CHEVALIERS DE SANGREAL..

Οι σύγχρονοι «Ιππότες» του Αγίου Δισκοπότηρου του παγκόσμιου μπάσκετ υπέταξαν σε ένα εκπληκτικό ματς τη Γαλλία και σήμερα το βράδυ θα διεκδικήσουν το τρόπαιο απέναντι στο «θηρίο» με μπροστάρη τον οπλαρχηγό του Σάλε, Μίλος Τεόντοσιτς.. Αυτό το underdog απέχει πλέον 40 λεπτά από την «αιωνιότητα». Το Hoopfellas  σχολιάζει..

Εκπληκτικό ματς ο ημιτελικός. Από αυτά που γράφουν ιστορία.. Με μεγάλες παραστάσεις, ήρωες, ανατροπές, θέαμα και αυταπάρνηση εκατέρωθεν.. Οι Σέρβοι θυμίζουν ομάδα που έχει βγεί από χρονοντούλαπο της ιστορίας σε μια σύγχρονη version.. Στο κυνήγι για το Άγιο δισκοπότηρο.. Τους χωρίζουν 40 λεπτά από την αιωνιότητα. Όμως πάντα η τελευταία ..πίστα, είναι και η πιο δύσκολη. Συνήθως απαιτεί να υπερβάλλεις εαυτόν.. Δε ξέρω πραγματικά πόσες πιθανότητες υπάρχουν σήμερα ώστε να κάνει την εμφάνιση του στη Μαδρίτη το άστρο που ακολουθεί τόσο καιρό τον Τζόρτζεβιτς και τη Σερβική ομάδα.. Ούτως ή άλλως όμως το ταξίδι ήταν υπέροχο (ακόμα και αν μας πόνεσαν).. Άλλωστε, κάθε πότε έχουμε ευκαιρία να βλέπουμε Αμερική-Σερβία σε έναν τελικό Μουντομπάσκετ..?

Δύο λόγια για τον μεγάλο ημιτελικό..

-Ο Μίλος Τεόντοσιτς έκανε σμπαράλια τη γαλλική άμυνα και την τακτική του κόουτς Κολέ να ξεκινήσει με δυναμικά hedge outs στη pick’n roll άμυνα πάνω στο Σέρβο δημιουργό. Η ικανότητα του συγκεκριμένου παίκτη σε αυτό το κομμάτι είναι σίγουρα μοναδική όμως ήταν φανερό ότι οι Σέρβοι περίμεναν αυτή την επιλογή του Κολέ έχοντας δουλέψει πάνω σε αυτή και όντας φανερά προετοιμασμένοι. Ο Τεόντοσιτς με κάθετες πάσες (πραγματικά ήταν σαν να πυροβολούσε πισώπλατα, την ώρα της επιστροφής, τον εκάστοτε «5» των Γάλλων) έβαζε με χαρακτηριστική άνεση (όπως ήθελε..) τη μπάλα στο κέντρο της ρακέτας αφού πρώτα διέσχιζε τη νοητή πορεία –συνοδεία hedge- που ουσιαστικά του έδινε καλύτερη γωνία πάσας. Στη πραγματικότητα ήταν τόσο προετοιμασμένος για αυτό, που γνώμη μου είναι ότι  στη πραγματικότητα «τους πήγαινε» στο σημείο που ήθελε και δεν τον πήγαινε εκεί η επιθετική άμυνα των Γάλλων. Ο Τζόρτζεβιτς  έπαιξε –απέναντι στην ίδια αμυντική κατάσταση- πολύ με «σκαλοπάτι» τον πλάγιο στο φτερό, ο οποίος αποτελούσε μια σαφώς πιο εύκολη πάσα και εναλλακτική στο να ακουμπήσει η μπάλα στο ποστ από άλλη γωνία, στη περίπτωση που ο Μίλος δεν έβρισκε την κάθετη πάσα.

Πολύ αρμονικά επίσης ο Τζόρτζεβιτς, πατώντας στο γεγονός ότι στις περισσότερες καταστάσεις στο playbook του ο Μπιέλιτσα βρίσκεται ψηλά (στην περιφέρεια), τοποθέτησε τον Μάρκοβιτς στη base line, με τον Σέρβο γκαρντ να χτυπά με «κόψιμο» κάθε φορά που ο float αμυντικός που τον επιτηρούσε πήγαινε για παγίδα στο «5», χαμηλά στον άξονα.

Γενικά οι Σέρβοι ήταν φανερό ότι είχαν δουλέψει σε κάθε περίπτωση καταστάσεις άμεσης επίθεσης με έξτρα παίκτη στο μισό γήπεδο (παράγωγο της hedge άμυνας στον Τεόντοσιτς και των double teams στο ποστ) και αυτή τους η ετοιμότητα τους έδωσε από την αρχή το τιμόνι στο παιχνίδι.

-Ο Κολέ κατάλαβε από την αρχή ότι θα έχει πρόβλημα με τον Τεόντοσιτς. Ο Σέρβος γκαρντ βρίσκεται σε άλλη διάσταση τις τελευταίες ημέρες θυμίζοντας «Σάρας» στα καλά του. Το πρώτο καλάθι λίγα δεύτερα μόλις από το τζάμπολ μου έφερε στο μυαλό το αντίστοιχο του Παναγιώτη Γιαννάκη στο Ευρωμπάσκετ του 1993 απέναντι στους Ιταλούς.. Είναι καλάθι που περνά μήνυμα.. «Σκασμός.. Το κουμάντο σήμερα είμαι εγώ..» Οι Γάλλοι στόχευσαν από την αρχή να του περιορίσουν το χώρο δράσης μην αφήνοντας του ελευθερία να πάει παντού με τη μπάλα αλλά αυτό γύρισε μπούμερανγκ.. Στη συνέχεια επέλεξαν deny στο μισό γήπεδο, το οποίο ο φρέσκος ακόμα Μίλος με down screens και hand off συνεργασίες έσπαγε. Το πρώτο ημίχρονο του ευρισκόμενου σε οίστρο Τεόντοσιτς μένει στην ιστορία σαν μια από τις καλύτερες παραστάσεις στο θεσμό, σε παιχνίδι τέτοιας σημασίας.. Αντίθετα στην επανάληψη ο Κολέ ανέβασε την άμυνα του, πιέζοντας τον Σέρβο στα ¾  με στόχο την «άρνηση» και εφόσον αυτή έσπαγε το trapping για να διώξει τη μπάλα από τα χέρια του. Σταδιακά ο Τεόντοσιτς έχασε ανάσες. Μάλιστα διανύσαμε διάστημα 3’25’’ στο οποίο δεν ακούμπησε τη μπάλα.. Overall πάντως, ο Τεόντοσιτς θύμισε τον..προπονητή του σε επίπεδο leadership στον ημιτελικό. Η μοναδική του ικανότητα να βάζει με χίλιους τρόπους τη μπάλα εκεί που θέλει πηγαίνει την επίθεση των Σέρβων σε άλλο επίπεδο. Ο Τεόντοσιτς είναι μακράν ο MVP της διοργάνωσης εάν αυτή τελείωνε εχθές. Ο τύπος βγάζει αύρα ιδιοφυίας που ξαφνικά δικαιολογεί (..?μπααα) τον μέχρι πρότινος ναρκισσισμό του. Πάντως κατ’εμέ αυτή η ιδιοφυΐα (το ταλέντο του δικαιολογεί εύκολα τον όρο) είναι υπό παρακολούθηση τις επόμενες 365 ημέρες για να διαπιστωθεί εάν περνά κρίση σοβαρότητας ή πρόκειται για ολική μετάλλαξη..

-Η άμυνα των Σέρβων δομήθηκε πάνω στον «τζόγο» αναφορικά με τα περιφερειακά σουτ των Γάλλων. Τζόγος με τον Ντιαό, τον Ντιό ακόμα και τους Ερτέλ-Ζελαμπάλ πολύ συγκεκριμένα σε ειδικές θέσεις της επίθεσης όπου οι δύο Γάλλοι περιφερειακοί σουτάρουν λιγότερο αξιόπιστα (1/6 έγραψαν..). Για αυτό και είδατε όλη αυτή την απότομη αλλαγή στα δεδομένα του ματς όταν οι Γάλλοι άρχισαν να ευστοχούν από το τρίποντο.

Ο Νικολά Μπατούμ ήταν απολαυστικός, κάνοντας την καλύτερη εμφάνιση της καριέρας του με την εθνική, μετά από ένα μέχρι τότε μέτριο τουρνουά. 35 πόντοι με 8/12 τρίποντα, πολλά τρεξίματα σε όλες τις γραμμές , ασφάλεια στα τελειώματα του για τους Γάλλους. Μοναδική παράσταση από τον σημαιοφόρο της επαναφοράς των πρωταθλητών Ευρώπης στο ματς, ο οποίος μάλιστα ανέβηκε και στο αμυντικό κομμάτι μετά την ανάπαυλα.

-Τελικά ο  Μπόγκνταν Μπογκντάνοβιτς μάλλον είναι κάτι διαφορετικό για το μπάσκετ της Σερβίας.. Η clutch παράσταση γαρνιρισμένη με σιγουριά βετεράνου ΝΒΑερ νομίζω έλυσε τις απορίες πολλών φίλων και αυτής της σελίδας που «κατηγόρησαν» το Hoopfellas για.. Σερβο-λατρεία (καλά όχι ότι έχουν άδικο) .. Ο «Μπόγκντα» πήρε τη μπάλα όταν αυτή ζεμάταγε και παρέδωσε μια μεγάλη παράσταση τελειώνοντας το ματς στυγνά, δολοφονικά, με αίμα-παγάκι. Μη ξεχνάτε ότι αυτό το παιδί είναι 22 ετών.. Και ήδη πρέπει να κυκλοφορεί με φορτηγό για να τα..κουβαλάει.

Η παρουσία δύο πολύ καλών δημιουργών εκτός του Τεόντοσιτς στην πεντάδα, βοήθησε σημαντικά τους Σέρβους όταν το γήπεδο κατηφόριζε.. Ανέκτησαν τα βήματα και την ισορροπία τους αν και συνήθως σε τέτοιες καταστάσεις ορθοποδείς από την άμυνα. Οι παίκτες-ρόλων με τους οποίους συμπληρώνει στα σχήματα τους δημιουργούς του ο Σάλε (με καλύτερους τους defensive specialists Μάρκοβιτς και Κάλινιτς) είναι αυτοί που κάνουν του Σέρβους να δείχνουν τόσο λειτουργικοί και στις δύο πλευρές του παρκέ. Αυτά βέβαια τα έχετε διαβάσει εδώ πριν τα δείτε. Δύο γκαρντς, Μπιέλιτσα (ο μόνος αναντικατάστατος) στο «4», στο συρτάρι οι heavy lineups και μαζί το κακό spacing. Απλά ανατρέξτε λίγο στην αρχειοθήκη.. Από τότε που ο Σάλε άλλαξε απόψεις σχετικά με το ροτέησιον, οι Σέρβοι έκαναν το μπαμ.. Όπως και ο ίδιος ο κόουτς-Τζόρτζεβιτς που δείχνει ιδιαίτερη οξυδέρκεια και δε φοβάται να ρισκάρει. Έχει κερδίσει το πράσινο από τους παίκτες του. Το διάβασμα του στον ημιτελικό ήταν άψογο, όπως και η προετοιμασία του παιχνιδιού. Η Σερβία αυτή είναι συνέχεια της ομάδας του Ίβκοβιτς και βασίζονται στο ίδιο στυλ παιχνιδιού. Ακόμα και πολλά από τα επιθετικά plays διαφοροποιούνται σε διάταξη και «ροή» αλλά έχουν τους ίδιους στόχους  και απολύτως κοινή κατεύθυνση. Το πείραμα της Τεργέστης, όπου και παρακολούθησα την ομάδα (παρουσία Νέντοβιτς, Μίσιτς) να προσπαθεί να παίξει πιο γρήγορα, εγκαταλείφθηκε όπως και τα βαριά σχήματα. Ο Τζόρτζεβιτς κύριοι, πέτυχε γιατί παραδέχθηκε ότι έκανε λάθος. Και ναι, έχει άστρο. Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που είναι καταδικασμένοι να επιτυγχάνουν σε οτιδήποτε κάνουν σε αυτή τη ζωή. Μια ματιά στο παρελθόν του «Σάλε» θα σας πείσει..

Ο ΤΕΛΙΚΟΣ: ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΔΥΟ ΚΟΣΜΩΝ..

Για σήμερα δε χρειάζονται πολλές κουβέντες.. Μιλάμε για το παιχνίδι που ονειρευόμασταν όλοι οι μπασκετικοί και ελπίζω να εξελιχθεί σε τέτοιο το βράδυ. Είναι σύγκρουση δύο κόσμων, οι οποίοι καθαρά μπασκετικά είναι πιο κοντά από ότι στο παρελθόν, ειδικά από τη στιγμή που ο κόουτς Σιζέφσκι ανέλαβε την ηγεσία της αμερικανικής ομάδας. Η ΤΕΑΜ-USA είναι σαφώς το φαβορί για το τρόπαιο, καμία απολύτως αντίρρηση και νομίζω ότι αυτό αποτελεί κοινά αποδεκτή άποψη. Όμως δεν έχει ικανοποιήσει σε καμία περίπτωση μέχρι τώρα και το πρόγραμμα της ήταν αντικειμενικά πολύ εύκολο. Οι Σέρβοι έχουν τα όπλα να ακολουθήσουν τις δύο αρχές αντιμετώπισης της αμερικανικής ομάδας οι οποίες (πάμε, για άλλη μια φορά..)είναι

1.       Όχι λάθη, μεγάλη προσοχή στις μεταβιβάσεις καμία ευκαιρία για ανοικτό γήπεδο.

Ο Τεόντοσιτς μπορεί να ελέγξει (τουλάχιστον για ένα κομμάτι του παιχνιδιού και από τη στιγμή που θα συνεχίσει στην ίδια σελίδα, χωρίς φανφάρες και με απλότητα στις κινήσεις του) τη περιφέρεια και το κομμάτι του ρυθμού αν και η πίεση θα είναι τεράστια πάνω  από τον αντίπαλο που έχει βάθος. Τα –χωρίς δεύτερη σκέψη- φάουλ που χρησιμοποίησε ο Τζόρτζεβιτς για να ελέγξει πιο γρήγορες ομάδες από τη δική του στα νοκ-άουτ ματς πρέπει να χρησιμοποιηθούν σωστά, όπως γίνεται μέχρι τώρα. Αυτά όλα θέλουν συγκέντρωση «Σαμουράι» απέναντι στην αμερικανική ομάδα.

2.       Αμυντικά ριμπάουντ, κρατήστε τους Αμερικανούς μακριά από το επιθετικό ριμπάουντ.

Πολύ σημαντικό εδώ, καμία δεύτερη ευκαιρία, πολύ προσοχή στο τέρας που λέγεται Φαρίντ. Κλειδί να μη φορτωθεί ο Μπιέλιτσα (παρεμπιπτόντως είναι σούπερ στη close out επίθεση) νωρίς με φάουλ. Για να έχουν τύχη απόψε οι Σέρβοι θα πρέπει ο φόργουορντ της Φενέρ να μείνει αρκετά λεπτά στο παρκέ. Για τον Τεόντοσιτς υπάρχει ο Μπογκντάνοβιτς, για τον Μπιέλιτσα όμως κανείς..

Συνολικά οι Σέρβοι μπορούν να ματσάρουν στην άμυνα τους καλά σε θέσεις κλειδιά, με τους Αμερικανούς. Έχουν τον τραχύ Μάρκοβιτς στα γκαρντς και τον Κάλινιτς για τον Χαρντεν, πολλά ψηλά κορμιά για να δώσουν φάουλ στη φροντκόρτ. Μπορούν όμως να ματώσουν τους Αμερικανούς επιθετικά από το κέντρο της ρακέτας παρουσία των Ντέηβις-Φαρίντ? Καθόλου εύκολο. Εκεί κατά τη γνώμη μου βρίσκεται το κλειδί του σημερινού τελικού. Σε διαφορετική περίπτωση θα χρειαστεί  περιφερειακή ευστοχία-Μπατούμ..  Ας λειτουργήσουν όμως καλά στις δύο «αρχές αντιμετώπισης» που είπαμε πιο πάνω και βλέπουμε..

Από την άλλη η ομάδα του Coach-K γνωρίζει τις δυνατότητες του αντιπάλου και η γνώση αυτή μπορεί να αποτελέσει το μεγαλύτερο όπλο της. Υπερέχει σημαντικά αθλητικά και θα προσπαθήσει να επιβληθεί με αυτό όσο περνά ο χρόνος και οι ανάσες μειώνονται. Έχει το  βάθος, παίζει μεγάλο ρόλο. Ο Τόμπσον είναι σε αρκετά καλή κατάσταση και ο Ίρβινγκ έχει ανταποκριθεί πλήρως στη πρόκληση και όλος αυτός ο ντόρος για τον Τεόντοσιτς είναι κίνητρο για αυτόν.  Ο Coach-K θα προσπαθήσει να προστατέψει το ζωγραφιστό και θα απλώσει την άμυνα του για να ανοίξει το τέμπο. Η Αμερικανική ομάδα  θα πρέπει πάνω από όλα να είναι υπομονετική όμως. Να μη βγεί με φόρα και ψαρώσει στον πρώτο.. τοίχο που θα βρεί μπροστά της. Ο αντίπαλος έχει ποιότητα και το ματς χρειάζεται υπομονή. Και ο προπονητής της TEAM USA το γνωρίζει πολύ καλά. Στα συν, το γεγονός ότι αυτό είναι το παιχνίδι που έχουν κυκλώσει στην ατζέντα τους όλοι αυτοί οι αθλητές του Σιζέφσκι. Είμαι σίγουρος ότι θα δείξουν ιδιαίτερη μαχητικότητα λοιπόν..

Αυτό όμως που προσδίδει ένα πέπλο  γοητείας στον σημερινό μεγάλο τελικό είναι ότι αυτή η Σερβία κουβαλάει τρέλα που την οδηγεί στο να υπερβάλλει εαυτόν κάθε φορά. Μία τρέλα «Κουστουρίτσα».. Κάποτε ο μεγάλος αυτός Σέρβος σκηνοθέτης είχε προκαλέσει σε μονομαχία τον (αρχηγό του εθνικιστικού κόμματος) Βόισλαβ Σέσελι, καταμεσήμερο, στη καρδιά του Βελιγραδίου, με όποιο όπλο διάλεγε ο αντίπαλος του.. Οι συνειρμοί δικοί σας..

Δείτε τις τελευταίες αποδόσεις και τα 122 (!) ειδικά στοιχήματα για τον αποψινό μεγάλο τελικό

Υ.Γ: Πανάξια οι Γάλλοι στην τρίτη θέση.  Νίκησαν κούραση και Λιθουανία.. Νομίζω δεν υπήρχε πιο ταιριαστή θέση για αυτή την ομάδα στη συγκεκριμένη διοργάνωση. Μπράβο..

Υ.Γ1: Προφητικό..? Τρία χρόνια πριν το Hoopfellas για εθνική Σερβίας και Τζόρτζεβιτς..