GLORY DAYS

Είναι ο Ολυμπιακός της ..Spanoulis-Era η πιο μαχητική ομάδα που γνώρισε η Ευρωλίγκα στη σύγχρονη εποχή; Το The Shot II του Γιώργου Πρίντεζη και ο τρόπος που οι ερυθρόλευκοι γύρισαν μια ολόκληρη σειρά απέναντι στη Μπαρτσελόνα μπορεί να έδωσε την τελική απάντηση σε αυτό.. To Ηοοpfellas για τον μύθο που χτίζεται στο ΣΕΦ..

Μύθο που αναπτύσσεται και μεγαλώνει μέσα από τέτοιες βραδιές.. Μέσα από τη φιγούρα του ανθρώπου που έχει νικήσει το χρονόμετρο (Πρίντεζης) και την εικόνα του Σπανούλη να γκρεμίζει τα πάντα για να πανηγυρίσει με την οικογένεια του μέσα σε αποθέωση. Ο Ολυμπιακός έγραψε μια ακόμα χρυσή σελίδα σε αυτό το παιχνίδι που θα θυμόμαστε για χρόνια. Έχω την εντύπωση όμως ότι η μεγαλύτερη κατάκτηση αυτής της ομάδας σε ευρωπαϊκό επίπεδο δεν είναι οι 5 συμμετοχές στα τελευταία 7 F4s ούτε οι κούπες που σήκωσε. Είναι ότι σε ματς όπως ο τέταρτος ημιτελικός με τους Καταλανούς, που το μομέντουμ είναι εναντίον της, σου δίνει την αίσθηση ότι κάτι θα συμβεί. Και κάθε φορά συμβαίνει με πιο θεαματικό τρόπο..

Ένα πολύ μεγάλο μπράβο σε όλους. Η Ελλάδα επιστρέφει στο F4. Αυτό είναι απειλή..

Ας ξεκινήσουμε από τον φιλοξενούμενο της σελίδας μας, «Πίτι» Ουρτάδο που γράφει αποκλειστικά για το Hoopfellas τη γνώμη του και φέτος στα playoffs της Ευρωλίγκας. Είναι άλλωστε πολύ ενδιαφέρον να έχουμε τη γνώμη ενός ειδικού από την «απέναντι» χώρα και να ενημερωνόμαστε για τον τρόπο που βλέπουν τα παιχνίδια εκεί.

«1.) Η τελευταία κατοχή: Μεγάλο λάθος του Όλεσον. Defensive fake πολύ νωρίς και πολύ ψηλά με τον Σπανούλη να τον ελέγχει. Ο Σλούκας πήρε θέση ψηλά στο κέντρο της ρακέτας (το πιο δύσκολο σημείο για να αμυνθείς). Ο Ντοέλμαν δεν ακολούθησε την περιστροφή και ο Αμπρίνες πήρε τον Σλούκα. Ο Μάντζαρης έκοψε στο ζωγραφιστό και ο Τόμιτς είχε να αποφασίσει εάν θα μαρκάρει το εύκολο lay up του Μάντζαρη  ή θα βγεί στον Πρίντεζη (θυμηθείτε, ο φόργουορντ του Ολυμπιακού είχε 0/5 μέχρι εκείνο το σημείο). Ο Τόμιτς λοιπόν έπραξε σωστά όμως το πρόβλημα ήταν το ρίσκο που πήρε ο Όλεσον και η θέση του Ντόελμαν (έμεινε στον Λοτζέσκι).

2.) Ο Ολυμπιακός έπαιξε το τελευταίο λεπτό με 4 κοντούς και τον Πρίντεζη. Κέρδισαν ένα κλέψιμο πιέζοντας με αυτό το σχήμα (λάθος του Τόμιτς). Επίσης, στη τελευταία κατοχή, το να κάνεις “swinging & recover” με κορμιά όπως του Τόμιτς ή του Ντοέλμαν είναι δύσκολο και γίνεται σαφώς σε αργότερους χρόνους απέναντι σε παίκτες όπως οι κόντοι του ΟΣΦΠ συν τον Πρίντεζη. Το Small Ball κέρδισε.

3.) Η Μπαρτσελόνα μετά το παιχνίδι διαμαρτυρήθηκε στα media για τους διαιτητές και την απόδοση τους όμως η αλήθεια στη στατιστική δείχνει Ολυμπιακός 14 προσωπικές, Μπαρτσελόνα 25..

4.) Ο Όλεσον ήταν η καλύτερη αμυντική επιλογή για τον Σπανούλη αλλά όχι αρκετή. Στην πραγματικότητα, η σειρά ήταν μια «κόλαση» για τους Όλεσον-Σατοράνσκι γιατί οι βοήθειες των ψηλών ήταν πολύ «σοφτ» σε όλη τη διάρκεια των τριών τελευταίων ματς. Ειδικά στη Hand-Off συνεργασία στη κορυφή της ρακέτας, ο Σπανούλης «διάβαζε» εύκολα την άμυνα.

5.) Καμία χρήση ζώνης ή κάτι άλλου ώστε να σπάσει το μομέντουμ του Ολυμπιακού.

6.) Μόνο στο πρώτο παιχνίδι η Μπαρτσελόνα ήταν αποτελεσματική στο να παίζεις στα miss matches και να πασάρει τη μπάλα σε «τρίγωνα» ειδικά με τον Τόμιτς και τον Πλέης (κοιτώντας την εσωτερική πάσα).

7.) Ο Χεζόνια δεν έπαιξε στο τελευταίο ματς. Θα μπορούσε να αποτελέσει ένα όπλο απέναντι απέναντι στο Small Ball των γηπεδούχων.

8.) Τα συγχαρητήρια μου σε όλους τους Έλληνες μπασκετικούς φιλάθλους και προπονητές για την επιτυχία. Θερμούς χαιρετισμούς..!»

Ευχαριστούμε και εμείς τον κόουτς Μανουέλ «Πίτι» Ουρτάδο για την συνεργασία του με το Hoopfellas για δεύτερη συνεχόμενη σεζόν. Το σχόλιο του είναι πολύτιμο.

Πάμε και στο δικό μου..

-Ήταν μια καταπληκτική σειρά, η οποία σε αγωνιστικό επίπεδο αλλά σε αυτό της τακτικής πήγε όπως περιμέναμε και κυρίως όπως θέλαμε να πάει (σχεδόν στο απόλυτο) και αυτό είναι μεγάλη επιτυχία του Γιάννη Σφαιρόπουλου απέναντι σε έναν πραγματικό κόουτς (με παρέμβαση στο παιχνίδι) όπως είναι ο Πασκουάλ. Ο Ολυμπιακός επέβαλλε το τέμπο του και το δικό του αγωνιστικό στυλ παίρνοντας ότι του έδινε σταδιακά κάθε δευτερόλεπτο που κύλαγε στη σειρά. Χαμήλωσε τον αριθμό των κατοχών (η Μπαρτσελόνα των 72.5 κατοχών στο TOP-16 κατέβηκε στις 65.3) και παράλληλα κέρδισε τη μάχη αυτή (66.8). Η άμυνα των ερυθρόλευκων και η ικανότητα τους να αποδίδουν σε αυτό το μπάσκετ, σε physical καταστάσεις και με τρομερό execution κάτω από πίεση, αποτέλεσε κομβικό σημείο στη σειρά. Είχα γράψει λίγες ημέρες πριν ότι η άμυνα μοιάζει να ποτίζει ενέργεια το παιχνίδι του Ολυμπιακού.. Η ελληνική ομάδα σούταρε καλύτερα παντού μέσα στο παρκέ.

Close Range FG%   66.1 (Ολυμπιακός)  έναντι 58.6 (Μπαρτσελόνα)

Μid Range FG%     40.0   έναντι 34.5

Συνολικά πιο εύστοχος σε δίποντα και τρίποντα, μένοντας πίσω μόνο στις βολές οι οποίες τελικά κόστισαν στον αντίπαλο στο 4^ο ματς. Η Μπαρτσελόνα δε κατάφερε σε κανένα σημείο μετά το ξεκίνημα της σειράς να βάλει το βάθος της σαν ομάδα στο παρκέ. Το στυλ μπάσκετ στο οποίο πήγαν τα παιχνίδια δε τη βοήθησε μιας και μειώθηκαν οι ευκαιρίες για παίκτες που «μπαίνουν» στο παιχνίδι από την επίθεση.

Και οι δύο ομάδες λοιπόν στηρίχτηκαν στα πιο σίγουρα χαρτιά που διαθέτουν. Σπανούλης και Πρίντεζης για τον Σφαιρόπουλο, Ναβάρο-Τόμιτς για τον Πασκουάλ. Ο Κροάτης με τα φοβερά playmaking skills (τα οποία δέχτηκαν πλήγμα όταν οι ερυθρόλευκοι του έκρυψαν τον σύμμαχο της ..base line) είχε 10.3 πόντους-2.8 τελικές στη σειρά όμως «έγραψε» 45% στις προσωπικές στα 4 ματς και λιποψύχησε (δεν είναι πρώτη φορά) σε σημεία-κλειδιά, ειδικά στο τελευταίο παιχνίδι. Κάπως έτσι ο Πασκουάλ έμεινε όπως supporting cast, τη δυνατή γραμμή της Μπαρτσελόνα δηλαδή. Ο Τόμας βγήκε εκτός μόλις ο Ολυμπιακός του έκοψε τις βόλτες στη τελική γραμμή και μαζί του η Μπαρτσελόνα έχασε έναν από τους ελάχιστους παίκτες στο ρόστερ που μπορούν να της δώσουν μια πιο σκληρή υφή στο παιχνίδι της. Ο Χουέρτας (2.8 πόντοι-2.0 λάθη), βασικός πόλος της δημιουργίας, «κόντυνε» απότομα (έχουν μειωθεί τα λεπτά του από τον Φεβρουάριο) μιας και ο τραυματισμός του Όλεσον επέβαλλε ακόμα περισσότερη παρουσία του Σατοράνσκι στο παρκέ ως παίκτη που θα αμυνθεί στον Σπανούλη. Ο Τσέχος PG ήταν η τρίτη σταθερά στο παιχνίδι των Καταλανών όπως ακριβώς εξελίχτηκε, σε μια σειρά άμυνα-κατοχών-ρυθμού, ο Βαγγέλης Μάνταρης (κυρίως) και ο Οθέλο Χάντερ για τον Ολυμπιακό. Για τον Μάντζαρη η σελίδα έχει κάνει πολλές φορές αναφορές και φέτος.

http://hoopfellas.blogspot.gr/2015/01/blog-post_20.html

http://hoopfellas.blogspot.gr/2015/03/blog-post_30.html

Στη σειρά αυτή έδειξε γιατί παίζει τόσα χρόνια σε αυτό το επίπεδο και τι μπορεί πραγματικά να κάνει. Η άμυνα του στον Ναβάρο, ειδικά οι τοποθετήσεις του κορμιού του μακριά από τη μπάλα, ο βαθμό συγκέντρωσης του και η αποφασιστικότητα του ήταν στοιχεία καταλυτικά στη μάχη της πρόκρισης. Σούταρε το εκπληκτικό 9/10 τρίποντα συνολικά ενώ ο τρόπος που επαναφέρει με προσωπικούς του πόντους τον Ολυμπιακό στη ζωή στο 4^ο ματς είναι φοβερός.

-Όπως σας είπε και ο Πίτι, το Small Ball του Σφαιρόπουλου στο τέλος ήταν  κομβικός παράγοντας για όσα ακολούθησαν. Είναι μια απόφαση του προπονητή που θέλει, με κάποιο τρόπο, να αλλάξει τη ροή των πραγμάτων σε ένα παιχνίδι που εάν όλα εξελιχθούν φυσιολογικά στον εναπομείναντα χρόνο, θα το χάσει. Απόφαση-ηλεκτροσόκ.. Ο Έλληνας κόουτς χρησιμοποίησε αρκετά σαν καθαρό «1» τον Σπανούλη, από την εισαγωγική μάλιστα πάσα ώστε να αποκτήσει μεγαλύτερη αμεσότητα και να μπεί πιο εύκολα στο επιθετικό κομμάτι ο αρχηγός του, ο οποίος μεν δε ξεκίνησε καλά αλλά είναι γνωστό ότι μπορεί να διαχειριστεί μια τέτοια κατάσταση. Ο Πασκουάλ πήγε κατευθείαν σε παγίδα όποτε ο Σπανούλης κέρδισε «αλλαγή» αλλά δε μπόρεσε να μικρύνει το γήπεδο για τον αντίπαλο παρεμβαίνοντας με την άμυνα του στο κομμάτι του spacing πατώντας στην ευκαιρία που του έδινε η αστοχία (0/5) του Πρίντεζη από την περίμετρο. Οι Καταλανοί απέφυγαν να βάλουν αυτή τη φορά πολύ τη μπάλα στο High post μετά από pick. Το ότι ο Ολυμπιακός είχε διαβάσεικαι προσαρμοστεί αμυντικά στη πηγή δημιουργίας της επίθεσης τους, επηρέασε πολύ το μυαλό τους στο δεύτερο και τρίτο, συνεπώς ο Πασκουάλ ήθελε να το αποφύγει. Ο Σφαιρόπουλος από την άλλη χρησιμοποίησε αρκετά Flash & recover άμυνα στα pick & rolls (και λιγότερο hedge out)  για να κερδίσει σε αμυντικούς χρόνους στην εισαγωγή της μπάλας από τους Καταλανούς στη γραμμή των βολών, μειώνοντας τον χρόνο απόφασης για τον σέντερ-δημιουργό τους με αυτό τον τρόπο.

Ο ήρωας του ματς Γιώργος Πρίντεζης διαχειρίστηκε σωστά την περιφερειακή του αστοχία. Παρέμεινε επιθετικός, χτύπησε στα close outs, έβαλε τη μπάλα στο παρκέ, τον «ένιωθε» κάθε στιγμή ο αντίπαλος. Μέχρι τη στιγμή της λύτρωσης. Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι πολλά πράγματα που μπορεί πραγματικά να κάνει μια άμυνα, σε μια φάση όπως η τελευταία στο συγκεκριμένο παιχνίδι, από τη στιγμή που ξεκινούν τα αμυντικά rotations, πέρα από το να επιλέξει. Ο Τόμιτς επέλεξε σωστά. Ένα τρίποντο ενός παίκτη με 0/5 μέχρι εκείνη τη στιγμή θα ήταν ένα σουτ που θεωρώ ότι στο τάιμ-άουτ και εφόσον υπήρχε η δυνατότητα, θα το διάλεγε ο Πασκουάλ. Βέβαια το μπάσκετ δεν είναι μόνο νούμερα. Το mentality του συγκεκριμένου εκτελεστή είναι τέτοιο που μπορεί να σκοράρει σε clutch στιγμές ακόμα και αν κουβαλάει 39’ αστοχίας. Ο Όλεσον όντως ανέβηκε λίγο νωρίς στον Σπανούλη (1-2 ντρίμπλες μετά και πριν την προωθητική θα ήταν καλύτερος χρόνος) όμως ουσιαστικά αυτός που κάνει το λάθος είναι ο Ντόελμαν. Ο Σλούκας έχει πλάτη και δύσκολα θα έβρισκε καλή γωνία πάσας για τον Λοτζέσκι. Ο Αμερικανός έχει ξανακάνει κομβικό λάθος στις αμυντικές περιστροφές και στο κύπελλο απέναντι στη Ρεάλ και τον Ροντρίγκεθ..

Τι άλλο θα δούμε από αυτή την ομάδα..; Μια ομάδα πραγματικό Fight Dog που έχει δώσει άλλη διάσταση στον όρο «μαχητικότητα». Από την αρχή της σεζόν η σελίδα την πίστευε πολύ (εξ ου και οι κατατάξεις στα Power Rankings). Ο κόουτς Σφαιρόπουλος, με μεγάλη μου χαρά, διέψευσε εμένα και οποιαδήποτε αμφιβολία γύρω από το πώς θα ανταποκριθεί σε ένα τέτοιο πόστο, κάνοντας πραγματικότητα την ευχή της σελίδας για διάψευση και κέρδος ενός ακόμα σπουδαίου προπονητή στο τοπ-επίπεδο για τη χώρα. Έχουμε ημέρες να πούμε πολλά για το F4 και θα το κάνουμε. Μου αρέσει πολύ το status με το οποίο θα μπεί η ομάδα της χώρας μας στη μάχη και οι πιθανότητες της αυτή τη στιγμή..