2015 A1 ESAKE FINALS: Καμία πατρίδα για τους μελλοθάνατους..

Η ώρα της κρίσης έφτασε. Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός κοιτούν κατάματα ο ένας τον άλλον στην αρένα των τελικών της Α1. Οι δύο αιώνιοι τα δίνουν όλα στις οι δικές μας δύο (;) εβδομάδες της παράνοιας που θα κρίνουν τον τίτλο του πρωταθλητή στη λίγκα αλλά και την επόμενη ημέρα αρκετών προσώπων. Το Hoopfellas σας βάζει στο κλίμα παραθέτοντας τα δεδομένα της σειράς και παράλληλα εγκωμιάζει τον Άρη του Δημήτρη Πρίφτη..

Hμέρα τελικών σήμερα και αφετηρία για μια μικρή περίοδο όπου το αγαπημένο μας άθλημα θα συγκεντρώσει τα φώτα με τους δύο «αιωνίους» να συγκρούονται στους τελικούς του πρωταθλήματος. Μια σειρά με σπουδαίο ενδιαφέρον, ιδιαίτερο σε επίπεδο τακτικής και επιλογών, την οποία (κακά τα ψέματα) περιμέναμε από την αρχή της σεζόν. Παίχτες και προπονητές καλούνται να βγάλουν το καλύτερο τους. Μιλάμε άλλωστε για αγώνες που κρίνουν συμβόλαια, προσθέτουν οι αφαιρούν μηδενικά από το οικονομικό status και σε πολλές των περιπτώσεων δείχνουν κατεύθυνση σε καριέρες. Πάμε να δούμε τα δεδομένα με τα οποία οι αντίπαλοι μπαίνουν στη τελική ευθεία της σεζόν..

Ο Παναθηναϊκός του Μανωλόπουλου έχει καταφέρει να συγκεντρώσει σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα πολλά από τα στοιχεία εκείνα στην απουσία των οποίων το Hoopfellas είχε εστιάσει επανειλημμένα κατά τη διάρκεια της σεζόν.  Είναι πολύ σημαντικό λοιπόν να μπορείς να μεταφράσεις τη δουλειά και την επίδραση ενός προπονητή στο παιχνίδι μιας ομάδας ανεξάρτητα από το επίπεδου του αντιπάλου της εντός παρκέ.

Οι πράσινοι υπό τον Μανωλόπουλο έχουν αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζουν καταστάσεις κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού. Παίζουν πλέον σωστό, ορθολογικό και μοντέρνο μπάσκετ βασιζόμενοι στους πυλώνες του σύγχρονου τρόπου με τον οποίο παίζεται το άθλημα στην Ευρώπη (πίεση στη μπάλα σε μισό γήπεδο και κατά μήκος αυτού, γρήγορη ανάπτυξη στην επίθεση και κυκλοφορία σε σετ καταστάσεις). Η ομάδα έχει αποκτήσει φανερά κατεύθυνση και δουλεύει πάνω στο μπάσκετ συνεργασίας καταφέρνοντας σε βάθος χρόνου μέσα στο παιχνίδι να καλύψει τις ξαφνικές απουσίες δυνατών χαρτιών όπως ο Παππάς και ο Γκιστ.

Πλέον έχει γίνει ορατή μια μετακίνηση του κέντρου βάρους στο επιθετικό παιχνίδι της ομάδας (απόρροια της αλλαγής φιλοσοφίας αλλά και σε μικρότερο βαθμό και των προβλημάτων) από τον άξονα των Διαμαντίδη-Μπατίστα σε αυτόν των Μαυροκεφαλίδη-Νέλσον όχι τόσο σε επίπεδο εκτέλεσης αλλά δημιουργίας καταστάσεων, ο οποίος βοηθά σημαντικά και τους υπόλοιπους να εμπλακούν και να βρούν τα σουτ τους στη πράσινη επίθεση. Το μεγαλύτερο συν της δουλειάς του Μανωλόπουλου αυτή τη στιγμή είναι ότι έχει εφεύρει εναλλακτικές πηγές δημιουργίας στο επιθετικό κομμάτι παίζοντας πάνω στις δεξιότητες του κάθε παίχτη.  Ο Νέλσον έχει κυριαρχήσει πραγματικά στη τελική γραμμή (και στις δύο πλευρές του γηπέδου) όσο κανείς άλλος πόιντ αυτή τη στιγμή. Είναι λογικό γιατί τέτοιο φυσικό μέγεθος δεν υπάρχει στη θέση. Δεν είναι λογικό ότι παιζόταν τόσο λάθος όλη τη σεζόν τη στιγμή που μια ταπεινή σελίδα μιλούσε για αυτοκτονία στην εκτίμηση ενός  προπονητή με χιλιόμετρα στα Ευρωπαϊκά γήπεδα. Ο Μαυροκεφαλίδης έχει μια σπάνια επαφή με το καλάθι και όπως σας έχω πεί έχει το πολύ σημαντικό προνόμιο να σκοράρει σε συνέχεια μέσα σε λίγα λεπτά. Στην Α1 όπου δεν υπάρχει το πακέτου του athleticism της Ευρωλίγκας στη θέση «5», τα μαλακά χέρια και η πλαστικότητα του Λουκά αποτελούν «θάνατο» για τον αντίπαλο. Η post-δημιουργία των δύο αυτών παιχτών έχει υποκαταστήσει πολλές pick & roll φάσεις και φτιάχνει ένα καλό πλαίσιο για τα ζευγάρια έτοιμα χέρια που περιμένουν στη περιφέρεια.

Στη σειρά των τελικών ο Παναθηναϊκός θα χρειαστεί  έναν vintage Διαμαντίδη. Όχι τόσο σε νούμερα αλλά σε ορμή, δίψα και κατεύθυνση των υπολοίπων. Ναι, πίσω από την εξήγηση μου πιο πάνω για το «μεγαλύτερο συν της δουλειάς του Μανωλόπουλου» κρύβεται η σταδιακή απεξάρτηση της ομάδας από τον αρχηγό. Τόσο οι νέες αγωνιστικές σταθερές στο παιχνίδι των πρασίνων όσο και ο ερχομός του Κούπερ είναι κινήσεις προς αυτή την κατεύθυνση προς την οποία κανένας άλλος προπονητής δεν είχε βαδίσει. Όμως σε αυτή τη σειρά ο Παναθηναϊκός θα χρειαστεί το leadership  του Διαμαντίδη. Θα χρειαστεί να κρατήσει την ομάδα από το χέρι και να την περάσει απέναντι στην άλλη όχθη (αυτή των τίτλων), για τελευταία ίσως φορά (σε αυτό τον ρόλο). Μετά θα μπορεί μόνη της.. Είναι πολύ σημαντική η απουσία του Παππά επίσης. Λείπει ο κάθετος παίχτης και απέναντι σε μια τόσο καλή αμυντική ομάδα όπως ο Ολυμπιακός αυτό είναι μεγάλο μείον. Θα μπορέσει ο AJ Slaughter με συνεπή περιφερειακή εκτέλεση να ματσάρει το έλλειμμα των καταστάσεων που δημιουργούσε ο Παππάς..; Όχι εύκολο. Oι δρόμοι που δημιουργούσε με το «έτσι θέλω» ο 25χρονος Έλληνας slasher μπορούν να δημιουργήσουν καταστάσεις που χωρίς αυτή του την ικανότητα δε θα ήταν καν ορατές..

Πάμε και στον κάτοχο του πλεονεκτήματος έδρας Ολυμπιακό. Για να είμαι ειλικρινής, η σειρά απέναντι στον Άρη δεν εξελίχτηκε όπως ακριβώς νομίζαμε οι περισσότεροι. Οι ερυθρόλευκοι συνάντησαν σημαντικά προβλήματα για περίπου 60’ λεπτά στα δύο ματς της Θεσσαλονίκης απέναντι σε μια ομάδα καλά δουλεμένη στην άμυνα και έχω την εντύπωση ότι θα είχαν παραπάνω προβλήματα αν ο Άρης είχε τη δυνατότητα (δηλ. το βάθος) να επενδύσει σε προσωπική άμυνα. Το θετικό από όλη την κατάσταση είναι ότι ο Ολυμπιακός πήρε το μήνυμα. Στη σειρά των τελικών θα πρέπει να πιάσει το μάξιμουμ για να επιβάλλει τη θεωρητική ανωτερότητα του κι εντέλει να καθαρίσει..

Και πάλι η ναυαρχίδα του πλάνου των ερυθρολεύκων στη σειρά απέναντι στον Παναθηναϊκό θα είναι η άμυνα. Παρατήρησα σημαντικές αυξομειώσεις στο performance των αθλητών του Σφαιρόπουλου στο κομμάτι της ατομικής άμυνας. Έχαναν θέσεις (ειδικά οι ψηλοί) συνεχώς, δεν ακολουθούσαν μέχρι τέλος τους διεμβολιστές των κιτρίνων (Ριντ, Μούρτος), είχαν πρόβλημα στο να διαχειριστούν τα κοψίματα στη πίσω γραμμή άμυνας και κυρίως δε πίεσαν τη μπάλα αφήνοντας τον Άρη να κυκλοφορεί ελεύθερα και να τη βάζει όπου αυτός θέλει στην επίθεση του. Όλο αυτό το σκηνικό επηρέασε το μυαλό και φυσικά την επίθεση της ομάδας γιατί πολύ απλά το μπάσκετ είναι συνέχεια. Όταν στο δεύτερο ημίχρονου του τέταρτου παιχνιδιού οι ερυθρόλευκοι ανέβασαν την ένταση στα μετόπισθεν και έκλεισαν κάθε διάδρομο (ήταν φανερό το παραπάνω effort κάθε παίχτη ξεχωριστά στην άμυνα) το τοπίο καθάρισε. Για αυτό λοιπόν πιστεύω ότι βασικός σκοπός του Σφαιρόπουλου θα είναι να κρατήσει χαμηλά τη παραγωγικότητα του Παναθηναϊκού. Έχει τα όπλα να το κάνει, όμως θα πρέπει να πιάσει βαθμό στο αμυντικό performance ανάλογο με αυτό των playoffs της Ευρωλίγκας.

Είμαι σίγουρος ότι ο κόουτς Σφαιρόπουλος θα σημαδέψει το post στους τελικούς. Η παρουσία των Πρίντεζη-Ντάνστον και η παράλληλη απουσία του Γκιστ (και γενικά ενός rim protector) του δίνει πλεονέκτημα. Είναι σημαντικό επίσης για τους ερυθρόλευκους ότι οι πράσινοι λόγω απουσιών θα αναγκαστούν να προβούν σε «προσαρμογές». Για παράδειγμα ο Μόργκαν (αρκετά θετικός μέχρι στιγμής) υπό κανονικές συνθήκες θα ήταν ο παίχτης που θα αμυνόταν στον Πρίντεζη ( ο Φώτσης θα έχει θέμα στη close out άμυνα και ο Ολυμπιακός θα στοχεύσει εκεί) όμως χωρίς τον Μπατίστα αναγκαστικά θα αμυνθεί στο «5».

Φιλτράροντας τη παρούσα κατάσταση στον Παναθηναϊκό και μπαίνοντας στο μυαλό του κόουτς Σφαιρόπουλου και στη προσπάθεια του να δεί λίγο πιο μακριά στη σειρά, θεωρώ ότι οι ερυθρόλευκοι θα δώσουν βάση στην άμυνα πάνω στον Κούπερ. Όπως είναι διαμορφωμένο το πλαίσιο του ροτέησιον για την ομάδα του Μανωλόπουλου, ο Αμερικανός γκαρντ είναι αυτός που μπορεί να δώσει τη παραπάνω ώθηση και να αποτελέσει game changer με την ικανότητα του να δουλεύει με τους συμπαίκτες του στο μισό γήπεδο. Οι ερυθρόλευκοι θα προτιμήσουν να του δείξουν το καλάθι παρά τον συμπαίκτη λοιπόν αναγκάζοντας τον να λειτουργήσει ως εκτελεστής περισσότερο και όχι ως δημιουργός, κατάσταση που τον κάνει πιο επικίνδυνο.

Εν κατακλείδι.. Ξεχάστε αυτή τη «σημαντική ανωτερότητα» του Ολυμπιακού γιατί δεν υπάρχει τουλάχιστον στο βαθμό που προβάλλεται και νομίζω ότι ο πρώτος που συμφωνεί σε αυτό είναι ο Γιάννης Σφαιρόπουλος. Ο Ολυμπιακός ναι, είναι πιο «έτοιμος» να παίξει μια τέτοια σειρά και υπερέχει σε συνοχή και βάθος. Όμως η σειρά και το status με το οποίο μπαίνουν οι ομάδες σε αυτή παρουσιάζει ιδιαιτερότητα. Ο Παναθηναϊκός βρίσκεται σε καλό δρόμο και η δουλειά του coaching staff φαίνεται στο γήπεδο αλλά και στη διάθεση των παιχτών που ξέρουν ότι η ομάδα βρίσκεται στη σωστή κατεύθυνση. Ναι έχουν το status του underdog αλλά αυτό αποτελεί σύμμαχο εφόσον το διαχειριστούν σωστά. Ο Ολυμπιακός είναι η ομάδα που φέτος ακούμπησε το τρόπαιο της Ευρωλίγκας και αποτελεί το δυσκολότερο τεστ για τους πράσινους αλλά συνάμα και καθρέφτη για τις δυνατότητες τους.  Με γνώμονα όλο αυτό το ψυχολογικό υπόβαθρο της σειράς, οι ερυθρόλευκοι –επαναλαμβάνω- θα πρέπει να φτάσουν σε υψηλά επίπεδα απόδοσης για να κεφαλαιοποιήσουν την υπεροχή τους (υπαρκτή αλλά όχι τόσο μεγάλη όσο πιστεύει ο περισσότερος κόσμος). Είμαι σίγουρος ότι το γνωρίζουν και  ο κόουτς Σφαιρόπουλος θα τους πιέσει  για να φτάσουν εκεί. Περιμένω «σειρά». Ειδικά αν τη Τετάρτη το βράδυ, μετά το δεύτερο ματς οι δύο ομάδες βρίσκονται στα ίσα, τα πάντα μπορούν να συμβούν. Ας το απολαύσουμε και may the best man win..

PRIFTIS’ WAY

Η νίκη του Άρη στο τρίτο παιχνίδι απέναντι στον Ολυμπιακό έδωσε  λίγο χρώμα στα playoffs μας, το οποία στερούνται πραγματικού ανταγωνισμού τα τελευταία χρόνια (σε αντίθεση με το όχι πολύ μακρινό παρελθόν). Ειλικρινά βλέποντας τον κρότο της σιωπής στο άδειο Αλεξάνδρειο είχα την αίσθηση ότι το φάντασμα της φανέλας με το Νο6 κατέβηκε από την οροφή σέρνοντας μαζί του το μπαούλο της τεράστιας παράδοσης του συλλόγου και εκφόβισε του παίχτες του Σφαιρόπουλου..

Ο Δημήτρης Πρίφτης άλλωστε έχει ξαναγονατίσει «γίγαντες» πολεμώντας με σφεντόνες απέναντι σε ..καλάσνικοφ. Είναι κόουτς. Αντιπροσωπευτικό δείγμα του λεγόμενου νέου κύματος της ελληνικής προπονητικής σχολής με υψηλό δείκτη αντίληψης και ευφυΐας. Ο Άρης, αν και παραδόθηκε άνευ όρων όποτε κατέβηκε στην Αθήνα τη φετινή post season, είναι μια καλά δουλεμένη ομάδα. Βγάζει μάτι αυτό σε διάφορες εκδηλώσεις της στο παρκέ. Ιδιαίτερα στο αμυντικό κομμάτι όπου αφιερωθεί πολλές εργατοώρες και μέσα από την επανάληψη οι κίτρινοι έχουν κερδίσει σημαντικά σε χρόνους. Ετοίμασε για αυτά τα ματς μια άμυνα χώρου 2-1-2 με την οποία προσπάθησε να εισχωρήσει στο κεφάλι του αντιπάλου. Το κατάφερε στο τρίτο ματς αν και στο τέταρτο (αν μου επιτρέπεται μια μικρή παρατήρηση) επέμεινε παραπάνω σε αυτήν με αποτέλεσμα να προσαρμοστεί και να νιώσει άνετα απεναντι της ο Ολυμπιακός (περίμενα εναλλαγές από τους γηπεδούχους σε επίπεδο αμυντικών επιλογών για να δυσκολευτεί να βρεί ρυθμό η ομάδα του Πειραιά).

Παρόλα αυτά ο κόουτς Πρίφτης έκανε αρκετά καλή δουλειά. Όχι, δε πλησιάζει το αμυντικό θαύμα του Ματζόν (τη χρονιά των Μάσεη-Ουίλκινσον, διαφορετικά όμως μεγέθη για μια ομάδα που έφτασε στο TOP-16 της Ευρωλίγκας) αλλά αποτελεί μια εξαιρετική δουλειά και τον κύριο λόγο που αυτό το σύνολο έπιασε το overachiever’s status φέτος, ανεξάρτητα από το τι θα συμβεί στη σειρά με τον ΠΑΟΚ.  Ο Πρίφτης έχτισε από την off season ένα σκληροτράχηλο σύνολο επιλέγοντας (πάντα σε αυτή τη βάση) τρείς πολύ ικανούς στο αμυντικό κομμάτι αμερικανούς (Τόμας, Ριντ, Νέημικ) ως πυλώνες ώστε γύρω τους να ανθίσει το υπόλοιπο ταλέντο της ομάδας. Έτσι χτίζονται οι ομάδες σε αυτή την ταχύτητα και όχι πάνω σε δύο Αμερικανούς-do it all πρωταγωνιστές που σέρνουν το κάρο και δημιουργούν την αίσθηση της πρόσκαιρης λύσης χωρίς όραμα. Ο Έλληνας κόουτς  πλέον θα κληθεί να χτίσει ένα σύνολο με μεγαλύτερες απαιτήσεις τη νέα σεζόν μιας και η ομάδα φαίνεται ότι θα διαθέτει μεγαλύτερη άνεση. Η ουσία είναι να μη κάνει ορειβασίες στην off season και να στελεχώσει το ρόστερ με μέτρο δίνοντας βάση στη λειτουργικότητα και τις πραγματικές αγωνιστικές ανάγκες του συνόλου με γνώμονα αυτό που το coaching staff θέλει να παρουσιάσει στο παρκέ. Παιδιά όπως ο Μαυροειδής και ο Ζάρας (οι οποίοι βρίσκονται στη wish list της ομάδας) είναι σταθερές για το μπάσκετ της Α1 και η αύρα του Άρη μπορεί να λειτουργήσει πολύ θετικά στο παιχνίδι τους..

Υ.Γ: Δεν υπάρχει θέμα Ζντοβτς στον Παναθηναϊκό αυτή τη στιγμή. Οι πράσινοι δε μιλούν με κανέναν πριν τελειώσει η σεζόν. Και εύχονται να μη χρειαστεί να μιλήσουν με κανέναν και μετά το τέλος της..

Υ.Γ1: Περίμενα πολύ καιρό αυτή τη συνεργασία. Περάσοβιτς και Μπασκόνια πάλι μαζί. Μνήμες και δουλειές ανοιχτές.. Στη πρότερη θητεία του Κροάτη οι Βάσκοι έπαιξαν ένα από τα καλύτερα μπάσκετ της σύγχρονης ιστορίας τους φτάνοντας στο F4  της Αθήνας. Το πρόβλημα υγείας του κόουτς δε του επέτρεψε να ολοκληρώσει εκείνη τη σεζόν (το έκανε ο Μάλκοβιτς). Υπάρχει timing και χημεία μεταξύ των δύο πλευρών.

Υ.Γ2: Το ότι η Φενέρ έφτασε φέτος στο F4 της Μαδρίτης συνιστά επιτυχία και σημαντική στιγμή στην ιστορία του συλλόγου. Όμως η σεζόν τελείωσε χωρίς τίτλο και σε μια τέτοια επένδυση αυτό είναι επίσης σημαντικό.. Ο Σαρίτσα κέρδισε κατά κράτος τον Ζοτς και θα διεκδικήσει το τρόπαιο απέναντι στην Αναντολού, με την οποία έχω ταχθεί από το καλοκαίρι (ως πρότζεκτ) στη μάχη των «κουμπάρων». Όλη αυτή η ιστορία με την Ούλκερ φανερά επηρέασε το εσωτερικό της ομάδας και κατ’επέκταση την απόδοση της στο παρκέ. Όσο για την Καρσίγιακα.. Μια βόλτα στην αρχειοθήκη του Hoopfellas  θα σας πείσει. Πρόκειται για ένα κλαμπ με ένα από τα καλύτερα προγράμματα scouting  παραδοσιακά στην Ευρώπη. Ο Τζον Ντίμπλερ συνεχίζει τη παράδοση των σπουδαίων shooters  (σε ένα σύλλογο ο οποίος έχει παρουσιάσει στην Ευρώπη «χεράδες» όπως ο Γκάρι Νιλ, ο Χένρι Ντόμερκαντ και ο Ράηαν Τούλσον) και ήδη φημολογείται ότι η Αναντολού τον έχει ψηλά στη λίστα της για τη νέα σεζόν ενώ ο Μπόμπι Ντίξον των 420 χιλιάδων δολαρίων δημιούργησε μεγάλα προβλήματα στα γκαρντς του Ομπράντοβιτς στη σειρά. Ο Σαρίτσα βλέπει τίτλο και οι τελικοί αναμένονται και εδώ με τεράστιο ενδιαφέρον..

Υ.Γ3: Περιμένω με ανυπομονησία τη προσέγγιση του κόουτς Μανωλόπουλου στην άμυνα πάνω στον Σπανούλη. Θα βάλει πάνω του τον Νέλσον ή θα επιλέξει να μη τον φθείρει και να τον χρησιμοποιήσει ως help defender..; Τι τακτική θα επιλέξει για να αναχαιτίσει το κεντρικό pick & roll των ερυθρολεύκων..;