ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΑΡΗ..!

Ο Βαγγέλης Αγγέλου έχει καταφέρει να αντιστρέψει μιας εις βάρος της ομάδας αρχική κατάσταση και δημιούργησε σε νέα βάση ένα  μαχητικό σύνολο με βλέψεις εξάδας, με τον ίδιο να διεκδικεί ισότιμα τον τίτλο του «κόουτς της χρονιάς» στην Α1..

Ο Βαγγέλης Αγγέλου έχει φέρει χαρμόσυνα νέα στον «αυτοκράτορα»  μέσω μιας εκ  των πιο δύσκολων περιόδων της σύγχρονη ιστορίας του συλλόγου. Με πλάνο, αρχές, συνεργασία με τη διοίκηση αλλά κυρίως πίστη στις δυνάμεις τις δικές του και των παικτών του μεταμόρφωσε την «ομάδα που θα έπεφτε σούμπιτη» κατά πολλούς στην αρχή της σεζόν σε διεκδικήτρια θέσης στην πρώτη εξάδα της λίγκας..

Όταν ο Βαγγέλης Αγγέλου ανέβαινε στη Θεσσαλονίκη να αναλάβει τον Άρη τέλη Οκτωβρίου, το τοπίο ήταν πολύ μαύρο. Ηθικό καταρρακωμένο, Χωρίς δικαίωμα απόκτησης ξένου παίκτη (με letter of clearance εκτός Ελλάδος), οικονομικά προβλήματα από την καμένη γη που φέρεται να άφησε η προηγούμενη διοίκηση και μοναδικό σύμμαχο   τους καινούργιους διοικούντες οι οποίοι έτρεχαν για μπαλώσουν τρύπες αφού μπορεί να είχαν υπό τον έλεγχο τους μια ομάδα αλλά ουσιαστικά πλήρωναν τρείς, όπως είχε –με αρκετή δόση ρεαλισμού- δηλώσει ο κ. Αρβανίτης.

Ο Αγγέλου από την αρχή προσπάθησε  να βγάλει μέρος της τεράστιας πίεσης από τους ώμους των παικτών και να διαγράψει όσο το δυνατόν νωρίτερα τις πιθανότητες κινδύνου, δουλεύοντας τις πρώτες μέρες πολύ το ψυχολογικό κομμάτι, μιας και άμεσα δε μπορούσε να αλλάξει  πολλά πράγματα στο παιχνίδι της ομάδας. Μπορώ να σας πω ότι λόγω μέντορα (Ίβκοβιτς) και ιδιοσυγκρασίας, ο Χαλκιδαίος κόουτς είναι μάστερ σε αυτό το κομμάτι.

                              Εντάξει.. Η φιγούρα είναι "πολύ" Ίβκοβιτς..

Το βασικό πρόβλημα του Άρη ήταν ότι λόγω έλλειψης ξένων παικτών έπαιζε μια ταχύτητα κάτω από τις υπόλοιπες ομάδες. Και ενώ στο ρόστερ υπήρχε ποιότητα για την κατηγορία και παίκτες με εμπειρία και μπασκετικό IQ , η ομάδα έχανε σημαντικά σε athletisicm.

Ξεκινώντας την αναμόρφωση του μπακόρτ, ήταν φανερό ότι ο Άρης διέθετε στο «1» δύο old fashion guards, τους Πάσαλιτς-Βεργίνη, οι οποίοι διακρίνονταν και οι δύο για τη μεγάλη ευχέρεια στο σουτ μετά από σκριν στη μπάλα (ειδικά ο Βεργίνης είναι από τους τοπ-Έλληνες στο κομμάτι αυτό, στο οποίο η ελληνική σχολή στη νεότερη εποχή γενικότερα υστερεί) αλλά δεν είναι pure PG και υστερούν σε ταχύτητα. Δίπλα λοιπόν στους δύο αυτούς πολύ βασικούς παίκτες, ο Αγγέλου έβαλε ότι μπορούσε πιο φρέσκο  (σε πόδια/ενέργεια)  να βρεί στο ρόστερ , με το (μεγάλο prospect του κλαμπ) Λευτέρη Μποχωρίδη (έχει ωριμάσει, παρουσιάζεται πιο σίγουρος , τεράστια περιθώρια εξέλιξης) και σταδιακό τον Μούρτο η οποίοι  έδωσαν ταχύτητα, ενέργεια και άμυνα στον αντίπαλο scoring guard, προσπαθώντας στην επίθεση να βρούν φάσεις για drives που τόσο έλειπαν από το φετινό Άρη.

Το δεύτερο θέμα ταχύτητας που αντιμετώπισε ο Αγγέλου ήταν στο «5», όπου υπήρχαν στο ρόστερ δύο μεγάλα κορμιά (Σαρικόπουλος, Χαρίσης) και η ομάδα φώναζε για έναν undersized ίσως, γρήγορο όμως σίγουρα ψηλό, ώστε να καλύψει τις ανάγκες της θέσης ειδικά στο αμυντικό κομμάτι. Εκεί ο Άγγέλου έβγαλε το  μεγαλύτερο πρόσπεκτ του κλαμπ- μπροστά, τον Βεζένκοφ, ο οποίος αρχικά λογιζόταν ως μπακ απ στο «3» (όπου είναι θέση του) αλλά το μέγεθος και η ανάπτυξη του κορμιού του μυϊκά σε αυτή την ηλικία επιτρέπουν πειράματα. Ο Βεζένκοφ πλέον έχει καθιερωθεί στο κιτρινόμαυρο ροτέησιον στο «4» και στο «5» δίνοντας ταχύτητα και καλύτερο αποτέλεσμα στις αμυντικές περιστροφές όπου υστερούσε ο Άρης μέχρι τώρα. Παράλληλα ο Βαγγέλης Αγγέλου παρουσίασε στο τραπέζι αυτό που έλειπε στις τάξεις των οπαδών χρόνια (όχι σε υπερθετικό αλλά ικανοποιητικό βαθμό) δηλ. την ενεργοποίηση νέων παικτών οι οποίοι θα δώσουν όραμα στο ίσως πιο απαιτητικό κοινό του ελληνικού μπάσκετ, δίνοντας χρόνο σταδιακά σε Μποχωρίδη (σταθερά από την αρχή της σεζόν) Μούρτο (89αρης εντάξει αλλά..) και Βεζένκοφ. Υπάρχει προεργασία και υπόβαθρο όμως είναι φανερό δεδομένου ότι το φαινόμενο αυτό παρατηρείται και σε άλλους παίκτες με τον Χαλκιδαίο προπονητή να πηγαίνει πολύ βαθιά στον πάγκο του και συνεχώς να παρουσιάζει κάτι νέο. Μούρτος, Βεζένκοφ, Χαντ (έδωσε με την ενέργεια μεγάλη ώθηση στην ομάδα και ποικιλία στα σχήματα παίζοντας σε γρήγορες lineups δίδυμο με τον Πελεκάνο στα φόργουορντς) και τελευταία Τσιάρας.. Έτσι κρατιέται «ενεργό» όλο το ρόστερ και ανεβαίνει το επίπεδο της προπόνησης μιας και καλλιεργούνται συνθήκες πραγματικού και υγιούς ανταγωνισμού. Με μπροστάρη πάντα τον «ξένο» της ομάδας (αναφέρομαι στην ποιότητα/προσφορά του) Μιχάλη Πελεκάνο, που ηγείται του φετινού συνόλου. Ο Περιστεριώτης είναι ο «Αμερικανός» που δεν είχε στο ξεκίνημα ο Άρης και μαζί με τον Πάσαλιτς (μετά το δράμα στη.. Δράμα παίζει με μάτι που γυαλίζει σαν να θέλει να ξεπληρώσει..) είναι οι leader  της ομάδας με μεγάλο βαθμό αποτελεσματικότητας μέχρι τώρα.

Η ΑΜΥΝΑ  

                

                                                                    

Εκεί που ο Άρης έχει κάνει πολλά βήματα προόδου, είναι το κομμάτι της άμυνας. Παρατηρώντας ότι στο ρόστερ δεν υπάρχουν τα δυνατά πόδια στα γκάρντ που θα πιέσουν συστηματικά τη μπάλα και ο ψηλός που θα παίξει πολύ πάνω από το καλάθι καλύπτοντας τα οποιαδήποτε στιγμιαία λάθη/αδράνειες  των υπολοίπων, καταλήγουμε ότι το αποτέλεσμα είναι πάνω από κάθε προσδοκία. Οι Θεσσαλονικείς δέχονται στα τελευταία 6 ματς του Αλεξανδρείου κατά μέσο όρο 58.3 πόντους, με εμφανές το σημάδι ότι παρά τις όποιες αθλητικές τους αδυναμίες έχουν δουλέψει πολύ το συγκεκριμένο κομμάτι, με τη συντριπτική πλειοψηφία των παικτών να παίζει «έξυπνη» και δυνατή άμυνα με μεγάλη διάθεση να βάλει κορμιά μπροστά από το καλάθι της, να χτυπήσει και να χτυπηθεί γνωρίζοντας ότι αυτός είναι ο μόνος δρόμος επιβίωσης έτσι όπως έχουν τα πράγματα. Οι κιτρινόμαυροι έχουν παθητικό 70 π.μ.ο. διατηρώντας την καλύτερη άμυνα στην κατηγορία μετά τους δύο «αιωνίους»..  Ειδική αναφορά στον Αντώνη Ασημακόπουλο που φέτος έχει κάνει κατάθεση ψυχής στο γήπεδο αποτελώντας πρότυπο hustle player και παίκτη που παίζει πάνω από τις δυνατότητες του κάθε βράδυ. Πρώτος ριμπάουντερ (5.8), πρώτος σε κάθε διεκδίκηση της μπάλας (τόσες βουτιές ούτε τον Αύγουστο..) γαρνιρισμένο με το πολύ κολακευτικό 43% στα τρίποντα..

ΤΡΑΝΖΙΣΙΟΝ ΕΠΙΘΕΣΗ

Λόγω «προσόντων» ήταν ανύπαρκτο στην αρχή της σεζόν, κάνοντας το παιχνίδι του Άρη μονοδιάστατο. Παρότι συνεχίζει η ομάδα να διατηρεί ένα από τα χαμηλότερα νούμερα επιθετικής παραγωγής στη λίγκα (λόγω και της αμυντικής της φύσης η οποία είναι πρωτεύων στην  Α1 και σε κάνει πολύ σκληρό για να χάσει από μόνη της..), το performance της είναι αισθητά βελτιωμένο. Ο Αγγέλου δούλεψε στο να παίξει η ομάδα πιο γρήγορα σαν σύνολο και ας έχει αργούς παίκτες σαν μονάδες σε πολύ βασικές θέσεις του ρόστερ. Είναι απλό, η μπάλα στον ..αέρα, κυκλοφορεί πολύ πιο γρήγορα από όταν τη μεταφέρει κάποιος.. Η ομάδα μπήκε από την αρχή σε μια διαδικασία γρηγορότερης σκέψης/εκτέλεσης στην πάσα και την ανάπτυξη, όπως επιτάσσει το σύγχρονο μπάσκετ, με τη μπάλα να φεύγει γρήγορα μετά το αμυντικό ριμπάουντ και την πρώτη πάσα από τα χέρια των Πάσαλιτς-Βεργίνη στα φτερά όπου υπάρχουν ικανοί finishers όπως ο Πελεκάνος κυρίως (οι πιο πολλοί πόντοι του είναι από τρανζίσιον και μετά ποστ παιχνίδι) και ο Χαντ. Ακόμα και εάν δυσκολεύτηκε στην αρχή η ομάδα, πλέον φανερά παίρνει στάνταρντ εύκολους πόντους (όχι πολλούς αλλά εύκολους) στο ανοιχτό γήπεδο, οι οποίοι έχουν «λύσει» την επίθεση της και αποτελούν χρυσάφι για τον φετινό Άρη που θέλει να παίζει κάτω από τους 70 πόντους κάθε ματς..

Εν κατακλείδι, η χρονιά –πάντα με βάση τα αρχικά δεδομένα- έχει πάρει θετική τροπή για τον Άρη και αποτελεί προσωπική επιτυχία της –σκληρά εργαζόμενης καθημερινά- διοίκησης και του προπονητή. Οι προβλέψεις ήταν πολύ δυσοίωνες  στο ξεκίνημα και ο Αγγέλου το αντέστρεψε αυτό αλλάζοντας όλο το κλίμα, από τα αποδυτήρια μέχρι το παρκέ και την αποτελεσματικότητα της ομάδας, σε μια δύσκολη αποστολή που κόουτς εξίσου ικανοί ίσως να δίσταζαν να αναλάβουν.  Μπράβο του.. Είχαμε πεί τις ημέρες της πρόσληψης του ότι αποτελεί την καλύτερη επιλογή για τον Άρη, από όλες τις πλευρές, όχι μόνο για φέτος.. Το μαχητικό πνεύμα –κατ’εικόνα και καθ’ομοίωσιν του προπονητή του- που βγάζει πλέον ο Άρης είναι το καλύτερο παράσημο γι’αυτόν. Μαζί με τον Βετούλα και τον Μαρκόπουλο (ο οποίος είναι ένα βήμα μπροστά στην κούρσα) αποτελούν ισχυρούς διεκδικητές του άτυπου αλλά σημαντικού τίτλου του κόουτς της χρονιάς στη φετινή Α1.. Και μόνο ότι με την πίεση που περιβάλει την συγκεκριμένη θέση στη συγκεκριμένη ομάδα καταφέρνει και βρίσκεται σε αυτή τη λίστα, λέει κάτι..

Υ.Γ: Ευαγγελισμός και στην Καβάλα.. Είναι φανερό ότι η ομάδα πλέον, με τον Άγγελο Κορωνιό στο τιμόνι δουλεύει προς μια διαφορετική κατεύθυνση. Ο θρυλικός γκαρντ του Περιστερίου αποτελεί ένα από τα νέα δυνατά χαρτιά της προπονητικής μας σχολής και τα μέχρι στιγμής σχόλια για τη δουλειά του αφήνουν υποσχέσεις..

Μπείτε στην παρέα μας στο facebook..
 http://www.facebook.com/pages/Hoopfellasgr/559656750730274