ΑΓΡΙΑ ΟΜΟΡΦΙΑ...

Αυτά είναι τα πλέη-οφς.. Γι’αυτό όλοι οι μπασκετικοί περιμένουμε αυτή τη περίοδο πώς και πώς.. Συναισθήματα, πάθος, μεταμορφώσεις παικτών και ομάδων από τη μια μέρα στην άλλη. Είναι το ένστικτο της επιβίωσης που σουτ βγάζει δυνάμεις τις οποίες πιθανόν δεν ήξερες ότι διαθέτεις..

ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ-ΜΑΚΑΜΠΙ

Όλοι ξέραμε ότι επρόκειτο για «άλλο» ματς.. Και φάνηκε από την αρχή. Η Μακάμπι –πιστέψτε με έχω δει φέτος τόσα ματς της, όσα και των ελληνικών ομάδων- έκανε από τακτικής πλευράς και με γνώμονα το επίπεδο του αντιπάλου μακράν το καλύτερο της παιχνίδι. Αν εξαιρέσουμε τα πολλά και ανεξήγητα –για τη κλάση του Μπλάτ- τεχνικά λάθη των τελευταίων λεπτών, το coaching stuff  μάχη με το αντίστοιχο του Παναθηναϊκού. Ο πόλεμος βέβαίως συνεχίζεται..

Ο Μπλάτ παρέταξε την ομάδα του με σαφείς προσανατολισμούς και κανόνες τους οποίους η Μακάμπι θα τηρούσε μέχρι θανάτου. Έδωσε μεγάλη σημασία στη προστασία της μπάλας ώστε να μην ανοίξει ο ρυθμός και δούμε ματς ανάλογο του πρώτου. Οι Ισραηλινοί- συνεπικουρούμενοι από τη μειωμένη ένταση της αντίπαλης άμυνας- έκαναν σε παιχνίδι 45 λεπτών μόλις 11 λάθη απέναντι στη καλύτερη άμυνα στο κομμάτι παραγωγής λαθών του αντιπάλου στη λίγκα. Αυτή ήταν μια πολύ καλή βάση. Η αμυντική τους τακτική είχε έναν ξεκάθαρο κανόνα που σε βάθος χρόνου δικαιώθηκε. Προστατεύουμε τη ρακέτα μας πάση θυσία και δίνουμε το τρίποντο στον αντίπαλο, με το σκεπτικό ότι το ποσοστό του κάποια στιγμή θα χαλάσει. Εκει οφείλεται το επιθετικό «κόλλημα» των πρασίνων στη 4^η περίοδο, όπως και τα 6/10 τρίποντα από τη θέση «4». Αυτή η τακτική δημιούργησε μια ανισορροπία στην πράσινη επίθεση η οποία  σούταρε 32 τρίποντα και 29 δίποντα στο ματς έναντι 13 και 57 αντίστοιχα της Μακάμπι! Οι Ισραηλινοι ακολούθησαν το πλάνο τους μέχρι τέλους και μαθηματικά και μόνο , άκόμα και εάν έχαναν, η τακτική είναι σωστή. Το καταπληκτικό performance που πήραν από παίκτες ρόλων έκανε τη διαφορά. Και αντιστάθμισε τη γρήγορη φθορά του διδύμου Σχορτσιανίτη-Χέντριξ που εκδηλώνει μεγάλο μέρος των επιθέσεων της.

 Για τον Οχαγιόν έχουμε κάνει πολλά σχόλια μέσα στη σεζόν. Ξεκίνησε ως 5^ος γκαρντ σε μια περιφερειακή γραμμή δίχως ταχύτητα  και με την ενέργεια, τα πόδια και την on the ball defense του εξελίχτηκε σε βασικό γκαρντ της «ομάδας του λαού». Δε ξέρω εαν μπορεί να επαναλάβει τέτοιο παιχνίδι. Βρήκε διαδρόμους απέναντι σε μια όχι τόσο φανατισμένη άμυνα και δημιούργησε πολλά ρήγματα (όπως και ο Λάνγκφορντ) ενώ μέσα από τη ροή του ματς «έχτισε» την αυτοπεποίθηση του βάζοντας μεγάλα σουτ. Ο άλλος καθοριστικός ρολίστας ήταν ο ΤζέημςΤ. Θυμίζουμε ότι ο Αμερικανός ήταν ο πρώτος παίκτης που αποκτήθηκε μετά τον χαμένο τελικό της Ευρωλίγκας απέναντι στους πράσινους με γνώμονα το above the rim παιχνίδι του (1^ος μπλοκερ στο Ισραήλ) που τόσο έλειψε  από την ομάδα του Μπλάτ στοο τελευταίο παιχνίδι της Ευρωπαϊκής τους χρονιάς. Η Μακάμπι- φαίνεται καθαρά από τα νούμερα στις ασσίστς- στηρίχτηκε πάλι σε one on one καταστάσεις και όχι σε συνεργασίες όπως ο Παναθηναϊκός, όπου ο Λάνγκφορντ ήταν πραγματικά αχτύπητος παρ’ότι ο προπονητής του, του ήπιε το.. μεδούλι αφήνοντάς τον 42’ στο παρκέ. Δεύτερο πολύ καλό παιχνίδι από τον Σμιθ ενώ στη παράταση – όπου ο γηπεδούχος ξεκινούσε με τεράστιο ψυχολογικό πλεονέκτημα – μίλησε η κλάση του Μπλού, ο οποίος από την αρχή ήταν πολύ aggressive σήμερα. Μιλάμε για έναν από τις 3-4 καλύτερους και πιό τεσταρισμένους clutch perfomer στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια. Στα τελευταία λεπτα της κανονικής περιόδου ο Μπλάτ χάλασε κατά τη γνώμη μου ότι έχτιζε όλο το βράδυ. Επαιξε με αλλαγές στην άμυνα, με τον Παναθηναϊκό να βρίσκει συνεχώς miss match και καλα σουτ. Από τη πρώτη πάσα και μετά η φροντ κορτ της Μακάμπι μάρκαρε στο τρίποντο και τα γκαρντ στο ποστ. Ο Παπαλουκάς του βγήκε επιθετικά παρ’ότι κρύος, δείγμα της κλάσης του. Ρίσκαρε εκεί ο Μπλάτ βλέποντας τον Λάνγκφορντ να μην έχει ανάσες να πάει μέχρι μέσα. Σε αυτό το διάστημα έλαμψε ο Γιασικεβίτσιους για τον Παναθηναϊκό με χέρι αλφάδι που άλλαξε τις ισορροπίες. Ο Ομπράντοβιτς βλέποντας την ομάδα του να μην έχει την ίδια ενέργεια στην άμυνα σε σχέση με το ματς της Τρίτης, πόνταρε στο ταλέντο του Λιθουανού αφήνοντας τον  σχεδόν 31’ στο παρκέ (βλέποντας ότι η «φλοταριστή» άμυνα της Μακάμπι και το γεγονός ότι δε βρήκε ανοιχτό γήπεδο, δεν ευνοεί τη συμμετοχή του Καλάθη) και όντως πήγε να κλέψει το ματς με τη στόφα του. Να το κλέψει, γιατί οι πράσινοι δε δικαιούνταν τη νίκη κατ’εμας χθές το βράδυ. Η πεντάδα των Καλάθη, Λόγκαν, Σάτο, Σμιθ, Μάριτς δεν έδωσε σχεδόν τίποτα στον Παναθηναϊκό. Η σημασία των role players που λέγαμε.. Μεγάλο ματς από τον Καϊμακόγλου, ο οποίος ανταποκρίθηκε άψογα βρίσκοντας «καλά σουτ» και κλείνοντας από τη base line προς τα μέσα όταν η μπάλα πήγαινε στον Μπατιστ (στη γραμμή του φάουλ) στις ζώνες του Μπλάτ. Έξι ασσίστς έδωσε ο Μάικ, ο οποίος ήταν «λεφτά στη τράπεζα» σήμερα εαν εξαιρέσουμε τα κρίσιμα βήματα με τον Παπαλουκά πλάτη σε μία από τις πιό καθοριστικές φάσεις του παιχνιδιού. Γενικά ο Παναθηναϊκός εγκλωβίστηκε σε αυτό που του έδωσε ο Μπλάτ, στο «δικό του» παιχνίδι μισού γηπέδου όντας μονοδιάστατος (με μόνη επιλογή το τρίποντο) και χωρίς ανοιχτό γήπεδο και αποτελεσματικό τρανζίσιον.

Όσο για τη τελευταία φάση, νομίζω ότι όσοι βλέπουν λίγο παραπέρα ξέρουν ότι δεν υπήρχε φάουλ και γιατί ο Ομπράντοβιτς είπε αυτά που είπε, ξέροντας τι θα αντιμετωπίσει στη ΝΟΚΙΑ Αρίνα...Στο τέλος της ημέρας (3 το βράδυ είναι..), η σκέψη μου καταλήγει ότι ο Παναθηναϊκός παραμένει φαβορί στη σειρά. Είναι δύσκολο για τη φετινή Μακάμπι να κερδίσει τα δύο ματς στο Τελ Αβιβ..Το σίγουρο είναι ότι τα πράγματα αγρίεψαν και πάμε για ματς που πιθανόν να παραμείνουν ως ''classic'' στην ιστορία της Ευρωλίγκας..

ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ-ΟΥΝΙΞ

Προχτές έλεγα με φίλους ότι η Ούνιξ πιθανόν να έκανε το καλό της παιχνίδι στη Βαρκελώνη αλά διαψεύστηκα. Οι Ρώσοι έκαναν τακτικά ΤΕΛΕΙΟ παιχνίδι, καλύτερο δε γινόταν σε καμία περίπτωση. Επέβαλαν από την αρχή ένα low tempo με το δασκαλεμένο Γκριρ μάλιστα, χτύπησαν με τη φυσική υπεροχή του Τζαβάι στη ρακέτα αλλά δεν είχαν τα 1-2 σουτ, τη λεπτομέρεια για να πάρουν το διπλό. Με λίγα λόγια δεν είχαν τον Ντόμερκαντ, ο οποίος δεν ευστόχησε σε ούτε ένα σουτ. Μπράβο στον Πασούτιν. Με έχει εντυπωσιάσει η προσέγγιση του στη σειρά. Καιρός ήταν για τους Ρώσους να αναδείξουν ένα πραγματικά καλό προπονητή. Έβαλε αρχές και περιορισμούς στους παίκτες του, επιτέθηκε αυστηρά μέσα στη ρακέτα σε ισορροπημένες επιθέσεις με τους ψηλούς ώστε να έχει αμυντικό τρανζίσιον και να κόψει το ανοιχτό γήπεδο στη Μπαρτσελόνα. Θεωρώ ότι εάν είχε τον Ουίλκινσον πιθανόν να έκλεβε ένα ματς.

 Η Μπαρτσελόνα πέτυχε κάτι σημαντικό (μη κοροϊδεύετε) γιατί το να πάρεις σε αυτή τη φάση 2 νικές έτσι χαρακτηρίζεται. Το κατάφερε με τη κλάση του Ναβάρο και τη μαγκιά του Μάικλ να πηγαίνει στις προσωπικές στα δύσκολα. Από την άλλη, έχοντας συντριπτική υπεροχή στο «1» όμως. είναι πολύ ανησυχητικό ότι δε κατάφερε στιγμή στο δεύτερο ματς να επιβάλει το τέμπο της και να παίξει «στο δικό της γήπεδο» όπου η Ούνιξ απλά δε θα μπορούσε να ακολουθήσει. Ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα ο Πασούτιν κέρδισε κατά κράτος τη μάχη των πάγκων απέναντι στον Πασκουάλ. Το πιθανότερο βέβαια είναι η σειρά να τελειώσει πλέον στο Καζάν..