Green pride..

Αν όντως αυτή η ομάδα μετά απόσχεδόν 15 χρόνια κυριαρχίας, αποτελέσει το καλοκαίρι μια ανάμνηση, αξίζει τουλάχιστον μια ευκαιρία για να μεγαλώσει το θρύλο της σε ένα τελευταίο Φάιναλ φορ..

Μπορεί πολλοί από εμάς τους μπασκετικούς να ψιλαφήζουμε τη πιθανότητα του τέλους μιας ομάδας δυναστείας για το Ευρωπαϊκό μπάσκετ το ερχόμενο καλοκαίρι και αυτό να μας κάνει λίγο περισσότερο ρομαντικούς, αλλά μη τρελαθούμε.. Ο Παναθηναϊκός –καθαρά- αγωνιστικά έκανε το αυτονόητο. Δεν είναι εθνικιστική έπαρση ή κάτι τέτοιο, αλλά απλός ρεαλισμός. Ηταν φανερό που ποναέι και τι έπρεπε να κάνει. Ξεκλείδωσε το μυαλό του και το έκανε. Η αύρα του οργανισμού Μακάμπι και η ιστορία ναι, την κατατάσσουν στα μεγαθήρια, όχι όμως το καθαρά αγωνιστικό performance της φετινής ομάδας του Μπλάτ. Οι πράσινοι έπαιξαν σε ένα average επίπεδο για Παναθηναϊκός και πήραν μια δύσκολη και αντρική νίκη.

Η Μακάμπι είχε την ευκαιρία της σήμερα να κάνει την υπέρβαση. Εδειξε τεράστια ψυχικά αποθέματα γυρνώντας από σημαντικές για τόσο κλειστό-κρίσιμο παιχνίδι διαφορές αλλά δεν είχε το ‘’παραπάνω’’. Δε το πήρε από τον μόνο παίκτη που, όπως εξελίχτηκε το ματς, μπορούσε να της το προσφέρει. Τον Μπλού. Ο Μπλάτ έψαχνε απεγνωσμένα τα 1-2 σούτ που θα τον σηκώσουν για να πάρει πραγματικά κεφάλι στο ματς αλλά ο πολύπειρος φόργουορντ της Μακάμπι είχε αδειάσει στην αναμέτρηση της Αθήνας. Γι’αυτό και ρίσκαρε με τον Μάλετ, καθαρή αλλαγή για «2 μεγάλα σουτ» που θα μπορούσαν να γείρουν τη πλάστιγγα. Το 1/3 του Αμερικανού δεν έφτανε..

Ο Παναθηναϊκός μπήκε πολύ πιό συγκεντρωμένος στο ματς περνώντας τη μπάλα στη ρακέτα σε «καθαρές» φάσεις για σκορ. Αυτή η δυνατότητα προήλθε από την καθαρή εντολή του Ομπράντοβιτς στους παίκτες του για αποφασιστικότητα στο σουτ. «Το πέρνουμε χωρίς δεύτερη σκέψη». Εαν σκεφτείτε ότι το ¼ σούτ ( που μαθηματικά θα πετύχαινε στη χειρότερη ο πρωταθλητής) είναι πολύ καλύτερο από το 0/0 που συνοδεύται από το αίσθημα φόβου το οποίο δυναμώνει την αντίπαλη άμυνα και αιχμαλωτίζει το μυαλό του επιτιθέμενου (βλ. 3^ο ματς), θα καταλάβετε ότι η εντολή ήταν απλή. «Πάρτε σουτ για να σκοράρουμε από μέσα..!». Γι'αυτό και βρήκε παιχνίδι με τον Βουγιούκα, παίκτη κλειδί στο ποστ για τη 2η περίοδο. Πολύ ώριμο παιχνίδι από τον Καλάθη. Θετική ανταπόκριση μετά το κράξιμο της Τρίτης αλλά και την ασπίδα του Ομπράντοβιτς. Τα δύο τρίποντα του έδωσαν μια διαφορά που ναι μεν καλύφτηκε γρήγορα αλλά άλαξαν το DNA της άμυνας της Μακάμπι για τον υπόλοιπο αγώνα, δίνοντας στον Παναθηναϊκό 10 πόντους περισσότερο χώρο στη ρακέτα των Ισραηλινών.

Η ομάδα του Ομπράντοβιτς είχε πρόβλημα με την ενεργητικότητα των Χέντριξ-Σμιθ (και κατά δεύτερο λόγο Οχαγιόν) στο επιθετικό ριμπάουντ. Έχασε κατά κράτος τη μάχη των κατοχών με τα πολλά επιθετικά ριμπάουντ των Ισραηλινών, καθαρά ο λόγος που έμειναν στο ματς μέχρι τέλους. Ο βελούδινος Λάνγκφορντ κουράστηκε, επωμισμένος σχεδόν ολόκληρο το δημιουργικό κομμάτι και στο τέλος δεν είχε ανάσες στα τελειώματα του. Πολύ καλή δουλειά από τον Παναθηναϊκό που του έκοψε τελείως το αριστερό ντράιβ. Άριστη θα έλεγα. Η επίθεση της Μακάμπι έγινε προβλέψιμη, ειδικά στο β’ ημίχρονο, περιοριζόμενη σε καταστάσεις  2 εναντίον 2 από τη δεξιά πλευρά με τον Λάνγκφορντ ψηλά και τους Χέντριξ-Ελιάγχου στο πόστ. Όσες φορές βρήκε πάσα στην αδύνατη πλευρά δημιούργησε πρόβλημα αν και οι περιστροφές των πρασίνων λειτούργησαν καλά και τα σούτ των γηπεδούχων δεν έγιναν υπό τις καλύτερες των προϋποθέσεων, ειδικά στη κομβική 4^η περίοδο. Εδώ θα πρέπει να γίνει ειδική αναφορά στο δίδυμο Γιασικεβίτσιους-Καϊμακόγλου, τους δύο πιό ατσαλωμένους παίκτες του Παναθηναϊκού αυτή τη στιγμή. Τράβηξαν όλο το κουπί με απίστευτα clutch plays στο τέλος όντας οι ΜVP του αγώνα. Τελικά το «κλέψιμο της χρονιάς» ήταν το συμβόλαιο των 300χιλ. που υπέγραψε ο Σάρας με τους πράσινους.. Αντίθετα το αντίστοιχο «τέτοιο» των Ισραηλινών, ο Θοδωρής Παπαλουκάς, δε βοήθησε καθόλου ενώ η ομάδα του Μπλάτ έπεσε στη παγίδα του δικού της όπλου, καθώς τα ποσταρίσματα του Σχορτσιανίτη αποδείχτηκαν παντελώς αδιέξοδα αυτή τη φορά. Περισσότερο κακό έκανε ο Ελληνας σέντερ στην ομάδα του. Παρ’ότι έχασαν τα ριμπάουντ οι παίκτες τον πρασίνων προστάτεψαν καλά (φυσιολογικά θα πώ εγώ..) τη μπάλα αυτή τη φορά, τομέας που είχε δοθεί πολύ βάση για αυτό και ο Ομπράντοβιτς ...έψαχνε καλάσνικοφ στο μόνο χοντρό λάθος στη κορυφή που οδήγησε σε κλέψιμο του Οχαγιόν και φάστ μπρέηκ. Κλειδί η ετοιμότητα του Στ. Σμίθ, τον οποίο ο Ομπράντοβιτς έχρισε στάρτερ δείχνοντάς του εμπιστοσύνη, κερδίζοντας έναν παίκτη στο ροτέησιον.

Πλέον τα δεδομένα άλλαξαν. Ιστορικά και μόνο, μετά από τέτοια διακύμανση της σειράς, ο φιλοξενούμενος θα είναι δύσκολο να μείνει μέχρι τέλους μέσα στο 5^ο παιχνίδι. Φυσικά τίποτα δε τελείωσε. Μια εβδομάδα είναι πολύς χρόνος για να «αναρρώσεις», να επουλώσεις πληγές και να βγάλεις το συναίσθημα από μέσα σου. Όλα μπορούν να γίνουν. Όμως ξεκάθαρα πλέον, οι πιθανότητες είναι με το μέρος των γηπεδούχων. Το Ελληνικό μπάσκετ βρίσκεται μπροστά σε ένα σπουδαίο, για τα δεδομένα της εποχής κατόρθωμα. Και η μεγάλη ομάδα του Παναθηναϊκού. πιθανόν, θα έχει την ευκαιρία να γράψει μια από τις τελευταίες σελίδες του χρυσού βιβλίου της, όπως της αρμόζει..