FORGET ABOUT IT..

Ο Παναθηναϊκός πάλεψε αντρίκια απέναντι σε απουσίες και όλων των ειδών τις αντιξοότητες  στη Μόσχα. Πάτησε στο σκαλί της πρώτης θέσης στον όμιλο και έδειξε ότι «μπορεί». Δεν τα κατάφερε στο τέλος και τερμάτισε τρίτος στην πρώτη φάση. Μη δίνετε σημασία.. “Forget about it”, που έλεγε και ο φίλος μου ο Ντεπ στο «Ντόνι Μπράσκο»..

Και αυτό γιατί τα ωραία τώρα αρχίζουν..  Πάμε να ρίξουμε μια ματιά στο χθεσινό ματς..

ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΗΝ ΚΟΝΤΡΑ..

-Ξέρω, υπάρχει γκρίνια, μένος για τη διαιτησία. Το Ηοοpfellas δε στάθηκε ποτέ σε αυτό το κομμάτι και δεν θα το κάνει ούτε τώρα. Η ατυχία, η αδικία ή το λάθος είναι μέσα στο μπάσκετ. Θα το βρείς πολλές φορές μπροστά σου. Το δίδαγμα μετά από όλα αυτά για τους παίκτες /τιμ του Παναθηναϊκού είναι να μάθουν να παίζουν στη κόντρα. Είναι πολύ σημαντικό αυτό. Ο τρόπος που χειρίζεσαι τον εαυτό σου απέναντι σε μια –ας πούμε- καταφανή αδικία κατά σου, μπορεί να σε βοηθήσει να κερδίσεις την επόμενη φάση, το επόμενο σφύριγμα, τον επόμενο αγώνα..

-Ο Παναθηναϊκός overall δεν έπαιξε κανένα σπουδαίο μπάσκετ εχθές. Θα μπορούσε να παρουσιαστεί πολύ καλύτερος, με μόνη  δικαιολογία κατ’εμέ το απρόσμενο πρόβλημα του Σχορτσιανίτη που άλλαξε όλο το ροτέησιον και το πλάνο του παιχνιδιού. Παρατήρησα πολλά λάθη αμυντικά στο πρώτο ημίχρονο. Και αυτό που δεν μου άρεσε ήταν ότι οι πράσινοι φαίνονταν αδιάβαστοι –ίσως για πρώτη φορά φέτος- είτε απέναντι σε κάποια χαρακτηριστικά επιθετικά plays της Κίμκι, είτε σε individual attributes των παικτών του αντιπάλου. Είδα τον Τσαρτσαρή να βλέπει τον Πολ Ντέβις στα 5 μέτρα (σε ένα σουτ που το έχει και απλά το βάζει..) να μην έχει ξεκαθαρίσει στο μυαλό του εάν θα βγεί να μαρκάρει ή να μείνει. Αυτό δεν είναι προπονητικός «τζόγος». Σίγουρα όχι.. Είδα στο πιο πολυχρησιμοποιημένο play τους, με τον Πλάνινιτς στο ποστ, το back screen στον Φριντζόν ώστε να βγεί στο τρίποντο στην απέναντι στη γωνία, τη πάσα να περνάει «απαρατήρητη» από την ελληνική άμυνα. Τον Βιάλτσεφ να γράφει δύο τρίποντα ουσιαστικά χωρίς άμυνα από το καλό του σημείο (κορυφή της ρακέτας). Μέχρι και τον Λάσμε να ξεχνιέται, βάζοντας λάθος το σώμα του ανάμεσα στον παίκτη και τη μπάλα (παραπάνω από δύο φορές). Το αμυντικό performance του πρώτου ημιχρόνου ήταν κακό και οι 46 πόντοι παθητικό ενδεικτικοί.  Τέτοια νούμερα είναι απλά απαγορευτικά για τον φετινό Παναθηναϊκό.

-Το βασικό πρόβλημα που αντιμετώπισε το προπονητικό τιμ του Παναθηναϊκού στο ματς της Μόσχας ήταν το σφιχτό ροτέησιον στο οποίο οδήγησε κυρίως ο τραυματισμός του Σχορτσιανίτη αλλά και η απουσία του Ούκιτς. Οι πράσινοι έπαιξαν με 7 παίκτες το ματς και δύο μόνο γκαρντ, τον Διαμαντίδη (38’) και τον Μπανκς.. Ο Πεδουλάκης ξεκίνησε τον Κίτσεν στο «1» με τον Αμερικανό να σκοράρει 2 πόντους και να κάνει 2 λάθη σε 3’. Κυρίως έδειξε ότι δεν ήταν έτοιμος για μάχη και αυτό φάνηκε με τη χαλαρότητα που αμυνόταν απέναντι στον Πλάνινιτς, με τον Κροάτη να το διαβάζει και να αρχίζει τις μετωπικές. Ο Κίτσεν δεν ξαναμπήκε στο παρκέ. Ίσως ο Πεδουλάκης θα μπορούσε να του δώσει λίγα ακόμα λεπτά ανοίγοντας το ροτέησιον λίγο. Δεν κοίταξε καν τους Ξανθόπουλο-Γιαννόπουλο ενώ ο Σκορδίλης δε μπόρεσε να ανταποκριθεί υποδεικνύοντας την ανάγκη –που τόσο καιρό φωνάζουμε- για προσθήκη παίκτη στη ρακέτα, τώρα που αρχίζει το τοπ-16. 34’ στο παρκέ και για τον Μασιούλις που ήταν πολύ θετικός.

-Ο Δημήτρης Διαμαντίδης βρίσκεται τις τελευταίες εβδομάδες σε passing mood και αυτό είναι το καλύτερο νέο για την  επίθεση των πρασίνων η οποία λειτουργεί εμφανώς καλύτερα με τον αρχηγό να παίζει προς αυτή την κατεύθυνση. Ο Έλληνας γκαρντ επικεντρώνεται από την αρχή του ματς στο πως θα αξιοποιήσει του συμπαίκτες του, θα δημιουργήσει καταστάσεις για αυτούς και θα τους αναμείξει με σωστό τρόπο στο επιθετικό παιχνίδι της ομάδας έχοντας βγάλει από το μυαλό του το σκεπτικό ότι «φέτος πρέπει να κοιτάξω περισσότερο το καλάθι». Αφήνει το ματς να έρθει μόνο του σε αυτόν και όταν «πρέπει» ξεκινάει να ανεβάζει τον ρυθμό το σουτ του. Το θετικό είναι ότι και στις δύο περιπτώσεις παραμένει επιθετικός . Μεγάλο ρόλο σε αυτή την κατάσταση/επιλογή του αρχηγού παίζει σαφώς η παρουσία του Μπανκς. Ο Αμερικανός έχουμε πεί ότι έχει αυτοπεποίθηση, προσωπικότητα και προσφέρει την πρωτοβουλία που δεν υπήρχε πρίν από την περιφέρεια πέραν του Διαμαντίδη. Σίγουρα οι επιλογές του είναι κάποιες φορές τουλάχιστον συζητήσιμες (σας είχαμε προειδοποιήσει άλλωστε) αλλά η άγνοια κινδύνου του (που έλειπε από τους Ούκιτς-Κίτσεν) έχει δράσει ευεργετικά στους πράσινους μέχρι τώρα.

-Η λειψανδρία στη φροντκορτ ανάγκασε τον Πεδουλάκη να στηριχτεί σχεδόν αποκλειστικά στον –πολύ καλό και πάλι- Στεφάν Λάσμε. Ο Γκαμπονέζος ήταν συγκινητικός, δίνοντας πολλές μάχες στο ποστ και αποδεικνύοντας με εμφατικό τρόπο αυτό που υποψιαζόμαστε και συζητάμε τον τελευταίο καιρό. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΑΙΚΤΗΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΛΙΓΚΑ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΟΥΤΑΡΕΙ ΠΑΝΩ ΤΟΥ.. Πολύ απλά. Δυστυχώς δεν είχε την ανάλογη υποστήριξη και αυτό κόστισε σε τομείς που οι πράσινοι φέτος συνήθως επιβάλλονταν του αντιπάλου. Τα ριμπάουντς και τις κατοχές. Η Κίμκι πήρε 14 επιθετικά και εκδήλωσε 9 παραπάνω επιθέσεις.. Ήρθε και η αστοχία στις βολές και έδεσε.. Το θετικό είναι ότι οι πράσινοι ανάγκασαν σε 15 λάθη την ομάδα με τα λιγότερα στη διοργάνωση χαλώντας το δυνατό σημείο της που είναι ο δείκτης ασσίστς/λάθη, πολύ σημαντικό στατιστικό στο οποίο η Κίμκι είναι επίσης πρώτη στην Ευρωλίγκα.  Την ίδια στιγμή οι ίδιοι έμεναν στα 13 λάθη, νούμερο ικανοποιητικό με βάση αυτά που έχουμε δεί σε αυτόν τον τομέα φέτος. Και εδώ θα ξαναπώ κάτι που θα το λέω κάθε εβδομάδα μέχρι το τέλος της σεζόν. Αν ο Παναθηναϊκός καταφέρει και χαμηλώσει τον αριθμό των λαθών του ανά παιχνίδι, μπορεί να είναι πολύ επικίνδυνος οπουδήποτε με οποιονδήποτε, ακόμα και εαν δε γράφει από το τρίποντο..

-Η Κίμκι ήταν τυχερή στο τέλος. Είναι καλή ομάδα, δε το συζητώ και θα μπεί με αξιώσεις στην επόμενη φάση. Έχει πολύ καλό spacing στην επίθεση, τρέχει καλά το τρανζίσιον, δε κάνει λάθη. Και όμως εχθές δεν είχε εικόνα νικητή στο τέλος.. Ειδικά από τη στιγμή που κουράστηκε ο Πλάνινιτς (σημαντική η απουσία του Κόπονεν) κρέμασε όλη η ομάδα. Γενικά έχει μεταπτώσεις και φέτος μέσα στα 40’ η ομάδα του Κουρτινάιτις. Έχει στιγμές πολύ ωραίου μπάσκετ αλλά ακόμα της λείπει το mentality για να κοιτάξει την αφρόκρεμα. Φέτος είναι μια καλή ευκαιρία να κάνουν ένα βήμα. Ίδωμεν...

-Ο Παναθηναϊκός πρέπει να πάρει κάποιες αποφάσεις. Ήδη στην ομάδα μπαίνει ο Καπόνο αλλά το πρόβλημα είναι στο ζωγραφιστό και θα φανεί τώρα που ο ανταγωνισμός θα μεγαλώσει. Ο Αργύρης Πεδουλάκης πρέπει να αποφασίσει για το ρόλο του Τσαρτσαρή από εδώ και εμπρός, ο οποίος θα κρίνει το ροτέησιον. Παραμένει στο «4» μαζί με τον Πανκο δηλ. οι πράσινοι κοιτάζουν για ένα τρίτο «5», λύση σαφώς πιο οικονομική ή μετακομίζει ως μπαλαντέρ στο 4-5 και ο Παναθηναϊκός κοιτά για το «4¨που λέγαμε.. Η ομάδα θέλει μια ώθηση εκεί, είναι φανερό. Θα είναι μεγάλο ρίσκο να πάει στο τοπ-16 έτσι.. Δυνατότητες αγωνιστικά υπάρχουν..