ΑΓΡΙΕΨΕ ΤΟ ΜΑΜΠΑ..

Βλέποντας την τιμή και την υστεροφημία του να «παίζονται», ο Κόμπι Μπράιαντ εξαπέλυσε επίθεση πετώντας όλα  του τα όπλα στο παρκέ..  Τραίνο το Μαϊάμι.. Καλύτεροι οι Σέλτικς χωρίς τον Ρόντο..? Το Ηοοpfellas βολτάρει στην άλλη μεριά του Ατλαντικού..

Μasterpiece ..

Ο Μπράιαντ παραείναι εγωιστής  για να αφήσει τους δικούς του Λέηκερς (οι οποίοι έμοιαζαν να μη στρίβουν με τίποτα..) να γίνουν η περίγελος της λίγκας και να του χαλάσουν μια από τις τελευταίες του χρονιές τη στιγμή που κυνηγάει μανιασμένα (ξέρετε γιατί..) το 6^ο δαχτυλίδι. Τον τελευταίο καιρό ο ηγέτης των Λιμνανθρώπων βγάζει πραγματικά ότι καλύτερο έχει κάνοντας ισχυρή επίδειξη του πολύπλευρου ταλέντου και του αξεπέραστου leadership που διαθέτει. Στα τελευταία 9 παιχνίδια, το Black Mamba μετράει 34π.μ.ο.  ακουμπώντας το 58% στα δίποντα, 6.6 ριμπ. και 6.6 τελικές, έχοντας κυριαρχήσει στη λίγκα, με τους Λέηκερς να να μετρούν με τη σειρά τους ρεκόρ 8-2 στα τελευταία 10.. Εφόσον η ομάδα δεν μπορούσε να βρεί το δρόμο προς την επιτυχία, ο Μπράιαντ τον ..δημιούργησε, αποφορτίζοντας ψυχολογικά τον Χάουαρντ ο οποίος λανσάρει πλέον μια διαφορετική «πιο Μπιλ Ράσελ» κατεύθυνση στο παιχνίδι του, έχοντας στραφεί στα βασικά και στα πραγματικά πολύ καλά κομμάτια του παιχνιδιού του. Μήπως ξέχασε κανείς ότι ο Σούπερμαν του L.A. είναι ένα από τους καλύτερους ριμπάουντερ και αμυντικούς ογκόλιθους της λίγκας..? 

  Ο Χάουαρντ έχει αφοσιωθεί περισσότερο σε αυτά τα κομμάτια, το σκοράρισμα έρχεται μόνο του και με την άνοδο και του Νας  η επίθεση δουλεύει καλύτερα έχοντας μεγαλύτερη λειτουργικότητα, χωρίς μάλιστα τον Πάου Γκαζόλ.. Ο Ντ’Αντόνι έχει πάει σε ένα ροτέησιον 8 παικτών (ως συνήθως) και ο πάγκος των Μπλέηκ-Μικς-Τζέημσον αυτή τη στιγμή ανταποκρίνεται αρκετά καλά. Στο βάθος του τούνελ οι Λέηκερς  φαίνεται κυνηγούν το πλασάρισμα στην 6^η-7^η θέση, αλλά η αλήθεια είναι ότι αυτό που συζητιέται στο L.A. περισσότερο πλέον είναι  το ότι η ομάδα πρέπει να αποφύγει πιθανό ματσάρισμα (εφόσον προκριθεί) με την Οκλαχόμα, η οποία δεν της «πάει», είναι φανερό. 

Όσο και εάν τα “heroics” του Κόμπι είναι από τα πλέον φημισμένα, το performance του στο τέλος του πρόσφατο αγώνα με τους Ράπτορς έγινε αυτόματα classic.. Είναι αυτό που ονειρεύεται το κάθε παιδί όταν ξεκινάει να παίζει μόνο του στο ανοιχτό γήπεδο και το παράξενο είναι ότι αυτή τη σπίθα και δίψα για διάκριση έχει ακόμα ο Κόμπι.. Μάλλον αυτή είναι  που κρατά αυτή τη στιγμή ζωντανούς τους Λέηκερς οι οποίοι έχουν τρανταχτές αδυναμίες..

ΗΧΟΥΝ ΟΙ ΓΚΑΪΝΤΕΣ..

Το μαγικό φίλτρο υπάρχει ακόμα στη Βοστόνη.. Ακόμα και όταν ήρθε η καταραμμένη για τους οπαδούς στιγμή του τραυματισμού του Ρατζόν Ρόντο, που για πολλούς άφηνε μια και καλή εκτός παιχνιδιού τους Σέλτικς για φέτος. Αυτό που επακολούθησε τις επόμενες ημέρες έχει ..πολύ μπάσκετ μέσα του. Ο Ρίβερς συσπείρωσε την ομάδα βάζοντας ως στάρτερ τον δυναμικό Μπράντλεη δίπλα στον Κόρτνι Λι και οι Σέλτικς τρέχουν ένα σερί 14-5, γνωρίζοντας ότι πλέον πρέπει να ιδρώσουν και να σκεφτούν περισσότερο για κάθε πόντο αλλά και να πονέσουν παραπάνω στην άμυνα. Ο Πολ Πιρς βγήκε μπροστά ενώ ο Γκριν έχει ανέβει κατακόρυφα. 

Το σχήμα με τους δύο τους στα φόργουορντ αποδεικνύεται πολύ λειτουργικό δίνοντας περισσότερη κίνηση και ποικιλία στις επιλογές στο επιθετικό κομμάτι. Αυτό το μοντέλο των Σέλτικς βασίζεται πολύ περισσότερο στο ομαδικό παιχνίδι, γυρνάει πολύ περισσότερο τη μπάλα και έχει μακράν καλύτερο shot selection, παίζει πιο φανατισμένη άμυνα., είναι πιο ΟΜΑΔΑ. Αλλά ας μην είμαστε υπερβολικοί. Στην ποστ σίζον παίκτες σαν τον Ρόντο μετράνε διπλά και τέτοιος δεν υπάρχει στην περιφερειακή γραμμή των Κελτών τώρα. Τους παρακολουθούμε με ενδιαφέρον..

ΣΥΝΗΘΕΙΣ ΥΠΟΠΤΟΙ..

Εντάξει αυτό που γίνεται με τους Σπέρς δεν προκαλεί έκπληξη σε κανέναν.. Έχω πεί ότι και με τις τσιρλίντερς της ομάδας να κατέβει ο Πόποβιτς στο επόμενο πρωτάθλημα, 50 νίκες θα τις κάνει σβηστός.. Είναι αξιοσημείωτο του πόσο εύκολα απορροφά η ομάδα καινούργια στοιχεία και προσθαφαιρέσεις στο παιχνίδι και το ροτέησιον της, δείγμα του πόσο ισχυρό είναι το πρόγραμμα του Πόποβιτς. Πλέον παίζουν και χωρίς τον Πάρκερ. Μη ξεχνάμε ότι πρόκειται για μια ομάδα η οποία έκανε πολύ ισχυρή μετάβαση τα τελευταία χρόνια μετατοπίζοντας το κέντρο της δυναμικής της από το αμυντικό κομμάτι σε αυτό της επίθεσης. Σε επίπεδο τακτικής, συνεργασιών και αυτοματισμών οι Σπερς είναι η καλύτερη ομάδα στη λίγκα (στη τακτική θα βάλω και τη Βοστόνη..) αλλά η ποστ σίζον χρειάζεται φρέσκα πόδια και φυσικές δυνάμεις.. Αυτός είναι ο λόγος που τα τελευταία χρόνια δεν φτάνουν μέχρι τέλους. Πάντως διατηρούν το Νο1 στη Δύση όντας η καλύτερη ομάδα «στο δρόμο»..

ΑΙΜΑ ΚΑΙ ΑΜΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΝΟ2 ΑΝΑΤΟΛΗΣ..

Στη σκληρή Ανατολή διεξάγεται καθημερινά μάχη σώμα με σώμα μεταξύ των Πέησερς και των Νικς για την 2^η θέση με μεγάλο ενδιαφέρον. Ομάδες με σωστό προσανατολισμό και προπονητική κατεύθυνση (έχουν αντίστοιχα την 2^η και 3^η καλύτερη άμυνα στη λίγκα) παλεύουν για να κρατηθούν ψηλά. Οι Πέησερς  χωρίς τον Γκρέηντζερ, αλλά με τον  Πολ Τζόρτζ και τον Ντ.Ουέστ να τραβάνε την επίθεση, ματώνουν στην άμυνα πνίγοντας τον αντίπαλο αφού αμύνονται στην ίδια ένταση από το 1 μέχρι το 24^ο δευτερόλεπτο κάθε επίθεσης. Οι Νικς έχουν να αντιμετωπίσουν προβλήματα  τραυματισμών, ενώ ο Αμάρε ξαναμπαίνει στα πιτς για 1.5 μήνα, συν ότι ο Σούμπερτ τον οποίο όλοι περιμέναμε (μετά τα περυσινά δείγματα) ως τον παίκτη που θα εκτοξεύσει το επίπεδο της άμυνας έχει γυρίσει με διάθεση «πρίγκηπα του μπελ αιρ» και δεν έχει αποδώσει τα αναμενόμενα.. Η δυνατή τους άμυνα όμως και ο πάγκος τους, κρατάει την ομάδα ψηλά γεγονός που πιστώνεται και στον κόουτς Γούντσον.

Και οι δύο τους μέχρι πριν λίγο καιρό έδειχναν ότι μπορούν να δημιουργήσουν μεγάλα προβλήματα στους Heattles.. του Μαϊάμι αλλά τον τελευταίο 1.5 μήνα οι πρωταθλητές έχουν πατήσει γκάζι και αρχίζουν να χάνονται από το οπτικό πεδίο των υπολοίπων στην Ανατολή. Μπορεί να  παίζουν smallball και είναι η τελευταία ομάδα στο ριμπάουντ στη λίγκα αλλά ο τρόπος που εκτελούν στο τρανζίσιον και η αποτελεσματικότητα στο σουτ τους είναι παροιμιώδης. Το «πουλί» έχει μπεί στο ροτέησιον και τους έδωσε άμυνα ψηλά, με τους Χιτ να έχουν φτάσει το σερί στις 18 νίκες..  Απλά το δίδυμο Γουέηντ-Λεμπρόν είναι too much για το πρωτάθλημα με τους δύο τους να το αποδεικνύουν σε κάθε ευκαιρία. Όποιος θυμάται τις παλιότερες μονομαχίες τους (την τελευταία χρονιά ίσως ήταν ότι πιο συναρπαστικό είχε να παρουσιάσει η λίγκα σε ατομικό επίπεδο) νομίζω θα προτιμούσε να τους έβλεπε αντιπάλους.. Εγώ πάντως ναι..

KAI TO NO3 THΣ ΔΥΣΗΣ..

Κλίπερς, Μέμφις και Νάγκετς «παίζουν» στις δύο νίκες διαφορά με την ομάδα του Πολ να οδηγεί και την Πασίφικ. Οι Γκρίζλις μου αρέσουν με τον Πρίνς. Έχουν συνολικά στο ρόστερ μια πλειάδα πολύ καλών παικτών ρόλων και παίζουν την καλύτερη άμυνα στη λίγκα. Αυτό που με βάζει σε σκέψεις είναι εάν θα μπορέσει στην ποστ σίζον να σηκώσει μόνος του ο Κόνλεη το βάρος στην περιφέρεια. Αμφίβολο.. Εάν είχαν έναν Ο’Μέηγιο τους έβλεπα για «πολλά» φέτος, ακόμα και χωρίς τον Γκέη.

Οι Νάγκετς από την άλλη μετρούν 9 σερί νίκες και την καλύτερη επίθεση στη λίγκα. Ο «τρελός επιστήμονας» Τζόρτζ Καρλ και φέτος καταθέτει τα διαπιστευτήρια του παρουσιάζοντας μια πολύ αθλητική ομάδα, με πολύ βαθύ ρόστερ και τον Λόουσον στο τιμόνι. Σε αυτούς τους Νάγκετς του γρήγορου μπάσκετ ο  Κώστας Κουφός προσφέρει σταθερότητα και αξιοπιστία σαν παρουσία στο ζωγραφιστό και ο προπονητής του τον εμπιστεύεται απόλυτα. Εξαιρετικός ο Έλληνας σέντερ όλη τη χρονιά (8.3 π.μ.ο.-6.7 ριμπ.-1.4 τάπες και 61.4% στα δίποντα). Το θέμα είναι ότι δείχνει πως υπάρχουν και άλλα περιθώρια βελτίωσης και μάλιστα άμεσα. Αμεεε..

ΟΧΙ ΦΙΛ, ΑΛΛΑ ΜΑΡΚ..

Εντάξει, ο Μαρκ Τζάκσον αξίζει πολύ σοβαρής προσοχής όσον αφορά τον τίτλο του προπονητή της χρονιάς στο ΝΒΑ. Ίσως θυμάστε αυτά που γράφαμε πέρυσι στο Hoopfellas όταν και περιμέναμε βελτίωση στους Ουόριορς και αλλαγή φιλοσοφίας, η οποία δεν ήρθε. Μετά από ένα χρόνο δουλειάς το φετινό δημιούργημα του Τζάκσον απλά «γαζώνει» .. Στην αρχή όλοι μιλούσαν για φούσκα, όμως η συνέχεια έδειξε ότι αυτοί οι Ουόριορς είναι στην πραγματικότητα μια ισχυρή και πολύ ποιοτική ομάδα που δε θα κουνιόταν εύκολα από την πρώτη οχτάδα που οδηγεί στα play offs. Ο Τζάκσον έχει καταφέρει να διατηρήσει την επιθετική ροπή της ομάδας αλλά και να βελτιώσει εντυπωσιακά το attitude της στα μετόπισθεν. Το Γκόλντεν Στέητ είναι η No1 rebounding team στη λίγκα και μέσα στις κορυφαίες στο να κρατά σε χαμηλό ποσοστό τον αντίπαλο στα σουτ. Ο Κάρι είναι πραγματικό «θηρίο» έχοντας σκορπίσει φόβο στο πρωτάθλημα, ο Λι «δαγκώνει» και ο Κλέη Τόμπσον βάζει φωτιά στο παρκέ, με τους Τζακ-Λάντρι να είναι παίκτες κλειδιά από τον πάγκο. Εντυπωσιακή μεταμόρφωση για τους πολεμιστές οι οποίοι θα δώσουν μεγάλη μάχη όχι μόνο για την 6^η θέση αλλά πάνω από όλα να κρατήσουν μια θέση στην ποστ σίζον. Τα πράγματα έχουν αγριέψει..

Μπείτε στην παρέα μας στο facebook..
 http://www.facebook.com/pages/Hoopfellasgr/559656750730274