ΧΙΛΙΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ..

Χωρίς το «κολλητικό υλικό» που λέγεται Δημήτρης Διαμαντίδης ο Παναθηναϊκός διέλυσε σε κομμάτια στην Πόλη απέναντι στην Εφές κάνοντας μια «κακή ήττα» απέναντι σε έναν από τους πιο βασικούς αντιπάλους του. Έχει αλλάξει κάτι στην ομάδα που κέρδιζε τις εντυπώσεις πριν λίγο καιρό με τη δύναμη και τη μαχητικότητα της? Σε άσχημη μέρα ο και ο Αργύρης Πεδουλάκης . Must win το ματς με τη Μάλαγα πλέον..

Δυστυχώς είναι ξεκάθαρο ότι οι πράσινοι πονούν σε βασικά σημεία όπου έχουν επιλέξει λάθος παίκτες. Με την επιστροφή του Διαμαντίδη μπορούν να καλυφθούν πολλές από αυτές και κυρίως ή ομάδα θα «τρέξει» καλύτερα την επίθεση της η οποία σήμερα ήταν τραγική. Τίποτα δε χάθηκε, αυτό εννοείτε. Ο καλός προπονητής θα πρέπει να κάνει την αγωνιστική και ψυχολογική προεργασία ώστε την άλλη εβδομάδα (στο ΟΑΚΑ) η ομάδα να δαγκώνει λαρύγγια, χρησιμοποιώντας το χθεσινό ματς.. Περιμένουμε..

Πάμε να πούμε δύο-τρία πράγματα για το παιχνίδι της Πόλης..

-Ο Καπόνο αποτελεί έναν από τους καλύτερους σουτέρ στο μπάσκετ σήμερα αλλά το σημερινό ματς έδειξε ότι οι πράσινοι πρέπει να δουλέψουν πολύ για τον βάλουν να παίξει σωστά. Πολλά αψυχολόγητα σουτ και κακές επιλογές που δεν αρμόζουν στο μπάσκετ που έχουν μάθει να βλέπουν οι φίλοι του Παναθηναϊκού. Χρειάστηκε 12 σουτ και 2 προσωπικές για να σκοράρει 10 πόντους (3/12σ.) Αυτό που «ενοχλεί» στα μάτια μου είναι το ότι ο ερχομός του Καπόνο έχει βάλει σε δεύτερη μοίρα τον Μασιούλις, παίκτη ο οποίος αποτέλεσε κεντρικό πρόσωπο του σκληροτράχηλου προφίλ των πρασίνων στη πρώτη φάση (έπαιξε αρκετά στη 4^η περίοδο στη 3-wing lineup όταν μάλλον όλα είχαν κριθεί). Ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να ξαναβρεί αυτό ακριβώς το προφίλ, το οποίο φαίνεται να έχει χάσει τον τελευταίο καιρό. Μπροστά λοιπόν ο Μασιούλις.. Ο Καπόνο γνωρίζει πολύ καλά το άθλημα και μπορεί να αποτελέσει τον ιδανικό παίκτη που θα δώσει σκόρ με executive shooting από τον πάγκο, σε μία ομάδα που θα δουλέψει περισσότερο για αυτόν, αλλά για λιγότερα λεπτά. Με αυτόν τον τρόπο ο Αμερικανός έχει μεγάλη τύχη να είναι το κλειδί που θα δώσει την επιθετική ώθηση στον Παναθηναϊκό για να κερδίσει πολύ δυνατούς (ακόμα και δυνατότερους του) αντιπάλους. Πάντα λειτουργώντας σε ένα πιο αυστηρό, σωστά προγραμματισμένο αμυντικογενές περιβάλλον και μια ομάδα που έχει τιμή της και σημαία την άμυνα. Σουτάκια αλλά Λούκυ λουκ ή εν κινήσει από τα 7.5 μέτρα στο τρανζίσιον, delete..

-O Αργύρης Πεδουλάκης πρέπει να ανακατέψει την τράπουλα στην φροντκόρτ και να δουλέψει πάνω σε σταθερά σχήματα. Ο Σοφοκλής Σχορτσιανίτης ήταν ανέτοιμος σήμερα και για 3 περιόδους αποτέλεσε ζημιά για την ομάδα και στις δύο πλευρές του παρκέ.  Ο Έλληνας σέντερ εμφανώς επηρεασμένος από τον τραυματισμό του «φώναζε» με την απόδοση του στον προπονητή του να τον τραβήξει στο πάγκο. Δε μπορούσε –παίρνοντας τη μπάλα με πλάτη και με μονή άμυνα από τον Μαχμούντι πάνω του- να χαμηλώσει κάνοντας το γνωστό «βαθύ –θανατηφόρο για τον αντίπαλο- κάθισμα» που του δίνει λόγω εκτοπίσματος το μεγάλο αβαντάζ. Υπήρχαν στιγμές που έβλεπε τον αντίπαλο ψηλό μισό μέτρο πίσω του και απλά ντρίμπλαρε όρθιος για να τελειώσει άσχημα στο σίδερο. Έτσι πήγε άκλαυτο το high low που δοκίμασε ο Πεδουλάκης  αδειάζοντας τον άξονα με αυτόν χαμηλά και τον Καπόνό στη κορυφή, καθώς η διστακτικότητα του Σοφοκλή δυνάμωνε πολύ την περιφερειακή άμυνα των Τούρκων. Στην 4^η περίοδο με τον Μασιούλις στο «4» να έχει σαφής εντολή να κοιτάξει βαθιά μέσα τον Σοφοκλή, ο Έλληνας σέντερ ανέβηκε αισθητά φτάνοντας γρήγορα τους 15π. και κυρίως βρίσκοντας ρυθμό.

Είναι εμφανές ότι και η χημεία στη γραμμή ψηλών έχει διαταραχθεί με την αλλαγή Γκιστ-Πάνκο για αυτό θα είμαι σαφής.  Ο Λάσμε χάνεται σαν δίδυμο μαζί με τον νεοαποκτηθέντα Αμερικανό. Χρειάζεται έναν πιο fundamental ψηλό δίπλα του για να «δείξει» για αυτό και  πρέπει να περνά περισσότερο χρόνο μαζί με τον Τσαρτσαρή. Όπως νομίζω ότι δίπλα στον Σοφοκλή μπορεί να ταιριάξει ο Μασιούλις. Είναι πιο λειτουργικό σχήμα και ας χάνει σε ριμπάουντ, με τον Γκιστ να έρχεται σαν 4-5^ος ψηλός στο αρχικό πλάνο. Εξαιρείται το επόμενο ματς με τη Μάλαγα.. Με τον κατάλληλο «φανατισμό» και την ψυχολογική προετοιμασία λόγω της ειδικής κατάστασης ο Αμερικανός μπορεί να δώσει «έξτρα πράγματα» στο συγκεκριμένο ματς. Τέτοιες λεπτομέρειες πρέπει να της εκμεταλλεύεσαι στο τοπ-16, ώστε να δώσεις ώθηση στην ομάδα σου ακόμα και εάν αυτή δεν είναι στο καλό της σημείο.

-Ο Γκόρντον Λούκας δικαιολόγησε τη φήμη του ως ένας εκ των ποιοτικότερων quarterbacks  στο σύγχρονο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Έλεγξε άψογα την πίσω γραμμή άμυνας κλέβοντας μπάλες βγαίνοντας γρήγορα ψηλά (πάνω στη μπάλα) όταν χρειαζόταν. Οι επιλογές του ήταν εξαιρετικές βρίσκοντας καθαρές ματιές από την κορυφή παίζοντας με τα σκρίνς. Εξαιρετικός και ο Γκονλούμ ο οποίος έδωσε ταχύτητα και ενέργεια στη φροντκορτ του Μαχμούντι. Είναι σε καλή κατάσταση τον τελευταίο καιρό, ο προπονητής του τον εκτιμά και κερδίζει πόντους στο ροτέησιον της Εφές με τη μοναδικότητα του ως ο πιο ελαφρύς ψηλός που κατά περίσταση μπορεί να καλύψει το «5» (έστω και εάν παίζει στο «4»).

-Αμυντικά οι πράσινοι στη ρακέτα ήταν κακοί, αρκετά κάτω του μετρίου. Nομίζω ότι υπήρξε λάθος προσέγγιση κάποιων καταστάσεων. Έβλεπα τον Μπάρατς π.χ. ο οποίος είναι –παρα τα 2.17 του- κλασσικός ψηλός των 4 μέτρων στην επίθεση να σουτάρει ανενόχλητος απέναντι στον Σοφοκλή (ο Τσαρτσαρής μια χαρά θα ήταν εκεί ή ο Λάσμε..). Είδα αργές περιστροφές στην άμυνα και από τους ψηλούς και από τους περιφερειακούς με συνέπεια ο Παναθηναϊκός να δέχεται εύκολα lay ups μετά από drives  των Φάρμαρ-Λούκας ή Βούγιασιτς πάνω στους οποίους δίπλωνε η ελληνική άμυνα. Ο Μπάνκς κάνοντας έναν απολογισμό της βραδιάς μάλλον δεν ήξερε τι θα αντιμετωπίσει. Δεν προέβαλε καμία αντίσταση απέναντι στον Φάρμαρ  ο οποίος τον περνούσε σβηστός, σκοράροντας από πάνω του όποτε ήθελε. Ίσως εδώ χρειαζόταν μια προσαρμογή, με τον Μπάνκς να πηγαίνει στον Λούκας λόγω σωματοδομής αλλά η αλήθεια είναι ότι ο Αμερικανός του Παναθηναϊκού βρισκόταν εκτός κλίματος αγώνα και ούτε σε αυτή την περίπτωση θα είχε καλύτερες πιθανότητες επιτυχίας.

-Ο Μάικ Μπράμος ήταν πάλι εξαιρετικός και μας δικαιώνει όταν μιλούσαμε για αυτόν και τον Λάσμε νωρίς στη σεζόν ως τις καλύτερες και μόνες απόλυτα σωστές μεταγραφές του Παναθηναϊκού. Ήταν ζεστός, έγραφε ασταμάτητα στην αρχή, έτρεξε, πάλεψε ακόμα και όταν κόπηκε η επαφή με το καλάθι. Το θέμα με τον Μπράμος είναι ότι και αυτός λειτουργεί καθαρά σαν executive shooter (μέσα από το σύστημα δηλ.) ή ως finisher στο ανοιχτό γήπεδο μιας και με τη μπάλα στα χέρια είναι πολύ άγουρος ακόμα, γεγονός που σε βάθος χρόνου τον κάνει πιο ευανάγνωστο και εύκολα αντιμετωπίσιμο. Φυσικά σε επίπεδο συνολικού performance το μεγαλύτερο πρόβλημα των πρασίνων εντοπίζεται στα γκαρντς, από τα οποία δεν είχαν καθόλου δημιουργία. Μπανκς και Ούκιτς ξεκίνησαν μαζί αλλά βγάζει μάτι ότι δεν ταιριάζουν στην ίδια πεντάδα γιατί κανένας  εκ των δύο δεν έχει ιδιαίτερα playmaking abilities ή αξιόπιστο περιφερειακό σουτ ώστε να συμπληρώσει το μπακόρτ. Και οι δύο τους θέλουν quarterback περιφερειακό να τους συνοδεύει στα γκαρντς με ικανότητα στη δημιουργία. Για αυτό και σχήματα με δύο wing (Μπράμος-Μασιούλις ή Καπόνο) για μεγάλο διάστημα θα έχουν θέμα σε αυτό το κομμάτι με έναν γκαρντ μόνο δεδομένου του ότι η επίθεση δυσκολεύεται να βρεί κίνηση, χάνει σε δημιουργία και γίνεται στατική.

-Ας μη κρυβόμαστε, χωρίς τον Διαμαντίδη ο Παναθηναϊκός είναι άλλη ομάδα. Όχι τόσο κακός όσο εχθές αλλά Α Λ Λ Η ομάδα, το γράψαμε πριν αρκετές ημέρες. Εγώ θα πω ότι αυτή λοιπόν η ομάδα πρέπει να εστιάσει στο να ξαναβρεί το σκληροτράχηλο προφίλ της. Δεν είναι εύκολο γιατί προσπαθεί να βάλει στο ροτέησιον δύο καινούργιους παίκτες οι οποίοι δεν είναι ακριβώς «ταμάμ» για αυτό το είδος μπάσκετ, αλλά εφόσον γίνει μια πιο σωστή κατανομή ρόλων, ειδικά ο Καπόνο, μπορεί να βοηθήσει σημαντικά. Η χθεσινή ήττα και κυρίως η εμφάνιση- ήταν κακή όμως το Τοπ-16 έχει πολλά παιχνίδια ακόμα. Απλά η φάση αυτή δε συγχωρεί την έλλειψη συγκέντρωσης και πάθους σε κανένα  βράδυ. Η νίκη στο ματς με τη Μάλαγα είναι μονόδρομος. Και για να γίνει αυτό ο Παναθηναϊκός ΠΡΕΠΕΙ να δουλέψει ώστε τουλάχιστον να βγάλει μπροστά τη σκληράδα του που τράβηξε τα βλέμματα  στην πρώτη φάση.