ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ..

Η Μπαρτσελόνα έστησε τον Παναθηναϊκό μπροστά στο καθρέφτη, την Παρασκευή το βράδυ στο ΟΑΚΑ. Εύκολη νίκη του Ολυμπιακού στο Φάληρο απέναντι στην Ουνικάχα. Το Hoopfellas γράφει για τις ελληνικές ομάδες και αναλύει την τακτική του Τσάβι Πασκουάλ..

Ακριβώς έτσι. Οι Καταλανοί έστησαν έναν μεγάλο καθρέφτη μπροστά στο πρόσωπο του Παναθηναϊκού. Καλώς ή κακώς, Θα φανεί στη συνέχεια. Εξαρτάται πως θα το χρησιμοποιήσουν αυτό οι πράσινοι. Σε ένα παιχνίδι που περιμέναμε για να «μετρήσουμε» τον φετινό Παναθηναϊκό τη συγκεκριμένη περίοδο, φάνηκαν με ωμό τρόπο οι αδυναμίες και ελλείψεις συγκεκριμένων παικτών στο ρόστερ, που θα μπορούσαν να πολλαπλασιάσουν τα οφέλη από την αμυντική σταθερά στην οποία βασίζονται οι πράσινοι. Δε μιλάμε για κινήσεις που πρέπει να γίνουν. Μιλάμε για κινήσεις που δεν έγιναν και η ομάδα το πληρώνει τώρα. Σαφώς και το τωρινό σύνολο μπορεί να παίξει καλύτερα. Αλλά είναι φανερό ότι απέναντι σε μια καλή, διαβασμένη αμυντικά, ομάδα με μέγεθος /ψηλά κορμιά, η ομάδα του Αργύρη Πεδουλάκη έχει θέμα. Και δυστυχώς είναι  πιθανό να βρεί μια τέτοια μπροστά του, στη συνέχεια.

-Ο Τσάβι Πασκουάλ νομίζω έδειξε μέρος των ικανοτήτων του στο ΟΑΚΑ, έχοντας ετοιμάσει ένα πλήρες πλάνο παιχνιδιού και μαζί την ομάδα του για να αντιμετωπίσει του γηπεδούχους. Διαβασμένος και έτοιμος ο Ισπανός, με σύμμαχο το 4-0 και το –απόρροια αυτού-  καλό ψυχολογικό υπόβαθρο με το οποίο προσέγγιζε την αναμέτρηση.

Ο Πασκουάλ σημάδεψε τους δύο πυλώνες της επίθεσης της ελληνικής ομάδας. Αναφέρομαι στο post παιχνίδι και στο pick & roll.

*Κράτησε επιδεικτικά τον ψηλό του (Τόμιτς) βαθιά στη ρακέτα, αφήνοντας τον Στεφάν Λάσμε στα 5.5-6 μέτρα παντελώς μόνο ενώ παράλληλα τζόγαρε –σε κάθε σχεδόν αμυντική του εκδήλωση- με τον παίκτη του Ρόκο Ούκιτς, ο οποίος (Ναβάρο, Όλεσον) στη συγκεκριμένη περίσταση (ποστ επίθεση ΠΑΟ) άφηνε τον Κροάτη πλάτη του, στη weak side και μετακινούταν μέσα στο ζωγραφιστό.

*Στο κεντρικό pick & roll των πρασίνων, οι Καταλανοί έστειλαν εκβιαστικά τον Διαμαντίδη στις γωνίες, με τον παίκτη του Ούκιτς να αφήνει τον Κροάτη στη strong side και να πατάει ζωγραφιστό βγαίνοντας μπροστά από τον Λάσμε ενώ παράλληλα το «4» της Μπάρτσα άφηνε τον Γκιστ (και μαζί την πάσα σε αυτόν) χαμηλώνοντας προς την πλευρά του Γκαμπονέζου. Αυτό γινόταν μόνο στις περιπτώσεις που στο «4» του Παναθηναϊκού έπαιζε ο Γκιστ γιατί με τον Φώτση στο παρκέ ο αμυνόμενος έμενε ψηλά, πάνω του (βλέπετε πόσο σημαντικό είναι να έχει πραγματικά καλό σουτ από το «4»).  Στόχος του Πασκουάλ ήταν να αποφύγει την εσωτερική πάσα στον Λάσμε και να στείλει τη μπάλα περιφερειακά στους Γκιστ-Ούκιτς. Αντίθετα στα side pick & rolls η άμυνα της Μπαρτσελόνα δούλεψε στο να κρατήσει τον Διαμαντίδη στην «πλευρά» και να μη του δώσει ελεύθερη κίνηση κατά μήκος της περιφερειακής γραμμής. Η στάση του σώματος του αμυνόμενου ψηλού έκανε ξεκάθαρες τις προθέσεις των Καταλανών (για αυτό ο Διαμαντίδης σε αυτές τις καταστάσεις «έπαιξε» με την πλάγια γραμμή πηγαίνοντας «βαθιά» και ψάχνοντας, μέσα από τις περιστροφές, κυρίως την πάσα στην κορυφή).

-Επιθετικά οι Καταλανοί βάσισαν ένα μεγάλο κομμάτι της τακτικής τους πάνω στην κατεύθυνση των πρασίνων να παίζουν με «αλλαγές», δείγμα του πόσο καλά είχαν διαβάσει τον αντίπαλο. Ο Πασκουάλ χρησιμοποίησε τον Τόμιτς ως «δόλωμα»  φορτώνοντας μπάλες χαμηλά στο miss match του Κροάτη σέντερ με τον εκάστοτε γκαρντ του Παναθηναϊκού, με τον –πολύ καλό- Παπανικολάου να κόβει κατά μήκος της base line χτυπώντας τη παγίδα του Παναθηναϊκού (τη μόνη φορά που άργησε η βοήθεια ο Τόμιτς διάβασε και τελείωσε άμεσα). Γενικότερα η Μπαρτσελόνα  έπαιξε πάνω σε αυτή την κατεύθυνση σε όλη τη διάρκεια του ματς, με τον –άσφαιρο αλλά πάντα σούπερ απειλητικό- Ναβάρο να «κρατά» ψηλά τον Λάσμε μετά το switch, γεγονός που είχε αποτέλεσμα η άμυνα των γηπεδούχων να αντιμετωπίσει το μεγαλύτερο ποσοστό επιθέσεων του αντιπάλου στο ζωγραφιστό χωρίς τον καλύτερο παίκτη της σε αυτό το κομμάτι..

 Πέρα από αυτό ο Πασκουάλ είχε ετοιμάσει καταστάσεις high low με τον Τόμιτς ψηλά και τον Λόρμπεκ στο ποστ (στις οποίες δε κατάλαβε γιατί ο Λάσμε αμυνόταν στο.. «ενδιάμεσο» με τη λογική ότι είτε παίζει «πίσω» καλύπτοντας το ποστ είτε «κολλητά» για να κόψεις το οπτικό πεδίο του εξαιρετικού πασέρ Τόμιτς).

-Ο Παναθηναϊκός επέλεξε να τζογάρει με τον Χουέρτας. Θεωρώ –πέρα από το αποτέλεσμα, γιατί είναι αλήθεια ότι πλέον ο καθένας μπορεί να μιλά εκ του ασφαλούς- ότι ο τρόπος υλοποίησης της αμυντικής αυτής κατάστασης ήταν υπερβολικός. Άλλο Σάδα άλλο Χουέρτας. Ναι, η αξιοπιστία του Βραζιλιάνου στο περιφερειακό σουτ είναι τουλάχιστον συζητήσιμη αλλά πρόκειται για παίκτη με ανεπτυγμένα scoring instincts, αποδεδειγμένα μάλιστα σε όλη του την καριέρα και αυτό είναι μια σημαντική λεπτομέρεια. Ο Χουέρτας «πάτησε» και ο Παναθηναϊκός «την πάτησε».. Και αυτό γιατί έχει διαφορά το «παίζω φλοτ με το «παίζω λίμπερο ξεχνώντας ότι υπάρχεις», ειδικά απέναντι σε έναν παίκτη που έχει επαφή με το καλάθι. Προσέξτε, αυτό θα γράψω και την επόμενη που (καλώς να γίνει) ο Βραζιλιάνος θα έχει 0/4 σουτ ελεύθερος.. Είναι μεγάλο το ρίσκο με τις πιθανότητες να μην είναι ακριβώς υπέρ σου παρά την περιφερειακή αδυναμία του παίκτη. Προσωπικά δε θα ένιωθα τόσο άνετα να αμυνθώ σε αυτές τις αποστάσεις στον συγκεκριμένο. «Φλοτ» ναι, «υποτιμητικά πίσω» όχι.

Και μια σημείωση που φέτος μάλλον θα καταντήσει κουραστική (το έχουμε ήδη γράψει αρκετές φορές).  Η τακτική να παίζεις με αλλαγές με τον Αντώνη Φώτση, στην ίδια συχνότητα που γίνεται αυτό με τον Γκιστ, έχει αποβεί ζημιογόνα για τους πράσινους από το ξεκίνημα της σεζόν. Και η ομάδα το έχει πληρώσει..

-Ο Αργύρης Πεδουλάκης, απολύτως κατανοητά, προσπάθησε (στη δική του επίθεση) να αποσυμφορήσει τη ρακέτα των Καταλανών από κορμιά. Άλλαξε τη διάταξη στο ποστ παιχνίδι της ομάδας του, βγάζοντας τον παίκτη (συνήθως Λάσμε ή Γκιστ)που παίζει –ως υποστήριξη- χαμηλά στην αδύνατη πλευρά, προσθέτοντας ένα κόψιμο περιφερειακού στο χώρο . Ήταν πραγματικά δύσκολο να επιτεθούν οι πρωταθλητές Ελλάδας στο ποστ χωρίς μεγάλο κορμί στο «5» που να μπορεί να το κάνει αυτό. Με τον Ντόρσεη ή τον Τόμιτς στο κέντρο της ρακέτας, κορμιά σαν τον Παπανικολάου ή τον Λόρμπεκ στη πλάτη του εκάστοτε ποστ παίκτη και χέρια παντού να κλείνουν διαδρόμους και να χαλούν τις προδιαγραφές για μια καλή πάσα, η κατάσταση σίγουρα δεν είναι εύκολη. Σαν εναλλακτική ο Έλληνας κόουτς πρόσθεσε το κάθετο «ενδιάμεσο» σκριν για εξωτερική πάσα στο τρίποντο, η οποία κάηκε πολλάκις από την διστακτικότητα κυρίως του Ούκιτς. Είναι γνωστή η τακτική του Παναθηναϊκού να τραβά τους ψηλούς του πάνω για να αδειάσει το ποστ με τον Μασιούλις την τελευταία διετία. Όμως αυτό ακυρώθηκε από την αμυντική διάταξη του Πασκουάλ. Περίμενα σε εκείνο το σημείο να δώ σχήμα με Μαυροκεφαλίδη (5) και Φώτση (4), δεδομένου του ότι μπορεί να άλλαζε την προσέγγιση των Καταλανών (με το σουτ του Λουκά) όμως αυτό δε συνέβηκε. Αντίθετα η προσπάθεια να πάρει μπάλες ο Μαυροκεφαλίδης χαμηλά (στο «4») πνίγηκε στα μακριά χέρις των Καταλανών, όχι τόσο γιατί ο Νάχμπαρ μετατράπηκε σε lockdown defender αλλά γιατί ο Έλληνας φόργουορντ/σέντερ εμφάνισε πάλι το παλαιό, νωθρό προφίλ του. Έτσι οι γηπεδούχοι έμειναν στο να επιμένουν υπερβολικά στο παιχνίδι με έξτρα πάσα και περιφερειακό σουτ (σούταραν 26 τρίποντα συνολικά)

-Πάμε και στο καλό κομμάτι, αυτό της τρίτης περιόδου. Ο κόουτς Πεδουλάκης ανέβασε τον Γκιστ στον κορυφαίο δημιουργό του αντιπάλου (Χουέρτας) ψηλώνοντας το σχήμα του με δύο wings  και μόνο γκαρντ τον Διαμαντίδη. Αυτή η απόφαση άλλαξε το μομέντουμ του αγώνα, όχι γιατί ο Γκιστ σταμάτησε τον Βραζιλιάνο πόιντ γκαρντ (άλλωστε στη πλειοψηφία των επιθέσεων  μετά το πρώτο σκριν έπαιζε ο Λάσμε πάνω του) αλλά λόγω του effort που επέδειξαν αμυνόμενοι στο ποστ οι Μπράμος-Μασιούλις. Η προσπάθεια του απέναντι στους ψηλούς των Καταλανών χαμηλά ήταν εκπληκτική, με τους δύο «πλάγιους» να δίνουν ότι έχουν σε αυτό το κομμάτι. Ειλικρινά δε ξέρω πόσοι wings μπορούν να αμυνθούν έτσι χαμηλά, σε ολόκληρη την Ευρώπη. Αυτή η ενεργητικότητα τους, ανέβασε το επίπεδο έντασης της πράσινης άμυνας αναγκάζοντας την Μπαρτσελόνα να μείνει στους 8 πόντους σε αυτή τη περίοδο (19 συνολικά στο β’ ημίχρονο, εξαιρετική επίδοση αν μη τι άλλο).

 Και όμως, οι πράσινοι δεν εισέπραξαν αυτό που αναλογούσε στη αμυντική τους προσπάθεια, στον πίνακα του σκορ.  Η ορμή τους κόπασε από το γεγονός ότι δεν έβρισκαν λύσεις στο επιθετικό κομμάτι.  Το σχήμα με έναν γκαρντ δίνει σημαντικό πλεονέκτημα (και επιλογές) στην άμυνα αλλά είναι στατικό –ειδικά όταν η μπάλα φύγει από τα χέρια του Διαμαντίδη) και έχει συγκεκριμένο ρεπερτόριο στην επίθεση. Κάπως έτσι η Μπαρτσελόνα, που άργησε να «διαβάσει» την ελληνική αλλαγή στην αμυντική διάταξη, κρατήθηκε μπροστά στο σκορ. Μετά το 1^ο τάιμ-άουτ, ο Πασκουάλ έδειξε να θέλει να αποφύγει την «αλλαγή» πάνω στον Χουέρτας ω ς επιθετική κατεύθυνση, βελτίωσε την άμυνα στο side pick του Παναθηναϊκού και  βρήκε καλά τρεξίματα –κυρίως με τον Όλεσον- από μέσα προς τα έξω. Γενικά η Μπαρτσελόνα έπαιξε –στα διαστήματα του Ντόρσεη-  αρκετό pnr, κατάσταση που ανέδειξε την ικανότητα του Χουέρτας σε αυτό το κομμάτι, ενώ είχε γκαρντς έτοιμα να κυνηγήσουν   γύρω από τα double screens των γηπεδούχων για τους Κάρι-Μπράμος (καλός αμυντικός συγχρονισμός με τους ψηλούς που όποτε χρειαζόταν κάλυπταν τη πάσα σε πρώτο χρόνο κατά την έξοδο, με flash & recover).

-Πέρα από όλα αυτά, ο Παναθηναϊκός σπατάλησε το πλεονέκτημα της μαχητικότητας που επέδειξε στο ριμπάουντ, με τα πολλά του λάθη. 20 είναι πάρα πολλά για τέτοιο ματς.  Και μαζί, ένας από τους λόγους για τους οποίους η ελληνική ομάδα δε πήρε το τιμόνι του παιχνιδιού σχεδόν ποτέ στο παιχνίδι (εκτός της 1^ης περ.) Περίμενα κάτι καλύτερο εδώ. Σε αυτά τα παιχνίδια, ανεξαρτήτου άμυνας, δεν υπάρχει η πολυτέλεια για πεταμένες μπάλες. Η κακή κατάσταση του Ρόκο Ούκιτς  (ενός που χειρίζεται τη μπάλα με λίγα λάθη τουλάχιστον στη μεταφορά της) έχει παίξει σημαντικό ρόλο.Τη προκειμένη στιγμή δεν υπάρχει περιθώριο για ρίσκο. Ο Παππάς θα πρέπει να είναι έτοιμος, όσο και εάν ο Πεδουλάκης δε ρισκάρει με αυτόν γιατί χάνει συνοχή το μπακόρτ του και αυτό πλέον μπορεί να κοστίσει πολύ. Από την άλλη βλέποντας τη δομή της πράσινης επίθεσης, δε μπορώ να μη σχολιάσω την έλλειψη ενός post-5 στο ρόστερ. Ενός μεγάλου κορμιού, στο οποίο θα μπορεί να ακουμπήσει η επίθεση για να πάρει ανάσες, να φθείρει και ως συνέπεια η ομάδα να βελτιώσει και το αμυντικό  τρανζίσιον. Και αυτό γιατί ο Παναθηναϊκός δυσκολεύεται –όπως πέρυσι- να ανέβει στους 70-75 πόντους απέναντι σε πραγματικά καλή αμυντική ομάδα. Οι 44 πόντοι του πρώτου ημιχρόνου (παρά την εξαιρετική προσπάθεια της επανάληψης) στο μέλλον θα είναι καταδικαστικοί..

Σίγουρα η Μπαρτσελόνα βοηθά τον Παναθηναϊκό να καταλάβει πράγματα για τον εαυτό του. Οι Καταλανοί παραδοσιακά σε αυτή τη φάση είναι εξαιρετικοί όμως δεν ορκίζομαι ότι μπορούν να εκτελέσουν τα ίδια πράγματα επιτυχημένα σε ένα ματς του φάιναλ-φορ.. Για την ομάδα του Αργύρη Πεδουλάκη σκοπός είναι να βρεί δικλείδες για να μπορεί να βγάζει γρήγορα το κάρο από τη λάσπη στη διάρκεια ενός 40λεπτου. Και με την παρούσα δομή του παιχνιδιού και αυτό το ρόστερ, η μόνη διέξοδος είναι η άμυνα και η δημιουργία καλύτερων συνθηκών για περιφερειακό σουτ. Έτσι κι αλλιώς, εκεί θα καταφύγουν οι πράσινοι και πάλι στο μέλλον, είναι γνωστό σε όλους. Απέναντι στις καλές αμυντικές ομάδες, η ρουλέτα του του τριπόντου θα κρίνει τα πάντα για τον Παναθηναϊκό φέτος..

Η ΥΠΟΜΟΝΗ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ..

Σπουδαία αρετή στη ζωή αλλά και στο μπάσκετ.. Πάμε να πούμε δύο λόγια και για το παιχνίδι του Φαλήρου.

-Ο Ολυμπιακός είχε υπομονή σε ένα παιχνίδι που έκρυβε πολλούς κινδύνους. Υπομονή να ακολουθήσει τους βασικούς πυλώνες του πλάνου του αλλά και υπομονή με τον ίδιο του τον εαυτό, σε μια περίοδο που προσπαθεί να ανακτήσει καταστάσεις που χαρακτήριζαν το παιχνίδι του και να βάλει μερικές καινούργιες σε αυτό.

Περίμενα καλύτερο ποιοτικά ματς στο ΣΕΦ, ορμώμενος από το δείγμα του 1^ου ματς της regular season μεταξύ των δύο ομάδων. Είναι δύο σύνολα που ψάχνουν το ανοιχτό γήπεδο, έχουν πολύ καλά τρεξίματα και μπορούν να βάλουν κατά διαστήματα φωτιά στο παρκέ. Βέβαια η Ουνικάχα έχει βασικές ανορθογραφίες στο ρόστερ, ιδιαίτερα στη περιφερειακή γραμμή που αντανακλά στο δημιουργικό κομμάτι, γεγονός στο οποίο πάτησε ο Ολυμπιακός.

Ήταν εμφανές ότι όσο περνούσε ο χρόνος, ο μόνος τρόπος  για να πάρει πόντους η ισπανική ομάδα ήταν το τρανζίσιον παιχνίδι. Από τη στιγμή που οι ερυθρόλευκοι βρήκαν defensive stops σε αυτές τις καταστάσεις πήραν κεφάλι για τα καλά.

*Πέραν της transition defense, η άμυνα του Ολυμπιακού στο μισό γήπεδο ήταν εξαιρετική. Θα έλεγα ότι δεν άφησε κυριολεκτικά κανένα περιθώριο στους Ισπανούς, να κινηθούν ελεύθερα ή να κυκλοφορήσουν τη μπάλα, δημιουργώντας τους  μεγάλη δυσκολία στο κομμάτι της ανάπτυξης. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας επέλεξε να αμυνθεί με hedge out όταν τα «4» του (Πρίντεζης, Πετγουέη) αναμιγνύονταν αμυνόμενοι σε καταστάσεις pick & roll ενώ χρησιμοποίησε το γνωστή step back επιλογή με τα «5» του, κατά την οποία ο ψηλός μένει πίσω μετά το σκριν. Οι ερυθρόλευκοι δεν είχαν πρόβλημα σε αυτό το κομμάτι μιας και από την Ουνικάχα λείπει ο εξαιρετικός pick & roll δημιουργός (ο πιο ικανός της γκαρντ σε αυτόν τον τύπο επίθεσης, Κάλογουεη, απουσίαζε). Από την αμυντική του επίδοση ο Ολυμπιακός βοηθήθηκε ώστε να δουλέψει την υπομονή του απέναντι στην περιφερειακή δυστοκία και σταδιακά ανταμείφθηκε για αυτό, όταν και οι φιλοξενούμενοι στέρεψαν παντελώς σε επιθετικές λύσεις. Τα πραγματικά στατιστικά έδειξαν μια Μάλαγα η οποία είχε πολύ άσχημα ποσοστά ευστοχίας και έχασε κατά κράτος τη μάχη των ριμπάουντς. Μιλάμε για στοιχεία που δείχνουν το πρόβλημα των φιλοξενούμενων απέναντι στην άμυνα του Ολυμπιακού.

Σημείωση: Για μια ακόμα φορά θα αναφέρω το πόσο έχει βελτιωθεί ο Γιώργος Πρίντεζης στη περιφερειακή άμυνα. Είναι πλέον αρκετά αποτελεσματικός ώστε να ματσάρει ικανούς περιφερειακούς slashers κυνηγώντας μέχρι τέλους.

-Ο Χουάν Πλάθα εγκλωβίστηκε στη «φτώχεια» της ομάδας του στο σετ παιχνίδι από τη στιγμή που «σίγησε» ο Τούλσον (μια ακόμα ερυθρόλευκη αμυντική επιτυχία, πρόκειται για πολύ καλό σουτέρ). Αν και διαθέτει δύο πολύ καλά post-3 (Σουάρεθ, Κουζμίνσκας) δεν έβαλε ποτέ με συνέπεια τη μπάλα στο ζωγραφιστό όπως έκαναν σε μεγάλη ποσότητα οι γηπεδούχοι. Εκτός του πολύ αποτελεσματικού Περπέρογλου (είναι περιττό να επαναλαμβάνουμε συνεχώς ότι η post offense του είναι μέσα στα plays ασφαλείας των πρωταθλητών) ο Ολυμπιακός έδωσε –με επιμονή- μπάλες χαμηλά στα χέρια του Μπέγκιτς με στόχο την δημιουργία (το κάθετο κόψιμο του Πρίντεζη ήταν μια καλή περίπτωση) ή την εκτέλεση. Κυρίως αποσκοπεί να βάλει τον Σλοβένο πιο «μέσα» στην επίθεση της ομάδας και να κερδίσει από αυτόν. Το θετικό ήταν ότι ο Μπέγκιτς βρισκόταν στο παρκέ στο πρώτο πεντάλεπτο της επανάληψης που οι ερυθρόλευκοι άρχισαν σταδιακά να ξεφεύγουν. Το έκαναν όταν μπήκε ο Ντάνστον.. Το positioning και τα πολύ δυνατά χέρια του Αμερικανού δε ματσάρονται εύκολα και ο ίδιος έκανε ένα πολύ καλό παιχνίδι τελειώνοντας με 12π. (5/5 2π.) 6 ριμπ.-2 μπλοκς ενώ συνολικά ο Ολυμπιακός πήρε από τη θέση «5» 24 πόντους (9/14 2π.) 14 ριμπ., νούμερα καλά σε σχέση πάντα με τη μέχρι τώρα παραγωγικότητα των σέντερ του. Υπάρχουν ιδιαιτερότητες στα χαρακτηριστικά των παικτών και εκεί έγκειται η δουλειά στη λεπτομέρεια. Ο Σίμονς για παράδειγμα δε μπορεί να τελειώσει μετά από πικ και  κάθετη πάσα εάν δε πάρει τη μπάλα κοντά στο καλάθι ώστε να σηκωθεί κατευθείαν. Δε μπορεί να βάλει τη μπάλα κάτω για δύο ντρίμπλες (όπως ο Ντάνστον) και να πλησιάσει.

-Στο επιθετικό κομμάτι σίγουρα φάνηκε η κακή βραδιά του Βασίλη Σπανούλη (2π. με 1/12σ.) στη συνολική παραγωγικότητα της ομάδας αλλά και το φετινό συν του Ολυμπιακού να έχει ικανούς δημιουργούς στο ρόστερ του στα πρόσωπα των Σλούκα και Λοτζέσκι, οι οποίοι μπορούν να αποφασίσουν και να κυκλοφορήσουν τη μπάλα με μεγάλη ταχύτητα. Σαφώς από τα καλύτερα κομμάτια του φετινού Ολυμπιακού. Βεβαίως η μεγάλη διαφορά έγινε στα ριμπάουντς όπου οι ερυθρόλευκοι κέρδισαν τις μισές διεκδικούμενες μπάλες κάτω από το καλάθι της Ουνικάχα (21 ριμπάουντς/42 διεκδικήσεις). Πολύ σπουδαία δουλειά εδώ για την ελληνική ομάδα που επίσης κέρδισε κατά κράτος και τη μάχη των κατοχών. Αν βάλουμε στην εξίσωση την αμυντική του συνέπεια που κράτησε τον αντίπαλο σε χαμηλό ποσοστό, καταλήγουμε στο γιατί οι γηπεδούχοι νίκησαν εύκολα σε μια μέτρια επιθετική βραδιά για τους ίδιους.

-Ο Ολυμπιακός σιγά σιγά «αναρρώνει». Έχει δρόμο ακόμα, μη γελιέστε. Το πρόγραμμα στη προκειμένη φάση τον βοηθά, με συνεχόμενα ματς στην Αθήνα. Η επιστροφή του Πέτγουεη είναι πολύ σημαντική για την ισορροπία στο ροτέησιον του Γιώργου Μπαρτζώκα και περιμένω να δω πως θα «βάλει» και τον Μούν μετά το ματς του ΟΑΚΑ, όταν και η ομάδα θα μπορεί να αγωνιστεί κομπλέ και στην Ευρωλίγκα. Δε νομίζω ότι πλέον με την παρουσία του Κόλινς μπορούμε να συζητάμε για έξτρα περιφερειακό και την απόκτηση ενός τέτοιου. Η ομάδα έχει την πολυτέλεια να βγάζει τρία γκαρντς από πίσω (Σλούκα, Κόλινς, Κατσίβελη) συν τον Λοτζέσκι και σε αυτούς θα πρέπει να στηριχτεί, δουλεύοντας περισσότερο τώρα στη διακοπή με τον Κόλινς. Το σημαντικό για τον Ολυμπιακό αυτή τη στιγμή είναι αυτή η ανοδική πορεία να συνεχιστεί, έστω και με μικρά βήματα. Το ΟΑΚΑ θα είναι ένα σημαντικό τεστ για τις δυνάμεις της ομάδας, ο δικός της καθρέφτης για τη δουλειά που θα έχει γίνει τον τελευταίο καιρό..

Υ.Γ: Ο Μπλάγκοντα Σέκουλιτς είναι η επιλογή του Ζέλικο Ομπράντοβιτς για τη θέση «5» μετά τον τραυματισμό του Βίντμαρ και την ολιγοήμερη (10) απουσία του Ζόριτς. Ο «Σέκου» έκανε  πολύ καλή χρονιά στα Κανάρια και την ACB (17.7π. με 63% 2π.-40% 3π. και 7.1 ριμπ. πολύ καλά νούμερα..) αλλά κάτι μου λέει ότι η Φενέρ χρειαζόταν μια αμυντική ένεση στη θέση. Με αυτόν και τον Τουρκιλμάζ (προδιαγραφές να βγεί και πιο έξω από τη ρακέτα παρά τα 2.14μ, δεν είναι ο κλασσικός low post ψηλός)ο Ζοτς φρεσκάρει τη θέση «5» αλλά έχω την αίσθηση ότι χάνει αρκετά σε δύναμη. Θα δείξει η συνέχεια..

Υ.Γ1: Η Μακάμπι αυτοκτόνησε στη Μαδρίτη. Χωρίς εισαγωγικά.. Σπάνια χάνει ματς που τα έχει πάει εκεί που θέλει ο Μπλατ. Πολλά λάθη, αναίτια, οι Ισραηλινοί. Η Ρεάλ έχει καταλάβει ότι έχουμε μπεί σε playoff-basketball mood και πρέπει να κάνει το ίδιο για να επιβιώσει..

Υ.Γ2: Το Μιλάνο σίγουρα από την άλλη το έχει καταλάβει.. Σας έγραψα την προηγούμενη εβδομάδα ότι μετά από καταστάσεις όπως η τραγική ήττα της Πόλης, θα φανεί τι προπονητή έχεις.. Φάνηκε. Άξιος.. Οι Λομβαρδοί (πέρα από το ματς με τη Φενέρ) έχουν δυναμώσει πολύ την άμυνα τους. Ειδικά όταν βρίσκετε στο παρκέ ο Μος μοιάζουν να παίζουν με παίκτη παραπάνω όπως μου είπε ο φίλος "Stonerook".. 

Υ.Γ3:  Από την άλλη ο Ζοτς έχει να λύσει πολλά προβλήματα. Δεν είναι το βαθμολογικό κομμάτι το πιο δύσκολο να ανατραπεί αλλά το αγωνιστικό αυτή τη στιγμή. Έχω πεί ότι η φετινή Φενέρ δεν έχει defensive stoppers στο ρόστερ της και για αυτό δε μπορεί να "χτίσει" τα πλεονεκτήματα της σαν ομάδα (ελλείψει βάσεως). Περιμένω με πολύ ενδιαφέρον την αντίδραση του Ομπράντοβιτς.

Mπείτε στη παρέα μας στο Facebook

https://www.facebook.com/pages/Hoopfellasgr/559656750730274