Στην αναζήτηση του «Μαύρου αλόγου»..

Το Hoopfellas αναζητά ίχνη από το φετινό "Dark Horse" της Ευρωλίγκας μετά την δεύτερη αγωνιστική του TOP-16 και οι δύο ελληνικές ομάδες βρίσκονται αναμειγνύονται στη συζήτηση. Εξαιρετικό μπάσκετ από τους ερυθρόλευκους που "έπνιξαν" την ΕΑ7, μεγάλη χαμένη ευκαιρία για τον Παναθηναϊκό στη Βαρκελώνη..

Σε μια περίοδο όπου η πλειοψηφία της ευρωπαϊκής πιάτσας, μετά και τον σχηματισμό των γκρούπς στο TOP-16 μιλά για ένα Final-Four με τις δύο ισπανικές και τους Διόσκουρους Ιτούδη-Ζοτς, οι ελληνικές ομάδες (μαζί με την Αναντολού) μπορούν να αποτελέσουν το "μαύρο άλογο", την ομάδα δηλ. που δεν ήταν στη πρώτη γραμμή των προγνωστικών ώστε να φτάσει μέχρι τέλους αλλά τα καταφέρνει..

ΣΕ ΚΑΛΗ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ

Βλέπω κάτι «καλό» στον Ολυμπιακό. Πράγματα που μου αρέσουν, πάντα σε συνάρτηση με την πολύ σημαντική παράμετρο του timing στο οποίο βρισκόμαστε.  Ο Ολυμπιακός κέρδισε ένα παιχνίδι του TOP-16 με 23 πόντους διαφορά. Ο περισσότερος κόσμος δεν έχει κατανοήσει το πόσο σημαντικό είναι κάτι τέτοιο (ανεξαρτήτως αντιπάλου) στη συγκεκριμένη φάση, απαξιώνοντας την  «προβληματική» ΕΑ7. Δεν είναι έτσι.. Τέτοιες νίκες σε βάζουν σε ρυθμό. Αυτά τα «μικρά τουρνουά» στο συγκεκριμένο σημείο της σεζόν (πριν την τελική ευθεία των play-offs) γεννούν «μαύρα άλογα», ομάδες  που κάνουν το προσωπικό τους step up μέσα σε συνθήκες τοπ-ανταγωνισμού και αυτόματα αποκτούν το μαγικό πέπλο της ώθησης για τη συνέχεια.

Κάθε χρόνο «ψάχνω» με μεγάλο ενδιαφέρον «αυτή» την ομάδα της διοργάνωσης, πριν την αποκάλυψη της. Ο Ολυμπιακός δεν είναι ακόμα «αυτή» η ομάδα, όμως συγκεντρώνει κάποια στοιχεία που ενισχύουν την προοπτική να γίνει όσο προχωράμε. Πολλά από αυτά τα είδαμε απέναντι στην Αρμάνι όπου οι ερυθρόλευκοι έπαιξαν ένα ολοκληρωμένο παιχνίδι.  Σαφώς περιμένουμε το crash test με τις δύο τούρκικες ομάδες, παιχνίδια που θα μας βοηθήσουμε να πάμε πιο βαθιά στην «αναζήτηση» αυτή της ομάδας στο θεσμό.

Τι κρατάμε από το ματς του Φαλήρου..

-Ο Ολυμπιακός μπήκε στο παρκέ του ΣΕΦ για να αντιμετωπίσει μια ομάδα που (θεωρητικά) θα σκότωνε για να ματσάρει το στραπάτσο της προηγούμενης εβδομάδας απέναντι στη Νίζνι.  Η παρουσία του Λούκα Μπάνκι στον αντίπαλο πάγκο μεγάλωνε το ενδιαφέρον μιας και ο Ιταλός κόουτς έχει παρουσιάσει πολύ καλά performances απέναντι στους ερυθρόλευκους στο παρελθόν.

Ο Μπάνκι, που στα χρόνια της Μοντεπάσκι είχε σκαρφιστεί τη ζώνη 3-2 με τον Μος κεφάλι για να αναχαιτίσει το pick & roll των ελληνικών ομάδων (την οποία μάλιστα κοπιάραν πολλοί κόουτς στη συνέχεια) επέλεξε τον Αμερικανό από το Σικάγο για το μαρκάρισμα του Σπανούλη. Ξεκάθαρα νομίζω ότι ο Μος είναι ένας από τους πιο σκληρούς αντιπάλους που έχει αντιμετωπίσει διαχρονικά ο Έλληνας σταρ, μιας και τον παίζει πολύ δυνατά με συνεχή επαφή και καλές αμυντικές θέσεις ενώ παράλληλα είναι πολύ δυνατός με γρήγορα χέρια.  Ο Μπάνκι ξεκίνησε επιλέγοντας τακτική “Step Back Get Through” με τον Σάμιουελς στις καταστάσεις pick & roll που τρέχει ο Βασίλης Σπανούλης (πίσω ο Σάμιουελς, πέρασμα του Μος μετά από μάχη με τον σκρίνερ),  τζογάροντας με το σουτ μετά από ντρίμπλα του αρχηγού των ερυθρολεύκων. Κλειδί  στην όλη αμυντική προσέγγιση, είναι η πίεση που ασκούσε ο Μος με τα χέρια του ερχόμενος με δύναμη από πίσω για να κολλήσει στον Σπανούλη (που παρ’όλα αυτά είχε την επιλογή της άμεσης εκτέλεσης μετά το σκριν) ενώ αντίθετα η Αρμάνι πήγε σε hedge outs στις καταστάσεις που αναμειγνυόταν ο Μέλι (σκρίνερ ο Πετγουέη). Οι ερυθρόλευκοι έστησαν γρήγορα καταστάσεις pick & roll ψηλά, στα 9 μέτρα με κατάλληλο spacing (με τον Σπανούλη να κινείται αυτός πάνω στον Ντάνστον και όχι το αντίθετο) χτυπώντας άμεσα στα πίσω βήματα του Σάμιουελς (επωφελούμενος  από τον «χρόνο μάχης» του Μος στο σκριν) σε μεγαλύτερο πλέον χώρο και αναγκάζοντας τον Μπάνκι να επιλέξει και εδώ άμυνα hedge.

-Focus: Ο Ολυμπιακός στις δύο πρώτες αγωνιστικές του TOP-16 έχει κλειδώσει στη κυριολεξία τους αντιπάλους ρίχνοντας δραματικά τα ποσοστά τους. Ρίξτε μια ματιά..

Ουνικάχα Μάλαγα vs Ολυμπιακός defense: 13/40 2π. (32.5%), 3/17 3π. (17.6%)

ΕΑ7 vs Ολυμπιακός defense: 17/42 2π. (40.5%), 4/16 3π. (25%)

Προσθέστε ότι παρόλο που και οι δύο αντίπαλοι των ερυθρολεύκων έμειναν χαμηλά σε λάθη (7 και 6 αντίστοιχα), έχασαν αρκετές προσωπικές (11 οι Ιταλοί, 13 η Ουνικάχα). Είναι κατανοητό ότι τα χαμηλά εντός παιδιάς ποσοστά επηρεάζουν συχνά και την επίδοση από τη γραμμή των προσωπικών. Ο Ολυμπιακός ήταν από τις καλύτερες ομάδες σε αυτό το κομμάτι (ρίχνοντας τα ποσοστά του αντιπάλου) και στη regular season οπότε σίγουρα η επίδοση στο ξεκίνημα του  TOP-16 σίγουρα δεν είναι τυχαίο.

Η άμυνα του Ολυμπιακού στόχευσε την post επίθεση της Αρμάνι, ένα κομμάτι στο οποίο η ομάδα του Μπάνκι στηρίζει πολλά για να παράγει, παίζοντας είτε με τον Σάμιουελς (κυρίως) είτε με τους περιφερειακούς  της (Χάκετ, Τζεντίλε, Μος). Η ομάδα του Γιάννη Σφαιρόπουλου είναι πολύ αποτελεσματική στη πίσω γραμμή άμυνας. Σε πολλές περιπτώσεις εντυπωσιακή, ιδιαίτερα όταν τα γκαρντς του κατεβαίνουν χαμηλά για να παλέψουν για τη θέση τους. Συνδυάστε αυτό με την εικόνα των ψηλών του να αμύνονται ψηλά.. Καταλαβαίνετε γιατί οι γηπεδούχοι απενεργοποίησαν τα early picks των Ιταλών, με τα οποία κυρίως οι Χάκετ-Τζεντίλε με σκρίνερ (σε πολλές περιπτώσειςτον Μος) θέλουν να πάρουν την «αλλαγή» και να παίξουν στα πόδια τον αντίπαλο ή να κατέβουν με miss match στο post . Όλα αυτά απέναντι σε μια ομάδα η οποία επιδιώκει την αλλαγή και έχει την δυνατότητα ν α ακολουθεί αυτή την τακτική κατ εξακολούθηση π.χ. στα συνεχή picks του Χάκετ αλλάζοντας με τον Πέτγουεη στη θέση του Μάντζαρη και αμέσως με τον Ντάνστον και τον Πέτγουεη στο δεύτερο pick. Θέλω λοιπόν πολύ να δω την δυνατή ερυθρόλευκη άμυνα στο τεστ της επόμενης εβδομάδας με τη Φενέρ..  

-Την ίδια ώρα που η Αρμάνι πήγαινε σε individual basketball και σωρεία ατομικών ενεργειών  (με το ζόρι 10 τελικές, τις 5 ο Χάκετ) βρίσκοντας σε τοίχο, οι ερυθρόλευκοι έβρισκαν ρυθμό με πολύ καλή κυκλοφορία της μπάλας, ρήγματα και συνεχή δημιουργία καταστάσεων απέναντι σε μια άμυνα χωρίς ισορροπία. Κάποια πράγματα που βλέπουμε στο παρκέ δεν είναι τόσο τυχαία (θα το συζητήσουμε κάποια στιγμή αυτό). Όταν ο Μπάνκι είχε στη πεντάδα τους Μπρούκς-Κλέιζα μαζί, οι γηπεδούχοι τους τραβούσαν ψηλά βάζοντας τη μπάλα στο ποστ ως δόλωμα για να δημιουργήσουν «ροή» γνωρίζοντας ότι μόλις βγεί η πορτοκαλί θεά από το ζωγραφιστό προς την περιφέρεια, τα αμυντικά rotations θα είναι τραγικά. Ειδικά ο Koby-paste Brooks στο αμυντικό κομμάτι ήταν απογοητευτικός. Λάθος αμυντικές στάσεις, αργές αντιδράσεις, χαμηλή αντίληψη. Ο Ολυμπιακός τον σημάδεψε όπως και τον (ταλαιπωρημένο) Τζέημς στη ζώνη προσαρμογής που επέλεξε η ΕΑ7. 24 τελικές «έγραψαν» οι ερυθρόλευκοι με τον Κώστα Σλούκα να στήνει το δικό του σόου (και πάλι) στο Φάληρο (ενδεικτικό το ότι ο Μπάνκι έστειλε τον Μος πάνω του). Σημαντικός και πάλι ο Όλιβερ Λαφαγιέτ που καθάρισε τη μπουγάδα για μια ακόμα φορά σε ένα σημείο που οι Ιταλοί τα έδιναν όλα για να μπούν πάλι στο ματς. Αθόρυβος και χρήσιμος και στις δύο πλευρές ο Αμερικανός που έχει βρεί τη θέση του σε ένα πολύ απαιτητικό μπακόρτ έχοντας αφήσει το κύριο μέρος της δημιουργίας στους Σπανούλη-Σλούκα-Λοτζέσκι. Εξίσου σημαντική η αναβάθμιση της θέσης «4» με την επιστροφή του Πρίντεζη. Νιώθει πιο άνετα και ο (πολύ καλός τη Πέμπτη) Πέτγουεη. Για αυτό είχαμε υπογραμμίσει το ότι θα είναι άλλη ομάδα οι ερυθρόλευκοι με τον Πρίντεζη. Η ομάδα νιώθει πιο άνετα όταν ακουμπάει τη μπάλα σε αυτόν χαμηλά, δημιουργεί καταστάσεις και αλλάζει τις προτεραιότητες της αντίπαλης άμυνας. Δεν είναι στο 100% όμως το ότι ο κόουτς Σφαιρόπουλος του εμπιστεύεται «αλλαγές» στην  άμυνα απέναντι σε διεμβολιστές περιφερειακούς λέει κάτι..

ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΗ ΒΑΡΚΕΛΩΝΗ..

Ο Παναθηναϊκός θα μπορούσε να συγκεντρώσει μεγάλο μέρος των συζητήσεων όσον αφορά το πιθανό «Dark horse της διοργάνωσης» εάν είχε φύγει με το διπλό από το Παλάου Μπλαουγκράνα, το οποίο –βαθμολογικά, σε πρώτη φάση και όχι τόσο σαν αγωνιστικό status σήμερα- θα του έδινε το δικαίωμα να ισχυρίζεται ότι έχει βάλει «πόδι μπροστά» στην υπόθεση πλεονέκτημα έδρας (παρόλο που ρεαλιστικά είναι πολύ νωρίς) για τα play-offs, απέναντι σε μια Μπαρτσελόνα που θα βρισκόταν ήδη δύο ματς πίσω έχοντας χάσει παιχνίδι στο Βερολίνο, ετοιμαζόταν να ταξιδέψει την τρίτη αγωνιστική στο Τελ Αβίβ και είχε και επίσκεψη στο ΟΑΚΑ στον δεύτερο γύρο..

Αγωνιστικά αυτή η Μπαρτσελόνα  δεν είναι σε καμία περίπτωση φαβορί για τη δυάδα στο γκρούπ με τον τρόπο που αγωνίζεται τον τελευταίο καιρό. Αυτό δεν αναιρεί το μέγεθος της ευκαιρίας για τους πράσινους στο Παλάου Μπλαουγκράνα, σε μια περίοδο που και οι ίδιοι προσπαθούν να βελτιώσουν αρκετά κομμάτια στο παιχνίδι τους. Ούτε η ήττα, ούτε η χαμένη ευκαιρία όμως (σημειώστε το) χρειάζεται να μπεί στο μυαλό της ομάδας. Ανήκει ήδη στο εχθές. Ο Παναθηναϊκός πρέπει να συγκεντρωθεί με όλες του τις δυνάμεις ώστε να βελτιώσει το δικό του παιχνίδι (τώρα όχι αύριο) και τα τότε τα καλά πράγματα στο γκρούπ θα έρθουν..

Τα σχόλια μου για το ματς της Βαρκελώνης..

-Ο Παναθηναϊκός μπήκε διαβασμένος στο ματς, ιδιαίτερα στο αμυντικό κομμάτι  το οποίο είναι φανερό ότι βοηθά πολύ την ομάδα να παράγει στην επίθεση. Άλλωστε ας μην ξεχνάμε ότι εκείνα τα δύο ματς του ΟΑΚΑ απέναντι σε Φενέρ και Μιλάνο (τα οποία είναι αλήθεια ότι θα πρέπει να σταματήσουμε να αναφέρουμε αν και αυτό γίνεται απλά γιατί εκεί εμφανίστηκε ο ιδεατός Παναθηναϊκός στα αγωνιστικά στάνταρντς που ονειρεύεται ο κόσμος του) ήταν κυρίως δύο εξαιρετικά αμυντικά παιχνίδια για την ομάδα του Ντούσκο Ιβάνοβιτς. Στα συν στο performance της ελληνικής ομάδας στο ξεκίνημα, οι περιφερειακοί πόντοι που έδωσε ο Τζέημς Γκιστ, οι οποίοι διατήρησαν την αμυντική διάταξη των Καταλανών σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο. Είναι γνωστό ότι ο Πασκουάλ έχει την τάση να τζογάρει με τον Αμερικανό φόργουορντ.. Του άφησε ματιές και χώρο στο δεύτερο ημίχρονο, όταν ο μετά από τα δύο φάουλς της πρώτης περιόδου, ο φόργουορντ του Παναθηναϊκού είχε κρυώσει από τα λεπτά που αναγκαστικά έμεινε εκτός..

Στα πρώτα 17 λεπτά η άμυνα του Παναθηναϊκού είχε aggressiveness στο ζωγραφιστό, «έδωσε» κατευθύνσεις στον αντίπαλο μην αφήνοντας τον να «πατήσει» ενώ παράλληλα έκλεψε μπάλες και έψαξε φάσεις στο τρανζίσιον. Η συνέχεια είναι διαφορετική. Ο Παναθηναϊκός δέχθηκε 80 σε ένα παιχνίδι που τελείωσε την πρώτη περίοδο με παθητικό 14 πόντων..

-Η άμυνα Hedge που επιλέγει συχνά ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς για να αμυνθεί σε slashers με τον Μαυροκεφαλίδη τελικά κόστισε στους πράσινους. Ενώ τα πρώτα δείγματα ήταν ενθαρρυντικά με τον Έλληνα σέντερ να κλείνει τους χώρους και την ελευθερία ντρίμπλας του Όλεσον (και τις περιπτώσεις «μπούκας» μετά από down screen που τρέχει σε πολλά plays ο Πασκουάλ με τον συγκεκριμένο), στη συνέχεια η ελληνική ομάδα τιμωρήθηκε από την έλλειψη body control  του Λουκά. Χωρίς την κατάλληλη ισορροπία, έγινε στόχος για τα έμπειρα γκαρντς της Μπαρτσελόνα που τον έφθειραν και πήγαν νωρίς στο φάουλ στο κρίσιμο διάστημα.

Οι πράσινοι δέχτηκαν δύο καταιγίδες τριπόντων που απέβησαν καθοριστικές. Μια από τον Χεζόνια και μια από τον Χουέρτας. Τη δεύτερη θα τη χαρακτήριζα τσουνάμι..

ΤΟ UNDER ΣΤΟΝ ΧΟΥΕΡΤΑΣ

Σωστά ο Παναθηναϊκός επέλεξε να παίξει under (περνώντας κάτω από το σκριν) στα picks του Χουέρτας. Αυτό δε το συζητώ. Και την επόμενη φορά πάλι under πρέπει και είμαι σίγουρος ότι θα παίξει. Ο Χουέρτας έχει την ιδιαιτερότητα ότι είναι ένας Pick & Roll PG που είναι πολύ αποτελεσματικός κρατώντας μετά το pick τον αντίπαλο στη πλάτη του (όπως και ο Διαμαντίδης που είναι ο κορυφαίος σε αυτό το κομμάτι). Ξέρει να διαχειρίζεται τέτοιες καταστάσεις. Παράλληλα είναι καλός off balance shooter, γεγονός που τον κάνει δυσανάγνωστο στις περισσότερες άμυνες καθώς σουτάρει καλά εκτός ισορροπίας και χρησιμοποιεί αποτελεσματικά το ταμπλό. Είναι γνωστό ότι δεν είναι ιδιαίτερα καλός σουτέρ από την περιφέρεια (29.7% στην ACB) για αυτό και οι περισσότεροι κόουτς δεν τον παίζουν over στο pick & roll γιατί εκτός των άλλων αυτό φέρνει κατευθείαν τον δικό τους αμυντικό γκαρντ στη πλάτη του Χουέρτας με τη συνέχεια ..(σας την εξήγησα πιο πάνω) Η λεπτομέρεια εδώ και το λάθος των πρασίνων ( Ιβάνοβιτς και Διαμαντίδη, γιατί ο παίκτης πολλές φορές καθορίζει την ακριβή απόσταση ανάλογα με το ένστικτο του) είναι ότι ο Χουέρτας δεν είναι.. Σάδα. Πρόκειται για παίκτη με ανεπτυγμένα scoring instincts, ο οποίος υπήρξε σκόρερ στο παρελθόν και κατά τη μετάβαση του στο υψηλότερο επίπεδο μετατράπηκε σε pass first PG, χωρίς να χάσει όμως τα πρότερα ένστικτα του.

 Ο Παναθηναϊκός έχει τιμωρηθεί και στο παρελθόν από τον Χουέρτας για την τακτική αυτή (ο Διαμαντίδης τον παίζει όπως τον Σάδα και μαζεύει σε απόσταση παγίδας στη δυνατή πλευρά όταν ο Βραζιλιάνος βρίσκεται στη Weak side). Aπό τη στιγμή που τρως δύο κολλητά σουτ προσεγγίζεις διαφορετικά την κατάσταση. Όχι άμυνα στα τρία μέτρα αλλά στο ένα (δεν έχει και το πιο γρήγορο release άλλωστε..). Είναι «ζεστός» και έχει scoring instincts (ανεξάρτητα από την απόσταση). Ο Παναθηναϊκός άργησε να το αντιληφθεί. Έφαγε μάλιστα δύο απίθανα σουτ πάνω σε άμυνα, μέχρι να του κάνει ο Νέλσον shut down στη τέταρτη περίοδο. Το να αφήσεις λοιπόν απροκάλυπτα μόνο έναν παίκτη για τόσο μεγάλη διάρκεια σε αυτό το επίπεδο είναι μια απόφαση που εξαρτάται από συγκεκριμένες παραμέτρους. Λεπτομέρεια: Ο Βραζιλιάνος στα 4 τελευταία ματς της διοργάνωσης έχει 22 π.μ.ο. ενώ συνολικά πριν το ματς με τον Παναθηναϊκό και τα 6/8 τριπ. Μετρούσε 14/31 beyond the arc..

-O Nτε Μαρκους Νέλσον ήταν ο μακράν καλύτερος παίκτης των πρασίνων στο παρκέ του Παλάου Μπλαουγκράνα. Δε θα σταθώ στα 8/9 δίποντα του γιατί δεν είναι αυτό σταθερά το δυνατό του κομμάτι, αλλά σε μια φάση στις αρχές της 4^ης περιόδου όπου αμύνεται στη weak side και ουσιαστικά είναι υπεύθυνος (με την τότε διάταξη) για να καλύψει δύο παίκτες, έναν στη base line και έναν σουτέρ ακροβολισμένο στο τρίποντο. Ο τρόπος που καλύπτει αποστάσεις, τα recovers του και η φυσική του ικανότητα (μακριά χέρια, γρήγορα πόδια, overall γρήγορες αντιδράσεις) όπως μεταφράζεται στο αμυντικό κομμάτι σπανίζουν σήμερα.  Στα 3 λεπτά που αποσύρεται στη δεύτερη περίοδο οι πράσινοι δέχονται 12 πόντους (τους 7 πάνω στον Διαμαντίδη που τον αντικατέστησε..). Το θέμα είναι ότι ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς  έχει αυτή τη στιγμή μόνο 3 ατομικά καλούς αμυντικούς παίκτες που μπορούν να σταθούν και στις δύο γραμμές άμυνας. Νέλσον, Γκιστ, Μπλούμς.. Οι 3 τους δείχνουν ότι (στο παρών rotation) είναι και οι μόνες λύσεις στην post άμυνα στο «3». Ίσως να χρειαστούν λοιπόν κάποιες «προσαρμογές» στο rotation (σε επίπεδο σχημάτων) από τον κόουτς Ιβάνοβιτς. Είναι εμφανές ότι το βασικό πρόβλημα αυτή τη στιγμή είναι η διάρκεια στην άμυνα..

Υ.Γ: Mεγάλη νίκη για την Αναντολού σε ματς που φαινόταν χαμένο.. Από αυτά τα ματς που όλα πηγαίνουν στραβά από την αρχή. Μεγάλη νίκη..

Υ.Γ1: RIP ROY TARPLEY..

Οι αναμνήσεις με πλημμυρίζουν.. Σπάνιο all around ΄ταλέντο, παίκτης-τρόμος για την Ευρώπη. Θα χαρώ να μοιραστούμε ο καθένας τις αναμνήσεις του από τον “Tarp the Shark” ..