Until Death..

Οι «χρισμένοι» του αμερικανικού κολεγιακού μπάσκετ μπαίνουν στο 94-50 ρινγκ του Lucas Oil Stadium της Ιντιανάπολις σήμερα για μια μάχη μέχρι θανάτου.. Η «παράδοση» του Ντιούκ απέναντι στη «σκληράδα» του Μίτσιγκαν Στέητ και Μάικ Σιζέφσκι εναντίον Τομ Ίζο. Ανάλυση της Swing Offense του Μπο Ράιαν. Μπορεί με αυτήν να επιβιώσει απέναντι στην απόλυτη άμυνα του Καλίπαρι? Το Hoopfellas για την απόλυτη μπασκετική ονείρωξη που ξεκινάει αργά σήμερα το βράδυ..

Όχι, δεν είναι συμβούλιο  "αρχινονών" αλλά το F4 του κολεγιακού πρωταθλήματος που όλοι περιμέναμε. Τέσσερις από τους σύγχρονους masterminds του αθλήματος συναντιόνται σήμερα στην Ιντιανάπολις με στόχο το ...άγιο δισκοπότηρο του αμερικανικού μπάσκετ. Αναμένεται ένα από τα καλύτερα F4 της νεότερης ιστορίας μιας και το μείγμα είναι ιντριγκαδόρικο. Χωρίς προλόγους και μπαλαούρες στο λαό του Hoopfellas, μπαίνω στο ψητό..

Το Κεντάκι του Τζον Καλίπαρι μπαίνει αήττητο στο F4 (38-0) και μοιραία κουβαλάει τον τίτλο του φαβορί. Είναι η ομάδα που συγκεντρώνει τις περισσότερες ψήφους στα προγνωστικά και το ερώτημα «μπορεί να χάσει τελικά το Κεντάκι?» απασχολεί σε συντριπτικό ποσοστό τον μπασκετικό πλανήτη φέτος.

Δείτε που κατατάσσονται ανάμεσα στις τοπ αμυντικές ομάδες των τελευταίων 40 ετών ανά κατηγορία..

Η άμυνα των Wildcats φέτος είναι τόσο καλή που αποτελεί εξέλιξη για το ανθρώπινο είδος με βάση του τι μπορούσε αυτό να καταφέρει στο συγκεκριμένο κομμάτι.. Ο Τζον Καλίπαρι έχει πετύχει ένα αμυντικό αποτέλεσμα που θα μνημονεύεται στο πέρασμα των χρόνων και θα αποτελεί σημείο αναφοράς ιστορικά. Το Κεντάκι έχει συγκεντρώσει φέτος το απόλυτο φυσικό/αθλητικό μείγμα παικτών, παρουσιάζοντας μια πολύ πιεστική στο μισό γήπεδο άμυνα η οποία έχει μια εντυπωσιακή ικανότητα να περιορίζει δραματικά το χώρο κίνησης και δράσης του αντιπάλου. Ουσιαστικά του «κλείνει» το γήπεδο και τον σκάει.. Τεράστιο μέγεθος (6’8’’ μ.ο. ύψους η starting lineup, wingspans που κρύβουν τον ήλιο..), ταχύτητα, athleticism και πειθαρχία. Ειλικρινά δε έχω καταλήξει αν όντως είναι –όπως συζητιέται- η καλύτερη άμυνα που είδε το κολεγιακό μπάσκετ τα τελευταία 40 χρόνια. Σίγουρα είναι μια από τις 6-7 καλύτερες. Ο τρόπος που σπάνε τα σκρινς, ελέγχουν τη μπάλα και πνίγουν τη δημιουργία είναι μοναδικός. Πατώντας στο μέγεθος και τα πόδια, ο Καλίπαρι έχει δημιουργήσει ένα αμυντικό τέρας που «αλλάζει» με εντυπωσιακό τρόπο στο pick & roll και λόγω αθλητικού πακέτου (και πάλι) τζογάρει σε φάσεις, με τους περιφερειακούς να βγαίνουν για κλέψιμο (με τη σιγουριά της κάλυψης) είτε κρατώντας τους 4 παίκτες του μακριά από βοήθειες σε κατάσταση διείσδυσης του αντίπαλου περιφερειακού, επιτρέποντας στον ίδιο τον γκαρντ να παίξει αυστηρά προσωπική άμυνα και να προστατέψει το ζωγραφιστό.

Το Wiskonsin είναι μια fundamental ομάδα η οποία με τη διαφορετικότητα της σίγουρα μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα βέβαια. Στο τρομερό ματς εναντίον του Νοτρ Νταμ, οι Wildcats αντιμετώπισαν πολλά προβλήματα, παρότι ο αντίπαλος δε κατάφερε να «γράψει» υψηλά ποσοστά ευστοχίας από το τρίποντο όμως επιτέθηκε στον κενό της άμυνας παίζοντας με τη σήμα-κατατεθέν των Fighting Irish “4 guard-lineup” η οποία είχε ως αποκλειστικό στόχο (πολύ έξυπνα) να τραβήξει τους ψηλούς των Wildcats μακριά από το καλάθι. Ο Καλίπαρι πιθανολογώ ότι θα ξεκινήσει με το γνωστό “Thumbs up” για να πατήσει στην επίθεση (υπερφόρτωση-Iverson cut από το «2»-λόμπα ή ποστ με τον ίδιο χαμηλά), θα παρουσιάσει pick & roll sets με το Motion Spread το οποίο εκτελούν εξαιρετικά τα γκαρντς του και θα εμφανίσει λογικά τη 4/4 trapping-press άμυνα του για να ανοίξει τον ρυθμό, κάτι που το Κεντάκι θα επιδιώξει με ότι έχει. Απέναντι σε αυτή την απλωμένη  press άμυνα του Καλίπαρι έχω δεί φέτος κατά τη διάρκεια της σεζόν τα περισσότερα φοβισμένα πρόσωπα αντιπάλων.. Πραγματικό φόβο στα μάτια των πόιντ γκαρντς. Ουσιαστικά όμως η δύναμη των Wildcats βρίσκεται στην άμυνα μισού γηπέδου. Είναι εντυπωσιακό και μόνο το να σκεφτείτε ότι οι αντίπαλοι τους φέτος πατούσαν παρκέ ξέροντας ότι θα αστοχήσουν στα 2/3 των προσπαθειών τους (35.2%).. Ή όταν οι παίκτες του Καλίπαρι μετατρέπουν την άμυνα σε επίθεση και τελειώνουν όπως εδώ το defensive freak που ονομάζεται Ουίλι-Κόλεη Στάιν..

Ένα από τα θέματα με τα οποία καταπιάνομαι τον τελευταίο καιρό έχει να κάνει με το πώς μπορείς να σπάσεις την άμυνα του Κεντάκι. Ο Καλίπαρι όταν ρωτήθηκε για το ..αντίδοτο στο δημιούργημα του (και με γνώμονα ότι στο ποστ όπως είπε και ο Μπιλ Ντόνοβαν δεν έχεις καμία τύχη με το βάθος που έχουν και ειδικά την NBA material-τριάδα των Στάην-Τάουνς-Λάιλς) είπε πως η ομάδα που θα έχει πιθανότητες θα πρέπει να σουτάρει πολύ καλά από το τρίποντο και να πετύχει καλάθια στο ανοιχτό γήπεδο πριν η άμυνα του Κεντάκι προλάβει να στηθεί. Έχω και εγώ μερικές ιδέες πάνω σε αυτό. Αλλά νομίζω ότι ο κόουτς Μπο Ράιαν έχει μια καλύτερη..

Η Swing-Offense του Bo Ryan. Τελειότητα στο πινακάκι..

Είναι η «υπερηφάνεια» των Badgers. Θεωρείται από πολλούς ως η πιο αποτελεσματική επίθεση που έχει δεί το σύγχρονο κολεγιακό μπάσκετ και το ε κ π λ η κ τ ι κ ό  127.5 OFFENSIVE RATING (ανά 100 κατοχές) είναι ενδεικτικό. Ο Bo Ryan είναι ένας από τους καλύτερους κόουτς που έχει να επιδείξει σήμερα το αμερικανικό μπάσκετ στο σύνολο του και ο τρόπος που οι δικοί του Badgers σήμερα εκτελούν αυτόν τον τύπο επίθεσης αγγίζει την τελειότητα. Θυμάμαι ως πιτσιρικάς (εκκολαπτόμενος προπονητής..) να περνώ ώρες μελετώντας την επίθεση του αυτή και τότε να προσπαθώ να βρω παίκτες ανά την Ευρώπη που εικονικά θα ταίριαζαν στη Swing Offense..

Για να σας μυήσω στην επίθεση του Bo Ryan, θα ξεκινούσα λέγοντας ότι είναι μια σχετικά απλή αλλά μάλλον η πιο fundamental επίθεση στο σύγχρονο κολεγιακό μπάσκετ. Οι Badgers δεν έχουν σπουδαίους αθλητές, διαθέτουν μεγάλα κορμιά και υστερούν σε ταχύτητα παίζοντας αυστηρά στο μισό γήπεδο (ένα από τα χαμηλότερα pace στη χώρα) όμως είναι ίσως το versatile σύνολο, όσον αφορά το επιθετικό κομμάτι, που θα συναντήσετε. H Swing Offense απαιτεί 5 παίκτες που είναι το ίδιο παραγωγικοί από κάθε σημείο του παρκέ. Γκαρντ που ξέρουν να ποστάρουν και ψηλούς επικίνδυνους από την περίμετρο.

Η Swing Offense βασίζεται καθαρά σε αυτό που στη μπασκετική γλώσσα λέμε solid fundamentals. Cutting, Screening, Spacing & Pacing.

Η διάταξη στην οποία είναι χτισμένη απαιτεί τον σχηματισμό ενός τριγώνου στη Strong side (αρχικά συμμετέχουν ο «1»-«3»-«5») ενταγμένου σε ένα ευρύτερο 4 out-1 in πλαίσιο επίθεσης. Η βάση για τη δημιουργία κίνησης είναι τα κοψίματα μέσα από πολύ καλά (το εννοώ όμως πολύ καλά..) σκρινς. UCLA Cut στον τριγωνικό σχηματισμό και backscreen cut κατά μήκος της base line που δημιουργεί συνθήκη για ποστ παιχνίδι. Όλοι οι παίκτες δουλεύουν πολύ στο ποστ και πρέπει να ξέρουν να παίζουν σε αυτό. Άλλωστε ένας από τους βασικούς στόχους της επίθεσης είναι η ομάδα να επισκεφτεί  περισσότερο από τον αντίπαλο τη γραμμή των προσωπικών σε κάθε ματς και το παιχνίδι με σκρινς αλλά και οι πολλές μπάλες στο ποστ δημιουργούν το πλαίσιο για να γίνει αυτό ανεβάζοντας σημαντικά την πιθανότητα στατιστικά λόγω των «επαφών». Σε μεγάλο μέρος της διαδικασίας των σκρινς (screening action) οι ψηλοί βρίσκονται στη περίμετρο δημιουργώντας τον μεγαλύτερο δυνατό χώρο στο ζωγραφιστό για τη δράση των περιφερειακών. Θυμάμαι παρακολουθώντας παλαιότερα ένα σεμινάριο του κόουτς Ράιαν το πόσο είχε επιμείνει σε αυτές τις 10-11 μίνιμουμ πάσες που ήθελε από τους παίκτες του μετακινώντας την αντίπαλη άμυνα και δοκιμάζοντας την πειθαρχία της (αυτό θα είναι ένα πολύ σημαντικό τεστ για τους παίκτες του Κεντάκι λέω εγώ με το φτωχό μου το μυαλό..) αλλά και στο timing που είναι κυριολεκτικά λεπτομερειακό (ειδικά οι χρόνοι στα σκρινς) γιατί αλλιώς η επίθεση χάνει μεγάλο μέρος των ευκαιριών που παράγει. Low mistake basketball και επιλογές που ελαχιστοποιούν τις πιθανότητες του αντιπάλου για κλέψιμο και για τάπα. Χαρακτηριστικά που βοηθούν το Ουισκόνσιν να ελέγχει το τέμπο πλήρως.

Το μεγάλο όπλο των Badgers, ο sevenfooter Frank Kaminski, ένας ψηλός τύπου Κριστόφ Λαβρίνοβιτς με πρόσωπο/πλάτη στο καλάθι (ιδανικός για αυτό το σύστημα) έχει μεγιστοποιήσει την παραγωγικότητα του μέσα στο σύστημα του Μπο Ράιαν. Το παιχνίδι του είναι ενδεικτικό για τις κατευθύνσεις αυτής της επίθεσης αλλά και του τι παίκτες κυνηγάει στο κομμάτι του recruiting το πρόγραμμα του Wiskonsin. Παιδιά με όχι τόσο γρήγορα πόδια ή above the rim παιχνίδι. Αθλητές όμως που στελεχώνουν με τον ιδανικό τρόπο μια πολύ δουλεμένη old school επίθεση που εισάγει πολύ συγκεκριμένα κομμάτια του σύγχρονου μπάσκετ στο πλαίσιο λειτουργίας της.

Αυτές τις ημέρες οι Badgers του Bo Ryan ζούν ένα Deja vu αν σκεφτούμε το ότι πέρυσι κατέβαλλαν (πολύ δύσκολα βέβαια) την Αριζόνα στα προημιτελικά και αντιμετώπισαν το Κεντάκι στο F4, όπου και ηττήθηκαν με έναν πόντο. Το πολύ παραγωγικό Notre Dame (η δεύτερη πιο αποτελεσματική επίθεση στη χώρα, βασισμένη σε περιφερειακά 4-guard σχήματα) έδειξε ότι το Κεντάκι μπορεί να ηττηθεί. Οι παίκτες του Καλίπαρι βέβαια είναι εξαιρετικοί αθλητές και θα έχουν προετοιμαστεί ώστε να μην αφήσουν uncontested shot στην άμυνα τους, βασιζόμενοι στην ταχύτητα τους. Θα έχει τρομερό ενδιαφέρον η μάχη αυτή..

The Goodfellas..

Η «μάχη» μεταξύ των δύο ίσως καλύτερων εν ενεργεία κόουτς του κολεγιακού μπάσκετ προκαλεί ανατριχίλα. Για κάθε basketball junkie αυτό το ματς είναι το must των must φέτος. Οι δύο «νονοί» έχουν κοουτσάρει συνολικά 176 παιχνίδια τελικού τουρνουά, τα περισσότερα ιστορικά σε ένα προπονητικό match up. Είναι Η μετωπική. Το «καμάρι» της Αμερικανικής κοινωνίας απέναντι στο σύνολο που απεικονίζει τη σκληρή δουλειά του μέσου εργάτη για τον δρόμο προς την προσωπική δικαίωση. Η στρατιωτική σχολή του Σιζέφσκι απέναντι στη ..σκληράδα του δρόμου και της πραγματικότητας που απεικονίζει το ΜSU του Ίζο. Η μάχη των «Σπάρτανς» στην Elite Eight με το Λούισβιλ μου έβγαλε εικόνες “Braveheart”. Στην ποιοτική υπεροχή των Blue Devils αντιπαρατάσσεται μια ομάδα που παλεύει για τη ζωή όπως καμία άλλη, όταν βρίσκεται από κάτω. 

Πάμε να δούμε 5 σημεία που έχω κυκλώσει σχετικά με τον μεγάλο αυτό ημιτελικό.

-Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα της ομάδας του Τομ Ίζο αυτή τη στιγμή δεν είναι αγωνιστικό. Είναι το μομέντουμ. Το Μίτσιγκαν Στέητ θα μπεί στο F4 σήμερα για να κάνει θόρυβο. Οι «Σπάρτανς» (Νο7) έχουν πετάξει έξω 3 ομάδες με υψηλότερη θέση στην κατάταξη και ο Ίζο είναι ο πιο ικανός προπονητής στο «να έρχεται από πίσω» ανατρέποντας καταστάσεις μέσα σε ένα νοκ-άουτ ματς. Η φετινή του δουλειά χαρακτηρίζεται μάλιστα ως η καλύτερη της καριέρας του έχοντας οδηγήσει ένα σύνολο με όχι ιδιαίτερο ταλέντο, στα παιχνίδια του τίτλου. Μια καθαρά blue-collar ομάδα, σκληροτράχηλη, πειθαρχημένη, εργατική. Σε ένα F4 με 4 πολύ καλές ομάδες, το MSU είναι, από όλες τις απόψεις, το underdog.

-Παράγοντας Οκαφόρ: Ο Σιζέφσκι έχει στα χέρια του το (πιθανότερο) Νο1 του επόμενου ντραφτ και τον αξιοποιεί άριστα βάζοντας στο επιθετικό του playbook αρμονικά την ικανότητα του ψηλού του στη προσωπική φάση και τη δημιουργία. Στη γνωστή Motion Dive τον απομονώνει στη πλευρά σε κατάσταση 2 εναντίον 2, με τον Οκαφόρ να εκμεταλλεύεται κάθε βοήθεια βγάζοντας τη μπάλα από πάνω του για σουτ ή close out στην αδύνατη πλευρά. Σε διάταξη Horns και σε ένα High Entry Hi-lo play που είδαμε αρκετά στο τουρνουά, ο Οκαφόρ δημιουργεί από το ψηλό ποστ εισάγοντας στο ζωγραφιστό για τον Ουίνσλοου που παίζει με πλάτη ενώ στα iso plays (κυρίως μετά από cross screen του «4») βάζει δίπλα του ως δεύτερο ψηλό τον Ουίνσλοου που μπορεί να ματώσει τα νταμπλ τιμς από την περιφέρεια.

Παρακολούθησα φέτος το παιχνίδι μεταξύ των δύο ομάδων στα μέσα Νοέμβρη (81-71 το Ντιούκ). Ο Ίζο –αντίθετα με το ρεύμα- δεν πήγε σε βοήθεια και επέλεξε μονή άμυνα στον Οκαφόρ. Στις 8 πρώτες φάσεις δε λειτούργησε ιδιαίτερα, όμως σταδιακά το MSU έβγαλε άμυνες. Το δίδυμο Costello-Shilling έκανε εξαιρετική δουλειά απέναντι στον Χάρελ στο δεύτερο ημίχρονο με το Λούισβιλ παίζοντας με φοβερή ένταση άμυνα στο ποστ, όμως εδώ μιλάμε για άλλο ..φρούτο και ένα πρωτόγνωρό touch around the rim (το οποίο χαρακτηρίζει τον Οκαφόρ). Κλειδί η φθορά γιατί ο Οκαφόρ έχει τη δυνατότητα να τους στείλει πακέτο από νωρίς στον πάγκο. Θεωρώ ότι αυτή τη φορά ο Ίζο θα πάει σε συνδυασμό καταστάσεων. Θα ετοιμάσει και προσωπική άμυνα και βοήθειες διαλέγοντας σουτ. Η inside-out επίθεση του Σιζέφσκι είναι δηλητήριο..

-Παράγοντας «προσωπικές»: Πολύ σημαντικός για την ομάδα του Ίζο, σε ένα ματς που πιθανόν να πάει κλειστά. Το Μίτσιγκαν Στέητ είναι «αδύναμο» στις ελεύθερες βολές (63.2) αν και είναι ενθαρρυντικό ότι «έγραψαν» 6/6 στο τέλος απέναντι στην Οκλαχόμα και 15/20 απέναντι στο Λούισβιλ. Γενικότερο στο επιθετικό κομμάτι, υπάρχει μια αίσθηση ότι οι Σπάρτανς θα αντιμετωπίσουν πρόβλημα παραγωγικότητας απέναντι στο Ντιούκ. Από την άλλη υπάρχει και ο αντίλογος. Η match up-pressάμυνα του Λούισβιλ στην οποία το Μίτσιγκαν Στέητ σκόραρε 65 στη κανονική διάρκεια και 76 συνολικά, είναι σίγουρα σκληρότερη από την αντίστοιχη του Ντιούκ. Άρα, υπάρχει φως..

-Οι προσωπικές μάχες: Dawson εναντίον Winslow. Ο Dawson είναι ο δυναμίτης της ρακέτας των Σπάρτανς και ο καλύτερος αμυντικός όμως τώρα θα χρειαστεί να ανέβει ψηλά απέναντι σε έναν πολύ ταλαντούχο νεαρό παίκτη που ξέρει να βάζει τη μπάλα στο παρκέ και να σουτάρει τιμωρώντας τις αδράνειες. Δύο πολύ καλά κορμιά. Θέλω πολύ να το δω..

Τrice εναντίον Cook στη κόντρα των senior. Δύο παιδιά που απεικονίζουν όλα όσα αντιπροσωπεύουν τα προγράμματα τους. Ο γκαρντ του Ίζο κάνει εξαιρετική σεζόν (πέρυσι ήταν παίκτης των 7.3 πόντων) και στο τουρνουά είναι clutch. Έχει δουλέψει πολύ για να φτάσει μέχρι εδώ. Στις τυπικές Defense& Rebounding νίκες της ομάδας του Ίζο, αυτός κάνει τη δουλειά στην επίθεση. Πολλοί προβλέπουν ότι θα έχει μια κρύα βραδιά σήμερα. Δεν είναι μόνο ο Κουίν Κούκ αλλά και ο Τάιους Τζόουνς (ένα μελλοντικό τοπ-5 πικ) που πρέπει να διαχειριστεί. Ο βετεράνος Κούκ είναι παίκτης που μπορεί να κρίνει πολλά σε αυτά τα ματς κυρίως με την ικανότητα του να εκτελεί από την περιφέρεια.

Σημείωση: Κλειδί για τον Ίζο, ο Ντένζελ Βαλεντάιν. Πασπαρτού στο φτερό, έγραψε clutch plays όταν είχε «σβήσει» από την κούραση κάθε άλλος «Σπάρτανς», απέναντι στην άμυνα του Πιτίνο. Είναι ο μόνος παίκτης που μπορεί να δώσει το παραπάνω, το απρόβλεπτο στην επίθεση του Ίζο.

-Το Ντιούκ μετράει 9-2 απέναντι στο Μίτσιγκαν Στέητ και ο Coach-K ένα εντυπωσιακό 8-1 απέναντι στον Ίζο. Ο «στρατηγός» ξέρει να διαχειρίζεται τέτοιες καταστάσεις και underdogs όπως η ομάδα του Ίζο, αν και στις δηλώσεις του πριν το ματς προσπάθησε να παίξει το χαρτί του outsider, όσον αφορά τη συμμετοχή στο F4, για την ομάδα του. Δεν έπεισε.. Ξέρει όμως άριστα να ετοιμάζει παιχνίδια. Γνωρίζει επίσης ότι η ομάδα πρέπει να μπεί μέσα και να πάρει ..κεφάλια από την αρχή, κάνοντας (με την ποιοτική υπεροχή της) τον αντίπαλο να μοιάζει φτωχός. Με κάποιον άλλο στο τιμόνι, το γκλαμουράτο Ντιούκ θα μπορούσε να μοιάζει –σε μερικές ώρες- με κολεγιακή φλορούμπα στα χέρια ενός αλητάμπουρα από τα σοκάκια του Ντιτρόητ, απέναντι στην ομάδα του Ίζο. Με τον Σιζέφσκι εγγυημένα δε θα συμβεί αυτό. Οι παίκτες του θα παλέψουν. Τι καλύτερο σενάριο για τον θρυλικό Coach-K από το να αντιμετωπίσει τον Καλίπαρι στον τελικό και να βραχυκυκλώσει το «τέρας» που έχει δημιουργήσει κατακτώντας την κούπα..?

Καταλαβαίνετε λοιπόν.. Το Ντιούκ και το Κεντάκι είναι τα φαβορί αλλά ιστορίες και blue-collar ομάδες όπως αυτές του Μίτσιγκαν Στέητ και του Ουισκόνσιν είναι η μαγεία του αθλήματος. Όλα ανοιχτά..

Υ.Γ: Για Euroleague θα γράψουμε σύντομα.. Μιλάμε και στη παρούσα ανάρτηση εννοείται..