OCEAN’S 12..

Με τις θύμησες της γενιάς του ’95 ζωντανές στο πρόσωπο του στρατηγού Τζόρτζεβιτς, οι Σέρβοι  μπαίνουν σε αυτό το Ευρωμπάσκετ για να σκορπίσουν πανικό με στόχο την επίσημη επιστροφή στη νομενκλατούρα του Ευρωπαϊκού μπάσκετ μετά από πολλά χρόνια. Το Hoopfellas αναλύει..

Από το 2002 και το Μουντομπάσκετ της Ινδιανάπολις έχει η εθνική ομάδα της Σερβίας να πάρει κολλητά μετάλλιο σε συνεχόμενη διοργάνωση. Έφτασε πολύ κοντά στο Παγκόσμιο της Τουρκίας στα νεότερα χρόνια του Ίβκοβιτς που άλλαξε τελείως τον αέρα αυτής της ομάδας, όμως ένα λάθος σφύριγμα τους άφησε εκτός τελικού και στην 4^η θέση. Είχε προηγηθεί το αργυρό στην Πολωνία το 2007.. Πέρυσι, στη ..φωλιά του κούκου (Ισπανία) κατάφεραν με μοναδικές παραστάσεις στα νοκ-άουτ ματς να φτάσουν μέχρι τον τελικό φωνάζοντας ότι ήρθε η ώρα να κάνουν δική τους και πάλι τη ταμπέλα της  «καλύτερης ευρωπαϊκής ομάδας». Να φέρουν την επιγραφή αυτή μάλλον, στη φυσική της θέση..

Η φετινή δοκιμασία είναι ακόμα πιο σκληρή.  Και πάλι ο θεωρητικά πιο ισχυρός τους αντίπαλος αγωνίζεται εντός έδρας. Ο περυσινός ημιτελικός Σερβίας-Γαλλίας  υπήρξε πραγματικό classic , μια πραγματικά ακατάπαυστη ανταλλαγή πυρών ανάμεσα στις δύο νεότερες συμμορίες που μονομαχούν για το κουμάντο στη γειτονιά. Πέραν των Γάλλων υπάρχουν τα «παλιά αφεντικά» (Ισπανοί), οι σκληροτράχηλοι φίλοι (από το παρελθόν) της γειτονιάς   Έλληνες οι οποίοι έχουν και ένα γραμμάτιο από το περυσινό νοκ άουτ  ανεξόφλητο, η ιταλική «καμόρα» και φυσικά η αντίπαλη σχολή της Λιθουανίας και οι ορκισμένοι εχθροί Κροάτες.  Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα σε αυτό το τουρνουά.. Serbia against all (odds)! Απέναντι σε θνητούς, Θεούς και δαίμονες.. Αυτό είναι το mood στο οποίο θέλει να τοποθετήσει ο Αλεξάντερ Τζόρτζεβιτς τους παίχτες μπαίνοντας στη διοργάνωση ξυπνώντας τα πολεμικά ένστικτα ενός λαού με μαχητική φύση. Αυτό έκανε πέρυσι  στο τελευταίο ματς της φάσης των ομίλων αξιοποιώντας ουσιαστικά ένα χαμένο παιχνίδι απέναντι στους Ισπανούς, το οποίο στο τέλος κάνει μόνος του μπ@$%#@λο και  αποχωρώντας  κάνει παθιασμένα high five με όλους τους παίχτες του. Ένα ματς στο οποίο οι Σέρβοι έπρεπε να ηττηθούν γιατί ήταν χειρότεροι, μετατράπηκε στο μυαλό των παιχτών σε αδικία με την αντίδραση του Σάλε να τροφοδοτεί το «μια γροθιά εμείς απέναντι σε όλους και όλα». Τη συνέχεια θα τη θυμόμαστε για πολύ καιρό μιας και το άμεσο θύμα ήταν η δική μας ομάδα λίγες ημέρες μετά..

Παρακολούθησα τα περισσότερα φιλικά των Σέρβων στα οποία ο Τζόρτζεβιτς δοκίμασε αρκετά πράγματα και  θα ήθελα μοιραστώ μαζί σας μερικές από τις σημειώσεις μου, σε μορφή σχολίων..

-Η φετινή ομάδα είναι πιο γρήγορη με καλύτερα «πόδια», πιο μοντέρνα έχοντας ξεφορτώσει τα βαριά κορμιά που τη χαρακτήριζαν πέρυσι και ανάγκασαν τον Σάλε, τις στιγμές που οι συνθήκες του επέβαλλαν να πάει βαθιά στο ρόστερ του, να χρησιμοποιεί lineups με δίδυμους πύργους και τον Στίματς ή τον Κρίστιτς σε θέση «4». Θυμηθείτε λίγο την περυσινή στελέχωση στη frontcourt… Κρίστιτς, Ραντούλιτσα, Στίματς, Κάτιτς, Μπίρσεβιτς, Μπιέλιτσα.

Φέτος ο Τζόρτζεβιτς προτίμησε πιο γρήγορα κορμιά στη γραμμή ψηλών παίρνοντας τους Κούζμιτς-Μιλουτίνοβ πίσω από τον Ραντούλιτσα (ο Κούζμιτς του έδωσε σε όλη τη preseason επιθετικό ριμπάουντ+άμυνα ψηλά συμπληρώνοντας καλά τον Ραντούλιτσα σε αυτό το επίπεδο γιατί ξέρω ότι θα κάνετε συνειρμούς αλλά το μπάσκετ της Ευρωλίγκας έχει διαφορετικές απαιτήσεις..), τον Έρτσεγκ στο «4» πίσω από τον Μπιέλιτσα διατηρώντας μπαλαντέρ στα φόργουορντς τον Σιμόνοβιτς (παίζει ως πρώτη αλλαγή στο «3»  φέρνοντας διαφορετικό παιχνίδι από τον Κάλινιτς, πιο face up με πολλά cuts κατά μήκος της τελικής, καλό σουτ με την ομάδα να διατηρεί το μέγεθος της χωρίς να χάνει σε ύψος) ενώ στα γκαρντς έκοψε τον facilitator Γιόβιτς που είχε ανταποκριθεί αρκετά καλά πέρυσι, δε πήρε τον Μίσιτς (δέχθηκε κριτική ο κόουτς για αυτό) ενώ αντίθετα , βλέποντας ότι φέτος έχει στη διάθεση του τον φτεροπόδαρο Νέντοβιτς, προσέθεσε ένα wing στο ρόστερ, τον Ντράγκαν Μιλοσάβλιεβιτς για τον οποίο να σας εξομολογηθώ ότι χαίρομαι ιδιαιτέρως που τα κατάφερε επιτέλους να μπεί στο τελικό ρόστερ. Πρόκειται για πραγματικό work horse που ίσως να μην έχει τη ποιότητα ορισμένων πρωτοκλασάτων συμπαικτών του αλλά θα φέρει slashing-shooting-D  και ότι άλλο του ζητηθεί ως παίκτης-ρόλων που είναι στην ομάδα. Ο Ντούντα δε του είχε δώσει ευκαιρία..

STRAIGHT TO THE HEART

-Οι Σέρβοι έχουν μετατοπίσει το βάρος των στόχων τους στο επιθετικό κομμάτι σε πολύ μεγάλο βαθμό στον άξονα. Αυτό το σημείο έχουν κυκλώσει στα περισσότερα επιθετικά plays τους, εκεί δούλεψαν περισσότερο δηλ. στο να βάλουν τη μπάλα στο συγκεκριμένο σημείο στο σωστό timing, έχοντας διαμορφώσει τις συνθήκες, ώστε να χτυπήσουν τον αντίπαλο κατευθείαν στη καρδιά. Η επίθεση της Σερβίας δε χαρακτηρίζεται από ροή στη κίνηση των παιχτών ή την κυκλοφορία της μπάλας αλλά είναι αυτό που λέμε κυνική. Ψάχνει αδηφάγα τη καλή κατάσταση και το miss match, δηλώνει από την αρχή ότι «θέλω να βάλω το μέγεθος μου σαν ομάδα στο παρκέ».

 Η επιλογή του να εστιάσουν στην επίθεση από τον άξονα δεν είναι τυχαία. Επιτιθέμενος από εκεί τελειώνεις στη  πλειοψηφία τη προσπάθεια σου μέσα από το ζωγραφιστό. Αυτό αυξάνει τις πιθανότητες επιτυχίας και αλλά επίσης και το ενδεχόμενο να επισκεφτείς τη γραμμή των προσωπικών. Αυτή φυσική η θεωρία είναι σωστή αλλά όχι τόσο απλή στην εκτέλεση της. Ο άξονας είναι η πιο «φορτωμένη» αμυντικά περιοχή της αντίπαλης άμυνας σε πρώτη φάση με βοήθειες και από τις δύο πλευρές. Χρειάζεται λοιπόν προεργασία ώστε να δημιουργηθούν οι συνθήκες και το κατάλληλο πλαίσιο που θα λειτουργήσει ως εισαγωγή στην επίθεση σου αυτή. Είναι πολύ σημαντικό να μετακινήσεις την άμυνα, φέρνοντας την εκεί που θέλεις ώστε να βάλεις τη μπάλα στο κέντρο τη στιγμή που πραγματικά έχεις πλεονέκτημα. Είτε με κάθετη κίνηση του ψηλού από το high στο low post, είτε με «κλείδωμα» και απομόνωση στο ζωγραφιστό είτε με κεντρικό ή side pick που οδηγεί σε drive. Oι καταστάσεις μάλιστα  με side picks με τον Μπιέλιτσα δημιουργό είχαν πολύ μεγάλο ποσοστό επιτυχίας, ειδικά τις φορές που ο πανύψηλος ballhandler των Γούλβς αποφάσιζε να επιτεθεί από τον άξονα φτάνοντας βαθιά στο ζωγραφιστό (τα side picks με τον Μπιέλιτσα και το «5» είναι μια καινοτομία που είχα εισαγάγει ο Ίβκοβιτς όταν ακόμα ο Νέμανια έπαιζε σαν στάρτερ στο «3» στην εθνική ομάδα και πλέον έχουν εξελιχθεί σε must στο playbook κάθε συνόλου που αγωνίζεται ο ταλαντούχος φόργουορντ).

ΑΠΟΓΑΛΑΚΤΙΣΜΟΣ ΑΠΟ ΤΗ HEAVY PICK & ROLL OFFENSE..

-Ο Τζόρτζεβιτς παίζει πολύ πάνω στα miss match που του παρουσιάζονται. Φέτος γίνεται μια προσπάθεια απογαλακτισμού από τη heavy pick & roll Offense που παρουσίασαν οι Σέρβοι πέρυσι μιας και το προπονητικό τιμ έχει εισάγει περισσότερη κίνηση, εξ ου και η αλλαγή στο κομμάτι της στελέχωσης. Οι Σέρβοι συχνά αδειάζουν το ζωγραφιστό, απέναντι σε προσωπική άμυνα, κατεβάζοντας χαμηλά τους Κάλινιτς-Μάρκοβιτς-Μπογκντάνοβιτς  για post up επίθεση ενώ όσο κυλούσαν τα ματς προετοιμασίας είδα να παίζουν πιο δυνατά καταστάσεις στις οποίες οι ψηλοί, σε μια παραλλαγή της give and go συνεργασίας, έμεναν με τη μπάλα ψηλά στη πλευρά (στη περίμετρο) και «έπαιζαν» σε συνεργασίες 2-2 με τον αντίστοιχο κοντό (κυρίως τον Νέντοβιτς με τα εξαιρετικά πόδια και το δυνατό πρώτο βήμα) που εφάρμοζε «παιχνίδι μακριά από τη μπάλα» επιδιώκοντας κόψιμο ή απελευθέρωση από τον αντίπαλο.

Παράλληλα είδα μεγάλη προσπάθεια να χτυπήσουν στη μετακίνηση της άμυνας (και σε άμυνες χώρου αλλά και σε προσωπικές) κυκλοφορόντας γρήγορα τη μπάλα από τη strong στη weak side με «ενδιάμεσο» το «5» που ανεβαίνει ψηλά και «ζυγίζει» το traffic στον άξονα με μια μικρή κίνηση από τα 6,6 μέτρα στη γραμμή του φάουλ ανάλογα με το πόσο βαθιά στο φτερό βρίσκεται η μπάλα. Ας μη παρασυρόμαστε βέβαια. Και φέτος η Σερβία θα παρουσιάσει μια Pick & roll based Offense και γιατί να μη το κάνει άλλωστε, έχοντας στο ρόστερ της ένα «τέρας» του PnR όπως ο Τεόντοσιτς και πολλούς ικανούς executors. Όσο για τον Μπιέλιτσα.. Τις στιγμές που ο Τεόντοσιτς δε βρίσκεται στο παρκέ, αποτελεί τον κύριο δημιουργό των Σέρβων που ψάχνουν πολύ μετά το σκριν του ψηλού στον Μάρκοβιτς ή τον Νέντοβιτς την εισαγωγική πάσα του Μπιέλιτσα από τη weak side στο ζωγραφιστό για post επίθεση του screener.

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟΥ ΜΠΟΓΚΝΤΑΝ

Όπως και πέρυσι με τον Νέντοβιτς, ο Τζόρτζεβιτς αντιμετωπίσει πρόβλημα με έναν σταρ-περιφερειακό του μιας και η μέση του Μπόγκνταν Μπογκντάνοβιτς δεν εγγυάται πολλά λεπτά συμμετοχής για τον κανονιέρη της Φενέρ. Το πλήγμα είναι μεγαλύτερο από το αντίστοιχο περυσινό μιας και ο 23χρονος wing είναι πραγματικό πολύ-εργαλείο στη περιφερειακή γραμμή των Σέρβων αλλάζοντας δέρμα όποτε του ζητηθεί. Μια θα παίξει τον ρόλο του executive shooter εκτελώντας σε μια ball-screen επίθεση, την άλλη θα βγεί ως defensive-stopper στους Μπατούμ αυτού του πλανήτη ή θα ανέβει στο «ασσόδυο» για να δημιουργήσει.  Το πλήγμα είναι ισχυρό κυρίως γιατί ο Τζόρτζεβιτς δε ξέρει πόσο μπορεί να ποντάρει πάνω του.  Η παρουσία του Νέντοβιτς πάντως έχει βοηθήσει τη κατάσταση. Ο προπονητής του τον χρησιμοποιεί και στις δύο θέσεις των γκαρντς (αρκετά και στο «1» κατά προτίμηση με τον Μπογκντάνοβιτς στο «2» αν και είδα περιπτώσεις όπως στο παιχνίδι με τη Σλοβενία που αποφόρτισε τον Τεόντοσιτς ο οποίος γινόταν βασικός δημιουργός μετά την πρώτη πάσα στο μισό γήπεδο τακτική που θα λανσάρει ο Σάλε απέναντι σε προπονητές που θα επιδιώξουν να πιέσουν από ψηλά τον Μίλος) και το θετικό είναι ότι ο παίχτης της Ουνικάχα όχι μόνο ανταποκρίνεται αλλά διανύει και περίοδο εξαιρετικής φόρμας αποτελώντας το κύριο όπλο της ομάδας στο ανοιχτό γήπεδο όντας επίσης βελτιωμένος και σε καταστάσεις close outs στο μισό.

D, The Name Of the Game..

Το αμυντικό κομμάτι σαφώς και παραμένει η ναυαρχίδα στο παιχνίδι των Σέρβων και φέτος. Ήταν αυτό που τους κράτησε σε δύσκολα επιθετικά βράδια και στη preseason. Είδα πολύ καλή τρανζίσιον άμυνα (για παράδειγμα στο ματς εναντίον της Γαλλίας στο Βελιγράδι), αρκετά αποτελεσματική πίεση σε απόσταση μίας πάσας στο μισό γήπεδο που δυσκόλεψε σημαντικά πολλούς αντιπάλους, ειδικά ως προς το να εντάξουν το χρονικό πλαίσιο της επίθεσης τους απέναντι ε αυτή την άμυνα (Σλοβενία) και (κυρίως) πολύ σωστή χρησιμοποίηση των φάουλς. Μου άρεσε αυτό, δείχνει ευφυΐα και πνευματική ετοιμότητα.

Ο Τζόρτζεβιτς έχει ψηλά παιδιά στη περιφέρεια με δυνατό κορμό, χαρακτηριστικό του ρόστερ που του επιτρέπει να πηγαίνει πολύ συχνά σε αλλαγές μιας και περιφερειακοί όπως ο Μπογκντάνοβιτς, ο Μάρκοβιτς, ο Κάλινιτς ή ο Μιλοσάβλιεβιτς μπορούν να σταθούν πολύ καλά στη πίσω γραμμή άμυνας με ψηλότερους αντιπάλους.

Overall, θεωρώ ότι η Σερβία φέτος, χωρίς να φείδεται ταλέντου,  έχει φτιαχτεί για να κάνει «άσχημες νίκες»..  Είναι μια ομάδα έτοιμη, με υψηλό επίπεδο συνοχής που δείχνει να ωριμάζει μαζί και να πιάνει σιγά-σιγά το πικ της. Το πλεονέκτημα της είναι ότι μπορεί να σε κερδίσει σε ματς των 60 ή και των 90 πόντων.. Οι επιφυλάξεις μου έχουν να κάνουν με το πνευματικό κομμάτι και το πώς θα διαχειριστούν φέτος τη περυσινή επιτυχία και τη ταμπέλα του φαβορί γιατί καλώς ή κακώς οι Σέρβοι είναι μέσα στις 2-3 ομάδες που ξεχωρίζουν λίγες ώρες πριν ανοίξει η αυλαία του τουρνουά. Ο όμιλος τους είναι πολύ ανταγωνιστικός και δε θα μου κάνει εντύπωση το οποιοδήποτε αποτέλεσμα. Είτε πιάσουν κορυφή είτε μείνουν εκτός δυάδας. Θέλω να τους δω στα νοκ-άουτ παιχνίδια και στο κυνήγι του μεταλλίου. Γιατί μόνο η συνέχεια σου επιτρέπει να χαρακτηρίζεσαι μεγάλη ομάδα. Όταν αυτή συνοδεύεται από τίτλους μάλιστα, τότε μιλάμε για σπουδαία ομάδα. Σαν τη Σερβία των παλαιότερων χρόνων. Το «αφεντικό του ευρωπαϊκού μπάσκετ..»