2016-17 HOOPFELLAS EUROLEAGUE POWER RANKINGS (1)

Η στιγμή που όλοι περιμέναμε έφτασε. Σήμερα το βράδυ, 12/10/16, η πρώτη κανονιά θα ηχήσει κατά μήκος της Ευρώπης. Από την Ιβηρική μέχρι τον Βόλγα και το Ταταρστάν.. Η μάχη της ευρωπαϊκής "ελίτ" αρχίζει με την εικόνα της Κωνσταντινούπολης να αποτελεί "φυλαχτό" στη σκέψη κάθε "στρατιώτη" . Το Hoopfellas ανοίγει τις πόρτες του επίσημα στη καινούργια Ευρωλίγκα με τα πρώτα Power Rankings της σεζόν 2016-17..

Το ταξίδι ξεκινάει λοιπόν και φέτος.. Μαζί με τους πρωταγωνιστές ταξιδεύουμε και εμείς, η σελίδα μας, η κοινότητα μας, για μια ακόμα χρονιά. Κάθε τέτοια ημέρα (πρεμιέρα της Ευρωλίγκας) τα τελευταία χρόνια σκέφτομαι πόσο σημαντικό είναι  αυτό που ξεκινάει για όλους εμάς που αντιλαμβανόμαστε το άθλημα ως ..τρόπο  ζωής. Θυμάμαι  πόσο ωραία περάσαμε κάθε προηγούμενη σεζόν μέσα σε αυτή τη σελίδα, πηγαίνοντας βαθιά, αναλύοντας, γκρινιάζοντας, όντας προβληματισμένοι, χαρούμενοι ή λυπημένοι. Αλλά κυρίως όντας πεινασμένοι για καλό ευρωπαϊκό μπάσκετ. Αυτή η αναμονή των βραδινών παιχνιδιών, όταν ξυπνάς το πρωί ξεκινώντας την ημέρα σου, δε συγκρίνεται με τίποτα..

Μαζί θα ξεκινήσουμε και  το φετινό ταξίδι. Τι καλύτερο λοιπόν από το να τηρήσουμε τη παράδοση με τα καθιερωμένα Power Rankings του Hoopfellas..

Πάμε να δούμε από ποια θέση ξεκινούν οι 16 μονομάχοι στην αφετηρία της διοργάνωσης:

1. CSKA MOSCOW: Οι πρωταθλητές ξεκινούν την υπεράσπιση του τίτλου τους σε μια σεζόν όπου ο Δημήτρης Ιτούδης θα προσπαθήσει να χτίσει πάνω στα λεπτά της κολάσεως την οποία επισκέφθηκε η ΤΣΣΚΑ στο τέλος του περυσινού τελικού της διοργάνωσης και φυσικά στο γεγονός ότι έμεινε ζωντανή. Σας είχα πει πέρυσι το πόσο θέλω να δω τον Τεόντοσιτς και κατ'επέκταση αυτή την ομάδα (την επόμενη χρονιά) εφόσον καταφέρει να νικήσει. Ε, νίκησε..Το πως θα το διαχειριστεί θα πει πολλά για τη κληρονομιά της. Η "αρκούδα" έχει το κορυφαίο backcourt (και δεν αναφέρομαι μόνο στους Τεόντοσιτς-Ντε Κολό..) και μια πολύ δυνατή γραμμή forwards η οποία αποτελεί τον συνεκτικό ιστό της ομάδας και της προσδίδει πολυμορφικότητα σε αμυντικά (κυρίως σχήματα). Ο Ιτούδης θέλει να περάσει αλώβητος το διάστημα για το οποίο δε θα έχει στη διάθεση του τον Χάινς, θα τεστάρει τον Έιρς και θα δουλέψει τον Όγκουστιν, τις νέες προσθήκες της ΤΣΣΚΑ δηλαδή. Η παραδοσιακή αξιοπιστία των Ρώσων στη regular season είναι ένα ακόμα συν τους με βάση το νέο format.

2. FENERBAHCE: Ζέλικο i'm terribly sorry αλλά εσύ το γνωρίζεις καλύτερα από όλους μας.. Δε θα είναι εύκολο να βρεις τον δικό σου Φριντζόν στον Μαχμούτογλου και τον αντίστοιχο Cory Higgins στον Νάναλι όπως ονειρεύτηκες αυτό το καλοκαίρι. Η Φενέρ έχει τα όπλα για να φτάσει μέχρι το τέλος όμως θα χρειαστεί παραπάνω βάθος και έναν έτοιμο παίχτη στα guards (πρέπει ήδη να σκανάρει την αγορά για να είναι έτοιμη όταν το αποφασίσει). Παράλληλα πρέπει να εμφανιστεί "θυμωμένη". Ο Ομπράντοβιτς (έκανε αγώνα στην off season για να διατηρήσει όλους αυτούς τους παίχτες με τις σειρήνες του ΝΒΑ να ηχούν) προσπαθεί να δώσει μια αύρα φρεσκάδας ανακατεύοντας τη τράπουλα όμως στα δύο πρώτα επίσημα ματς στηρίχτηκε σε 8-man rotation (πρέπει να το ανοίξει, εάν όχι τώρα πότε;), τη στιγμή που υπάρχει μια μουρμούρα σχετικά με τη θέση “4” μιας και αυξάνεται μια τάση που υποστηρίζει ότι χρειαζόταν κάτι καλύτερο, πιο φρέσκο από τον Άντιτς. Η Φενέρ θα είναι πάλι εκεί. Το θέμα είναι να δημιουργήσει μέχρι τότε τις κατάλληλες συνθήκες για να μπορέσει να προχωρήσει παραπέρα..

3. REAL MADRID: Η Ρεάλ, παρά την απώλεια του Ροντρίγκεθ, διατηρεί κορυφαίο οπλοστάσιο για τα ευρωπαϊκά δεδομένα. Πείτε μου πόσες ομάδες (άντε η ΤΣΣΚΑ..) έχουν τη πολυτέλεια μιας τριάδας επιπέδου Γιούλ (η χρονιά του)- Κάρολ- Ρούντι..; Oι παραγωγικές της δυνατότητες είναι τεράστιες. Τα “πρέπει” αυτού του συνόλου είναι δύο: 1.) Να μπορέσει να μοιράσει σωστά τις μπάλες φέτος στην επίθεση του μεταξύ της πολυπρόσωπης frontcourt και του backcourt και 2.) να ανεβάσει το επίπεδο αποτελεσματικότητας στην άμυνας δίνοντας μέσα από αυτή τη διαδικασία ρόλο και λεπτά σε περισσότερους παίχτες. Ειλικρινά, δε μπορώ να πάρω όρκο ότι ο Λάσο θα το καταφέρει..

4. BARCELONA: Ο Γιώργος Μπαρτζώκας βρίσκεται σε αυτό το άσχημο, επίπονο στάδιο της πρώτης φάσης που βιώνει ένα καινούργιος προπονητής προσπαθώντας να βάλει την ομάδα στη δική του κατεύθυνση. Η Μπαρτσελόνα αυτή τη περίοδο χτίζει την άμυνα της και δικαιολογημένα θα έχει σκαμπανεβάσματα. Όταν φτάσει στο επίπεδο που θέλει θα μιλάμε σε άλλη βάση. Της λείπουν οι Ρίμπας, Κοπόνεν (και ο Όλεσον παίζει τριαντάρια..) σημαντικοί παίχτες όχι μόνο στην επίθεση αλλά και στην άμυνα. Ο Ράις θα διεκδικήσει το βραβείο του πολυτιμότερου παίχτη. Ακόμα πιστεύω ότι θα προσθέσουν αργά ή γρήγορα παίχτη στο “3”.

5. ANADOLU EFES: Η Αναντολού κινήθηκε έξυπνα στο μεταγραφικό παζάρι δημιουργώντας ένα σύνολο με βάθος και προδιαγραφές για καλύψει κάθε απαίτηση στο σύγχρονο μπάσκετ. Το στοίχημα είναι η μεταφορά του Dynamic basketball του Περάσοβιτς από τη Βιτόρια στη Πόλη σε μια ομάδα με πολύ περισσότερο ταλέντο. Σε πρώτη φάση το πλαίσιο αυτό προσφέρει καινούργιες ευκαιρίες σε παίχτες που προϋπήρχαν στο ρόστερ ενώ θα πρέπει να επαναλάβω ότι κλειδί είναι ο ρόλος του Ερτέλ ως έκτου παίχτη. Η Αναντολού είναι πολύ δυνατή στο ανοιχτό γήπεδο (τρέχει "μαζί"), έχει το υλικό για να γίνει two-way team όμως θα πρέπει να μάθει να κλείνει παιχνίδια για να ξεχωρίσει. Η ποιότητα του ρόστερ της είναι σχεδόν ανάλογη με της Φενέρ (λιγότερο star quality, περισσότερο βάθος) και μένει να δούμε εάν ο Περάσοβιτς θα μπορέσει να πάρει το μάξιμουμ από αυτό το σύνολο.

6. OLYMPIAKOS: Χωρίς τον Γιανγκ κάπου κοντά στο 85% (επίπεδο ετοιμότητας) και με τους Αγραβάνη-Μιλουτίνοβ να βρίσκονται σε διαδικασία εκμάθησης οι ερυθρόλευκοι θα έχουν πρόβλημα βάθους στη γραμμή ψηλών απέναντι σε τοπ-ανταγωνισμό και αυτό το στοιχείο αυτή τη στιγμή αποτελεί την “αχίλλειο πτέρνα” της ομάδας. Με το ρόστερ σε αυτή τη μορφή η παρουσία ενός έτοιμου Γιανγκ είναι απαραίτητη καθώς χωρίς αυτόν ο Ολυμπιακός δεν έχει πραγματικά “φυσική παρουσία” και αρκετούς μύες στο ζωγραφιστό. Θα έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον το τι καινούργιο μπορεί να παρουσιάσει ο Γιάννης Σφαιρόπουλος επιθετικά όχι σε επίπεδο προσώπων αλλά ιδεών και κατευθύνσεως. Οι ερυθρόλευκοι ξεκινούν από καλή θέση παρά τα όποια ερωτηματικά περιβάλλουν το status τους διότι είναι ομάδα με κατεύθυνση και μηχανισμούς άμυνας στα δύσκολα, απόρροια της χρόνια συνύπαρξης ενός σταθερού κορμού.   

7. PANATHINAIKOS: Ο Παναθηναϊκός έπεσε στις εκτιμήσεις μου μετά το πλήγμα που δέχθηκε με τον Τζέιμς ο οποίος είναι ιδιαίτερος παίχτης για αυτό που θέλουν να παίξουν οι πράσινοι φέτος μιας και η ικανότητα του στη προσωπική φάση και το High energy style του “σήκωναν” την επίθεση τους. Η ορθότητα της επικείμενης προσθήκη  θα είναι καθοριστική μιας και αυτός ο (μετέπειτα πιθανόν συμπληρωματικός) παίχτης θα στηρίξει σε μεγάλο βαθμό το αγωνιστικό οικοδόμημα στο ξεκίνημα της σεζόν. Απλά πρέπει να γίνει σωστή διαχείριση του προβλήματος που έχει προκύψει. Η ομάδα του Αργύρη Πεδουλάκη μπορεί να κοιτάξει πραγματικά ψηλά στη φετινή διοργάνωση όμως ακόμα θέλει δουλειά σε βασικά κομμάτια χτίζοντας την άμυνα της μέχρι τα standards που πάντα οριοθετεί ο κόουτς και βρίσκοντας ισορροπία στις δύο πλευρές του παρκέ. Αυτό είναι σημαντικό. Ο Παναθηναϊκός πρέπει να έχει υψηλότερες παραγωγικές δυνατότητες φέτος για να επανέλθει στην ελίτ. Εστιάστε σε αυτό παρακαλώ..

8. DARUSSAFAKA: Το “κτήνος” της preseason κατάπιε όποιον βρήκε μπροστά του όμως τώρα μπαίνουμε στη πραγματική σεζόν. Μέχρι τώρα παρουσιάζουν πολύ αποτελεσματική άμυνα ενώ η δημοκρατική επίθεση του Ντέηβιντ Μπλατ δίνει ίσες ευκαιρίες σε όλους για σκορ και δημιουργία με αποτέλεσμα η Νταρουσάφακα να μην εξαρτάται από τους περιφερειακούς της (Ουίλμπεκιν-Ουονεμέικερ είχαν 2/14 FG και μεγάλο πρόβλημα απέναντι στον Μίσιτς τη Κυριακή) τόσο όσο άλλες ομάδες. Όταν βελτιώσει αυτό που δουλεύει στη παρούσα φάση η Νταρουσάφακα θα γίνει μια από τις πιο ενδιαφέρουσες ομάδες στο μισό γήπεδο. Χωρίς πολλά λούσα και υπερβολικά φορτωμένο ρόστερ ο Μπλατ έχει φτιάξει μια πραγματικά καλή ομάδα μπάσκετ. Η επιτυχία φέτος για το κλαμπ δεν έγκειται στο να διεκδικήσει αποκλειστικά μια θέση στο F4 της Πόλης αλλά το να χτίσει κουλτούρα νικητή σε αυτό το επίπεδο. Για αυτό η Dogus έφερε τον Μπλατ..

9. BROSE BASKETS: Βασικά όπως η κουλτούρα στο Βερολίνο δεν έχει σχέση με την υπόλοιπη Γερμανία έτσι και η μπασκετική κουλτούρα στο Μπάμπεργκ διαφέρει από αυτή των υπόλοιπων ομάδων της χώρας. Στο Μπάμπεργκ έχει δημιουργηθεί ένας πραγματικά μπασκετικός οργανισμός ο οποίος με τον Αντρέα Τρινκιέρι μπαίνει σε μια νέα εποχή. Σε πρώτη φάση λείπει ο τρόπος που πατούσε το ζωγραφιστό και δημιουργούσε ρήγμα ο Ουοναμέικερ ως μέσο για τη παραγωγή καλών περιφερειακών εκτελέσεων. Η Brose χαρακτηρίζεται από υψηλό επίπεδο συνοχής, δεν άλλαξε πολλά το καλοκαίρι και θα βασιστεί στο ίδιο επιτυχημένο αγωνιστικό πλαίσιο (κύριε Ουέστμπρουκ, εδώ να δείτε ευρωπαϊκή επίθεση με κυκλοφορία της μπάλας). Το Μπάμπεργκ είναι κάστρο όμως σε αυτή την απαιτητική διοργάνωση οι Βαυαροί πρέπει να κάνουν το βήμα παραπάνω και να γίνουν πιο αξιόπιστη μακριά από την έδρα τους για να φτάσουν στον μεγάλο στόχο της οχτάδας..

10. SASKI BASKONIA: Ο Κερεχέτα προσπάθησε να δημιουργήσει μια ομάδα βασισμένη στο περυσινό μοντέλο και οι κινήσεις του, από τον προπονητή έως τους παίχτες, το δείχνουν ξεκάθαρα. Τα πράγματα (παρότι σε ποιότητα το σύνολο κυμαίνεται στο ίδιο επίπεδο) φέτος θα είναι πιο δύσκολα. Το πρόβλημα των Βάσκων αυτή τη στιγμή είναι ότι δεν έχουν βρεθεί για να δουλέψουν όλοι μαζί με τον Sito Alonso να κάνει προετοιμασία με μισή ομάδα έχοντας πολλούς παίχτες απόντες λόγω του προκριματικών του Ευρωμπάσκετ ενώ πρόσφατα έχασε και το βαρύ χαρτί της επίθεσης του, τον Beabois (ο Sito υπέγραψε τον Ακονιόν). Ο Ισπανός κόουτς περίμενε χρόνια αυτή τη δουλειά. Είναι δεδομένο ότι μπορεί να παίξει ωραίο μπάσκετ (έχει ιδέες στην επίθεση, πρακτικά και πολύ αποτελεσματικά plays, παραδοσιακή ισπανική ταχύτητα ανάπτυξης-εκτέλεσης πασπαλισμένη με ισχυρές δόσεις εκμοντερνισμού) αλλά το ζήτημα στη Βιτόρια θα είναι να τελειώσει κλειστά ματς (το συν της περυσινής ομάδας). Το μπάσκετ του "ενός ρυθμού" που κηρύττει κρύβει παγίδες..

11. MACCABI TEL AVIV: Νομίζω ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα στη φετινή ιστορία της Μακάμπι είναι η στιγμή που το front office της ομάδας πίστεψε ότι ο Έντελσταιν (ντόπιο προπονητικό υλικό) μπορεί να γίνει για τη Μακάμπι ότι οι Μπαρτζώκας, Πεδουλάκης, Σφαιρόπυλος για τις ελληνικές ομάδες. Συγχωρέστε με όμως η πιθανότητα αυτή δε φαντάζει πολύ πιθανή στα μάτια μου.. Οι Ισραηλινοί θα γίνουν επικίνδυνοι όταν κάποιοι στιγμή καταφέρουν (έστω με τρικ, ζώνες ή οτιδήποτε άλλο) να είναι average αμυντικά όπου αυτή τη στιγμή έχουν πρόβλημα. Είναι τεράστιο brand και φέτος διαθέτουν star quality όμως πρέπει να κάνουν βήματα μπροστά σαν ομάδα για να πιάσουν το απαιτούμενο αγωνιστικό status που θα τους επιτρέψει να στοχεύσουν βάσιμα σε καλό πλασάρισμα.

- GALATASARAY: Ο Αταμάν παίζει τη τριάδα Γκιουλέρ-Πρελντζιτς-Ντίμπλερ (TBL) στη περιφέρεια η οποία βγάζει νόημα όμως στην Ευρωλίγκα θα χρειαστεί το ταλέντο των Ντέντμον-Ρας και κυρίως θα χρειαστεί ισορροπία από τη στιγμή που η ομάδα του υστερεί σημαντικά σε ατομική (πλην εξαιρέσεων) και ομαδική άμυνα. Η Γαλατά έχει πολύ δυνατή έδρα και σε αυτήν θα στηριχθεί για να ξεχωρίσει από τη μεσαία τάξη στη προσπάθεια της να χτυπήσει τη πόρτα της μεσοαστικής. Δε θα είναι εύκολο.

13. EA7:Στην Ιταλία τα “ραγκάτσια” μου λένε ότι το Μιλάνο θα μπει στην οχτάδα αλλά όταν ακούω τέτοια δε μπορώ να δώσω διπλωματικές απαντήσεις.. Η Ευρωλίγκα θα βάλει έναν καθρέφτη στα μούτρα του Ρέπεσα δείχνοντας του ότι χρειάζεται βοήθεια στην άμυνα στο βαμμένο (post ups & above the rim). Το Small ball της ιταλικής λίγκας τους έχει αποπροσανατολίσει. Ο Ρέπεσα έχει μεγαλύτερο οπλοστάσιο φέτος , περισσότερο ταλέντο και ποιότητα όμως κοιτάζοντας το οικοδόμημα του έχω έντονη μια αίσθηση έλλειψης ρεαλισμού. Πιστεύω και εδώ θα δούμε “παρεμβάσεις” σε επίπεδο προσώπων.

14. CRVENA ZVEZDA: Πέρυσι οι Σέρβοι ανέβηκαν σημαντικά μετά τις προσθήκες στη μέση της χρονιάς παρουσιάζοντας μια από τις καλύτερες (σε όλα τα επίπεδα) δουλειές της σεζόν. Νομίζω ότι φέτος έχουν πέσει θύμα της θέλησης τους να δημιουργήσουν μια αμιγώς σερβική ομάδα. Σε Heavy Pick & Roll Offense με πολλά Straight Post ups δε γίνεται να έχεις βασικό ψηλό τον Κούζμιτς. Η τριάδα Μίτροβιτς-Γιόβιτς-Ντάνγκουμπιτς μου αρέσει πολύ. Θα χρειαστούν παίχτη/παίχτες πάντως. Το επίπεδο είναι πολύ υψηλό φέτος και η έδρα-κέντρο της κολάσεως δε φτάνει για να αναρριχηθείς ψηλά.

15. ZALGIRIS : Με όπλο τη παράδοση που κουβαλάει ο οργανισμός η Ζαλγκίρις προσπαθεί να φτιάξει μια ανταγωνιστική ομάδα δικαιολογώντας τη παρουσία της ανάμεσα στους κορυφαίους. Ξεκίνησε τη σεζόν με ήττα στη Λιθουανία από τη Λιετκάμπελις και συνολικά μετά από τα πρώτα παιχνίδια φαίνεται ότι θα χρειαστεί δουλειά στην άμυνα. Για τον Σάρας (μεγάλη ευκαιρία η φετινή διοργάνωση μιας και το format του αφαιρεί άγχος) θα είναι σημαντικό να παρουσιάσει καλό μπάσκετ και ένα σύνολο που θα ξεχωρίσει από το πάτο της βαθμολογίας. Το ρόστερ του είναι πιθανόν το πιο αδύναμο σε όρους ατομικής ποιότητας όμως οι Λιθουανοί παραδοσιακά παρουσιάζουν υψηλά επίπεδα συνοχής, ανταγωνιστικό πνεύμα και τεχνογνωσία νίκης που για παράδειγμα δεν έχει η Ούνιξ..

16. UNICS KAZAN: Ο Πασούτιν πηγαίνει σε επίσημη δεξίωση με δερμάτινο bomber και τζιν.. Τουλάχιστον αυτό βγάζει η προσέγγιση που έκανε το καλοκαίρι. H Unics διατηρεί στις τάξεις της έναν από τους καλύτερους (μπορεί συνολικά τα τελευταία χρόνια τον καλύτερο βάσει δεξιοτήτων) One on One παίχτες στην Ευρώπη στο πρόσωπο του Κιθ Λάνγκφορντ όμως ουσιαστικά δε βελτίωσε το ρόστερ της από πέρυσι όπου ήταν μια καλή ομάδα του Eurocup. Ο Κλαρκ είναι ποιοτικός παίχτης και θα το διαπιστώσετε όμως αυτή, η φετινή version της κορυφαίας διοργάνωσης απαιτεί πολλά περισσότερα. H διαφορά της με ομάδες όπως ο Ερυθρός Αστέρας ή η Ζαλγκίρις δεν έγκειται σε επίπεδο ρόστερ (άλλωστε ποιος από αυτούς έχει Λάνγκφορντ..;) αλλά στο ότι η Ούνιξ (σε αντίθεση με τον χαρακτήρα της στη VTB) δεν έχει τεχνογνωσία νίκης σε επίπεδο Ευρωλίγκας. Δύσκολη σεζόν, η ταμπέλα του outsider το μεγαλύτερο όπλο του Πασούτιν. Σημαντικό το πως θα ξεκινήσει..

Υ.Γ: Τα χρονικά περιθώρια και ο αριθμός των επιλογών στην αγορά  επιτάσσουν μια γρήγορη και πρακτική επιλογή για τον Παναθηναϊκό στα guards. Οκ, ιδανικά όλοι θα ήθελαν έναν περιφερειακό με playmaking, καλό περιφερειακό σουτ και κοινοτικό διαβατήριο (ο κόουτς θέλει κοινοτικό ώστε να μπορεί να έχει ένα ευρύ rotation και στην εγχώρια λίγκα) όμως ρεαλιστικά κάτι τέτοιο δεν είναι τόσο εύκολο αυτή τη στιγμή. Η επιλογή του Jamon Gordon είναι αναμφίβολα καλή, με την ίδια λογική που οι πράσινοι πήγαν στον Νίκολς τον Σεπτέμβρη. Ο Gordon είναι από τους λίγους παίχτες που θα μπει άμεσα στην ομάδα και θα προσφέρει με το που πατήσει παρκέ, από το πρώτο ματς. Θα χρειαστεί την ελάχιστη περιόδου εγκλιματισμού γιατί εκτός του ότι είναι παιγμένος στο υψηλό επίπεδο, είναι φτιαγμένος για το ελληνικό μπάσκετ και γνωρίζει που έρχεται. Οι δεξιότητες του είναι ταμάμ για το μπάσκετ του Πεδουλάκη (ουσιαστικά ένας δεύτερος Καλάθης, εξαιρετικά quarterback skills, φυσικό/αθλητικό πακέτο στον άσσο). Δεν έχει την (αυτοματοποιημένη) περιφερειακή εκτέλεση και αυτό ίσως αποτρέπει κάποιες σκέψεις για περισσότερα λεπτά δίπλα στον Καλάθη όμως στη φάση αυτή της καριέρας του μπορεί κάλλιστα να παίξει τον ρόλο του τέταρτου-πέμπτου guard στο backcourt ενώ  το μέγεθος και την ικανότητα του να αμυνθεί και στις δύο γραμμές άμυνας εξυπηρετούν χαμηλά σχήματα με τρία guards. Σκεφτείτε τους πράσινους, άμα την επιστροφή του Τζέιμς, με έναν τέτοιο "πασπαρτού" στο βάθος της περιφερειακής γραμμής.. Ελίτ ποιοτικό βάθος στο backcourt. Αρκεί μέχρι τότε να έχεις "βάλει" και τον Φελντέιν ώστε να είσαι ικανός (με τους Ρίβερς, Νίκολς) να ανοίξεις επαρκώς το γήπεδο..


Καλή μας χρονιά..