ΜΗ ΤΟ ΠΕΙΣ ΟΥΤΕ..ΤΟΥ ΠΑΠΠΑ!

Ο Νίκος Παππάς κάνει.. παπάδες τη φετινή σεζόν και το Hoopfellas ρίχνει μια ματιά στον νεαρό combo του Πανιωνίου και τις ιδιαιτερότητες της περίπτωσης του.

Είναι πολλά που μπορούν να ειπωθούν για τον 22χρονο γκαρντ του Πανιωνίου. Το θέμα είναι ότι πρόκειται για ένα σημαντικό περιουσιακό στοιχείο του Ελληνικού μπάσκετ. Αναμφισβήτητα. Η χθεσινή του παράσταση στο Καζάν απέναντι σε μια πολύ ποιοτική ομάδα ήταν το αποκορύφωμα των τελευταίων εξαιρετικών του εμφανίσεων. Το ταλέντο υπάρχει, σε μεγάλο βαθμό,  αλλά στην εποχή μας χρειάζονται πολλά παραπάνω για να προχωρήσεις..

Ο Παππάς είναι ένα παιδί που έχει το "πακέτο" να παίξει μπάσκετ σε υψηλό επίπεδο και να πρωταγωνιστήσει. Μιλάμε για σκόρερ ολκής που η ελληνική παραγωγική διαδικασία (της οποίας είναι καθαρό προϊόν) δε συνηθίζει να βγάζει, μιας και η ταυτότητα του σύγχρονου Έλληνα παίκτη συνήθως εμπεριέχει άλλα χαρίσματα. Ο Παππάς είναι λοιπόν κάτι  διαφορετικό, κάτι special.

Κατ’αρχήν είναι σκόρερ με ποσοστά. Σούπερ βασικό. Γνώρισμα μεγάλων «πιστολιών» του παρελθόντος. Το παιδί σκοράρει 20.6π.μ.ο.  στην Α1 με 53% δίποντα, περίπου 40% τρίποντα και 83% προσωπικές και 21π.μ.ο. στο Eurocup με κοντά 66% δίποντα, 53% τρίποντα και 75% βολές.. Προσέξτε, μιλάμε για παίκτη που τελειώνει 15 επιθέσεις ανά ματς.. Το ρεπερτόριο του είναι μεγάλο. Έχει ποικιλία κινήσεων αλλά το μεγάλο του πλεονέκτημα είναι ότι ξέρει να εκμεταλλεύεται πολύ σωστά το μέγεθος και το κορμί του. Φέτος παίζει ακόμα καλύτερα στο post όπου μπορεί να «αποθέσει» όλο του το σώμα ακουμπώντας στον αντίπαλο αμυντικό και να γυρίσει αντίθετα τελειώνοντας άμεσα και πολύ αποτελεσματικά. Είναι αρκετά δυνατός ώστε να πάει καρότσι τον αμυντικό μέχρι το σημείο που θέλει εκείνος, συνηθίζοντας να χρησιμοποιεί το σώμα του μετά από pick’n roll για να ελέγξει την ενεργητικότητα του αμυνόμενου και να διαβάσει, οδηγώντας το ματς απ πολλές φορές κοντά στη γραμμή γραμμή των προσωπικών όπου σηκώνεται και  σουτάρει πολύ αποτελεσματικά ακόμα και υπό πίεση.  Εξαιρετικός σαν finisher.. Έχει μεγάλη γκάμα όταν πηγαίνει προς τα μέσα, γιατί ο Παππάς «όντως» πηγαίνει μέχρι μέσα.. Δεν είναι σουτέρ αλλά σουτάρει πολύ αποτελεσματικά ,συνεπικουρούμενος από τα scoring instincts του, για τον απλούστατο λόγο ότι δύσκολα θα πάρει μακρινό σκοτωμένο σουτ (μη χαίρεστε, προτιμά να το πάρει από πιο κοντά απλά..). Καλός πασέρ, σημαντικό εφόδιο για έναν σκόρερ.  Το μεγαλύτερο όμως από τα «ταλέντα» του Παππά είναι το θράσος. Δεν υπολογίζει τίποτα, έχει άγνοια κινδύνου, θυμίζοντας ταλέντα παλαιότερων χρόνων της πρώην Γιουγκοσλαβικής σχολής. Η καλή, αθλητική «αλητεία» εκτιμάται από πολλούς προπονητές και στη σημερινή εποχή..

Αυτά είναι μερικά από τα «καλούδια» του πακέτου του προικισμένου Έλληνα σκόρερ, γιατί η συσκευασία έχει και άλλα..  Ο Παππάς έχει αλλάξει 5-6 ομάδες στα 22 του χρόνια. Σημειώστε το (τις 2 όταν ήταν υπό το καθεστώς δανεισμού βέβαια). Εγώ δε θα προβάλλω ως μείον του το επιχείρημα του ότι δεν έχει ενδιαφερθεί πραγματικά (όχι φιλολογικά) κάποια από τις δύο μεγάλες ελληνικές ομάδες, αλλά το ότι η Μπιλμπάο, η οποία επένδυσε πάνω του πληρώνοντας 200χιλ. buy out στον Πανελλήνιο και υπογράφοντας 5ετές μαζί του το 2008, του έβαλε ένα μεγάλο X. Σίγουρα οι Βάσκοι βρισκόντουσαν στην περίοδο που έβγαιναν μπροστά στη βιτρίνα του ευρωπαϊκού μπάσκετ και οι απαιτήσεις που συνέπεσαν τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο ήταν υψηλές, αλλά θεωρώ απίθανό να άφηναν έτσι τον παίκτη εάν τους έκανε.

 Ο Παππάς λοιπόν, μετά και τις σεζόν του στην Α1, σίγουρα έχει «θέμα νοοτροπίας».  Δε μπορώ να ακούω απόψεις του στυλ «ας μου παίζει έτσι και ας είναι και λίγο μυστήριος βρε αδερφέ..». Αυτό ξεχάστε το, δεν υπάρχει στον κόσμο των μεγάλων κλαμπ και των πραγματικά τοπ προπονητών που ενδεχομένως να τον επιλέξουν, όσο και αν κάποιοι για διάφορους λόγους μπορεί να κάνουν λίγο πίσω. Ο τρόπος που σκέφτεται, λειτουργεί και συμπεριφέρεται μέσα σε ένα σύνολο (εντός και εκτός παρκέ)ένας παίκτης έχει πολύ μεγάλη σημασία στα scouting reports. Ειδικά για πολλούς προπονητές, μεγαλύτερη από τον τρόπο που αμύνεται ή σκοράρει. Πολλοί μπορεί να εστιάσουν π.χ. στο ότι ο Παππάς δεν αμύνεται τόσο καλά. Ναι, το επίπεδο της έντασης του στην άμυνα είναι πολύ χαμηλό και όχι γιατί δεν προσπαθεί αλλά γιατί δεν πιέστηκε ποτέ πραγματικά ώστε να το έχει στο DNA του. Εγώ θα πω ότι σημαντικότερο είναι αυτή τη στιγμή να μάθει να παίζει στην «κόντρα», δηλ. απέναντι στο κακό σφύριγμα του διαιτητή, στη κακή ενδεχομένως ενέργεια του συμπαίκτη, να σκύβει το κεφάλι και να συνεχίζει ώστε να γίνει «διαχειρίσιμος» από τον προπονητή του και πιο αποδεκτός στο σύνολο, σίγουρα πιο πειθαρχημένος χωρίς να απεμπολήσει το αλέγκρο του σπουδαίου σκόρερ και την ατομική πρωτοβουλία, την οποία –μέσα σε αυτό το πλαίσιο- θα του παραχωρήσει ο έξυπνος προπονητής από μόνος του, σε βαθμό που επιτρέπει η λειτουργία της κάθε ομάδας. Δείτε τον φετινό Πανιώνιο. Σαν κατεύθυνση, σαν λειτουργία σας λέω δεν έχει καμία σχέση με τον περυσινό, ο οποίος ήταν πολύ καλύτερο σύνολο με αρχές. Μπορεί ο Παππάς να δράσει σε ένα τέτοιο περιβάλλον? 

 Ο Έλληνας γκαρντ σε μια μεγάλη ομάδα, ενδεχομένως να αποτελεί την 3^η, 4^η , 6^η επιλογή στην επίθεση της (εφόσον βελτιώσει και την άμυνα του για να πάρει λεπτά σε ένα τέτοιο ροτέησιον, γιατί αλλιώς απλά δεν παίζεις σήμερα..). Μπορεί να λειτουργήσει έτσι..? Μπορεί να είναι αποτελεσματικός για τη συνολική λειτουργία όταν όλοι δε θα δουλέψουν γι’αυτόν..? Και κυρίως, γιατί το παιδί έχει χαρακτηριστικά leader, μπορεί να βελτιώσει με την παρουσία του τους συμπαίκτες του? (γιατί μόνο τότε είσαι..leader). Tο ιδανικό θα ήταν να είχε νοοτροπία "Καϊμακόγλου", ο νοών νοείτω. . Ο Παππάς έχει ένα χαρακτηριστικό ακόμα. Όταν πατά το παρκέ νιώθει ότι είναι ο «καλύτερος παίκτης του πλανήτη».. Προσέξτε, μη το πάρετε λάθος, αυτό μπορεί να δώσει τεράστια ώθηση και  αίσθηση του “no fear” σε έναν αθλητή αρκεί να το διαχειριστεί σωστά. Αν όχι, game over..

Η περίπτωση λοιπόν του Παππά είναι ρίσκο για μια μεγάλη ομάδα. Το ποσοστό του ρίσκου για τον καθένα ενδιαφερόμενο θα καθορίσει το εάν θα προσεγγίσει τον παίκτη ή όχι. Μπορεί να έχεις στο ρόστερ σου σε λίγο καιρό τον επόμενο ηγέτη της Εθνικής, αλλά να είσαι και προετοιμασμένος για την άλλη όψη, όπου θα χρειαστεί να τον στείλεις στην «κερκίδα» στους δύο πρώτους μήνες. Το θέμα είναι πόσα έχεις να χάσεις (και δεν είναι μόνο τα χρήματα, αλλά και το πόσο τον υπολογίζεις αρχικά..). Έτσι είναι όμως. Ο πίνων μεθά και ο παίζων χάνει..

Ας περιμένουμε να δούμε το παιδί με τον Σφαιρόπουλο. Θα έχει ενδιαφέρον. Το ταλέντο του είναι όντως μεγάλο, αλλά και τα παραδείγματα ανάλογων περιπτώσεων στο παρελθόν αρκετά. Ο Παππάς μπορεί, είναι ξεκάθαρο. Δε θα ήθελα να ακούσω όμως κάποτε ότι «χαντακώθηκε, δεν τον βοήθησε ο τάδε προπονητής κλπ». Η ευθύνη ανήκει αποκλειστικά στον ίδιο..