Η μητέρα όλων των μαχών..

Το παιχνίδι που περιμένουμε πολλά καλοκαίρια τώρα, έφθασε. Δεν είναι απλά νοκ-άουτ αλλά ΤΟ  νοκ-άουτ (σας φτιάχνω το βλέπετε..) , το ματς που θα σηματοδοτήσει την υστεροφημία μια ολόκληρης (σπουδαίας) γενιάς. Στις 15/9/15 έχουμε πόλεμο. Το Hoopfellas, ως άλλη ΕΥΠ που έχει κατασκοπεύσει πλήρως τον αντίπαλο, μπαίνει πάνοπλο στη μάχη καταστρώνοντας το πλάνο..

Εντάξει, αφού θέλω να σας φτιάξω ,το βλέπετε.. Το παιχνίδι που περιμέναμε πολλά καλοκαίρια λοιπόν, από την άποψη ότι είναι η πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια όπου με μπασκετικά κριτήρια υπερέχουμε των αντιπάλων μας και το «μεγάλο σκυλί» στη μάχη είμαστε εμείς. Όχι με την έννοια του «γκραν φαβορί» αλλά με αυτή της πιο βαθιάς ομάδας που πατάει καλύτερα μέσα στο τουρνουά και έχει παρουσιάσει ρεαλιστικά εικόνα πιο δουλεμένης, καλύτερης ομάδας. Δε θα πρέπει να ξεχνάμε όμως ότι και για αυτούς είναι ένα πολύ μεγάλο παιχνίδι. Μιλάμε για αθλητές με τίτλους και αθλητικό εγωισμό..

ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΣΚΕΨΗ ΓΙΑ ΕΚΔΙΚΗΣΗ..

Είναι η μεγαλύτερη παγίδα για την ομάδα μας που, όση δουλειά και προεργασία να έχει γίνει στο πνευματικό κομμάτι, μπορεί να υποβόσκει στο πίσω μέρος του μυαλού μας ψάχνοντας κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού μια μικρή έξοδο για να πλημμυρίσει τη σκέψη μας.. Νομίζω ότι τα παιδιά καταλαβαίνουν ότι δεν υπάρχει περιθώριο για κάτι τέτοιο. Αυτή τη στιγμή είμαστε «σε αποστολή» κύριοι.. Όλοι μας, από την ομάδα που βρίσκεται εκεί μέχρι τη κοινότητα μας, και αναφέρομαι σε όλους τους πραγματικά μπασκετικούς της χώρας, ώστε να δημιουργήσουμε το σωστό κλίμα και το πλαίσιο για να κερδηθεί αυτή η σπουδαία μάχη η οποία έχει την ιδιαιτερότητα να αποτελεί  ένα είδος ενός πολύ σκληρού mind game.

Πάμε να παίξουμε ένα νοκ-άουτ παιχνίδι. Ο καθρέφτης έχει δύο όψεις. Από τη μια στο φωτεινό όπου απεικονίζεται η ποιοτική υπεροχή σε επίπεδο βάθους, προπονητικής επιρροής και συνοχής της ομάδας μας και από την άλλη στο σκοτεινό (ναι, αυτό  με τα μπουμπουνητά και τους κεραυνούς σε μια ατμόσφαιρα από θρίλερ) εικόνες από το παρελθόν και τις συνεχείς μας αποτυχίες απέναντι στη σύγχρονη Νέμεση μας σε διεθνές επίπεδο. Καμία σκέψη για εκδίκηση λοιπόν, μόνο πείνα για νίκη και διάκριση στο τουρνουά..

Το παιχνίδι θέλει υπομονή.  Πολύ υπομονή και άκαμπτο πνευματικό μέταλλο οτιδήποτε και αν διαδραματίζεται στο παρκέ κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, οποιαδήποτε και αν είναι η εξέλιξη του. Πειθαρχία σαμουράι και προσήλωση στους αγωνιστικούς στόχους (με αφετηρία το κέντρο αποφάσεων του πάγκου που θα δίνει τη γραμμή) , πίστη ότι θα στο τέλος θα βγούμε στον αφρό. Αυτή κατά τη γνώμη είναι  η πιο σωστή προσέγγιση για ένα ματς με ιδιαιτερότητες. Πρέπει να είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε οτιδήποτε. Γιατί όλοι ονειρευόμαστε μια βραδιά στην οποία όλα θα μας έρθουν πρίμα από την αρχή και ο αντίπαλος θα «πέσει» νωρίς, όμως η πιθανότητα να μην εξελιχθεί έτσι το παιχνίδι είναι ισχυρή. Πρέπει λοιπόν να είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε τα πάντα. Την  ορμή τους, μια καλή βραδιά του αντιπάλου στο σουτ από το ξεκίνημα, την αύρα της ομάδας που έχει μαζί της την παράδοση και την οποία θα χρησιμοποιήσουν  ώστε να τους «σπρώξει» στο ξεκίνημα δίνοντας του το τιμόνι. Εν ολίγοις ΠΡΕΠΕΙ να είμαστε έτοιμοι για αυτούς.

Η σελίδα σας είχε προετοιμάσει για αυτό που θα παρουσίαζε η φετινή Ισπανία. Μια δαντελένια ομάδα που βασίζεται σε τεράστιο βαθμό στον Πάου Γκασόλ ο οποίος κάνει καταπληκτικό τουρνουά. Είμαστε καλύτερη ομάδα. Αυτό είναι φανερό. Όπως φανερό είναι ότι ο συγκεκριμένος τίτλος δε μας εξασφαλίζει τίποτα. Απαιτείται να μπούμε και να κάνουμε το παιχνίδι μας, με στόχο τη βελτίωση μας μετά από κάθε κατοχή του στο σαραντάλεπτο. Τη βελτίωση μας, δουλεύοντας το παιχνίδι μας  όσο κυλά η αναμέτρηση.

Πάμε στο ξεκίνημα να πούμε μερικά πράγματα για τους πυλώνες στη δομή της ισπανικής επίθεσης, η οποία αποτελεί το μεγάλο όπλο του αντιπάλου. 

FLEX OFFENSE

Αποτελεί τη βάση στη παραγωγική προσπάθεια της Ισπανικής ομάδας. Ο Σκαριόλο άλλωστε είναι λάτρης της και την έχει χρησιμοποιήσει πολλάκις το παρελθόν ως βάση του επιθετικού του συστήματος. Ως βασικό στόχο των Ισπανών αποκωδικοποιούμε το να βάλει τη μπάλα στη πλευρά, χαμηλά στο ποστ στον Γκασόλ επιδιώκοντας να απομονώσει καταστάσεις 2-2 με αυτόν και έναν εκ των Γιούλ, Ρούντι, Σέρχιο (αν και ως βάση στα περισσότερα plays ο PG παίζει στην αδύνατη πλευρά). Ο Σκαριόλο στοχεύει στο να δημιουργήσει μια συνεχή κίνηση μέσα από σκρινς και κοψίματα ώστε να μείνει μακριά από καταστάσεις στατικότητας όμως αν θέλετε τη γνώμη μου δε το έχει καταφέρει καθώς του λείπουν παίκτες με πραγματικά καλό παιχνίδι μακριά από τη μπάλα και ρολίστες που θα είναι πιο πειθαρχημένοι στα σκρινς και τις θέσεις τους φτιάχνοντας το πλαίσιο και βοηθώντας τους δημιουργούς περισσότερο.

Πατούν αρκετά σε screen the screener καταστάσεις  με τους άξονα τους Γκασόλ (σκρινάρει το Flex Cut του Ρούντι και ύστερα σκρινάρεται από τον ερχόμενο από ballside corner Γιούλ ώστε να λάβει τη μπάλα στο ποστ από τον κάτοχο στο φτερό Φερνάντεθ) και  Γιούλ (μετά τον σκριν στον Γκασόλ ανεβαίνει στη κορυφή και σκρινάρεται ο ίδιος από τον Μίροτιτς δημιουργώντας πάλι «τρίγωνο» στο φτερό με τους Ρούντι-Πάου). Σε άλλες δράσεις της FLEX βλέπουμε σκριν επιλογής για τον Μίροτιτς στο χαμηλό ποστ (ένα cross από τον Ρούντι/Σαν Εμετέριο και ένα down screen από τον Πάου) που καταλήγει σε Pick & Roll με τους δύο ψηλούς, με τη σημείωση ότι ο Μίροτιτς δεν είναι Μπιέλιτσα και στα 85-90% των περιπτώσεων του play αυτού θα δούμε είτε «μπούκα» στο καλάθι ή Pick & Pop με τον Γκασόλ. Δε το φοβάμαι καθόλου.. Επίσης παίζουν Pick the Picker καταστάσεις στην επαναφορά (στον άξονα Ρούντι-Γκασόλ-Μίροτιτς μέσα στο ζωγραφιστό, με τον τελευταίο να σκρινάρει και να ζητάει με μια κυκλική κίνηση τη μπάλα κάτω από το καλάθι) οι οποίες επίσης δε με φοβίζουν καθώς θεωρώ δεδομένο ότι μια ομάδα της δικής μας αμυντικής ετοιμότητας θα τις αποτρέψει από την αρχή ακόμα και σαν σκέψη.

ΕLEVATOR SCREENS

Οι Ισπανοί δούλεψαν πολύ τέτοιες καταστάσεις στη προετοιμασία και στη πρώτη φάση του τουρνουά, οι οποίες χρειάζονται πολύ προσοχή μιας και αιφνιδιάζουν τον αντίπαλο ενώ παράλληλα τους βοηθούν να «πατήσουν» δίνοντας την ευκαιρία στους περιφερειακούς τους να βρούν ρυθμό μέσα από καλά εξωτερικά σουτ. Πρόκειται για plays που χρησιμοποιήθηκαν μάλιστα κατά κόρον από τους Ουόριορς τη τελευταία διετία (ο Μαρκ Τζάκσον τα είχε εισάγει δυναμικά στην επίθεση τους στη θητεία του) λόγω της παρουσίας των δύο καλύτερων ίσως σουτέρ της λίγκας στο ρόστερ των «Πολεμιστών». Οι πιο μυημένοι θα γνωρίζουν ότι πρόκειται για Old School τακτικές που για παράδειγμα μπορείς να τις δεις  να χρησιμοποιούνται από προπονητές παιδικών ηλικιών σε ανοιχτά γήπεδα ώστε να βρεθούν καλά σουτ μέσης απόστασης (πιο κοντινά στο καλάθι) όταν π.χ. φυσάει και το τρίποντο είναι απαγορευτικό..

Ο Σκαριόλο στόχευσε από την αρχή να βρεί καλά περιφερειακά σουτ για τον Ρούντι μέσα από Elevator Screens, αν και το χαμηλό ποσοστό του σταρ της Ρεάλ τον ανάγκασε να προχωρήσει σε «προσαρμογές» αλλάζοντας τη διάταξη σε αρκετές περιπτώσεις με τον Ρίμπας που σουτάρει εξαιρετικά στο τουρνουά ή τον Γιούλ.  Πρόκειται ουσιαστικά για μια τροποποίηση της FLEX επίθεσης καθώς έχουν κοινή αρχική διάταξη όμως την ώρα που ο αντίπαλος αμυντικός περιμένει ένα FLEX Cut (κίνηση του περιφερειακού από τη Weakside corner προς τη Ballside στο χαμηλό ποστ μέσα από Cross screen), στην ολοκλήρωση του ο Ισπανός γκαρντ ορμάει (αλλάζοντας κατεύθυνση) περνώντας ανάμεσα στις συμπληγάδες των δύο ψηλών της ομάδας του που κλείνουν σκρινάροντας τον αμυνόμενο (για αυτό και ο όρος Elevator δηλ. όπως κλείνουν οι δύο πόρτες του ασανσέρ) ώστε ο γκαρντ τους να μείνει μόνος του ψηλά για ένα καλό σουτ. Οι Ισπανοί το άλλαξαν σταδιακά (χωρίς FLEX Cut), με τον Ρούντι να διασχίζει κατά μήκος το γήπεδο από τη γωνία της αδύνατης στο φτερό της δυνατής λαμβάνοντας εκεί το σκριν και εκτελώντας από ένα σημείο όπου σουτάρει παραδοσιακά καλύτερα με τον Σκαριόλο να σχηματίζει ένα τρίγωνο με άξονα τον κάτοχο Φερνάντεθ στο φτερό και τους Γκασόλ (χαμηλά στο ποστ) και Μίροτιτς (ψηλά στο τρίποντο) σε απόσταση μιας πάσας ως συνέχεια του play. Aυτές οι καταστάσεις απευθύνονται μόνο για επίθεση απέναντι σε προσωπική άμυνα μιας και εναντίον ζώνης είναι αρκετά δυσλειτουργικές. Παράλληλα κοστίζουν σημαντικά σε επίπεδο επιθετικού ριμπάουντ (σκεφτείτε ότι κρατάς στη διάρκεια του σουτ τους δύο ψηλούς σου μακριά από τη ρακέτα). Θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι για αμυντικό rotation πάνω στη μπάλα ώστε να μη τους δώσουμε καμία ευκαιρία να ζεσταθούν.

POST ISO

Χτύπημα στον άξονα με αρκετά υψηλά ποσοστά επιτυχίας στο παιχνίδι τους. Στόχος η απομόνωση του «4» με το «5» στον κεντρικό άξονα σε μια μορφή High-Low η οποία δημιουργείται μέσω μιας pick& roll δράσης που έχουν βάλει ψηλά. Με τον Μίροτιτς είναι σαφώς στο «4» πιο λειτουργικό το πλαίσιο για να περάσει η μπάλα στη καρδιά του ποστ όπου περιμένει ο Γκασόλ με κλειδωμένο τον αντίπαλο στη πλάτη όμως ο Ρέγιες, παρότι όχι τόσο δεινός περιφερειακά εκτελεστής έχει δείξει μεγαλύτερη ικανότητα να εισάγει τη μπάλα στο βαμμένο.

PICK AND ROLL & DIAMOND OFFENSE

Είναι ομάδα που έχει δημιουργία γιατί πολύ απλά διαθέτει αθλητές με σπουδαία αίσθηση του παιχνιδιού, αρκετά καλό court vision και ικανότητα να δημιουργήσουν ρήγματα.  Πολύ σημαντικός (και) εδώ ο Γκασόλ  που λειτουργεί ως δημιουργός και εκτελεστής άριστα. Ο Γιούλ είναι ο καλύτερος penetrator τους (για αυτό και στα PnR που τρέχει αυτός οι αποστάσεις μεγιστοποιούνται για να δημιουργηθεί το καλύτερο δυνατό πλαίσιο ώστε να παίξει κάθετα) ενώ ο Σέρχιο αρέσκεται να φθάνει βαθιά στη ρακέτα με τη μπάλα κομμάτι που πρέπει να προσέξουμε ώστε να τους ρίξουμε στη παγίδα και όχι να πέσουμε εμείς στη δικιά τους.  Σε διάταξη DIAMOND παίζουν Double Cross Screen για τον Μίροτιτς στη γωνία όπου είναι η καλή του θέση για σουτ όμως πολύ αξιόπιστος είναι και ο Ρέγιες εδώ που δε πρέπει να βρεί ματιές στα 5.5 μέτρα.

Τελείως αυθόρμητα θα σας πω και με το θάρρος που μου δίνει το γεγονός ότι  έχω μελετήσει την ισπανική επίθεση και φέτος,  ότι από προπονητικής άποψης ο Σκαριόλο με κουράζει, ενώ αντίθετα παλιότερα μου ήταν αρκετά πιο ενδιαφέρον, γιατί πλέον δε μου δίνει τροφή για σκέψη και δε παρουσιάζει κάτι καινούργιο. Δεν ανοίγει πόρτες, δεν εξελίσσει και δε βλέπει διαφορετικά πράγματα σε παίχτες του που έχουν περισσότερα να προσφέρουν στη συνολική λειτουργία αν τους κάτω από διαφορετικό πρίσμα. Οι Ισπανοί δε παίζουν κάτι το εξεζητημένο, διαθέτουν όμως πολύ ταλαντούχους παίχτες που έχουν αυτοματισμούς μιας και γνωρίζονται σαν συμπαίκτες χρόνια. Παρ’όλα αυτά το επίπεδο συνοχής δεν είναι ιδιαίτερο υψηλό. Η στελέχωση τους είναι κακή, σας το είπα και πριν το τουρνουά. Χωρίς τον Πάου στο παρκέ είναι άλλη ομάδα παρά το star quality των γκαρντς τους. Τους λείπουν συγκεκριμένοι παίχτες-ρόλων και το ύψος  ή η αθλητική ικανότητα στο ζωγραφιστό.   Και φυσικά η σκληράδα κατά μήκος ολόκληρου του ρόστερ. Αυτό φυσικά δε σημαίνει ότι είναι μια ομάδα που μπορείς να σηκώσεις απέναντι της «φρύδι» αλαζονικά ούτε δευτερόλεπτο. Έχουν αρκετό δηλητήριο ακόμα μέσα τους. Ο Γκασόλ είναι σε καταπληκτική κατάσταση όλη τη σεζόν και είναι πραγματικά unmatched σε ολόκληρο το τουρνουά κάνοντας γιο-γιο σχεδόν όλους τους ψηλούς που βρήκε στο δρόμο του. Και επειδή αυτά τα ματς, όπως ο προημιτελικός με την Ελλάδα, είναι παιχνίδια καρδιάς θα κυκλώσω τα ονόματα των Γιούλ-Ρέγιες. Όπως είχα κάνει και πριν το τουρνουά.. Έχουν το mentality να σηκώσουν την ομάδα τους και να παρακινήσουν τους υπόλοιπους. Φτύνουν και δε πίνουν θάλασσα.. Μπορούν να δώσουν εξίσου πράγματα και στις δύο πλευρές του γηπέδου και να ξεπεράσουν διαστήματα αστοχίας μπαίνοντας πάλι στο παιχνίδι με Hustle plays και σημαία τη μαχητικότητα τους..

Σίγουρα ο αντίπαλος θα στηριχτεί πάνω στο μεγάλο του αστέρι, τον Γκασόλ ο οποίος αποδεδειγμένα σε επίπεδο διεθνών τουρνουά μπορεί να διαλύσει οποιαδήποτε άμυνα. Ο Σκαριόλο περιμένει ένα μεγάλο παιχνίδι από αυτόν και ελπίζει σε μια καλή βραδιά, δημιουργικά και εκτελεστικά των περιφερειακών του για να φτάσει στη πολυπόθητη νίκη. Δε νομίζω ότι υπάρχουν αυταπάτες ότι μπορούμε να σταματήσουμε τον αρχηγό των Ισπανών με μονή άμυνα. Το κλειδί για εμάς θα είναι να τον κάνουμε να δουλέψει πολύ για να πάρει τη μπάλα. Να είμαστε έτοιμοι στην άμυνα θέσης και κυρίως να επιφέρουμε πλήγμα στη γραμμή επικοινωνίας των Ισπανών γκαρντς μαζί του. Και πάλι νομίζω θα επιλέξουμε «αλλαγές» πάνω στους περιφερειακούς τους (στο Pnr έχουμε την επιλογή να στείλουμε τον Αντετοκούμπο στο βασικό δημιουργό τους, μας βολεύει άλλωστε το ελαφρύ σχήμα τους με τους τρείς περιφερειακούς, αν θελήσουμε να παίξουμε και εκεί αλλαγή για να μείνει ο Γιάννης στη πίσω γραμμή με τον ψηλό τους αν και η λογική λέει ότι με Μπουρούση ή Κουφό και τον Πάου main screener θα ακολουθήσουμε τακτική Show & recover, σωστά) ελαχιστοποιώντας τον χρόνο αναζήτησης τους για ελεύθερο σουτ. Το δίδυμο Μπιέλιτσα-Κάλινιτς τους στραγγάλισε κυριολεκτικά.. Επίσης χρειάζεται ετοιμότητα στα αμυντικά rotations. Όσο πιο γρήγορα συνεχίζουμε να καλύπτουμε αποστάσεις, τόσο –σε βάθος χρόνου- αυξάνουμε τη πιθανότητα να ρίξουμε τα ποσοστά τους. Ο Σαν Εμετέριο ή ο Κλαβέρ (χαρτιά που μπορεί να χρησιμοποιήσει ο Σκαριόλο για να ματσάρει χαμηλά το το ποστ παιχνίδι μας από το «3») μπορούν να αποτελέσουν βοήθεια στην άμυνα μας (αμφίβολο mentality  στο περιφερειακό σουτ) ώστε να ντουμπλάρουμε τον Πάου του οποίου η ικανότητα στη πάσα είναι μεγάλη. Η άμυνα τους είναι μέτρια σε όρους συνοχής, συνεργασίας-αυτοματισμών και νομίζω ότι θα βρούμε λύσεις αν είμαστε τουλάχιστον average στα περιφερειακά ποσοστά (και με σχετικά λίγα λάθη που θα τους χαρίσουν ευκαιρίες για ανοιχτό γήπεδο, βασικό). Αυτό θα μας ανοίξει τους διαδρόμους για να επιτεθούμε στο καλάθι τους (και να φθείρουμε τον Γκασόλ) κατάσταση η οποία μπορεί να γείρει τη πλάστιγγα αποφασιστικά υπέρ μας.

Πριν ένα μήνα, στις  16/8/15, το Hoopfellas καλούσε τον Φώτη Κατσικάρη να βγεί μπροστά σε αυτό το τουρνουά. Δε νομίζω ότι υπάρχει καλύτερο timing για τον ομοσπονδιακό μας προπονητή. Έχει κάνει εξαιρετική δουλειά, παρουσιάζοντας ένα ισορροπημένο σύνολο, δουλεμένο στα πρότυπα του σύγχρονου μπάσκετ με προπονητική επιρροή και κατεύθυνση στο παιχνίδι του. Κόουτς τώρα είναι η ώρα σου.. Η δική σου στιγμή. Εσύ πρέπει να διατηρήσεις τους παίχτες ήρεμους  μέσα στη καταιγίδα αποτελώντας τη μορφή που θα τους εμπνεύσει όταν θα στρέψουν μετά από μια κακή άμυνα-απόφαση, τη ματιά τους στον πάγκο. Στη μάχη αυτή θα έχεις και πολύ ικανούς αξιωματικούς στο πλευρό σου. Σπανούλης και Ζήσης περιμένω να είναι έτοιμοι (από καιρό..) για ένα τέτοιο ματς. Και εσύ, ίσως αποτελείς το μεγαλύτερο πλεονέκτημα μας στη μάχη, απέναντι στον ομόλογο σου. Είναι το παιχνίδι σου. Είναι το παιχνίδι μας..

Υ.Γ: Οι Λιθουανοί είναι μια καθαρά defensive minded ομάδα και το παιχνίδι απέναντι στην Ιταλία θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Οι "Ατζούρι" είναι σε καλύτερη κατάσταση και θα προσπαθήσουν να κάνουν outscore σε έναν αντίπαλο δυνατό στο ριμπάουντ, που θα έχει το πλεονέκτημα κάτω από τους 75 πόντους. Για να δούμε πόσο θα μετρήσει το star quality των παιχτών του Πιανιτζιάνι απέναντι σε ένα σύνολο με πολύ λιγότερο αστέρια αλλά σαφώς πιο "παιγμένο" σε τέτοια ματς..