ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ..

Εν έτει 2013 Ελληνική ομάδα επισκέπτεται τη φωλιά του λύκου (Παλάου Μπλαουγκράνα) με στόχο να ανοίξει τον ρυθμό παίζοντας γρήγορα σε αντίθεση με τους γηπεδούχους ισπανούς που επιδιώκουν σετ παιχνίδι.. Αλλάζουν οι καιροί.. Ο Ολυμπιακός έπαιξε –κυριολεκτικά και μεταφορικά- στο «γήπεδο της Μπαρτσελόνα» χάνοντας δίκαια με 76-68. Νίκη του Τσάβι Πασκουάλ στη σκακιέρα επί του Γιώργου Μπαρτζώκα..

-Η Μπαρτσελόνα πήρε στην ουσία τον Ολυμπιακό από το χέρι και τον οδήγησε ακριβώς εκεί που ήθελε αυτή να παιχτεί το παιχνίδι. Αυτό πιστώνεται  1.) στη σωστή προετοιμασία του αγώνα από το τεχνικό τιμ και 2.) στα γκαρντ της, τα οποία κυριάρχησαν των αντίστοιχων της Ελληνικής ομάδας και επέβαλλαν πλήρως τον ρυθμό που ήθελαν στο παρκέ.

Παιχνίδι 70 κατοχών (οι οποίες θα ήταν λιγότερες εάν οι Καταλανοί δεν μυρίζονταν «αίμα» στο ανοιχτό γήπεδο σε μικρά κομμάτια του αγώνα ψάχνοντας  -ελεγχόμενα- κάποια τελειώματα στο τρανζίσιον), «βαρύ σασί» της επίθεσης το ποστ, κίνηση στο μισό γήπεδο, σωστό spacing. Κομμάτια που έχει δουλέψει πολύ και φέτος ο Τσάβι Πασκουάλ και αποτελούν τις σταθερές της επιθετικής του λειτουργίας.

-Αμυντικά ο Πασκουάλ πολύ σωστά επέλεξε τον Σάδα επάνω στον Σπανούλη. Ο Καταλανός γκαρντ έδινε πλευρά (αριστερά) στον Λαρισαίο σταρ των ερυθρολεύκων, στέλνοντας τον πάνω στον Τόμιτς, ελέγχοντας όμως τη διαδρομή της διείσδυσης του Σπανούλη μέχρι το ζωγραφιστό και το σημείο της αλλαγής (ή της παγίδας) με τα μακριά του χέρια και τη σωστή στάση στο κορμί του ώστε να απενεργοποιήσει το midrange game του αντιπάλου του

.

Βασικό κομμάτι ήταν η στάση του Τόμιτς ο οποίος έπρεπε να είναι ενεργητικός από την πρώτη στιγμή που ο Σπανούλης ψηλά έβαζε τη μπάλα στο παρκέ και χάραζε αριστερή πορεία. Στις περιπτώσεις που ο εκάστοτε ψηλός της Μπαρτσελόνα ήταν παθητικός οι ερυθρόλευκοι βρήκαν φάσεις και τελειώματα.

   

ΑΜΥΝΑ ΠΟΥ ΔΙΝΕΙ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΕΙΣ

-H oμάδα του Πασκουάλ παίζει μακράν την καλύτερη άμυνα φέτος στη διοργάνωση και αυτό την κάνει να πατά πολύ γερά παντού. Τα γκαρντ της δίνουν την κατεύθυνση και ο αντίπαλος χωρίς να το καταλάβει –και ενώ ακόμα είναι στην διαδικασία ψαξίματος/διαβάσματος/λήψης αποφάσεων έχει εισέρθει σε ένα κλοιό από μακριά -έτοιμα χέρια και κυρίως από παίκτες που γνωρίζουν με κλειστά μάτια τις θέσεις τους και παίζουν άμυνα μέχρι το 24^ο δευτερόλεπτο μαρκάρωντας όλα τα σουτ. Οι Καταλανοί προστάτεψαν άψογα το ζωγραφιστό τους –θυμάστε που λέγαμε ότι οι ερυθρόλευκοι είναι η κατεξοχήν ομάδα στη διοργάνωση που χτυπά στην καρδιά της αντίπαλης άμυνας..?- αν και τους κόστισε κάποια μακρινά σουτ από το «4»(5/8 Πρίντεζης-Άντιτς, 15 πόντοι συνολικά). Overall  αμυντικό performance τους όμως ήταν εξαιρετικό.

-Ο Ολυμπιακός μπορώ να πω ότι απογοήτευσε, όχι για το αποτέλεσμα, αλλά για το attitude που επέδειξε. Περίμενα περισσότερα από τους ερυθρόλευκους, η Μπαρτσελόνα σίγουρα δεν είναι φόβητρο αλλά μια ομάδα της δικής τους ταχύτητας. Ο Ολυμπιακός δεν ήταν «ενοχλητικός», πράγμα ασυνήθιστο για αυτόν. Μάλλον υπνωτίστηκε και απλά ακολουθούσε. Oι λόγοι..

1.) Κατ’αρχάς δεν έτρεξε. Εγκλωβίστηκε στο μισό γήπεδο, πέρα από κάποιες φορές που βρήκε χώρο μετά από καλό αμυντικό τρανζίσιον και βγήκε μπροστά, ειδικά στα μέσα της δεύτερης περιόδου. Παρακολουθώντας το παιχνίδι μπορούσες να καταλάβεις ότι η ελληνική ομάδα είχε τις διπλάσιες πιθανότητες να σκοράρει σε transition offense, κυρίως με την ικανότητα τον Σπανούλη-Πρίντεζη.

2.) Δεν έβαλε προβλήματα στην Μπαρτσελόνα και για αυτό ευθύνεται σαφώς ο πάγκος του. Δεν ήταν προετοιμασμένος για μια αμυντική τακτική του αντιπάλου μάλλον αναμενόμενη, δεν είχε εναλλακτικές και κατ’εμέ δε διάβασε σωστά.  Σίγουρα θα μπορούσε να έχει δουλέψει φάσεις από τον Πάουελ οι οποίες θα ξεκινούσαν από τα 5μ. ώστε να μετατρέψει το μειονέκτημα σε πλεονέκτημα. Ο Γιασικεβίτσιους έμεινε σχεδόν ένα ημίχρονο στο παρκέ. Που ήταν οι καταστάσεις απομόνωσης απέναντι στον Λο, με τις οποίες τόσο χτύπησαν οι ερυθρόλευκοι στους περυσινούς τελικούς? Μόνο ένα κόψιμο στην πλάτη του Λιθουανού τελείωσε ο Αμερικανός, ο οποίος παρόλα αυτά ήταν συγκριτικά ο καλύτερος περιφερειακός των ερυθρολεύκων στο Παλάου Μπλαουγκράνα.

-Λόγω της έλειψης εναλλακτικών διέκρινα ένα σπάσιμο στην ψυχολογία των πρωταθλητών, ειδικά μετά τα πρώτα μπλοκς που δέχθηκαν οι παίκτες του Ολυμπιακού μέσα στο καλάθι, με τον Χάινς να είναι ο μόνος που συνεχίζει να παλεύει βάζοντας με πολύ αίμα 3 καλάθια (3/11..) με το γνωστό του κομάντο στυλ.. Θετικότατη η παρουσία του Σερμαντίνι ο οποίος αποκτήθηκε για να ματσάρει τέτοια κορμιά, έστω και εάν στην ομαδική άμυνα θέλει χρόνο.

Σε ατομικό επίπεδο ο Πρίντεζης ήταν ο καλύτερος παίκτης της ελληνικής ομάδας, αν και έμεινε έξω στο τέλος λόγω της «ρέντας» του Άντιτς. Στο ίδιο χρονικό σημείο είδαμε (εικόνα από το παρελθόν) μια υπερεξάρτηση από τον Σπανούλη. Ίσως έφταιξε το ότι παιδιά όπως ο Παπανικολάου ή ο Σλούκας που έχουν το mentality να πάρουν τέτοια σου ήταν εκτός κλίματος. Ίσως να είναι και βαθύτερα τα αίτια.. Ο Ολυμπιακός θα ξαναδιεκδικήσει δάφνες σαν τις περυσινές μόνο όταν μπορέσει –όπως και ένα χρόνο πρίν- να νικήσει σε υψηλό επίπεδο χωρίς τον ηγέτη του..

ΕΧΑΣΕ ΑΠΟ «ΕΛΛΗΝΑ ΓΚΑΡΝΤ»..

-Τα τρία πόιντ γκαρντ της Μπαρτσελόνα έκαναν όλο το παιχνίδι των Καταλανών, δείχνοντας το βάθος που έχει η ομάδα του Πασκουάλ στη συγκεκριμένη θέση. Η οξυδέρκεια των Σαρας-Χουέρτας (ο Λιθουανός σε ρόλο κόμπο από τον πάγκο αλλάζοντας κυρίως τον Ναβάρο) χτύπησε κόκκινο, με τους δύο γκαρντ να χτυπάνε συνεχώς σε όποια αδυναμία διάβαζαν στην ερυθρόλευκη άμυνα, είτε σε προσωπικές (ένας με έναν) φάσεις είτε σε καταστάσεις πικ εν ρολ.

Ο παίχτης όμως που έγειρε την πλάστιγγα υπέρ των γηπεδού χων ήταν ο Βίκτορ Σάδα. Ο Καταλανός γκαρντ –η υπόθεση παραμονής του οποίου το καλοκαίρι έγινε σήριαλ- ήταν το «πνευμόνι» στη περιφέρεια της Μπαρτσελόνα κάνοντας τα πάντα κάι βγάζοντας τεράστια ενέργεια ειδικά στην άμυνα όπου οι ψηλόι τον ερυθρολεύκων δυσκολεύονταν να τον μετατοπίσουν στις αλλαγές.. Ενδεικτικό νομίζω.. Ο Σάδα είναι ιδιαίτερη περίπτωση Ισπανού περιφερειακού. Τραχύς, σκληροτράχηλος, σούπερ αμυντικός, χωρίς ιδιαίτερα καλό σουτ αλλά φοβερά πόδια καθώς μπορεί να κατεβάσει τη μπασκέτα στο πάτωμα τελειώνοντας alley hoop στη baseline.. Στο σύνολο μοιάζει περισσότερο με Έλληνα γκαρντ παρά με Ίβηρα..  10Π.-6ριμπ.-2ας. Για έναν γκαρντ που έχει την ποιότητα να συμπληρώσει κάθε τοπ-ευρωπαϊκή περιφερειακή γραμμή. Εκτός των τριών πόιντ, εξαιρετικός -ως συνήθως φέτος- ο Άντε Τόμιτς. Το ποστ παιχνίδι του, η πλαστικότητα στην κίνηση και εξαιρετική τεχνική του (και στο κομμάτι της πάσας) έδωσαν "συγκριτικό πλεονέκτημα" στους Καταλανούς. Πολύ επιτυχημένη μεταγραφή σίγουρα..

ΣΧΟΛΕΙΟ Ο ΜΑΪΚΛ

Έτσι ακριβώς.. Σχολείο ο Αμερικανός για τον Παπανικολάου. Στα 35 του παραμένει ένας κομπλέ φόργουορντ σε τοπ ευρωπαϊκό επίπεδο. Το παιχνίδι του χωρίς τη μπάλα πόνεσε τον Ολυμπιακό. Σκόραρε με cuts πάνω στην ερυθρόλευκη άμυνα, από το ποστ έχοντας τον Παπανικολάου πλάτη, στο τρανζίσιον –όπου διακρίθηκε στο μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του ως finisher- ή με σουτ από μέση απόσταση. Περιττό να σχολιάσουμε το τι διέπραξε στο αμυντικό κομμάτι. Φέτος  κάνει καταπληκτική σεζόν ως lockdown defender, με φοβερή αποτελεσματικότητα η οποία φαίνεται στην παραγωγή των αντιπάλων του. Ο Παπανικολάου που αποτελεί τον παίκτη-ώθηση στο παιχνίδι του Ολυμπιακού δεν κατάφερε να «πατήσει» στο ματς σε καμία στιγμή, ούτε να βάλει την ταχύτητα του στο παρκέ, χάνοντας κατά κράτος το ματσ-απ αυτό..

-Πλέον το επόμενο παιχνίδι με τη Σιένα στο ΣΕΦ αποκτά μορφή τελικού για τους ερυθρόλευκους. Μια Μοντεπάσκι η οποία παίζει το ακριβώς αντίθετο μπάσκετ με την Μπαρτσελόνα.  Ο Ολυμπιακός είναι φαβορί και μπορεί να κερδίσει (ίσως και εύκολα) εάν ΟΜΩΣ διαβάσει σωστά το παιχνίδι. Το up tempo μπάσκετ της Μοντεπάσκι μπορεί να μπερδέψει..