ΑΝΑΧΑΙΤΙΣΗ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ..

Οι ελληνικές ομάδες «πέρασαν ένα χέρι» τους γείτονες, με μπροστάρηδες τους Λάσμε και Παπανικολάου οι οποίοι κυριάρχησαν στον ελληνοτουρκικό ουρανό αναχαιτίζοντας κάθε προσπάθεια των αντιπάλων..

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ

Το ματς δε σηκώνει πολλές κουβέντες ούτε ιδιαίτερη κριτική. Πάμε να δούμε δύο τρία πράγματα άξια αναφοράς/σχολιασμού..

-Ο Ολυμπιακός για ένα συνολικά μεγάλο διάστημα (όλη την πρώτη περίοδο και συγκεκριμένα κομμάτια του παιχνιδιού μετά) παρασύρθηκε από το κακό μπάσκετ της Μπεσίκτας, αποδίδοντας άσχημα. Τον τράβηξε ο αντίπαλος "κάτω"..

Η πρώτη περίοδο είχε καθαρά επίκεντρο τον Πάουελ, το performance του οποίου καλώς ή κακώς, αποτελεί βαρόμετρο για την ομάδα από εδώ και πέρα.  Ο Αμερικανός έβγαλε ενέργεια στα τελειώματα του (ειδικά στο τρανζίσιον) και με ένα εντυπωσιακό μπλοκ στην άμυνα αλλά ήταν σαφές ότι είχε πρόβλημα με τον «τραχύ» Βίντμαρ στην άμυνα στο ποστ, με τον Σλοβένο να κερδίζει συνεχώς θέσεις στο παρκέ και μάχες ψηλά (13π.-7 ριμπ. συνολικά). Εκεί έγκειται πλέον το πρόβλημα των ερυθρολεύκων, οι οποίοι αδυνατούν να αντιμετωπίσουν δυνατά και ψηλά κορμιά στο ποστ. Αν κοιτάξτε τις πιθανές τους διασταυρώσεις θα καταλάβετε γιατί η πρεμούρα τόσο καιρό για να εξεταστεί ένα αμυντικός high flyer στη ρακέτα. Κατά τα άλλα ο Πάουελ έδωσε σημαντικές λύσεις στο επιθετικό κομμάτι σκορπίζοντας χαμόγελα (16π.-7/8 σ.), επαναφέροντας μάλιστα στο προσκήνιο το σουτ του από μέση απόσταση που τόσο χρειάζεται η επίθεση των ερυθρολεύκων. Ο κόουτς Μπαρτζώκας του έδωσε μάλιστα 20’ στο παρκέ, μοιράζοντας τα υπόλοιπα 20’ της θέσης στους Χάινς-Σερμαντίνι.. Ο Ολυμπιακός θα χρειαστεί τον Πάουελ, τους πόντους, την ενέργεια και κυρίως την άμυνα του στο ζωγραφιστό στον υπερθετικό βαθμό.

-Ο Βασίλης Σπανούλης ήταν και πάλι ο κεντρικός άξονας στην επίθεση της Ελληνικής ομάδας. Ο Κουντέρ ξεκίνησε πάνω του τον Ακίν (βγάζοντας τα δύο πιο ποιοτικά γκαρντ της ομάδας του, Ατσίκ-Γκιουλέρ, από τον πάγκο) με τον Έλληνα άσσο να δυσκολεύεται να βρεί πρόσβαση στο ζωγραφιστό στο μισό γήπεδο αλλά να τρέχει την επίθεση της ομάδας στο τρανζίσιον αποτελεσματικά.

Ο Ολύμπιακός ήταν σαφώς πιο αποτελεσματικός όταν έτρεχε ενώ στο μισό γήπεδο και βλέποντας τα κακά νούμερα της πρώτης περιόδου προσπάθησε να βάλει τη μπάλα στο ποστ και να πάρει επίθεση από εκεί είτε με τους Περπέρογλου-Λο (ο Αμερικανός είναι χαρισματικός σε τέτοιες καταστάσεις με βάση πάντα τη σωματοδομή του) είτε με τους Πρίντεζη-Άντιτς τραβώντας τον Πάουελ στο high post. Εκτός αυτού οι ερυθρόλευκοι βρήκαν αποτελεσματικά σουτ στη strong side όταν ο παίκτης που αμυνόταν στο φτερό έκλεινε προς τα μέσα με υπερβάλλοντα ζήλο για να διακόψει το penetration του Σπανούλη, με τους Σλούκα-Παπανικολάου να τιμωρούν.

-Ο Ντορόν Πέρκινς πήρε μια πρώτη γεύση 5μιση λεπτών, αλλά ήταν φανερά εκτός κλίματος. Φάνηκε στη γλώσσα του σώματος, ή στο ότι σε ένα δύο φάσεις μπέρδεψε τη θέση του στην επίθεση και κόντεψε να τρακάρει με τον Σπανούλη. Σίγουρα δε μπορεί να κριθεί καν ακόμη, θα χρειαστεί 4-5 ματς τουλάχιστον για να πατήσει αλλά θα ήθελα να κάνω μια παρατήρηση. Οι ερυθρόλευκοι –μετά τον τραυματισμό του Μάντζαρη- έχουν αναπροσαρμόσει το ροτέησιον τους, με τον Λο στάρτερ στο «1» και τον Σλούκα σε βασικότατο ρόλο πλέον και αυτό δίνει μια «ασφάλεια» στον Μπαρτζώκα, ο οποίος όμως θα πρέπει να το «σπάσει» λίγο αυτό και να κολλήσει εκεί τον νέο Αμερικανό. Την Πέμπτη στον λίγο χρόνο συμμετοχής του, τον χρησιμοποίησε στο «3» (όντως με τον Πέρκινς «έχεις» τέτοια σχήματα μιας και είναι πολύ καλός στην πίσω γραμμή άμυνας και δεν ποστάρεται εύκολα) για να πιέσει τη μπάλα κρίνοντας ίσως ότι ακόμα δεν είναι έτοιμος να πάρει τη θέση «1». Εγώ θα πω ότι στο πολύ άμεσο μέλλον ο Μπαρτζώκας πρέπει να τον βάλει στον «άσσο» ανακατανέμοντας λίγο τα λεπτά των υπολοίπων γιατί έχοντας τον στα φτερά να περιμένει, θα περάσει απαρατήρητος . Ο Πέρκινς είναι για το «1» δίπλα στον Σπανούλη. Ξεκάθαρα..

-Ο Κώστας Παπανικολάου έκανε μια ακόμα καλή εμφάνιση καταθέτοντας πολύ ενέργεια στο παρκέ και τρομοκρατώντας τους αντιπάλους του με την άμυνα του πάνω από το καλάθι. Ειλικρινά ήταν στιγμές που οι παίκτες της Μπεσίκτας κατευθύνονταν προς το καλάθι (με τον Παπ από πίσω τους) ως πρόβατα επί σφαγή.. Εκτός των 3 μπλοκς είχε και 3/3 σουτ τριών πόντων, γεγονός που δείχνει  ότι ξεπερνά σιγά σιγά το ψυχολογικό τοίχος που είχε υψωθεί μπροστά του τον τελευταίο καιρό. Η ορμή με την οποία αγωνίζεται ο 22χρονος φόργουορντ παρασύρει όλη την ομάδα..

-Ο Ολυμπιακός  παίζει μεγάλο ματς την ερχόμενη εβδομάδα με την Μπαρτσελόνα στο ΟΑΚΑ.  Πολύ μεγάλο. Είναι από τα ματς που διαπλάθουν χαρακτήρα και διαμορφώνουν ψυχολογικά status σε ένα πολύ κρίσιμο σημείο της σεζόν, καθώς μπορείς να μετρήσεις τις δυνάμεις σου. Αυτή είναι η πραγματική του σημασία. Γιατί μια ματιά του τι γίνεται στον απέναντι όμιλο, είναι ικανή να φέρει σε δεύτερη μοίρα ουσιαστικά το βαθμολογικό κομμάτι. Για κάποιους, ίσως η 3^η θέση και το μειονέκτημα έδρας φαντάζουν καλύτερα από την 2^η με ενδεχόμενο σταύρωμα με τον Μεσίνα.. Για αυτό το μόνο που μπορείς εσύ να κάνεις είναι να καταθέτεις μάξιμουμ κάθε βράδυ ώστε  να λάβεις κάποια στιγμή το magic touch που θα σε «ατσαλώσει» απέναντι στον οποιονδήποτε οπουδήποτε..

Ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ

Κατάθεση ψυχής στην τελευταία περίοδο για τον Παναθηναϊκό, όπου με επίθεση έξω από τα 6.75μ.  έριξε στο καναβάτσο την Εφές σε ένα δυνατό ντέρμπι με τους γείτονες. Στο τέλος δυστυχώς δεν «δέχθηκαν» το δώρο του  +15.. Μέσα στη γενική ευφορία κανείς δεν ασχολήθηκε ιδιαίτερα αλλά εγώ θα πω ότι  πιθανόν οι πράσινοι  έχασαν μεγάλη ευκαιρία να καλύψουν τη διαφορά και να κάνουν τον όμιλο άνω-κάτω..

-Ο Αργύρης Πεδουλάκης  είχε δώσει σαφή κατεύθυνση στην ομάδα του για παιχνίδι στο ποστ, με κεντρικό άξονα στην επίθεση αυτή το δίδυμο Διαμαντίδη-Σχορτσανίτη και φιλοσοφία να φτιάξει  συνεχόμενα καταστάσεις για τον Έλληνα σέντερ στο ζωγραφιστό.

Ο Μαχμουντί δε το χειρίστηκε σωστά το θέμα. Επέλεξε να ντουμπλάρει τον Σοφοκλή με το «4», τη στιγμή που ο θηριώδης σέντερ προσπαθεί να γυρίσει προς το καλάθι και να τελειώσει  και όχι από τη στιγμή που έβαζε τη μπάλα στο παρκέ. Η επιλογή του timing  αυτού έχει το πλεονέκτημα ότι σε περίπτωση που βάλεις στη βοήθεια ένα δυνατό κορμί , που θα τον αισθανθεί ο σέντερ του Παναθηναϊκού και το οποίο θα τον κάνει να χάσει την ισορροπία του, μειώνεις κατά πολύ τις πιθανότητες σωστής πάσας. Οι Τούρκοι όμως παρουσιάστηκαν πολύ παθητικοί εδώ. Και ο Σαβάνοβιτς (περισσότερο) και ο Γκονλούμ πήγαιναν αργά και φοβισμένα στη βοήθεια, χωρίς καμία δυναμική αντιμετώπιση ώστε να τον  «τυφλώσουν», με τον «Μπιγκ Σόφο» να τους καταπίνει αμάσητους φυσικά (11π. 5/7 5 κερδ. Φάουλ σε 13’), μαζί με τον μόνιμο στην πλάτη του Γκονλούμ. Ο Κούγκο ήταν ο μόνος που προσπάθησε να τον βγάλει εκτός θέσης.

-Σαν γενική φιλοσοφία, ο Παναθηναϊκός ήθελε να ακουμπήσει τη μπάλα στο ποστ, πέρα από τον Σχορτσιανίτη. Το έκανε, πάλι κατά κύματα, με τον Τσαρτσαρή ο οποίος έχει και την ευχέρεια στη πάσα, με τον Πεδουλάκη να βάζει στη strong side συνήθως τον Διαμαντίδη και στις προσωπικές τον Λάσμε να κόβει κάθετα, έχοντας στην αδύνατη πλευρά στημένο τον Μπράμος ή τον Μασιούλις.

Οι γηπεδούχοι γνώριζαν ότι με τέτοιου είδους επίθεση (ειδικά στα plays που η μπάλα στοχεύει τον Σόφο χαμηλά) εξασφάλιζαν καλύτερες προϋποθέσεις για αμυντικό τρανζίσιον, δεδομένου του ότι είχαν την ρακέτα άδεια και τα γκαρντ τους ψηλά έτοιμα να ελέγξουν καταστάσεις αιφνιδιασμού. Δυστυχώς στο πρώτο ημίχρονο ο Παναθηναϊκός  δε τα κατάφερε σε αυτό το κομμάτι, παρά τον τρόπο επίθεσης του. Οι Τούρκοι κατάφεραν συνεχόμενα χτυπήματα στο τρανζίσιον ακόμα και μετά από καλάθι (και δύο καλάθια αποσόβησε ο Τσαρτσαρής με καλά τρεξίματα μάλιστα). Ένα δεύτερο «θεματάκι» που διέκρινα στην αμυντική απόδοση των πρασίνων στο πρώτο ημίχρονο ήταν  η άμυνα μακριά από τη μπάλα, όπου οι πράσινοι είχαν στιγμές που αφαιρέθηκαν χάνοντας τον αντίπαλο ή τρώγοντας cuts μέσα στο καλάθι. Αυτό βελτιώθηκε σημαντικά στην επανάληψη, όπου συνολικά το αμυντικό performance της ελληνικής ομάδας ήταν πολύ καλύτερο και αυτό φαίνεται και σε καθαρούς αριθμούς μιας και το παθητικό «έγραψε» μόλις 24..

-"Κολοσσός" και difference maker στο κρίσιμο σημείο αυτό ήταν ο Στεφάν Λάσμε, που απέδειξε για μια ακόμα φορά αυτό που λέμε μήνες τώρα, ότι δηλ. πρόκειται για το καλύτερο αμυντικό «5» στη διοργάνωση. Το καλοκαίρι στο report του παίκτη και όταν γράφαμε ότι θα «στήσει δίχτυ» μπροστά από το καλάθι, είχαμε στο μυαλό μας βραδιές σαν τη χθεσινή.. Παρότι φαινόταν ολίγο επηρεασμένος από το πρόσφατο διάστρεμμα αρχικά και δεν βρήκε φάσεις πικ εν ρολ ο, Γκαμπονέζος σφυροκόπησε ανελέητα κάθε τουρκικό κορμί που πλησίαζε τη ζώνη ευθύνης του, είτε μιλάμε για τον Μπάρατς είτε τον Γκόνλουμ ή κάποιον άλλο. Η απόδοση του στα μετόπισθεν έβαλε σπίθα στην κερκίδα ηλεκτρίζοντας το ΟΑΚΑ και κυριολεκτικά απογοητεύοντας τους Τούρκους. Ο Μαχμουντί, που είδε την ομάδα του να κολλάει στο σκορ, προσπάθησε να της δώσει περισσότερη κίνηση  με τον Τουντσερί δίπλα στους Γκόρντον-Φάρμαρ), αλλά η Αναντολού βρέθηκε γενικά σε κακή βραδιά, σουτάροντας μάλιστα 3/16 από το τρίποντο..

-Ο Ρόκο Ούκιτς για 30’ ήταν ο συνήθης Ούκιτς της φετινής σεζόν. Νωθρός, ολίγο φοβισμένος με την άμυνα της Εφές να τζογάρει πάνω του παίζοντας τον στο 1.5 μέτρο. Αντίθετα στη τελευταία περίοδο ήταν σημαντικός σκοράροντας 5 πόντους και δημιουργώντας για τους συμπαίκτες του σε καταστάσεις split out. Επίσης θα πρέπει να αναφέρουμε το κυνήγι που έριξε στον Φάρμαρ (ακόμα και στο κακό του διάστημα, δηλ. τα τρία πρώτα δεκάλεπτα ήταν θετικός στην άμυνα) , με τον Αργύρη Πεδουλάκη να του έχει δώσει σαφή εντολή να τον οδηγεί πάνω στους ψηλούς των πρασίνων. Ο Κροάτης μπορεί να μην είναι ο πόιντ για half court offense, να σουτάρει στο Τοπ-16 με 55% βολές και 31.6 % τρίποντα αλλά σταδιακά βελτιώνει τη –φημισμένη ως εύθραυστη- ψυχολογία του  και μπορεί να δώσει κάποιες λύσεις (παίζει πιο κοντρολαρισμένα πλέον, είναι φανερό) στη μια θέση όπου η ομάδα αιμορραγούσε όλη τη χρονιά. Credit στον Πεδουλάκη εδώ.. Μαζί και ο Μπανκς, ο οποίος ήταν η πραγματική έκπληξη μιας και έκανε πολυπρόσωπη (με 3/3 τρίποντα χρυσάφι) την λειψή μέχρι πρότινος περιφερειακή γραμμή του Παναθηναϊκού.

-Μετά το αποτέλεσμα στην Ανδαλουσία οι πράσινοι οι έβαλαν το ένα πόδι τους στην οχτάδα της διοργάνωσης. Αν ο Παναθηναϊκός κάλυπτε και τους 14 πόντους στο τέλος ίσως μιλάγαμε σε άλλη βάση τώρα.. Αλλά για μια στιγμή.. Σκεφτείτε από πού ξεκίνησε αυτή η ομάδα. Το μεταβατικό στάδιο της ιστορίας της και τι άφησε πίσω..  Ενδεχόμενη πρόκριση στους «8» θα είναι τεράστια επιτυχία με τα δεδομένα τα οποία ξεκίνησε η σεζόν. Ο Παναθηναϊκός των λίγων λαθών (δε τολμώ ακόμα να πω low mistake basketball..) , κομμάτι που γράφαμε από την αρχή της σεζόν ότι πρέπει πάση θυσία να δουλέψει, της σκυλίσιας άμυνας και της half court offense (με τον the boss εδώ Διαμαντίδη..) μπορεί να αποτελέσει πολύ σκληρό αντίπαλο για τον καθένα. Έτσι Αργύρη..?

Y.Γ: O Θοδωρής Παπαλουκάς επέστρεψε.. (?) Παρακολουθούσα πόσο πιο λειτουργική και αποτελεσματική ήταν η επίθεση της ΤΣΣΚΑ με αυτόν στο τιμόνι αντί του Τεόντοσιτς.. Έχω και κάποιες ενστάσεις για τον  Μεσίνα. Το σχήμα με τον Κρίστιτς στο «4» δε μου «κάνει» από την πρώτη στιγμή. Αλήθεια, ο Βορόντσεβιτς τώρα είναι καλός..?

Y.Γ1: Το πήρε ο Μπλατ το ματσάκι.. Βλέποντας το τέλος σου δημιουργούνταν η αίσθηση ότι οι σφαίρες των Βάσκων τελείωσαν και ότι ο μόνος ΙΣΩΣ που μπορούσε να βάλει clutch ήταν ο Ερτέλ. Αντίθετα στην άλλη πλευρά, κανένας δεν ενέπνεε εμπιστοσύνη αλλά σου έβγαζαν ότι με κάποιο μαγικό τρόπο θα σκοράρουν. Αυτός ο τρόπος λεγόταν Ντέηβιντ Λόγκαν.. Ή μάλλον Ντέηβιντ Μπλατ...  «Shut the fuck up ρε Πνίνι..»

Στις ομάδες που δεν ισχύει αυτό το «shut the fuck up»  αργά ή γρήγορα θα υπάρξει πρόβλημα..

Jim Conway

Τα θερμά μου συλλυπητήρια μου στην οικογένεια του Γιώργου Κολοκυθά.. Να είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει.. 

Μπείτε στην παρέα μας στο facebook..
 http://www.facebook.com/pages/Hoopfellasgr/559656750730274