Ξανά ανάλυσε το..

Το Hoopfellas γράφει για την Εθνική Εφήβων σχολιάζοντας τα τεκταινόμενα εντός και εκτός των τεσσάρων γραμμών του παρκέ..

Το περιστατικό με πρωταγωνιστή τον κόουτς Παπαθεοδώρου έχει μονοπωλήσει το ενδιαφέρον από εχθές. Τα γεγονότα είναι αδιαμφισβήτητα και η γραμμή μεταξύ σωστού λάθους πολύ λεπτή. Βλέπω μεγάλο προβληματισμό στα σχόλια σας και για αυτό αποφάσισα να διατυπώσω τη δική μου (όχι τη σωστή ή λάθος, απλά τη δική μου) άποψη και προσέγγιση πάνω στο θέμα με λίγες κουβέντες..

Προσοχή: Το άρθρο αυτό γράφεται από έναν ορκισμένο φαν του Μπόμπι Νάιτ και θαυμαστή του Ντούλε Βουγιόσεβιτς

Η πιο πιθανή εκδοχή των πραγμάτων θέλει τον μποφοριασμένο, από το φάουλ του Μουράτου, κόουτς να ακούει τον παίκτη (ή την άκρη του πάγκου, σε αυτές τις περιπτώσεις δεν έχει πολύ σημασία..) να αντιδρά αποδοκιμάζοντας την απόφαση, ρισκάροντας τεχνική ποινή και μετά το βίντεο μιλά από μόνο του.. Αυτό εξηγεί (όχι δικαιολογεί) το story αν και στο βίντεο ο νεαρός PG δε φαίνεται να αντιδρά στην απόφαση. Οποιαδήποτε άλλη εκδοχή (π.χ. ο Κόνιαρης  "πλήρωσε" το λάθος που έγινε στον αγωνιστικό χώρο) με οδηγεί σε scouting report για το ..ψυχολογικό προφίλ του κόουτς. Το αίτιο όμως έχει μικρότερη σημασία..

Πάμε στη δική μου γνώμη λοιπόν.. Από τη μικρή μου πείρα  στο χώρο και πάντα όσον αφορά αυτές τις βαθμίδες, μπορώ να σας βεβαιώσω ότι σε σύνολα αυτών των ηλικιών, ο κόουτς είναι λίγο πιο κάτω από τον.. Θεό. Έτσι ακριβώς όπως το γράφω. Αυτή η εικόνα έχει ριζώσει πίσω από το βλέμμα και βαθιά μέσα στον εσωτερικό κόσμο των παιδιών. Είναι παράλληλα πρότυπο, δάσκαλος, παιδαγωγός και πατέρας. Ο κόουτς λοιπόν έχασε την ψυχραιμία του σε εκείνο το σημείο και είμαι απέναντι του σε αυτό. Ασυζητητί.. Ούτε αεροπλάνα, επιστροφές και απολύσεις, ούτε εισαγγελείς ούτε τίποτα από όλα αυτά κύριοι. Απλά δε χρειαζόταν κόουτς στη συνέντευξη να πείς ότι δε τον ακούμπησες. Δε διώκεσαι νομικά, δεν απολογείσαι για το εάν τον ακούμπησες ή όχι αλλά γιατί η συμπεριφορά σου ήταν άσχημη. Και δε μιλάω ούτε για το σπρώξιμο στον Μουράτο ούτε καν για το ( χοντρό ίσως για τους περισσότερους για εμένα όχι) πέταγμα της διαπίστευσης. Αυτά για εσάς μπορεί να είναι αξιόποινα, για εμένα δεν είναι καν άξια συζήτησης.. Ο κόουτς Παπαθεοδώρου μπορούσε πολύ απλά να βγεί και πεί πως "ζητώ συγνώμη για την εικόνα αυτή που αναγκαστήκατε να παρακολουθήσετε όμως παραπέρα δεν έχω να απολογηθώ γιατί  αντέδρασα έτσι απέναντι στο παιδί μου.. (το "παρά μόνο και εφόσον μου ζητηθεί από τον πατέρα του" αλλάζει το νόημα της δήλωσης και για αυτό δε συνίσταται..) Συγνώμη, κακιά στιγμή. Και σαν ΕΟΚ θα φρόντιζα να τον γειώσω άσχημα αλλά ενδοοικογενειακά, τουλάχιστον στη παρούσα φάση.

Επειδή όμως κανείς μας δε μπορεί να ξέρει την "πραγματική" εικόνα, η άποψη μου είναι ότι ο κόουτς πρέπει να κριθεί μόνο από τα ίδια τα παιδιά. Τους παίκτες του. Αυτοί θα αποφασίσουν για το πως νιώθουν πλέον απέναντι του  για αυτό που έγινε. Και να είστε σίγουροι πως ξέρουν από την πρώτη στιγμή που ακολούθησε τα συναισθήματα τους.. Εάν όντως ο Κόνιαρης και οι συμπαίκτες του τον νιώθουν σαν πατέρα τους, ίσως γελάνε με όλα αυτά που γράφονται στην Ελλάδα από εχθές. Σε αυτή την περίπτωση η δήλωση του παιδιού-προστασία στον προπονητή του βγήκε μέσα από την καρδιά του και όχι από κάποιον συμβουλάτορα. Αν όχι όμως, μια τέτοια σκηνή μπορεί να δηλητηριάσει το μυαλό αυτών των παιδιών και της ομάδας και αυτό θα φανεί στο παρκέ, σήμερα κιόλας. Αφήστε λοιπόν τα παιδιά να αποφασίσουν πως νιώθουν για τον προπονητή τους και περιμένετε να μας το ανακοινώσουν μέσα στο παρκέ..

Όπως καταλαβαίνετε, ο τίτλος του άρθρου ("Ξανά ανάλυσε το") απευθύνεται σε όλους -στον κόουτς, την ομοσπονδία, εμάς τους ίδιους που σχολιάζουμε- εκτός των παιδιών. Αυτά το έχουν αναλύσει καιρό τώρα και ξέρουν τι πραγματικά συμβαίνει.. 

Υ.Γ: Πριν λίγο καιρό, ο Ντούλε Βουγιόσεβιτς έπιασε με άγριες διαθέσεις τον Μπόγκνταν Μπογκντάνοβιτς από τον λαιμό.. Eπειδή η σχέση του προπονητή με τον συγκεκριμένο παίκτη είναι ακριβώς "πατρική" (και έχει γερά θεμέλια) το περιστατικό σχολιάστηκε απλά και προσπεράστηκε γιατί αυτό βγήκε από την ίδια την ομάδα. Οι δηλώσεις του Ντούλε βέβαια περί παιδαγωγικών μεθόδων της παλαιάς πρωσικής σχολής μάλλον ελάφρυναν περισσότερο το κλίμα (το ακόμα πιο αστείο είναι ότι τις πιστεύει..)

Υ.Γ1: Αντίθετα, ο θρυλικός "General" Μπόμπι Νάιτ κάποτε απολύθηκε από τους Hoosiers για ανάλογη συμπεριφορά. Η ταμπέλα του "πατέρα" δε δικαιολογεί πάντα τέτοιες συμπεριφορές ειδικά όταν γίνονται κατ'εξακολούθηση.. Και εδώ η απόφαση "πάρθηκε" ουσιαστικά από το "παιδί" του..

Η ΟΜΑΔΑ

Μου αρέσει πολύ, σας το έγραψα από την αρχή στα σχόλια. Βλέπω "κάτι" σε αυτό το γκρούπ. Μέταλλο, χαρακτήρα, δουλειά και πολύ ιδρώτα που σαφώς πιστώνονται  στον κόουτς Παπαθεοδώρου (αλλάξτε τσιπάκι, περάσαμε σε καθαρά αγωνιστικά πλαίσια..). Η ομάδα μας έχει αρκετό βάθος, ειδικά στο backcourt όπου απαρτίζεται από παιδιά να πιέσουν τη μπάλα στην άμυνα και να την σπρώξουν γρήγορα στην επίθεση. Ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος είναι πραγματικά απολαυστικός. Ειλικρινά σε αυτό το τουρνουά αυτό που ξεχωρίζω σε αυτό το παιδί δεν είναι η φοβερή αντίληψη του αθλήματος που τον χαρακτηρίζει και αποτελεί το μεγάλο του εφόδιο για να σταδιοδρομήσει στη καριέρα του αλλά η νοοτροπία του και ο τρόπος που χειρίζεται τον εαυτό του αγωνιστικά και συναισθηματικά μέσα στο παιχνίδι. Credit και στους προπονητές του στον Παναθηναϊκό για αυτό καθώς είναι φανερά τα σημάδια της ενεργής συμμετοχής του στην περυσινή προσπάθεια των πρωταθλητών, σε όλα τα επίπεδα που αφορούν το παιδί. Μαζί με τον Δημήτρη Σταμάτη είναι οι πιο έτοιμοι παίκτες αυτή τη στιγμή, ενώ arguably ο Παπαγιάννης είναι το μεγαλύτερο prospect και ο Κόνιαρης αυτός που μπορεί να ξεπεράσει στη συνέχεια -λόγω προδιαγραφών- όλους τους περιφερειακούς. Μου αρέσει το agressiveness του Σταμάτη, τον οποίο ο Παπαθεοδώρου εμπιστεύτηκε ίσως παραπάνω από όσο έπρεπε στο τέλος εχθές με το σκεπτικό ότι είναι ο καλύτερος ένας με έναν παίκτης του. Credit επίσης στον τρόπο που η άμυνα μας μειώνει τον χώρο δράσης του αντιπάλου ενώ είναι φανερό ότι η επίθεση μας έχει δουλευτεί με γνώμονα την υπομονή και είναι δημιουργική. Με τον Χαραλαμπόπουλο μπαλαντέρ στα φόργουορντς, η εθνική έχει τη δυνατότητα να αλλάζει το..δέρμα της και να μετατρέπεται από μια fast pace ομάδα σε μια big unit που σαρώνει το ριμπάουντ. Εχθές κερδίσαμε με αστεία ποσοστά, πετυχαίνοντας περισσότερους πόντους στο ανοικτό γήπεδο από την ισπανική ομάδα και κυριαρχώντας στις κατοχές. Η ομάδα είναι καλή, αυτό είναι φανερό. Μπορεί να νικήσει τον οποιονδήποτε αν και όσο προχωράμε στο τουρνουά, το μονοπάτι γίνεται πιο δύσβατο. Θα είναι ένα τεστ για αυτά τα παιδιά και τον χαρακτήρα της ομάδας.. Ας δούμε το σημερινό ματς και μιλάμε..