ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΑΝΔΡΕΣ..

Τα τελευταία τρία ματς των Ελληνικών ομάδων στο τέλος του τοπ-16 κρίνουν τα πάντα. Το Hoopfellas αφού κάνει ένα σύντομο σχόλιο για τη νίκη καρδιάς του Ολυμπιακού στη Τοσκάνη και την κονιορτοποίηση της Άλμπα από τον Παναθηναϊκό, εστιάζει στην τελική ευθεία της φάσης αυτής και κάνει τις εκτιμήσεις του..

Εχθές δεν προλάβαμε για ανάρτηση, οπότε σήμερα νομίζω είναι πιο επίκαιρο να σταθούμε λιγότερο σε τεχνικές λεπτομέρειες και να κοιτάξουμε τη συνολική εικόνα και το μέλλον των ομάδων μας στη φετινή Ευρωλίγκα. Το πράγμα, 3 αγωνιστικές πριν το τέλος έχει μπερδέψει..

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ

-Μετά από 80 λεπτά και παρόλο την ποιοτική υπεροχή και το πλεονέκτημα εμπειρίας που βρίσκεται στο ερυθρόλευκο στρατόπεδο, μπορώ να πω ότι η Μοντεπάσκι δε του «πάει» σαν αντίπαλος. Ο Μπάνκι έβαλε πάλι προβλήματα στον Μπαρτζώκα ( νικώντας κατά τη γνώμη μου στη μεταξύ τους μάχη) παρουσιάζοντας μια ομάδα που κέρδιζε ως επί το πλείστον τις προσωπικές μονομαχίες και «έδειξε» να έχει διαβάσει τον Ολυμπιακό.

Αυτή τη φορά ο Μπάνκι στην επίθεση του είχε κυκλώσει το ζωγραφιστό των Πειραιωτών, προσπαθώντας να περάσει σε τελικό χρόνο εκτέλεσης τη μπάλα προς τα μέσα και το κατάφερε με έξτρα πάσα, χρησιμοποιώντας ως δόλωμα τη φημισμένη έφεση της ομάδας του στο τρίποντο για να  παρασύρει την ελληνική άμυνα. Παρότι ο Εζε είχε 2/9 από καίριες θέσεις (αν η Μοντεπάσκι είχε ένα αξιοπρεπή finisher στο «5», τύπου Κασούν, ο Ολυμπιακός θα είχε τεράστιο πρόβλημα) ο τρόπος που περνούσε η μπάλα μέσα φανέρωνε τη αμυντική αδυναμία της ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα στη ρακέτα, βασικό φετινό πρόβλημα. Δεύτερη αδυναμία (που επίσης πέρυσι αποτελούσε δυνατό σημείο) η άμυνα στο πικ εν ρολ (ένας λόγος που π.χ. ο Σερμαντίνι, ο οποίος μπορεί να βοηθήσει ψηλά στο ζωγραφιστό, δεν έχει περισσότερα λεπτά..). Απέναντι σε μια ομάδα που κυκλοφορεί εξαιρετικά (και γρήγορα) τη μπάλα ο Ολυμπιακός εκτέθηκε, πολλές φορές άσχετα με την κατάληξη της επίθεσης. Και όμως δέχθηκε 67 πόντους (από την καλύτερη επίθεση της φετινής διοργάνωσης), με τους Ιταλούς να είναι αρκετά άστοχοι παρά το επί το πλείστον σωστό παιχνίδι του στην επίθεση (23/66 σουτ, όσα περίπου και ο Ολυμπιακός).

-Ο Μπάνκι πέτυχε με τη χρησιμοποίηση  του γνωστού του ζον πρες με παγίδες στις γωνίες (που καταλήγει συνήθως σε 3-2 ζώνη με τον Μος ψηλά, κόβωντας το πικ εν ρολ των φιλοξενούμενων και ρισκάροντας από την άλλη κάποια σουτ από το «4» στις γωνίες..) να χαλάσει το μυαλό του Ολυμπιακού και να τον ωθήσει να «πάει» πιο γρήγορα στην τελική προσπάθεια από ότι είχε σχεδιάσει ο προπονητής του. Τον έβαλε να παίξει με το ένστικτο.. Σημείο κλειδί για το τελικό αποτέλεσμα ήταν τα δύο γρήγορα φάουλ του –κορυφαίου, μαζί με τον Τζάνινγκ, παίκτη του γηπέδου- Κρίστιαν Κάνγκουρ, καθώς με την έξοδο του άλλαξε όλος ο τρόπος επίθεσης της Μοντεπάσκι, με τον Ολυμπιακό να κλείνει προς τη ρακέτα του σωστά. Φάνηκε λοιπόν εδώ η απουσία του Ρες, που θα μπορούσε να παίξει μαζί με τον Σανικίτζε (σε αυτή την περίσταση) στη φρόντκορτ.

-Γιατί νίκησε..? Απλούστατα διότι οι ερυθρόλευκοι μετά από 2 χρόνια, έχουν αναπτύξει «εμπειρικούς» αυτοματισμούς και μια ιδιοσυγκρασία (η οποία κερδίζετε παιχνίδι με παιχνίδι) η οποία τους επιτρέπει να διαθέτουν παίκτες που μπορούν να βγάλουν μεγάλα plays στα κλειστά ματς.  Είναι μεγάλη υπόθεση να κερδίζεις τέτοια παιχνίδια όταν δεν παίζεις καλά. Γιατί ο Ολυμπιακός δεν έπαιξε καλά.  Αμύνθηκε εξαιρετικά στον Μπράουν στοχεύοντας να τον θέση «εκτός τελικής προσπάθειας» (είτε αυτό είναι σουτ είτε πάσα) μην επιτρέποντας του να πάει όπου θέλει με τη μπάλα, είχε ένα σπουδαίο Κάιλ Χάινς, πήρε μεγάλα σουτ από τον Σλούκα και τον Παπανικολάου. Συνολικά όμως δεν αρέσει. Ναι είχε δικαιολογία τον ξαφνικό τραυματισμό του Πρίντεζη (ο καλύτερος παίκτης της ομάδας στο ποστ, όπου ο αντίπαλος είναι αδύνατος) αλλά αυτό που συνολικά βγάζει στο παρκέ τώρα δεν εμπνέει σιγουριά.  Έχει βέβαια σπουδαία winner instincts και αυτό στη παρούσα φάση είναι πολύ σημαντικό..

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ..

Ρεαλιστικά καθαρά και πέρα από το (σημαντικό) γεγονός  ότι οι ερυθρόλευκοι έχασαν την διαφορά στο Παλασπόρτ της Σιένα, θεωρώ ότι οριακά έχουν ένα προβάδισμα για τη δεύτερη θέση. Αυτό που με ανησυχεί είναι ότι η ομάδα δε βγάζει «δουλειά στην προπόνηση/ καθαρό μυαλό στο παρκέ»  και δείχνει να μην  έχει το περυσινό «πιστεύω», αλλά παίζει με τους ισχυρούς μηχανισμούς που έχει δημιουργήσει τον τελευταίο 1,5 χρόνο.. Θα συμφωνήσω ότι οι Πειραιώτες έχουν το πάνω χέρι και στις 2 δύσκολες αναμετρήσεις του Φαλήρου που επακολουθούν, αλλά πρέπει να παίξει πραγματικά καλό μπάσκετ  για να κερδίσει Μακάμπι και Κίμκι, δύο ομάδες οι οποίες γνωρίζουν πως έχουν τη δυνατότητα αυτή τη στιγμή (για πολλούς λόγους μιας και το μομέντουμ είναι περίεργο) να φύγουν με διπλό από το ΣΕΦ (ειδικά οι Ρώσοι..).

Και κάτι ακόμα.. Ξεχάστε τα σταυρώματα.. Βλέπετε πως είναι η κατάσταση και στους δύο ομίλους.. Η κάθε ομάδα πρέπει να κυνηγά τη νίκη και το καλύτερο δυνατό πλασάρισμα, εάν είναι δυνατόν με πλεονέκτημα έδρας.

Υ.Γ: Το ότι η περυσινή ομάδα είχε «πιστεύω» σε αυτό που έκανε και δούλευε καθημερινά στο γήπεδο, μένοντας προσηλωμένη σε «αυτό» με ζωντανή την ελπίδα ότι στο βάθος του τούνελ υπάρχει το «φως της δικαίωσης» ήταν κατά 90% έργο του προπονητή της που είχε χτίσει σωστά τις προσωπικές σχέσεις και το ομαδικό παιχνίδι. Κάποια πράγματα και καταστάσεις είναι αδιαπραγμάτευτα εάν θέλεις να στοχεύεις ψηλά.

ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ

-Εντάξει, το ματς δε χρίζει ανάλυσης, περισσότερο θα κουράσει.. Όμως πρέπει να πούμε ότι για να κερδίζεις με 24 (και ενώ στη τελευταία περίοδο ανοίγεις και άλλο το ροτέησιον και δοκιμάζεις πράγματα, ρίχνοντας φανερά ταχύτητα) οποιοδήποτε παιχνίδι του ΤΟΠ-16, συνεπάγεται ότι έχεις παίξει σπουδαίο μπάσκετ. Και αυτό έκανε ο Παναθηναϊκός την Παρασκευή απέναντι στην Άλμπα. Έπαιξε σπουδαίο μπάσκετ, μετά τη σφαλιάρα στη Μαλάγα..

-Απέναντι σε μια αναιμική –για το επίπεδο- βέβαια επίθεση, η ομάδα του Αργύρη Πεδουλάκη έπιασε για 30’ το άριστα στην άμυνα. Ειδικά στο ποστ οι πράσινοι ήταν εξαιρετικοί, βγάζοντας τον αντίπαλο προς τα έξω και μακριά από θέσεις εκτέλεσης, με τον Στεφάν Λάσμε να είναι το απόλυτο αφεντικό. Νομίζω ότι εάν οι Γερμανοί δεν είχαν αυτό το 53% στα τρίποντα θα έμεναν κάτω από τους 50π. ακόμα και με τη χαλάρωση που επέδειξαν οι γηπεδούχοι στην 4^η περίοδο. 

-Αυτό που μου άρεσε περισσότερο στους γηπεδούχους από το ματς της Παρασκευής, ήταν η ενέργεια που έβγαλαν στο παρκέ. Σίγουρα έχει δουλέψει η ομάδα συνολικά και με υπόβαθρο σε αυτό το κομμάτι για να φτάσει σε αυτό το επίπεδο. Ακόμα και όταν η διαφορά ήταν σε πολύ υψηλά επίπεδα, είδα πολύ ενέργεια και διάθεση από τους πράσινους.

Σε αυτό οφείλεται κατά ένα ποσοστό η πολύ καλή αμυντική επίδοση. Εκτός λοιπόν του ότι «έκλεισε» την είσοδο στο δικό του ζωγραφιστό ο Παναθηναϊκός , χτύπησε με συνέπεια τους Γερμανούς με ποστ παιχνίδι αντίστοιχα στη δική τους ρακέτα. Είτε σε καθαρές καταστάσεις με τον Σχορτσιανίτη (ήταν και ο Μασιούλις στο πλάνο, τον οποίο δυσκολεύεται να ματσάρει η Άλμπα) είτε με τον Λάσμε στη base line, με τα χέρια-τανάλιες του Γκαμπονέζου να αποδεικνύονται πολύ αξιόπιστα. Αυτό το ποστ παιχνίδι οι γηπεδούχοι το υποστήριξαν με  καλό περιφερειακό σουτ, με τον Μασιούλις κυρίως να παρουσιάζει «έτοιμα» χέρια και αυτοπεποίθηση, πατώντας καλά από την αρχή. 

Τρίτος πυλώνας του ολοκληρωμένου επιθετικού παιχνιδιού του Παναθηναϊκού ήταν η transition offense. Έδειξε διάθεση από την αρχή δεδομένου ότι υπερείχε σημαντικά στο αθλητικό κομμάτι απέναντι στους Γερμανούς και το εκτέλεσε με πίεση πάνω στη μπάλα και  τις εμπνεύσεις/διορατικότητα  του Δημήτρη Διαμαντίδη. Οι πράσινοι «έγραψαν» 12 κλεψίματα, 24 τελικές και 11 μόνο λάθη παίζοντας ένα ολοκληρωμένο παιχνίδι. Ο Πεδουλάκης έδωσε 13μιση λεπτά στον Ξανθόπουλο  και πήρε καλό παιχνίδι από τον ευδιάθετο Μπανκς, παίκτη τον οποίο περιμένουν στους πράσινους ως την έξτρα μονάδα από την περιφέρεια..

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ..

-Το να μιλήσουμε για το που θα μπορούσε να βρίσκεται ο Παναθηναϊκός εάν είχε επιτύχει κάποια πράγματα περισσότερα (εντός των δυνατοτήτων του όπως φάνηκε ξεκάθαρα) μέχρι τώρα στον όμιλο, δε νομίζω ότι ωφελεί.  Είναι σημαντικό, σε ψυχολογικό επίπεδο, ότι οι πράσινοι έχουν την τύχη τους στα χέρια τους. Πολύ σημαντικό, για μια ομάδα που όσες φορές κινδύνεψε φέτος, έπραξε με μεγάλη συγκέντρωση και ικανότητα αυτό που έπρεπε. Οι πράσινοι γνωρίζουν ότι είναι καλύτερη ομάδα από την Ουνικάχα και νομοτελειακά οι πιθανότητες είναι μαζί τους. Η Ρεάλ δεν είναι φόβητρο (το έχει πιστοποιήσει απέναντι σε πολλούς αντιπάλους τελευταία και ο χαρακτήρας του «τελικού» στο Μπάμπεργκ είναι κατ’εμέ η σωστότερη προσέγγιση του συγκεκριμένου (αρκετά επικίνδυνου) παιχνιδιού, ώστε η ομάδα να είναι απόλυτα συγκεντρωμένη. Επίσης αν χρειαστεί η ελληνική ομάδα να νικήσει την ΤΣΣΚΑ για να μείνει ζωντανή την τελευταία αγωνιστική,  έχει αποδείξει ότι μπορεί να το κάνει. Σίγουρα, το 3-0 με το 0-3, το 2-1 με το 1-2, είναι πάρα πολύ κοντά σε τέτοια σειρά αγώνων.

Όπως και το ότι η ίδια η ομάδα (ανεξαρτήτου αποτελέσματος, αλλά ειδικά εάν βγεί από μια τέτοια κατάσταση) μπορεί να μπεί σε μια φάση ανάπτυξης. Αυτό που με φοβίζει λίγο, δεν είναι η ικανότητα της Ουνικάχα σαν ομάδα, αλλά το ότι βρίσκεται σε stroke.  Μετά από την απρόσμενη εξέλιξη του ματς με τον Παναθηναϊκό στη Μάλαγα, οι Ισπανοί με μπροστάρη τον Ρέπεσα έχουν δημιουργήσει ένα κλίμα του στυλ «μπορούμε» και δείχνουν να το πιστεύουν. Η επόμενη αγωνιστική λοιπόν είναι κομβική. Ακόμα όμως, ο Παναθηναϊκός έχει πλεονέκτημα και το πάνω χέρι για την πρόκριση. Η γνώμη μου είναι ότι θα την πάρει..

Υ.Γ: Κακός ο Ολυμπιακός με τον Κολοσσό.. Κακό μπάσκετ. Η αλήθεια όμως είναι ότι όλες οι καλές ευρωπαϊκές ομάδες έχουν τέτοια παιχνίδια. Ειδικά μετά την υπερποσπάθεια της Τοσκάνης, όταν γυρνάς σε άδειο γήπεδο. Οι ερυθρόλευκοι θα μπορούσαν κάλλιστα να είχαν χάσει σήμερα.. Ο Πέρκινς (να’ρθούμε και στα δικά μας..) είναι εκτός κλίματος και αναφέρομαι στον ψυχολογικό τομέα. Φαίνεται ότι είναι νευρικός και νιώθει άβολα. Σήμερα σε δύο φάσεις (όπου σε αντίστοιχες στην αρχή της σεζόν στην Ουκρανία κάρφωνε με επιτόπιο..) κάτω από το καλάθι «θάφτηκε», παίρνοντας μεν το φάουλ αλλά.. Βέβαια, με πεντάλεπτα ο παίκτης δε θα ρολάρει, θέλει πραγματικό χρόνο και νομίζω στην Α1 θα τον βρεί  στα επόμενα ματς, γιατί στην άμυνα μπορεί να δώσει πράγματα που δεν υπάρχουν αυτή τη στιγμή στην ομάδα.

Y.Γ1: Εντάξει, η νίκη της Ουνικάχα ήταν έκπληξη. Όχι, σε καμία περίπτωση δεν έκατσε η Ρεάλ, όπως το εννοούν κάποιοι.. Η Ουνικάχα είχε τον αέρα να πάει να κερδίσει εκεί και το έκανε. Άλλωστε οι Μαδριλένιοι σε πολλά ματς  φέτος ακροβατούν σε τεντωμένο σχοινί. Το κροατικό δίδυμο Σιμόν-Ζόριτς έκανε παπάδες.. Ειδικά ο ψηλός έχει πάρει φόρα..

Υ.Γ2: H Mακάμπι σπρώχνεται από μια αόρατη δύναμη που απορρέει από την αύρα του κλαμπ και της ιστορίας του. Κάνει μεγάλη προσπάθεια και πέτυχε σπουδαία νίκη επι της Κίμκι, όπου φάνηκε το περίεργο mentality του Πλάνινιτς και τα φαντάσματα που τον κυνηγούν στο τέλος κλειστών και σημαντικών ματς.. Παρόλα αυτά, οι Ισραηλινοί θέλουν υπέρβαση για να βάλουν το πόδι τους στην ποστ σίζον.. Το «κόλπο» θα γίνει είτε στη Βαρκελώνη, είτε στο Φάληρο.. Είναι η Μοντεπάσκι με μια νίκη επί της Μπεσίκτας ασφαλής?  Τι ρωτάω..? Η Ευρωλίγκα στην τωρινή της φάση είναι NO BET..

Μπείτε στην παρέα μας στο facebook..

 http://www.facebook.com/pages/Hoopfellasgr/559656750730274