ΠΡΑΣΙΝΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ..

Ο δρόμος στην Ευρωλίγκα είναι στρωμένος με αγκάθια και όχι με ροδοπέταλα. Το ένιωσε στο πετσί του ο βελτιωμένος τον τελευταίο καιρό Παναθηναϊκός στην Ούλκερ Σπορτς Αρίνα απέναντι στη Φενέρ. To Ηοοpfellas βάζει επιγραφή στην είσοδο των πράσινων αποδυτηρίων..

"Δε θα ξαναπουλήσω τη μπάλα..''. Με μεγάλα μαύρα γράμματα. Μετά από 160’ στη φετινή Ευρωλίγκα για τους πράσινους, ένα είναι το βασικό συμπέρασμα. Όταν ο Παναθηναϊκός ξεκινήσει να παίζει σε μόνιμη βάση low mistake basketball, θα είναι πραγματικά ανταγωνιστικός απέναντι στις θεωρητικά τοπ ομάδες της φετινής διοργάνωσης. Και σε αυτό πρέπει να επικεντρωθεί άμεσα. Βασικά, ξεχάστε το «επικεντρωθεί».. Ευαγγέλιο πρέπει να το κάνει! 

Για πάμε..Πόλη:

-Aς ρίξουμε μια ματιά στον αντίπαλο πρώτα ώστε να συμπεράνουμε τι το τόσο εξεζητημένο έκανε και έβγαλε εύκολα τον Παναθηναϊκό εκτός αγώνα. Ο Σιμόνε Πιανιτζιάνι ξεκίνησε το παιχνίδι με τον Σάτο στον Διαμαντίδη, τον Μπρέμερ στον «άσσο» (ελέω των ενοχλήσεων του Μακάλεμπ) ματσάρωντας την έλλειψη οργανωτή (και δύναμης στο τρανζίσιον) με την παρουσία του Πρέλντζιτς  στην πεντάδα αντί του Ονάν, για καλύτερη κυκλοφορία στο μισό γήπεδο. Στόχευσε τον Πάνκο στο πόστ και με τους δύο ψηλούς του εκμεταλλευόμενος τη σωματική υπεροχή τους άσχετα με τα switch. Δοκίμασε μια ζώνη στις αρχές της 2^ης περιόδου ενώ χωρίς τον Μακάλεμπ για αρκετή ώρα στο παρκέ, επέλεξε ένα πιο ελεγχόμενο τέμπο.

-Ο Παναθηναϊκός προσπάθησε να χτυπήσει από τον άξονα σε αρκετά plays με τον Διαμαντίδη να λαμβάνει την μπάλα στη κορυφή μετά από κάθετο σκριν και να ψάχνει σε πρώτο χρόνο τον Σχορτσιανίτη βαθιά στο ζωγραφιστό. Σωστή σκέψη, κακές εκτελέσεις καθώς ο Παναθηναϊκός απέτυχε στην εξέλιξη της φάσης –όταν η μπάλα έβγαινε από τα χέρια του Σόφο- να τελειώσει με τις προϋποθέσεις υπέρ του.

-Ο Πιανιτζιάνι πέτυχε να ξεριζώσει την καρδιά της επιθετικής λειτουργίας των πρασίνων που είναι το παιχνίδι στο ποστ και γενικότερα η επίθεση από μέσα. Ο Παναθηναϊκός τελείωσε με 15/33 δίποντα (το χειρότερο του ποσοστό για φέτος) με τον Σοφοκλή να μη πετυχαίνει καλάθι, παρά μόνο βολές(7/10). Δίνω credit στον Ιταλό προπονητή για το ότι εστίασε στην άμυνα θέσης, τακτική που του βγήκε απόλυτα. Δείτε σε πόσες «άβολες» θέσεις παίρνει τη μπάλα ο Σχορτσιανίτης για να παίξει, μακριά από τα σημεία του, θέσεις όπου πρέπει να χρησιμοποιήσει περισσότερο ντρίμπλα  , με την οποία αυτόματα δυναμώνει η άμυνα. Όποτε πήρε κάθετες πάσες η μπάλα βγήκε γρήγορα από τα χέρια του (σωστά, έκανε πολύ καλή δουλειά ο Σοφοκλής σε αυτό το κομμάτι) χωρίς να γυρίσει μιας και οι Τούρκοι έκλειναν γύρω του με τον περιφερειακό που έμενε πάνω στο ροτέησιον να «διαλέγει» ποια πάσα θα μείνει ακάλυπτη και ουσιαστικά τον παίκτη του Παναθηναϊκού που θα σουτάρει.

-Ο Πεδουλάκης παρουσίασε σχήμα με τρείς ψηλούς που δε του βγήκε, αλλά στο μέλλον μπορεί να είναι πιο ενδιαφέρον έστω και εάν μπορεί να φανεί λειτουργικό κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες. Σόφο-Λάσμε μαζί και Πάνκο στο «3» (Διαμαντίδης-Ξανθόπουλος, οι δύο καλύτεροι ballhandler-πασέρ της ομάδας στα γκαρντ). Οι πράσινοι με αυτό το σχήμα –με το οποίο δυναμώνουν στο ριμπάουντ)έβαλαν τρείς φορές τη μπάλα στο ποστ, δυστυχώς ανεπιτυχώς καθώς  η Φενέρ «μάζευε» προς τα μέσα μη φοβούμενη το τρίποντο.

-Τα plays επίσης με τον Μασιούλις στο ποστ και τον Σχορτσιανίτη στο high post απέτυχαν και έχω την εντύπωση ότι θα αποτύχουν και άλλες φορές. O Μπατίστ είχε επιλογή είτε να κλείσει μέσα αφήνοντας τον Σοφοκλή μόνο στα 5 μέτρα, είτε έβγαινε επιθετικά πάνω του (για να εμποδίσει την κάθετη πάσα στον Μασιούλις) στέλνοντας με την πίεση του τη μπάλα στο «φτερό» του Παναθηναϊκού που επιχειρησούμε μια λιγότερο άμεση εσωτερική πάσα στον Λιθουανό στο ζωγραφιστό, η οποία έδινε χρόνο στον Μπατίστ να επιστρέψει χαμηλά για βοήθεια. Θεωρώ ότι αυτό το play μπορεί να είναι πιο αποτελεσματικό είτε με Λάσμε στο high post είτε με Τσαρτσαρή-Πάνκο ψηλούς, προκαλώντας αποσυμφόρηση στη ρακέτα  και κοιτώντας τον δυνατό Λιθουανό στο ζωγραφιστό.

-Η ελληνική ομάδα πήρε 18 περισσότερα ριμπάουντ και κατάφερε (γιατί περί κατορθώματος πρόκειται- να εκδηλώσει 5 λιγότερες επιθέσεις. Αιτία φυσικά τα 23 λάθη, τομέας ο οποίος τείνει να εξελιχτεί σε αχίλλειο πτέρνα των πρασίνων φέτος. Είναι φανερό ότι υπάρχει θέμα συγκέντρωσης στην ομάδα. Ο Παναθηναϊκός ξεκινά το παιχνίδι με 3 λάθη στις 4 πρώτες επιθέσεις του και  «καίει» με τον ίδιο τρόπο τις δύο πρώτες στο ξεκίνημα της ανάπαυλας (κεντρικό πρόσωπο στο όλο ..νταλαβέρι, ο Μασιούλις).  Η ομάδα του Πεδουλάκη μετρά μ.ο. 19 λάθη στα 4 πρώτα ματς της Ευρωλίγκας και αυτό δείχνει πολλά, με πρώτο και καλύτερο (πέρα από την μη πνευματική ετοιμότητα του συνόλου) την προσπάθεια παικτών να κάνουν ή να παίξουν κάτι, το οποίο δεν έχουν συνηθίσει υπό αυτές τις συνθήκες.

-Οι δύο παίκτες που έκαναν ζημιά στους πράσινους ήταν το δίδυμο των φόργουορντ που έβγαλε από τον πάγκο ο Σιμόνε Πιανιτζιάνι, Κάραμαν και Μπογκντάνοβιτς. Έδωσαν παλμό στη κερκίδα, ζωντάνια και ρυθμό στο παρκέ ξεκολλώντας τη Φενέρ με το περιφερειακό τους σουτ (έγραψαν 6/10 τρίποντα). Οι Τούρκοι παίζουν καλύτερα με τον Κάραμαν στο «4» για τον απλούστατο λόγο ότι είναι το μοναδικό «4» που διαθέτουν (δεν αποκλείω να κινηθούν για τον Βελίσκοβιτς μέσα στο μήνα). Ο Μπογκάντοβιτς βρήκε καλές ματιές στο τρανζίσιον εκμεταλλευόμενος τις λάθος μεταβιβάσεις του αντιπάλου και από τις γωνίες στο μισό γήπεδο κινούμενος είτε στη weak side είτε στη strong side μετά από αργές αμυντικές αντιδράσεις της ελληνικής άμυνας. Και ένα σχόλιο για το ροτέησιον του Πιανιτζιάνι.. Ο Ερμίς μπορεί να τρέξει την ομάδα καλύτερα στον άσσο από τον Μπρέμερ, ο οποίος είναι «2» που ξέρει να μεταφέρει και να πασάρει αλλά όχι να οργανώσει. Αξίζει μια δοκιμή νομίζω.. Αλλά η ιταλική σχολή έχει ένα κόλλημα με τα σκόρινγκ-γκαρντ στο «1»..

-Αμυντικά ο Παναθηναϊκός ήταν πάνω από αυτό που λέμε average, δηλ.άνω του μετρίου, σχετικά καλός,. Νομίζω ότι έπρεπε να πιέσει περισσότερο τον Μπρέμερ τον οποίο άφησε αδικαιολόγητα χωρίς ιδιαίτερη πίεση, μιας και ο Αμερικανός γκαρντ είναι επιρρεπής στο λάθος. Σταδιακά ο Παναθηναϊκός προστάτεψε καλύτερα το ζωγραφιστό του αλλά δε μας άρεσε ότι ο αντίπαλος πάταγε εύκολα ρακέτα (έστω και εάν δε τελείωνε) γεγονός που είχε σαν αποτέλεσμα να αποκτά επιθετική ισορροπία και να βγάζει καλά περιφερειακά σουτ ή να δημιουργεί προϋποθέσεις για close out. Kαι σε αυτό το κομμάτι επηρεάστηκε από τα πολλά του λάθη, τα οποία δεν του επέτρεψαν να έχει αμυντική ισορροπία.

-Για μια ακόμα φορά οι πράσινοι  παρουσίασαν προβλήματα στη θέση «1» που μοιάζει αποκομμένη από τον γενικό προσανατολισμό και τις κατευθύνσεις του συνόλου. Ο Ούκιτς ήταν ο Ούκιτς που –το ξαναλέμε- θα δούμε τα περισσότερα φετινά βράδια. Σκέφτομαι πόσο θα βοηθούσε τον Παναθηναϊκό εκεί να είχε έναν παίκτη, όχι με τα πειθαρχημένα χαρακτηριστικά ενός quarterback όπως ο Πέρκινς ή ο Τζαμόν Λούκας (υποτίθεται για αυτό το ρόλο αποκτήθηκε ο Κίτσεν) αλλά με καλό περιφερειακό σουτ. Θα ασκούσε μεγάλη πίεση στον αντίπαλο και θα μείωνε τις επιλογές του στην άμυνα. Μιλάω για τρίποντο γιατί για playmaking abilities καλύτερα να μην πούμε.. Ο Κροάτης είναι μια χαρά παίκτης για transition offense, σε κάποια άλλη ομάδα κάποια άλλη στιγμή.. Και για να εξηγούμαστε, δε πιστεύω ότι ο Παναθηναϊκός θα τον αλλάξει εύκολα. Η επένδυση είναι μεγάλη, όπως και το κόστος μιας τέτοιας κίνησης. Για αυτό και δεν μπαίνω σε διαδικασία  να συζητήσω μια τέτοια αλλαγή, από τη στιγμή που απολύτως λογικά πλέον, δεν υπάρχει καν τέτοια σκέψη. Ο Κίτσεν από την άλλη έπαιξε 5’40’’. Στο «2».. Εκει θέλουμε ένα adjustment που λένε και στο ..USA. Ο Κίτσεν με το παρόν μπακόρτ νομίζω πως μπορεί να είναι αποδοτικός μόνο στο «1» και εφόσον του δοθεί χρόνος σε καλά μάλιστα ματς. Στο «2» είναι φανερό ότι «ευνουχίζεται». Είχαμε γράψει στην ανάρτηση μετά την ανακοίνωση του ότι «τέτοιοι» παίκτες με αυτό το μπακράουντ είναι ίσως προτιμότερο  να ξεκινούν ως στάρτερ γιατί βγαίνοντας από πίσω είναι επικίνδυνο να «πνιγούν». Μήπως να το κοιτάξουμε λίγο αυτό..? Το πρόβλημα πάντως στη θέση παραμένει και φαίνεται στα απαιτητικά ματς. Απλά παρακολουθήστε τις επιθέσεις που στο «1» -καθαρά και από την αρχή- βρίσκεται ο Διαμαντίδης.. Δεν εξετάζουμε αν σκόραρε η ομάδα ή όχι. Αξιολογείστε και συγκρίνετε τις προϋποθέσεις με τις οποίες γίνεται η τελική προσπάθεια.

-Εν τέλει η Φενέρ δεν έπαιξε τίποτα το εξεζητημένο.. Μέτρια ήταν γι’αυτό και είχαμε προαναγγείλει το παιχνίδι ως ευκαιρία του Παναθηναϊκού. Πάτησε στα λάθη της ελληνικής ομάδας που τη βοήθησαν να βρεί ρυθμό και να ξεφύγει κάνοντας συντήρηση και στον Μακάλεμπ. Οι πράσινοι έχασαν μια ευκαιρία αλλά το ματς ήταν διδακτικό και δεν κόστισε. Χρόνος υπάρχει, όσο η ομάδα του Αργύρη Πεδουλάκη προστατεύει την έδρα της..

Y.Γ.: H κακή βραδιά του Τσαρτσαρή στοίχισε χθες, ιδιαίτερα στην εύρυθμη επιθετική λειτουργία της ομάδας. Εκεί χρειάζεται η ομάδα μια ένεση από αθλητικά προσόντα, ενέργεια και αξιόπιστο σουτ για βελτιώσει την ομάδα, χωρίς να χαλάσει η χημεία της..