ΕΛΛΑΔΑ ΕΧΕΙΣ ΤΑΛΕΝΤΟ: TOP GREEK PROSPECTS (U22)

Το Hoopfellas εστιάζει στη δεξαμενή ταλέντων της Α1 που θα αποτελέσει και την επόμενη ημέρα του Ελληνικού μπάσκετ. Ποια παιδιά έχουν ξεχωρίσει στο πρωτάθλημα και ποια η προοπτική τους?

Να σημειώσουμε ότι η ανάρτηση αφορά αθλητές γεννημένους από το 1990 και έπειτα..

Για πάμε να πούμε δυό λογάκια για τα παιδιά που ξεχωρίζουν ή περιμένουμε να ξεχωρίσουν..

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΜΑΝΤΖΑΡΗΣ (1.96-1990): O Μάντζαρης με έχει ενθουσιάσει με τη σοβαρότητα του και τον τρόπο που διαχειρίζεται την περυσινή του εξέλιξη και την συλλογική επιτυχία. Πέρυσι είχα πει εδώ μέσα λέγοντας τη γνώμη μου για τα τρία νεαρά πόιντ των ερυθρολεύκων ότι  ο Μάντζαρης μπορεί να εξελιχτεί σε ένα pass first πόιντ γκαρντ κλάσης, με αμυντικό και οργανωτικό προσανατολισμό, τύπου Πριγκιόνι. Ένα χρόνο μετά ο Μάντζαρης είναι μπετόν στη περιφέρεια των ερυθρολεύκων, ο βασικός πόιντ γκαρντ των πρωταθλητών Ευρώπης και ένας από τους καλύτερους περιφερειακούς αμυντικούς στην Ευρώπη. Πολύ μετρημένος και απέριττος στις ενέργειες του, έχει βελτιώσει σημαντικά την αποτελεσματικότητα του από το τρίποντο, όπου τα ποσοστά του είναι εξαιρετικά. Σύγχρονος γκάρντ, μακριά χέρια, σπουδαία σωματοδομή. Θέλει δουλειά σε πολλά κομμάτια του παιχνιδιού του  γιατί  τέτοιοι παίκτες εάν βγούν από το σύστημα-σύνολο που έχουν συνηθίσει και μπούν σε ένα άλλο περιβάλλον  μπορεί να μη φαίνονται το ίδιο δυνατοί. Πολύ δυνατή υποψηφιότητα για την  Εθνική, αν η επιλογή γινόταν σήμερα θα ήταν φαβορί..

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΤΣΙΒΕΛΗΣ (1.96-1991): Ο Κατσίβελης βιώνει μια δύσκολη κατάσταση στο ροτέησιον του Ολυμπιακού. Δυστυχώς γι’αυτόν, παρόλο που ξεκίνησε εξαιρετικά πέρυσι, η έξοδος του από το βασικό κορμό συνδυάστηκε με την αγωνιστική άνοδο της ομάδας.  Προϊόν του Μαντουλίδη. Οι προδιαγραφές του είναι εντυπωσιακές. Ψηλό κορμί, μακρά άκρα, πολύ καλά πόδια. Έχω την αίσθηση ότι στο μέλλον μπορεί να αποτελέσει τον γκαρντ-quarterback, που είναι περιζήτητος στο μοντέρνο μπάσκετ. Οι ερυθρόλευκοι τον διατηρούν στο ρόστερ, δείγμα του ότι τον υπολογίζουν, αλλά νομίζω ότι για το παιδί θα ήταν καλύτερο να δινόταν δανεικός τουλάχιστον για φέτος, ακολουθώντας πορεία ανάλογη με αυτή του Σλούκα.

ΚΩΣΤΑΣ ΣΛΟΥΚΑΣ (1.97-1990):  Ο Σλούκας παλεύει και αυτός να αυξήσει τον χρόνο του στο ροτέησιον του Ολυμπιακού. Ξέρει που υστερεί και που υπερτερεί στον εσωτερικό ανταγωνισμό. Σαφώς και πρόκειται για έναν παίκτη που το ελληνικό μπάσκετ θα βασίσει πολλά πάνω του. Ήδη μαζί με τον Παπανικολάου, έχουν πιάσει την τελική 12αδα της Εθνικής μας, οπότε οι δυό τους βρίσκονται μπροστά, θεωρητικά πάντα γιατί το θέμα είναι η συνέχεια και η ανάπτυξη. Ο Σλούκας έχει χαρακτηριστικό του clutch player στον μεγαλύτερο ίσως βαθμό από όλα τα παιδιά και αυτό δείχνει την πάστα και το mentality του παίκτη. Κρύο αίμα, σούπερ υπολογίσιμος στο παρκέ στο τέλος των κλειστών αγώνων. Δε θα πρέπει να μπερδευτεί με το «1» ή «2» και που είναι η κλίση του. Το παράδειγμα του Ζήση είναι χαρακτηριστικό. Πρέπει να συνεχίσει να βελτιώνει τα playmaking abilities του και φυσικά την ταχύτητα του και να είναι έτοιμος. Δεν είναι λίγο να ποντάρουν πάνω σου οι περισσότεροι ως «τον επόμενο μεγάλο Έλληνα γκαρντ»..

ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ (2.05-1990): Βρίσκεται σε δικό του επίπεδο ξεκάθαρα. Η περυσινή του έκρηξη –μετά από μια μακρά περίοδο όπου έμοιαζε μπερδεμένος- έδωσε  τεράστια ώθηση στην ομάδα ώστε να φτάσει στο θαύμα. Για τον Παπανικολάου δε χρειάζεται να πούμε πολλά πράγματα. Εξέλιξε ραγδαία το παιχνίδι του υπό τον Ίβκοβιτς, σουτάρει με τρομερή αυτοπεποίθηση ενώ η άμυνα του είναι “A class”.. Από μικρή ηλικία ξεχώριζε σωματικά από τους υπόλοιπους και τώρα πλέον είναι το πιο αθλητικό και καλοπροπονημένο φόργουορντ που έχουμε σαν χώρα. Φέτος προσπαθεί να βελτιώσει το court vision του, ώστε να αξιοποιεί περισσότερο τους συμπαίκτες του ενώ θέλει ακόμα δουλειά με τη μπάλα εάν θέλει να κοιτάξει προς το σηματάκι με τον Τζέρι Ουέστ. Αντίθετα το παιχνίδι του χωρίς τη μπάλα είναι εξαιρετικό. Ξεκάθαρα ο Παπανικολάου βρίσκεται σε άλλο επίπεδο σε σχέση με τα παιδιά της ηλικίας του..

ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΜΠΟΧΩΡΙΔΗΣ (1.96-1994): O «Λέφτι» του Άρη (αριστερόχειρας γαρ..) αποτελεί μια από τις καλύτερες «πρώτες ύλες» που διαθέτει το ελληνικό μπάσκετ τη παρούσα στιγμή. Ψηλός, μακρύς με πολύ μεγάλο άνοιγμα χεριών και με πολύ καλή –για πρώτο στάδιο- αμυντική συμπεριφορά. Στάρτερ στον φετινό Άρη, το πνευμόνι της ομάδας στην περιφέρεια. Ο Μποχωρίδης είναι πολύ καλό πακέτο αλλά έχει πολύ δουλειά μπροστά του σε βασικά κομμάτια του παιχνιδιού. Πρέπει να μάθει να χαμηλώνει όταν ντριμπλάρει για να αντιμετωπίζει την πίεση, να βελτιώσει κατακόρυφα όλων των ειδών τα τελειώματα του στην επίθεση και κυρίως να γίνει πιο aggressive μέσα στο παρκέ, κάτι που μπορεί να  δώσει άμεσα πόντους στο προσωπικό του στάτους. Το τζαμπ σουτ του δεν είναι άσχημο ενώ είναι εξαιρετικά φερέγγυος από τη γραμμή των προσωπικών. Έχει μια μεγάλη ευκαιρία μπροστά του, ώστε να δουλέψει και σε βάθος διετίας να εξελιχθεί σε ένα πολύ σύγχρονο κόμπο, υψηλών προδιαγραφών.

ΖΗΣΗΣ ΣΑΡΙΚΟΠΟΥΛΟΣ (2.11-1990): O Σαρικόπουλος παίζει εμφανώς καλύτερα τελευταία. Έχει αποκτήσει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και τελειώνει πιο σίγουρα. Σουτάρει με 72.4% στα δίποντα και όμως δείχνει ότι μπορεί να βελτιώσει σημαντικά την αποτελεσματικότητα του στο ζωγραφιστό. Έχει μεγάλο κορμί, δεν είναι μονοκόμματος στις κινήσεις του αλλά υστερεί στα πόδια και είναι μεγάλο μείον του ότι ο φετινός Άρης τον έχει παντρέψει με ένα σέντερ στα ίδια κυβικά (Χαρίσης) και όχι ένα πιο γρήγορο undersized “5” που θα κάλυπτε πολλές από τις δικές του αδυναμίες. Σε βάθος χρόνου ο Σαρικόπουλος μπορεί να εξελιχτεί σε ένα αρκετά αξιόπιστο σκόρερ στο low post, δουλεύοντας το ρεπερτόριο του γιατί για την ώρα εξαρτάται σημαντικά από τα «ταΐσματα» των συμπαικτών του.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΒΒΑΔΑΣ  (2.05-1991): Tο καλοκαιρινό μήλον της έριδος, όχι τόσο άδικα, αν και ο ντόρος ξεπέρασε τα καθέκαστα λόγω κυρίως της δίψας για επενδύσεις σε νέους Έλληνες, την οποία σκόρπισε η επιτυχία του Ολυμπιακού. Ο Καββαδάς είναι φοβερή πρώτη ύλη, για ψηλό της σχολής μας, με τον τρόπο που παίζεται το μπάσκετ σήμερα. Χτιστό κορμί, γεμάτο μύες, γρήγορα πόδια, φοβερή φυσική δύναμη. Δίνει στον προπονητή επιλογές στην άμυνα, καθώς μπορεί να αλλάξει στα σκρίν και να κυνηγήσει έναν κοντύτερο αντίπαλο (αν και τα πίσω κ πλάγια βήματα του θέλουν δουλειά)ή να σπρώξει ένα φουνταριστό «5», δέκα πόντους ψηλότερο. Ξέρει να χρησιμοποιεί το σώμα του κερδίζοντας χώρο. Τα τελειώματα του βέβαια θέλουν δουλειά όπως και η γενικότερη αίσθηση του χώρου. Θα αυξήσει την αξία του επίσης, η περίπτωση κατά την οποία γίνει πιο αποτελεσματικός από τα 5-5.5 μέτρα. Θα είναι αμαρτία για το ελληνικό μπάσκετ αυτό το παιδί να καταλήξει ένας απλός μπάνγκερ..

BΛΑΔΙΜΗΡΟΣ ΓΙΑΝΚΟΒΙΤΣ (2.03-1990): Για τον Βλαδίμηρο τα έχουμε ξαναπεί. Εξαιρετικές προδιαγραφές ώστε να αποτελέσει το επόμενο σπουδαίο σούτινγκ φοργουορντ για το Ελληνικό μπάσκετ. Σαφώς και είναι ξεχωριστή περίπτωση δεδομένου του ότι δεν έχουμε πληθώρα παιχτών σε τέτοια κόπια. Βρίσκεται σε μια περίοδο που προσπαθεί να αναπτύξει και άλλες πτυχές του παιχνιδιού του. Από πέρυσι ξεκίνησε να κατεβαίνει πιο συχνά στο «4» εκμεταλλευόμενος τα μακριά του άκρα, την αθλητική του ικανότητα που τον βοηθά σημαντικά στο ριμπάουντ και φυσικά το πολύ καλό του σουτ. Αρκετά καλός ντριμπλέρ ενώ Η τεχνική του βρίσκεται σε πολύ καλά επίπεδα. Εκεί που πρέπει να εστιάσει είναι το αμυντικό κομμάτι όπου έχει αδυναμίες ακόμα, αλλά εάν θέλει να κοιτάξει στο υψηλότερο επίπεδο η βελτίωση του εκεί αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση. Αυτό που με βάζει σε σκέψεις για τον Βλαδίμηρο είναι το πόσο έχει κατανοήσει το μέγεθος της ευκαιρίας που έχει στα χέρια του και των προοπτικών που ανοίγονται μπροστά του εφόσον βάλει κάτω το κεφάλι και δουλέψει.

NIKOΣ ΠΑΠΠΑΣ (1.95-1990): Τα είπαμε πρόσφατα, δεν χρειάζονται πολλές κουβέντες. Ο Παππάς έχει τη «στόφα» του μεγάλου σκόρερ και τη φετινή σεζόν έχει κάνει αίσθηση σε ατομικό επίπεδο. Η ερώτηση είναι απλή. Μπορεί να λειτουργήσει σε μια τοπ ομάδα σαν 4^η-5^η επιλογή στο επιθετικό κομμάτι, συνεπώς και με μικρότερο χρόνο συμμετοχής? Μπορεί να ξεχωρίσει σε μια πολυπρόσωπη μοιρασμένη επίθεση? Ο γκαρντ του Πανιωνίου σίγουρα είναι το «κάτι διαφορετικό» σε επίπεδο θράσους και επαφής με το καλάθι. Μας αρέσουν αυτά όπως και η «αλητεία πάνω στη φάση». Ο δρόμος που θα τραβήξει από εδώ και εμπρός και η νοοτροπία του θα δείξουν εάν μπορεί να χρησιμοποιήσει αυτά τα εφόδια υπέρ του..

ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ ΛΑΡΕΝΤΖΑΚΗΣ (1.96-1993): Δε το κρύβω, με έχει εντυπωσιάσει η ωριμότητα του για Έλληνα παίκτη, της ηλικίας και κυρίως της εμπειρίας του. Έχει κερδίσει με το σπαθί του θέση στο ροτέησιον του Πρίφτη  ως πλάγιος ερχόμενος από τον πάγκο. Στην πραγματικότητα είναι ολ αράουντ ταλέντο που μπορεί να κάνει αρκετά πράγματα στο παρκέ ενώ είναι καλύτερος σουτέρ από ότι δείχνει το 27% του μέχρι τώρα από το τρίποντο. Έχει το «θράσος» που λέγαμε(..) και αυτό μας αρέσει. Δίνει φρεσκάδα στον Ίκαρο όποτε πατάει το παρκέ και κάνει να συμβούν θετικά πράγματα για την ομάδα. Μπράβο..

ΝΩΝΤΑΣ ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ (1.90-1990): Αυτό είναι breakout season! Ο Παπαντωνίου έχει  αναλάβει το κουμάντο στο φετινό νεανικό Περιστέρι και είναι πραγματικός στρατηγός στο παρκέ σε ένα πολύ μαχητικό σύνολο. O 22χρονος πόιντ γκαρντ έχει βρεθεί σε μια ιδανική γι’αυτόν κατάσταση στην ομάδα του Τζίμη Κουστένη, διπλασιάζοντας τα νούμερα του και το status του στο χρηματιστήριο της Α1. Πρόκειται για κλασσικό πόιντ γκαρντ της νεότερης ελληνικής σχολής. Σκληροτράχηλος, μαχητικός, hard-nose defender, με συμμετοχή σε πολλά κομμάτια του παιχνιδιού αλλά φυσικά (για να τιμάμε το σπίτι μας..) θέλει δουλειά στο μακρινό σουτ.  Καλός ριμπάουντερ, βλέπει γήπεδο και έχει δείξει μεγάλη καρδιά στο τέλος των κλειστών παιχνιδιών. Σύντομα θα έρθει το κάλεσμα από «πάνω». Και όταν λέμε από πάνω δεν εννοούμε  πάντα τους δύο αιωνίους. Μη σας φανεί περίεργο αν τον δείτε σύντομα στο εξωτερικό..

ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΝΟΝΙΔΗΣ (1.98-1991): Eδώ είμαστε.. Ο Κανονίδης έχει κλέψει πραγματικά την παράσταση φέτος, δείχνοντας πόσο τον βοήθησαν οι περυσινές συμμετοχές και τα λεπτά που πήρε στο Μαρούσι. Ανέβηκε με τη μια σκαλί και αναπτύσσεται διαρκώς. Καλό κορμί, μπορεί να εξελιχθεί σε εξαιρετικό wing player. Καλός σουτέρ τριών πόντων που εάν δουλέψει εντατικά το περιφερειακό του παιχνίδι μπορεί να γίνει πραγματική απειλή. Εκπληκτική η ικανότητα του στο ριμπάουντ. Mαζεύει 6.8 ανα παιχνίδι, το κυνηγάει πολύ και έχει γερά πατήματα που τον βοηθούν να τελειώσει με διείσδυση στην άλλη άκρη του παρκέ. Πρέπει να εστιάσει στο να βελτιωθεί με τη μπάλα στα χέρια, ώστε να κοιτάξει ψηλότερα σύντομα.  Γενικότερα να κοντρολαριστεί λίγο περισσότερο. Το alter ego του Παπαντωνίου. Οι δύο περιφερειακοί του Κουστένη μαζεύουν περίπου 11 ριμπ. μαζί ανά αγώνα..  Ε ρε η west coast..

ΠΕΤΡΟΣ ΒΕΛΙΣΣΑΡΙΟΥ (1.93-1993): Άλλο ένα προϊόν του Μαντουλίδη. Ψιλόλιγνος γκαρντ, με μακριά άκρα έχει πάρει λεπτά φέτος στη Βαλκανική λίγκα κυρίως (και στο Κύπελλο). Καλός ballhandler , με καλό επίπεδο σκέψης στο παιχνίδι του. Πνευμόνι στην περιφέρεια, παίκτης-εργαλείο. Μπορεί να πιέσει  πολύ καλά τη μπάλα. Οι Στεφανίδης-Γκαγκαλούδης (και φυσικά πλέον ο Άγγελος Κορωνιός) μπορούν να αποτελέσουν μεγάλο σχολείο για τον νεαρό. Ελπίζω να τον δούμε περισσότερο στη συνέχεια της σεζόν..

ΛΙΝΟΣ ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ (2.05-1992): Εξτραδάκι από τη LegaA. Δε μπορούσε να λείψει από τη λίστα.. Ο Λίνος έχει βρεί τη θέση του στο ρόστερ της Μπιέλα αλλά η κακή πορεία της ομάδας τον έχει επηρεάσει. Ο Κανσελιέρι τον χρησιμοποιεί και στις δύο θέσεις των φόργουορντς και ο Κερκυραίος έχει παρουσιάσει αρκετές φορές δείγματα του do it all παιχνιδιού του και της ικανότητας του στην πάσα. Η αστοχία του από το τρίποντο (3/15) τον έχει κάνει φανερά πιο διστακτικό. Σίγουρα μπορεί περισσότερα, δεν είμαστε ικανοποιημένοι αν φανταστεί κανείς ότι σε μικρή ηλικία κανένας από εδώ μέσα δεν συγκρινόταν σαν prospect μαζί του. Έλα Λίνο..

Υ.Γ. Ένα παιδί που θεωρώ ότι μπορεί να παίξει (και δεν έχει παίξει) είναι ο Αλέξανδρος Βαρυτιμιάδης του ΠΑΟΚ. Ειδικά με την παρούσα κατάσταση στο «3» ο νεαρός (έχει προσόντα) τουλάχιστον θα έπρεπε να είχε ξεκινήσει να παίρνει τζούρες.. Δυστυχώς ο Κασελάκης μέχρι τώρα είναι απογοητευτικός..