MADE IN USA: ΠΑΙΚΤΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ (2015)

Ανήμερα μιας ιστορικής ημέρας για τη χώρα, το Hoopfellas παραδίδει στο κοινό τη φετινή του λίστα με παίχτες που μπορούν να αποτελέσουν Value/Money  επιλογές για διάφορα πορτοφόλια. Γιατί σε τέτοιους χαλεπούς καιρούς, η συγκεκριμένη στήλη μοιάζει πιο επίκαιρη από ποτέ..

Όχι άδικα λοιπόν,  μια από τις πιο δημοφιλείς στήλες της σελίδας που συγκεντρώνει πολλά φώτα, κουβέντα και μελέτη από επαγγελματίες της βιομηχανίας του αθλήματος στη χώρα. Αποτέλεσμα της συνεχούς ενημέρωσης της Scouting Database που έχω δημιουργήσει εδώ και αρκετά χρόνια. Μια λίστα που πέρυσι «έβγαλε»  τον Πάτρικ Γιάνγκ, νέο ξένο παίχτη του Ολυμπιακού ο οποίος τότε κόστιζε ελάχιστα.  Μη ξεχνάμε ότι τη νέα σεζόν πολύ δυνατά brands του αθλήματος όπως ο Άρης και η ΑΕΚ θα συνοδεύσουν τον ΠΑΟΚ στο Eurocup ενώ παράλληλα (καλώς εχόντων των πραγμάτων) αναμένονται επενδύσεις που θα ανεβάσουν τον πήχη της ποιότητας στη λίγκα μας.

Πάμε μαζί να δούμε τις φετινές επιλογές του Hoopfellas..

1. MICHAEL ROLL (1.97-27-G): Ο Ρολ έχει πολύ μπάσκετ μέσα του. Σου βγαίνει αυτή η αίσθηση όσο τον παρακολουθείς να αναπτύσσει το fundamental παιχνίδι του στο παρκέ. Μου θυμίζει έντονα τον Μπραντ Όλεσον σε αρκετές εκδηλώσεις του αγωνιστικά. Προϊόν των Bruins UCLA (συμπαίκτης του Ουέστμπρουκ) με τους οποίους έφτασε σε 3 Final-Fours κολεγιακού πρωταθλήματος. Κομπλέ περιφερειακός  που καλύπτει και τις 3 θέσεις (1-3). Δολοφονικός καρπός, άρτιος μηχανισμός και εκτέλεση. Παιχνίδι με τη μπάλα στα χέρια και χωρίς αυτή. Πολύ αποτελεσματικός στο αμυντικό κομμάτι. Δεν είναι ιδιαίτερα αθλητικός (ούτε τόσο καλοπροπονημένος όσο ο «φυσικός» Όλεσον) όμως διαθέτει πολύ υψηλό  μπασκετικό IQ, διακρίνεται για την ικανότητα του στη πάσα. Μετά από δύο σεζόν στη Σαραγόσα, υπέγραψε στη Τουρκία. Θεωρώ ότι είναι  Euroleague material.

Στη TBL:  9.4 π.μ.ο.- 2.8 ριμπ.- 2.6 τελικές  με 50% 2PT-43.3% 3PT-64.1% 1PT (παρότι το ποσοστό καριέρας από τη γραμμή είναι της τάξεως του 77-80%)

2. JACKIE CARMICHAEL (2.07-25-F/C): Ο Καρμάικλ είναι  ένας ωμός παίκτης ρακέτας που φέρνει στο τραπέζι ένα σπουδαίο αθλητικό πακέτο. Σπουδαίος post αμυντικός ψηλός με μεγάλο wingspan και καλό timing στο μπλοκ, μπορεί να προστατέψει αποτελεσματικά το καλάθι της ομάδας του παίζοντας πάνω απ΄αυτό στην άμυνα. Αποτελεσματικός ριμπάουντερ με μαχητικότητα και intangibles που γαρνίρουν το φυσικό προφίλ του. Ακόμα θέλει δουλειά στο επιθετικό κομμάτι (ερωτεύεται το face up jumper του ώρες ώρες ενώ θα έπρεπε να λειτουργεί περισσότερο ως finisher γύρω από το καλάθι) και στο footwork του στη περιφερειακή άμυνα. Είναι παιδί που «φτιάχνεται» στην Ευρώπη ακόμα όσον αφορά το παιχνίδι του (που σημαίνει ότι μπορούμε να δούμε αρκετά καλύτερα πράγματα από αυτόν στο άμεσο μέλλον) για αυτό και έπιασε τη λίστα. Βρίσκεται κοντά σε συμφωνία με τη Μπάνβιτ. Φέτος αγωνίστηκε στη Μακάμπι Ρισόν.

Στη Winner League: 12.6 π.μ.ο. 6.8 ριμπ.-1.1 τελικές-1.0 κλεψ.-0.8 τάπες με 56.8% 2PT-67.5% 1PT.

3. MICHAEL FRAZIER (1.94-21-G/F): Προϊόν της φιλοσοφίας του Μπίλι Ντόνοβαν, γαλουχημένος στο Γκέηνσβιλ της Φλόριντα και στο πρόγραμμα των Γκέητορς ως συμπαίκτης μάλιστα των Πάτρικ Γιανγκ-Ουίλμπεκιν. Ο Φρέηζερ  είχε άλλες προδιαγραφές πριν τη σεζόν που μόλις τελείωσε όπου δεν απέδωσε τα αναμενόμενα, με το ποσοστό του μάλιστα στο τρίποντο να κάνει βουτιά από το 45-47%  που είχε τις δύο προηγούμενες χρονιές στο 38%. Για αυτό και έμεινε undrafted. Πρόκειται για «χερά» από τους λίγους, ικανός να σε στήσει στο απόσπασμα και να σε πυροβολεί όλο το βράδυ. Παρότι δεν είναι ιδιαίτερα ψηλός διαθέτει μεγάλο wingspan (6’8’’) και δυνατό κορμό που του επιτρέπει να μαρκάρει ψηλότερους παίχτες με επιτυχία. Φημίζεται για την ικανότητα του στα μετόπισθεν και μπορεί να αποτελέσει έναν πολύ καλό «3 & D» πλάγιο. Θέλει δουλειά με τη μπάλα στα χέρια και πρέπει να αυξήσει τις διαδρομές  του προς τα μέσα όπου έχει τα φυσικά εργαλεία κι τη δυνατότητα να τελειώσει.

Φέτος στο  NCAA και τους Gators: 12.1 π.μ.ο- 4.1 ριμπ.- 1.4 τελικές με 41.7% 2PT και 87% προσωπικές.

4. YANCY GATES (2.06-26-C): Το «τέρας» από το Σινσινάτι εντυπωσίασε φέτος στο Ισραήλ με τη Χαποέλ Τελ Αβίβ. Δυνατός σέντερ με καλά τελειώματα γύρω από το καλάθι. Το ποστ παιχνίδι του  αποτέλεσε τη ναυαρχίδα της επίθεσης του Όντετ Κάτας ο οποίος σημάδευε συνεχώς τον Γκέητς στο ζωγραφιστό με στόχο την «απομόνωση» και το κλείδωμα του αντιπάλου στη πλάτη του. Καλός με τη μπάλα στα χέρια, ξέρει να διαβάζει τα νταμπλ-τιμς. Εξαιρετικό positioning το οποίο τον βοηθά σημαντικά  στο αμυντικό κομμάτι. Λίγο ράθυμος ώρες ώρες  και πνευματικά όχι τόσο ισχυρός. Αρκετά καλός παίχτης όμως overall με αίσθηση του σκορ, έκανε το step up  φέτος. Η πρωταθλήτρια Χαποέλ Ιερουσαλήμ, απέναντι στην οποία έκανε ματσάρες στα πλέη-οφς του πρότεινε τριετές συμβόλαιο..

Στη Winner League: 16.8 π.μ.ο.-6.3 ριμπ.-1,7 τελικές-1.0 κλεψ.-0.7 τάπες με 57.4% 2PT-64.8% προσωπικές.

5. ΤREVON HUGHES (1.85-28-PG/SG): Εντάξει.. Μπο Ράιαν και τέτοια, ξέρετε ότι μ’αρέσουν.. Ο Χιούζ είναι «παιδί του κόουτς» και του προγράμματος του Ουισκόνσιν στο οποίο έπαιξε πολύ καλό μπάσκετ. Πολύ καλός σουτέρ, λατρεύω τη φόρμα στη εκτέλεση και το body control του. Δυνατό κορμί, δε φοβάται την επαφή όταν πηγαίνει μέχρι μέσα. Καλός αμυντικός και καλός ριμπάουντερ. Αυτό που δε λατρεύω από την άλλη είναι τα χούγια της γειτονιάς (Κουίνς) που κουβαλάει.. Μέτριο shot selection, over dribbling.. Μου αρέσει το ανταγωνιστικό του πνεύμα. Τον θυμάμαι πολλές φορές στους Budgers να προσπαθεί να ανάψει τη σπίθα μεταξύ των συμπαικτών του. Φέτος μοίρασε τη σεζόν μεταξύ Γερμανίας (Μπαϊρόιτ) και TBL2.

Στη BBL υπό τον Μίκαελ Κοχ: 13.9 π.μ.ο.-4.3 ριμπ.- 4.3 τελικές-2.2 κλεψ. Με 39.2% 2PT-33% 3PT- 70.6% 1PT.

6. DEZ WELLS (1.94-23-G/F): Πολύ καλή περίπτωση παίχτη με αρκετά upsides για το «από εδώ» μπάσκετ. Πλήρες επιθετικό πακέτο. Μου αρέσει ο συνδυασμός εξυπνάδας με τα φυσικά/αθλητικά προσόντα. Στο Μέριλαντ ο Mark Turgeon του έδωσε πολλές iso καταστάσεις στις πλευρές για να δείξει το μεγάλο ρεπερτόριο του (ποστ, face up, slashing) και την ικανότητα του στη προσωπική φάση. Δυνατό παιδί με μεγάλα χέρια, χαρακτηριστικά που κεφαλαιοποιεί στην άμυνα. Έχει  βελτιώσει πολύ το σουτ του το οποίο δουλεύει ακόμα για να σταθεροποιήσει σε υψηλότερο επίπεδο (χρειάζεται). Πολύ καλός finisher στο τρανζίσιον. Η σωστή λίγκα στην Ευρώπη θα τον βοηθήσει να κοντρολαριστεί περισσότερο σαν παίχτης. Είχε αποβληθεί από το Xavier τη πρώτη του σεζόν για μια υπόθεση (με μια συμμαθήτρια του) που τελικά ποτέ δε διαλευκάνθηκε ώστε να μαθευτεί  η αλήθεια. Καλή περίπτωση, μου αρέσει.

Στο NCAA και το Μέριλαντ:  15.1 π.μ.ο.- 5.3 ριμπ.- 2.8 τελικές με 45.5% 2PT, 51% 3PT και 80.6% FT

7. RYAN BROEKHOFF (2.00-25-F): Πάμε σε «καγκουρό» εδώ ξεφεύγοντας λίγο από τους Αμερικανούς. Από τον Broekhoff  πιθανόν να έχετε εικόνες από τα παιχνίδια του με την εθνική ομάδα της Αυστραλίας όμως το Hoopfellas είναι εδώ  για να σας δώσει μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα. Παίχτης-εργαλείο από αυτούς που λατρεύουν οι προπονητές. Φονιάς από τη περιφέρεια, το σουτ του είναι το καλύτερο κομμάτι του παιχνιδιού του (ειδικά σε spot up καταστάσεις). Παίζει σωστά μακριά από τη μπάλα. Συνεπής αμυντικός παίχτης που δε «κλέβει» ούτε εξοικονομεί ανάσες στα μετόπισθεν. Καλός ριμπάουντερ. Καλύπτει και τις δύο θέσεις τον φόργουορντς (το «3» είναι η primary position) καθώς μπορεί να λειτουργήσει πολύ καλά και ως stretch-4 βάζοντας πίεση στις άμυνες. Βελτιώθηκε πολύ τη δεύτερη σεζόν του στην Ευρώπη και θεωρώ θα ανέβει  κι άλλο φέτος.

Στη TBL και τη Μπεσίκτας: 11.5 π.μ.ο.-6.2 ριμπ.- 1.4 τελικές- 0.9 κλεψ. με 57.7% 2PT, 41.6 3PT και 84% FT.

8. DARRYL MONROE (2.01-29-C/F): Τον Monroe τον παρακολουθώ χρόνια έχοντας έναν έξτρα λόγο που μου κίνησε το ενδιαφέρον. Μου θύμιζε αρχικά έντονα σε κομμάτια του παιχνιδιού του τον αγαπημένο μου Λάρι Στιούαρτ (τον θυμάστε από το πολύ επιτυχημένο πέρασμα του στην Ελλάδα, τον είχε φέρει το Περιστέρι το 2002). Ο Monroe είναι πλέον ένας παίχτης που παίζει περισσότερο κοντά στο καλάθι. Έχει μάθει σωστά το άθλημα. Ποστάρει, χρησιμοποιεί έξυπνα τις προσποιήσεις για να βγάλει τον αντίπαλο εκτός ισορροπίας, πασάρει πολύ καλά τη μπάλα. Είναι πολύ επικίνδυνος όταν από τη θέση «5» βάζει τη μπάλα στο παρκέ ξεκινώντας από τα 5-5.5 μέτρα την προσπάθεια του.  Έκανε σπουδαία σεζόν με τη Μανρέσα στην ACB και φέτος αποδέχθηκε τη πολύ καλή πρόταση της Βερόνα δημιουργώντας ένα πανίσχυρο δίδυμο με τον Ούμεχ στη δεύτερη κατηγορία της Ιταλίας. Παίχτης που θα σου κάνει τη δουλειά.

Στη δεύτερη κατηγορία της Ιταλίας: 17.5 π.μ.ο.-8.9 ριμπ.- 3.2 τελικές- 1.5 κλεψ-62.9% 2PT, 70.1% FT

9. ERVING WALKER (1.75-25-PG): Εντάξει εδώ δεν ανακαλύψαμε την ..Αμερική. Τον Ουόκερ τον προσέθεσα γιατί έχω κάνει κουβέντες για αυτόν στη σελίδα με διάφορους αναγνώστες τα τελευταία δύο χρόνια. Το παιδί απλά «φυσάει».. Billy Donovan’s product και εδώ έκανε παπάδες στη Γαλλία φέτος με τη Ντιζόν. Το θέμα με τον Ουόκερ είναι σαφώς το ύψος του γιατί κατά τα άλλα μιλάμε για έναν σπουδαίο γκαρντ που σπάει στα δύο τις άμυνες με τη ταχύτητα, το court vision και την αποτελεσματική του περιφερειακή εκτέλεση. Floor general.. Πολύ καλός ballhandler. Περιμένω όσο ωριμάζει να βελτιώσει το shot selection του και γενικότερα κάποιες αποφάσεις του (επιρρεπής στη τραβηγμένη προσπάθεια). Ξεκάθαρα πράγματα πάντως στη περίπτωση του. Όποια ομάδα δε φοβηθεί το ύψος του (είναι συνεπής αμυντικός αλλά πρέπει να τον κρύψεις στο ποστ) ας τον κοιτάξει άφοβα. Σε επίπεδο Eurocup μπορεί να κάνει θραύση..

Στη ProA: 16.2 π.μ.ο.-2.9 ριμπ.-5.1 τελικές με 51.8 2PT, 34.3% 3PT και 83.7% FT

10. ΒRADY HESLIP (1.88-25-SG): Λοιπόν γάτοι.. Προσοχή. Ξεκινώντας θα σας πω με κάθε ειλικρίνεια ότι ο καλύτερος σουτέρ αυτή τη στιγμή σε όλες τις ευρωπαϊκές λίγκες δε λέγεται Τζέησι Κάρολ ή Ναβάρο ή όποιο άλλο διάσημο όνομα θέλετε.. Λέγεται Μπράντι Χέσλιπ. Ο καλύτερος σουτέρ τριών πόντων στην Ευρώπη. Τον θυμάμαι στο Baylor (το οποίο και παρακολουθώ συστηματικά) και μετά στη D-League στους Reno Bighorns, μια ομάδα που έπαιζε up tempo style (full court press, αλλαγές όλης της πεντάδας ανά δίλεπτο, επιθέσεις μάξιμουμ στα 12’’, μόνο τρίποντο και lay ups όχι midrange shots) με σκοπό τη δημιουργία 50-60 τριπόντων σε κάθε ματς. Τότε όλοι άκουσαν για έναν γκαρντ που σκόραρε 78 πόντους με 20/38 τρίποντα συνολικά στα 2 του πρώτα ματς.. Το σουτ του Καναδού off guard είναι ποίημα (όλη η διαδικασία από τη θέση υποδοχής της μπάλας όταν βρίσκεται μακριά από αυτή μέχρι την απελευθέρωση της) ενώ ο ίδιος έχει δουλέψει πολύ στο να μπορέσει να πηγαίνει αποτελεσματικά προς τα μέσα ώστε να μην απειλεί μονοδιάστατα. Οι Σέρβοι συνεργάτες μου ψήφισαν τον γκαρντ της Ιγκοκέα ως τον «καλύτερο σουτέρ στην ιστορία της Αδριατικής λίγκας».. Μπορεί να μην έχει το φυσικό/αθλητικό πακέτο όμως η δεξιότητα του στο σουτ μπορεί να του ανοίξει τη πόρτα ου ΝΒΑ κάποια στιγμή πολύ απλά γιατί η συγκεκριμένη λίγκα ζητάει «σπεσιαλίστες»..

Στην Αδριατική λίγκα με την Ιγκοκέα της Βοσνίας:  23.7 π.μ.ο.-1.7 ριμπ.- 1.6 τελικές- 1.0 κλεψ.  43.9 2PT, 42% 3PT  και 97.7% FT.

11. CLIFF ALEXANDER (2.05-20-C): Καλή πρώτη ύλη. Mobile ψηλός του Κάνσας που κατέληξε undrafted τον Ιούνιο. Ξεκίνησε μεγάλος το οργανωμένο μπάσκετ και αυτό φαίνεται στο πολύ άγουρο επιθετικό του παιχνίδι. Σπουδαία φυσική παρουσία στο παρκέ, καταθέτει πολύ ενέργεια. Πολύ δυνατός στο ριμπάουντ, τελειώνει με λόμπες και putbacks. Hustle player. 7’2’’ άνοιγμα χεριών, πολύ καλό τάιμινγκ στο μπλοκ. Θέλει δουλειά(παίρνει πολλές βελτιώσεις) αλλά μπορεί να εξελιχθεί σε έναν μοντέρνο γρήγορο σέντερ στο ευρωπαϊκό μπάσκετ εφόσον επιλέξει να περάσει τον Ατλαντικό.

Στο NCAA με τους Jayhawks: 7.1 π.μ.ο-5.3 ριμπ.-1.3 μπλοκ με 56.6% FG και 67.1% FT σε 17.3’

12. Kwamain Mitchel (1.80-26-PG/SG): Ο μπόμπερ του Saint Louis έκανε το αγροτικό του για δύο χρόνια στη Πολωνία και μοιάζει έτοιμος για μια καλύτερη λίγκα. Μικρόσωμος Scoring-Guard που δε πτοείται από το μέγεθος του αντιπάλου που βρίσκεται μπροστά του στη προσπάθεια του να σκοράρει. Κλασική περίπτωση Αμερικανού γκαρντ που συνδυάζει σκοράρισμα και δημιουργία, πάνω στον οποίο μπορούν να ακουμπήσουν μικρομεσαίες ομάδες. Καλός σουτέρ από τη περίμετρο αλλά λίγο streaky. Τραυματίστηκε φέτος την άνοιξη (είχε θέματα και στα κολεγιακά του χρόνια) και αυτό είναι ένα κομμάτι που θα πρέπει να διερευνηθεί από την ομάδα που θα ενδιαφερθεί. 

Δύναμη. Όλοι ενωμένοι..