ΑΙΜΑ ΚΑΙ ΑΜΜΟΣ..

Σε δύο πολύ δυνατά (από όλες τις απόψεις) ματς οι ελληνικές ομάδες έμειναν όρθιες προτάσσοντας την παραδοσιακή αγωνιστική «σκληράδα» που εκφράζει η σχολή μας. Στάση ΣΕΦ για το τραίνο της ΤΣΣΚΑ, σημαντικό διπλό στο Βερολίνο για τον Παναθηναϊκό. Το Hoopfellas σχολιάζει..

Περίμενα πως και πως αυτή την αγωνιστική γιατί όπως σας είχα πεί θεωρούσα ότι θα δώσει κατεύθυνση στην πορεία των ομάδων μας, μέσα από δύο πολύ σημαντικά παιχνίδια. Και οι δύο λοιπόν βγήκαν ζωντανοί βιώνοντας δύσκολες καταστάσεις σε δύο τελείως διαφορετικής προσέγγισης ματς. Ο Ολυμπιακός έχει βάλει ..το πόδι του στο πλεονέκτημα έδρας, ειδικά αν καταφέρει και κερδίσει στο Νόβγκοροντ την ερχόμενη Πέμπτη. Ουσιαστικά αυτός είναι ο στόχος, η δυάδα δηλαδή γιατί είναι φανερό (κοιτάζοντας στον άλλο όμιλο και τους πιθανούς αντιπάλους) ότι είτε η πρώτη είτε ή δεύτερη θέση, δεν έχουν διαφορά μιας και με την πρωτιά δε διασφαλίζεις καλύτερο ματσάρισμα. Στην ίδια θέση θα μπορούσε να είναι και ο Παναθηναϊκός εάν είχε κλείσει όπως έπρεπε το ματς στη Βαρκελώνη. Δε το έκανε. Το διπλό στο Βερολίνο όμως (ειδικά με τον τρόπο που εξελίχτηκε) δημιουργεί τις συνθήκες για να αναρριχηθεί η ομάδα ακόμα και μέχρι το πλεονέκτημα έδρας στη καλύτερη περίπτωση που δεν είναι τόσο μακρινή αν η ομάδα του Ιβάνοβιτς στο ντεμπούτο του Λαουάλ στο Τελ Αβίβ πιάσει συνολικά υψηλά αμυντικά στάνταρντς. Η Μακάμπι (που αυτή τη στιγμή δείχνει να ξεχωρίζει στη μάχη του πλεονεκτήματος) δεν είναι καλύτερη όπως όλοι τριγύρω την διαφημίζουν μετά το ξεκίνημα του TOP-16. Πιο φορμαρισμένη σίγουρα, καλύτερη όχι.

Πάμε να κάνουμε δύο-τρία σχόλια για το κάθε ματς..

-Ο Ολυμπιακός με ενθουσίασε με την ένταση που έβγαλε στο παρκέ απέναντι στην ομάδα του Δημήτρη Ιτούδη. Με  ε ν θ ο υ σ ί α σ ε. Και ξέρετε ότι δεν γράφω εύκολα τέτοια σχόλια. Οι ερυθρόλευκοι μου έβγαλαν εικόνες την Πέμπτη το βράδυ από την ομάδα που για δύο χρόνια έφτασε σε συνεχόμενους τίτλους στη διοργάνωση, παίζοντας ανά διαστήματα ολοκληρωτικό μπάσκετ, χτίζοντας πάνω στην πολύ διαβασμένη άμυνα του η οποία αποδείχθηκε έτοιμη σωματικά και πνευματικά να αντικρούσει την επίθεση του ρωσικού τανκ. Πάνω από όλα, ο Ολυμπιακός απέδειξε, κυρίως στον ίδιο του τον εαυτό, το πόσο ανταγωνιστικός είναι απέναντι στην καλύτερη ομάδα της διοργάνωσης μέχρι σήμερα.  Γιατί ανεξάρτητα με το έχει γραφτεί από προχθές (και μετά την προ ολίγων ωρών νέα ήττα της αρκούδας από την –εξαιρετική- Κίμκι) η ομάδα του Ιτούδη έχει συνολικά μέχρι σήμερα παρουσιάσει την καλύτερη λειτουργία και το πιο ποιοτικό μπάσκετ μέχρι σήμερα.

Credit στον κόουτς Σφαιρόπουλο και ένα μεγάλο μπράβο από κάποιον που αμφέβαλλε σοβαρά για το πώς θα κουμαντάρει το μεγάλο καράβι στο λιμάνι μετά την –όχι τόσο επιτυχημένη από απόψεως ποιότητας μπάσκετ- θητεία του στον Πανιώνιο. Όντως κόουτς, διαθέτεις ένα από τα καλύτερα ρόστερς της Ευρώπης όμως έχεις καταφέρει να το εκμεταλλευτεί στο έπακρο, πηγαίνοντας πιο βαθιά από τον καθένα. Τότε είχα ευχηθεί να με διαψεύσεις και μακάρι στο τέλος της περιόδου να το κάνεις με τον πιο εμφατικό τρόπο.

Ο Ολυμπιακός ήταν πολύ διαβασμένος εφαρμόζοντας πιστά το πλάνο που είχε χαράξει όλη την εβδομάδα. Μπουνιά στο μαχαίρι.. Επιθετική άμυνα στην καλύτερη pick & roll επίθεση της διοργάνωσης σήμερα. Λεπτομερειακό διάβασμα, υψηλός βαθμός συγκέντρωσης των παικτών ανάλογα με την κατάσταση που είχαν μπροστά του και κυρίως aggressiveness που ονειρεύεται ο κάθε κόουτς και ηλεκτρίζει την κερκίδα. Προσέξτε.. Θα σας μιλήσω για την πραγματικότητα των 4 γραμμών.. Ο Ολυμπιακός είχε απέναντι του ένα «τέρας» του pick & roll με πολλά πλοκάμια. « Έχων κέρατα επτά και κεφαλάς δέκα..» Ο Μίλος Τεόντοσιτς του σήμερα (σε αυτό το κομμάτι) είναι «σημείο της αποκάλυψης» όπως υπήρξε κάποτε ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους. Στις 10 άριστες pick & roll άμυνες θα δεχτείς πόντους στις 6-7 από αυτές γιατί μιλάμε για επίθεση στο υπέρτατο επίπεδο. Οι ερυθρόλευκοι λοιπόν παίρνουν άριστα σε αυτό το κομμάτι. Show & recover απέναντι στον Ουίμς (και με τον Ντάνστον και με τον Χάντερ), πολύ ενεργητικό hedge out απέναντι στον Τεόντοσιτς (και κατ’επιλογή στα plays που έτρεχε ο Ντε Κολό ανάλογα με την κατεύθυνση που έπαιρνε μετά το pick) το οποίο εξελισσόταν σε καθαρό trapping όταν 1.) ο Σέρβος κινούταν προς τις γωνίες και όχι προς τον άξονα και 2.) όταν ο χρόνος της επίθεσης των Ρώσων τελείωνε. Στόχος:  Να μην αναμειγνύεται ο Σέρβος γκαρντ στην τελική απόφαση (δημιουργία εκτέλεση) της επίθεσης της «αρκούδας», βγάζοντας τη μπάλα από τα χέρια του νωρίτερα. Το τελικό ast/turnover ratio των φιλοξενούμενων (15 τελικές/16 λάθη) είναι αποστομωτικό. Αυτός ο Ολυμπιακός δείχνει ότι αμύνεται σαν «ένα», με τον κάθε παίκτη της πεντάδας του να μπορεί να σταθεί αμυντικά σε κάθε σημείο, σε κάθε γραμμή του παρκέ (οι κοντοί χαμηλά, οι ψηλοί στην περίμετρο)..

-Ο Ιτούδης δοκίμασε πολλά πράγματα όμως η επιθετική άμυνα των γηπεδούχων είχε πλήξει το spacing της επίθεσης του με συνέπεια να μη βρίσκει τα γνωστά σουτ με τον Φριντζόν από τις γωνίες (πάλι μέσα από από pnr καταστάσεις) ή από το φτερό. Προσπάθησε με την άμυνα του στο τέλος να κρατήσει τη μπάλα στις γωνίες ώστε να μην επιτρέψει επίθεση από τον άξονα. Παρέταξε διάφορα σχήματα παίζοντας με το μέγεθος (Ουίμς-Ζοζούλιν-Νίκολς ενδιάμεσοι για να ματσάρει το μειονέκτημα ύψους στο «5» με τον Χάινς, Κορόμποφ στο «4» για το ποστ παιχνίδι του Πρίντεζη) αλλά προδόθηκε από τα αργά recovers των παικτών του απέναντι σε μια ομάδα που στη δική της άμυνα καλύπτει αποστάσεις με εντυπωσιακή ταχύτητα. Για αυτό και ο αδύναμος σε αυτό το κομμάτι Κάουν έμεινε στο παρκέ μόνο 10 λεπτά.. Τα πόδια και πνευμόνια του φορμαρισμένου Τζάκσον έλειψαν πολύ στον κόουτς Ιτούδη που σε πολλά σημεία δε μπόρεσε να τρέξει μαζί με τους γηπεδούχους, ειδικά στη δεύτερη περίοδο όπου ο ΟΣΦΠ σκόραρε 32 πόντους.

-Σε όλες σχεδόν τις αναρτήσεις μας, κάθε μα κάθε εβδομάδα από την αρχή της σεζόν, υπογραμμίζαμε ότι ο Ολυμπιακός θα είναι άλλη ομάδα με τον Γιώργο Πρίντεζη στο παρκέ. Ά λ λ η ομάδα.. Και αυτό έχει φανεί από την πρώτη στιγμή της επιστροφής του Συριανού φόργουορντ στο παρκέ. Είναι  δύσκολο να εξηγήσω με λέξεις το πόσο  πολύ βοηθά τον Ολυμπιακό το ποστ παιχνίδι του Πρίντεζη (και σε δεύτερη φάση η ικανότητα να βάλει τη μπάλα στο παρκέ στα close outs). Φθορά στην αντίπαλη φροντκόρτ, ανάσες στα γκαρντς, προϋποθέσεις για καλό αμυντικό τρανζίσιον. Credit και στον Οθέλο Χάντερ που έκανε πολύ καλό παιχνίδι. Είναι σε αρκετά καλή κατάσταση θυμίζοντας μου λίγο τον παίκτη που έλαμψε στα περυσινά ιταλικά play-offs. Μακάρι να συνεχίσει έτσι. Το μπάκ-απ «5» είναι κομβικό για τους ερυθρόλευκους..

Ο Παναθηναϊκός βρέθηκε σε μια πρωτόγνωρη κατάσταση, στα αποδυτήρια, μετά το πρώτο 20λεπτο όταν και γύρισε από τη παιδική χαρά στη ..μαμά του δαρμένος. Μιλάμε για μιας ομάδα που παραδοσιακά δέρνει αυτή τον αντίπαλο. Και εκεί εστίασε ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς («δύναμη στη δύναμη» όπως χαρακτηριστικά ζήτησε).. Οι πράσινοι επέστρεψαν με εμφανώς πιο physical διάθεση δείχνοντας ενοχλημένοι με το σκηνικό του πρώτου ημιχρόνου.

Ουσιαστικά ο Παναθηναϊκός γύρισε το ματς όταν άρχισε να πιέζει πραγματικά τη μπάλα πιο ψηλά, απλώνοντας την άμυνα του στα 4/4 με παγίδες, αφήνοντας τον Διαμαντίδη στην πίσω γραμμή.  Η Άλμπα είναι ανοιχτό βιβλίο. Ομάδα με «Ο», με ταβάνι παραγωγικότητας  απέναντι σε μια δυνατή και διαβασμένη ομάδα, καθώς η δυσκολία να σκοράρουν από την περίμετρο ήταν φανερή και μοναδική σωσίβια λέμβο το επιθετικό ριμπάουντ που κυνηγούν μανιασμένα. Η απλωμένη man to man άμυνα του Ιβάνοβιτς συνοδεύτηκε από hedge outs στο μισό γήπεδο (με τον Μαυροκεφαλίδη) με αποκλειστικό στόχο την αύξηση του βαθμού δυσκολίας στην εισαγωγή της μπάλας στο ζωγραφιστό, κατάσταση που συντηρούσε τους Γερμανούς στο τιμόνι. 24 λάθη «έγραψαν» κύριοι οι παίκτες του Σάσα Ομπράντοβιτς, πρόβλημα που αποτυπώθηκε στην εικόνα της ομάδας να αδυνατεί να κυκλοφορήσει τη μπάλα στο δεύτερο ημίχρονο.

-Για τον Ιβάνοβιτς και τα πολλά σχόλια που γράφτηκαν εδώ μέσα το ίδιο βράδυ και την επόμενη του ματς.. Ναι, έπαθα εγκεφαλικό όταν τον είδα στο 2’37’’, με τον αντίπαλο να πιέζει στα 4/4, να αποσύρει τον Νέλσον. 23 δευτερόλεπτα μετά και σε δύο κατοχές ο Παναθηναϊκός δεν έχει περάσει το κέντρο, έχει γράψει 2 λάθη βάζοντας την Άλμπα μέσα πάλι στο παιχνίδι (με ένα 4-0).  Στο 2’14’’ επαναφέρει τον Αμερικανό (μόλις 23’’ μετά την αλλαγή) αποδεχόμενος ουσιαστικά το λάθος που πήγε να κοστίσει το ματς σε μια στιγμή που χρειάζονται απλές και πρακτικές αποφάσεις. Ο Νέλσον δε βγαίνει από το παρκέ τη στιγμή που στην εισαγωγή της μπάλας (και με τους ρεφ να αφήνουν την επαφή στο μάξιμουμ) πέφτουν κορμιά. Ο Διαμαντίδης για ευνόητους λόγους πλέον σε μια τόσο physical κατάσταση δε μπορεί να απεμπλακεί από την άμυνα ώστε να πάρει τη μπάλα ενώ ο Αμερικανός έχει το κορμί και τα πόδια να κάνει τον κάθε αντίπαλο στην άκρη (ή και στο..πάτωμα εάν χρειαστεί) και να βγεί στην μπάλα. Εκεί θέλεις δύο γκαρντς (και Διαμαντίδη και Νέλσον) με τον Αμερικανό να σου μεταφέρει με ασφάλεια τη μπάλα στο δεύτερο μισό.

Από την άλλη όμως πιστώνω στον κόουτς ότι βρήκε το σωστό σχήμα στη φροντκόρτ (μετά την τρικυμία του πρώτου ημιχρόνου)με τους Μαυροκεφαλίδη-Γκιστ ώστε να ανακάμψει η ομάδα και στις δύο πλευρές του παρκέ ενώ ισορρόπησε το ριμπάουντ με την heavy lineup (το έχει ξαναδοκιμάσει και η κατάσταση στη δεύτερη περίοδο φώναζε να το κάνει πάλι) και τους Φώτση-Γκιστ στα φόργουορντς. Ο Αμερικανός φόργουορντ ήταν ο παίκτης που άλλαξε το μομέντουμ στην επανάληψη ματσάροντας το physicality των γηπεδούχων και αλλάζοντας τα δεδομένα εντός του ζωγραφιστού. Σε αυτόν θα δώσω την ταμπέλα του πολυτιμότερου παίκτη σε αυτή τη νίκη. Είναι η κατεύθυνση που προσπαθεί να περάσει η σελίδα στο αναγνωστικό της κοινό τώρα, στρέφοντας λίγο παραπάνω τα φώτα σε blue collar παίκτες, στοχεύοντας να δείξει πόσο σημαντικά είναι κάποια πράγματα μέσα στο παρκέ τα οποία δεν αποτυπώνονται στο χαρτί. Ο (κορυφαίος) λοιπόν Γκιστ των 5 πόντων με τις ¼ προσωπικές ή ο Νέλσον των 6 πόντων με τα 2/9 2π. δε βγαίνουν από την πεντάδα γιατί η ομάδα πονάει εν τη απουσία τους. («πόνεσε ο πισινός μας» είχε πεί κάποτε ο Γιάννης Ιωαννίδης εν τη απουσία του Σιγάλα στον πρώτο καιρό του ξανθού στον Πειραιά..) 

Υπομονή λοιπόν με τον κόουτς.. Είναι δίχως συζήτηση αρκετά ικανός προπονητής, δε χωρά αμφιβολία (και ξέρετε ότι το γράφω πέραν της προσωπικής μου συμπάθειας προς το πρόσωπο του χρόνια τώρα). Ακόμα μαθαίνει την ομάδα του την οποία δεν έχει δεί για αρκετό χρόνο "μαζί". Και εγώ είμαι κριτικός μαζί του (πολύ πριν έρθει στα μέρη μας) και παρακολουθώ με ενδιαφέρον τις αντιδράσεις του στις πολυσυζητημένες "10 τελευταίες κατοχές" των κλειστών ματς όμως είμαι ο πρώτος που θα ήθελα να τον δω να ολοκληρώνει όχι μια διετία αλλά τριετία στο ΟΑΚΑ για να βγάλω πραγματικά συμπεράσματα για τη δουλειά του. Επιτέλους πρέπει να αλλάξουμε φιλοσοφία σχετικά με το χρονοδιάγραμμα στη δουλειά των προπονητών. Μόνο κέρδος μπορεί να έχει το άθλημα στη χώρα από αυτό..

ΠΥΡΗΝΙΚΟ ΟΠΛΟ..

Είναι για τον Άρη ο Αλέξανδρος Βεζένκοφ.. Και για την λίγκα μας βεβαίως την οποία οδηγεί σε σκοράρισμα. Έχουμε μιλήσει για το παιδί εδώ στη σελίδα από πρόπερσι. Το μεγαλύτερο εφόδιο του  για μια μεγάλη καριέρα δεν είναι ο φονικός καρπός του, η αίσθηση του καλαθιού ή του ριμπάουντ, ούτε το κρύο αίμα που τον οδηγεί σε clutch plays κάτω από συνθήκες απαγορευτικές για ένα παιδί που δεν είναι καλά καλά 20 ετών.. Είναι η απίστευτη ωριμότητα με την οποία αντιλαμβάνεται τις καταστάσεις και το περιβάλλον γύρω του, την οποία κεφαλαιοποιεί σε επίπεδο αποφάσεων εντός του παρκέ. Ο Βεζένκοφ είναι ο Player to watch της λίγκας μας. Το performance του απέναντι στον ΠΑΟΚ (29π.-14 ριμπ.) σε μια έδρα που θα μπορούσε κάλλιστα να γονατίσει (και το έχει ήδη κάνει) ομάδα από τα υψηλά ευρωπαϊκά ράφια, λέει πολλά. Όπως πολλά λέει και η δουλειά του Δημήτρη Πρίφτη που πήρε δύο νίκες σε διάστημα λίγων ημερών απέναντι στο τοτέμ της κατηγορίας, Σούλη Μαρκόπουλο. Και οι δύο ομάδες της Θεσσαλονίκης αποτελούν καλές προπονητικές δουλειές. Μυρίζουν μπάσκετ.. Θα αναφερθούμε σύντομα. Με την ΑΕΚ να έρχεται με σπασμένα φρένα το πράγμα αποκτά μεγάλο ενδιαφέρον. Πόσο θα ήθελα (κάτω από σωστές συνθήκες) να είχαμε τώρα πάλι πίσω εκείνη την τρίτη θέση σαν χώρα στην Ευρωλίγκα..