σημαντική λεπτομέρεια, ειδικά για περιφερειακό παίκτη που κουβαλά τη μπάλα, είναι το ότι πρόκειται για κακό σουτέρ από τη γραμμή των προσωπικών. Απλά φανταστείτε το λίγο.. Πόσα κλειστά ματς έχει μπροστά ο Παναθηναϊκός και αν μπορεί να εμπιστευθεί τον Ράιτ στο παρκέ στο τέλος των παιχνιδιών αυτών. Η επόμενη αδυναμία του Αμερικανού , με σοβαρό αντίκτυπο στην κατάσταση που ενδεχομένως να μπεί (αυτή του παιχνιδιού του Παναθηναϊκού) είναι ότι δεν αποτελεί ικανό δημιουργό στο μισό γήπεδο. Δεν ήταν ποτέ ο pick & roll γκαρντ που χρειάζονται οι πράσινοι για να αποφορτίσει τον Διαμαντίδη, δεν έχει χαρακτηριστικά για να παράγει στο μισό γήπεδο σε μια επίθεση με δομή αντίστοιχη αυτής των πρασίνων. Μπορεί να βάλει το drive μέσα από απομόνωση ή εφόσον ο Αργύρης Πεδουλάκης προσθέσει για αυτόν «κοψίματα» για να τελειώσει, όμως δεν είμαι τόσο σίγουρος ότι θα δούμε κάτι τέτοιο. Και μην ξεχνάτε βέβαια, άλλο Λε Μαν/Λιμόζ, άλλο ΑΓΟΡ, άλλο Μπάμπεργκ και άλλο τοπ-επίπεδο Ευρωλίγκας δηλ. Παναθηναϊκός. Ο Ράιτ δεν έχει παίξει σε αυτά τα ..ύψη μέχρι τώρα.

Πάμε και στον τελείως διαφορετικό, Γιουτζίν Τζέτερ. Τον 31χρονο, ύψους 1.78μ. πόιντ γκαρντ που αυτή τη στιγμή αγωνίζεται στη Κίνα (στις 16/2 τελειώνει η regular season τους, οπότε θα γνωρίζουμε εάν θα συνεχίσει στα πλέη-οφς ή όχι). Ο Τζέτερ είναι γκαρντ με διαφορετικά χαρακτηριστικά από τον Ράιτ. Πρόκειται για έναν fundamental περιφερειακό, με ηγετικό στοιχείο που αναδεικνύεται μέσα από το ομαδικό πνεύμα. Του αρέσει να δουλεύει με τους συμπαίκτες του. Η ταχύτητα του είναι ένα από τα πιο δυνατά του κομμάτια. Δεν έχει τα φοβερά πατήματα ή το vertical leap όμως ο τρόπος που επιταχύνει με τη μπάλα είναι εντυπωσιακός.

 Ο Αμερικανός με Ουκρανικό διαβατήριο έχει επίσης στοιχεία που λείπουν από το παιχνίδι των πρασίνων. Είναι ένας πολύ ικανός pick & roll γκαρντ, με δημιουργία στο μισό γήπεδο. Έχει εξαιρετικό court vision και μπορεί να «φτιάξει» στο transition ή σε σετ παιχνίδι, να ενταχθεί άμεσα και να παράγει στην pick & roll offense του Παναθηναϊκού.  Με εντυπωσίασε το πόσο δούλεψε το κομμάτι του σουτ με το πέρασμα των χρόνων φτάνοντας να αποτελεί μια πολύ αξιόλογη επιλογή από την περιφέρεια. Ιδιαίτερα το pull up jumper του είναι πολύ δυνατό. Έχει σωστούς μηχανισμούς, ανάταση και απελευθέρωση σε συνδυασμό με body control. Είναι clutch. Πολύ σημαντικό. Κομμάτι της ταμπέλας του leader που κουβαλά. Παίκτης που μπορεί να διαβάσει. Λόγω σωματοδομής όταν πάει προς τα μέσα θα τελειώσει με floater ή τοποθετώντας το κορμί του ανάμεσα στη μπάλα και τον αντίπαλο πολύ συχνά. Αμυντικά το καλύτερο κομμάτι του είναι η πίεση στη μπάλα. Δεν είναι τόσο ικανός help defender όσο ο Ράητ αλλά έχει γρήγορα άκρα και ξέρει να προσθέτει πίεση στον χειριστή, όπως και να μένει μπροστά του. Πιθανόν με μεγάλα γκαρντς να έχει θέμα χαμηλά παρότι το upper body του είναι δυνατό, όμως γενικότερα η φετινή ρακέτα των πρασίνων δεν αφήνει πολλά περιθώρια για τέτοιες τακτικές από τον αντίπαλο. 

Ο Τζέτερ βρίσκεται σε συνθήκες χαμηλού ανταγωνισμού στην Κίνα όπου αγωνίζεται από πέρυσι και αυτό είναι το μεγαλύτερο ερωτηματικό στην περίπτωση του.  Διατηρώ επιφυλάξεις αλλά σίγουρα ο χρόνος δεν είναι σύμμαχος. Το καλοκαίρι έκανε ένα εξαιρετικό τουρνουά στη Σλοβενία υπό τον Μάικ Φρατέλο, όντας ο ηγέτης της εκπληκτικής Ουκρανίας, συνθέτοντας ένα εντυπωσιακό δίδυμο στη περιφέρεια με τον Σερτζί Γκλαντίρ της Ναντέρ. Στην Ισπανία –όπου έχει «βαθύ» βιογραφικό- τον εκτιμούν αρκετά ενώ το 2010-11 έπαιξε μια σεζόν (61 ματς) στους Κίνγκς όπου ήταν αρκετά θετικός.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Τα ψώνια στην αγορά αυτή την περίοδο διαφέρουν πολύ από αυτά του καλοκαιριού. Υπάρχουν ιδιαιτερότητες και ειδικά στην περίπτωση του Παναθηναϊκού αυτές είναι πολλές. Μέχρι και αυτή τη στιγμή, παίκτης δεν έχει κλείσει, αν και ακούγεται ότι ο Ράιτ είναι φαβορί. Εγώ θα ψηφίσω, μεταξύ των δύο, Τζέτερ δαγκωτό. Στη παρούσα φάση και με τα τωρινά δεδομένα, δε θέλει πολύ σκέψη. Ναι, εάν έχτιζα μια ομάδα το καλοκαίρι (τον φετινό Παναθηναϊκό δηλ. για να μην ξεφεύγουμε από το θέμα) θα κοίταζα τον Ράιτ περισσότερο, αντί του Ουκιτς όμως. Πλέον από τη στιγμή που ο Κροάτης είναι στην ομάδα, υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να τρακάρουν.. Δύο από τη φύση τους transition-guards, με μέτριο περιφερειακό σουτ μέσα σε μια επίθεση μισού γηπέδου με τη δομή που έχει ο Παναθηναϊκός είναι ίσως too much. To μεγάλο μείον του Ράητ είναι ότι δεν έχει δημιουργία στο μισό γήπεδο. Έχει quarterback skills (καλός ριμπάουντερ, μπορεί να αμυνθεί) αλλά παρουσία του Ούκιτς νομίζω ότι οι πράσινοι πρέπει να κολλήσουν ένα διαφορετικό κομμάτι στο μπακόρτ τους. Ο Τζέτερ αυτή τη στιγμή

1.) μπορεί να μπεί πιο άμεσα λόγω ικανοτήτων στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού και

2.) να ανεβάσει λίγο την παραγωγικότητα της επίθεσης των πρασίνων που αδυνατούν χαρακτηριστικά να παίξουν πάνω από τους 70+ πόντους.

Είναι μια πρακτική επιλογή τύπου Κάρι. Καθαρά πρακτική που μπορεί να βελτιώσει την ομάδα γρήγορα σε κάποιο κομμάτι. Αυτό χρειάζεται τώρα. Ο Ράιτ υπό τον Πεδουλάκη θα μπορούσε σε βάθος χρόνου να αναπτύξει τα quarterback skills του –όπως έκανε ο Ούκιτς- όμως κύριοι, χρόνος δεν υπάρχει πλέον. Αυτό είναι ξεκάθαρο. .

Υ.Γ:  Ο Τζέτερ μπορεί να δώσει λίγο «δηλητήριο» και το αίσθημα του απρόβλεπτου που χρειάζεται η επίθεση των πρασίνων αλλά δε μπορεί να αλλάξει τη δομή της επίθεσης του Παναθηναϊκού. Αυτή μόνο με έναν post ψηλό μπορεί να γίνει πιο ισορροπημένη. Αυτή η κίνηση τώρα ίσως ήταν πιο ακόμα πιο σημαντική και από γκαρντ, παρόλο που με το πρόβλημα του Ούκιτς το μπακόρτ «χάνει» σε μεγάλο βαθμό, κυρίως στο κομμάτι της συνοχής (που  έχει κρατήσει τον Παππά απ’έξω από το ροτέησιον, όχι άδικα). Η αγορά δεν σου δίνει τη δυνατότητα επιλογής ποιοτικού ψηλού αυτή τη στιγμή, εκτός και διαθέσεις αρκετό χρήμα για «αγορά» παίκτη. Βλέπετε ότι η Μακάμπι πήρε τον Ζίζιτς (που με το εξαιρετικό ποστ παιχνίδι ακόμα και στα 34 του θα ήταν χρήσιμος στον Παναθηναϊκό), ο οποίος πέρα των ικανοτήτων του δε παύει να είναι σε μια ηλικία που προκαλεί ερωτηματικά, πάντα σε συνάρτηση με αυτό που ζητούσε ο Μπλατ.. (α ρε Ραζνάτοβιτς..)

Μπείτε στη παρέα μας στο Facebook..

https://www.facebook.com/pages/Hoopfellasgr/559656750730274