ΠΕΡΝΑΕΙ ΤΗ ΜΑΓΧΗ..

Ο Ολυμπιακός περνάει ήδη πάνω από τη Μάγχη και πλησιάζει στο Λονδίνο..(?) Μετά από καιρό οι ερυθρόλευκοι απέδωσαν πραγματικά καλό μπάσκετ και ποδοπάτησαν την Αναντολού.. ή μάλλον αλλού ντ’αλλού-Εφές φτάνοντας στο 2-0. Σπουδαίο μπάσκετ από την ΤΣΣΚΑ στη Μόσχα απέναντι στην Κάχα. Αιχμάλωτη η Μακάμπι στη Μαδρίτη, σε μια σειρά όμως που δεν έχει τελειώσει.. Οι απόψεις του Hoopfellas..

To 2-0 είναι πολύ  σημαντικό, αλλά είναι τέτοια η φύση της ποστ σίζον που μπορεί να βρεθείς από το ζενίθ στο ναδίρ (και το αντίθετο..) ψυχολογικά χωρίς να το καταλάβεις. Θέλει πολύ προσοχή στο ταξίδι στην Κωνσταντινούπολη..

-Το ΣΕΦ είχε αρκετό κόσμο και ήταν πραγματική έδρα τη Παρασκευή. Ότι καλύτερο δηλαδή, αφού αυτό συνδυάστηκε με αρκετά καλό μπάσκετ από τον Ολυμπιακό, μετά από πολύ καιρό. Έχουμε εκφράσει την άποψη μας για τους πρωταθλητές καιρό τώρα, αξιολογώντας την εικόνα τους. Δε πείθουν, δεν αποδίδουν καλό μπάσκετ, πολύ σημαντικό ότι κερδίζουν όμως. Στο δεύτερο ματς της σειράς λοιπόν, έπαιξαν και καλό μπάσκετ για μεγάλο διάστημα ικανοποιώντας τον κόσμο τους.

-Η Εφές έδειξε αποφασισμένη να φύγει με αποτέλεσμα στο ξεκίνημα του ματς. Είχε ενέργεια, κίνηση χωρίς τη μπάλα, χτυπούσε με συνέπεια κοντά στο καλάθι με όλους σχεδόν τους παίκτες, με κέντρο βάρους της επίθεσης την περιοχή που εκτείνεται από τα 4μ. και μέσα. Βοήθησε και ο Ολυμπιακός σε αυτό το σκηνικό που είχε στηθεί στα πρώτα λεπτά. Ανεξήγητα νευρικός, δεν «πάτησε» καλά από την αρχή χάνοντας «άχαστα» εξ’επαφής καλάθια που χάλασαν λίγο το μυαλό και τη συγκέντρωση των γηπεδούχων, αν και κάπου φαινόταν ότι οι γηπεδούχοι εν τέλει είχαν δώσει το δικαίωμα.

Κάπου εκεί είχαμε και το σημείο καμπής για την Εφές και είναι χαρακτηριστικό για να δείτε πόσο σημαντική είναι η πνευματική συγκρότηση –ειδικά- σε ένα τέτοιο ματς. Η ομάδα του Μαχμουτί «πνίγηκε»  στη κυριολεξία από την επιθυμία να ξορκίσει το «φάντασμα του τριπόντου» που την κυνηγά τον τελευταίο καιρό  (μετράνε 16/92 στα τελευταία 5 ματς της Ευρωλίγκας και 3/34 στα 2 του ΣΕΦ..) μπαίνοντας στη διαδικασία να σουτάρει (ο Ολυμπιακός έδωσε χώρο) ενώ είχε δεύτερες επιλογές, γεγονός που χάλασε το μυαλό της και την αρχική ισορροπία της επίθεσης της με όλη αυτή την αστοχία.

-Στο ξεκίνημα της σειράς και όσον αφορά τον Ολυμπιακό,  είχαμε μιλήσει  για 1.) στροφή στην άμυνα και 2.) τρανζίσιον επίθεση. 

Το αμυντικό effort των ερυθρολεύκων κυμάνθηκε σε πολύ υψηλά επίπεδα, τσακίζοντας μια επίθεση η οποία ήταν ζαλισμένη και παραπατούσε αλλά επικίνδυνη να συνέλθει καθώς δεν είχε πέσει στο πάτωμα.. Ο Μπαρτζώκας ξεκίνησε τον Παπανικολάου στον Φάρμαρ, τοποθετώντας παίκτη με μακρά άκρα που μπορεί να ακολουθήσει τον Αμερικανό quarterback στοχεύοντας στο να περιορίσει τη δημιουργία του (κάτι παρόμοιο περίμενα και απέναντι στον Πλάνινιτς στα δύο ματς φέτος, τελικά δεν έγινε..) η οποία είχε προβληματίσει την ελληνική ομάδα στο πρώτο παιχνίδι (τη Παρασκευή τελείωσε με 2/9σ. και 3 τελικές).  Βασικός στόχος βέβαια ήταν ο Τζόρνταν Φάρμαρ, με τον Ολυμπιακό να στηρίζεται στην αμυντική λογική του να μην τον αφήσει να πάει όπου θέλει αυτός με τη μπάλα, αλλά όπου θέλει η άμυνα. Ο Φάρμαρ επιτέθηκε κυρίως από τον άξονα, “straight to the hoop” πάνω στην ερυθρόλευκη φροντκόρτ και όχι από «πλευρά» δεδομένου ότι τα passing abilities του είναι τέτοια που στη περίπτωση αυτή μπορούν χτυπήσουν του ερυθρόλευκους στη μετακίνηση της άμυνας από την strong στη weak side. Και ο Λο (κυρίως) και όποιος πήγε πάνω του, έκανε εξαιρετική δουλειά φτάνοντας εν τέλει να τον βγάλει εκτός παιχνιδιού. Έχει τέτοιες τάσεις ο Αμερικανός γκαρντ στη μέχρι τώρα καριέρα του ως franchise player πάντα, «βγαίνοντας εκτός» για μεγάλα διαστήματα μέσα στο παιχνίδι παρόλο που δεν εκβίασε προσπάθειες και κοιτούσε να «αναμείξει»  τους συμπαίκτες του στην επίθεση. Χωρίς το μεγάλο όπλο της, το εξαιρετικό μπακόρτ, η Εφές δεν είχε τύχη.

Ο Ολυμπιακός χτύπησε αποτελεσματικά στο τρανζίσιον και με αυτόν τον τρόπο επίθεσης επέβαλλε τον ρυθμό του στο παιχνίδι. Εκεί οι γηπεδούχοι θα μπορούσαν να χτυπήσουν ακόμα περισσότερο μιας και οι Τούρκοι είναι για..κλωτσιές σε αυτό το κομμάτι. Παρατηρείστε στη μετάβαση τους από την άμυνα στην επίθεση πόσο αργοί είναι σαν σύνολο. Δε θυμάμαι πόσες φορές ο Ολυμπιακός έφτανε σε lay up έχοντας ουσιαστικά αντίπαλο μόνο τον κεντρικό παίκτη της επίθεσης των Τούρκων, σε σημείο που οι παίκτες της Εφες εκνευρίστηκαν ο ένας με τον άλλον. Αυτή η κατάσταση επίθεσης πρέπει να γίνει το άρμα μάχης των ερυθρολεύκων στη Πόλη με την οποία μπορεί ακόμα και να φθείρει το μπακόρτ των Τούρκων (Λούκας-Φάρμαρ είναι οι μόνοι –μαζί με τον Γκονλούμ) που  σπριντάρουν για να ελέγξουν μπάλα-θέσεις). Η φάση του 19^ου λεπτού, όπου η ελληνική ομάδα φτάνει με τρανζίσιον από το ένα καλάθι στο άλλο χωρίς σχεδόν ντρίμπλα,  είναι εκπληκτική  αλλά και ενδεικτική του performance των Τούρκων σε αυτό το κομμάτι.

-Στο 2^ο ματς το hot δίδυμο των τελευταίων ημερών, Παπανικολάου-Πρίντεζης, έκανε μια σχετικά χαμηλή πτήση αλλά ο κόουτς Μπαρτζώκας έβγαλε από τον πάγκο τους Περπέρογλου-Άντιτς που «τελείωσαν» την Εφές όντας αρκετά επιθετικοί προς το καλάθι. 8π. και 6 ριμπ. ο Έλληνας φόργουορντ, 11π. (3/5 τριπ.) με 7 ριμπ. ο Άντιτς, του οποίου το shooting performance από μακριά ήταν καθοριστικό. Έχουμε πεί για τον ευεργητικό αντίκτυπο του τριπόντου από το «4» στην επίθεση των Πειραιωτών..  Ο Μπαρτζώκας χρησιμοποίησε 11 παίκτες πάνω από 10 λεπτά και το γεγονός ότι η ομάδα δεν είχε ιδιαίτερες αυξομοιώσεις στην απόδοση της (σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν) αναδεικνύε το βάθος του ρόστερ. Το ίδιο και η πολυπρόσωπη επίθεση στη βάση διαφορετικών αγώνων με την έννοια ότι μπορεί να βγάζει διαφορετικούς πρωταγωνιστές. Κορυφαίος ο Βασίλης Σπανούλης, ο οποίος αν και όχι ιδιαίτερα εύστοχος έπαιξε ένα κομπλέ παιχνίδι (15π.-4 ριμπ. 8 τελικές) με πολυδιάστατη παρουσία.

-Ο Μαχμουτί ήταν επίσης κακός.  Δεν είχε την επιρροή που χρειαζόταν η ομάδα του στο παιχνίδι και εάν δεν είχε τον συγκινητικό Γκονλούμ (είναι ο μόνος ψηλός που έχει τα πόδια για να παίξει πραγματικά λεπτά σε αυτό το επίπεδο) θα είχε μαζέψει πολλά..  Η ζώνη που εμπνεύστηκε και επέμεινε ήταν μια απόφαση, που όσον αφορά τον τρόπο εφαρμογής της, δε κατάλαβα, ειδικά στην 4^η περίοδο. Δε τη συνόδεψε με ένα ζον πρες τουλάχιστον στα ¾ ή κάτι διαφορετικό ώστε να αλλάξει τον ρυθμό και να καλύψει τη διαφορά (θα μου πείς κινδύνευε να μετράει lay ups αλλά στο χρονικό διάστημα εκείνο δεν έχει πολλές επιλογές). Απλά έστησε μια παθητική, στατική 2-3  ζώνη. Ο Μπαρτζώκας κατέβασε τον Άντιτς στη base line (σε συγκεκριμένο play), έβαλε τον Χάινς να κινείται πάνω κάτω (ανάλογα με τη μπάλα) στον άξονα και ο Ολυμπιακός «πάτησε» από την αρχή καλά ξεπερνώντας κάθε πιθανό (ψυχολογικό κυρίως) πρόβλημα που θα μπορούσε να του δημιουργηθεί.

-H σειρά σαφώς δεν είναι εύκολη. Η έδρα αλλάζει, το ίδιο και η ψυχολογία των αγώνων μετά από μια νίκη της ομάδας που βρίσκεται κάτω. Θέλει πολύ προσοχή, αποφασιστικότητα και καθαρό μυαλό. Ο αντίπαλος παραπαίει, αυτό είναι φανερό εδώ και καιρό. Δεν έχει να φοβηθεί τίποτα ο Ολυμπιακός αρκεί να δείξει συνέχεια. Που ξέρετε..? Οι  2 αγώνες της Κωνσταντινούπολης μπορεί να δώσουν στους ερυθρόλευκους την απαραίτητη ώθηση..

ΤΣΣΚΑ ΜΟΣΧΑΣ-ΚΑΧΑ ΛΑΜΠΟΡΑΛ (2-0)

Η ΤΣΣΚΑ ρολάρει και παίζει το μπάσκετ που θέλει ο Μεσίνα. Δεν υπήρχε κόντρα στη σειρά εκτός συγκεκριμένων διαστημάτων στο ξεκίνημα. Είναι τέτοια η υπεροχή των Ρώσων όταν η άμυνα τους αρχίσει να «διαβάζει» την επιθετική κατεύθυνση του αντιπάλου που οι Βάσκοι πραγματικά έμοιαζαν ανήμποροι. Ο Μεσίνα συνεχίζει με τα ψηλά σχήματα (που ματσάρουν ιδανικά άλλωστε την Κάχα) ενώ είναι κυνικός ο τρόπος που τελειώνει επιθέσεις στο low post είτε  παίζοντας πάνω στον Λαμπέ είτε περνώντας με ευκολία τη μπάλα στη καρδιά της ρακέτας της ομάδας του Τάμπακ, ευεργέτημα των πολλών δημιουργών που χρησιμοποιεί ταυτόχρονα στη πεντάδα του. Το δίδυμο Κριστιτς-Ουίμς είχε  32π. με 13/15σ. στο πρώτο ματς και.. 32π. με 14/16σ. στο δεύτερο.  Ο Τάμπακ γνωρίζει ότι η ομάδα του δύσκολα μπορεί να ανατρέψει τη κατάσταση.. Στο τρίτο παιχνίδι θα προσπαθήσει να πάρει το πάνω χέρι εξ αρχής, είναι σημαντικό αυτό αλλά η αλήθεια είναι ότι οι Βάσκοι είναι πολύ αδύναμοι αμυντικά για αυτή την ΤΣΣΚΑ..

ΡΕΑΛ-ΜΑΚΑΜΠΙ (2-0)

Εδώ βλέπω ψωμί.. Η Ρεάλ έχει κυριαρχήσει κατά κράτος απέναντι  στη Μακάμπι στα πρώτα δύο ματς. Πολύ καλή άμυνα, εξαιρετική κυκλοφορία και καλές «ματιές» προς το καλάθι από την περιφέρεια, μια ομάδα που μπήκε να παίξει με αυτοπεποίθηση. Αυτό βέβαια μπορεί να αλλάξει στο μυσταγωγικό περιβάλλον  της ΝΟΚΙΑ ARENA.. Η Μακάμπι έχασε τελείως τη μάχη του μπακόρτ, ειδικά το ματσ-απ  Οχαγιόν-Ροντρίγκεθ ήταν καθοριστικό. Έχασε τα ριμπάουντς, δε σούταρε καλά και οι γρήγορες lineups βγήκαν μπούμερανγκ. Έδειξε με λίγα λόγια «φτωχή» μπροστά στη Ρεάλ αλλά εγώ θα πω ότι η σειρά μπορεί να έρθει τούμπα και να πάμε σε 5^ο ματς. Ναι, σίγουρα είναι πιθανό η Ρεάλ να καθαρίσει στο Ισραήλ (είναι σε καλό φεγγάρι..) αλλά το ποντάρισμα στα μάτια έχει μια αξία..

Μπείτε στην παρέα μας στο facebook..

 http://www.facebook.com/pages/Hoopfellasgr/559656750730274