MASTERMIND..

O Ολυμπιακός «πήγε εκεί που τον πήγε» ο Ντέηβιντ Μπλατ, χωρίς αντίδραση και δικό του πλάνο στη μάχη. Ανέτοιμοι οι ερυθρόλευκοι να ανταποκριθούν στο smallball της Μακάμπι, έμπλεξαν σε περιπέτειες.  Το Hoopfellas κάνει μερικές σκόρπιες σκέψεις για το παιχνίδι του Φαλήρου..

«Κακή» ήττα στο ΣΕΦ για τον Ολυμπιακό.. Ειλικρινά δε ξέρω τι μπορεί να λέγαμε εάν δεν είχε «παρέμβει» σε μια συγκινητική πράξη εθελοντισμού η Μοντεπάσκι η οποία κατόρθωσε και έχασε στη Τουρκία πιστοποιώντας το παρατεταμένο ντεφορμάρισμα της..

-Ο Ολυμπιακός λοιπόν «πήγε εκεί που τον «πήγε» η Μακάμπι. Όπως ακριβώς το γράφω. Χωρίς ιδέες, πλάνο, παρέμβαση και τιμόνι. Είναι γνωστό στους περισσότερους αναγνώστες του Hoopfellas ότι είμαι μελετητής/φαν της δουλειάς του κόουτς Μπλατ χρόνια τώρα, αλλά η αλήθεια είναι ότι ένα προπονητικό επιτελείο που γνωρίζει τη φιλοσοφία του θα συμφωνήσει ότι πέρασε από το Φάληρο στην ουσία χωρίς να βρεί αντίπαλο και χωρίς να παρουσιάσει –για τα δικά του δεδομένα- κάτι εξεζητημένο..

Οι γηπεδούχοι δεν ήταν κατ’αρχήν έτοιμοι να ανταποκριθούν στο Smallball του Μπλάτ σε καμία περίπτωση. Όχι ότι δεν έχουν τα κορμιά/λύσεις  ή το versatile ρόστερ, αλλά γιατί απλά δεν έχουν μάθει να παίζουν κάτι τέτοιο. Ίσως το βάθος του ροτέησιον και οι πολλοί  διαθέσιμοι παίκτες να μην έστρεψαν τον Ολυμπιακού στον «πειραματισμό» ποτέ. Αλλά τώρα για παράδειγμα, με την έλλειψη του Πρίντεζη, η ομάδα έχει «γονατίσει γιατί ο Παπανικολάου που έχει όλες τις προδιαγραφές να παίξει εκεί δεν έχει μάθει να το κάνει.

-Ο Ντέηβιντ Μπλατ  παρέταξε μια match up ζώνη με παραλλαγές, σε σχηματισμό 1-1-3 και άλλοτε 3-2 (λιγότερο). Επέβαλλε το ρυθμό του, παγίωσε τη διαφορά και στην ανάπαυλα  επέλεξε για μεγάλο διάστημα σχήμα με τρία γκαρντ για να ελέγξει το τέμπο. Στη ζώνη αυτή ο πρώτος γκαρντ (π.χ. Οχαγιόν) πίεζε τη μπάλα δίνοντας πλευρά στον χειριστή του αντιπάλου , ο δεύτερος (Λόγκαν ή Οχαγιόν, εξαρτάται από το ποιος έπαιζε «κορυφή» και ανάλογα την lineup του αντιπάλου εκείνη τη στιγμή) μάρκαρε στο high post με εντολή να αλλάζει σε όλα τα σκρίνς και ο τρίτος (Χίκμαν, με το δυνατό του κορμί) στην πίσω γραμμή άμυνας  δίνοντας ταχύτητα στην άμυνα στις γωνίες. Στο κεντρικό pick n roll του Ολυμπιακού είδαμε σχηματισμό 1-4 (με τους 4 να παίζουν στην ίδια ευθεία) και καταστάσεις 3-2 όπου το «5» ακολουθούσε τον σκρίνερ και αμυνόταν με μαν του μαν. Πολύ έξυπνες σκέψεις, αποτελεσματικές, αλλά είναι πράγματα που έχει παρουσιάσει και στο παρελθόν ο Αμερικανός απόφοιτος του φημισμένου Πρίνσετον.

Του πιστώνω ότι έλεγξε απόλυτα το τέμπο, δεν έχασε ριμπάουντ/κατοχές αλλά κυρίως γιατί η ομάδα του «άντεξε» την ψυχολογική πίεση του δευτέρου ημιχρόνου  στο come back του Ολυμπιακού, δεν έχασε το προβάδισμα και ανταμείφθηκε με μια μεγάλη νίκη.

-Οι ερυθρόλευκοι παρουσιάζουν το ίδιο πρόβλημα με άλλες ομάδες της διοργάνωσης αυτή την περίοδο (Μοντεπάσκι Σιένα, Ρεάλ). Έχουν «κολλήσει» σε ένα ντεφορμάρισμα που κινδυνεύει να γίνει παρατεταμένο. Κατάφεραν να επιστρέψουν με τη δύναμη της απόγνωσης που είχε σκορπίσει στο ΣΕΦ το «μακελειό» του πρώτου ημιχρόνου αλλά και  γιατί πίεσαν (για πρώτη φόρα μετά την απώλεια του Μάντζαρη) πραγματικά τη μπάλα, με πρωτοστάτη τον αρκετά καλό σε αυτό το κομμάτι Βασίλη Σπανούλη. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας επεδίωξε να βάλει τη μπάλα στο ποστ, όπου τα φόργουοντς του Ολυμπιακού υπερείχαν υψομετρικά των αντιπάλων αμυντικών  και βρήκε σουτ από την περιφέρεια αλλά ήταν χαρακτηριστική η απώλεια συγκέντρωσης των παικτών  του σε συγκεκριμένες φάσεις (θυμηθείτε plays όπου η Μακάμπι βάζει από επαναφορά τη μπάλα πολύ εύκολα στην καρδιά του ζωγραφιστού) η οποία έφερνε εκνευρισμό.  Οι Ισραηλινοί κατάφερναν να βρίσκουν το «κενό σημείο» στην ελληνική άμυνα, περνώντας τη μπάλα εκεί και εκτελώντας/δημιουργόντας, χτίζοντας έτσι αυτοπεποίθηση η οποία αποτέλεσε το υπόβαθρο για να βάλουν τα μεγάλα σουτ στο τέλος που τους κράτησαν μπροστά. Γενικά ο Ολυμπιακός πόνεσε από τα ρήγματα που δημιούργησαν οι Ισραηλινοί στην άμυνα του οι οποίοι έδειξαν την ικανότητα τους στην προσωπική φάση και φανέρωσαν την αδυναμία των γηπεδούχων αμυντικά στη θέση «5». Ο τραυματισμός του Πάουελ απλά «έδεσε» το γλυκό. . Από την άλλη όλη η αμυντική τακτική του Μπλατ στηρίχτηκε στην ύπαρξη ενός γρήγορου ψηλού-αράχνη όπως ο Τζέημς..

-Ο Ντορόν Πέρκινς ήταν, όπως είδαμε όλοι, απογοητευτικός. Τίποτα, μηδέν. Ζίροου ρε παιδί μου.. Πνιγμένος στο «θέλω τόσο πολύ να συνεισφέρω»..  Όχι δε ξέχασε το μπάσκετ ένας παίκτης πέρυσι έδειξε να αφήνει πίσω τον τραυματισμό του εντυπωσιάζοντας στην ιταλική λίγκα (και όσο πρόλαβε στην Ευρωλίγκα) και φέτος στη Ντόνετσκ, όπου υπό κανονικές συνθήκες φλέρταρε με το τρίπλ νταμπλ  κάθε φορά που έμπαινε να αγωνιστεί. Όλοι μας βλέπουμε πόσο «κακός» και «εκτός» φαίνεται αυτή τη στιγμή. Όπως πολύ σωστά αναφέρθηκε και από άλλους γνώστες του αντικειμένου, με αυτόν τον τρόπο χρησιμοποίησης  ο παίκτης δε θα βρεί ποτέ ρυθμό. Δε γνωρίζω αν αρχικά στον Ολυμπιακό είχαν στο μυαλό τους έναν παίκτη για 10 λεπτά που θα δώσει ανάσες. Αν ναι, τότε έπρεπε να στραφούν αλλού. Ο Αμερικανός θέλει χρόνο στο παρκέ και αυτή η χρονική περίοδος (σε συνδυασμό με την αγωνιστική κάμψη της ομάδας) δε δίνει την πολυτέλεια στους ερυθρόλευκους. Η επιλογή είναι όμως μια: Για να κερδίσεις τον παίκτη του δίνεις χρόνο και ρόλο (στο είδος σετ επίθεσης που παίζει ο ΟΣΦΠ αυτή δε μπορεί να δείξει τίποτα, δείτε όμως τη σετ επίθεση του Τρινκιέρι στην Καντού πέρυσι και πως τον «έβαλε» να παίξει). Αλλιώς κατ’εμέ, μην τον χρησιμοποιείς καθόλου. Στα 3-4λεπτα θα είναι το ίδιο αρνητικός και θα κοστίζει και στο σύνολο..

-Ο Ολυμπιακός δυσκόλεψε σημαντικά τη θέση του. Για να είμαι ειλικρινής φοβόμουν περισσότερο  το ματς με την Κίμκι, αλλά η σφαλιάρα ήρθε νωρίτερα..  Τώρα πλέον όλα μπορούν να συμβούν. Το θέμα είναι ότι η ομάδα χρειάζεται σε αυτή τη δύσκολη στιγμή βοήθεια από τον πάγκο της και εννοώ τους προπονητές της. Είναι μεγάλα τεστ και για τον Γιώργο Μπαρτζώκα και για την ομάδα γενικότερα τα επόμενα ματς. Η ομάδα δεν δείχνει διάθεση να ανοίξει πραγματικά το τέμπο της στην επίθεση ενώ έχει τις προδιαγραφές (αν και της λείπει συγκεκριμένος παίκτης στο «5»), κατάσταση η οποία θεωρώ πως θα μπορούσε να βοηθήσει τον Ολυμπιακό να βγεί στον αφρό. 

-Το παράδειγμα της Μοντεπάσκι μπορεί  να αποτελέσει οδηγό για το παιχνίδι με τη Φενέρ. Παρεπιμπτόντως οι Τούρκοι, παρά τη συντριβή, δεν ήταν τόσο κακοί στη Μόσχα και για ένα μεγάλο διάστημα έμειναν κοντά στο σκόρ.. Η Μοντεπάσκι πραγματικά αυτοκτόνησε. Είναι πλέον σε πολύ δύσκολη θέση και ξαφνικά έγινε φαβορί για να μείνει έξω.. Δικαιοσύνη? Ναι. Εάν δε μπορείς να κερδίσεις αυτή τη Μπεσίκτας, σε άδειο γήπεδο, αδιάφορη σε ματς τελικό τότε η λογική λέει ότι δεν αξίζεις να περάσεις. Δεν είναι η δύσκολη δυάδα αγώνων (Μπάρτσα στην Παλα Εστρα, Κάχα έξω και μην ακούσω τη λέξη «αδιάφορη» γιατί και η Μπεσίκτας «αδιάφορη» ήταν..)

Από την άλλη η Μακάμπι έχει ξεκινήσει –και έχει μεγάλη τύχη να ολοκληρώσει- ένα πολύ σπουδαίο come back, την ώρα που μερικό καιρό πρίν  βρισκόταν αιμόφυρτη στο καναβάτσο. Δεν είναι τυχαίο όμως ότι αυτή την εποχή, στα παιχνίδια των λεπτομερειών, οι ομάδες με τους πραγματικά καλούς προπονητές  παίζουν καλύτερα..

Μπείτε στην παρέα μας στο facebook..

 http://www.facebook.com/pages/Hoopfellasgr/559656750730274