ΒΟΑΣ ΙΙ και η ..πράσινη transition period

Το ριμέικ της ερυθρόλευκης  παραγωγής «ΒΟΑΣ» παίχτηκε στην εκπληκτική Ζαλγκίριο Αρίνα με τον Ολυμπιακό να «πνίγει» τους Λιθουανούς με την άμυνα του. Εξαιρετική η σκηνοθεσία του Γιώργου Μπαρτζώκα.. Σε transition period ο Παναθηναϊκός, ξεπέρασε το εμπόδιο της Ολίμπια, με εμφανή τη διάθεση από τον Αργύρη Πεδουλάκη να βάλει καινούργια πράγματα στο παιχνίδι της ομάδας. Και οι δύο ομάδες μας κοιτάνε ψηλά..

Δυό λόγια για τα παιχνίδια..

Ξεκινάμε από τη Λιθουανία, όπου το παιχνίδι ήταν μάλλον μεγαλύτερης σημασίας βάσει της θέσης των δύο αντιπάλων στον όμιλο.

-Ο Ολυμπιακός είναι φανερό ότι ρολάρει. Η ομαδική του άμυνα είναι πραγματικά εξαιρετική. Καλά δουλεμένη, με στόχο και κατεύθυνση. Έχει τις κατάλληλες μονάδες για να παίξει αυτό που θέλει βέβαια στα μετόπισθεν. Δεν έχω ξαναδεί τέτοιο χαστούκι στη Ζαλγκίρις φέτος. Η άμυνα του Ολυμπιακού την αποσυντόνισε και –πολύ σημαντικό- την έκανε να παίξει ατομικά για 40’.  Οι συνεργασίες των Λιθουανών ήταν ελάχιστες σήμερα το βράδυ και το individual επιθετικό παιχνίδι είναι ευανάγνωστο για μια τέτοια άμυνα, όπως αυτή των ερυθρολεύκων. Ο Ολυμπιακός είναι πολύ «φυσική» ομάδα, σχεδόν σε όλες τις θέσεις. Από την αρχή «πόνεσε» την Ζαλγκίρις, την έβαλε να κάνει σούτ από άσχημες θέσεις, της έκοψε την παραμικρή σκέψη για εύκολο καλάθι, ειδικά από τους ψηλούς της. Οι Λιθουανοί σούταραν 16/42 δίποντα.. Από μια φάση και μετά έδειχναν να μην το πιστεύουν και αυτό είναι μεγάλο credit για την άμυνα των Πειραιωτών, η οποία τους χάλασε το μυαλό.

-Ο Πλάθα ήταν σε μάλλον κακό βράδυ. Εντόπισα κάποια λαθάκια στο διάβασμα του αντιπάλου ή τελοσπάντων λάθος εκτίμηση κάποιων καταστάσεων. Ξεκίνησε των Φούτ στο «5», ο οποίος είναι ο πιο λάθος παίκτης της Ζαλγκίρις για να αμυνθεί στο πικ εν ρολ, με τον τρόπο που επέλεξε ο Ισπανός να το κάνει. Η ελληνική ομάδα το αποκωδικοποίησε γρήγορα και χτύπησε εκεί, με δημιουργό τον Σπανούλη, πετυχαίνοντας εύκολα καλάθια-βάλσαμο για να ξεκινήσεις σωστά σε μια τέτοια έδρα. Ο Πλάθα το πήρε γραμμή βέβαια (θεωρώ ότι εάν δεν ήταν αρκετά εγωιστής θα έπρεπε να είχε αναπροσαρμόσει το πλάνο αμέσως) και έβαλε τον Γιανκούνας στο «5» (με Ντέλας στο «4») και εκεί η άμυνα των Λιθουανών όντως βελτιώθηκε.

-Ο Τζός Πάουελ έχει απορροφηθεί πλήρως από το ερυθρόλευκο ροτέησιον και ήταν αρκετά δραστήριος. Ο Ολυμπιακός μη ξεχνάτε σήμερα, δεν πήρε παιχνίδι στην επίθεση από το «4» και τον Χάινς στο «5», κάτι που σπάνια συμβαίνει και όμως δεν κόστισε. Διέκρινα μια ανισορροπία βέβαια στην ερυθρόλευκη επίθεση και θα το ξαναπώ, ακόμα και εάν μερικοί ξύνουν το κεφάλι τους. Ο Ολυμπιακός παρουσίασε για δεύτερη σερί αγωνιστική –με τέτοιο αντίπαλο- ένα πάρα πολύ καλό αμυντικό performance, αλλά και πάλι η επίθεση του δεν λειτούργησε καλά. 21 δίποντα, 27 τρίποντα.. Τον βοήθησαν λίγο και κάποια σχήματα των Λιθουανών, οι οποίοι ήταν αργοί στις περιστροφές με αποτέλεσμα η ομάδα του Μπαρτζώκα να βρίσκει καλές ματιές στο καλάθι. Περίμενα να πω την αλήθεια από τον Πλάθα να δοκιμάσει τον Κουζμίνσκας στο «4» ή ακόμα και Ντάρντεν. Η Ζαλγκίρις είναι μια ομάδα που μπορεί αποδεδειγμένα να τρέξει μαζί με τον Ολυμπιακό, τουλάχιστον στις 3 περιφερειακές θέσεις.

-Ο Γιώργος Μπαρτζώκας σωστά πέταξε στο ματς των Γκεσεβίτσιους και του έδειξε εμπιστοσύνη. Είναι ένα τρικ που χρησιμοποιεί κάθε προπονητής που σέβεται τον εαυτό του, αναφορικά με την «επιστροφή» ενός παίκτη στη χώρα του ή απέναντι σε μια ομάδα της οποίας υπήρξε μέλος στο παρελθόν, σε μια «ιδιαίτερη» κατάσταση τέλοσπάντων. Ειδικά ένας αθλητής που δεν παίζει και πολύ έχει αυξημένο κίνητρο, μπροστά σε γνώριμο κοινό, πράγματα να αποδείξει και συνήθως μεγαλύτερο βαθμό αποφασιστικότητας και συγκέντρωσης. Ο Λιθουανός ανταποκρίθηκε πολύ καλά.. Αυτός βέβαια που άλλαξε το status του ματς και έδειξε το star quality για μια ακόμα φορά ήταν ο Λο, πετυχαίνοντας δύο πολύ αποφασιστικά-δε χάνω με τίποτα σήμερα-τρίποντα. Σταθερή παρουσία δίπλα στον Σπανούλη βέβαια ο Παπανικολάου, ο οποίος φάνηκε να εξιτάρεται από το γεγονός ότι είχε απέναντι του έναν παίκτη –Ντάρντεν- που μπορούσε να τον κοντράρει και πολλές φορές να τον νικήσει στα ίσα σε αθλητικό επίπεδο.

-Παλικάρι για την Ζαλγκίρις ο Καουκένας. Τον λατρεύω τον Λιθουανό, χρόνια τώρα. Σας εξομολογούμαι ότι τον διάλεγα στις ομάδες μου σε κάθε παιχνίδι μάνατζερ. Είναι στα 35 του τώρα βέβαια και έχουν μειωθεί τα «καλά» του ματς μέσα στη χρονιά αλλά είναι ακόμα ένα από τα πιο ποιοτικά γκαρντ στην ευρωπαϊκή σκηνή. Αυτό που μου άρεσε ανέκαθεν στον συμπαθέστατο Ρίμας, δεν ήταν η μπασκετική ευφυΐα του ή τα καταπληκτικά του πόδια (μέχρι πρίν 2-3 χρόνια έπαιζε σαν «καθαρόαιμο», παιδεία και στυλ που κληρονόμησε από το Σίτον Χολ) αλλά ο πολύ ανταγωνιστικός του χαρακτήρας.  Τον θεωρώ ως έναν από τους πιο ανταγωνιστικούς αθλητές στην Ευρώπη. Στη Σιένα μάλιστα είναι κάτι ανάλογο με τον Τζόρνταν στο ..Σικάγο. Σήμερα ήταν σπουδαίος, με καλές επιλογές, κυνηγώντας παράλληλα σε όλο το γήπεδο τον Σπανούλη. Το winner spirit που έχει φέρει στο Κάουνας φέτος είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους η Ζαλγκίρις διαγράφει αυτή την πορεία..

-Συμπερασματικά, ο Ολυμπιακός έχει δημιουργήσει σταθερές και έναν χαρακτήρα που είναι δύσκολο να σπάσει από οποιονδήποτε αντίπαλο, βασιζόμενος κυρίως στην εξαιρετική του άμυνα. Όσο αποδίδει έτσι σε αυτό το κομμάτι θα φοβίζει.. Η ομάδα παίρνει αποτελέσματα –με εντυπωσιακό τρόπο- και μπορεί πλέον ήσυχα να δουλέψει, κυρίως στο επιθετικό κομμάτι, όπου χρίζει βελτίωσης. Δικαίωση για τον κόουτς Μπαρτζώκα λοιπόν, ο οποίος πέρασε δύσκολα στην αρχή της σεζόν. Η ομάδα του, μαζί με τη Σιένα και φυσικά την σταθερά που λέγεται Μπαρτσελόνα, είναι αυτή τη στιγμή οι πιο φορμαρισμένοι σύλλογοι στη διοργάνωση.

Για πάμε και από ΟΑΚΑ..

-Ο Παναθηναϊκός είναι φανερό ότι βρίσκεται σε μια transition period, για πολλούς λόγους. Προσπαθεί να βάλει κάποια καινούργια στοιχεία στην ομάδα του, είτε αυτά αφορούν πρόσωπα είτε έχουν να κάνουν με την αγωνιστική ταυτότητα της ομάδας. Transition όνομα και πράγμα.. Ο Αργύρης Πεδουλάκης δείχνει να αναθεωρεί κάποιες σκέψεις (και καλά κάνει, αυτό σημαίνει ευστροφία και αντανακλαστικά) προσπαθώντας να βάλει την ομάδα του παίξει σε ένα πιο γρήγορο τέμπο. Χθές αυτή η διάθεση ήταν φανερή, συνηγορούσε κιόλας η απουσία του Σχορτσιανίτη. Οι πράσινοι ξεκίνησαν πάλι με τρία γκαρντ και τον Μασιούλις στο «4» και σαφείς προθέσεις να ανοίξουν το γήπεδο και να τελειώσουν φάσεις στο transition. Κάτι που όντως έκαναν, ακόμα και μετά από καλάθι. Γρήγορη είσοδο της μπάλας στο παρκέ, ψάξιμο για penetration  από τα «φτερά» και εάν οι προϋποθέσεις για άμεσο τελείωμα δεν υπήρχαν, η ομάδα έψαχνε τον Διαμαντίδη πολύ νωρίς στον κεντρικό άξονα ψηλά, για δημιουργία. Είναι φανερό ότι το δουλεύει πολύ αυτό ο Παναθηναϊκός στην προπόνηση και θέλει να προσανατολιστεί προς αυτή την κατεύθυνση. Τα κατάφερε μάλιστα αρκετές φορές, με κεντρικό πρόσωπο τον Ούκιτς, απέναντι σε μια Ολύμπια που εμφανίστηκε αδύναμη στο κομμάτι transition defense. Μας αρέσει αυτή η στροφή, δεν το κρύβουμε. Θεωρώ πως μπορεί να κάνει τους πράσινους πιο επικίνδυνους (αν σκεφτούμε και τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά που έχουν ως ομάδα π.χ. ριμπάουντ, athleticism).

-Καλό βέβαια θα είναι να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Μια τέτοια μετάβαση δεν είναι καθόλου εύκολη. Το αντίθετο. Θέλει υπόβαθρο –που δημιουργείται με πολύ πολύ δουλειά- για να μπορείς να βάλεις μια τέτοια αλλαγή, μιλώντας πάντα ως κεντρική φιλοσοφία στο παιχνίδι σου. Ο Παναθηναϊκός προσέθεσε έναν γκαρντ που μπορεί να παίξει σε αυτό το τέμπο, θα βάλει γρήγορα όπως φαίνεται και έναν πολύ καλό σουτέρ στην εξίσωση. Δείχνει ότι «πηγαίνει» προς τα εκεί.. Υπομονή λοιπόν..

-Μείον. Μεγάλα κενά διαστήματα. Οι Σλοβένοι πλησίασαν επικίνδυνα αρκετές φορές, γυρνώντας από διψήφιες διαφορές. Εγώ θα εστιάσω σε μια παρατήρηση. Οι πράσινοι δεν παρουσίασαν  το σύνηθες μαχητικό τους πρόσωπο. Δεν είχαν την ίδια δίψα. Ενδεικτικό ότι έχασαν συντριπτικά τη μάχη των κατοχών. Ο Ολίμπια είχε τα διπλάσια επιθετικά ριμπάουντς και τα μισά λάθη.. Κατ’εμέ α π α ρ ά δ ε κ τ ο.. Οι κατοχές είναι δυνατό στοιχείο του φετινού Παναθηναϊκού. Ο Πεδουλάκης χρησιμοποίησε ένα ροτέησιον, ουσιαστικά, 8 παικτών.. Δε ξέρω αν σημαίνει κάτι για τον Κίτσεν η πολύ μικρή συμμετοχή του (παρότι ξεκίνησε).

-Άξιο αναφοράς είναι το γεγονός ότι ο Μπράμος σουτάρει πλέον με αυτοπεποίθηση Πρέντραγκ Ντανίλοβιτς.. Τα τελευταία του performance  από τη γραμμή του τριπόντου τον έχουν κάνει να πιστέψει περισσότερο στον εαυτό και αυτό βγάζει ξεκάθαρα(τελείωσε με 3/6). Το θέμα είναι να συνεχίσει να το κάνει, δίνοντας μεγάλη σημασία στο shot selection του, το οποίο είναι σωστό μέχρι τώρα, ώστε να μην παρασυρθεί. Επίσης, στο σχήμα με τα τρία γκαρντ και τον Μασιούλις στο «4» ναι μεν η ομάδα κερδίζει σε ταχύτητα, αλλά χάνει σε ποστ παιχνίδι με τον Λιθουανό (που αποτελεί βασική επιλογή στη σετ επίθεση και για εμένα θα μπορούσε να είναι επίσης επιλογή στο τρανζίσιον σε 2^ο χρόνο), ο οποίος βρίσκει απέναντι του διαφορετικά, μεγαλύτερα κορμιά πλέον.

-Ο Μάρκους Μπάνκς ήταν το κεντρικό πρόσωπο της βραδιάς. Μπορεί, σαν προσωπικότητα να ηγηθεί της επίθεσης των πρασίνων, φαίνεται άλλωστε. Δεν του λείπει το στοιχείο της πρωτοβουλίας, είναι πολύ δραστήριος. Μου άρεσε πολύ η συμμετοχή του στο δημιουργικό κομμάτι. Βρήκε τους συμπαίκτες του σε καίριες θέσεις, «έτρεξε» πικ εν ρολ, τελειώνοντας με 5 τελικές. Θέλει δουλειά στη φυσική κατάσταση για να ανεβάσει το παιχνίδι του και άλλο. Πάντως το θετικό είναι ότι έχει φέρει έναν νέο αέρα στην περιφέρεια του Παναθηναϊκού.

-Η Ολίμπια είχε και αυτή πάνω-κάτω στο παιχνίδι αλλά πάλεψε. Έχει ταλέντο. Το δίδυμο Πρέπελιτς-Μπλάζιτς μπορεί «πολλά» γιατί έχουν –καλώς εννοούμενο- θράσος. Ο πρώτος έχει αντιγράψει-ειδικά στον τρόπο που πασάρει- κινήσεις του Μπετσίροβιτς, σε μια εξαιρετική νέα ο δεύτερος, πιο έτοιμος, έχει καταπληκτικά πόδια που τον βοηθούν πολύ στο finishing. Θα πρέπει να αποκτήσει καλύτερο body control όταν σουτάρει (παρότι σουτάρει καλά), κάτι που έχει να κάνει με τον τρόπο που στήνει τα πόδια του. Πολύ καλές περιπτώσεις και οι δύο..

-Από χθές έχει αρχίσει και βγαίνει για Τάϊους.. Λοιπόν.. Η Καντού είναι αλήθεια ότι έχει στη λίστα της τον Κίτσεν (μαζί με άλλους τρείς παίκτες). Το να δώσει τον Τάιους όμως.. Too much. Δε βγάζει νόημα. Θα αποτελούσε όχι κλέψιμο, αλλά ληστεία μετά φόνου για τη διοίκηση του Παναθηναϊκού –στην αντίστοιχη των Ιταλών-μια τέτοια μεταγραφική συμφωνία..

Υ.Γ. Όποιος παρακολουθεί Μοντεπάσκι το τελευταίο διάστημα, θα συμφωνεί ότι –μαζί με τον Ολυμπιακό- είναι οι ομάδες του μήνα για την Ευρωλίγκα. Ο τρόπος που σουτάρει από το τρίποντο είναι εκπληκτικός, για αυτό και μπορεί να γονατίσει οποιονδήποτε. Μιλάμε για μια ομάδα που σουτάρει 30 και βάζει 15, σε σταθερή βάση, πολύ καιρό τώρα. Και σουτάρει σωστά.. Σήμερα την πήγε κουπί.. τη Μάλαγα. Νομίζω οι Ισπανοί βαρέθηκαν σε μια φάση να μαζεύουν τη μπάλα από το διχτάκι.. Και με τον Μπράουν ουσιαστικά εκτός, σε κακή βραδιά. Μόνο μελανό σημείο το είπαμε, η άμυνα στο «5». Έβλεπα τον Όρτνερ απέναντι στον Ζόριτς και τράβαγα τα μαλλιά μου..

Υ.Γ1. Πολύ καλή εμφάνιση από το μπακόρτ της ΤΣΣΚΑ. 19π.-9τελικές και MHΔΕΝ λάθη ο Τεόντοσιτς (αμεε..), 21π. με 6/8 τρίποντα ο Κρίστμας. Να φοβό