ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ALPHA DOG ΤΗΣ ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ ΕΥΡΩΛΙΓΚΑΣ;

Ποιος είναι ο καλύτερος παίκτης σήμερα στην Ευρωλίγκα; Ποιο αστέρι έλαμψε περισσότερο από την αρχή του δρόμου ως τα playoffs ώστε να φτάσει στο status του ALPHA DOG για τη διοργάνωση αυτή τη σεζόν;  Το Ηοοpfellas ψάχνει, μαζί με το αναγνωστικό του κοινό, τον «αρχηγό του κοπαδιού» παραθέτοντας του βασικούς διεκδικητές του τίτλου..

ΓΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ

Ο όρος ALPHA DOG στην Αμερικανική λίγκα απονέμεται άτυπα στον καλύτερο παίκτη της, αυτόν με το δυνατότερο status. Το κουμάντο.. Όταν έχουμε πολλούς παίκτες με το ίδιο δυνατό status στη συγκεκριμένη φάση, το υπόβαθρο του καθενός και τα γαλόνια καθορίζουν την ιεραρχία. Για να κατανοήσετε λοιπόν αν κάποιος παίκτης έχει φτάσει στο “ALPHA DOG Status” σκεφτείτε τον για μια στιγμή ως τον καλύτερο παίκτη σήμερα της εκάστοτε λίγκας. Το ένστικτο και οι συνειρμοί (ανάλογα με το αν του αρμόζει ο τίτλος ή όχι) δύσκολα θα σας γελάσουν.. Η γραμμή του ALPHA DOG Status με το βραβείο του MVP (πολυτιμότερου παίκτη) είναι λεπτή αλλά σαφώς υπαρκτή. Αλλά η παραπάνω «στιγμιαία σκέψη» που σας ζήτησα να κάνετε λύνει το θέμα. Π.χ. το 1993 στο ΝΒΑ κανείς δεν αμφέβαλλε ότι ο Μάικλ Τζόρνταν ήταν ο καλύτερος παίκτης (ALPHA DOG) της λίγκας όπως όμως και ότι το βραβείο του MVP της κανονικής περιόδου έπρεπε να πάει (και πήγε) στον Τσαρλς Μπάρκλεη.. Στη φετινή Ευρωλίγκα επίσης, στις συζητήσεις για το βραβείο του MVP κάλλιστα μπορεί να παίξει το όνομα του Τέηλορ Ρότσεστι (εκπληκτική σεζόν), ο οποίος όμως δεν ταιριάζει στις αντίστοιχες για τον «καλύτερο σήμερα στη λίγκα». Νομίζω έγινα κατανοητός. Η παρούσα ανάρτηση αναφέρεται στον καλύτερο παίκτη της Ευρωλίγκας σήμερα..

Στο παρκέ του Ηοοpfellas παραθέτω 5 παίκτες-σταρ που για τους δικούς του λόγους ο καθένας μπορεί κάλλιστα να θεωρηθεί ως το ALPHA DOG της κορυφαίας ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης. Σας παραθέτω μερικά βασικά στατιστικά τους. Για καλύτερη ανάγνωση:

EFG% = Effective Field Goal Percentage

USG% = Percentage of Τeam Plays used by a Player (ποσοστό κατοχών της ομάδας που χρησιμοποιείται/εκτελείται από τον συγκεκριμένο παίκτη)

AST/TO RATIO = H γνωστή σε όλους μας αναλογία Αssists/Λαθών

Πάμε να τους δούμε, να διαβάσουμε το σχόλιο και την ψήφο και μετέπειτα να συζητήσουμε τις δικές σας..

Νάντο Ντε Κολό 

 

STATS: 14.2 PPG (51.4% 2PT-46.0% 3PT-91.2%) 3.2 REB-3.2 AST- 1.4 STL- 1.7 TO, PIR 16.8 σε 24.0’

Efg% :55.1    Points Per Play: 1.09  USG%: 25.7  AST/TO RATIO: 1.88

Ο 28χρονος Γάλλος αποτελεί την επιτομή του μοντέρνου combo-guard στο σύγχρονο ευρωπαϊκό μπάσκετ και η φετινή επιστροφή στην από εδώ μεριά είναι αντάξια του ντόρου που έκαναν οι Ρώσοι για να τον υπογράψουν. Ο Ντε Κολό είναι πραγματικά ο καταλύτης στο παιχνίδι της ΤΣΣΚΑ και μετά από ένα μεταβατικό διάστημα ο Δημήτρης Ιτούδης ταίριαξε τα χαρακτηριστικά του με αυτά του Τεόντοσιτς, για να δημιουργήσει το πιο θανατηφόρο back court στην Ευρώπη. Ο Γάλλος έχει πολύ πιο ανεπτυγμένα slashing abilities από τον συμπαίκτη του(ίσως το πιο αποτελεσματικό drive στη διοργάνωση) ενώ παράλληλα είναι λιγότερο θερμόαιμος (βασικά, νερό απτό ψυγείο τρέχει, διαχρονικά clutch παίκτης ..) για αυτό και είναι ο παίκτης που προτιμάει ο κόουτς στο τέλος κλειστών ματς στο κομμάτι της εκτέλεσης. Έκανε σπουδαία ματς κατά τη διάρκεια της σεζόν (όπου πέτυχε την Ουνικάχα μετά το ξεκίνημα κυριολεκτικά αφηνίασε..). Είναι τέτοια η ποιότητα του που βγάζει μάτια σε οποιονδήποτε ρόλο και αν χρησιμοποιηθεί (είτε ως main ballhandler, είτε σε παιχνίδι μακριά από τη μπάλα). Θεωρώ ότι μετά από χρόνια, στο πρόσωπο του η ΤΣΣΚΑ βρήκε την απόλυτη μέση τιμή στα δυνατά χαρακτηριστικά των Τεόντοσιτς-Ουίμς. Είναι ο λόγος που η «αρκούδα» δείχνει τόσο καλή πολλές βραδιές φέτος..  

Bασίλης Σπανούλης

STATS: 14.9 PPG (48.3% 2PT- 34.1% 3PT- 77.1% FT) 1.9 REB- 5.7 AST- 0.8 STL- 3.0 TO, PIR 15.6 σε 28.2’

Efg%: 49.8   Points Per Play: 0.95  USG%: 29.5  AST/TO RATIO: 1.90

Ο Έλληνας σούπερ-σταρ κάνει καθαρά μια MVP Season φέτος , μετά τις ανάσες που πήρε το καλοκαίρι. Ας μη γελιόμαστε.. Αν σήμερα όλοι αυτοί οι "ALPA DOG STATUS" παίκτες έμπαιναν στο πάνθεον της διοργάνωσης (βάσει «γαλονιών» και επιτευγμάτων στη διοργάνωση) θα έμοιάζαν με κουτάβια μπροστά στον ..σκύλαρο. Όμως το άρθρο εστιάζει στο status των παικτών μετά και τη φετινή σεζόν, οπότε ο ανταγωνισμός είναι σκληρός. Ο Σπανούλης ήταν εξαιρετικός φέτος, με πολλά clutch performances εκεί που τα χρειάστηκε η ομάδα του και παραστάσεις (ακόμα και σόλο όπως στη Λιθουανία με Νεπτούνας..) που έστειλαν μήνυμα σε πολλούς στην Ευρώπη. Ο Σφαιρόπουλος τον διαχειρίστηκε εξαιρετικά δίνοντας του περισσότερο τη μπάλα στη χέρια με τον Λαρισαίο πλέον να ξέρει να διαχειρίζεται άριστα τον εαυτό του σε ματς που δε ξεκινάει καλά και να βρίσκει τρόπους, με πολύ υπομονή, να ξεκλειδώνει την αντίπαλη άμυνα. Ο Σπανούλης έχει γύρω του ένα άριστο supporting cast που τον υποστηρίζει και τον καλύπτει, κυρίως στο back court όπου η στελέχωση των ερυθρολεύκων έχει δημιουργήσει για αυτόν ένα πλαίσιο μακροζωίας. Αμυντικά ήταν ίσως η καλύτερη σεζόν του τα τελευταία χρόνια, κυρίως από θέμα διάθεσης. Ακόμα και αν (πάρουμε την περίπτωση ότι) ο Σπανούλης σήμερα δεν είναι ο καλύτερος παίχτης στην Ευρώπη, είναι σίγουρα ο καλύτερος στα τελευταία δύο λεπτά ενός κλειστού ματς. Ο καλύτερος closer.. Και όλοι οι υπόλοιποι της λίστας πάνε με όνειρο δικές του εικόνες μεθαύριο στη Μαδρίτη..

Μίλος Τεόντοσιτς

STATS: 15.0 PPG (49.4% 2PT- 41.1% 3PT- 85.9% FT) 2.8 REB- 7.1 AST- 0.8 STL- 3.6 TO, PIR 16.6 σε 28.0’

EFg% :57.1  Points Per Play: 0.91  USG%: 26.8  AST/TO RATIO: 1.97

Δε χρειάζονται πολλά λόγια για τον Τεόντοσιτς. Το καλοκαίρι (στα νοκ-άουτ ματς) παρέδωσε μια από μεγαλύτερες σόλο παραστάσεις που έχουμε δεί ποτέ σε Παγκόσμιο πρωτάθλημα και η σεζόν του με την ΤΣΣΚΑ, υπό τον Ιτούδη, είναι αντιπροσωπευτική (η καλύτερη της καριέρας του). Το Show του Μίλος υπήρξε ο μεγαλύτερος πόλος έλξης για τους θεατές της διοργάνωσης κατά τη διάρκεια της χρονιάς μιας και οι εμπνεύσεις του «καλύτερου Pick & Roll παίκτη του πλανήτη» κατά τον προπονητή των Τζαζ, Κουίν Σνάιντερ (είχε θητεύσει μαζί του στη Μόσχα υπό τον Μεσίνα) είναι μοναδικές και –ειδικά- ο τρόπος που μεταφέρει τη μπάλα από τη δυνατή στην αδύνατη πλευρά, ασύλληπτος. Ο Τεόντοσιτς (ποτέ δεν υπήρξε μεγάλος φαν του γιατί θεωρούσα ότι στο κεφάλι του γίνεται ..πόλεμος) είναι σήμερα το μεγαλύτερο πηγαίο ταλέντο μπάσκετ που διαθέτει η Γηραιά Ήπειρος, έχοντας φέρει πάλι στις μνήμες μας την αύρα του Γιασικεβίτσιους (είναι οι δύο παίκτες τα τελευταία χρόνια για τους οποίους έχω βάλει τα περισσότερα replays γιατί έχω δυσκολευτεί να δω σε πρώτο χρόνο που πήγε η μπάλα..). Επειδή όμως «everyone is a moon which has a dark side..» ο Τεόντοσιτς καλείται φέτος να νικήσει. Να τελειώσει τη δουλειά (Τελειώ-ντοσιτς..). Αν δε διαχειριστεί όλη αυτή τη πίεση και δε το καταφέρει, η πλάτη του θα βαρύνει με μια αποτυχημένη χρονιά ακόμα και όλα τα παραπάνω θα είναι απλά ..οδοντόκρεμες. Κυνικό αλλά ρεαλιστικό.

Ρούντι Φερνάντεθ

STATS: 13.0 PPG (50.0% 2PT- 36.5% 3PT- 88.2% FT) 3.4 REB- 3.4 AST- 1.3 STL- 1.0 TO, PIR 16.4 σε 27.2’

Efg% :52.7   Points Per Play: 1.04   USG%: 21.4   AST/TO RATIO:  2.61

Μετά από ένα μουδιασμένο ξεκίνημα (και με την αποτυχία του καλοκαιριού με την Εθνική ακόμα νωπή..) και χωρίς πολλές φανφάρες, ο Ρούντι βρήκε ρυθμό και οδήγησε τη Ρεάλ στο δικό της F4, ξεχωρίζοντας ανάμεσα σε ένα σύνολο με πραγματικά σπουδαίους παίκτες. Ο Φερνάντεθ δείχνει πιο μεστός στο παιχνίδι του φέτος. Πιο ρεαλιστής και ουσιώδης με τη μπάλα στα χέρια. Και αρκετά βελτιωμένος στο crunch time, στοιχείο πολύ ενθαρρυντικό για μια ομάδα που κουβαλάει τεράστια πίεση στους ώμους της πλέον, ώστε να κατακτήσει το τρόπαιο μετά τις συνεχόμενες αποτυχίες.  Μου αρέσει ο τρόπος που καταφέρνει να είναι παραγωγικός για την ομάδα του σε λίγα touches ενώ φέτος,  όπου η Ρεάλ είχε περισσότερες καταστάσεις μισού γηπέδου στο παιχνίδι της, ο Ρούντι ήταν καταλυτικός με το πολύπλευρο ταλέντο του, λειτουργώντας είτε ως  creative slasher (το πάντρεμα του με τον Γιούλ στο backcourt και η πιο passive ροπή που παρουσιάζει ο Ρούντι την τελευταία διετία είναι ευλογία για τη Ρεάλ και το πιστώνω και στον Λάσο που έχει φάει πολύ κράξιμο) που είναι και το δυνατό του κομμάτι πλέον, είτε ως shooter σε ball screen καταστάσεις. Έκανε τα δύο καλύτερα του παιχνίδια στη σεζόν απέναντι στη Μπάρτσα (στο TOP-16). Και εδώ, θα δούμε πόσα απίδια πιάνει ο σάκος, στους αγώνες του F4 όπου ο Ρούντι θα είναι ένα από τα κεντρικά πρόσωπα και κυνηγήσει μανιασμένα την εξιλέωση. Μετά από ενδεχόμενη νέα αποτυχία, ο σταυρός που θα κουβαλήσει για το υπόλοιπο της καριέρας του θα είναι μεγάλος..

 

Άντριου Γκάουντλοκ

STATS: 16.4 PPG (52.7% 2PT- 45.5% 3PT- 77.3%) 2.1 REB- 2.0 AST- 0.6 STL- 1.4 TO, PIR 13.7 σε 29.3’

Efg% 59.1   Points Per Play: 1.09   USG%: 24.8   AST/TO RATIO: 1.42

Ο Γκάουντλοκ συγκέντρωσε πολλά φώτα πάνω του κατά τη διάρκεια της σεζόν, καθαρίζοντας πολλάκις για τη Φενέρ. Μιλάμε για τον παίκτη με το πιο αποτελεσματικό περιφερειακό παιχνίδι ίσως στη διοργάνωση με αρκετά «κιλά» στο βρακάκι του. Έναν bomber που «την πετάει και κοιμάται στο δρόμο» δείγμα της αυτοπεποίθησης του ως σουτέρ. Θύμισε Κάρλτον Μάιερς στο Μόαχο «γράφοντας» 10/13 τρίποντα (34π.).. Μεταξύ Γκάουντλοκ και Ομπράντοβιτς φαίνεται να έχουν γίνει αγωνιστικές παραχωρήσεις για το καλό του συνόλου. Είναι από τις σπάνιες φορές που βλέπω τον Ζοτς να δίνει τόσο χώρο και πράσινο φως για αυτοσχεδιασμό (καθαρά προσωπική φάση) στα plays που κρίνουν ένα ματς σε παίκτη του. Ο Αμερικανός μπορεί να γυρίσει όλη τη ρακέτα με τη μπάλα στα χέρια του για 20’’ μέχρι να φτιάξει τον χώρο του για να εκτελέσει και ο προπονητής του τον εμπιστεύεται. Από την άλλη ο Γκάουντλοκ έχει κάνει μεγάλη προσπάθεια για να κάνει δεύτερη φύση του το να αφήνει «καλά σουτ» για «άψογα σουτ» (βάσει συνθηκών εννοώ) και αυτό σταδιακά άρχισε να καθρεπτίζεται στο Shot selection του. Το pull up jumper του είναι απίστευτο όπως και η γενικότερη ικανότητα του να την ..πετάει σαν βοτσαλάκι στο ωκεανό όταν «πατήσει» κάτω από οποιοδήποτε καθεστώς άμυνας. Όσο αποκρουστικό λοιπόν και αν είναι το θέαμα ενός παίκτη, ειδικά σε ομάδα-Ομπράντοβιτς, να φέρνει σβούρες ντριμπλάροντας για τα 3.5/4 της πιο κρίσιμης επίθεσης του ματς αλλά τόσο αποστομωτικό είναι το γεγονός ότι μια ομάδα, η Φενέρ, που έφτασε μέχρι το F4 γαντζώθηκε στις πλάτες του συγκεκριμένου ουκ ολίγες φορές φέτος.

ΕΥΦΗΜΟΣ ΜΝΕΙΑ

Ο Νεμάνια Μπιέλιτσα (γνωστό ότι αποτελεί εδώ και πολλά χρόνια αδυναμία της σελίδας) είναι ο καλύτερος φόργουορντ της διοργάνωσης και ίσως ο πιο πληθωρικός παίκτης της, σε συνάρτηση με το παιχνίδι που παρουσίασε αυτή τη σεζόν. Τον λατρεύω και θα μπορούσα να τον βάλω κάλλιστα στη συζήτηση (έχει PIR μάλιστα μεγαλύτερο όλων, 18.9). Όμως αυτή τη στιγμή, στο μπάσκετ της Φενέρ και λόγω του πληθωρικού ταλέντου του αποτελεί τον τέλειο supporter, τη στιγμή που ο Γκάουντλοκ κολλάει γάντι στη κόντρα με τον (συγκεκριμένο) ανταγωνισμό. Δεκτή η οποιαδήποτε λοιπόν ένσταση και γνώμη/ψήφος για κάποιον αθλητή εκτός της δικής μου shortlist. Αυτό εννοείται.. Εγώ απλά φτιάχνω το πλαίσιο για την κουβέντα..

ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ..

Μετρώντας την παράμετρο του πόσο πολύτιμος είναι ο καθένας για την ομάδα του, καταλήγουμε ότι η ΤΣΣΚΑ με τους δύο υπερταλαντούχους γκαρντ μπορεί να καλύψει την απώλεια τους ενός, σε βαθμό μεγαλύτερο από τις υπόλοιπες ομάδες μετατοπίζοντας το βάρος της επίθεσης της αλλού, μιας και η πολυμορφικότητα/προσαρμοστικότητα της ομάδας το επιτρέπει. Όταν μιλάμε για τον «καλύτερο σήμερα» μετά και τη φετινή σεζόν,   αυτό δεν είναι το μοναδικό κριτήριο. Η προσωπική μου επιλογή λοιπόν είναι ο Μίλος Τεόντοσιτς. Για μεγάλο διάστημα της χρονιάς έπαιξε σπουδαίο μπάσκετ αγγίζοντας επίπεδα ωριμότητας που μέχρι πέρυσι φαίνονταν μακρινά για αυτόν. Ο Τεόντοσιτς είναι ο παίκτης που μου έβγαλε την αύρα του καλύτερου περισσότερο από κάθε άλλον τη φετινή σεζόν παρά το μείον ότι αγωνιζόταν σε μια ομάδα με σπουδαίους παίκτες η οποία είχε την ευχέρεια να παραμείνει σε τοπ-επίπεδο ακόμα και χωρίς αυτόν. Είναι στη κατάλληλη ηλικία για να διαδεχθεί τον Βασίλη Σπανούλη ως το «πρόσωπο του οργανισμού». Μένει να το αποδείξει στη Μαδρίτη και να αλλάξει ένα τσιτάτο που κυκλοφορεί κατά κόρον στην ευρωπαϊκή μπασκετική πιάτσα τα τελευταία χρόνια και λέει «αν θέλεις να κερδίσεις στη κανονική περίοδο και να παίξεις ωραίο μπάσκετ πάρε τον Τεόντοσιτς, αν θέλεις απλά την κούπα πάρε τον Σπανούλη..»

Υ.Γ: Το ντέρμπι του Σαββάτου είναι μεγάλο. Πραγματικά μεγάλο και με την εικόνα που παρουσιάζουν οι ομάδες στο δεύτερο μισό της σεζόν μπορεί να καθορίσει πολλά για την εξέλιξη στη μάχη του τίτλου. Το ψυχολογικό υπόβαθρο ήταν ταμάμ για τον Παναθηναϊκό, ο οποίος –μετά τα όσα έχουν διαδραματιστεί τον τελευταίο καιρό- είναι λογικό να είναι πιο πεινασμένος, όμως ο «κεραυνός» με τον Γκιστ (θετικός σε ινδική κάνναβη στο ντόπινγκ κοντρόλ που ακολούθησε τον τελικό του κυπέλλου) αλλάζει πολλά δεδομένα μιας και η μοναδικότητα του παίκτη (βάσει χαρακτηριστικών, ειδικά στο αμυντικό κομμάτι) στη φροντκόρτ, τον έκανε απαραίτητο. Θέλω πολύ να δω πως θα διαχειριστεί το ματς ο Σφαιρόπουλος που επίσης μετρά απώλεια ξένου παίχτη (Λαφαγιέτ). Και οι δύο ομάδες έχουν υψηλό κίνητρο. Το ΟΑΚΑ έχει καταπιεί πολλές φορές τον Ολυμπιακό και τώρα η ορμή που θα έχει να αντικρούσει η ομάδα του Πειραιά (λόγω timing) θα είναι μεγάλη. Τεστ για τον κόουτς Ιβάνοβιτς και μάλιστα σημαντικό. Kαλό παιχνίδι να έχουμε..