ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΙ ΣΟΥ’ΧΩ ΓΙΑ ΜΕΤΑ..

Το Hoopfellas ανοίγει το φάκελο του R.T. Guinn και  εμφανίζει τη σκέψη του Αργύρη Πεδουλάκη για την επικείμενη κόντρα με τον Ολυμπιακό στους τελικούς. 

Μετά τον Ράμελ Κάρι λοιπόν, ο Παναθηναϊκός ενίσχυσε το ρόστερ του με τον R.T. Guinn θέλοντας να παρουσιάσει το καλύτερο δυνατό σύνολο ενόψει των ελληνικών πλεη-οφς. Τον Guinn τον παρακολούθησα αρκετές φορές φέτος, μιας και επεδίωκα να βλέπω ματς της Φερό, κυρίως λόγω της παρουσίας του καλοκαιρινού πουλέν μας, Ράντι Καλπέπερ, στην ομάδα, ο οποίος ήταν «πρώτη μούρη» στις λίστες με τις προτάσεις του Hoopfellas από την Αμερικανική αγορά πέρυσι. Τι πραγματικά εστί Guinn λοιπόν..?

Στα 32 του ο Αμερικανός φόργουορντ, απόφοιτος του Baylor, παίρνει (όπως μάλλον και ο Κάρι) τη μεγάλη ευκαιρία με το κάλεσμα ενός εκ των τοπ ευρωπαϊκών κλαμπς. Ο Γκουίν έπαιξε μπάσκετ κυρίως στη Βόρεια Ευρώπη, με εξαίρεση το πέρασμα του από τη Λιμόζ και παλιότερα τη Νταρουσάφακα.  Φέτος, με τη φουλ επιθετική Φερό (έπαιζε τα παιχνίδια κοντά στους 90 πόντους, με τον Καλπέπερ και τον Κάμερον Μούρ στο «5») τερμάτισε στην 3^η θέση της Ουκρανικής λίγκας.

Ο Γκουίν είναι φόργουορντ. Αυτό το γράφω γιατί το παρουσιαστικό του ίσως ξεγελάσει λίγο.  Έχει το ύψος (2.08μ), τα κιλά και τη δύναμη να πάει θεωρητικά πιο βαθιά στο καλάθι (δηλ. στο «5») αλλά ουσιαστικά ο τρόπος που αγωνίζεται ο Αμερικανός πάουερ φόργουρντ και το στυλ παιχνιδιού του είναι πιο κοντά σε «3» παρά σε «5». Μη σας φαίνεται καθόλου παράξενο..

Διαθέτει δυνατό upper body και αρκετά δυνατά χέρια, όχι όμως ιδιαίτερα γρήγορα κάτι που θα φανεί στο αμυντικό κομμάτι και στις αντιδράσεις εκεί σε συγκεκριμένες καταστάσεις. Αθλητικά είναι ιδιάζουσα περίπτωση. Έχει έκρηξη (η οποία τον βοηθά να παίζει και να επιτίθεται ξεκινώντας από ψηλά με τη μπάλα στα χέρια) σχετικά καλό επιτόπιο άλμα, αλλά δεν είναι γρήγορος, δεν έχει ιδιαίτερα «καλά πατήματα», σε καμία περίπτωση δε παίζει «πάνω από το στεφάνι», ενώ λόγω μυϊκής μάζας μοιάζει να αργεί ακόμα περισσότερο, ειδικό στο αμυντικό κομμάτι (περιστροφές).

Επιθετικά ο Γκουίν θα δώσει κάτι τελείως διαφορετικό στη θέση «4» του Παναθηναϊκού, σε σχέση πάντα με τα μέχρι τώρα δεδομένα. Πρόκειται για εξαιρετικό σουτέρ, ο οποίος μπορεί να λειτουργήσει ως το stretch-4 που λέγαμε από τον Ιανουάριο, βάζοντας πίεση στην αντίπαλη άμυνα. Ο μηχανισμός του σουτ του κρίνεται καλός, αν και κάποιες φορές θα τραβήξει μπροστά λίγο περισσότερο τον καρπό του, ανάλογα με τη στάση του σώματος του η οποία είναι ένα θέμα. Γενικά ο Γκουίν δεν έχει ιδιαίτερα ανεπτυγμένο body control κάτι που  επηρεάζει το shot selection του καθώς δεν είναι λίγες οι φορές που σουτάρει με όχι τόσο καλή τοποθέτηση του σώματος του. Όταν σουτάρει σου βγάζει ένα εξαιρετικό soft touch, ανεξαρτήτου αποστάσεως από το καλάθι. Σουτάρει αποτελεσματικά ακόμα  και όταν τα πόδια του δεν είναι στημένα καλά στο παρκέ, γεγονός που αν μη τι άλλο δείχνει μεγάλη επαφή με το καλάθι. Έχει ποικιλία στον τρόπο εκτέλεσης καθώς μπορεί να σουτάρει με ποικιλία κινήσεων και από διάφορα σημεία του γηπέδου. Στημένος, off the dribble, πάνω σε άμυνα, midrange ή μακρινή απόσταση.

Το δεύτερο βασικό χαρακτηριστικό του επιθετικού του ρεπερτορίου είναι η ντρίμπλα και κατά προέκταση το παιχνίδι με τη μπάλα στο παρκέ.  Εδώ το επισημαίνω, είναι πολύ βασικό οι πράσινοι να διαχειριστούν σωστά αυτή την πτυχή του παιχνιδιού του, ώστε να έχουν κέρδος. Μη ξεχνάμε ότι ο παίκτης καλείται να ενσωματώσει το παιχνίδι του σε μια τελείως διαφορετική μορφή ανάπτυξης/επίθεσης  σε σχέση με τη Φερό όπου είχε μεγαλύτερο περιθώριο για προσωπική φάση. Ο Γκουίν είναι καλός ντριμπλέρ, ιδιαίτερα για παίκτη αυτής της σωματοδομής μπορεί να σας εκπλήξει ευχάριστα με την αυτοπεποίθηση που βγάζει ξεκινώντας να επιτεθεί στο καλάθι. Αμεέ…. Όμως κάπου εδώ βρίσκεται το λεπτό σημείο που δεν πρέπει να περάσει, δηλ. να κάνει, έστω και σε μικρό βαθμό, κατάχρηση ντρίμπλας, κατάσταση η οποία τον κάνει επιρρεπή στο λάθος. Κατά τη γνώμη μου ο Παναθηναϊκός πρέπει να δουλέψει σε αυτό το κομμάτι και ο Αργύρης Πεδουλάκης να τραβήξει γραμμές για το τι «πρέπει» και τι «όχι».. Όσο πιο απλός είναι ο Γκουίν στην επίθεση των πρασίνων, τόσο καλύτερα αυτή θα λειτουργήσει.

Το σίγουρο είναι ότι θα δούμε πιο συχνά back screens στη base line για να σουτάρει στημένος αλά Φώτσης από τη weak side ο Αμερικανός και φυσικά pick’n pop καταστάσεις οι οποίες είναι βούτυρο στο ψωμί του μιας και μέσα από αυτές μπορεί να επιτεθεί και με drive από την κορυφή ή ανοιχτά από το φτερό, κίνηση που συνηθίζει. Σαν σκρίνερ θα μπορούσε να είναι καλύτερος με τέτοιο κορμί (έχει να κάνει με τη φύση του απέναντι στην επαφή), ενώ στα pick’n roll της η Φερό με αυτόν σαν main screaner (λίγες περιπτώσεις) έπαιζε dive, με τον Γκουίν να «βουτάει» στο ζωγραφιστό εκμεταλλευόμενος την ευελιξία/έκρηξη του. Όσον αφορά το post μη περιμένετε πολλά πράγματα. Δεν έχει παιχνίδι με πλάτη για τον απλούστατο λόγω του ότι, ενώ ξέρει να χρησιμοποιεί προσποιήσεις, δε του αρέσει η επαφή και ακόμα και σε εμφανέστατα πιο αδύναμους αντιπάλους τη στιγμή που ξεκινά να κερδίζει χώρο «ερωτεύεται» με το turnaround jumper του και θα γυρίσει να σουτάρει τραβώντας το κορμί του προς τα πίσω ή ακόμα ψάχνοντας το ταμπλό.  Δεν ήταν ποτέ ο παίκτης με τη διάθεση να πάει μέχρι μέσα και ούτε θα γίνει. Επίσης στο κομμάτι της πάσας  δεν είναι κακός χωρίς βέβαιο να έχει και το ιδιαίτερο ταλέντο. Το μέτριο body control του (που αναφέραμε πιο πάνω) δε τον βοηθά να βρεί σωστά τον συμπαίκτη μετά από διείσδυση. Αντίθετα το κάνει καλύτερα στο ζωγραφιστό όπου φέτος είχε συνεργασίες με τον Μούρ. Πάντως ούτε η πάσα είναι το φόρτε του, μόνο ο προπονητής του μπορεί να τον βάλει σε καταστάσεις  που θα «ψάξει» και νομίζω ότι μπορεί αυτό να συμβεί. Ο Γκουίν ήρθε για εκτελεστής βέβαια, όχι δημιουργός. Σε καμία περίπτωση..

Αν στην επίθεση ο Αμερικανός έχει στοιχεία που μπορούν να βοηθήσουν τον Παναθηναϊκό, το αμυντικό κομμάτι είναι μια άλλη ιστορία. Το θετικότερο του προσόν σε αυτή την πλευρά του παρκέ είναι το αμυντικό ριμπάουντ. Τα δυνατά του χέρια τον βοηθούν αρκετά σε αυτό, ενώ και ο ίδιος δείχνει διάθεση να πάει στη μπάλα. Μπορεί να μαζέψει ριμπάουντς, σίγουρα.  Σαφώς, δεν είναι ο παίκτης που έχει αμυντικό DNA μέσα του. Δεν είναι ιδιαίτερα πειθαρχημένος ούτε συγκεντρωμένος στα μετόπισθεν και απογοητεύεται εύκολα. Για τα προσόντα του είναι μπλοκέρ κάτω του μετρίου μιας και του λείπει το timing σε αυτόν τον τομέα και δεν είναι αυτός που θα προστατέψει το καλάθι σου ως τελευταίος παίκτης, ενώ του λείπουν τα «δεύτερα άλματα» σε μεγάλο βαθμό.  Έχει αργά πίσω βήματα, οπότε το switch που παίζει ο Πεδουλάκης στην άμυνα δε θα ισχύσει στην περίπτωση του. Μπορεί να έχει μύες αλλά δεν είναι ιδιαίτερα τραχύς σαν πακέτο ώστε να σπρώξει (ή να σπρωχτεί) στο ποστ γεγονός που τον κάνει αναξιόπιστο αμυντικά σε αυτό το κομμάτι του γηπέδου. Το θετικό είναι ότι με παίκτες δίπλα του όπως ο Λάσμε ή ο Γκιστ κάποιες αδυναμίες του μπορούν «μακιγιαριστούν». Αυτό το αμυντικό προφίλ του καταλαβαίνετε ότι στο ανώτατο επίπεδο της Ευρωλίγκας (στο οποίο περιλαμβάνονται και οι τελικοί με τον Ολυμπιακό) δύσκολα θα τον κρατήσει στο παρκέ παραπάνω από 10-12 λεπτά και με την προϋπόθεση ότι θα χρησιμοποιήσει σωστά και τα φάουλ του.

Η ΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΠΕΔΟΥΛΑΚΗ ΜΕ ΤΟΝ ΓΚΟΥΙΝ..

Χωρίς προλόγους και ιστορίες  θα σας πω πως λαμβάνω την κίνηση αυτή και με το βλέμμα πάντα στους τελικούς της Α1. Ο Πεδουλάκης θα ρίξει τον Γκίστ πάνω στον Σπανούλη, σε συνέχεια του τρικ που παρουσίασε στα προημιτελικά της Ευρωλίγκας. Ανεβάζοντας τον Γκιστ στο «3», είναι απαραίτητη η παρουσία ενός καλού σουτέρ στο «4», ώστε αυτή η oversized lineup να είναι πιο λειτουργική στο επιθετικό κομμάτι.  Εδώ μπαίνει ο Γκουίν στην εξίσωση, ο οποίος εφόσον βρίσκεται στην ίδια πεντάδα ταυτόχρονα με τους Γκιστ-Λάσμε θα μπορέσει να κρύψει κάποιες αμυντικές αδυναμίες του δίπλα στα defensive monsters των πρασίνων και ειδικά από τη στιγμή που έχει τον Άντιτς απέναντι του, ο οποίος του ταιριάζει καλύτερα. Πέρα από όλα αυτά, οι πράσινοι αποτρέπουν τη φλοταριστή άμυνα που κλείνει τους διαδρόμους και τη ρακέτα, απέναντι σε δύο θέσεις της πεντάδας τους την ίδια στιγμή, το «1» και το «4» (όπως έκανε η Μπαρτσελόνα).

Overall τώρα, εάν ο Παναθηναϊκός επέλεγε τον Γκουίν το καλοκαίρι για πρώτο δεύτερο «4» θα ήμουν τελείως αρνητικός απέναντι σε αυτή την επιλογή.  Τώρα όμως τον έχει επιλέξει για συγκεκριμένο ρόλο, συμπληρώνοντας τη θέση «4» και τους Γκιστ-Τσαρτσαρή ανοίγοντας τη γκάμα επιλογών. Σίγουρα ο Κατελίνας που χάθηκε όπως χάθηκε ήταν καλύτερος παίκτης (ταίριαζε σαν ζευγάρι με όλους τους ψηλούς υπάρχοντες δίνοντας μεγάλη ποικιλία) ενώ κατά τη γνώμη μου θα μπορούσε να βάλει υποψηφιότητα για μια θέση και στο επόμενο ρόστερ, είχε τα potential. Ο Γκουίν από την άλλη έρχεται για να βάλει στο μείγμα κάποια δικά του χαρακτηριστικά, κάποιες πτυχές του παιχνιδιού στις οποίες ξεχωρίζει. Είναι συμπλήρωμα που μπορεί να αναρριχηθεί.  Ναι οι πράσινοι ίσως μπορούσαν να πάρουν καλύτερο παίκτη. Όμως για το casting του ρόλου τα ζητούμενα ήταν τόσο συγκεκριμένα που δεν υπήρχαν περιθώρια πειραματισμού. Με τον Κάρι και τον Γκουίν ο Αργύρης Πεδουλάκης  κάνει δύο ενέσεις στην επίθεση της ομάδας του στο μισό γήπεδο, πεδίο στο οποίο υστέρησε στην ποστ σίζον της Ευρωλίγκας χάνοντας εν τέλει το εισιτήριο για το Λονδίνο, βελτιώνοντας και τις αγωνιστικές συνθήκες των υπολοίπων παιδιών με το άνοιγμα του ροτέησιον.  Τα αποτελέσματα θα τα μάθουμε γρήγορα..

Y.Γ: Έλεγα να γράψω και μερικά «μεταγραφικά» ή καλύτερα «φήμες» που έφτασαν στα αυτιά μου τις τελευταίες ημέρες από την Ευρώπη αλλά δε πρόλαβα. Σύντομα..

Σας περιμένω στη παρέα μας..

https://www.facebook.com/pages/Hoopfellasgr/559656750730274